Κυριακή 2 Ιουνίου 2019

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Ανέκδοτο "Καλημέρα..."

Κυριακή της Σαμαρείτιδος - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (26 ΜΑΪΟΥ 2019)

"Καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ᾿ αὐτῶν" (Πράξ. ΙΑ΄ 21)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Ἡ, "ἄνωθεν", προστασία.

Εἶναι πολὺ σημαντικὸ πρᾶγμα εἰς τὴν ζωὴν τοῦ κάθε ἀνθρώπου, νὰ αἰσθάνεται προστατευμένος εἰς κάθε κίνησίν του. Εἶναι μοναδικὴ αἴσθησις, νὰ γνωρίζῃ κάποιος ὅτι δὲν κινδυνεύει καὶ ὅτι ὑπάρχουν κάποιοι γύρω του, οἱ ὁποῖοι "ἀγρυπνοῦν" καὶ τὸν προστατεύουν ἀπὸ κάθε σωματικὸν κίνδυνον. Δὲν ἀναφέρομαι μόνον εἰς τοὺς ἡγέτας καὶ ἀξιωματούχους τοῦ κόσμου τούτου, τοὺς ὁποίους συνοδεύουσι καὶ προασπίζουσι, ὁλόκληροι στρατιαὶ σωματοφυλάκων καὶ ὁπλοφόρων, ἕτοιμοι νὰ διακινδυνεύσωσι καὶ τὰς ἰδίας ζωάς των διὰ τὴν προστασίαν των. Θεωρῶ, ὅτι ἐν μέρει, τοῦτο συμβαίνει εἰς κάθε ἄνθρωπον, περισσότερον ἢ ὀλιγώτερον, διὰ τὸν ὁποῖον ὑπάρχει κάποια, ἔστω καὶ στοιχειώδης προστασία. Δι’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, - ἔστω "τύποις" - ὑπάρχει ἕνας στοιχειώδης νόμος, προστασίας τοῦ πολίτου, ἀλλὰ καὶ ἁρμόδιοι ἀστυνομικοὶ καὶ προστᾶται του, διὰ νὰ μεριμνῶσι τὴν στοιχειώδη ἀσφάλειάν του. Ἀκόμη καὶ αὐτὰ τὰ παιδιά, ἢ καὶ τὰ ἄωρα βρέφη, τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουσι πλήρη καὶ ἀσφαλῆ γνῶσιν τῶν κινδύνων ποὺ τὰ ἀπειλοῦσι, ζητοῦσι τὴν προστασίαν, τῶν μεγαλυτέρων καὶ δυνατωτέρων (γονέων, ἀδελφῶν, συγγενῶν, φίλων, κ. ἄ.), καὶ αἰσθάνονται ἀσφαλῆ καὶ ἄφοβα εἰς τὴν ἐν γένει συμπεριφοράν των.

Ὅσον δέ, ἡ προστασία εἶναι περισσότερον ἰσχυρά, τόσον καὶ ἡ ἄνεσις γίνεται πλέον τρόπος ζωῆς. Ἀντιθέτως δέ, ὅσον ἡ προστασία μειοῦται καὶ ὀλιγοστεύει, τόσον αὐξάνεται ἡ ἀνασφάλεια καὶ ὁ φόβος. Ἐν προκειμένῳ, τὸ σημερινὸν ἱερὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, μὲ σύντομον τρόπον, ἀλλὰ καὶ πολὺ χαρακτηριστικὰς λέξεις, περιγράφει τὴν κορυφαίαν προστασίαν. Τὴν προστασίαν ἐκείνην, ἡ ὁποία προστατεύει καὶ ὑπερασπίζεται, ὄχι μόνον, ἀξιωματούχους καὶ ἡγέτας τινας, ἀλλὰ ἀνθρώπους, μικροὺς κατὰ κόσμον, ταπεινοὺς χριστιανοὺς καὶ ἀσήμους. Αὐτὴ δὲ ἡ προστασία εἶναι ἡ "χεὶρ Κυρίου"! Εἶναι τὸ παντοδύναμο χέρι τοῦ Κυρίου μας, τὸ ὁποῖον, ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, εἶναι ἕτοιμο νὰ ὑπερασπισθῇ τὸν κάθε ἕναν ποὺ θὰ ζητήσῃ τὴν βοήθειάν Του. Ἐάν δε ἀνατρέξωμεν εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, θὰ συνειδητοποιήσωμεν, ἀφ’ ἑνὸς μέν, τὴν πανίσχυρον προστατευτικὴν χείρα τοῦ Θεοῦ, ἐπὶ τοῦ ἠγαπημένου λαοῦ Του, τοὺς Ἰσραηλίτας, καὶ ἀφ’ ἑτέρου, τὴν πλήρη ἀδυναμίαν κάθε ἐγκοσμίου καὶ ὑπερόπλου δυνάμεως ἔναντι τῆς Θείας Δυνάμεως. Κατ’ ἐπανάληψιν βλέπομεν τὸν Ἐβραϊκὸν λαόν, νὰ ἀνταπεξέρχεται νικηφόρως εἰς περιπτώσεις ποὺ ἡ "κοινὴ λογικὴ" ἐβεβαίωνε τὴν συντριβήν του. Ὅμως, ἄλλοτε οὔτως καὶ ἄλλοτε ἄλλως, εἴτε διὰ ὀλίγων εἴτε διὰ πολλῶν, εἴτε ἀκόμη καὶ ... δι’ οὐδενός, ἔχων μόνον τὴν παντοδύναμον Δεξιὰν τοῦ Ὑψίστου, κατενικοῦσεν τὸν κάθε ἐχθρὸν καὶ ἀντίπαλον.

"εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν".

Τοῦτο, ὅμως, συνέβαινεν, ἐφ’ ὅσον ὁ λαὸς ἦτο συνεπὴς πρὸς τὰς Θείας ὑποδείξεις καὶ ἐντολάς. Ὅταν οἱ "σκληροτράχηλοι" Ἐβραῖοι, παρεξέκλιναν τῶν Θείων ἐντολῶν, ἐδέχοντο πλήγματα καὶ συντριβάς, ἀκόμη καὶ ... "μηδενὸς διώκοντος"! Τότε, ὄχι μόνον τοὺς ἐγκατέλιπεν ὁ Κύριος, ἀλλὰ πολλάκις, Οὗτος ... συνεπολέμει καὶ συνεμάχει μετὰ τῶν ὑπεναντίων!

Ἀντίστοιχον βοήθειαν καὶ Θείαν συμμαχίαν βλέπομεν καὶ ἐν προκειμένῳ εἰς τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα. Ἤδη, οἱ πρῶτοι ἐκεῖνοι Χριστιανοί, βιώνουν μίαν "ἧτταν" καὶ ἀπὸ τὴν θλίψιν των ἀναγκάζονται νὰ περιορίσουν τὰς κινήσεις των. Ὁ λιθοβολισμὸς τοῦ πρωτομάρτυρος καὶ Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου, τοὺς ἔχει, κάπως ἀποσυντονίσει, θὰ λέγαμε, καὶ "ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ ... μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις" (Πράξ. ΙΑ΄ 19). Ἔβλεπον, ὅμως, ὅτι οἱ πιστεύοντες ηὐξάνοντο καθημερινῶς καὶ διὰ τοῦτο ἠσθάνοντο ὅτι, τὸ Παντοδύναμο χέρι τοῦ Κυρίου, τοὺς ἐπροστάτευε καὶ τοὺς καθοδηγοῦσε. Ἔβλεπον ὅτι ὁ Κύριος ἦτο μαζί τους καὶ "πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον" (Πράξ. ΙΑ΄ 21). Ἡ Θεία αὕτη συμμαχία, ἦτο ἑπόμενον, νὰ τοὺς ἐνισχύῃ καὶ νὰ τοὺς ἐνδυναμώνῃ εἰς τὸ νὰ κηρύττουν ἀφόβως καὶ ἀνυποχωρήτως τὸν Κύριον Ἰησοῦν.

"Εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν;" (Ρωμ. Η΄ 31).

Σήμερον, ὅμως, ὑπάρχει αὕτη ἡ Θεία συμμαχία; Εἶναι ὁ Κύριος ... μεθ’ ἡμῶν; Τὸ ἐρώτημα τοῦτο ἀκούεται πολλάκις, ἀγωνιῶδες, ἀπὸ τὰ χείλη ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι προσβλέπουσιν εἰς τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ. Ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι βλέπουσι τὴν αὐξανομένην ἀποστασίαν ἀπὸ τοῦ Κυρίου καί, μᾶλλον πολεμικὴν κατ’ Αὐτοῦ. Εἶναι ὁ Κύριος μαζί μας; Συνεχίζουν νὰ ἐρωτοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δὲν ἔπαυσαν νὰ τηροῦν τὸν Θεῖον Νόμον - παρὰ τὰς ἀνθρωπίνους πτώσεις των - καὶ ἐμμένουσι παρακαλοῦντες καὶ δεόμενοι τοῦ Κυρίου! Ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι, συμμετέχουσι συνειδητῶς εἰς τὰ Θεῖα καὶ σωτηριώδη Μυστήρια τῆς Ἁγίας ἡμῶν Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ εἰς πεῖσμα τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, πιστεύουσιν ὅτι ὅλα ταῦτα τὰ κακὰ - κατὰ τὸν Χρυσοστομικὸν λόγον - "νεφύδριον ἔσται καὶ θᾶττον παρελεύσεται"!

Εἴπωμεν καὶ εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ παρόντος, ὅτι ὅταν ὁ Κύριος ἀπεφάσιζεν νὰ παρέμβῃ ὑπὲρ τῶν πιστῶν Του, οὐδεμία ἀνθρωπίνη δύναμις ἠδύνατο νὰ ἀντισταθῇ εἰς Αὐτὸν καὶ ἡ ἰδική Του παρέμβασις προεξοφλοῦσεν, ἀφ’ ἑνός, νίκας καὶ θριάμβους τῶν πιστευόντων εἰς Ἐκεῖνον, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ὀλεθρίους ἧττας καὶ συντριβάς, ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι κατὰ καιρούς, ὑπετίμησαν τὴν παντοδυναμίαν τοῦ Κυρίου. Βεβαίως, - καὶ ἵνα μὴ πλανηθῶμεν - αἱ παρεμβάσεις τοῦ Κυρίου ἐγένοντο, κατὰ τὴν Θείαν ἐκτίμησιν καὶ οὐχὶ κατὰ τὴν προσδοκίαν ἢ πολλῶ μᾶλλον κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην ὑπόδειξιν! Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ εἶχον τὴν πεποίθησιν ὅτι ὁ Κύριος, καὶ βλέπει τὰς δυσκολίας καὶ θλίψεις καὶ ἀδιεξόδους, πολλάκις, καταστάσεις τῶν ἐπικαλουμένων Αὐτόν, ἀλλὰ καὶ ἀκούει τὸν στεναγμὸν καὶ τὰς διαμαρτυρίας των. Πιστεύουσιν - οἱ ἄνθρωποι τοῦ Κυρίου - ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι Πατέρας, Ὅλος Ἀγάπη διὰ τὸ πλᾶσμα Του καὶ Ἐκεῖνος θὰ κρίνῃ, πότε πρέπει ἀλλὰ καὶ πῶς πρέπει νὰ παρέμβῃ, νὰ παρρηγορήσῃ, ἢ νὰ ἐπιπλήξῃ, ἤ, ἀκόμη, καὶ νὰ ἐπιτρέπῃ τὴν ταλαιπωρίαν καὶ τὰς ὀδύνας καὶ τὰς θλίψεις, ὅπως δοκιμάζῃ καὶ παιδαγωγῇ τὰ γνήσια τέκνα Του.

Ἂς μὴν ἀποκάμνωμεν καὶ ἂς μὴν θέλωμεν τὰς ἰδικάς μας "λύσεις", εἰς τὰς πικρίας καὶ στενοχωρίας τῆς παρούσης ζωῆς, ἀλλὰ ἂς ἐμπιστευώμεθα τὰς σωτηρίους χεῖρας τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ ἡμῶν καὶ ἂς ἀρκούμεθα μετ’ ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης, εἰς τὸν γνωστὸν Κυριακὸν Λόγον, "γενηθήτω τὸ θέλημά Σου". Ἀμήν.

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

                                                                                                                       

                                                                                                                         Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                                                   Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Πρόγραμμα Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών Ιουνίου 2019

Κυριακή 26 Μαΐου 2019

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Πανηγύρι Αγίου Νικολάου Σαραβαλίου - Συνάντηση χορευτικών (βίντεο) 2019

Άγιος Νικόλαος Σαραβαλίου Πατρών - Συνάντηση χορευτικών

Την Παρασκευή 10 Μαΐου 2019 η χορευτική Ομάδα του Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών συμμετείχε στην συνάντηση χορευτικών στο Πανηγύρι του Αγίου Νικολάου Σαραβαλίου Πατρών.

 Η κ. Σάνυ Πέττα ήταν υπεύθυνη για την συνάντηση των χορευτικών συλλόγων.

Η Γιούλη Δεληγιώργη - Θεριστοπούλου είναι η υπεύθυνη του Χορευτικού τμήματος της Ενορίας του Αγίου Ιωάννη Παραλίας.

Η θέα από τον άγιο Νικόλαο Σαραβαλίου.

"Επίτρεψέ μου να σου συστήσω να μετριάσεις την εμπιστοσύνη στη διαίσθησή σου..." - γέροντας Σωφρόνιος

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι η διαίσθηση είναι αυτό που μας μιλάει σαν μία μυστική φωνή μέσα μας και που Δεν κάνει ποτέ λάθος!!! 

Την αναφέρουν ως τον καλύτερο Φίλο!!!

Την ξεχωρίζουν ως ένα υψηλό δείκτη νοημοσύνης!!!

Κάνουν σεμινάρια γι' αυτήν!!!

Μας παροτρύνουν να την Εμπιστευόμαστε.

Όμως ο γέροντας Σωφρόνιος έχει άλλη γνώμη...

Μόνο ο αγιασμένος άνθρωπος έχει καθαρή τη διαίσθησή του.

Αλλά και πάλι θέλει προσοχή. Ας δούμε τι λέει ο ίδιος. Αξίζει!!!

                      🌸❁🌸❁🌸❁🌸❁🌸❁🌸❁🌸

Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ († 1993)

Αν όμως εμπιστευόμαστε τη διαίσθηση μας για πράγματα υπέρτατης σημασίας, τότε το κάθε λάθος μπορεί να απειλήσει τον άνθρωπο ακόμη και με απώλεια. Με την έννοια λοιπόν αυτή να υπακούς στην πείρα των αρχαίων ασκητών, που δεν επιτρέπει να εμπιστευόμαστε σε τέτοιο βαθμό τη διαίσθηση μας.

Δυστυχώς στον κόσμο γίνεται διαρκώς αυτό το λάθος. Πρέπει αναπόφευκτα να χειραγωγούμαστε με το «όργανο» εκείνο που έχουμε. Είτε βέβαιοι είτε όχι, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το καρδιακό μας ραντάρ. Οπωσδήποτε όμως οφείλουμε να υπερνικήσουμε την αυτοπεποίθησή μας με δύσκολο αγώνα, ψυχικό και διανοητικό. Η διαίσθηση μας θα ήταν απολύτως ορθή, αλάθητη, αν ήμασταν ολότελα άγιοι. Αν όμως δεν έχουμε φθάσει σε αυτή την αγιότητα, τότε και η διαίσθηση μας, όπως και η λογική μας, δεν λειτουργούν εντελώς σωστά. Κάπου έγραφα ότι τα συμπεράσματα της λογικής μας παρουσιάζονται σε μας με «ψυχολογικό και αυθόρμητο» τρόπο ως τα πιο οφθαλμοφανή και αναμφίβολα. Αν όμως συλλογισθούμε πράγματι βαθύτερα μήπως είναι έτσι αυτό, τότε θα πεισθούμε ότι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό με μάς. Γιατί; Διότι βεβαίως για τον άνθρωπο το ζητούμενο αληθινά και αποκλειστικά είναι μόνο η απολύτως δίκαιη κρίση. Γι’ αυτήν όμως είναι απαραίτητο να κατέχουμε τη Θεία Παγγνωσία, που εμείς δεν έχουμε.

Στη λογική μας σκέψη υπάρχει μία ανυπέρβλητη ατέλεια: Εκείνα τα επιχειρήματα που κατέχουμε ή εκείνες οι αρχές, με βάση τις οποίες βγαίνουν τα συμπεράσματα, ποτέ δεν αποδεικνύονται στην πράξη επαρκή. Στην ασήμαντη καθημερινότητα της υπάρξεώς μας ακόμη και τέτοια λογική με τα ανεπαρκή αυτά συμπεράσματα είναι κάπως ωφέλιμη. Αλλά στην αναζήτηση της αιώνιας Αλήθειας βγαίνουμε από τα όρια όλων εκείνων που βλέπουμε ή ακόμη και νοούμε. Και αυτό δεν μας επιτρέπεται να το ξεχνούμε. Συνεπώς, χωρίς περαιτέρω επεξηγήσεις, επίτρεψέ μου να σου συστήσω να μετριάσεις την εμπιστοσύνη στη διαίσθηση σου…

Αγία Ταβιθά η ελεήμων - π. Τιμοθέου Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΟΥ  ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ  (19  ΜΑΪΟΥ  2019)

ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ

"αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει" (Πράξ. Θ΄ 36)

Τὸ θαῦμα.

Δύο συγκλονιστικὰ θαύματα, περιγράφονται εἰς τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, φίλε ἀναγνῶστα μου. Θαύματα, εἰς τὰ ὁποῖα, ὁ Κύριος, χρησιμοποιεῖ ὡς ἐκτελεστικὸν ὄργανον τῆς Θείας Χάριτος, τὸν κορυφαῖον τῶν Ἀποστόλων, τὸν Ἀπόστολον Πέτρον. Θαύματα τὰ ὁποῖα περιγράφονται κατὰ τοιοῦτον τρόπον, ὥστε νὰ μὴν μείνῃ ἡ προσοχή μας μόνον εἰς τὸ μέγεθος αὐτῶν τούτων τῶν θαυμάτων, ἀλλὰ κυρίως καὶ πρωτίστως, εἰς τὰς συνθήκας καὶ τὰς συγκυρίας ὑπὸ τὰς ὁποίας συνέβησαν. Πολλάκις ἔχομεν εἴπει, ὅτι εἰς τὰ Ἱερὰ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, δὲν καταγράφονται ἱστορικὰ στοιχεῖα τοιαῦτα, καὶ λεπτομέρειαι τοιαῦται, ὥστε νὰ χρησιμοποιῶμεν ταῦτα ὡς ἱστορικὰς πηγάς. Ἡ καταγραφὴ καὶ ἔκθεσις, γεγονότων καὶ διδασκαλιῶν εἰς τὴν Βίβλον, σκοπὸν ἔχουσι πρωτίστως, τὸν ἁγιασμὸν καὶ πνευματικὴν ἐνίσχυσιν τοῦ μελετητοῦ καὶ δευτερευόντως τὰς ἱστορικὰς λεπτομερείας καὶ τὴν ἐπὶ τούτοις ἐνημέρωσιν.

Εἰς τὸ δεύτερον, ἐν προκειμένῳ, περιγραφόμενον θαῦμα, βλέπομεν τὴν κοίμησιν μιᾶς ἐναρέτου χριστιανῆς ἡ ὁποία (κοίμησις), ἀνησυχεῖ καὶ θορυβεῖ τοὺς χριστιανοὺς κατοίκους τῆς πόλεως Ἰόππης. Τόσον, μάλιστα, ὥστε, "οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ (τῇ γειτονικῇ πόλει, Λύδδῃ), ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν" (Πράξ. Θ΄ 38). Διατί, ὅμως, αὐτὸς ὁ θόρυβος καὶ ἡ ἀνησυχία; Ἡ κοιμηθεῖσα, παρ’ ὅτι ἦτο εἷς μοναχικὸς ἄνθρωπος, ἐν τούτοις εἶναι, ὄχι μόνον ἦτο γνωστὴ εἰς ὅλους, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀπουσία της θεωρεῖται ἀδύνατος καὶ ἀνυπόφορος. Αἰσθάνονται (οἱ χριστιανοί), ὡς νὰ "ἔφυγεν" τὸ πλέον ἀγαπητόν, εἰς αὐτούς, πρόσωπον καὶ καλοῦν τὸν Ἀπόστολον Πέτρον, διὰ νὰ τὴν ... ἀναστήσῃ ἐκ τοῦ θανάτου. Ὅταν δὲ ἦλθεν ὁ Ἀπόστολος, εὑρέθη ἐνώπιον μιᾶς συγκλονιστικωτάτης σκηνῆς˙ εἶχον φέρει τὴν θανοῦσαν εἰς τὸ ὑπερῶον καὶ πέριξ τοῦ σκηνώματός της, "παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾿ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς" (Πράξ. Θ΄ 39). Ἡ εὐλογημένη αὐτὴ χριστιανή, ἐκοσμεῖτο ἀπὸ τὴν μεγίστην καὶ κορυφαίαν ἀρετὴν τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον καὶ εἶχεν εὐεργετήσει μέσα ἀπὸ τὴν ἱκανότητά της εἰς τὴν ραπτικήν, ὅλους τοὺς ἀδυνάτους καὶ πτωχοὺς καὶ χήρας.

Ζητοῦν, οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἀπὸ τὸν Ἀπόστολον Πέτρον, νὰ φέρῃ καὶ πάλιν εἰς τὴν ζωὴν τὴν εὐεργέτιδά τους, καὶ προσπαθοῦν νὰ τὸν πείσουν μὲ τὸν ἁπλοῦν, ἀλλὰ καὶ τόσον πειστικὸν τρόπον ποὺ περιγράφεται εἰς τὸ ἱερὸν κείμενον. Ὁ Κύριος, ἐπήκουσεν εἰς τὴν προσευχὴν τοῦ Ἀποστόλου καὶ ἀνέστησεν τὴν νεκρὰν Δορκάδα (Ταβιθᾶν) καὶ οἱ χριστιανοὶ ἐχάρησαν "χαρὰν μεγάλην", ἀφοῦ καὶ πάλιν θὰ τὴν εἶχον ζῶσαν πλησίον των.

Ἡ ἐλεημοσύνη.

Ὡς εἴπομεν ἐν τῇ ἀρχῇ τοῦ παρόντος, ἂς μὴν μείνωμεν εἰς αὐτὸ τοῦτο τὸ μέγιστον ὄντως Θαῦμα, ἀλλὰ εἰς τὴν ἀρετὴν τῆς Ἀγάπης καὶ τῆς Ἐλεημοσύνης, ἡ ὁποία καὶ οὐσιαστικά, ἦτο ἡ ἀφορμή, διὰ νὰ γίνῃ ἡ συγκλονιστικὴ αὕτη Θεία ἐνέργεια. Τί σημαίνει ὅμως ἡ λέξις "ἐλεημοσύνη"; Πολλοί, ἴσως καὶ οἱ περισσότεροι, περιορίζουν τὴν ἔννοια τῆς ἐλεημοσύνης, εἰς κάποια φιλάνθρωπον χειρονομίαν πρὸς οἰκονομικῶς ἀπόρους ἀνθρώπους. Λέγοντες, "ἐλεημοσύνην", ἀρκοῦνται εἰς ἕνα μικρὸν οἰκονομικὸν φιλοδώρημα πρὸς παρρηγορίαν περισσότερον καὶ οὐχὶ πρὸς ἐνίσχυσιν καὶ ἐπίλυσιν ὑπαρκτῶν οἰκονομικῶν προβλημάτων. Μίαν, θὰ ἐλέγομεν, συνειδησιακὴν παρρηγορίαν τοῦ ἐλεοῦντος καὶ ὄχι τόσον τοῦ ἠλεημένου.

Ὅμως ἡ συγκεκριμμένη λέξις, δὲν ὑποδηλοῖ ἁπλῶς μίαν ... κίνησιν, ἀλλὰ τὴν πρώτην καὶ μεγάλην ἀρετὴν τῆς ἀγάπης. Καί, ἀγάπη σημαίνει, θυσία καὶ πόνος. Ὅταν δὲ ὁ Κύριος μᾶς συνέστησεν, "ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν" (Μάρκ. ΙΒ΄ 31), μᾶς ὑπέδειξεν ἐκείνην τὴν τελείαν μορφὴν τῆς πρὸς τὸν πλησίον, ἀγάπης, ἐκείνην, δηλαδή, τὴν ὁποίαν ἐπιδεικνύομεν εἰς τὸν ... ἑαυτόν μας. Ἐὰν ἐξαιρέσωμεν κάποιους, κυρίως, ἁγίους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι περιεφρόνησαν τοὺς ἑαυτούς των ἀκόμη καὶ διὰ τὰς στοιχειώδεις ἀνάγκας των, ἡ πλειονότης τῶν ἀνθρώπων, ἀπασχολεῖται τὰς περισσοτέρας ὧρας τοῦ εἰκοσιτετραώρου μὲ τὸν ἑαυτόν των! Εἴτε διὰ πράξεων καὶ ἐνεργειῶν, εἴτε διὰ λόγων καὶ λογισμῶν, ... κέντρον τοῦ ἁμέσου ἐνδιαφέροντός των, εἶναι ἡ ὑγεία των, ὁ καλλωπισμός των, ἡ διατροφή των, ἡ ἔνδυσίς των, ἀκόμη δέ, καὶ μὴ ὑπάρχουσαι ζωτικαὶ ἀνάγκαι, τὰς ὁποίας ὅμως, ἡμεῖς καταστήσαμεν τοιαύτας. Ἐπεδείξαμεν, ἆραγε, ἔστω καὶ στιγμιαίως, τοιαύτην ἀγάπην καὶ τοιοῦτον ἐνδιαφέρον διὰ τὸν πάσχοντα καὶ ἐνδεῆ συνάνθρωπόν μας; Προσεφέραμεν εἰς αὐτόν, ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα προσφέρομεν εἰς τὸν ἑαυτόν μας, ἢ ἔστω τὰ ἡμίσυ; Αὕτη ἐστὶν ἡ ... Ἐλεημοσύνη!

Ἐλεημοσύνη ὅμως, εἶναι ἐπὶ πλέον, καὶ μία προσευχή. Εἷς λόγος παρρηγορητικὸς καὶ πνευματικὸς. Ἕν χαμόγελον ἐνθαρρυντικόν. Μία συμπαράστασις εἰς ἕνα κίνδυνον καὶ εἰς μίαν ταλαιπωρίαν. Πολλάκις, τὰ χρήματα καὶ τὰ ὑλικὰ στοιχεῖα ἀποδεικνύονται πολὺ εὐτελέστερα καὶ ὑποδεέστερα ἀπὸ μίαν κίνησιν καὶ μίαν διευκόλυνσιν καὶ ἕναν λόγον εὐγενῆ καὶ παρρήγορον. Ἂς γνωρίζωμεν δέ, ὅτι εἰς ταῦτα τὰ ἁπλᾶ καὶ τόσον εὔκολα, ἐπαναπαύονται πολλάκις, ψυχαὶ ἀνθρώπων βεβασανισμένων καὶ τεταλαιπωρημένων

Ἐπειδή δε, τακτικῶς ἢ καὶ ἀραιῶς, ζητῶμεν ἀπὸ τὸν Κύριον, ἔλεος καὶ ἀγάπην, καὶ θὰ ζητήσωμεν καὶ πάλιν, ἀναμφιβόλλως, κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς δικαίας Αὐτοῦ κρίσεως, ἂς γνωρίζωμεν ὅτι "ἡ γὰρ κρίσις ἀνέλεος τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεος" (Ἰακ. Β΄ 13). Ἄλλως τε, πρὸς τοῦτο ὁ Ἀγαθὸς Πατήρ, ἔθεσεν ἐν τῷ προσώπῳ ἑκάστου ἐνδεοῦς καὶ ταλαιπώρου ἀδελφοῦ ἡμῶν, τὸν Ἴδιον Ἑαυτόν, ὥστε νὰ αὐξάνεται ἡ προθυμία ἡμῶν εἰς τὴν ἀγαθοεργίαν τῆς ἐλεημοσύνης. Διαφορετικὸν πρᾶγμα εἶναι, νὰ ἐλεῶμεν καὶ νὰ βοηθῶμεν ἕναν πάσχοντα ἄνθρωπον, καὶ ὅλως ἀνώτερον καὶ τιμιτικώτερον διὰ τὸν βοηθοῦντα, εἶναι, νὰ ὑπηρετῇ καὶ νὰ ἐλεῇ τὸν Ἴδιον τὸν Θεόν. "δανείζει Θεῷ ὁ ἐλεῶν πτωχόν, κατὰ δὲ τὸ δόμα αὐτοῦ ἀνταποδώσει αὐτῷ" (Παροιμ. ΙΘ΄ 17). Τοῦτος ὁ Θεῖος Λόγος, ἂς διατηρῇται εἰς τὴν καρδίαν ἡμῶν πάντοτε καὶ ἂς γνωρίζωμεν ὅτι, "αἱ ἐλεημοσύναι (ἡμῶν ἀναβαίνουσιν) εἰς μνημόσυνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ" (Πράξ. Ι΄ 4).

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

                                                                                                                                Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                                                      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 19 Μαΐου 2019

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Κάτι χαριτωμένο... από τη θάλασσα! (βίντεο)

Χωρίς λόγια....!!!

Θαύματα... γίνονται σήμερα; - π. Τιμόθεου Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΟΥ  ΘΩΜΑ  (5  ΜΑΪΟΥ  2019)

ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ

"Ἄγγελος δὲ Κυρίου ... ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς" (Πράξ. Ε΄ 19)

Τὰ θαύματα!  

Θαύματα πολλά, μᾶς ἀναφέρει ἀλλὰ καὶ μᾶς περιγράφει τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα. Θαύματα, τὰ ὁποῖα δὲν γίνονται διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ "διὰ ... τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων" (Πράξ. Ε΄ 12). Θαύματα τόσον ἔντονα καὶ θαυμαστά, τὰ ὁποῖα ἀποκαλεῖ τὸ ἱερὸν κείμενον, "σημεῖα καὶ τέρατα". Θὰ ἐλέγομεν ὅτι ἐπαληθεύεται εἰς τὴν περίπτωσιν ταύτην, ὁ Λόγος ἐκεῖνος, ἢ μᾶλλον, ἡ ὑπόσχεσις ἐκείνη ποὺ ἔδωκεν ὁ Κύριος εἰς τοὺς Μαθητάς Του καὶ γενικῶς, εἰς τοὺς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν, "ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει" (Ἰωάν. ΙΔ΄ 12). Θαύματα διὰ τῶν ὁποίων ὁ Κύριος, - διότι Αὐτὸς εἶναι ὁ ἐνεργῶν καὶ θαυματουργῶν καὶ δίδων τὴν χάριν καὶ τὴν δύναμιν εἰς τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, νὰ ποιοῦν τὰ σημεῖα αὐτὰ καὶ τὰ τέρατα - συνεχίζει νὰ πείθῃ καὶ τοὺς πλέον δυσπίστους Ἐβραίους, ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀληθινὸς Θεός, ὁ Ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν.

Θαύματα, ποὺ ἂν προσέξωμεν κάποιες χαρακτηριστικὲς λέξεις τοῦ ἱεροῦ κειμένου, δὲν ἀφήνουν περιθώρια ἀμφισβητήσεως καὶ ἀρνήσεως.  Τοὐναντίον, συγκλονίζουν καὶ "ταρακουνοῦν" ἀκόμη καὶ τὰς σκληροτέρας καρδίας καὶ διὰ τοῦτο, "προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν" (Πράξ. Ε΄14). Ἀκόμη καὶ ἡ σκιὰ τοῦ διερχομένου Ἀποστόλου Πέτρου, ὅταν ἐπεσκίαζεν κάποιον ἐκ τῶν ἀσθενῶν, ἀρκοῦσεν, - συνηγορούσης, βεβαίως, τῆς πίστεως τοῦ ἀσθενοῦντος - διὰ νὰ φέρῃ τὴν ποθουμένην σωματικὴν ὑγείαν.

Τὰ θαύματα ... σήμερον!

Γίνονται ὅμως σήμερον, θαύματα; Ἀκούεται συχνάκις τοῦτο τὸ ἐρώτημα καὶ ἐκ τῶν, ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἐκ τῶν συνειδητῶν, λεγομένων, Χριστιανῶν. Ἄλλοι, στηρίζονται εἰς τὰ θαύματα διὰ νὰ ἐνισχύουν τὴν πίστιν των καὶ ἄλλοι ἀναζητοῦν τὴν πίστιν μέσῳ ... τῶν θαυμάτων˙ καὶ ὅταν συμβαίνῃ κάποιο "ἐξόφθαλμο" καὶ ἀναμφισβήτητον θαῦμα, οἱ μὲν πρῶτοι χαίρουν καὶ κρατοῦν τοῦτο ὡς τὸ ἀδιάσειστον ἐπιχείρημά τους, κυρίως εἰς τὰς πρὸς τοὺς ἄλλους συζητήσεις καὶ λογομαχίας˙ δι’ ἐκείνους δέ, τοὺς ἀναζητοῦντας ἀποδείξεις διὰ ... νὰ πιστεύσωσι, πέραν τοῦ πρώτου ἐνθουσιασμοῦ, κρατοῦσι τὴν ἀπιστίαν των, θέλοντες κάτι ... ἀκόμη πιὸ ἔντονον καὶ θαυμαστόν.

Ὅμως τὰ θαύματα γίνονται! Ὄχι, βεβαίως, διὰ νὰ πείσωσι τοὺς ἀπίστους καὶ δυσπίστους, οὔτε, ἀσφαλῶς, διὰ νὰ ... κρύπτωμεν τὴν πίστιν μας ὄπισθεν τούτων καὶ νὰ τὰ χρησιμοποιῶμεν ὡς ἀποδείξεις τῆς ... ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ! Τὰ θαύματα γίνονται διὰ νὰ ἐκδηλώνῃ ὁ Κύριος τὴν Ἀγάπην Του πρὸς ἡμᾶς καὶ διὰ νὰ παρρηγορούμεθα ἡμεῖς διαβαίνοντες ἐν μέσῳ τῶν ποικίλων πειρασμῶν τῆς προσκαίρου ταύτης ζωῆς. Ἕνα θαῦμα ἐζήτησεν ὁ πλούσιος τῆς παραβολῆς, ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, - (Λουκ. ΙΣΤ΄ 27-28) - προκειμένου νὰ πεισθοῦν οἱ πέντε ἀδελφοί του καὶ ζήσωσιν ἐναρέτως˙ ὅμως ὁ Ἀβραὰμ ἀπαντᾷ εἰς τὴν πρόκλησιν ταύτην, - θὰ ἐλέγομεν - μὲ τὴν καταλυτικὴν φρᾶσιν, "ἔχουσι Μωυσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν". Καὶ ὅταν ἐπανέρχεται ὁ πλούσιος "ἐνισχύοντας" τὸ ἐπιχείρημά του ὅτι, "οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν", λαμβάνει ἐκ νέου τὴν ἀπάντησιν ὅτι, "εἰ Μωυσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται" (Λουκ. ΙΣΤ΄ 29-31).

Θαύματα γίνονται, καὶ μάλιστα ἰδιαιτέρως ἔντονα καὶ κραυγαλέα! Ὁ ἄνθρωπος ὅμως βλέπει; πιστεύει; πείθεται διὰ τῶν θαυμάτων νὰ ἀρνηθῇ τὴν ἁμαρτωλὸν ζωὴν καὶ νὰ ἀκολουθήσῃ τὸν δρόμον τῆς σωτηρίας; Τότε, τὴν πρώτην ἐκείνην Ἀποστολικὴν περίοδον, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπακολουθήσασαν φοβερὰν ἐποχὴν τῶν διωγμῶν, τὰ θαύματα ἦσαν ἀλλεπάλληλα καὶ καθημερινὰ καὶ οἱ ἄπιστοι ἤρχοντο πρὸς τὴν Ἁγίαν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ κατὰ χιλιάδας! Εἶχον μέσα τους μίαν πνευματικὴν ἀνησυχίαν καὶ ἀνεζήτουν τὴν ἀλήθειαν˙ καὶ τὸ θαῦμα, συνετάρασσεν αὐτοὺς καὶ ἤλλαζον ἅμεσα. Καὶ ἐνῶ ἔσπευδον εἰς τὰ ἀμφιθέατρα καὶ τὰ κολοσσαῖα τῆς Ρώμης διὰ νὰ "ἀπολαύσουν" τὰς κατασπαράξεις τῶν Χριστιανῶν ὑπὸ τῶν ἀγρίων θηρίων, ἕν θαῦμα μετέτρεπεν ὅλους ἐκείνους τοὺς χειροκροτητὰς τοῦ ἐγκλήματος, εἰς "ἐθελόθυτα θύματα" διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου. Τοιαύτας περιπτώσεις καὶ ὁμαδικὰς στροφὰς πρὸς τὴν Χριστιανικὴν πίστιν, ἔχομεν πάρα πολλὰς εἰς τὴν ὀδυνηρὰν ἐκείνην περίοδον τῶν διωγμῶν καὶ τοῦ ... αἵματος!

Σήμερον τὰ θαύματα γίνονται, ἀλλὰ σίγουρα ἐλιγόστευσαν! Συνέβη δὲ ἡ ὀλιγόστευσις αὕτη, διότι, ἀφ’ ἑνὸς μέν, ἡ θαυμαστὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας μας μέσῳ τῶν αἰώνων ... ἐπαρκεῖ, διὰ νὰ μᾶς πείθῃ περὶ τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, τὸ θαῦμα σήμερον, κυρίως διὰ τοὺς ἀπίστους, οὔτε πείθει πλέον, ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἐρεθίζει καὶ ἐκνευρίζει! Πόσην πολεμικὴν δὲν ὑφίσταται σήμερον τὸ θαῦμα τῶν θαυμάτων, τὸ ἀνατέλλον ἐκ τοῦ Παναγίου Τάφου, Ἅγιον Φῶς; Ἓν Θαῦμα τόσον ἐμφανὲς, τόσον συγκλονιστικόν, τόσον ἀδιαφιλονείκητον, τόσον αὐταπόδεικτον ... Τοὺς μὲν πιστούς, τοὺς χαροποιεῖ καὶ τοὺς εὐφραίνει, τοὺς δὲ ἀπίστους, τοὺς ἐξαγριώνει καὶ ... δὲν θέλουν οὔτε κἂν νὰ πληροφοροῦνται ὅτι ... συνέβη! Καὶ δὲν εἶναι τοῦτο τὸ θαῦμα τὸ ... μοναδικόν! Καθ’ ἡμέραν σχεδόν, εἴτε ἀπὸ ἱερὰ προσκυνήματα, εἴτε ἀπὸ Ἱερὰς Εἰκόνας τοῦ Κυρίου, τῆς Θεοτόκου, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀλλὰ καὶ πολλῶν Ἁγίων, ἔχομεν θαυμαστὰς ἐνεργείας καὶ θεραπείας τὰς ὁποίας ὅμως, οἱ ... μὴ θέλοντες, ἀποσιωποῦσι καὶ θάπτουσι! Ἔρχονται ὅμως εἰς τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος διὰ τῶν τόσων καὶ ποικίλων τρόπων ποὺ διατίθενται σήμερον διὰ τὴν ἐξυπηρέτησιν τῆς ἐνημερώσεως. Εἴδομεν, ὅμως, κάποιαν συγκλονιστικὴν ἐπιστροφὴν καὶ μετάνοιαν; Ἴσως, βεβαίως, καὶ νὰ συνέβη ἢ καὶ νὰ συμβαίνῃ! Ὅμως, εἶναι σήμερον, τόσον ἀσθενὴς ὁ "κρότος" ἑνὸς θαύματος - ὡς μὴ ὤφειλε - ὥστε ἀκόμη καὶ εἰς χριστιανικὰς καρδίας, νὰ μὴν δημιουργῇ τὴν παραμικρὰν συγκίνησιν.

Διατί ζητοῦμεν θαύματα;

Εἰς τὸ ἐρώτημα τοῦτο, χωροῦσι πολλαὶ ἀπαντήσεις. Τόσαι, ὥστε, θὰ ἐλέγομεν ὅτι ἀριθμοῦνται κατὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν ζητούντων τὸ θαῦμα! Ἄλλοι, ζητοῦσι τοῦτο, διὰ τὴν θεραπείαν ἀσθενειῶν ἀνιάτων˙ ἄλλοι, ζητοῦσι τοῦτο, ὡς ἀπόδειξιν, ὡς προείπωμεν, τῆς πίστεώς των˙ ἕτεροι, θέλουσι τὸ θαῦμα, ὡς μέσον πιέσεως καὶ ... καταναγκασμοῦ καὶ πειθοῦς πρός τινας ἀδιαφόρους. Ἄλλοι, τέλος, ἀναζητοῦσι τὰ θαύματα, διὰ τὴν ἱκανοποίησιν τῆς περιεργείας των! Εἰς ὅλας αὐτὰς τὰς περιπτώσεις, λέγομεν σαφῶς, ὅτι καὶ ἂν ἀκόμη συμβῇ ἕν θαῦμα, ... οὐδεμίαν ὠφέλειαν θὰ ἐπιφέρῃ!

Ἂς παρακαλοῦμεν τὸν Θεόν, νὰ μᾶς δίδῃ πνευματικὴν ὅρασιν, καὶ τότε θὰ βλέπομεν, καὶ ... τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ τὴν ἰδικὴν μας ἁμαρτωλότητα. Τοῦτο δέ, θὰ εἶναι καὶ τὸ μεγαλύτερον ... Θαῦμα!!!

ΑΛΗΘΩΣ  ΑΝΕΣΤΗ

                                                                                                                        Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                                                  Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν