Μια πονεμένη
μάνα στην Αθήνα
πήγε σε ένα
δικαστή για να
τον παρακαλέσει να
πιάσουν το παιδί
της και να
το βάλουν στη
φυλακή! Είχε πιστέψει η
ταλαίπωρη, ότι η φυλακή
ήταν η μόνη
ελπίδα για να
μπει ένα φρένο
στον κατήφορο του
παιδιού της. Και εκείνο
το βράδυ που
τον συνέλαβαν κάθισε
στο δωμάτιό της
και στο προσωπικό
της ημερολόγιο μέτρησε
πόσους ψυχιάτρους είχε
αλλάξει το παιδί,
πόσα υποκατάστατα είχε
πάρει και σε
πόσες θεραπευτικές κοινότητες
είχε μπει.
Όσα
πάθη έχει ο
άνθρωπος τόσους και
τυράννους.
Αν λοιπόν θέλει ο άνθρωπος να γίνει πραγματικά ελεύθερος, άρα και να χαίρεται την ζωή του, αν θέλει να αγαπά πραγματικά τον Θεό και τον συνάνθρωπό του, χρειάζεται να πολεμά την φιλαυτία και τον εγωισμό του διότι αυτή είναι η μεγαλύτερη ευεργεσία που μπορεί να κάνει στον εαυτό του.
(Αρχιμ.Σάββα Δημητρέα: «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν! από τι;» σ.45,51)
