Όταν μικρό παιδί ένιωσα τον ευσεβή πόθο της ιερωσύνης...

 

Του Αρχιμ. Φιλίππου Χαμαργιά

Πρωτοσυγκέλλου Ι. Μητροπόλεως Μεσσηνίας

---

“…σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Θεῷ…”¹

Όταν μικρό παιδί ένιωσα τον ευσεβή πόθο της ιερωσύνης, άκουγα τους μεγαλύτερους να σχολιάζουν, άλλοι θετικά και άλλοι αρνητικά, αυτήν την σκέψη μου.

Περνώντας τα χρόνια και βιώνοντας πλέον την ιερωσύνη χωρίς να κατανοώ την αρνητική γνώμη κάποιων τότε, νιώθω την ανάγκη να εκφράσω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στις χιλιάδες των κληρικών της εποχής μας, οι οποίοι μέσα σε έναν κόσμο αμφισβητήσεων και αποδόμησης θεσμών και παραδόσεων δίνουν μαρτυρία και ομολογία, χωρίς προσωπικό συμφέρον ή ιδιοτέλεια.

Γι’ αυτούς όλους η ιερωσύνη δεν είναι επαγγελματική αποκατάσταση, ούτε εξασφάλιση βιοπορισμού. Γι’ αυτούς η ιερωσύνη είναι θυσία, διακονία, προσφορά, αυταπάρνηση και έμπρακτη έκφραση αγάπης προς τον κάθε συνάνθρωπο.

Και βέβαια δεν είναι μόνο οι κληρικοί του σήμερα, ούτε οι κληρικοί του χθες, αλλά είναι οι κληρικοί που από την εποχή που ξεκίνησε η Αποστολική Διαδοχή διακονούν την Εκκλησία και τους πιστούς Της.

Πολλοί όμως, ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ, συνεχίζουν να εκφράζονται αρνητικά, με χλεύη πολλές φορές, προς το έργο του κληρικού και την προσφορά του στην κοινωνία.

Γι’ αυτό λοιπόν, αυτές τις μέρες του Αγίου Δωδεκαημέρου, που όλοι λαμβάνουν και δίνουν δώρα αγάπης στα αγαπημένα τους πρόσωπα, αισθάνομαι την ανάγκη, ως έκφραση αγάπης και τιμής στα πρόσωπα των αδελφών κληρικών να πω :

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που καθημερινά αγωνίζεσαι για να είσαι παρών εκεί που σε έχει ανάγκη ο πονεμένος και δυστυχής χριστιανός και όχι μόνο.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που καθημερινά ψάχνεις να βρεις πόρους για να λειτουργήσουν σωστά και εύρυθμα τα συσσίτια της ενορίας.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που μέσα από τον αδαμάντινο χαρακτήρα σου προσελκύεις τους νέους και τις νέες στην Εκκλησία και τους οδηγείς στο δρόμο του Χριστού.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που είσαι εφημέριος χωρίς ωράριο, χωρίς ημέρες «ρεπό» και χωρίς διακοπές ή ξεκούραση. Που είσαι πανταχού και πάντα παρών. Που με πνεύμα εκκλησιολογικό και υπακοής εργάζεσαι στον Αμπελώνα του Κυρίου.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που σε κάθε δύσκολη περίσταση, σε πόνο, αρρώστια, λύπη και απελπισία των ενοριτών σου είσαι εκεί και η καρδιά σου χτυπά για όλους αυτούς.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που η Εκκλησία σου δεν είναι ένα δημόσιο οικοδόμημα αλλά είναι ιατρείο ψυχών, σχολείο ήθους και τόπος πνευματικής αναγέννησης και ανακαίνισης.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που σε περιόδους αντιμετώπισης καταστροφών, σε πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς και ατυχήματα είσαι ο πρώτος εθελοντής.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά της Λάρισας, του Βόλου, της Καρδίτσας, όλης της Θεσσαλίας που στις πλημμύρες βγάζεις τα λασπόνερα πρώτα από το ναό και έπειτα από το σπίτι σου. Πολλές φορές βγάζεις και τα λασπόνερα από το σπίτι των ανήμπορων ενοριτών σου και αφήνεις σε δεύτερη μοίρα το σπίτι σου.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά της Εύβοιας, της Θράκης, της Ρόδου, της Ηλείας και όπου αλλού η πύρινη λαίλαπα έκαψε το βιός των ενοριτών σου κι εσύ στάθηκες δίπλα τους ως πατέρας και αδελφός, κι ας είχε καεί και το δικό σου βιός.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά της Καλαμάτας, του Αιγίου, της Δυτικής Αττικής, της Κεφαλλονιάς που στους σεισμούς έμεινες στο δρόμο, αλλά έτρεξες να σταθείς και να συμπαρασταθείς πρώτα στους συνανθρώπους σου και μετά στην οικογένειά σου.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που σε κάθε αιμοδοσία είσαι ο πρώτος εθελοντής αιμοδότης, την ώρα που αιρετικοί και πλανεμένοι αρνούνται την αιμοδοσία για λόγους «συνείδησης».

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παπά μου, που είσαι “ΑΝΘΡΩΠΟΣ” και όχι απλά “άνθρωπος”.