ΑΥΛΗ

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2024

Πανηγυρικός Εσπερινός 23 Ιουνίου - Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών

Εγκύκλιος Χρυσοστόμου Μητροπολίτου Πατρών για την εορτή του Αγίου Γερβασίου

Μόνος ὁ … Χριστός! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024)

«Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ …» (Ἰωάν. Ζ΄ 38).

Μόνος ὁ … Χριστός!

Ἡ φρᾶσις αὕτη ἥντινα ἐξεθέσαμεν ὡς θέμα τοῦ παρόντος, εἶναι, … ἢ φρᾶσις παράφρονος καὶ παρανοϊκοῦ ἀνθρώπου, ἤ, ἀντιστοίχως, φρᾶσις τὴν ὁποίαν μόνος ὁ Ἀληθινὸς Θεός, δύναται ἵνα ἐκφράσῃ! Εἰδικῶς δέ, ὅταν αὕτη ἐκφράζεται μέσα εἰς ἓν θεοκρατικὸν καθεστώς, ὡς ἦτο καὶ εἶναι ἕως τῆς σήμερον, τὸ καθεστὼς τοῦ Ἑβραϊκοῦ ἔθνους, τότε ἡ φρᾶσις αὕτη σημαίνει … θάνατον! Καὶ ὄντως …! Ἀνατρέχοντες τὴν ἱστορίαν τούτου τοῦ ἔθνους, εὐκόλως θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι, ἀφ’ ἧς στιγμῆς τῆς ἱδρύσεως τούτου ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου, ὑπῆρχεν ἡ σαφεστάτη ἐντολὴ καὶ ἀπαγόρευσις, καὶ ἡ μὴ παρέκκλισις ἐκ τῆς πίστεως εἰς τὸν Ἕνα καὶ Μόνον Ἀληθινὸν Θεόν! Ἰδίως δὲ ὅταν ὁ Θεῖος Νόμος παρεδόθη γραπτῶς εἰς τὸν ἀρχηγὸν τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ, εἰς τὸν Μωϋσῆν, ἐκεῖ εἰς τὸ ὄρος τοῦ Σινᾶ, - ὅτε ὁ λαὸς οὗτος ᾥδευεν ποδηγετούμενος ὑπὸ τοῦ Ἰδίου τοῦ Θεοῦ, πρὸς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, - ἡ πρώτη ἐκ τῶν δέκα ἐντολῶν, αἵτινες συναπετέλουν τὸν … Νόμον, ἦτο: «Ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου ὁ ἐξαγαγών σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείας. Οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πρὸ προσώπου μου» (Δευτερον. Ε΄ 6-7)!

Καὶ πράγματι˙ ἐν ὅσῳ ὁ Ἰουδαϊκὸς λαὸς ἐπορεύετο ἐν τῇ τοιαύτῃ πίστει, εὐημεροῦσε καὶ ἐδοξάζετο ὑπὸ τοῦ Θεοῦ! Ὅτε, ὅμως, συνέβαινε τὸ ἀντίθετον, δηλαδὴ ὑπῆρχεν ἀποστασία, καὶ ἐστρέφετο ὁ λαὸς εἰς ἑτέρους θεοὺς καὶ εἴδωλα, - καὶ τοῦτο συνέβη πλειστάκις, - τότε αἱ τιμωρίαι καὶ οἱ θάνατοι ἦσαν … φοβεροὶ καὶ ἀτελείωτοι! Ὁ περιορισμένος χῶρος καὶ χρόνος, ἐν προκειμένῳ, δὲν μᾶς ἐπιτρέπει ἵνα ἀναφέρωμεν συγκεκριμμένα παραδείγματα! Ὅμως, μία ἁπλῆ μελέτη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, θὰ δείξῃ καὶ ἀποδείξῃ διὰ ἀναριθμήτων παραδειγμάτων, «τοῦ λόγου τὸ ἀληθές»!

Εἰς τοῦτο, λοιπόν, τὸ θεοκρατικὸν καθεστὼς ἔρχεται ὁ Κύριος, ἐν ἀνθρωπείᾳ μορφῇ, καὶ συνιστᾷ τὸν ἑαυτόν Του ὅτι εἶναι ὁ Ἀληθινὸς Θεός! Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι εἷς ἐκ τῶν λόγων οἵτινες ὡδήγησαν … εἰς τὸν Σταυρικόν Του θάνατον, ἦτο καὶ τὸ γεγονός, ὅτι «ἑαυτὸν Υἱὸν Θεοῦ ἐποίησεν» (Ἰωάν. ΙΘ΄ 7)! Βεβαίως, αἱ ἀποδείξεις διὰ τὴν Θεότητα τοῦ Κυρίου ἦσαν τοσαῦται καὶ τοιαῦται, ὥστε τὸ ἔγκλημα τοῦτο τῶν Ἑβραίων ἵνα μὴ δύναται ἵνα δικαιολογηθῇ! Καὶ διὰ τῶν ἀπείρων θαυμάτων Του, ὁ Κύριος, καὶ διὰ τῆς ὑπερόχου καὶ μοναδικῆς διδασκαλίας Του, ἀλλὰ καὶ δι’ ἑκάστης κινήσεως Αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, … ἀπεδείκνυε τὴν Θεότητά Του! Καὶ εἰς τὴν Βηθλεέμ, ὡς βρέφος «κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ», καὶ εἰς τὸν Ναόν, ὅτε ἦλθεν δωδεκαετής, συνωδευόμενος ὑπὸ τῆς μητρός Του καὶ τοῦ Ἰωσήφ, καὶ εἰς τὸν Ἰορδάνην, κατὰ τὴν βάπτισίν Του, ἀλλὰ καὶ εἰς αὐτὸν τοῦτον τὸ φρικτὸν Γολγοθᾶ, προέβαλεν καὶ ἐμαρτύρει ἡ Θεότης Αὐτοῦ! Πολλῷ δὲ μᾶλλον, κατὰ τὴν Ζωηφόρον Αὐτοῦ Ἀνάστασιν καὶ Ἀνάληψιν …!

Ἡ πίστις εἰς τὸν Χριστόν!

Πολλοὺς ἐκάλεσεν ὁ Χριστὸς εἰς τὴν πίστιν Του! Ἤ, μᾶλλον, … ἐκάλεσεν ἅπαντας! Καὶ ὄχι μόνον ἐκάλεσεν, ἀλλὰ καὶ καλεῖ εἰσέτι! Εἰς τὸ κάλεσμα δὲ τοῦτο τῆς πίστεως, ἀνταπεκρίθησαν καὶ ἀνταποκρίνονται πολλοί! Βεβαίως, ποσοστιαίως, οἱ πιστεύοντες εἰς Αὐτόν, εἶναι ἐλάχιστοι! Ὅμως, οὐδέποτε ἔπαυσαν ἵνα ὑπάρχωσιν ἐκεῖνοι οἵτινες ἠγάπησαν, ἀλλὰ καὶ ἔτι ἀγαπῶσιν Αὐτόν! Εἰς κάθε ἐποχήν, - ἀκόμη καὶ εἰς τὰς πλέον δυσκόλους, λόγῳ τῶν, κατὰ καιρούς, διωγμῶν, - ἡ ἀγάπη καὶ ἡ λατρεία καὶ ἡ θυσία, οὐδέποτε ἔπαυσαν ἵνα προσφέρωνται εἰς Τοῦτον! Ἄνθρωποι κάθε γένους, κάθε ἡλικίας, κάθε κοινωνικῆς καταστάσεως καὶ βαθμίδος, ἀπὸ πτωχοῦ καὶ πένητος ἕως πλουσίου καὶ ἰσχυροῦ, ἀπὸ δούλου ἕως καὶ αὐτοκράτορος, ἀπὸ ἀνατολῆς ἕως δύσεως καὶ ἀπὸ βορείου ἕως νοτίου ἄκρου τῆς ὑφηλίου, ὑπῆρχον ὑπάρχουσι καὶ ἔτι θὰ ὑπάρχωσιν, οἱ ἀγαπῶντες καὶ λατρεύοντες Αὐτόν!

Μία μικρὴ ἔστω ἀναδρομὴ εἰς τὰ συναξάρια τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, παλαιότερα καὶ νεώτερα, θὰ καταδείξῃ, ὅτι … οὐχὶ μόνον ὀλίγοι, ἀλλὰ πολλοί, πάρα πολλοί, … «νέφος μαρτύρων», ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, ἀπέδειξαν διὰ παντὸς τρόπου τήν, εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, πίστιν καὶ ἀφοσίωσίν των! Ἑκατομμύρια, ἀπόστολοι, μάρτυρες, πατέρες, ὅσιοι, διδάσκαλοι, νέοι καὶ γέροντες καὶ νήπια, κοσμοῦσι τὸ νοητὸν στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν!

«Πίστευσον ἐπὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν»!

Διὰ τούτων τῶν λόγων, οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ἐκάλουν τὰ ἔθνη ἵνα προσέλθωσιν εἰς τὴν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Πίστιν! Τὸν Χριστὸν νὰ πιστεύσωσι καὶ οὐχὶ τοὺς ἰδίους … Πολλάκις, οἱ ἄνθρωποι, βλέποντες τὰ τεράστια θαύματα καὶ «σημεῖα καὶ τέρατα», τὰ γινόμενα διὰ τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων, ἀπεπειράθησαν ἵνα προσκυνήσωσι καὶ λατρεύσωσι τούτους ὡς Θεούς! Ὅμως, οὗτοι, ἀπέφυγον τοιαύτας τιμάς, ἀποδίδοντες πάντοτε τὴν Θείαν τιμὴν καὶ ἀξίαν εἰς τὸν Κύριον Ἰησοῦν! Διὰ τούτου τοῦ Θείου ὀνόματος ἐθαυματούργουν, καὶ εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καθωδήγουν τοὺς προσερχομένους εἰς τὴν Ἐκκλησίαν! Τοῦτο τὸ Θεῖον Ὄνομα καὶ Πρόσωπον ὡμολόγησαν ἐνώπιον τοῦ Ἑβραϊκοῦ συνεδρίου καὶ διὰ Τοῦτο, ἐπίσης, ἐδάρησαν ἀπειλούμενοι ἵνα παύσωσι κηρύττοντες τὸν Θεῖον λόγον! «προσκαλεσάμενοι (οἱ Φαρισαῖοι) τοὺς ἀποστόλους δείραντες παρήγγειλαν μὴ λαλεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἀπέλυσαν αὐτούς» (Πράξ. Ε΄ 40)!

Εἰς τοῦτον τὸν Κύριον καλούμεθα ἵνα πιστεύωμεν καὶ ἡμεῖς! Βεβαίως, πολλοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι πιστεύουσιν εἰς τὸν Χριστόν, ἀλλά, συνήθως, ἡ τοιαύτη «πίστις», εἶναι φανταστικὴ καὶ ἐπιπολαία! Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, ὅταν ἐζήτῃ τὴν … «πίστιν» ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους οἵτινες τὸν προσήγγιζον, ἐζήτει ἐκείνην τὴν … τελείαν ἀγάπην καὶ ἀφοσίωσιν εἰς Τοῦτον! «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου» (Μάρκ. ΙΒ΄ 30)! Πίστις εἰς τὸν Θεόν, σημαίνει … ἀγάπη πρὸς τὸν Θεόν! Σημαίνει … τὴν ἐξάρτησιν ἐκείνην ἥντινα αἰσθάνεται τὸ βρέφος ἐκ τῆς μητρός του! Σημαίνει ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον συνέστησεν ὁ Χριστὸς πρὸς τοὺς μαθητάς Του ὀλίγον πρὸ τοῦ πάθους Του: «Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν. Καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφ' ἑαυτοῦ, ἐὰν μὴ μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς, ἐὰν μὴ ἐν ἐμοὶ μείνητε» (Ἰωάν. ΙΕ΄ 4)!

Ταύτην τὴν πίστιν ἔχοντες, καὶ στηριζόμενοι εἰς τὸν Χριστόν, θὰ ἔχομεν πάντοτε τὴν βεβαιότητα ὅτι, … «ἐπὶ τὸν Κύριον ὁ ἐσχηκὼς ἐλπίδα, οὐ δείσει τότε, ὅτε πυρὶ τὰ πάντα κρινεῖ καὶ κολάσει» (Ἀναβαθμὸς πλ. Δ΄)!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 23 Ιουνίου 2024

Εβδομαδιαίο Φυλλάδιο
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Πρώτη Ιερά Πανήγυρις Οσίου Γερβασίου του εν Πάτραις 2024

Ἡ ἀγωνία τοῦ Κυρίου - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024)

«Τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου» (Ἰωάν. ΙΖ΄ 11)

Ἡ ἀγωνία τοῦ Κυρίου.

Εἰς τὴν σημερινὴν Εὐαγγελικὴν περικοπήν, ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, καταγράφει καὶ μᾶς παρουσιάζει, τὴν τελευταία προσευχὴν τοῦ Κυρίου μας ἐπὶ τῆς γῆς, ὀλίγας ὥρας πρὸ τοῦ Πάθους Του, ἐκεῖ εἰς τὸν κῆπον τῆς Γεθσημανῆ. Εἰς ταύτην τὴν προσευχήν, - ἥτις καὶ ὀνομάζεται ὑπὸ τῶν θειοτάτων πατέρων … «ἐναγώνιος», - ἀντιλαμβάνεται ὁ καθένας, οὐχί, βεβαίως, τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον ἐπικοινωνεῖ ὁ ἄνθρωπος – Ἰησοῦς μὲ τὸν Θεόν, ἀλλὰ τὴν ἀγωνία τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἀνησυχία Του διὰ τοὺς μαθητάς Του καὶ τὴν ἐν τῷ κόσμῳ πορείαν των. Ἡ προσευχὴ αὕτη τοῦ Δεσπότου Κυρίου μας, δὲν εἶναι τόσον «ἐναγώνιος», ἐπειδὴ ὁ Κύριος βλέπει τὸν ἐπερχόμενο φρικτό Του θάνατο καὶ τὰ ὅσα πρόκειται νὰ ὑποστῇ κατὰ τὴν πορείαν τοῦ Θείου πάθους Του, ἀλλὰ εἶναι … «ἐναγώνιος» διότι ἔχει κατὰ νοῦν τοὺς μαθητάς Του. Εἰδικὰ ὁ λόγος τὸν ὁποῖον ἐθέσαμεν ὡς θέμα τοῦ παρόντος, θὰ ἐτολμούσαμεν ἵνα εἴπωμεν, ὅτι ἀπεικονίζει, τὴν ἀδημονίαν τοῦ Κυρίου, τώρα εἰδικά, ποὺ πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς ἀποχωρήσεώς Του ἐκ τοῦ κόσμου. «Ὅτε ἤμην μετ' αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα» (Ἰωάν. ΙΖ΄ 12). Βλέπει ὁ Χριστός μας, τὶς παγίδες τοῦ κόσμου καὶ τοὺς ποικίλους πειρασμοὺς καὶ νιώθει ὅτι οἱ μαθηταί Του θὰ κινδυνεύουν ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, μέσα στὸν κόσμο.

Τὸ Παντοδύναμον Ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

Εἰς τὰ Θεῖα λόγια τοῦ Κυρίου μας, παρατηροῦμεν μίαν σημαντικοτάτην προσθήκην, ἡ ὁποία εἶναι καὶ ἡ ... οὐσία τῆς προστασίας τῶν μαθητῶν. «ἐν τῷ ὀνόματί σου», ἐτόνισε δύο φοράς, ὁ Κύριος. Τὴν πρώτην, παρακαλῶντας τὸν Πατέρα, νὰ φυλάσσῃ τούς, κατὰ καιροὺς καὶ τόπους, μαθητάς Του, καὶ τὴν δευτέραν, τονίζοντας καὶ ἐπισημαίνοντας, τὸν τρόπον διὰ τοῦ ὁποίου, ὁ Ἴδιος ἐφύλαξε καὶ προστάτευσε τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους. Εἰς τοῦτο λοιπὸν τὸ Πανάγιον ἀλλὰ καὶ παντοδύναμον Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, θὰ ἐπικεντρώσουμε τὸν λόγον εἰς τὸ παρόν. Ὄνομά δε τοῦ Θεοῦ, δὲν ἐννοοῦμεν κάποιαν συγκεκριμμένην λέξιν, προσδιοριστικὴν διὰ τὸν Ἄπειρον Θεόν, ἀλλὰ τὴν δύναμιν τῆς παρουσίας Του διὰ τῆς ὁποίας φυλάσσει καὶ προστατεύει τοὺς πιστεύοντας καὶ ἐλπίζοντας εἰς Αὐτόν.

Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ φοβερὰ ἐκείνη δύναμη καὶ παρουσία, τὴν ὁποίαν ἠσθάνετο τὸ δαιμόνιον εἰς τοὺς Γεργεσινοὺς καὶ ὡμολογοῦσε, «τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς» (Λουκ. Η΄ 28). Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ ἀκατανίκητη ἐκείνη δύναμη τοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ, πρὸ τοῦ ὁποίου Λόγου ἐφυγαδεύοντο οἱ κάθε λογῆς ἀρρώστειες ἀπὸ τοὺς ἀσθενεῖς. Εἶναι ἡ δύναμις ἐκείνη τοῦ Θείου Λόγου γιὰ τὴν ὁποίαν, ἦτο βέβαιος ὁ ἑκατόνταρχος ὅταν παρήγγειλε εἰς τὸν Κύριο, «ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου» (Ματθ. Η΄ 8). Ἡ βεβαιότητά του δὲ αὐτὴ διαφαίνεται ἀκόμη πιὸ χαρακτηριστικά, στὴ συνέχεια, ὅταν χρησιμοποιεῖ καὶ προσωπικὸν παράδειγμα, «Καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ» (Ματθ. Η΄ 9). Ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἀκόμη, εἶναι, ἡ ἐπιβλητικὴ παρουσία τοῦ Κυρίου ἐπὶ τῶν στοιχείων τῆς φύσεως, καὶ ὅταν ἐπιτάσσει τὸν ἄνεμον καὶ τὴν θάλασσαν μὲ τὴν φρᾶσιν, «πεφίμωσο», ἀλλὰ καὶ ὅταν δι’ αὐτοῦ τοῦ Παντοδυνάμου λόγου Του «εἶπε καὶ ἐγενήθησαν» … τὰ πάντα καὶ «ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν» (Ψαλμ. ΡΜΗ΄ 5). Αὐτὸ εἶναι τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, καὶ εἰς αὐτὴν τὴν δύναμιν τοῦ Θείου Ὀνόματος, ἐμπιστεύεται ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητάς Του.

Ὁ μεγάλος ἐχθρός μας.

Ἡ ὅλη προσευχὴ Τοῦ Κυρίου ἀλλὰ καὶ ἡ ἀγωνία Του, μᾶς δίνει νὰ καταλάβουμε ὅτι οἱ μαθηταί Του ... ἀπειλοῦνται. Ὑπάρχουν κάποιοι ἐχθροὶ οἱ ὁποῖοι τοὺς μισοῦν καὶ ἐπιδιώκουν νὰ τοὺς κάνουν κακό. Ὁ Κύριος, ὡς Παντογνώστης Θεός γνωρίζοντας τὴν πολεμικὴ τὴν ὁποία θὰ ἀντιμετωπίσουν ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ θελήσουν νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Θεῖον νόμον Του, ὡμίλησε κατ’ἐπανάληψιν εἰς τοὺς μαθητάς Του ἀλλὰ καὶ τοὺς προετοίμασε γιὰ τὴν ἐχθρότητα τὴν ὁποία θὰ ἀντιμετωπίσουν ἀπὸ τὸν κόσμο. Ἂς ἴδωμεν τινὰς προειδοποιήσεις τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς Ἀποστόλους˙ «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰωάν. ΙΣΤ΄ 33), «Παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς· καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. Ι΄ 21-22), «Τότε παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν καὶ ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου» (Ματθ. ΚΔ΄ 9). Μέσα ἀπὸ τὶς λίγες αὐτὲς προφητικὲς φράσεις τοῦ Κυρίου ποὺ εἴδαμε, διακρίνουμε τὸν ... ἐχθρόν, ὅστις θὰ πολεμήσῃ τὸν Θεῖον Λόγον ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀκολούθους του. Τοῦτος δὲ εἶναι, ὁ κόσμος. Ὄχι βεβαίως οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ ἡ νοοτροπία καὶ ἡ ἄρνησις τοῦ κόσμου, συνεργοῦντος φυσικὰ τοῦ διαβόλου καὶ τῶν συνεργῶν του. Αὐτὸς εἶναι ποὺ βάλλει κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν φίλων καὶ ἀκολούθων Του, ἀλλὰ καὶ βάλλεται ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ ὡς τὸ πρῶτον καὶ μέγιστον ὅπλον τοῦ πονηροῦ.

Ὁ κόσμος καὶ ἡ πλάνη του, εἶναι ὁ μεγάλος ἐχθρὸς καὶ ἀντίπαλος τοῦ Θεοῦ.

Ἂν ὅμως τότε ἴσχυεν ὁ λόγος οὗτος τοῦ Κυρίου, πολὺ περισσότερον ἰσχύει σήμερον καὶ τοῦτο τὸ βιώνομεν ὄχι μόνον ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τὸ ὁμολογοῦν καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι οἱ πολέμιοί της. Ἡ, πάντοτε ἀρνητικὴ πρὸς τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ, κοσμικὴ νοοτροπία, εἰδικὰ σήμερον, ἔχει μεταβληθῇ εἰς ἕνα καλῶς ὀργανωμένον ἀντίθεον σύστημα μὲ μόνον καὶ ἀπώτερον σκοπόν του, τὴν διαστροφὴν καὶ παραχάραξιν τῶν Θείων ἐντολῶν καὶ τὴν ἀποπλάνησιν τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν μόνην ὀρθὴν ὁδὸν ποὺ εἶναι τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον.

Τὸ ὅτι ὁ Κύριος μᾶς ἔχει ἐμπιστευθεῖ εἰς τὴν πανίσχυρον δύναμίν Του, δὲν σημαίνει ὅτι ἡμεῖς δυνάμεθα νὰ ἀδρανοῦμεν πνευματικῶς. Μὲ τὰς ἀσθενεῖς δυνάμεις καὶ τὴν εἰλικρινῆ πρόθεσίν μας ἂς διεκδικήσωμεν τὴν θέσιν ποὺ Ἴδιος μᾶς ἔχει ἕτοιμον εἰς τὴν ἐπουράνιον Βασιλείαν Του.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2024

Γιορτή λήξης Κατηχητικών Σχολείων Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Παραλίας Πατρών 16 Ιουνίου 2024

«Ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος»! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (9 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

«Σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ;»

Ὁ, ἐκ γενετῆς, τυφλός!

Ὁ Κύριος διέρχεται τὰς ὁδοὺς τῶν Ἱεροσολύμων, συνοδευόμενος καὶ ἀκολουθούμενος ὑπὸ τῶν μαθητῶν Του …! Εἴς τινα ἄκρην ἑνὸς δρόμου, βλέπει κάποιον τυφλὸν «ἐκ γενετῆς» νὰ ἐπαιτεῖ ἀπὸ τοὺς διερχομένους … ὡς συνήθως συμβαίνει! Τὸ ὅτι εἶναι «ἐκ γενετῆς» τυφλός, διακρίνεται καὶ μαρτυρεῖται ἐκ τοῦ γεγονότος, ὅτι ἡ ἀπουσία τῶν ὀφθαλμῶν του εἶναι … ἐμφανής! Οἱ μαθηταὶ ἀποροῦσι καὶ ἐρωτῶσι τὸν Διδάσκαλον: «ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;» Θεωροῦσιν, ὅτι … τοιαῦται θλιβεραὶ καταστάσεις δὲν εἶναι τυχαῖαι ἢ συγκυριακαί, ἀλλ’ ἔχουσιν ὡς αἰτίαν, ἐνδεχομένως τινὰς ἁμαρτίας. Ὅμως ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ὅστις γνωρίζει τὰ πάντα, ἀπαντᾷ εἰς τοῦτο τὸ ἐρώτημα, ὅτι … «οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ' ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ»!

Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Θεάνθρωπος, «ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ», καὶ διὰ τοῦ τοιούτου τρόπου, ἐνεργεῖ τὴν θεραπείαν τοῦ «ἐκ γενετῆς», τούτου, τυφλοῦ! Πολλάκις ἔχομεν εἴπει, ὅτι ὁ Κύριος, ἐνεργεῖ διὰ ποικίλων τρόπων ὅταν θαυματουργῇ, καὶ τοῦτο, οὐχὶ ἕνεκα τινὸς ἀδυναμίας ἢ διευκολύνσεως, ἀλλ’ ἔνεκα διδαχῆς καὶ ὠφελείας, εἴτε πρὸς τὸν δεχόμενον τὴν θαυματουργικὴν ἐνέργειαν, εἴτε πρὸς τοὺς παρισταμένους καὶ ἀκολουθοῦντας, εἴτε πρὸς ἡμᾶς τοὺς μελετῶντας ἐκ τῆς Γραφῆς τὰ τοιαῦτα θαύματα!

Δὲν προτιθέμεθα, βεβαίως, ἵνα παρακολουθήσωμεν, ἐν προκειμένω, τὰς ἀνοήτους καὶ ἐμπαθεῖς συζητήσεις αἵτινες ἐπηκολούθησαν τοῦ θαύματος, ἀλλὰ θὰ περιορισθῶμεν εἰς τὸν τρόπον διὰ τοῦ ὁποίου θαυματουργεῖ ὁ Χριστός εἰς τὴν περίπτωσιν ταύτην!

«Ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος»!

Τοῦτον τὸν πρωτότυπον τρόπον ἐπέλεξεν ὁ Θεάνθρωπος, - καὶ οὐχὶ «τυχαίως», - προκειμένου ἵνα ἐνεργήσῃ τὴν θεραπείαν τοῦ, ἐκ γενετῆς, τούτου τυφλοῦ! Εἰς ἄλλας θαυματουργικὰς ἐνεργείας Του, εἴτε ἐνήργει διὰ μόνου τοῦ λόγου Του, εἴτε ἤγγιζεν διὰ τῶν πανακηράτων χειρῶν Του τὸν νοσοῦντα, εἴτε ἐνεργοῦσε τὴν θεραπείαν σταδιακῶς, - ὡς εἰς τοὺς δέκα λεπρούς, - εἴτε ἄλλως, ὡς Οὗτος ἤθελεν! Ἐν προκειμένῳ, ὅμως, ἐνεργεῖ διὰ τοῦ ὡς ἄνω τρόπου, καὶ ὑπενθυμίζει εἰς ἡμᾶς ἐκεῖνον τὸν τρόπον διὰ τοῦ ὁποίου, Οὗτος ὁ ἀληθινὸς Θεός, ἐδημιούργησεν ἐν τῷ Παραδείσῳ, τὸν πρωτόπλαστον Ἀδάμ!

Ὡς τότε, ὅτε … «ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς», οὕτω καὶ τώρα, εἰς τὸν ἐκ γενετῆς τυφλόν, ὁ Κύριος καὶ Δημιουργὸς Θεός, ποιεῖ πηλὸν διὰ τοῦ ἱεροῦ πτυέλού Του καὶ τοῦ χοός, καὶ … δημιουργεῖ τὰ ἐλλείποντα ὄμματα τοῦ τυφλοῦ! Δημιουργίαν ἔχομεν ἐν προκειμένῳ, συνεπῶς, καὶ οὐχὶ θεραπείαν!

«Καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν»!

Ὅτε, ὁ Κύριος, ἐνεργεῖ τοῦτο τὸ τεράστιον θαῦμα, … ὁ τυφλὸς μόνον ἀκούει! Δὲν βλέπει! Ἀκούει ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα καὶ ἐξιστορεῖ ἐν συνεχείᾳ, ἀνακρινόμενος ὑπὸ τῶν Φαρισαίων: «Ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα»! Δὲν εἶδε τὸν Χριστόν˙ ἁπλῶς τὸν ἤκουσεν!

Ὅμως, ὅταν ὁ Διδάσκαλος τὸν εὑρίσκει ἔξω τῆς συναγωγῆς, διωχθέντα ὑπὸ τῶν φαρισαίων, - ἐπειδὴ ὁμολογοῦσεν οὗτος τὸ θαῦμα ὅπερ συνέβη εἰς τοῦτον, καὶ δὲν ἐπείθετο εἰς τάς, κατὰ τοῦ Κυρίου, συκοφαντίας, διὰ τῶν ὁποίων προσεπάθουν ἵνα μειώσωσι τὴν ἀξίαν τοῦ τε Κυρίου ἀλλὰ καὶ τοῦ θαύματος, - τὸν ἐρωτᾷ: «σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ;» (Ἰωάν. Θ΄ 35). Ὅταν δὲ ἐκεῖνος ἀπορῶν, ἐρωτᾷ καὶ πάλιν τὸν Κύριο, «καὶ τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν;» (Ἰωάν. Θ΄ 36), ὁ Κύριος τὸν βεβαιώνει, «καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν» (Ἰωάν. Θ΄ 37). Δηλαδή, «καὶ τὸν ἔχεις ἰδεῖ καὶ ἐκεῖνος ποὺ ὁμιλεῖ τώρα μαζί σου ἐκεῖνος εἶναι». Δημιουργεῖται, συνεπῶς, ἡ ἀπορία: πότε ὁ πρώην τυφλὸς ἔχει ἰδεῖ τὸν Χριστόν, ἀφοῦ, ἕως τὴν στιγμὴ ποὺ ἤνοιξαν οἱ ὀφθαλμοί του, δὲν εἶχεν ἰδεῖ, ἀσφαλῶς, τίποτα καὶ κανέναν; Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἐνίφθη εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ καὶ ἤρχισε νὰ βλέπῃ διὰ πρώτην φοράν, τώρα, βλέπει τὸν Χριστόν! Πότε, λοιπόν, τὸν εἶδε;

Φυσικά, φίλε ἀναγνώστη, ὁ Κύριος δὲν κάνει λάθος! Γνωρίζει πολὺ καλά, ὅτι ὁ ἐκ γενετῆς τυφλός, δὲν εἶχε τὴν δυνατότητα τῆς ὁράσεως τῶν αἰσθητῶν πραγμάτων καὶ προσώπων. Δὲν εἶναι, συνεπῶς, τυχαῖον ἢ ἀκόμη περισσότερον … λανθασμένον, τὸ ὅτι ὁ Κύριος τὸν βεβαιώνει (τὸν πρώην τυφλόν), ὅτι «τὸν ἔχεις ἰδεῖ»! Εἶναι φανερὸν ὅτι στὴν προκειμένη περίπτωσιν, ὁ Χριστός μας ἀναφέρεται εἰς μίαν ἄλλην «ὅρασιν» ἡ ὁποία – ὡς φαίνεται – ἔχει λειτουργήσει ἀποκαλυπτικὰ εἰς τὸν ἐκ γενετῆς τυφλὸν καὶ ἔχει ἰδεῖ, τὸν «Υἱὸν τοῦ Θεοῦ»! Τὸν εἶδε, ἐν ὅσῳ τὸν ὡμολόγει καὶ διεκήρυττεν ἐνώπιον τοῦ συνεδρίου, ὅτε ἠρωτήθη, «σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς;», «ὁ δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν»! Ἡ ὅρασις δὲ αὕτη εἶναι ἐκείνη διὰ τῆς ὁποίας ὁ τυφλὸς πείθεται περὶ τῆς Θεότητος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι, ἡ ὅρασις, διὰ τῶν ὀφθαλμῶν τῆς ψυχῆς! Εἶναι ἐκείνη περὶ τῆς ὁποίας ὡμίλησεν εἰς τὴν συνέχειαν ὁ Κύριος πρὸς τοὺς μαθητάς Του καὶ τὸν λαόν, λέγων, «εἰς κρῖμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσι καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται» (Ἰωάν. Θ΄ 39). Εἶναι ἐκείνη περὶ τῆς ὁποίας, ἐρωτῶσιν οἱ Φαρισαῖοι, ἐν συνεχείᾳ, καὶ ὁ Κύριος τοὺς δίδει χαρακτηριστικὴν ἀπάντησιν: «Καὶ ἤκουσαν ἐκ τῶν Φαρισαίων ταῦτα οἱ ὄντες μετ' αὐτοῦ, καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ ἡμεῖς τυφλοί ἐσμεν; Εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει» (Ἰωάν. Θ΄ 40-41)!

Πιστεύομεν εἰς τὸν Κύριον;

Πολλοί, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὅταν ἐρωτῶνται τὸ ὡς ἄνω ἐρώτημα, ἀπαντῶσιν ἐπιπολαίως καὶ καταφεύγουσιν εἰς ἀνόητα ἐπιχειρήματα καὶ «στηρίζονται» εἰς τὴν … ὅρασίν των! Ὡς ὁ Θωμᾶς, ἐπαναλαμβάνουσιν καὶ οὗτοι ὅτι, «ἐὰν μὴ ἴδω … οὐ μὴ πιστεύσω» (Ἰωάν. Κ΄ 25)! Ὅμως, ὡς κατενοήσαμεν ἐκ τοῦ … τυφλοῦ, τὸ Θεὸν τὸν «βλέπομεν» μόνον διὰ τῶν «ὀφθαλμῶν τῆς καρδίας»! Πόσοι, ἆραγε, εἶδον τὸν Κύριον; Χιλιάδες καὶ μυριάδες! Ἐπὶ τριάκοντα καὶ τρία ἔτη ἐκινεῖτο ὁ Ἰησοῦς μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων! Πόσοι, ὅμως, τὸν … εἶδον ὡς Θεόν, καὶ τὸν ἐπίστευσαν; Δυστυχῶς, ἐλάχιστοι! Δὲν ἤρκεσεν ἡ, διὰ τῶν αἰσθητῶν ὀφθαλμῶν, ὄρασίς των, ἵνά τους πείσῃ ὅτι Οὗτός ἐστιν ὁ Ἀληθινὸς Θεός!

Εὐχόμεθα, κατακλείοντες τὸ παρόν, ἵνα ἔχωμεν πάντοτε «δραστηρίους» τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς μας, διὰ νὰ μποροῦμε ἵνα βλέπωμεν καὶ διακρίνωμεν, καὶ τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ τὸ Θεῖόν Του θέλημα καὶ τὴν ἀγάπην Του! Εἰς ταῦτα δὲ ἂς «προσθέτωμεν» τὴν πίστιν καὶ τὴν ἀγάπην μας, καὶ ταῦτα … ἀρκοῦσιν ἵνα καταξιωθῶμεν τῆς οὐρανίου Βασιλείας Του! Ἀμήν.