Όταν ζηλεύουμε συνήθως κατηγορούμε τους άλλους.
Η βασική αιτία είναι μέσα μας.
Εάν δεν το παραδεχθούμε θα κοιμόμαστε με ένα φίδι στην αγκαλιά μας έως το τέλος της ζωής μας. Αυτό το φίδι θα μας δηλητηριάζει αργά και σταθερά χωρίς να έχουμε ποτέ χαρά αλλά πάντα μία θλίψη και μια κακομοιριά.
Η ζήλια δεν προέρχεται από το κόμπλεξ όπως πολλοί γράφουν άρθρα στο διαδίκτυο. Η ζήλια είναι που το δημιουργεί.
Η ζήλια είναι η ερωτική αγάπη του εαυτού μας! Και ζητάμε από τους άλλους πολλά και διάφορα.
Έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Αυτό κάνει τους ανθρώπους να μαραζώνουν με πλήθος σκέψεων και πάντα αρνητικών.
Την αγάπη δεν την ζητάμε από τους άλλους. Την δίνουμε. Και τότε γεμίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου