ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
(30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018)
"θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς" (Ματθ. Β΄ 18).
Φρικωδέστατον καὶ ἀπαισιώτατον ἔγκλημα.
Ἐάν, ἀγαπητέ μου ἀναγνῶστα, θελήσωμεν
νὰ ἀνατρέξωμεν εἰς τὰ βάθη τῶν αἰώνων καὶ ἀναζητήσωμεν, φοβερὰ ἐγκλήματα καὶ
ἀποτροπαίους καταστάσεις, θὰ εὕρωμεν - καὶ τοῦτο εἶναι βέβαιον - πολλὰ τοιαῦτα.
Ἀφ’ ἑνὸς μέν, ἀπειράριθμα καὶ ἀναρίθμητα, ἀλλά, ἀφ’ ἑτέρου, καὶ ἀνατριχιαστικὰ
καὶ ἀπερίγραπτα καὶ διὰ τὰ ὁποῖα ἡ ἀνθρωπίνη γλῶττα, ἀδυνατεῖ, ὄχι μόνον νὰ
περιγράψῃ, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐξιστορήσῃ διὰ λεπτομερειῶν. Ἐγκλήματα, πρὸς δόξαν καὶ
λατρείαν ἀνυπάρκτων θεῶν, ἀπὸ λαοὺς εἰδωλολατρικούς, ἐγκλήματα διὰ τὴν
ἀναρρίχησιν εἰς θρόνους καὶ τὴν ἀπόλαυσιν τῆς ματαίας καὶ ἐγκοσμίου δόξης,
ἐγκλήματα διὰ τὴν ἀπόκτησιν χρημάτων καὶ ἄλλων ὑλικῶν ἀγαθῶν. Ἐγκλήματα, ἀκόμη,
διὰ τὴν ἐπιβολὴν ψευδῶν θεωριῶν καὶ χαλιναγωγήσεως τῆς ἀνθρωπίνης σκέψεως, ἀλλὰ
καὶ ἀναρίθμητα ἀκόμη τοιαῦτα, διὰ ἀσημάντους αἰτίας καὶ εὐτελεῖς ἐπιδιώξεις.
Ἐὰν δέ, ἐπὶ πλέον, ἀναζητήσωμεν
μεταξὺ τούτων τῶν ἐγκλημάτων, νὰ εὕρωμεν τὸ φοβερώτερον καὶ στυγερώτερον καὶ
ἀποκρουστικώτερον, μὲ βεβαιότητα θὰ κατελήγωμεν εἰς τό, ἐπὶ τοῦ λόφου τοῦ
Γολγοθᾶ, ἔγκλημα τῶν αἰώνων, ὅπου ὁ "Ἰησοῦς, ὁ μόνος ἀναμάρτητος",
δολοφονεῖται μὲ τὸ πλέον φρικώδη θάνατον, ἀπὸ τὸ "ἀγαπημένο Του
δημιούργημα", τὸν ἀχάριστο καὶ ἀγνώμονα ἄνθρωπον. Ἐκτός, ὅμως τοῦ
κορυφαίου τούτου στυγερωτάτου ἐγκλήματος, θὰ εὕρωμεν καὶ πλῆθος ἄλλων τὰ ὁποῖα
διακρίνονται διὰ τὴν σκληρότητα καὶ ἀπανθρωπίαν τους καὶ τὰ ὁποῖα, παρὰ τὰς
ἑκατονταετίας καὶ χιλιετίας αἱ ὁποῖαι ἔχουσι παρέλθει, δὲν παύουν νὰ συγκινοῦν
καὶ νὰ δονοῦν ἀκόμη καὶ τὰ σκληροτέρας καρδίας.
Μεταξὺ δέ, τῶν εἰδεχθεστέρων καὶ
στυγνοτέρων, ἀναμφισβητήτως συγκαταλέγεται καὶ τὸ περιγραφόμενον σήμερον εἰς τὸ
Ἱερὸν Εὐαγγελικὸν ἀνάγνωσμα. Εἶναι ἡ σφαγὴ τῶν νηπίων ὑπὸ τοῦ αἱμοσταγοῦς
Ἠρώδου, ὅταν οὗτος ἐπληροφορήθη τὴν γέννησιν τοῦ "Βασιλέως τῶν Ἰουδαίων". Προκειμένου νὰ φονεύσῃ οὗτος τὸν
Ἰησοῦν καὶ ἐπειδὴ δὲν γνωρίζει ἀσφαλῶς τὰ στοιχεῖα τῆς ταυτότητος τοῦ Κυρίου,
σπεύδει εἰς τὴν σφαγὴν ὅλων τῶν νηπίων, "ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις
αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν
μάγων" (Ματθ. Β΄ 16).
Νήπιον!
Ἐξίσταται ὁ ἀνθρώπινος νοῦς, πρὸ
τοῦ ἐγκλήματος εἰς τὸ ὁποῖον ἀναφερόμεθα! Καὶ τοῦτο διότι, κάθε ἔγκλημα, ἔχει συγκεκριμμένα
κίνητρα. Φονεύει κάποιος, εἴτε διότι ἀπειλεῖται καὶ συνεπῶς σπεύδει νὰ
ὑπερασπίσῃ τὴν ἰδίαν ζωήν του, εἴτε διότι παρηνωχλήθη κατὰ βίαιον τρόπον ὑπὸ
τοῦ θύματος καὶ συνεπῶς ἔφθασεν εἰς τὴν ἀκροτάτην ἄμυναν, νὰ φονεύσῃ τὸν ἀπειλοῦντα
αὐτόν, εἴτε σπεύδων νὰ προασπίσῃ τὴν οἰκογενειακὴν καὶ συζυγικὴν τιμὴν καὶ
ὑπόληψίν του, εἴτε δι’ οἷονδήποτε ἄλλον βαρυσήμαντον λόγον, ὁ ὁποῖος μπορεῖ, νὰ
μὴν τὸν ἀθωώνῃ ἀπολύτως, ἀλλὰ πάντως νὰ τοῦ προσδίδει κάποια σοβαρὰ ἐλαφρυντικά.
Ἐν προκειμένῳ, ὅμως, ποίαν ἐνοχὴν
δύναται νὰ φέρῃ ἕν ἀθῶον νήπιον; Τί ἠδίκησεν; Εἰς τί ἔπταισεν; Ποῖον ἠπείλησεν;
Τίνα παρηνώχλησεν; Ἀκόμη δὲ περισσότερον, πῶς δύναται νὰ δικαιολογηθῇ ἡ
ἐξολόθρευσις τόσων χιλιάδων παιδίων καὶ βρεφῶν - κατὰ παράδοσιν, ἀριθμοῦνται
εἰς δεκατέσσαρας χιλιάδας - τὰ ὁποῖα, ἁπλῶς, προσέφερον χαρὰν καὶ εὐφροσύνην
εἰς τὰς οἰκογενείας τὰς ὁποίας ἀνῆκον καὶ οὐδὲν κακὸν ἐβάρυνεν αὐτά;
Ἀποτροπιασμὸς καὶ ἀγανάκτησις ἀλλὰ καὶ διάθεσις ἐκδικήσεως μᾶς καταλαμβάνει,
ὅταν προσπαθοῦμεν νὰ συνειδητοποιήσωμεν τὸ φοβερὸν τοῦτο ἔγκλημα.
Βεβαίως, ἔχει ἡ ἱστορία νὰ μᾶς
παρουσιάσῃ καὶ τοιαῦτα ἐγκλήματα, κατὰ ἀθώων παιδίων καὶ βρεφῶν, καὶ τὰ ὁποῖα
εἶναι ἀκόμη φρικωδέστερα καὶ ἀνατριχιαστικώτερα, τούτου. Ἐπὶ παραδείγματι, εἰς
τὴν Χαναάν, βλέπομεν φρικῶδες καὶ ἀποτρόπαιον ἔγκλημα, τὴν θυσίαν ἀθώων βρεφῶν,
πρὸς τιμὴν καὶ ἐξευμένισιν ἑνὸς ψευτοθεοῦ Βάαλ, ὅπου οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς
προσέφερον τὰ τέκνα των καὶ παρηκολούθουν τὴν θυσίαν των. Εἰς τὴν ἀρχαίαν
Ρώμην, ἐπίσης, συναντῶμεν παρόμοια ἀπεχθῆ περιστατικά, ὅπου γυναῖκες ἐλευθέρων
ἠθῶν τά, ἐκ παρανόμων ἐρώτων καὶ συλλήψεων, γεννώμενα βρέφη, ἔρριπτον εἰς τὰ
... ἀπορρίμματα, μὴ αἰσθανόμεναι τὴν παραμικρὰν τῦψιν συνειδήσεως. Γνωστή,
τέλος, εἶναι ἡ φοβερὰ βρεφοκτονία, ἡ ὁποία συνέβαινεν εἰς τὴν κοίτην τοῦ
ποταμοῦ Εὐρώτα εἰς τὰ μεθόρια τῆς πόλεως Σπάρτης, ὅπου, ἄκαρδοι καὶ σκληροὶ
πατέρες, ἐκρήμνιζον τὰ ἄωρα ἄρρενα βρέφη των, διὰ ποικίλους, ἀστείους λόγους.
Δολοφονία τῶν βρεφῶν καὶ καὶ τῶν νέων, καὶ ἡ "ἡμέρα τοῦ
παιδιοῦ".
Μήπως, ὅμως καὶ σήμερον δὲν
συνεχίζεται τὸ φοβερὸ τοῦτο "φονικόν", ἐξελιχθέν, μάλιστα, εἰς
τρομακτικὴν πλέον γενοκτονίαν; Περίπου, πεντακόσιαι χιλιάδες
"ἐκτρώσεις" εἰς τὴν προσφιλεστάτην πατρίδα μας, μόνον, ἀριθμοῦνται
ἐπισήμως, ἀλλὰ καὶ νομιμοποιοῦνται καὶ ἐπιδοκιμάζονται καὶ συνιστῶνται, ἀπὸ τὴν
ποικίλην πληροφόρησιν καὶ δὴ τὴν κρατικήν. Τὰ βρέφη, ὅσον κι' ἂν προσπαθοῦμεν
νὰ τοὺς δείξωμεν ἐπίπλαστον ἀγάπην καὶ συμπάθειαν μὲ "δῆθεν"
τιμητικὰς ἐκδηλώσεις - ὡς ἡ γνωστὴ "ἡμέρα τοῦ παιδιοῦ" - εὑρίσκονται
καὶ σήμερον, εἰς τὰς ἀνατολὰς τοῦ ἔτους 2019, εἰς τὸ στόχαστρον. Καὶ ἐνῶ
"δῆθεν" τὰ ὑπερ-προστατεύομεν, δυστυχῶς εἶναι τὰ πρῶτα θύματα ἑνὸς
ἀκηρύκτου πολέμου ποὺ σκοπὸν ἔχει νὰ τὰ ... ἐξαφανίσῃ!
Κοντὰ δὲ εἰς τοῦτο τὸ
στυγερώτατον ἔγκλημα ἐναντίον τοῦ "ἄνθους τῆς ἡλικίας", ἔχουν
προστεθεῖ καὶ ἄλλοι τρόποι "δολοφονίας" τῶν νέων ἀνθρώπων, ὡς τὰ
ναρκωτικὰ τὰ ὁποῖα διακινοῦνται πλέον μὲ πᾶσαν ἄνεσιν, ἀκόμη καὶ εἰς τὰ
δημοτικὰ σχολεῖα καὶ οὐδεὶς ἀνησυχεῖ, οὐδεὶς ἀντιδρᾷ, οὐδεὶς ταράσσεται. Νέοι
ἄνθρωποι, τὸ "μέλλον τῆς πατρίδος μας", ὡς ἀρεσκόμεθα κάποτε νὰ τοὺς
ἀποκαλοῦμεν, κείτονται πτώματα, ψυχικὰ καὶ σωματικά, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῶν
νυκτερινῶν καὶ ἡμερινῶν τούτων κέντρων τοῦ θανάτου, καὶ ἀναμένουν τὸν θάνατον
ἀνήμπορα νὰ ἀντιδράσουν στὶς "ἐπιταγὲς τῶν μυστικῶν μασωνικῶν
κέντρων", ποὺ τὰ θέλουν ἔτσι ... περιφερόμενα ἐρείπια! Ἂς παρακάμψωμεν -
καὶ τοῦτο, λόγῳ ἐλλείψεως χώρου - ὅλα ἐκεῖνα τὰ νυκτερινὰ κέντρα τῆς δῆθεν
διασκεδάσεως, τὰ ὁποῖα κράτησαν καὶ κρατοῦν τὰ "νειᾶτα" μας, θύματα
τῆς νωθρότητος καὶ τῆς ἀπραξίας, πολὺ δὲ περισσότερον τῆς μακρὰν τῆς Ἐκκλησίας
καὶ τοῦ Θεοῦ, ζωῆς καὶ εὐλογίας.
Θὰ ἦτο περιττόν, εἰς τὸ σημεῖον
τοῦτο, νὰ ἀναφέρομεν καὶ τὴν "καθοδήγησιν" τῶν νέων κάθε ἡλικίας, ἀπὸ
τὰ σύγχρονα μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως, τὰ ὁποῖα ἀδιστάκτως θὰ ἀπεκάλουν,
"μέσα μαζικῆς καταστροφῆς", διὰ τῶν ὁποίων καθοδηγοῦνται εἰς τὴν διαστροφὴν
περισσότερον καὶ ἐλαχίστως εἰς τὴν ἐνημέρωσιν.
Ὁ "θάνατος" εἰσῆλθεν ... !
Εἴτε, ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, εἴτε
ἐκτός, ... ὁ θάνατος ὑπὸ τὰς ποικίλας αὐτοῦ μορφάς, εἰσῆλθεν, ὄχι πλέον διὰ τὰ
τίμια γηρατεῖα μόνον, τὰ ὁποῖα "φυσικῷ τῷ τρόπῳ", ἀπέρχονται εἰς τὰς
αἰωνίους σκηνάς. Ὁ θάνατος εἰσῆλθεν ἀπειλητικὸς καὶ ἀδυσώπητος, διὰ τοὺς νέους
καὶ τὰς νεάνιδας ἀλλὰ καὶ τὴν "ἄωρον" ἡλικίαν καὶ ἀπειλεῖ χωρὶς νὰ
... ἐξαιρῇ!!! Ἂς προσπέσωμεν, ἀδελφοί, εἰς Τὸν "ὡς βρέφος τεχθέντα"
καὶ ἂς τὸν παρακαλέσωμεν, ἵνα καταστείλῃ τὸν ... ἀφύσικον τοῦτον θάνατον περὶ
οὗ προείπωμεν, διὰ νὰ μὴ ἀκουσθῇ εἰσέτι, "φωνὴ ἐν Ραμᾷ ... θρῆνος καὶ κλαυθμὸς
καὶ ὀδυρμὸς πολύς". Ἀμὴν.
Ἀρχιμ.
Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου