ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ (14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021)
«Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν» (Ρωμ. ΙΓ΄ 13)
Ἡ ἡμέρα καὶ ἡ νύξ.
Εἶναι τὰ δύο ἀπὸ τὰ τέσσαρα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ - Δημιουργοῦ, κατὰ τὴν πρώτην ἡμέραν τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. Συγκεκριμμένως, τὰ δύο πρῶτα, … εἶναι ὁ Οὐρανὸς καὶ ἡ Γῆ καὶ ἀμέσως ἐν συνεχείᾳ … «καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους. καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα» (Γέν. Α΄ 4-5). Δύο δημιουργήματα, τὰ ὁποῖα ἔχουσι καθοριστικὸν ρόλον εἰς τὴν ζωὴν τοῦ ἀνθρώπου, ἐφ’ ὅσον, τὴν μὲν ἡμέραν - ἔδωκεν ὁ Κύριος εἰς τὸν ἄνθρωπον – διὰ νὰ ἐργάζῃται καὶ δραστηριοποιῇται διὰ τὴν πνευματικὴν καὶ σωματικήν του ἐπιβίωσιν, τὴν δὲ νύκτα, - ἀντιστοίχως – διὰ τὴν σωματικὴν καὶ ψυχικὴν του ἀνάπαυσιν καὶ «ξεκούρασιν». Καὶ ὄντως, … εἰς ἁπάσας τὰς ἐποχάς, ὅσαι ἔχουσι παρέλθει ἔκτοτε, οἱ ἄνθρωποι - ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων – προσηρμώσθησαν εἰς τὸν τοιοῦτον τρόπον ζωῆς, καὶ ὁ σκοπὸς τῶν δύο τούτων δημιουργημάτων συνεχίζει νὰ ἐκπληροῦται … ἀπαραλλάκτως!
Ἀπὸ τὴν στιγμήν, ὅμως, ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἡμάρτησε καὶ ἐξέπεσε τοῦ Παραδείσου, παρέσυρεν εἰς τὴν ἀλλοίωσιν καὶ τὴν φθοράν, καὶ τὴν ὑλικὴν φύσιν. Τὰ ζῶα τὰ ὁποῖα ἕως τὴν στιγμὴν τῆς πτώσεως ἦσαν ἥμερα καὶ οἰκεῖα πρὸς τὸν ἄνθρωπον, ἔκτοτε ἠγρίευσαν καὶ μετεβλήθησαν – πολλὰ ἐξ αὐτῶν – εἰς ἄγρια καὶ ἐπιθετικὰ καὶ ἐπικίνδυνα δι’ ἐκεῖνον. Αἱ συνθῆκαι ζωῆς … ἐδυσκόλευσαν καὶ ἠνάγκασαν τὸν ἀποστάτην ἄνθρωπον, νὰ κοπιάζῃ καὶ νὰ … ζῇ εἰς τὴν θλῖψιν, μακρὰν πλέον τοῦ Θεοῦ! Ζεῖ, εἰς ἕνα «ἐχθρικὸν» περιβάλλον, ὡς τοῦτο περιγράφεται ἀπὸ τὸν Θεόν, κατὰ τὴν στιγμὴν ποὺ ἐπιπλήττεται – ὑπὸ τοῦ Θεοῦ - διὰ τὴν ἀποστασίαν του. «Τῷ δὲ ᾿Αδὰμ εἶπεν· … ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν λύπαις φαγῇ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατελεῖ σοι, καὶ φαγῇ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ. ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου» (Γέν. Γ΄ 17-19).
Ἡ ἡμέρα καὶ ἡ νύξ, ἔπαυσαν πλέον νὰ ἔχουσι τοὺς «ρόλους» διὰ τοὺς ὁποίους ἐδημιουργήθησαν, καὶ ἀπέβησαν καὶ αὗται ἐχθρικαὶ πρὸς τὸν ἄνθρωπον. Ἡ ἡμέρα, καταπιέζει τοῦτον διὰ νὰ ἀνταπεξέλθῃ εἰς τὰς ἀπαιτήσεις τῆς ζωῆς του, ἡ δὲ νὺξ καὶ τὸ σκότος … τὸν τρομάζουν καὶ … κάθε ἄλλο, παρὰ τὸν ἡρεμοῦν καὶ τὸν ξεκουράζουν!
Ἡ ἡμέρα εἶναι ἡ εἰκόνισις τῆς αἰσιοδοξίας καὶ τῆς δραστηριότητος καὶ τοῦ ἀγῶνος, ἐνῶ ἀντιθέτως ἡ νὺξ εἶναι ἡ μεταφορικὴ ἔννοια τῆς θλίψεως, τῆς ἀπελπισίας, τῆς ἁμαρτίας, … τῆς κολάσεως! Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, ἐχρησιμοποίησεν τὰς δύο ταύτας περιόδους τοῦ εἰκοσιτετραώρου εἰς τὸν λόγον Του, προκειμένου νὰ εἰκονίσῃ ἀντιστοίχως … διὰ τῆς ἡμέρας καὶ τοῦ φωτὸς μέν, τὸν Παράδεισον, τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τὰ ἀγαθὰ καὶ ἅγια ἔργα, ἐνῶ ἀντιθέτως, διὰ τοῦ σκότους καὶ τοῦ ἐρέβους, περιέγραψε τὴν κόλασιν καὶ τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὴν ἀπόκλισιν ἐκ τοῦ Θείου Θελήματος.
Τὸ φῶς τῆς ἡμέρας.
Ὅταν ὑπάρχῃ φῶς, ὁ ἄνθρωπος βλέπει καὶ δύναται νὰ κινῇται καὶ ἐργάζῃται μὲ ἄνεσιν καὶ ἀποδεικνύει μὲ τὰς ἐνεργείας του, ὅτι ἐπαναπαύεται καὶ εὐχαριστεῖται εἰς τὸ φῶς τῆς ἡμέρας, ἐνῶ ἡ νύκτα καὶ τὸ σκότος τὸν ἐξυπηρετοῦν μόνον εἰς τὴν ἀνάπαυσιν καὶ ξεκούρασίν του, ἀντιθέτως δε, τὸν καταβάλουν καὶ τὸν τρομάζουν ὅταν πρόκειται, ἀκόμη καὶ στοιχειωδῶς, νὰ ἐργασθῇ τὸ ὅ, τιδήποτε κατ’ ἀνάγκην … Τὸ φῶς ἀποκαλύπτει τὰ πάντα καὶ χαροποιεῖ … ἐνῶ τὸ σκότος «προσφέρεται» διὰ νὰ κρύπτῃ καὶ ταράσσῃ καὶ φοβίζῃ!
Ὁ Κύριος θέλων νὰ δείξῃ τὴν μεταφορικὴν σημασίαν καὶ ἔννοιαν καὶ τῆς ἡμέρας καὶ τῆς νυκτός, τοῦ φωτὸς καὶ τοῦ σκότους, κατ’ ἐπανάληψιν ὡμίλησε διὰ τοὺς «ἐργάτας τοῦ φωτὸς» καὶ τοὺς «ἀρεσκομένους εἰς τὸ σκότος», «Πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα» (Ἰωάν. Γ΄ 20-21). Ὁμιλεῖ, ἐπίσης, εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν τοῦ Ἰωάννου, διὰ τὴν «αἰωνίαν ἡμέραν» τῆς Βασιλείας Αὐτοῦ, … - «καὶ νὺξ οὐκ ἔσται ἔτι, καὶ οὐ χρεία λύχνου καὶ φωτὸς ἡλίου, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς φωτιεῖ αὐτούς, καὶ βασιλεύσουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (Ἀποκ. ΚΒ΄ 2), - διὰ τὴν «ἡμέραν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν» (Λουκ. ΙΖ΄ 24), ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν κόλασιν ἥτις θὰ εἶναι «τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον» (Ματθ. Η΄ 12, ΚΒ΄ 13, ΚΕ΄ 30).
Καὶ ἐν προκειμένῳ, ἀλλὰ εἰς ἄλλας περιπτώσεις, καὶ ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, κάμνει λόγον διὰ τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ διὰ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν ποιότητα τούτων τῶν ἔργων˙ «τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ' αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι» (Ἐφεσ. Ε΄ 12-13)! Ἡ ἀγωνία καὶ ἀνησυχία τοῦ Παύλου εἶναι νὰ καταλάβουν οἱ ἄνθρωποι καὶ δή, οἱ λαμβάνοντες τὰς ἐπιστολὰς αὐτοῦ ὅτι ἡ ζωὴ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον – τὴν ὁποίαν καὶ ἀποκαλεῖ … «νύκτα», - τελειώνει καὶ πλησιάζει ἡ αἰωνία ἡμέρα τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν! «Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός» (Ρωμ. ΙΓ΄ 12).
«Υἱοὶ φωτός».
Εἰς τὴν πρώτην πρὸς Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολήν του ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁμιλῶν καὶ πάλιν μεταφορικῶς, ἀποκαλεῖ τοὺς Χριστιανούς - ὡς γνωρίζοντας τὴν ἀλήθειαν καὶ «βαδίζοντας» ἐπ’ αὐτῆς, - «υἱοὺς φωτός»! Λέγει συγγεκριμμένως, «Ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐστὲ ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ· πάντες ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας. οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους. Ἄρα οὖν μὴ καθεύδωμεν ὡς καὶ οἱ λοιποί, ἀλλὰ γρηγορῶμεν καὶ νήφωμεν» (Α΄ Θεσ. Ε΄ 4-8). Μὲ ἄλλα λόγια, τοὺς ἀποκαλεῖ … «υἱοὺς τοῦ Θεοῦ» καὶ «κληρονόμους τῆς Βασιλείας Του» καὶ συνεπῶς ὀφείλουσι νὰ ἀγωνίζονται … ἀγρυπνοῦντες καὶ νὰ μὴν «κοιμῶνται τὸν ὕπνον τῆς ἁμαρτίας»!
Ἡ σύστασις, ὅμως, αὕτη, ἀπευθύνεται εἰς κάθε ἀγωνιστὴν Χριστιανόν, ὅστις … ἀφορᾷ εἰς τὸν ἀθλοθέτην καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν. Ἡ σύστασις αὕτη ἀπευθύνεται καὶ πρὸς ἡμᾶς καὶ μᾶς καλεῖ ἵνα … «Ἀποθώμεθα … τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός» (Ρωμ. ΙΓ΄ 12).
Εἴθε ἀνταποκρινόμενοι … νὰ εὕρομεν καὶ ἡμεῖς θέσιν εἰς τὴν … αἰωνίαν ἡμέραν. Ἀμήν.
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου