Γιατί θέλει ράπισμα η Ορθοδοξία;

Χωρίς πολύ ράπισμα η Ορθοδοξία δεν θα ήταν φορέας της αλήθειας του Θεού μέσα από τόσα χαρακώματα και σκότος αιώνων και αιώνων. Διέσχισε μακρύ δρόμο με εμπόδια, φυλάσσοντας την αλήθεια και τα ιερά καθαρά. Χωρίς βάσανα η Ορθοδοξία δεν θα κρατούσε την καθαρότητά της ούτε εκατό χρόνια. Ποτέ δεν είχε έναν ολόκληρο αιώνα ειρήνης και ελευθερίας χωρίς διωγμούς, χωρίς μαστιγώματα, χωρίς σκλαβιά, φωτιά, φόβο και φρίκη εδώ και είκοσι αιώνες.

Αυτό δεν το αντιλαμβάνονται οι άλλες θρησκείες, δεν το κατανοούν οι αιρετικοί. Κανείς από τους λαούς που επέλεξαν για ιδανικό της ευτυχίας το επίγειο βασίλειο δεν αντιλαμβάνεται και δεν κατανοεί τι συμβαίνει με την Ορθοδοξία. Αυτό το κατανοούν μόνον οι προορατικοί, που βλέπουν το αιώνιο και αθάνατο βασίλειο του Χριστού ως πραγματικότητα. Αλλά και η προορατικότητα είναι θυγατέρα του πάσχειν.

Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Τροπαίων Αρκαδίας

Πρώτες ειδήσεις για την Μονή του Αγίου Νικολάου Τροπαίων Αρκαδίας.

Ο αείμνηστος αρχαιολόγος και ιστοριοδίφης των Τροπαίων Παναγιώτης Γ. Πυριοβολής, στο βιβλίο του «Βραχύ χρονικόν των Τροπαίων Αρκαδίας», έκδ. Συλλόγου Τροπαιατών Αθηνών, Αθήνα 2005, αναφέρεται στην παλαιά Μονή που υπήρχε στην περιοχή μας. Συγκεκριμένα σε αυτό το έργο του και στις σελίδες 186-187, αναφέρει: «Τά ἀρχιτεκτονικά λείψανα (θραύσματα κιονοκράνων καί τμήματα ἀρραβδώτου κίονος) πού ἐπεσημάνθησαν πρό πολλῶν ἐτῶν ὑπό τοῦ γράφοντος, ὅπου παλιά ναός τοῦ Ἁγίου Νικολάου καί σήμερα εἶναι καταχωσμένα εἰς τό ὑπόγειον ρεῖθρον πού ἐφέρετο ἕως τόν κάτω δρόμον (στό κατάστημα τοῦ Νιόνιου τοῦ Συριόπουλου) παρά τήν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἀποδεικνύουν ὅτι πρόκειται περί παλαιοχριστιανικής βασιλικῆς, πού μετεξελίχθη εἰς πρωτοβυζαντινήν ἐκκλησίαν (395-718 μ. Χ.), χωρίς νά ἠμπορῆ νά ἐξηγηθῆ ἄλλως ἡ ἐμφάνισις τῆς τιμῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς τήν ὀρεινήν περιοχήν τοῦ ὀροπεδίου Ἄκοβαις, θέμα τό ὁποῖον ἀφόρα καί τόν παλαιόν καί τόν ὑπάρχοντα ναόν τοῦ Ἁγίου τούτου εἰς τό Βυζίκι». Ακόμα στην σελίδα 187 γράφει ότι «ὁ Ναός τοῦ Ἁγίου Νικολάου φαίνεται, ὅτι ὑπῆρχε καί κατά τήν Φραγκοκρατίαν».

            Από την Μονή αυτή πρέπει να προέρχεται και η εφέστια εικόνα της Παναγίας μας, τύπου Οδηγήτριας, που φυλάσσεται στην ενορίας μας Κοιμήσεως της Θεοτόκου Τροπαίων, όπου στην κάτω μέρος της, αριστερά, σε μικρότερη κλίμακα συναπεικονίζεται και ο δημοφιλής ιεράρχης άγιος Νικόλαας επ. Μύρων. Επίσης εντός του Ναού της Παναγία του Δάσους, όπως λένε οι τροπαιάτες τον ενοριακό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, υπάρχει ιδιαίτερο προσκυνητάρι με την εικόνα του Ιεράρχη. Την τύχη των θραυσμάτων από τα κιονόκρανα και τα τμήματα αρραβδώτου κίονος που εντόπισε ο ερευνητής Πυριοβολής δεν την γνωρίζουμε σήμερα.  

            Μάλιστα ως εφημέριος της Παναγίας από την πρώτη στιγμή με πληροφόρησαν οι ευσεβείς κάτοικοι για την ιστορία αυτής της παλαιάς Μονής. Ακόμα όταν μου πρόσφερε εγκάρδια το βιβλίο του Πυριοβολή, ο πρώην Τοπικός Πρόεδρος Τροπαίων και ενορίτης μας κ. Δημήτριος Κατσικερός, τότε πληροφορηθήκαμε γραπτά περισσότερες ειδήσεις για την ερειπωμένη αυτή Μονή. Μάλιστα για το πόσο ακριβοδίκαιος είναι ο μέγας ιεράρχης του Χριστού Νικόλαος Μυρέων, διασώζει ο Πυριοβολής και ένα γεγονός των αρχών του 20ου αιώνος στις σελίδες 199-200, όπου λέει ότι: «ὡς ἐπιχειρηματίας ὁ Ἀνδρέας Βάσκας συνέβαλε στήν οἰκονομικήν ἀνάπτυξιν τῶν Τροπαίων, ἐβρῆκεν ὅμως τήν ἐγχώριον κοινωνίαν ἀνέτοιμον οἰκονομικῶς διά τόν πλήρη ἐκσυχρονισμόν αὐτῆς πού ἐπεδίωκε. Βεβαίως, βασικός στόχος τοῦ ἦταν ἡ οἰκονομική δραστηριότης αὐτοῦ. Ἐδημιούργησε στό ἄστυ σπουδαῖον ἐργοστάσιον ἀλευροποιίας, τό ὁποῖον μία ἤ δυό φοραίς κατεστράφη ἐκ πυρκαϊάς. Πολλοί ἀπό τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς τοῦ ἔλεγαν, ὅτι ὁ τόπος ὅπου ἐκτίσθη τό ἐργοστάσιον ἦταν μοναστηριακός τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ὁ ὁποῖος κατεπατήθη. Διά τοῦ ἐργοστασίου του, ὁ ἐν λόγω, προέβη στήν ἐγκατάστασιν δικτύου παροχῆς ἠλεκτρικοῦ ρεύματος πολλῶν καταστημάτων καί οἰκίων τοῦ ἄστεος ἔργον μακρόπνοον καί πολυτελές διά τήν ἐποχήν. Ἕνεκα τούτου, τό βαλάντιον τῶν περισσοτέρων δέν εἶχεν ἀντοχήν πρός ἐφαρμογήν τοῦ σχέδιου τοῦ Ἀνδρέα Βάσκα. Ὁ ἴδιος, ἐν τέλει, ἐπλήγη ἐκ τῆς μεγάλης πυρκαϊάς ἡ ὁποία ἀπετέφρωσε τό ἐργοστάσιον, τά ἐν αὐτῷ ὑπάρχοντα τῆς συζύγου του καί τῆς πολυμελοῦς οἰκογενείας του, μεταξύ τῶν ὁποίων ἤσαν πλάκες χρυσοῦ».

            Συνεχίζει παρακάτω ο Πυριοβολής, όπου αναφέρει ότι: «Ὑπάρχει καί ποίημα πού μιλᾶ γιά τίς καταστροφές πού ὑπέστη ὁ Βάσκας: Ἀνδρέα μυλωνά, ντερβίση* – φουκαρά τ’ ἤθελες Ἀντρέα*, νά φέρης τῇ Βερβίτσα*, μύλους καί ἠλεκρικά*, Ἀντρέα – κουαρδά*…».

            Η ενορία μας, εντός των ορίων της οποίας είναι και η τοποθεσία της Μονής του Αγίου Νικολάου, επειδή σέβεται σφόδρα τον Ιεράρχη θα τον τιμά μαζί με τον οσιομάρτυρα Νικόλαο (του οποίου μας πρόσφεραν στην ενορία μας φυλαχτά του) έκαστο έτος την 8 Μαΐου Ακολουθία του Εσπερινού, και ανήμερα την 9 Μαΐου με Θεία Λειτουργία. Στις δύο αυτές μέρες θα ψάλλονται οι σπάνιες και γραμμένες κατά την μεταβυζαντινή εποχή, κοινές Ακολουθίες: α) του Αγίου Οσιομάρτυρος Νικολάου του εν Βουναίνοις (συντεθείσης παρά Ἀκακίου ἱερομονάχου τοῦ ἐν Διακρούσῃ καί διορθωθείσης παρά τοῦ ταπεινοῦ ἐν ἱερομονάχοις Ἰωσήφ ἐκ Φουρνᾶ τῶν Ἀγράφων), και β) για την Πάροδο του πανσέπτου λειψάνου του εν Αγίοις Πατρός ημών Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού (ποίημα Ἁγίου Νικοδήμου Ἀγιορείτου).

εκ του Ι. Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Τροπαίων Γορτυνίας

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Για να διαβάσετε τα κείμενα πατήστε πάνω στις φωτογραφίες

Ο μοναχός που δεν μπορούσε να γυρίσει στην Σκήτη

Ο μοναχός Πανάρετος Φιλοθεΐτης αφηγείται ιστορίες από το Άγιον Όρος.

Ωφελούνται εκείνοι που ζητούν από τους άλλους να προσευχηθούν για χάρι τους;

(Από το Γεροντικόν)

ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ της σκήτης ρώτησαν ένα Γέροντα, αν πραγματικά ωφελούνται εκείνοι που ζητούν από τους άλλους να προσευχηθούν για χάρι τους.

— Πολύ ισχύει δέησις δικαίου, αποκρίθηκε ο Αββάς, πλην όμως «ενεργουμένη»[1] . Βοηθουμένη, με άλλα λόγια, από τον ίδιο που ζητά την προσευχή, σε τι να ωφελήσουν αι προσευχαί των αγίων, εκείνον, που θεληματικά παραμελεί την σωτηρία του;

Και τους διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία:

Ο Ηγούμενος κάποιου Κοινοβίου, πολύ ευλαβής κι ενάρετος άνθρωπος, έκανε κάθε μέρα αυτή την προσευχή:

— Σε παρακαλώ, Κύριε, μη με χωρίσης από τα πνευματικά μου παιδιά στην άλλη ζωή, αλλά αξίωσέ μας να απολαύσωμε όλοι μαζί την Ουράνιο μακαριότητα.

Κάποτε όμως τον πληροφόρησε ο Θεός, με τον ακόλουθο τρόπο, πως ο καθένας ετοιμάζει μόνος, με τα έργα του, τη μελλοντική του αποκατάστασι.

Πλησίαζε η εορτή ενός Αγίου, που πανηγύριζε το γειτονικό τους Μοναστήρι. Οι Αδελφοί του Μοναστηρίου εκείνου προσκαλέσανε τον Αββά του Κοινοβίου και ολόκληρη την συνοδεία του να πάρουν μέρος στην πανήγυρι. Εκείνος όμως αποφάσισε να μην πάη, αποφεύγοντας έτσι τις τιμές που συνήθως του έκαναν εκεί. Την παραμονή ακριβώς άκουσε μυστηριώδη φωνή στον ύπνο του να τον διατάζη να πάη οπωσδήποτε στο πανηγύρι, αφού στείλει νωρίτερα τους υποτακτικούς του. Ο Ηγούμενος υπήκουσε στη θεία προσταγή.

Μόλις ξημερωσε, πρόσταξε τους μαθητάς του να ξεκινήσουν παρευθύς για το γειτονικό Κοινόβιο. Στο δρόμο τους συνάντησαν πεσμένον χάμω ένα δυστυχισμένο γέρο να βογγά. Τον ρώτησαν, τι του συνέβαινε.

— Είμαι άρρωστος, τους αποκρίθηκε με κόπο, και δεν έπαψε ν’ αναστενάζη. Πήγαινα στο γιατρό με το ζώο μου, μα σαν έφτασα σε τούτο το μονοπάτι, μ’ έρριξε κάτω κι έφυγε. Τι έγινε, κι εγώ δεν ξέρω. Ούτε άνθρωπος βρέθηκε να με βοηθήση να σηκωθώ.

Τα τελευταία λόγια τα πρόφερε με πολύ παράπονο.

— Τι να σου κάνωμε, γέροντα, του είπαν οι Καλόγεροι. Είμαστε κι εμείς πεζοί και βιαστικοί.

Συνέχισαν έτσι το δρόμο τους για να φτάσουν στην ώρα τους στο πανηγύρι, αφήνοντας στη μεση του δρόμου αβοήθητο το φτωχό γέρο.

Σε λίγο να κι ο Ηγούμενος. Είδε τον άνθρωπο σε κακή κατάστασι. Έσκυψε πάνω του με συμπόνια. Άκουσε τα βάσανα του και τον ρώτησε με καταφανή έκπληξι :

— Καλά, δεν πέρασαν από δω πριν από λίγο κάτι νέοι Καλόγεροι; Γιατί δεν τους σταμάτησες να σε βοηθήσουν; θα έπρεπε, χωρίς άλλο, να σε είδαν.

— Με είδαν και με ρώτησαν, Αββά, είπε με λύπη ο Γέρος. Μου είπαν όμως πως ήσαν πεζοί και βιαστικοί και δε μπορούσαν να μου κάνουν τίποτε.

Ο Ηγούμενος αναστέναξε βαθειά, ντροπιασμένος από την συμπεριφορά των μαθητών του.

— Αν στηριχτής πάνω μου, θα μπορέσης να περπατήσης λίγο;

— Αδύνατο να κινηθώ, Πάτερ.

Έλα λοιπόν να σε ανεβάσω στους ώμους μου, είπε ο γέρο Ηγούμενος αποφασιστικά, κι ο Θεός θα βοηθήση να φτάσωμε εκεί που πηγαίνεις.

— Δε μπορείς να με κουβαλήσης τοσο δρόμο πάνω στους ώμους σου. Μήπως είσαι κι εσύ νέος; Πήγαινε, Αββά, στη δουλειά σου και μη χασομεράς άδικα για μένα. Ευχήσου μόνο να μ’ ελεήση ο Θεός.

Δε σ’ αφήνω έτσι, σε τέτοια κατάστασι, διαμαρτυρήθηκε ο άνθρωπος του Θεού. Θα σε πάω στην πόλι.

Με πολύ κόπο ανέβασε τον άρρωστο στους αδύνατους ώμους του ο γέρο Ηγούμενος. Το βάρος στην αρχή του φάνηκε ασήκωτο. Με μεγάλη δυσκολία κατώρθωσε να σέρνη τα πόδια του.

Παράδοξο πράγμα!

Σιγά – σιγά αλάφραινε, ώσπου σε μια στιγμή του φάνηκε πως του έφυγε από την πλάτη το φορτίο. Σήκωσε το κεφάλι να ιδή τι συνέβαινε. Αντί του φτωχού γέρου, που είχε πάρει στους ώμους του, στεκόταν μπροστά του ένας πανέμορφος Άγγελος.

Μ’ έστειλε ο Κύριος να σε πληροφορήσω, του είπε με τη γλυκειά φωνή του που έμοιαζε με υπερκόσμια μουσική, πως τότε μόνο θ’ αξιωθούν οι μαθηταί σου να βρεθούν μαζί σου στη Βασιλεία Του, όταν ακολουθήσουν τα ίχνη σου. Διαφορετικά, άδικα κοπιάζεις και προσεύχεσαι γι’ αυτούς. Ο Θεός δίνει στον καθένα την αμοιβή των έργων του.

Ο Άγγελος με μιας χάθηκε στα ούρανια. Ο γέρο Ηγούμενος, συλλογισμένος, γύρισε πίσω στο Μοναστήρι του για ν’ αρχίση καινούργιο αγώνα. Χρειαζόταν ακόμη κοπιαστική δουλειά για να μορφώση χαρακτήρες. [1] Ιακώβου ε’. 16

(Γεροντικόν, μοναχής Θεοδώρας Χαμπάκη, εκδ. Λυδία).

Πρόσκληση Πανεπιστημίου Πατρών "Εορτασμός των τριών Ιεραρχών"

 Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015 ώρα 19:00

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα

Πρόσκληση ΚΟΠΑ Πάτρας

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Για να διαβάσετε τα κείμενα, πατήστε πάνω στις φωτογραφίες

Ημερίδα στα Τρόπαια Γορτυνίας: "Κοσμάς ο Αιτωλός και Χριστόφορος Παπουλάκος:οι εθνομάρτυρες και προστάτες της Ορθοδοξίας"

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ Κ. ΙΕΡΕΜΙΟΥ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014 ΣΤΑ ΤΡΟΠΑΙΑ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑ «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ: ΟΙ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ».

Α. Κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου κ. Ιερεμία στο τέλος της Θείας Λειτουργίας στον Ναό της Παναγίας Τροπαίων Γορτυνίας.

Αγαπητοί μου χριστιανοί,

Είναι ωραίο το θέαμα που παρουσιάζει ο ιερός Ναός της Παναγιάς στην ορεινή κωμόπολη των Τροπαίων την σημερινή Κυριακή, πρώτη Κυριακή του Λουκά. Εδώ τα χωριά μας τα ευλογημένα είναι ηρωικά και ιστορικά, πεφημισμένα για την παλαιά τους ιστορία. Στα νεώτερα χρόνια είναι εγκαταλελειμμένα και η κωμόπολις των Τροπαίων δεν έχει πολύ λαό για τούτο και τα εκκλησιάσματα των δύο ενοριών είναι πενιχρά, αλλά είναι ευλογημένο το θέαμα που παρουσιάζει η Παναγιά των Τροπαίων την σημερινή ημέρα γιατί βλέπω να παρευρίσκεται λαός ευσεβής.

Ήρθατε από μακριά κεκλημένοι, και εγώ κεκλημένος είμαι την σημερινή ημέρα διότι ο ευπαίδευτος και ευλαβής αρχιμανδρίτης πατήρ Νεκτάριος Πέττας ετοίμασε συμπόσιο πνευματικό αφιερωμένο σε δύο μεγάλες προσωπικότητες της πατρίδος μας, ιεραποστολικές προσωπικότητες.

Πρώτον τον ιερομάρτυρα και ισαπόστολο Κοσμά Αιτωλό που δεν είναι υπερβολή να πούμε πως αν δεν είχαμε αυτόν, δεν θα είχαμε πατρίδα ελευθέρα διότι θεοφόρος πατήρ αυτός, τα είχε ενοποιημένα μέσα του και αναμίγνυε το περί Χριστού κήρυγμα με το της ελευθερώσεως της πατρίδος μας κήρυγμα και στο αγιασμένο ράσο του έρχονταν οι αγωνιστές και ορκίζονταν ότι θα χύσουν το αίμα τους για την ελευθεριά της πατρίδος. Εάν δεν είχαμε Κοσμά Αιτωλό δεν θα είχαμε κατήχηση, κατηχημένο λαό σήμερα, γιατί είναι γνωστό ότι το κήρυγμά του δεν ήταν χαρούμενα λόγια ή έτσι μία καλολογία αλλά ήταν κατηχητικό. Εκήρυττε για τα δόγματα της Ορθοδόξου πίστεώς μας ακόμα δε, ήταν και μαχητικό κήρυγμα γιατί αυτός έλεγε όταν τον ρωτούσαν, και το συγκεκριμένο είναι εγγεγραμμένο: «Ποιός είναι αιτία των κακών; Ο Πάπας τα φταίει. Αυτός είναι η αιτία των κακών! Για αυτό κατάρα στον Πάπα», ένα λόγο μαχητικό που Πατριαρχάδες, Αρχιεπίσκοποι, Επίσκοποι, θεολόγοι καθηγητάδες, δεν μπορούν όλοι μαζί να εκφέρουν. Αλλά εμείς εδώ που ήρθαμε, συγκεντρωθήκαμε σήμερα σαν παιδιά και εγγόνια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού λέμε τον λόγο Του «κατάρα στον Πάπα και στους διαδόχους του, κατάρα!» γιατί έτσι έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Και είναι πολύ σημαντικό αδελφοί μου χριστιανοί γιατί υπό Τουρκιά υπό σφάγα του τυράννου κρατήσαμε την πίστη και βγάλαμε ήρωες και μάρτυρες ενώ σήμερα η ελευθέρα πατρίδα προδίδωμεν την πίστη και μάλιστα η πίστη προδίδεται από εκεί που δεν θα το περίμενε κανείς!

Στα βήματα του Κοσμά ήρθε ένας άλλος όσιος πατήρ που είναι δικός μας και πρέπει να καυχώμεθα ιδιαίτερα για αυτόν. Τον έλεγαν Χριστοφόρο το όνομα, καλόγερος, τριμμένο το ράσο του ήταν. Εγεννήθη εδώ στα δικά μας μέρη στα Άρμπουνα Καλαβρύτων και αγάπησε ιδιαίτερα την Πελοπόννησο αλλά, μεταξύ μας που είμεθα, ώ Τροπαιάτες, όχι εσείς αλλά οι πατέρες σας, οι παππούδες σας, φάνηκαν ψυχροί στο κήρυγμα του Παπουλάκου και είναι ντροπή αυτό, διότι είναι γραμμένο στα βιβλία το συγκεκριμένο, γιατί η ιστορία δεν παραγράφεται, δεν μπορεί να σβηστεί.

Είναι γραμμένο στα βιβλία ότι τα Τρόπαια δεν ήκουσαν το κήρυγμα του Παπουλάκου, του οσίου Χριστοφόρου αλλά δια τούτο παρακαλώ πολύ, οι ιερείς, ο πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Ιωάννης Κούλης και εσείς άγιε αρχιμανδρίτα Νεκτάριε, να ονομάζετε συνεχώς και να κατηχείτε τον λαό υπέρ του Παπουλάκου για να ζυμωθεί μες στην ψυχή η προσωπικότητά του και ευγνωμόνως πλέον τα νέα Τρόπαια να φέρονται προς αυτόν. Επίσης, να αναρτηθεί εικόνα και στην μία κάτω την πρωτεύουσα ενορία και μία εδώ στην Παναγία, για να βλέπουν τα νέα τα παιδιά, που είναι τα νέα Τρόπαια, τον ιεροκήρυκα που περπάτησε εδώ, που περιόδευσε την πατρίδα μας. Ήταν και αυτός σαν τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, να πω χριστιανοί μου –εκμεταλλεύομαι την ευλάβειά σας γιατί η ώρα έχει παρέλθει-.

Ξέρετε πότε έγινε η ζημιά στην πατρίδα μας; Αντί να πάρουμε τον Κολοκοτρώνη που τα βόλια είχαν κάνει κόσκινο το κορμί του και να τον κάνουμε Βασιλιά πήγαμε στην Δύση και φέραμε έναν ξενόφερτο, έναν αλλόπιστο, έναν Καθολικό τον Όθωνα και κάναμε Βασιλιά. Ήρθαν λοιπόν μαζί με τον Όθωνα όλοι οι Καθολικοί και τότε έγινε η πρώτη συμπροσευχή στην Μητρόπολη των Αθηνών στην Αγία Ειρήνη Αιόλου, και Αρχιερείς πολλοί, κτλ, υποδεχόμενοι τον Βασιλέα έκαναν συμπροσευχάς μετά των αλλοθρήσκων παραβαίνοντας το ιερό πηδάλιο, τους Κανόνας, όπως θα γράψουμε σε ένα εγγύς κυριακάτικο κήρυγμα που θα μνημονευτεί  ο δέκατος Κανών των Αγίων Αποστόλων που απαγορεύει συμπροσευχάς με αιρετικούς.

Επανέρχομαι και λέω λοιπόν, ενώ αυτή ήταν η κατάσταση της πατρίδος μας και ενώ όλοι προσκυνούσαν τον Καθολικό Βασιλέα Όθωνα, βρέθηκε ένας καλόγηρος αγράμματος, εδώ από την Πελοπόννησο, ο Παπουλάκος και είπε «Μας έφεραν ένα ψωριασμένο πρόβατο που θα ψωριάσει όλη την Ελλάδα!».  Ακούτε πως είπε τον Όθωνα τον Βασιλιά την ίδια στιγμή που Πατριαρχάδες, Αρχιεπίσκοποι κτλ προσκυνούσαν τον Όθωνα; Ο Παπουλάκος είπε «μας έφεραν ένα ψωριασμένο πρόβατο». Δεν είχε ο Χριστοφόρος τίποτα με τον άνθρωπο Όθωνα αλλά «ψωριασμένη» ήταν η πίστη του κατά το δόγμα το αιρετικό που ανήκε, που θα ψωριάσει την Ελλάδα. Όμως, οι άλλοι ρασοφόροι που προσκυνούσαν πέθαναν και σβήσανε, ωστόσο έζησε ο Παπουλάκος και σήμερα εδώ στα Τρόπαια,  την 28η Σεπτεμβρίου, προσκυνούμε και μνημονεύουμε το όνομά του και τον επικαλούμεθα να προσεύχεται υπέρ ημών.

Και οι δύο προσωπικότητες που θα τιμήσουμε σήμερα σε αυτό το συνέδριο ήταν μεγάλες. Πατέρα Νεκτάριε η κυρία καθηγήτρια Μαρία Μαντουβάλου  είναι ομιλήτρια; Ναι.. είναι.. είναι; Πάτερ Νεκτάριε εσάς ερωτώ. Α, εντάξει είναι!  Γιατί αν δεν ήταν θα έφευγα γιατί την θεωρώ ορθόδοξο πέρα για πέρα!

Θα τα ακούσετε αγαπητοί μου χριστιανοί αυτά στο συνέδριο το οποίο θα επακολουθήσει. Παρακαλώ πολύ να μείνετε να συμμετέχετε. Τας ευχάς των πατέρων των τιμωμένων του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και του Οσίου Χριστοφόρου να έχετε και τας ευχάς των συνλειτουργών πατέρων. Ιδιαιτέρως ευχαριστώ τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας Πάρου, Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Πήχο.

Ηγούμενε, αξιώθηκα μία φορά μόνο να έρθω προσκυνητής στην Μονή σας, διότι ήτο τότε εκεί ο πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος και εκεί πήγαινε ο πατήρ Αυγουστίνος Καντιώτης. Πιστοί θα έχετε ακούσει τα όνοματά τους Ο πατήρ Αυγουστίνος τον πατέρα Ζερβάκο τον είχε εξομολογητή, ήτο πνευματικός του.

Να σας πω και ένα ανέκδοτο; Έτσι μου ήρθε τώρα.  Ένα που είπε ο πατέρας Φιλόθεος στον επίσκοπο Φλωρίνης, πατέρα Αυγουστίνο. Πήγε να εξομολογηθεί ο επίσκοπος και ο πατήρ Φιλόθεος της Λογγοβάρδας, ο προκάτοχός σας Ηγούμενε Χρυσόστομε, του λέει: «Πάτερ Αυγουστίνε, η Ορθοδοξία είναι ένα ποτήρι με γλυκό κρασί. Αυτό το ποτήρι –το λέει ο πνευματικός βλέπεις- το γλυκό κρασί που λέγεται Ορθοδοξία, πρέπει να το πίνουμε λίγο-λίγο να γλυκαινόμεθα. Εσύ πάτερ Αυγουστίνε, του δίνεις μιά στο ποτήρι, το πίνεις ολόκληρο και μεθάς».  

Ωραία δεν ήταν η εικόνα αυτή; Αυτός ήταν ο πατήρ Αυγουστίνος. Το ποτήρι το έπινε όλο και όπως ο ομηρικός Οδυσσέας έλεγε στα παλικάρια του «πιέστε κρασί, πολύ κρασί να ορμάτε με δύναμη στον εχθρό!», έτσι και ο πατήρ Αυγουστίνος το έπινε όλο μονομιάς. Ρουφούσε το κρασί την Ορθοδοξία με ορμή και με δύναμη και έπειτα μετέδιδε αυτήν την ορμή σε εμάς τα τέκνα του. 

Ευχαριστούμε λοιπόν τον πατέρα Χρυσόστομο, τον Ηγούμενο, τον διάδοχο του πατρός Φιλοθέου που ταξίδεψε από μακριά, από το νησί της Πάρου. Τον ευχαριστούμε πολύ εκ μέρους όλων των Τροπαίων και όλης της Μητροπόλεως και τον παρακαλώ πολύ να ακούσει, και το λέω ενώπιον των εικονισμάτων και ενώπιόν σας, ενώπιον του λαού, εσάς: στην ανθρώπινη και ταπεινή Μητρόπολη μας Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, να έρχεται αυθεντικά, αυταρχικά, με δικαιώματα να κατηχεί τον λαό και εμείς θα τον ακούμε έστω και αν τα λέει πατροαυγουστινιακά!

Να είστε ευλογημένοι.

Β. Εναρκτήριος λόγος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ιερεμία στην Ημερίδα.

Κύριε Δήμαρχε και λοιποί τετιμημένοι  προσκεκλημένοι.

Ως Ποιμενάρχης του τόπου αυτού του ευλογημένου και ηρωικού εκφράζω εκ’ βάθους καρδίας μου την ευχαριστία  μου  για αυτό που γίνεται σήμερα στην πόλη των Τροπαίων και την ευχαριστία μου στον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κύριο Νεκτάριο Πέττα, διότι αυτός υπήρξε η ψυχή της διοργανώσεως. Όμως, δεν θα έκανε τίποτα αυτός αν δεν ήταν η βοήθεια του κυρίου Δημάρχου και των άλλων λοιπών, όλων υμών των αρωγών.

Θα τιμήσουμε όπως είπα και στην προσλαλιά μου στη Θεία Λειτουργία, δυο μεγάλες μορφές του Ελληνικού Έθνους. Η μια μορφή έζησε πριν από την επανάσταση του 1821, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στου οποίου το θερμουργό του κήρυγμα οφείλουμε την εξέγερση του Έθνους διότι όρκισε τα παλικάρια να αγωνιστούν και να θυσιαστούν για την ελευθερία της Πατρίδος, την οποίαν ελευθερία την έλεγε «ποθούμενο». Πότε θα έρθει το «ποθούμενο;» ρώταγαν τον Άγιο Κοσμά. «Θα έρθει το ποθούμενο; Άραγε θα έρθει η μέρα;».  «Θα έρθει η μέρα, ευλογημένοι» έλεγε και τόνωνε με το θερμουργό του κήρυγμα την ψυχή των σκλαβωμένων. Η άλλη μορφή του Παπουλάκου είναι μετά την επανάσταση αλλά, συγνώμη κυρία καθηγήτρια Μαντουβάλου να πω, συγνώμη κύριε Δήμαρχε Γιαννόπουλε, -πως μου έρχονται μερικά πράγματα, ένα, ένα, περίεργο νόημα μου ήρθε να πω-, ότι όταν είμεθα σκλαβωμένοι στον Τούρκο τύραννο κρατήσαμε την πίστη, την ζημιά την πάθαμε όταν ελευθερωθήκαμε. Ανοίξαμε τα σύνορα και αντί να πάρουμε τον Κολοκοτρώνη και να τον κάνουμε Βασιλιά, που πίστευε Χριστό και Πατρίδα, φέραμε έναν ξένο που δεν ήξερε, δεκαπέντε ετών στην ηλικία, δεν ήξερε  τίποτε από Ελλάδα, να κυβερνήσει τούτο τον τόπο. Λοιπόν, θόλωσε η ατμόσφαιρα, με εννοήσατε τι είπα, στην Τουρκιά είχαμε καθαρά Ορθόδοξη Ελληνική ατμόσφαιρα, όταν ελευθερωθήκαμε πάθαμε την ζημιά και θόλωσε η ατμόσφαιρα. Καταργήθηκαν τα σύνορα, ήρθαν άλλα ήθη και έθιμα εδώ. Τότε χρειάζονταν μορφές αφύπνισης και αντίστασης σε αυτά.  Θα περιμέναμε τοιαύτη μορφή να ήταν ο Πατριάρχης, να ήταν ο Αρχιεπίσκοπος, να ήταν οι Επίσκοποι, να ήταν οι παππάδες αλλά αυτοί ακολούθησαν μια προδομένη γραμμή. Όμως βρέθηκε από εδώ, από την  Πελοπόννησο, ένας καλογεράκος ο Παπουλάκος που πήρε ένα μπαστούνι και ένα σακούλι και  περιόδευε τα χωριά, τα Τρόπαια τα όργωσε, με τα πόδια του. Εγώ δεν κάνω  κανέναν κόπο κύριε Δήμαρχε, εκδρομή κάνω, με το αυτοκίνητό μου πάω εκδρομή  στα Τρόπαια, δεν είναι κούραση,  αυτός όμως, με τα πόδια του.

Αυτό το ρέμα των Λαγκαδίων, διαβάστε παρακαλώ το βιβλίο του Κωστή Μπασιά χριστιανοί μου, καλύτερο από το οποίο δεν μπορούσε να γραφεί, εκεί που αντάμωσε την Αρετή, το λέω καλά π. Νεκτάριε; Την Αρετή που την κυνηγούσαν τα αδέρφια της γιατί παραπλανήθηκε η κοπέλα, έμεινε έγκυος και δεν το έριξε όπως κάνουν οι σημερινές κοπέλες οι «μορφωμένες», αλλά το έφερε εις πέρας. Πήρε το παιδί και κυνηγημένη από τον αδελφό της Σαράντη, πήγε στο ρέμα  των Λαγκαδίων, εδώ πιο πέρα. Ήταν κρύο και παγωνιά και ο Παπουλάκος λέει: «Από πού να πάω;»  Έτσι η Χάρις του Θεού τον έφερε στο ρέμα. Πού πας άνθρωπε;  δεν υπάρχει δημόσιος δρόμος. Ακολούθησε το ρέμα, τον έσπρωξε εκεί ο Θεός να πάει, και άκουσε τα αγκομαχητά «ωωω»! Βογγητό την νύχτα εκεί στην παγωνιά. Ήτανε η Αρετή η οποία θα αυτοκτονούσε, θα έσφαζε το παιδί πρώτα και θα αυτοκτονούσε η ίδια μετά.

Η Χάρις του Θεού οδήγησε έναν καλόγερο, τον Παπουλάκο, Χριστοφόρο τον έλεγαν, αλλά τον παπά να τον λέτε «Παπούλη». Πόσο χαίρομαι και εμένα όταν δεν με λένε «Σεβασμιώτατε»!  Τι πάει να πει «Σεβασμιώτατε»; Σεβασμιώτατοι είστε όλοι σας, κάθε άνθρωπος είναι σεβασμιώτατος. Από εκεί είναι από το Καλαβρυτινό χωριό Άρμπουνα, που τον επονόμασαν Παπουλάκο. Και ο λαός εδώ της Γορτυνίας του άλλαξε το όνομα από «Χριστοφόρος» σε «Παπουλάκος» και έμεινε με αυτό το όνομα στην ιστορία και στην λογοτεχνία. Λοιπόν, αυτός ήταν μετά την απελευθέρωση και οι σημερινοί «γραικύλοι καλαμαράδες» δεν τον τιμούν, τον διώκουν.

Με συγχωρείτε κύριε Δήμαρχε, να πω άλλη μια αλήθεια: οι σχολικές παλιοφυλλάδες των Γυμνασίων των παιδιών, τα ιστορικά εγχειρίδια δεν γράφουν τίποτε για τον Άγιο Κοσμά και για τον Άγιο Παπουλάκο, και όμως αυτοί προσέφεραν πολλά και στην παιδεία. Χαίρω πολύ γιατί στον τόπο αυτό στα Τρόπαια, έγινε η Επιστημονική Εκδήλωση όπως έγινε στην Μητρόπολη Σαντορίνης, αφού ο Παπουλάκος πέρασε και από εκεί ως εξόριστος.

Ο Παπουλάκος λοιπόν, είπε τον Όθωνα «ψωριασμένο πρόβατο που θα ψωριάσει όλη την Ελλάδα». Τον Βασιλιά να πεις ψωριασμένο πρόβατο; Τον άνθρωπο τον πέρασαν από δικαστήρια. Στο δικαστήριο των Αθηνών, φανταστείτε πήγε όλη η Πελοπόννησος στην δίκη. Ο Πρόεδρος εκεί τον ρώτησε: «Δικηγόρο, έχεις δικηγόρο; Ο Παπουλάκος σηκώθηκε και είπε: «Δικηγόρο  που θα με δικάσει και θα με αθωώσει την ημέρα της Κρίσεως διορίζω τον Κύριων ημών Ιησούν Χριστόν». Ταράχτηκε και σείστηκε το δικαστήριο, τέλος πάντων, καταδικάστηκε βέβαια και πήγε, πού πήγε παρακαλώ; Πού τον πήγαν εξόριστο  παρακαλώ;  Στην Θήρα και την Άνδρο.

            Να δείτε τι είμαστε εμείς οι Δεσποτάδες! Είχαν πανηγύρι στην Μονή Παναχράντου Άνδρου όπου τον είχαν εξόριστο και είχε πάει ο Δεσπότης. Να το ακούσετε κύριε Δήμαρχε αυτό!  Οι παπάδες έκαναν τούμπες στο Δεσπότη. Βγαίνει και ο Παπουλάκος,  τον κοιτάει, ρε τον ήξερε!  Ήταν κατσικοκλέφτης από εδώ από τα Καλαβρυτοχώρια και τον έκαναν Δεσπότη, λεγόταν Μητροφάνης Οικονομίδης. Ο Παπουλάκος ήξερε το μικρό λαϊκό του όνομα, τον έλεγαν Μήτρο. Του λέγει ο Παπουλάκος: – είπαμε οι παπάδες τούμπες, καμπάνες-, «ρε Μήτρο και εσύ έγινες Δεσπότης; Πρόκοψε η εκκλησία»!  Και να σας πω παρακαλώ, στην εκκλησία μπήκαν Μήτρηδες, Μήτρηδες… μπήκαν στην εκκλησία!

Ο Δεσπότης  όπως ήταν, αντί να του πει κάτι, γυρίζει την μπαστούνα ανάποδα, μπάμ του δίνει μια! Τον σκότωσε τον άνθρωπο, πέθανε από αυτό, όπως διασώζει το γεγονός ο Ν. Σαρίπολος. Του σακάτεψε την σπονδυλική στήλη ο Μήτρος. Εδώ, αντί την μαγκούρα να την έχουμε για άθεους, για απίστους, για αιρετικούς, τη ρίξαμε εναντίον του Παπουλάκου. Από πού, από πού πέθανες Παπουλάκο Άγιε; Από Δεσπότη πέθανα.

Αυτούς τους τιμάμε εμείς σήμερα. Αν ο Δεσπότης τον χτύπησε, εμείς θα τον τιμήσουμε και τον έχουμε σε εικόνες εδώ στην Γορτυνία. Να ζήσουν τα Τρόπαια και η Γορτυνία και ανακηρύσσουμε τον Δήμαρχο ισόβια Δήμαρχο, όπως συμφωνούν και οι παραβρισκόμενοι, κατά τα ισόβια δεσμά που λέμε.

Να είστε ευλογημένοι! 

Γ. Ομιλία λήξεως της Ημερίδας υπό του Σεβασμιωτάτου κ. Ιερεμία.

Ευχαριστούμε πάρα πολύ τους ομιλητές.

            Κύριε Δωρίτη διέγνωσα την καλή σας ψυχή και τα ωραία φρονήματα από το λογίδιο που εκφωνήσατε και έτσι μου ήρθε να  παρακαλέσω το εξής:  με την βοήθεια του κυρίου Δημάρχου Γορτυνίας Γιαννόπουλου, ο οποίος είναι πολύ ενεργητικός και επιταχύνει τα πράγματα, έχουμε λοιπόν επιτάχυνση και εντός  ολίγου, σε ένα μήνα περίπου, λαμβάνω άδεια στα χέρια για να αναγείρω Ναό του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄, ο οποίος γεννήθηκε και ανατράφηκε στα μέρη μας. Δεν υπάρχει Ναός προς τιμή του σε όλη την Ελλάδα πουθενά. Σκεφτείτε η πατρίδα του η Δημητσάνα δεν έχει Ναό. Λοιπόν, ευχαριστώ δημοσίως πάρα πολύ εκ’ μέρους όλων των παρευρισκομένων, τον κύριο Δήμαρχο γιατί τον παρακάλεσα και  τον ευχαριστώ γιατί έτεινε ευήκοος στην παράκληση μου και  επιτάχυνε τα πράγματα για να δοθεί η άδεια της ανέγερσης του Ναού. Επειδή αρχίζω να αναγείρω ναό του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ θέλω τη βοήθειά σας κ. Δωρίτη. Παρακαλώ πάρα πολύ, το λέγω ενώπιον όλων, είναι έτοιμα τα σχέδια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην γενέτειρά του, ετοιμάζεται και του Παπουλάκου στην γενέτειρά του, τώρα σας παρακαλώ, θέλω τη βοήθεια σας για την ανέγερση του Ναού του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ στην γενέτειρά του.

Αυτό το αναμνηστικό και τιμητικό δώρο είναι για τον κύριο Δωρίτη, η ιστορική δαγκεροτυπία από το Μουσείο των Αρμπούνων με την μορφή του Παπουλάκου. Ελάτε κύριε Δήμαρχε να προσφέρω, να προσφέρουμε μαζί στον μεγάλο ρωμιό κύριο Άρη, παρακαλώ ελάτε και εσείς να την προσφέρουμε, εκπροσωπείτε το λαό εσείς. Κύριε, κ. Άρη Δωρίτη σας προσφέρουμε την σπάνια αυτή εικόνα του Αγίου Χριστοφόρου Παπουλάκου. Με συγκίνησε ιδιαίτερα που είπατε ο δικός σας εαυτός είναι «Παπουλακιστή». Είμαι και εγώ στο ίδιο «κόμμα», χριστιανοί μου δεν είναι κόμμα κοσμικό, είναι της εκκλησίας, είναι από το σώμα του Χριστού. Χαίρομαι να είμαι συναγωνιστής σας κ. Δωρίτη. Από μικρά ηλικία, δεκατεσσάρων ετών, μελετούσα το έργο του Αγίου Κοσμά, καθώς και του Παπουλάκου από το έργο του Κωστή Μπαστιά. Και όταν έγινα φοιτητής πήγα σε νέο Παπουλάκο, στον Πάτερ Αυγουστίνο Καντιώτη, θα έχετε ακούσει. Τον επικαλούμαι στην προσευχή μου και προσπαθώ να μιμούμαι το βίο του και το κήρυγμα του. Να μας ευλογεί όλους. Ο κύριος Δήμαρχος μου λέει «μη φωνάζεις και τόσο πολύ»!, αλλά ο π. Αυγουστίνος το ίδιο έκανε.

Δικαιωματικά λαμβάνετε την εικόνα αυτή διότι είναι φωτογραφία τύπου δαγκεροτυπίας του Χριστοφόρου, του οσίου Παπουλάκου που έδρασε κυρίως στη περιοχή μας, στην Γορτυνία και να την έχετε σαν προστάτη σας. Εδώ έχουμε ένα θαυματουργό απεικόνισμα με αχειροποίητο Σταυρό σε κορμό πεύκου. Είχαμε στην Πάτρα έναν Γορτύνιο Πατέρα, τον Πατέρα Γερβάσιο Παρασκευόπουλο, καταγόμενο από την Νυμφασία. Το κήρυγμά του έσειε την πόλη των Πατρών, ήταν μαθητής του Αγίου Νεκταρίου. Αυτός επειδή αγαπούσε ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά, έκανε κατασκήνωση και φύτεψε δένδρα. Σε ένα δένδρο από αυτά λοιπόν, που το φύτεψε με τα χέρια του, όπου το κόψεις βγάζει αυτή την εικόνα. Υπάρχει αυτός ο κορμός από το πεύκο λοιπόν και εδώ έχει σχηματιστεί θαυματουργικά αχειροποίητος Σταυρός, πέστα Άγιε Αρχιμανδρίτα Νεκτάριε που τα ξέρετε!

Άγιε καθηγούμενε Λογγοβάρδας π. Χρυσόστομε, ευχαριστούμε πάρα πολύ για την θυσία που κάνετε, γιατί η Γορτυνία είναι δική σας και παρακαλούμε αυτό να γίνει απαρχή πολλών άλλων επισκέψεων.

Να είστε ευλογημένοι! 

Μητροπολίτης Ιερεμίας                                                        28 Σεπτεμβρίου 2014

Αφιέρωμα...για τις επερχόμενες εκλογές

Bismarck

    Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται ύστερα από το κυνήγι, κατά την διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές.

Emma Goldman

    Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν την πραγματικότητα θα ήταν παράνομες.

Oscar Ameringer

  Πολιτική είναι η ευγενής τέχνη του να παίρνεις τις ψήφους των φτωχών και να κάνεις προεκλογικές εκστρατείες με τα λεφτά των πλουσίων, υποσχόμενος στους μεν ότι θα τους προστατέψεις από τους δε.

Henry Menken

   Αν ένας πολιτικός ανακάλυπτε ότι στην περιοχή του ψηφίζουν κανίβαλοι δεν θα... είχε κανένα ενδοιασμό να τους υποσχεθεί ιεραποστόλους για δείπνο.

Ανώνυμος

   Όποιος εξαπατά έναν άνθρωπο λέγεται απατεώνας, όποιος εξαπατά έναν λαό λέγεται πολιτικός.

Μικρό Κομματικό Λεξικό

   Όταν ένας πολιτικός φεύγει από άλλο κόμμα και έρχεται στο δικό μας έχουμε διεύρυνση.

   Οταν ένας πολιτικός φεύγει από το δικό μας κόμμα και πάει σε άλλο έχουμε προδοσία, αποστασία κ.λ.π.

Frank McKinney

  Όλοι θα θέλαμε να ψηφίσουμε τον καλύτερο, αλλά δυστυχώς δεν είναι ποτέ υποψήφιος.

Robert Oren

   Οι εκλογές γίνονται για να δούμε αν είναι σωστές οι δημοσκοπήσεις.

Αθανάσιος Κανελλόπουλος

    Η Ελλάδα μοιάζει με βιβλιοθήκη. Στα πιο ψηλά ράφια βάζουμε τα πιο άχρηστα βιβλία.

Ροΐδης

(για διατελέσαντα Yπουργό) Γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα, εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή.

Friedman

    Η εξουσία διαφθείρει. Αυτό είναι το τίμημα της εξουσίας. Φαίνεται όμως, πως τα οφέλη από την άσκηση της εξουσίας είναι τόσο πολλά, που κανένας δεν υπολογίζει το τίμημα.

George Nathan

    Παρ' όλα τα παραπάνω πρέπει να ψηφίζουμε. Γιατί οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς πολίτες, που δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν.

Εις μνημόσυνον...

Ἀνθῆς Πρεσβυτέρας τοῦ Σημειοφόρου πατρός Νικολάου Πέττα, αἰωνία ἡ μνήμη!

Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, Δεκεμβρίου 15η,  μνήμη καί τῆς ἁγίας Ἀνθίας, μητρός τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου, ἐπισκόπου Ἰλλυρικοῦ. Ὄνομα καθηγιασμένον ἀπολύτως, λουσθέν διά τοῦ τιμίου της Ἁγίας αἵματος, ἥτις, ἐναγκαλίζουσα τό τοῦ υἱοῦ της, ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου, ἀποκεφαλισθέν ὑπό τῶν δημίων σῶμα, ἀπεκεφαλίσθη πάραυτα καί ἡ ἰδία.

Ὄνομα τό ὁποῖον τίμησε κατά τό δυνατώτερον ἀνθρωπίνως ἐφικτόν ἡ πολύαθλος πρεσβυτέρα Ἀνθή, ἁγίου ἱερέως Νικολάου Πέττα. Γυνή διανύσασα βίον ἄμεμπτον, ὅσιον καί μαρτυρικόν ὡς σύζυγος ἁγίου μάρτυρος ἱερέως, μήτηρ τέκνων δώδεκα, διαθέτουσα Ἰώβειον καρτερίαν, καταστᾶς ἀπαρασάλευτος πύργος, ἔνθα εὕρισκεν ἀπάνεμόν τε καί εὔδιον λιμένα ὁ μάρτυς τῆς τῶν Πατρῶν Ἐκκλησίας σημειοφόρος π. Νικόλαος, μάρτυς ἐξ οἰκείων τῇ ἐν ἐνορίᾳ καί οὐχί μόνον ἐκ ριπτομένων βελῶν, ἐν δολίων συνοδοιπόρων τῇ ἱερωσύνη.

Ψυχή καιομένη τε καί ἁλωμένη ἐν οἴκῳ καί εὐρυτέρᾳ Ἐκκλησία, ὕπαρξις μοναδική ὡς μοναδική ἦτο καί ἡ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἀναχώρησις αὐτῆς πρός κοινήν ὑπάντησιν Νυμφίου Χριστοῦ, Ἁγίου Νικολάου Μύρων καί Σημειοφόρου ἱερέως αὐτῆς π. Νικόλαου Πέττα. Ἡ ἁγία αὑτῆς ψυχή δυστυχῶς ἔφυγεν τετρωμένη, καθ’ ὅτι ἡ διοικοῦσα τῶν Πατρῶν τοπική Ἐκκλησία δέν ἀποκατέστησεν ὡς ἐχρῆν καί ἔδει τήν μνήμην τοῦ μάρτυρος πρεσβυτέρου αὐτῆς, κωφεύουσα χαρακτηριστικῶς εἰς τήν τῶν πνευματικοπαίδων, συναδέλφων αὐτοῦ καθηγητῶν τε καί φοιτητῶν, καί κυρίως εἰ τήν τῶν πιστῶν καθολικήν ἀπαίτησιν. Θέλω νά πιστεύω, καί πιστεύω, ὅτι ὁ Κύριος, ὁ ποιῶν ἐξαίσιά τε καί θαυμαστά σημεῖα  διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου οὐρανοβάμονος πατρός Νικολάου Πέττα, ἤθελε φωτίσει τινάς ἐνταῦθα ἐσκοτισμένας διανοίας πρός ἀνάδειξιν τῆς ἁγίας τούτου βιωτῆς, πλήρη ἀποκατάστασιν εἰς τήν χορείαν τῶν τοπικῶν της Ἐκκλησίας ἡμῶν συγχρόνων μαρτύρων, καί ἐγγραφήν τούτου ἐν  Ἐκκλησιαστικοίς Κώδιξιν ὡς διαπρυσίου κήρυκος λόγοις τε καί πράξεσιν Ἰησοῦ Χριστοῦ Ἐσταυρωμένου, καί τονίζω, Ἐσταυρωμένου, διότι ὁ Μέγας τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος ἐγίγνωσκε σαφῶς ὅτι τό τῆς Σταυρώσεως θαῦμά ἐστι μεγαλύτερον τοῦ τῆς ἐνδόξου Αὐτοῦ Ἀναστάσεως, ὅτε ἔλεγεν: «ἡμεῖς δέ κηρύττομεν Χριστόν ἐσταυρωμένον» (Α΄ Κορινθ. 1, 23), καί τοῦτο τό τῆς Ἀναστάσεως μέγα θαῦμα ἦτο φυσικόν τῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Θείας φύσεως, τό δέ τῆς τοῦ Θεοῦ εὐδοκίας, ἵνα ὁ Υἱός Λόγος Σταυρωθῇ ἑκών δι’ ἡμᾶς, ἀποτελεῖ μέγα τῶν θαυμάτων θαῦμα.

Νῦν, τουτέστιν, καιρός εὐπρόσδεκτος, ἵνα καθείς ἐξ ὑμῶν τε καί ἡμῶν τῶν ἐπαϊόντων ἀναλογισθεῖ τό τοῦ ἁγίου ἱερέως τεράστιον πνευματικόν βεληνεκές, καί οὕτως ἀναλάβωμεν τάς προσηκούσας εὐθύνας, ὑποχρεώσεις καί τοιουτοτρόπως ἀποδώσωμεν τά αὐτονόητα εἰς τόν τῆς πίστεως ἀγωνιστήν. Ὁ Κύριος καί τιμητής τῶν γνησίων πιστῶν Αὐτοῦ διακόνων δεικνύει ὅτι:  Ναί! Ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἀληθῶς θεράπων Χριστοῦ καί ἀνθρώπων ὑπῆρξεν!

Παραθέτει δέ ἡ ἡμετέρα ἐλαχιστότης καί τό τῆς 17ης  Σεπτεμβρίου ἐ. ἔ. θαυμαστόν ἐπί τοῦ μνημείου τοῦ Σημειοφόρου πατρός γενόμενον, ἐν ὥρᾳ προσευχῆς καί πνευματικῆς περισυλλογῆς διά τήν ἡγαπημένην τούτου καί ἐν Χριστῷ νῦν διάγουσαν θυγατέρα Σοφίαν, ἐν ἡ ὥρᾳ ἐψάλλετο τό ὅτι: «Ὅτι σὺ εἶ ἡ ἀνάστασις, ἡ ζωή, καὶ ἡ ἀνάπαυσις τῆς κεκοιμημένης δούλης σου Σοφίας, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρί, καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων», ἐξαίφνης δέκα καί ἑπτά (17) περιστεραί ἦλθον ἐπί τῷ μνήματι, ἐξ ὧν, ἡ μία λευκή, πάντες δέ ἡμεῖς οἱ ὁρῶντες τό σημεῖον τοῦτο ἐξέστημεν, ποιοῦντες τό τοῦ Σταυροῦ σημεῖον, δοξάζοντες τόν Θαυμαστόν ἐν ἁγίοις ἀνθρώποις Θεόν.

Ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ εὐδοκήσας διά τῶν ἐκλεκτῶν Αὐτοῦ πνευματικῶν τῆς Ἐκκλησίας Ταγῶν, ὡς ὁ ὁσιολογιώτατος καί λόγιος τοῦ φιλολογικοῦ παρνασσικοῦ συγγραφικοῦ στερεώματος, πρώην Πρωτεπιστάτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Γέρονων Μαξίμος ὁ Ἰβηρήτης, ὅστις τιμᾷ Χριστόν, μοναχισμόν, Ἐκκλησίαν, πνευματικᾶς συγχρόνους μορφᾶς ἀλλά καί τήν ἁγίαν τῶν Καμενιατῶν Καλαβρύτων γῆν, τήν ἐμπεποτισμένην μέ αἷμα ἡρώων τε καί μαρτύρων, μέγιστοι τῆς Ὀρθοδοξίας ταγοί καί Ἱεράρχαι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καί νῦν σήμερον, ὁ Σεβασμιώτατος καί ἔξαρχος πάσης Προποντίδος κ.κ. Ἰωσήφ Χαλκιολάκης, ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, φωτεινά τῶν πανεπιστημίων καθηγητικά μετέωρα καί πλῆθος λαοῦ τοῦ Θεοῦ μνημονεύουσιν ἐν λόγοις τε ἐν βιβλίοις καί συγγράμμασιν τόν π. Νικόλαον Πέτταν.

Αὐτοῦ ταῖς πρεσβείαις, Κύριε, φώτισον καί ἡμᾶς τούς ἐλπίζοντας ἐπί  Σε.

«Τήν Κυριακήν, 30ήν Νοεμβρίου 2014 τελέσθηκε στόν Πειραιά Ἀρχιερατικό Μνημόσυνο ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς ἑνός σύγχρονου, δίκαιου ἱερατικοῦ ζεύγους ἀπό τήν Πάτρα, τοῦ ἱερέως π. Νικολάου Πέττα καί τῆς Πρεσβυτέρας του Ἀνθῆς. Τήν θεία λειτουργία καί τό ἱερό μνημόσυνο τέλεσε ὁ λόγιος Σεβ. Μητροπολίτης Προικοννήσου, Ὑπέρτιμος καί Ἔξαρχος πάσης Προποντίδος, κ. Ἰωσήφ  Χαρκιολάκης.

Οἱ Ἀκολουθίες τελέσθηκαν στό Ἱερό Ἐνοριακό Ναόν τῆς Παναγίας «Ρόδον Ἀμάραντόν» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς. Τόν Σεβασμιώτατο κ. Ἰωσήφ πλαισίωναν οἱ ἱερεῖς τοῦ ναοῦ, πρωτοπρεσβύτεροι κ. Ἰωάννης Κοκκώνης καί κ. Ἰωάννης Πριλίγκος, καθώς καί τό τέκνο τοῦ ἀειμνήστου ἱερατικοῦ ζεύγους ἀρχιμ. Νεκτάριος Πέττας.

Στόν κατάμεστο ναό, ἐκτός ἀπό τοῦ ἐνορίτες, τίμησαν τήν μνήμη τοῦ ἱερατικοῦ ζεύγους καί πιστοί ἀπό ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδας, καθώς καί ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, τήν Ἀγγλία, τήν Κύπρο καί τήν Βόρειο Ἤπειρο. Τά παιδιά καί τά ἐγγόνια τῶν μεταστάντων προσεύχονταν μέ ἰδιαίτερη συγκίνηση, ἀναπολώντας τά ἀλησμόνητα χρόνια πού ἀπολάμβαναν τήν στοργή, τήν φροντίδα τήν ἀγάπη καί τήν πνευματική στήριξη τῶν γονέων τους.

Μετά τήν Θεία Λειτουργία ὁ σεβάσμιος Ἀρχιερέας ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἄρχισε τήν ἐπιμνημόσυνη δέηση, κατά τήν ὁποία μνημόνευσε τά ὀνόματα τοῦ ἱερατικοῦ ζεύγους, καθώς καί τῆς ἀδικοχαμένης τους θυγατέρας Σοφίας. Κατά ἱερή συγκυρία, ἡ ἡμέρα τοῦ μνημοσύνου συνέπεσε μέ τήν ἐπέτειο τῆς κοιμήσεως τῆς πρεσβυτέρας Δέσποινας ἀπό τήν Σητεία Κρήτης, γιαγιᾶς τοῦ Σεβ. κ. Ἰωσήφ. Τό ἐκκλησίασμα δεήθηκε γιά τήν ὑποδειγματική πρεσβυτέρα καί τόν εὐλαβῆ σύζυγό της ἱερέα Γεώργιο.  

Πρίν ἀπό τήν λήξη τοῦ ἱεροῦ μνημοσύνου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ἰωσήφ  μέ συγκίνηση καί σεβασμό μίλησε γιά τόν π. Νικόλαο καί τήν πρεσβυτέρα τοῦ Ἀνθή. Στό κήρυγμα εἶπε τά ἑξῆς: «Σήμερα ἑορτάζουμε τόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα, ὁ ὁποῖος ἁγίασε τήν Ἑλλάδα μέ τήν παρουσία, τό κήρυγμα, τά θαύματα καί, πρό πάντων, μέ τό μαρτύριο καί τόν θάνατό Του στήν Πάτρα, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε Ἀνάσταση γιά ὅλους τους ὀρθόδοξους λαούς. Ἡ σκέψη μας σήμερα εἶναι στό μαρτυρικό Φανάρι, στήν μητέρα μας Ἐκκλησία, τήν ὁποία ἵδρυσε ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας, ἐκεῖ ὅπου λειτουργεῖ ὁ Πατριάρχης μας μετά τῆς Ἱ. Συνόδου, ὅπου πρόσφατα ἦλθε προσκυνητής καί ὁ Πάπας τῆς Ρώμης. Εἶναι συγκλονιστική ἡ κίνηση, πού ἔγινε ἀπό τόν Πάπα χτές τό βράδυ∙ ἔσκυψε καί ζήτησε εὐλογία ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κυριολεκτικά πέφτοντας  στήν ἀγκαλιά του.  Ἐπίσης, στρέφουμε τόν νοῦ μας στήν Πάτρα, ὅπου φυλάσσεται ἡ Ἁγία Κάρα καί τό τεμάχιο τοῦ Μαρτυρικοῦ Σταυροῦ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα, τά ὁποία καθημερινά δέχονται τήν εὐλάβεια τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ. Ἐπιπλέον, στρέφουμε τήν σκέψη στήν μαρτυρική μας Κύπρο καί ἰδιαιτέρως στά κατεχόμενα στήν Καρπασία, ὅπου βρίσκεται τό Μοναστήρι του τό ὁποῖο, τά τελευταία χρόνια, μέ χίλια βάσανα,  καταφέρανε οἱ Ἑλληνοκύπριοι νά λειτουργεῖται σκιωδῶς. Μάλιστα, ἐπειδή ἦταν ἕτοιμο γιά κατάρρευση, μόλις φέτος, ἐπετράπη ἡ ἀναστήλωσή του. Ἐπίσης ἄς συλλογιστοῦμε τήν Ρωσία καί τήν Ρουμανία, Ἐκκλησίες τίς ὁποῖες ἵδρυσε ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας, καί τήν Σκωτία, ἡ ὁποία τόν θεωρεῖ προστάτη της.

Παρακαλοῦμε τόν Ἅγιο καί τόν ἱκετεύουμε νά δίνει καλό λογισμό σέ ὅλους, μικρούς καί μεγάλους, στούς ἄρχοντες νά κυβερνοῦν τούς λαούς κατά Θεόν, στήν Ἐκκλησία νά πορεύεται ἐπί τά ἴχνη τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τήν διδασκαλία τῆς ἀμώμητης Ὀρθοδοξίας μας, σέ αὐτούς πού βρίσκονται ἐκτός Ἐκκλησίας, ἐπειδή ἀποσχίσθηκαν ἄλλοι χίλια καί ἄλλοι περισσότερα ἤ λιγότερα χρόνια, νά δοῦν τό φωτεινό μονοπάτι, πού λέγεται Ὀρθοδοξία καί νά ἑνωθοῦν μέ Αὐτήν τήν Ἐκκλησία, ὥστε νά γίνουμε ὅλοι μία ποίμνη, εἷς Ποιμήν ἐν ἀληθείᾳ, δικαιοσύνῃ καί ἀγάπῃ. Ἐπίσης, παρακαλοῦμε τόν Ἅγιο Ἀνδρέα νά δέεται γιά τό ταλαίπωρο Γένος μας, τό ὁποῖο τά τελευταῖα χρόνια, τόσο ἐδῶ, ὅσο καί στήν Κύπρο, δοκιμάζεται  μέ τίς πολυποίκιλες κρίσεις.

Θά ἤθελα νά πῶ ὅτι ἡ παρουσία μου σήμερα ἐδῶ συνδέεται μέ τήν τέλεση τοῦ μνημοσύνου δύο ἁγιασμένων ἀνθρώπων, τοῦ ἱερέως Νικολάου Πέττα καί τῆς πρεσβυτέρας του Ἀνθῆς, καθώς καί τοῦ πρώτου ἀπό τά δώδεκα παιδιά τους, τῆς θυγατέρας τους, Σοφίας.

Ὁ πατήρ Νικόλαος ἦταν συμφοιτητής μου στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἦταν ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἁγίασε τό ράσο, πού φόρεσε. Ἔστεκε μπροστά στό ἱερό θυσιαστήριο καί ὁ Θεός τόν ἄκουγε, γιατί εἶχε περιεχόμενο ψυχῆς καί συνέπεια ζωῆς καί λόγου. Εἶχε ταπείνωση, εἶχε ἀγάπη, εἶχε ἀρετή πολυειδή, εἶχε ὑπομονές πολλές. Αὐτές τίς ἀρετές εἶχε ἐξ ἴσου ἡ ἁγία πρεσβυτέρα του, ἡ ὁποία γέννησε δώδεκα παιδιά. Μόνο αὐτό νά σκεφτεῖ κανείς, δηλαδή ὅτι δώδεκα φορές ἔδωσε ζωή, εἶναι θαῦμα. Δώδεκα φορές ἔφτασε μπροστά στόν θάνατο καί γύρισε πίσω, διότι αὐτό σημαίνει γέννα. Ἦταν μία πρεσβυτέρα, ἡ ὁποία ἀνέστησε τά παιδιά τῆς «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφεσ. 6, 4). Ἕνα ἀπό αὐτά, ὁ ἀγαπητός πατήρ Νεκτάριος, ὁ ἀρχιμανδρίτης καί διδάκτωρ τῆς Φιλοσοφίας ἤδη παρεδρεύει στό ἱερό θυσιαστήριο.

Αὐτό τό ἱερό Μνημόσυνο μέ ἔφερε ξανά στόν Ναό τῆς Παναγίας μας,  στό «Ρόδον τό Ἀμάραντο» καί γονατίζω μπροστά στίς ἱερές σκιές καί τῶν δύο,  καί τοῦ παπα-Νικόλα καί τῆς πρεσβυτέρας Ἀνθῆς. Εὔχομαι ἐκεῖ πού εἶναι, μέ τήν παρρησία, τήν ὁποία βεβαιότατα ἔχουν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, νά δέονται καί γιά ἐμᾶς. Σέ ὅλους δέ εὔχομαι πλούσια τήν χάρη τοῦ Θεοῦ γιά τίς ὑπόλοιπες ἡμέρες τοῦ ἱεροῦ σαρανταημέρου».

Στήν συνέχεια μίλησε ὁ π. Νεκτάριος ἐκ μέρους τῆς οἰκογενείας. Εὐχαρίστησε πρῶτα τόν ὑποδειγματικό Ἱεράρχη, πού κοσμεῖ τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, Σεβασμιώτατο Προικοννήσου κ. Ἰωσήφ, τούς Πατέρες τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, πού μέ τήν εὐλογία τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ παρεῖχαν μεγάλη διευκόλυνση γιά τήν τέλεση τοῦ Ἱεροῦ Μνημοσύνου, τούς λοιπούς συνεργάτες τοῦ προϊσταμένου τοῦ Ναοῦ π. Ἰωάννου Κοκκώνη καί ὅλους τούς παρευρεθέντες. Τέλος, ὁ π. Νεκτάριος, ἐκ μέρους τῆς οἰκογενείας, ὡς εὐχαριστήριο καί ἀνάμνηση αὐτῆς τῆς ἱερῆς στιγμῆς, προσέφερε στόν Σεβασμιώτατο δύο ἰδιαιτέρως εὐλογημένες εἰκόνες Ἁγίων Ἱεραρχῶν, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως καί τοῦ Ἁγίου Μακαρίου Κορίνθου. Ἐπίσης μέ πρωτοβουλία τοῦ ἐλλογιμωτάτου κ. Φωτίου Δημητρακοπούλου, καθηγητοῦ τῆς Βυζαντινῆς Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, προσφέρθηκε στόν Ἱεράρχη τό νέο βιβλίο, πού ἔχει συγγράψει μέ τόν π. Νεκτάριο, μέ τίτλο: «Ἱερομάρτυς Ὑπάτιος Ἐπίσκοπος Γαγγρῶν: Ἁγιολογικά καί Ὑμνογραφικά», ἔκδοση Ἱ. Μονῆς Προφήτου Ἠλιοῦ Ζάχολης, 2014. Ἐπίσης, ὁ ἀξιότιμος κ. Κωνσταντῖνος Νικολόπουλος-Καμενιανίτης, λογοτέχνης, συγγραφέας, τέως ἀντιπρόεδρος τῆς Ἕνωσης Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν καί πρώην ἀντιδήμαρχος Πολιτισμοῦ τοῦ παλαιοῦ Δήμου Ἀροανίας Καλαβρύτων, προσέφερε στούς παρευρισκομένους ἀντίτυπα τοῦ ἐπανεκδοθέντος βιβλίου τοῦ αὐταδέλφου του καί λογίου ἁγιορείτη μοναχοῦ π. Μαξίμου Ἰβηρήτου, πού ἀφορᾶ στό ἱερατικό ζεῦγος Πέττα. Τό πόνημα ἔχει τίτλο: «Νέαι ἠγιασμέναι μορφαί εἰς τόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου: π. Νικόλαος Πέττας (1941-4.1.2000) καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή (1943-6.12.2012)» καί συμπεριλαμβάνει χαιρετισμό τοῦ ἐλλογιμωτάτου καθηγητοῦ καί κοσμήτορα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κ. Μιχάλη Γ. Τρίτου.

Ἀνταπαντώντας,  ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἰωσήφ  ἀνέφερε: «Εὐχαριστοῦμε θερμότατα τόν π. Νεκτάριο καί ὅλη τήν οἰκογένεια Πέττα γιά τίς ἱερές εἰκόνες καί τά βιβλία, πού μου προσέφεραν καί εὔχομαι ὁ Κύριος καί οἱ Ἅγιοί Του νά εἶναι προστάτες τῆς οἰκογένειάς σας».

Θά τολμήσει ἡ ἡμετέρα μηδαμινότης, καί δή καί ἐπί τό ἀρνητικόν τῆς τῶν ἀριθμῶν κλίμακος ὑπό-μηδαμινότης, ἐνώπιον τοῦ μεγίστου οἰκουμενικοῦ ἀρχιερέως, πατρός καί ἐξαιρέτου ἀνδρός Σεβασμιωτάτου κ.κ. Ἰωσήφ, νά εἴπῃ στεντωρείᾳ τῇ φωνῇ ὅτι: Ὁ ἐμπνευσμένος λόγος τούτου, πέραν τῆς ἐν Χριστῷ κατηχήσεως ἡμῶν, ἐμπεριέχει ἅπασαν τήν τοῦ Πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου χριστοκεντρικήν, ἑνωτικήν τε καί οἰκουμενικήν φιλοσοφίαν καί θεοπνευστίαν: «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην» (Γαλ. 3, 28). Εἷς ἁγιώτατος ἀρχιερατικός λόγος, ὅστις δεικνύει τόν χρυσοῦν ἁρμόν τόν ἑνοῦντα Ἀνατολήν καί Δύσιν, τόν ἑνοῦντα τόν διχασμένον ἐκ τῆς φθορᾶς σύγχρονον ἄνθρωπον, τόν ἑνοῦντα λίαν θαυμαστῶς τόν σχισθέντα ἄρραφον Χιτῶνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν καί Σωτῆρος, τόν ἑνοῦντα Στρατευομένην τε καί Θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν, τόν ἑνοῦντα πάντας ἡμᾶς τε καί ὑμᾶς μέ τόν Κύριον καί Θεόν ἡμῶν τε καί ὑμῶν Χριστόν. 

Τόν κηρύττοντα Ἱεράρχην ἵνα λέγει  διά τούς ἔχοντας ὦτα, ὄμματα,  πίστιν ἀληθῆ, Παύλειον Ἁγιοπνευματικήν ὀξυδέρκειαν ὅτι ὁ Χριστός οὐ μεμέρισται, τουτέστιν δέν ἀνήκει ἀποκλειστικά εἰς τούς πιστεύοντας καθ’ ἕνα ὡρισμένον τρόπον μόνον, εἰς αὐτόν, ἀλλά εἰς ἅπασαν τήν ἀνθρωπότητα, ἥτις ἀνθρωπότης εἶναι ποίησις χειρῶν Θεοῦ, Θεοῦ ζῶντος, «μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» (Ἰω. 10, 16).

Ἀσπαζόμενος τήν Σεπτήν Ὑμῶν δεξιάν, Σεβασμιώτατε, ἐπίτρεψατέ μοι ἵνα ταπεινοτάτως αἰτηθῶ τήν ὑμετέραν ἀρχιερατικήν εὐχήν.

Ἱερεύς Χαράλαμπος Δελῆς.

Δευτέρα, 15 Δεκεμβρίου 2014.