Ο Βουκεφάλας ήταν ένα ατίθασο άλογο, που κανείς δεν είχε μπορέσει να
ιππεύσει. Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος παρατήρησε πως το άλογο τρόμαζε από την ίδια
την σκιά του. Το έστρεψε προς τον ήλιο και έτσι μπόρεσε να το δαμάσει και να το
καβαλικέψει. Αργότερα τον πήρε μαζί του στην μεγάλη εκστρατεία και προς τιμή
του έκτισε μία πόλη, την Αλεξάνδρεια Βουκεφάλα.
«Γέροντα, είχα λογισμούς, σας κατηγόρησα, δεν χωνεύω τον αδελφό μου,
δεν πάω με την καρδιά μου στον άρρωστο αδελφό μου». Κι αν τα πεις όλα αυτά ΔΕΝ
θα σε συγχωρέσει ο Θεός. Γιατί; Διότι δεν γίνεται καμιά αλλαγή μέσα σου. Όλα
αυτά αποτελούν μία κατάσταση, την οποία δημιουργείς και υποθάλπεις ο ίδιος.
Είναι ακόμη ΑΓΡΙΑ η ΨΥΧΗ σου, όπως το άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο
Βουκεφάλας. Βουκεφάλας είναι ακόμη η ψυχή σου!
Όλοι είμαστε βουκεφάληδες, άγριοι.
Τι προσευχή να κάνουμε και τι επικοινωνία να έχουμε με το Θεό;
Πρέπει να επιθυμούμε τον Θεό και όχι τα δικά μας, για να μπορέσουμε
να κάνουμε προσευχή.
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου