Η Κιβωτός του κόσμου
Για πόσο ακόμα θα κλείνω τα μάτια μου
σε όσα συμβαίνουν δε θ’ αντιδρώ
οι εικόνες πονάνε μετράνε κομμάτια μου
τις σκέψεις που κάνω πως ν’ απαρνηθώ
Για πόσο ακόμα θα ζω δίχως νόημα
δίχως ελπίδα και δίχως σκοπό
να μοιάζει η ζωή μου τρελό παρανόημα
να ψάχνω αγάπη στο κόσμο να βρω
Η Κιβωτός του κόσμου
φύλακας άγγελός μου
γίνεσαι εσύ το φως μου
φίλος και αδελφός μου
γίνεσαι ο άνθρωπός μου
Θεέ μου είσαι δικός μου
Ψυχή δίχως σώμα στο τέλος μου αφήσανε
και μοιάζει το ψέμα με αληθινό
ο ήλιος που λάμπει τ’ αστέρια που σβήσανε
ταξίδι στο όνειρο με μια Κιβωτό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου