Ποθείς Αθάνατη Ζωή;

Η ενθρόνιση του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου (βίντεο)

Η κακοπάθεια - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2019 (ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ)

"Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ" (Β΄ Τιμόθ. Β΄ 3)

"Σὺ οὖν κακοπάθησον".

Μία ὑπόδειξις, μία σύστασις, μία παρότρυνσις ἡ ὁποία, ἐκ πρώτης ὄψεως καὶ βάσει τῆς κοινῆς λογικῆς τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου, ἀκούεται περίεργος καὶ ἐν πολλοῖς ἀκατανόητος. Συνήθως, αἱ ὑποδείξεις καὶ συστάσεις καὶ εὐχαί, ποὺ προτείνομεν εἰς τοὺς ἄλλους, εἶναι παντελῶς ἀντίθετοι ἀπὸ ταύτην τὴν συγκεκριμμένην. "Νὰ περνᾶς καλά", "σοῦ εὔχομαι, κάθε εὐτυχία", "νὰ ζῆτε εὐτυχισμένοι", "νὰ χαίρεσθε τὴ ζωή σας", "νὰ μὴν σᾶς ξανασυμβῇ ὅ,τιδήποτε κακὸ" καὶ ἄλλαι παρόμοιοι εὐχαὶ ἀκούονται, ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως, ἀπὸ τὰ χείλη ὅλων, μηδὲ ἐξαιρουμένων καὶ τῶν χριστιανῶν. Μὲ ἀπώτερο σκοπό, τὴν ἐπὶ τῆς γῆς εὐδαιμονία καὶ καλοπέραση, ὁ ἄνθρωπος θέλει νὰ "ἀποσυντονίζεται" πνευματικά, θέλει νὰ ξεχνιέται καὶ νὰ ἀποφεύγῃ τὴν σκέψη περὶ θανάτου καὶ περὶ τῆς Οὐρανίου ζωῆς καὶ Βασιλείας, θέλει, - ἂν θὰ τοῦ ἦταν αὐτὸ στὴν διάθεσή του - νὰ ζήσῃ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, ὅσον ὁ Ἀδάμ, ὁ Σήθ, ὁ Νῶε, ὁ Μαθουσάλας οἱ ὁποῖοι "ἄγγιξαν" τὰ χίλια ἔτη καὶ - γιατὶ ὄχι - νὰ τοὺς ξεπεράσουν.

Οἱ Ἅγιοί μας, ὅμως, ἔχοντες, βαθειά μέσα τους, τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸν Κύριο καὶ ὅτι "τὸ πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει" (Φιλιπ. Γ΄ 20), ζοῦν καὶ ἀνασαίνουν μὲ τὴν ἐπιθυμία τῆς Οὐρανίου Βασιλείας. Ἐντελῶς διαφορετικοὶ ἀπὸ ἡμᾶς, ἔζησαν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, μὲ ἄλλες βλέψεις καὶ ἐπιθυμίες. Ἡ ζωή τους ἡ βιολογική, εἶχε δευτερεύουσα ἀξία, γι’ αὐτὸ καὶ μὲ πολλὴ εὐκολία τὴν θυσίαζαν γιὰ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ. Προτιμοῦσαν, ἡ παροῦσα ζωή τους νὰ εἶναι περισσότερο ἢ λιγότερο βασανισμένη καὶ ἀναζητοῦσαν τρόπους γιὰ νὰ τὴν κάνουν πιὸ δύσκολη! Ἐγνώριζαν, ὅτι, "ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν" (Ματθ. ΙΑ΄ 12) καὶ ἐπέλεγον συνεπῶς τὴν στενὴν πύλην καὶ τὴν τεθλιμμένην ὁδὸν τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν ζωήν, (Ματθ. Ζ΄ 14).

Ἡ κακοπάθεια, ἑπομένως, ἦταν διὰ τοὺς συνειδητοὺς χριστιανούς, ὄχι ἁπλῶς μία φυσιολογικὴ πορεία αὐτῆς τῆς ζωῆς - ὅπως ἄλλωστε συμβαίνει μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους - ἀλλά, μία ἐπιλογὴ καὶ μία ἀπόφασις˙ μία ἀναζήτησις καὶ μία ἐπιδίωξις˙ μία εὐχὴ καὶ μία παράκλησις, άλλὰ καὶ μία ἐπιτυχία! Πρὸς τοῦτο λοιπόν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, συνιστᾷ καὶ ὑποδεικνύει, ἀλλὰ καὶ εὔχεται εἰς τὸν μαθητήν του τὸν Τιμόθεον, ζωὴν κακοπαθείας καὶ ταλαιπωρίας, σὰν ἐκείνη ποὺ περνοῦν οἱ στρατιῶται, ὅταν εὑρίσκονται εἰς τὸ μέτωπον καί, ἐκ τῶν πραγμάτων, θὰ πρέπῃ νὰ κουράζονται καὶ νὰ ταλαιπωροῦνται καὶ νὰ ἀγρυπνοῦν καὶ νὰ "φυλάσσουν φυλακὰς τῆς νυκτός", προκειμένου νὰ ἀνταπεξέλθουν εἰς τὰς ἀπαιτήσεις τῆς θέσεως τὴν ὁποίαν καὶ ὑπηρετοῦν. Τὸν καλεῖ, νὰ κακοπαθῇ καὶ νὰ ὑποφέρῃ διὰ τὴν δόξαν τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ δίδει νὰ καταλάβῃ, ὅτι ἡ κακοπάθεια καὶ ἡ ἠθελημένη ταλαιπωρία εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία καταξιώνει τὸν ἀγωνιστὴ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ.

Ἡ κακοπάθεια τῶν Ἁγίων.

Ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, μία στρεβλὴ θεωρία, δυστυχῶς, ἀκόμη καὶ σὲ πολλοὺς χριστιανούς, ἡ ὁποία "θέλει" τοὺς "καλοὺς" χριστιανοὺς νὰ καλοπερνοῦν καὶ νὰ μὴν στεροῦνται οὐδενὸς ὑλικοῦ ἀγαθοῦ, ἐνῶ, ἀντιθέτως, οἱ κακοὶ καὶ ἁμαρτωλοί, νὰ περνοῦν τὴν παροῦσαν ζωήν των ἀλλὰ καὶ τὴν μέλλουσαν,  εἰς τὴν ταλαιπωρίαν καὶ τὴν ἀσθένειαν καὶ τὸν πόνον καὶ τὴν ἀνέχειαν καὶ τὴν πτωχείαν καὶ τὴν δυστυχίαν.

Διὰ νὰ μὴν εἴπωμεν, ὅτι μία τοιαύτη θεωρία, εἶναι, δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως καὶ ὑποβολιμαία ἐκ τοῦ ἀντικειμένου, πρέπει, ὅμως, νὰ ὑπογραμμίσωμεν ὅτι πρόκειται περὶ μιᾶς καθαρᾶς παραχαράξεως τῶν Λόγων τοῦ Κυρίου καὶ εὐθείας παρερμηνείας τῆς διδασκαλίας Του. Ἂν προσπαθήσωμεν νὰ θυμηθοῦμε κάποιες ἀπὸ τὶς "Κυριακὲς" αὐτὲς ὑποδείξεις καὶ ἐντολές, θὰ εὕρωμεν πληθώραν τοιούτων ἐκ τῶν ὁποίων προκύπτει ὡς συμπέρασμα τὸ ... ἐντελῶς ἀντίθετον! Ἂς ἴδωμεν, κάποιας ἐξ αὐτῶν˙ "ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πολλοί, λέγω ὑμῖν, ζητήσουσιν εἰσελθεῖν καὶ οὐκ ἰσχύσουσιν" (Λουκ. ΙΓ΄ 24), " Εἰσέλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης· ... Τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν!" (Ματθ. Ζ΄ 13-14), "Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· ... παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς· καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν. Ὅταν δὲ παραδώσωσιν ὑμᾶς ..." (Ματθ. Ι΄ 16-19).

Ἀκριβῶς δε, διὰ τοῦτο, ἡ ζωὴ τῶν Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων, διεκρίνετο ἀπὸ τὴν βία καὶ τὴν ἄσκησιν, ἀπὸ τὰς θλίψεις καὶ τὰς ταλαιπωρίας. Εἶναι χαρακτηριστικὸν ὅτι οὐδεὶς ἐκ τῶν γνωστῶν Ἁγίων - καὶ συνεπῶς καὶ ἐκ τῶν ἀγνώστων, - ἐπέρασεν τὴν παροῦσαν ζωὴν μὲ ἄνεσιν καὶ ἀπολαμβάνων τὰ ἀγαθὰ αὐτῆς. Τοῦτο ἀσφαλῶς ἦτο καὶ εἶναι τὸ βασικὸν κριτήριον διὰ τὴν ἁγιοποίησιν τοῦ κάθε ... ὑποψηφίου Ἁγίου. Ποιὸς ἆραγε, ἐκ τῶν καταξιωμένων πλέον εἰς τὸν Παράδεισον, δὲν ἐπικράνθη, δὲν ἐθλίβη, δὲν ἠδικήθη, δὲν ἐταλαιπωρήθη, δὲν ἐμαρτύρησεν ἠθελημένως ἢ ἀθελήτως, δὲν ἐπόνεσεν, "Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος ... ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς" (Ἐβρ. ΙΑ΄ 32-38);

Πρωτίστως, ὅμως, "ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας" (Ἐβρ. ΙΒ΄ 2), ἀντιλαμβανόμεθα, ὅτι τὰ ἀγαθὰ τῆς μελλούσης ζωῆς καὶ Βασιλείας εἰς τὰ ὁποῖα καὶ ἐλπίζομεν, δίδονται καὶ χαρίζονται ἀπὸ τὸν Κύριον, εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι κοπίασαν καὶ ἠγωνίσθησαν διὰ τὴν ἀπόλαυσιν αὐτῶν.

"οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν".

Ναί, ἀδελφοί μου˙ αὐτὴ νὰ εἶναι ἡ διαρκὴς ἐνθύμησις καὶ συνείδησίς μας εἰς τὴν παροῦσαν ὀλιγοχρόνιον ζωήν μας. Αὐτὴ νὰ εἶναι ἡ μεγάλη μας ἐπιθυμία. Αὐτὸς νὰ εἶναι ὁ ἀπώτερος σκοπός μας. Καὶ ἄν, ὄντως, ἔχομεν ἐστραμμένην τὴν προσοχήν μας εἰς τὴν μακαριότητα τοῦ Μέλλοντος αἰῶνος, θὰ ζῶμεν δι’ αὐτὸν καὶ (εἴθε) νὰ τὸν ἀπολαμβάνωμεν αἰωνίως. Ἀμήν.

                                                                                                Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                           Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Γεύμα Αγάπης Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών Φεβρουάριο 2019

Για νέους και νέες...

Φυλλάδιο για νέους και νέες 

Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Το σκάνδαλο - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ (3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2019)

"μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες

προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία" (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 3)

Τὸ σκάνδαλον.

Ἡ λέξις "σκάνδαλον", φίλε ἀναγνῶστα, ἀπαντᾶται κατ’ ἐπανάληψιν εἰς τὰς σελίδας τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ δὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Εἶναι ἡ λέξις ἐκείνη, διὰ τῆς ὁποίας ἐπισημαίνεται, ὄχι ἁπλῶς μία ἁμαρτία ἤ, γενικῶς μία ἐκτροπὴ ἀπὸ τὸν Θεῖον Νόμον, ἀλλά, ὁ ἀπερίσκεπτος καὶ ἀδιάντροπος τρόπος διὰ τοῦ ὁποίου ἐνεργεῖται αὕτη καὶ παρασύρρει εἰς τὸ κακὸν καὶ ἄλλους μικροὺς καὶ ἀσθενεῖς εἰς τὴν πίστιν καὶ τοὺς δίδει τὴν ἄνεσιν νὰ ἐπαναλαμβάνουν τὴν ἰδίαν ἁμαρτίαν ἀλλὰ καὶ νὰ προσθέτουν καὶ ἄλλας τοιαύτας.

Ἐπειδή δε, τοῦτο τὸ κακὸν τοῦ σκανδάλου, εἶναι φοβερὸν καὶ μὲ ἀνυπολογίστους συνεπείας, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος καὶ Διδάσκαλος, ἐπέστησε τὴν προσοχὴν ἡμῶν καὶ διὰ σκληρῶν λόγων καὶ φοβερῶν ἀπειλῶν μᾶς καθιστᾷ ἰδιαιτέρως προσεκτικούς. "οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται. Εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὰ καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· ... Καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· ... Ὁρᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· ... " (Ματθ. ΙΗ΄ 7-10). Ὅταν δέ, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ὁμιλεῖ κατ’ αὐτὸν τὸν σκληρὸν τρόπον, ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι τὸ μὲν σκάνδαλον εἶναι αἰτία ... καταστροφῆς διὰ τὰς ψυχὰς τῶν,  πνευματικῶς, ἀδυνάτων συνανθρώπων, τοὺς δὲ σκανδαλοποιούς, ἀναμένει βαρεία ἐπίπτωσις καὶ εἰς ταύτην τὴν ζωὴν ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν. Προτιμότερον, λέγει ὁ Κύριος, νὰ ἀποκόψωμεν ἐκεῖνα τὰ σωματικὰ μέλη μας, προκειμένου νὰ διαφυλλάξωμεν ἐκ τοῦ σκανδάλου τὸν πλησίον, παρά, ἀρτιμελεῖς νὰ ἀποπεμφθῶμεν εἰς τὴν γέενναν τοῦ αἰωνίου πυρός. Εἰς τὸ ἴδιον δὲ ἁγιογραφικὸν κεφάλαιον συνιστᾷ ἀκόμη καὶ τὴν αὐτοκτονίαν, παρὰ νὰ γίνῃ κάποιος αἴτιος σκανδάλου. "῝Ος δ’ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης" (Ματθ. ΙΗ΄ 6).

"Τὸ φῶς τοῦ κόσμου".

Ἡ κλῆσις τῶν Χριστιανῶν ὑπὸ τοῦ Κυρίου, εἰς τὴν μόνην Ἁγιωτάτην Πίστιν Αὐτοῦ, συνιστᾷ πρωτίστως ὁμολογίαν καὶ ἀφοσίωσιν. Ὁμολογίαν μέν, ἐνώπιον τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ἀφοσίωσιν δὲ καὶ ἐμπιστοσύνην εἰς Αὐτὸν Τοῦτον τὸν Δομήτορα τῆς Ἁγίας ἡμῶν Πίστεως καὶ Ἐκκλησίας. Εἰς τὴν πρώτην ἐκείνην ἐπίσημον ὁμιλίαν τοῦ "Ραββὶ" τὴν ἐπωνομαζομένην, "Ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν", ὁ Διδάσκαλος, ἐκάλεσε τοὺς μαθητάς Του νὰ εἶναι "τὸ φῶς τοῦ κόσμου" καὶ τοὺς ἐπέστησε τὴν προσοχή, διότι ὁ κόσμος συνεχῶς τοὺς παρακολουθεῖ. "Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς" (Ματθ. Ε΄ 14-16). Ὑπ’ αὐτὰς τὰς προϋποθέσεις καὶ ὑπ’ αὐτοὺς τοὺς ὅρους, ἐκάλεσεν τοὺς Ἀποστόλους καὶ μαθητάς Του ὁ Κύριος, εἰς τὴν κήρυξιν τοῦ Θείου Λόγου. Πρωτίστως θὰ "κηρύττουν" διὰ τοῦ παραδείγματός των καὶ ἀκολούθως διὰ τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ.

Ἐπὶ τῆς βάσεως ταύτης κινεῖται καὶ ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἐν προκειμένῳ. Ἀπολογούμενος ἢ αὐτοσυνιστώμενος, διατυπώνει καὶ καταδεικνύει τὰς βάσεις τῆς κηρυκτικῆς καὶ ἀποστολικῆς του δραστηριότητος. Ἀρχὴ καὶ σκοπὸς αὐτῆς εἶναι, νὰ μὴν δημιουργήσῃ "προσκοπήν", δηλαδὴ πνευματικὸν ἐμπόδιον ἢ σκάνδαλον, εἰς ἐκείνους τοὺς ἀκροατὰς ποὺ ἀπηυθύνετο, ἢ μὴ ἀκροατὰς οἱ ὁποῖοι καιροφυλακτοῦσαν διὰ νὰ "μωμήσουν τὴν διακονίαν". Δηλαδή, εἰς ἐκείνους ποὺ θὰ ἐξεμεταλεύοντο τὴν παραμικρὰν ἀδυναμίαν καὶ τὸ παραμικρὸν λάθος τῶν Ἀποστόλων, προκειμένου νὰ διασύρρουν καὶ συκοφαντήσουν τὸν Θεῖον Λόγον. Διὰ τὸν λόγον δὲ τοῦτον, βαδίζει καὶ ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος ἀλλὰ καὶ οἱ λοιποὶ Ἀπόστολοι, μίαν ζωὴν ἀπολύτου στενώσεως καὶ πειθαρχίας, ὑπομένοντες ἀδικίας, κατατρεγμούς, φυλακίσεις, κόπους, ἀγρυπνίας καὶ οἵανδήποτε ἑτέραν κακοπάθειαν, διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῆς Ἱερᾶς ἀποστολῆς των. "ἐν παντὶ θλιβόμενοι ..., ἀπορούμενοι ..., διωκόμενοι ..., καταβαλλόμενοι ..., πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ" (Β΄ Κορινθ. Δ΄ 8-10).

Ἡ, ἐν τῷ κόσμῳ, ζωὴ ἡμῶν.

Ἀπὸ τὴν στιγμὴν κατὰ τὴν ὁποίαν ἐδημιουργήθη ὁ ἄνθρωπος ἐπὶ τῆς γῆς, ἡ ζωή του εἶναι συνεχῶς ἐξηρτημένη ἀπὸ πολλοὺς καὶ ποικίλους παράγοντας. Ὁ, δῆθεν, ἐλεύθερος ἄνθρωπος, ἀφοῦ ἐν πολλοῖς ἀπεξαρτήθη ἀπὸ τοῦ Δημιουργοῦ του, ἔζησεν καὶ ζεῖ ἐξηρτημμένος καὶ ἄγεται καὶ φέρεται, ὑπὸ ἀπαιτήσεων καὶ νοοτροπιῶν καὶ θελήσεων καὶ "γραωδῶν μύθων" - κατὰ τὸ Ἀποστολικὸν λόγιον. Ἀνησυχεῖ καὶ ἐνδιαφέρεται διὰ τὸ πῶς τὸν ἀποδέχεται ἡ κοινωνία, ζεῖ καὶ ἀναπνέει μὲ τὴν σκέψιν μήπως καὶ κάνει κάτι διαφορετικὸ ἀπ’ ἐκεῖνο ποὺ θὰ ἐνέκρινε ὁ κόσμος, καὶ ὅταν, ἐκ τῶν πραγμάτων, ἀναγκασθῇ νὰ προβῇ εἰς κάποια κίνησιν ἀντίθετον τῶν κοινωνικῶν ἀπαιτήσεων, αἰσθάνεται ἐντροπὴν καὶ ἐπιδιώκει ἡ πρᾶξις του νὰ μείνῃ κρυφὴ καὶ ἀπόρρητος ἀπὸ τὴν γνῶσιν τοῦ κόσμου.

Ἂς συγκριθῶμεν, ὅμως, ἀδελφοί μου, μὲ τὸν Θεῖον Ἀπόστολον ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐκεῖνοι, ζοῦσαν μέν, εἰς τὸν κόσμον, προσεπάθουν ὅμως, νὰ μένουν ἀνέγγιχτοι ἀπὸ τὰς ἰδέας καὶ προλήψεις καὶ ἁμαρτίας τοῦ κόσμου καὶ ἠγωνίζοντο νὰ μένουν ἀκέραιοι εἰς τὴν  διαγωγὴν καὶ ἐν γένει συμπεριφοράν των, ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. Ἐδίδασκον, ἐκήρυττον, παρέμενον τὸ ἰδανικὸν πρότυπον καὶ παράδειγμα, ἀπέναντι τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ὅταν ἐκλήθησαν νὰ διαχωρήσουν τὴν στᾶσιν των, ἔναντι τῶν εἰδωλολατρικῶν ἀπόψεων καὶ θεωριῶν, τὸ ἔπραξαν ἔστω καὶ ἂν εἶχον μείνει ... μόνοι μονώτατοι! Προετίμων, ἔναντι οἵουδήποτε τιμήματος, ἀκόμη καὶ αὐτῆς ταύτης τῆς ἰδίας ζωῆς των, τὴν ἀπόλυτον ἐξάρτησίν των ἐκ τοῦ Κυρίου, ὅπως ὁ Ἴδιος τοὺς εἶχεν ὑποδείξει˙ "Καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφ' ἑαυτοῦ, ἐὰν μὴ μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς, ἐὰν μὴ ἐν ἐμοὶ μείνητε. Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. ... Ἐὰν μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ρήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ, ὃ ἐὰν θέλητε αἰτήσασθε, καὶ γενήσεται ὑμῖν" (Ἰωάν. ΙΕ΄ 4-7).

Ὁ ἴδιος σκοπὸς καὶ ὁ ἴδιος στόχος ἰσχύουν καὶ σήμερον˙ "ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία"! Γένοιτο!

                                                                                                Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                           Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Τι είναι το Ισλάμ; Οι περισσότεροι Έλληνες δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για το Ισλάμ. (Βίντεο)

Τι είναι το Ισλάμ;

• Ποια είναι η διδασκαλία του;

• Προέρχεται από τον Θεό ή είναι εφεύρημα ανθρώπου;

• Πόσο αξιόπιστο είναι το Κοράνιο;

• Ποια σχέση μπορεί να έχει το Ισλάμ με την Ορθόδοξη Εκκλησία;

Ακούστε την ομιλία που έκανε ο π. Ιωάννης Γιαπιτζίογλου (Δρ. Ιστορικός-Ισλαμολόγος, Επιστ. συνεργ. Πανεπιστημίου Μασσαλίας, εφημέριος Ι.Ν. Αγ. Ιωάννη Μαρκόπουλου) στο εντευκτήριο των φοιτητών της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης Αθηνών, την Τρίτη 6 Μαρτίου 2018.

Παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο!

Ουκρανικό Αυτοκέφαλο ή κακοκέφαλο; - π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Σεβαστοί, αγαπητοί,

Σας κοινοποιώ εργασία μου ως μικρή συμβολή στο διάλογο για το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο.

Στο α΄ μέρος  σελ. 1-13 (το οποίο το έχουμε αναρτήσει στο παρόν blog ΑΥΛΗ στις 10 Ιανουαρίου 2019) αναφέρεται στην εκκλησιαστική υπαγωγή της Μητροπόλεως Κιέβου στην Εκκλησία της Ρωσίας, σύμφωνα με δημοσιεύσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και συνεργατών του.

Το β΄ μέρος σελ. 14-43 αναφέρεται στο ερώτημα:  Ουκρανία - Αυτοκέφαλο ή κακοκέφαλο; Και πάλι γίνεται σχεδόν αποκλειστική χρήση κειμένων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των στελεχών του.

Στο τέλος, σε τρία παραρτήματα (σ. 44-67) δημοσιεύονται κείμενα α) του Καθηγητού Βλ. Φειδά, β, γ)  περί των αυτοχειροτονήτων της Ουκρανίας και της ... τιμής που τους αποδίδει η "νέα" εκκλησία...

Εκζητώ την επιείκειά σας για τυχόν αστοχίες στο άρθρο, διότι ζητήματα αυτά είναι ιδιαίτερα σύνθετα.

Ελπίζω παρά τις όποιες ατέλειές του να συμβάλει στον αναγκαίο και χωρίς φόβο και πάθος καλοπροαίρετο  διάλογο ...

Εύχεσθε!

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ολόκληρη την εργασία του π. Αναστασίου Γκοτσόπουλου