Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020

"Μαθητή μου, αυτό που μου λες δείχνει ότι απέτυχα σαν δάσκαλός σου να σου εμπνεύσω ότι..."

 28 Οκτωβρίου 2020!

Μια παρέα αγαπητών αδελφών και φίλων ξεκινήσαμε στις 12.00  με τα αυτοκίνητά μας και με τις γαλανόλευκες για μια ειρηνική βόλτα στο κέντρο της Πάτρας! Σκεφτήκαμε απλά να τιμήσουμε τη μέρα και τους ήρωες του 40' με αυτόν τον τρόπο, αφού οι παρελάσεις απαγορεύτηκαν λόγω covid...

Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να μπούμε στους κεντρικούς δρόμους της πόλης μας αφού η αστυνομία παντού μας έκλεινε... και μας ανάγκαζε να φύγουμε από το κέντρο!!! Αυτό έγινε με περιπολικά, την ομάδα ΔΙΑΣ και με ανθρώπους της ασφάλειας με πολιτικά που από χιλιόμετρα φαινόταν ο ρόλος τους...

Εγώ ήμουν με τη μηχανή μου μαζί με έναν από τους γιους μου κρατώντας τη γαλανόλευκη!!!

Σε μια κεντρική διασταύρωση (δεν θα αναφέρω ονόματα και λεπτομέρειες για ευνόητους λόγους) μου κλείνει το δρόμο να περάσω ένας αστυνομικός... Μόλις τον βλέπω αμέσως τον θυμήθηκα... Παλιός μαθητής μου!

Του λέω θέλω να περάσω ειρηνικά και ήσυχα να τιμήσω με τη γαλανόλευκη την ημέρα...

Μου απαντάει κοφτά... ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΜΕ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ!!! Σταματάω, βγάζω το κράνος... με αναγνωρίζει και του λέω... Μαθητή μου, αυτό που μου λες δείχνει ότι απέτυχα  σαν δάσκαλός σου να σου εμπνεύσω ότι κάποιες στιγμές είναι ξεχωριστές για την Πατρίδα και πως το γράμμα του νόμου συνθλίβει αυτό που νιώθουμε για τους ήρωες προγόνους μας!!!

Πραγματικά κοκκίνισε, με πλησίασε και μου είπε... έχετε δίκιο!!! Καταλαβαίνετε... εντολές εκτελώ! Έκανα υπακοή στη υπόδειξή του και έστριψα να φύγω...

Κάποιος από το απέναντι πεζοδρόμιο που με αναγνώρισε... μου φώναξε...

Δάσκαλεεεεε, κάνε υπομονή λίγες μέρες ...

Βγες με τη σημαία να τιμήσεις τους  ήρωες του 40' στις 17 του Νοέμβρη... Τότε θα επιτρέπονται οι πορείες... Εκεί ο covid δεν κολλάει...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ 

Παναγιώτης Τσέλος Δάσκαλος

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2020

Η Αγία Αναστασία η Ρωμαία

Η  Αγία  αυτή  έζησε  τα  χρόνια  του  σκληρού  διώκτη  των  χριστιανών  αυτοκράτορα  Διοκλητιανού(284-305μ.Χ.)και σε  ηλικία  20  ετών  έγινε  μοναχή , μια  και  αυτό  επιθυμούσε  από  μικρή.Οι  ειδωλολάτρες έμαθαν  ότι  ήταν  χριστιανή  και  πήγαν  στο  μοναστήρι  που έμενε  και  βίαια  την  άρπαξαν  και  την  έφεραν  μπροστά  στον ηγεμόνα  Πρόβο.Ο τύραννος προσπάθησε  στην  αρχή  να  την  δελεάσει  τάζοντάς  της  ένα  πλούσιο  γαμπρό  και  κάθε  απόλαυση.Η  Αγία  αρνήθηκε    και  τότε  την  χτύπησαν  ανελέητα  στο  πρόσωπο , ο  δε  ηγεμόνας  διέταξε  να  την   γδύσουν  τελείως  και  να  την   δει  τελείως  γυμνή  όλο  το  στάδιο.Η  μάρτυς  δεν  πτοήθηκε , λέγοντας  με  θάρρος  ότι  ήταν  έτοιμη  για το μαρτύριο.Τότε    διέταξε  να  τεντώσουν  την  μάρτυρα  σε  τέσσερις  πασσάλους  μπρούμυτα  και  αποκάτω  είχαν  ανάψει  φωτιά  που  κατέκαιγε  το  στήθος  και  τα  σπλάγχνα  της.Όμως  η  προσευχή  της  θαυματουργικά έσβησε  την  φωτιά  και  στη  συνέχεια  το  ίδιο  έγινε  με  τον  τρομερό  τροχό  που  της  συνέτριψε  τα  κόκκαλα  αλλά  και  πάλι  ως  εκ θαύματος  θεραπεύθηκε.Το  επόμενο  μαρτύριο  ήταν  να  της  κόψουν  τους  μαστούς , να  της  ξερριζώσουν  τα  νύχια  και  τα  δόντια  και  να  της  κόψουν  την  γλώσσα.Κάποιος  χριστιανός , ονόματι  Κύριλλος  που  είδε  την  απίστευτη  καρτερία  της  ,της  προσέφερε  νερό,όμως  ο  τυφλωμένος  από  θυμό  τύραννος  διέταξε  να  αποκεφαλίσουν  τον  τελευταίο , αλλά  και  την  μάρτυρα και έτσι  τελειώθηκε  η  αγία  μαρτυρικά.


Η μνήμη  της  τιμάται  στις  29  Οκτωβρίου,μάλιστα  είναι  η  δεύτερη  προστάτρια  της  μονής  Γρηγορίου  στο  Άγιο όρος  μετά  τον   Άγιο Νικόλαο       και  είναι  ιδιαίτερα  θαυματουργή.


(Αρχιμ.Παύλου  Ντανά:’’Συναξάρι  αγνότητος’’)

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών





Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2020

Τι περιπέτειες! - Αληθινή ιστορία

 

Είχαν   τέσσερα  παιδιά  ο Αντώνης  και  η  Λούλα, εργάτης  ο  πατέρας  και  καθαρίστρια  η  μάνα  και  ήρθε  η  ώρα  η  μητέρα  αν  γεννήσει  το  πέμπτο. Στο  ίδιο  μαιευτήριο  μια  άλλη  γυναίκα  γέννησε  το  πρώτο  της  παιδί, όμως  δυστυχώς  γεννήθηκε  νεκρό  και  η  ίδια , λόγω  επιπλοκής  έπαθε  ζημιά έτσι  που  στο  μέλλον  να μην  μπορεί να  γίνει  μητέρα.

 

Τότε  πάνω  στον  αβάσταχτο  πόνο  της  πρότειναν  να  πάρει  ένα  άλλο, υπό τον  όρο   να μην  ξέρει  η  πραγματική μάνα  το  όνομα  της  οικογένειας  που  θα  έπαιρνε  το  παιδί. Η  Λούλα  πιέστηκε  και  τελικά  έδωσε  το  νεογέννητο  παιδί  που ήταν  κορίτσι,  και  κανείς  δεν  έμαθε  το  όνομα  της  νέας  οικογένειας  του παιδιού.

 

Η  Λούλα  έχασε μετά  από  μερικά  χρόνια σε  ένα  δυστύχημα  τον  άνδρα  της  και  το  ένα  κορίτσι,  η  άλλη  έγινε  μοναχή, το  αγόρι  έφυγε  για  τον  Καναδά, η  άλλη  παντρεύτηκε  σε  άλλη πόλη και  έμεινε  πια  μόνη  της  πλένοντας  και  ξενοδουλεύοντας  για  να  ζήσει. Μια  μέρα  πήγε  σε  μια  άλλη   συνοικία  και  χτύπησε  την  πόρτα  ενός  μεγάλου σπιτιού  και  άνοιξε  μια  κοπελίτσα  10  ετών. Η  Λούλα άρχισε  να  την  κοιτάζει  σαν  απολιθωμένη, αφού  το  κορίτσι  έμοιαζε  πολύ  στην  παλιά  κόρη  της, Παιδί μου  της  είπε  φώναξε  την  μητέρα  σου. Όταν  οι  δύο  γυναίκες  έμειναν  μόνες  η Λούλα  ρώτησε  την  άλλη  γυναίκα: Είναι  δικό  σας  το  παιδί; Γιατί  με  ρωτάτε; απάντησε  η  άλλη. Κυρία  μου  συνέχισε  η  Λούλα  είμαι  μόνη  και έρημη,  πάρτε  με  σπίτι  σας  σαν  σκλάβα  μόνο  να  βλέπω  την  Φωτούλα  μου  και  δεν  θα  της  πω  ποτέ  τίποτα. Η καλή  γυναίκα  δέχθηκε  σε  συνεννόηση  με  τον  άντρα  της  την  Λούλα  στο  σπίτι  και  από  τότε  οι  δύο  γυναίκες  η  θεία  Λούλα (έτσι  φωνάζει  η  μικρή  την  πραγματική  της  μάνα)χαίρονται  τον  μικρό  τους άγγελο  που  δεν θα  μάθει  ίσως ποτέ  την   τραγική  αλήθεια.

 

(Γ. Παυλίδου:  «χαμόγελο και  δάκρυ» σ.211-212)

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2020

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών





Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2020

Μπορείς να αγαπάς τον εχθρό σου; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου


 

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΔΕΥΤΕΡΑ  ΛΟΥΚΑ (4  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ  2020)

«ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν» (Λουκ. ΣΤ΄ 35) 


Ἡ ἀγάπη. 


Κατὰ τὴν ἄποψη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, κατὰ τοὺς λόγους τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν κοσμικὴν ἀντίληψιν, τὸ ἱερὸν αἴσθημα τῆς ἀγάπης εἶναι τὸ κορυφαῖον μεταξὺ ὅλων τῶν ἄλλων συναισθημάτων ἀλλὰ καὶ ἀρετῶν καὶ ἐπιτευγμάτων τοῦ κόσμου! Ἀσχέτως ἀπὸ τὸ … «πρῖσμα» ὑπὸ τὸ ὁποῖον τὴν εἶδον, τὴν ἐβίωσαν καὶ τὴν ἐκτίμησαν, δὲν ἔπαυσε καὶ δὲν παύει νὰ κυριαρχῇ εἰς τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων … Πλούσιοι καὶ πένητες, ἁμαρτωλοὶ καὶ δίκαιοι, ἀνήλικοι καὶ ἐνήλικες καὶ μικρὰ παιδιά, ἄνθρωποι οἵουδήποτε χρώματος καὶ καταγωγῆς …, ἐξουσιασταὶ καὶ ἐξουσιαζόμενοι …, οἱ πάντες, ἀναπαύονται καὶ εἰρηνεύουσιν, … ἀγαπῶντες καὶ ἀγαπώμενοι! Τὸ ἱερὸν τοῦτο συναίσθημα, θὰ ἐλέγομεν, εἶναι ἡ … οὐσία τῆς ζωῆς καὶ πάντες τὴν θέλουσι καὶ τὴν ἀναζητοῦσι καὶ ἄνευ αὐτῆς, προτιμῶσι τὸν … θάνατον! 

Ὅμως, πρέπει ἴσως νὰ τολμήσωμεν νὰ προβῶμεν εἰς κάποιας διακρίσεις ἀπαραιτήτους, καὶ νὰ διευκρινήσωμεν ὅτι … ὑπάρχει ἡ Ἀγάπη … μὲ κεφαλαῖο τὸ «Α», ἀλλὰ καὶ ἡ ἀντίστοιχος … μικρὰ καὶ μὲ μικρὸν τὸ τοιοῦτον «α»! Ὁμιλοῦμεν, ἐν προκειμένῳ, μὲ τὴν λαϊκὴν γλῶσσαν, διὰ νὰ εἴμεθα κατανοητοί! Τὸ νὰ ἀγαπῶμεν τὰ τέκνα ἡμῶν ἢ τοὺς γονεῖς ἡμῶν ἢ τοὺς συζύγους καὶ ἐν γένει τοὺς οἰκογενεῖς ἡμῶν, εἶναι κάτι τὸ … αὐτονόητον καὶ φυσικόν˙ εἶναι, θὰ ἐλέγομεν, κάτι τὸ μικρὸν καὶ ἑπόμενον … ! Διὰ ταύτην τὴν ἀγάπην δὲν κοπιάζομεν οὔτε τὴν ἀναζητῶμεν …! Μᾶς … ξυπνᾶ ἡ ἰδία! Ἀκόμη καὶ ἂν ψυχρανθῇ κάποτε ἡ τοιαύτη, δὲν δύναται ὁ ἄνθρωπος νὰ ἡσυχάσῃ …! Ὅσος καὶ ἂν εἶναι ὁ … ἐγωϊσμός μας, τὸ κενὸ τῆς ἀγάπης εἶναι … ἀνυπόφορον! Εἶναι ἡ ἀγάπη ἡ … πεφυτευμένη εἰς τὰς καρδίας ὅλων τῶν ἀνθρώπων ὑπὸ τοῦ Δημιουργοῦ ἡμῶν καὶ ἡ ὁποία ἐνεργεῖ … ἀπὸ μόνη της! Αὕτη ὅμως, ὡς εἴπωμεν, … γράφεται μὲ μικρὸν «α» …! 

Ἡ μεγάλη, ὅμως, … ἐκείνη ἡ ὁποία συνιστᾶται ὡς ἀρετὴ καὶ ἀξιολογεῖται καὶ ἐκτιμᾶται ἀπὸ τὸν Κύριον, εἶναι ἐκείνη τὴν ὁποίαν … ἀναζητοῦμε καὶ κοπιῶντες ἀποκτοῦμεν, … «Θείᾳ χάριτι»! Εἶναι ἡ θυσιαστικὴ Ἀγάπη …! Εἶναι ἡ Ἀγάπη ἐκείνη ἡ ὁποία μᾶς … κοστίζει! Εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία πρέπει νὰ ὑπερβῇ τὰ … αὐτονόητα καὶ νὰ φθάσῃ στὸν … Γολγοθά! Εἶναι ἡ Ἀγάπη ποὺ ἐκφράσθηκε ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὰ ἀθάνατα καὶ μοναδικὰ ἐκεῖνα λόγια, «πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. ΚΓ΄ 34)! Εἶναι ἡ Ἀγάπη τὴν ὁποίαν, ἅπαντες σχεδόν, θέλουσι νὰ ἀπομακρύνουσι ἀπὸ τὰς καρδίας των, διότι αὕτη ὡς προείπωμεν, ἀπαιτεῖ … ταπείνωσιν καὶ ὑποχωρητικότητα! Αὕτη ἡ Ἀγάπη, εἶναι ἐκείνη τὴν ὁποίαν ἐκζητοῦμεν ἅπαντες, πρωτίστως ἀπὸ τὸν Κύριον εἰς τὸν ὁποῖον προστρέχωμεν ὅταν τὸν πικραίνωμεν καὶ τὸν παροργίζωμεν μὲ τὰς ἀπείρους ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ αἰτῶμεν τὴν συγνώμην Του, ἀλλὰ καὶ εὐχώμεθα παρ’ ἐκείνων τοὺς ὁποίους ἐθλίψαμεν καὶ ἐζημιώσαμεν. 


Ἡ Ἀγάπη … ἀπαιτεῖται! 


Διὰ νὰ μὴν παραξηγηθῶμεν, θὰ πρέπῃ νὰ τονίσωμεν ὅτι ὁ Κύριος, … οὐδένα βιάζει καὶ ὑποχρεώνει εἰς τὸ νὰ ἀκολουθῇ μὲ συνέπειαν τὰς Θείας Αὐτοῦ ἐντολάς. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν» (Μάρκ. Η΄ 34)! Οἱ … πάντες, καλοῦνται ἐπ’ ἐλευθερίᾳ καὶ ἔχουσι τὸ δικαίωμα νὰ ἀρνηθῶσι τὴν μετὰ τοῦ Κυρίου … πορείαν! Ὅμως δι’ ἐκείνους οἵτινες ἐπιθυμοῦσι νὰ ἀκολουθήσωσι τὰ … ἴχνη τοῦ Διδασκάλου, βασικὴ προϋπόθεσις εἶναι ἡ Ἀγάπη! Ἡ Ἀγάπη ἡ … δύσκολη! Ἡ Ἀγάπη, ὄχι πρὸς ἐκείνους ποὺ μᾶς ἀγαποῦν, ἀλλὰ … τοὐναντίον, πρὸς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μᾶς ἀποστρέφονται καὶ μᾶς μισοῦν καὶ μᾶς συκοφαντοῦν καὶ μᾶς κακολογοῦν, δικαίως ἢ ἀδίκως …! Ἡ Ἀγάπη τὴν ὁποίαν - ὡς εἴπωμεν – ζητοῦμεν συνεχῶς ἀπὸ τὸν Θεὸν τὸν ὁποῖον καὶ ἡμεῖς, θλίβομεν καὶ παροργίζομεν … ἀδιαλείπτως! 

Εἶπεν ὁ Ραββί, ὅτι κάποιος ὤφειλε εἰς τὸν κύριόν του, μύρια τάλαντα καὶ ὅταν ἦλθε ὁ καιρὸς διὰ νὰ τὰ ἐπιστρέψῃ, δὲν ἠδύνατο νὰ συγκεντρώσῃ τοῦτο τὸ τεράστιον ποσόν. Παρεκάλεσε μετὰ δακρύων τὸν κύριόν του, διὰ νὰ τοῦ δώσῃ κάποιο χρονικὸν περιθώριον, ἀλλὰ ἔβλεπε καὶ πάλιν, ὅτι ἡ συγκέντρωσις ἑνὸς τοιούτου ἀμυθήτου ποσοῦ, ἦτο δι’ αὐτὸν … ἀδύνατος! Ὅταν δέ, εἶδεν ὅτι ὁ κύριός του, ἀπαιτοῦσε τὰ χρήματά του, … ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας του καὶ τὸν παρακαλοῦσε, «κύριε, μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω» (Ματθ. ΙΗ΄ 26)! Ὁ κύριος, τὸν ἐλυπήθη καὶ ἐν τέλει τοῦ ἐχάρισεν ὅλον ἐκεῖνον τὸν τεράστιον θησαυρόν, ὡς νὰ μὴ ὤφειλε τὸ … παραμικρόν! Ἐνῶ, ὅμως, θὰ ἐπεριμένωμεν, τὴν ἰδίαν στᾶσιν αὐτοῦ τοῦ ὀφειλέτου, πρὸς κάποιον σύνδουλόν του, ὁ ὁποῖος τοῦ ὤφειλε ἕν ἀσήμαντον ποσόν, - ἑκατὸν δηνάρια - … οὗτος, ἀντιθέτως, ἐπέμενεν νὰ τοῦ ἐπιστραφοῦν τὰ χρεωστούμενα καὶ ἐπιπροσθέτως τὸν ἔκλεισεν καὶ εἰς τὴν φυλακήν …! «Τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με. Οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγώ σε ἠλέησα;» (Λουκ. ΙΗ΄ 32-33). 

Ζητοῦμεν ἀπὸ τὸν φιλεύσπλαγχνο Κύριό μας, ἔλεος καὶ ἀγάπη καὶ συγχώρηση … Καὶ Ἐκεῖνος μᾶς συγχωρεῖ καὶ μᾶς ἐλεεῖ καὶ μᾶς ἀγαπᾷ, ἀκόμη καὶ ὅταν … δὲ τὸ ζητοῦμε! Δὲν ὀφείλομεν, ἆραγε, νὰ «χαρίσωμεν» καὶ ἡμεῖς, εἰς τοὺς πταίοντας εἰς ἡμᾶς τὰ … «ἑκατὸν» δηνάρια; Δὲν εἶναι αὐτονόητον, νὰ ἀγανακτήσῃ καὶ εἰς ἡμᾶς ὁ Δεσπότης Χριστός, καὶ νὰ ἀπαιτήσῃ ἀπὸ ἡμᾶς τὰ … μύρια ὅσα τοῦ ὀφείλομεν, ὑλικὰ καὶ πνευματικά, φθαρτὰ καὶ ἄφθαρτα, πρόσκαιρα καὶ αἰώνια; Διατί θέλομεν καὶ ἀπαιτοῦμεν τὴν συγχώρησιν καὶ ἄφεσιν τῶν ἀπείρων ἁμαρτιῶν ἡμῶν, καὶ ὅμως … θέλομεν νὰ κρατῶμεν τὴν οἵανδήποτε πικρίαν καὶ θλῖψιν καὶ κακίαν εἰς τὴν καρδίαν ἡμῶν καὶ νὰ διατηρῶμεν τὸ μῖσος καὶ τὴν ἔχθραν κατὰ τοῦ συνανθρώπου μας; Ξεχνοῦμε ἐκεῖνον τὸν λόγον διὰ τοῦ ὁποίου μᾶς καλεῖ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία εἰς τὴν Θείαν Μετάληψιν, «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ΑΓΑΠΗΣ, προσέλθετε»; 

Διὰ νὰ τολμῶμεν, ἀγαπητοί μου, νὰ ζητῶμεν τὴν συγχώρησίν μας ἀπὸ τὸν Κύριό μας, ἂς μάθωμεν νὰ συγχωρῶμεν καὶ ἡμεῖς, πάντας τοὺς πταίοντας εἰς ἡμᾶς! «Ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν» (Ματθ. ΣΤ΄ 12). 


Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 


      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν


Βράβευση μαθητών, επιτυχόντων στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση για το έτος 2020