Θανάσης Βέγγος: με αυτό μοιάζει ο Αχάριστος

 

Ἡ Θεία Χάρις! Εἶναι τὸ ὕψιστον ἐκεῖνο δῶρον τοῦ Θεοῦ,... - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (14 ΜΑΪΟΥ 2023)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ 

«ὃς παραγενόμενος καὶ ἰδὼν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐχάρη» (Πράξ. ΙΑ΄ 23).

 

Ἡ πρώτη Χριστιανικὴ Ἐκκλησία.

Εὑρισκόμεθα εἰς τὰς ἀρχὰς τῆς πρώτης ἐκείνης περιόδου, εὐθὺς μετὰ τὴν Ἁγίαν Πεντηκοστήν. Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, πεφωτισμένοι καὶ πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου, τὸ ὁποῖον ἔλαβον κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, ἔχουσιν ἀρχίσει τὴν ἀποστολικὴν διακονίαν των! Ἤρχισαν, ἐν πρώτοις, ἀπὸ τὴν πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ διεδραματίσθησαν τὰ συγκλονιστικὰ γεγονότα τῶν παθῶν καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ἐδῶ, εἰς τὴν Ἁγίαν πόλιν, κηρύσσουσι καὶ θαυματουργοῦσι φανερῶς καὶ ἐντόνως, ὥστε … οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι νὰ αἰσθάνωνται ἰδιαιτέρως ἐκτεθειμένοι εἰς «τὰ μάτια» τῶν Ἑβραίων! Βλέπουσιν ὅτι ὁ Σταυρωθεὶς Ἰησοῦς, ὄχι μόνον δὲν ἦτο πλᾶνος καὶ ἀπαταιών, ὡς οὗτοι τὸν κατηγόρησαν καὶ μὲ τὴν τοιαύτην κατηγορίαν τὸν ὡδήγησαν εἰς τὸν θάνατον, ἀλλά, τοὐναντίον, ἀδίκως ἐσταύρωσαν Τοῦτον, καὶ ἐν τῷ Παναγίῳ Αὐτοῦ Ὀνόματι ἐνεργοῦσι τὰ προειρηθέντα θαύματα οἱ Θεῖοι Ἀπόστολοι!

Πολλοὶ Ἑβραῖοι μετενόησαν καὶ ἐνετάχθησαν διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος εἰς τὴν πρώτην ἐκείνην Χριστιανικὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἤδη ὑπερβαίνουσι τὰς πέντε χιλιάδας μέλη. Τὸ μένος ὅμως τῆς Ἑβραϊκῆς ἐξουσίας, ἐναντίον τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν πρώτων ἐκείνων Χριστιανῶν, εἶναι ἀσυγκράτητον … καὶ διὰ τοῦτο συλλαμβάνουσι καὶ φυλακίζουσι τοὺς Ἀποστόλους, φονεύουσι διὰ λιθοβολισμοῦ τὸν πρωτοδιάκονον Στέφανον, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸν πρῶτον Ἐπίσκοπον τῶν Ἱεροσολύμων τὸν Ἅγιον Ἰάκωβον τὸν Ἀδελφόθεον! Ἀποπειρῶνται, ἐν συνεχείᾳ, ἵνα φονεύσωσι καὶ τὸν κορυφαῖον ἐκ τῶν δώδεκα, … Ἀπόστολον Πέτρον, ἀλλὰ ἀντιλαμβάνονται ὅτι ὁ … Ἐσταυρωμένος εἶναι ζῶν καὶ ὑπάρχων, ὅστις καὶ διεκπεραιοῖ τὸ ἔργον τῆς ἐξαπλώσεως τοῦ Θείου Λόγου καὶ τῆς Ἀληθείας.

Ἡ πρώτη αὕτη χριστιανικὴ Ἐκκλησία, παρὰ τὴν προεκτεθεῖσα πολεμικήν, αὐξάνεται καὶ  ἑδραιώνεται ὅλον καὶ περισσότερον καὶ ὡς ἠκούσαμεν ἐκ τοῦ σημερινοῦ Ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος, … «καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ᾿ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον» (Πράξ. ΙΑ΄ 21)!  

 

Ἡ Θεία Χάρις!

Εἶναι τὸ ὕψιστον ἐκεῖνο δῶρον τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖον διορθώνει τὰ λανθασμένα, καὶ ἁγιάζει τὰ ἁμαρτωλά, καὶ ἀνακαινίζει τὰ πεπαλαιωμένα! Εἶναι ἐκείνη ἡ Θεία δωρεά, ἥτις - ὡς ἀναφέρεται κατὰ τὴν φρικωδεστάτην ὥραν τῶν χειροτονιῶν καὶ τῶν τριῶν βαθμῶν τῆς Ἱερωσύνης, - εἶναι, «ἡ πάντοτε τὰ ἀσθενῆ θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα»! Εἶναι ἡ Δύναμις ἐκείνη ἥτις δύναται νὰ μεταβάλῃ, οὐχὶ μόνον ἕναν ἄνθρωπον καὶ ἀνακαινίσῃ τοῦτον εἰς … «ἄνδρα τέλειον», ἀλλὰ καὶ ὁλοκλήρους κοινωνίας ἀνθρώπων, καὶ καταστήσῃ ταύτας … κοινωνίας Ἀγγέλων! Βασική, βεβαίως, προϋπόθεσις διὰ τὴν ἐπίτευξιν τῶν ὡς ἄνω κατορθωμάτων, ἀπαιτεῖται καὶ εἶναι ἡ σύμπραξις καὶ συμφωνία τῶν μεταβαλλομένων ἀνθρώπων! Ἐάν, δηλαδή, οὗτοι δὲν δέχονται καὶ δὲν συμφωνοῦσιν εἰς τήν, κατὰ Θεόν, ἀναμόρφωσίν των, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δὲν δύναται ἵνα ἐνεργήσῃ εἰς τούτους τὸ … παραμικρόν!

Ἐν προκειμένῳ, ἡ ἐν Χριστῷ ἀνακαινισθεῖσα αὕτη κοινωνία, εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας εἰς τὴν ὁποίαν ἔρχεται ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὴν μητέρα Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων, ὁ, ἐκ τῶν ἑβδομήκοντα, Ἀπόστολος Βαρνάβας! Ἔρχεται, διὰ νὰ ἐπιβεβαιώσῃ τὴν πνευματικὴν πρόοδον ἡ ὁποία γίνεται ἐκεῖ εἰς τὴν Ἀντιόχειαν! Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔχει ἰδιαιτέραν σημασίαν καὶ τονίζεται χαρακτηριστικῶς, εἶναι τὸ ὅ,τι οὗτος, ὅταν ἔφθασεν εἰς τὴν κοινότητα ἐκείνην τῶν Χριστιανῶν, - ὡς ὑπογραμμίζει τὸ ἱερὸν κείμενον, - εἶδε τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ! Βεβαίως, ἡ Θεία Χάρις, δὲν δύναται νὰ φαίνεται εἰς τοὺς ἀνθρωπίνους ὀφθαλμοὺς ὡς κάτι τὸ αἰσθητὸν καὶ ψηλαφητόν! Συνεπῶς, ὁ Ἀπόστολος Βαρνάβας, εἶδεν τὰ ἀποτελέσματα καὶ κατορθώματα τῆς Θείας Χάριτος! Εἶδε τὸν τρόπον ζωῆς καὶ συμπεριφορᾶς τῶν χριστιανῶν τῆς Ἀντιοχείας, καθὼς καὶ τὴν πίστιν των καὶ ἀγάπην των πρὸς τὸν Κύριον! Εἶδε …, διότι ἡ μὲν Θεία Χάρις, ὡς εἴπωμεν, δὲν φαίνεται, ἀλλὰ … φαίνονται καὶ γίνονται αἰσθητὰ καὶ ἔντονα, … ἡ στροφὴ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ἀπομάκρυνσις καὶ ἀποστροφὴ ἀπὸ τὰ εἴδωλα καὶ τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ κοσμικὸν τρόπον ζωῆς, καὶ γενικῶς, ἡ ἐφαρμογὴ τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου!

 

«Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε …»!

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῦτον τὸν ὡς ἄνω λόγον, θέλων νὰ μᾶς προειδοποιήσῃ ὅτι, εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, πολλοὶ θὰ ἐπιδιώξωσιν ἵνα λάβωσιν θέσιν μετὰ τῶν κληρονομούντων Αὐτήν! Πολλοὶ θὰ παρακαλέσωσι τὸν Σωτῆρα Χριστόν, ἵνα τοὺς ἐντάξῃ μετὰ τῶν δικαίων καὶ Ἁγίων, καὶ θὰ φέρωσιν ὡς ἐπιχείρημα τὴν τυπικὴν σχέσιν τὴν ὁποίαν εἶχον, εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, μετὰ τῆς Ἐκκλησίας! Πολλοὶ θὰ ἐπικαλεσθῶσι τοὺς ἐκκλησιασμοὺς καὶ τὰς προσευχὰς καὶ τὰς νηστείας των, προκειμένου νὰ πείσωσι τὸν Θεῖον Δικαστήν … Ὅμως, διὰ τοῦ ὡς ἄνω λόγου, ὁ Διδάσκαλος καὶ Θεὸς ἡμῶν, βεβαιοῖ ὅτι οἱ κληρονόμοι τῆς Βασιλείας Του θὰ εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες θὰ ἔχουσιν ἐργασθῇ καὶ ἀγωνισθῇ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ! Συγκεκριμμένως, εἶπεν ὁ Χριστός μας: «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. Ζ΄ 21)!

Κάμνομεν ἐν προκειμένῳ τὴν τοιαύτην ἀναφοράν, διότι, ἡ τοιαύτη ἀντίληψις κυριαρχεῖ καὶ σήμερον μεταξὺ πολλῶν, κατ’ ὄνομα, χριστιανῶν! Εἰς τὸ Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα τὸ ὁποῖον καὶ διαπραγματευόμεθα, διακρίνομεν ὅτι, ἡ Θεία Χάρις ἐπισκέπτεται καὶ ἐπισκιάζει, ἀλλὰ καὶ ἁγιάζει καὶ … διακρίνεται, ἐκεῖ ὅπου αἱ καρδίαι τῶν ἀνθρώπων εἶναι πρόθυμοι ἵνα ἀγωνισθῶσι κατὰ τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ! Ἡ Θεία Χάρις ἐνεργεῖ καὶ ἀναμορφώνει ἐκείνους οἵτινες δέχονται τὴν ὑποταγήν των εἰς τὸ Θεῖον Θέλημα καὶ ἀκολουθοῦσιν μετ’ ἀκριβείας καὶ προσοχῆς τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου! Τοιοῦτοι ὑπῆρξαν, πάντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἵτινες, … εἴτε ὡς μοναχοὶ καὶ ἀσκηταί, εἴτε ὡς διωκόμενοι κατὰ τὰς φοβερὰς ἐποχὰς τῶν διωγμῶν, εἴτε ὡς κληρικοί, εἴτε ὡς δίκαιοι πρὸ τῆς Χριστοῦ ἐλεύσεως, ἠγωνίσθησαν μὲ ἀγάπην καὶ ἀφοσίωσιν, ἀλλὰ καὶ ἀγωνιζόμενοι κατὰ τὰς Θείας ἐντολάς!

Τοιοῦτοι, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, καλούμεθα ἅπαντες ἵνα ὑπάρχωμεν, ἀγωνιζόμενοι τὰς ἀρετὰς καὶ ἀποστρεφόμενοι τὴν ἁμαρτίαν, καὶ τότε ἡ Θεία Χάρις θὰ ἐπισκέπτεται καὶ ἐπισκιάζει καὶ ἡμᾶς καὶ εἴθε νὰ μᾶς ἀξιώσῃ τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τῆς ἀπολαύσεως! Ἀμήν!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

 Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν 

 

 

Κυριακή 21 Μαΐου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Μέγας Κωνσταντῖνος: Ὁ πατὴρ τῆς Ρωμηοσύνης

Τῆς Γερόντισσας Ὁλυμπιάδος Ντίτορα

 Ὁ Κων­σταν­τῖ­νος δὲν γκρέ­μι­σε τὴ Ρώ­μη, ἀλ­λά, ὅ­πως ἔ­χει εἰ­πω­θεῖ, τὴ με­τέ­φε­ρε στὴν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη. Γι᾿ αὐ­τὸ συν­τη­ροῦ­σε στὴ νέ­α πό­λη τὸ ρω­μα­ϊ­κὸ ὄ­νο­μα, τὸ κρά­τος τῶν Ρω­μαί­ων, τὴ ρω­μα­ϊ­κὴ πο­λι­τεί­α. Τὸ ὄ­νο­μα Ρώ­μη σή­μαι­νε τὸ ἔ­δα­φος τοῦ Βυ­ζαν­τι­νοῦ κρά­τους, ποὺ συ­χνὰ οἱ Βυ­ζαν­τι­νοὶ τὸ ἔ­λε­γαν ‹‹Ρω­μα­νί­α››. Ὁ ὅ­ρος ‹‹Ρω­μα­νί­α›› δή­λω­νε στὸ σύ­νο­λό της τὴν Αὐ­το­κρα­το­ρί­α. Οἱ Δυ­τι­κοὶ συγ­γρα­φεῖς ὀ­νό­μα­ζαν ‹‹Ρω­μα­νί­α›› τὸ Ἀ­να­το­λι­κὸ μέ­ρος τοῦ Ρω­μα­ϊ­κοῦ κρά­τους.

Ἀ­νά­μνη­ση αὐ­τῶν τῶν ἱ­στο­ρι­κῶν ἀρ­χῶν εἶ­ναι σή­με­ρα οἱ ὅροι ‹‹Ρω­μηός›› καὶ ‹‹Ρω­μη­ο­σύ­νη››. Ση­μαί­νουν τὸ...σύγ­χρο­νο Ἕλ­λη­να, τὸ σύγ­χρο­νο Ἑλ­λη­νι­σμό, τὴ συ­νέ­χεια τοῦ ρω­μα­ϊ­κοῦ καὶ ἑλ­λη­νι­κοῦ κό­σμου. Ἡ λα­ϊ­κὴ ποί­η­ση χρη­σι­μο­ποι­εῖ τὸν ὅ­ρο ‹‹Ρω­μηός››, γιὰ νὰ δη­λώ­σει τὸ λα­ό, ποὺ ἐ­πέ­ζη­σε με­τὰ τὴν πτώ­ση τῆς πό­λε­ως.

Ἡ Βυ­ζαν­τι­νὴ αὐ­το­κρα­το­ρί­α, ἡ Ρω­μηο­σύ­νη, γεν­νή­θη­κε ἀ­πὸ τὴ με­τα­μόρ­φω­ση τῆς Ρω­μα­ϊ­κῆς αὐ­το­κρα­το­ρί­ας ὑ­πὸ τὴν ἐ­πί­δρα­ση τοῦ ἑλ­λη­νι­σμοῦ καὶ τοῦ χρι­στι­α­νι­σμοῦ. Ὁ Κων­σταν­τῖ­νος, χω­ρὶς νὰ εἶ­ναι ὁ τε­λευ­ταῖ­ος Ρω­μαῖ­ος αὐ­το­κρά­το­ρας, για­τί δὲν τε­λεί­ω­σε ἡ Ρώ­μη, εἶ­ναι ὁ ἱ­δρυ­τὴς καὶ ὁ πρῶ­τος αὐ­το­κρά­το­ρας τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου καὶ τῆς Ρω­μηο­σύ­νης. Δὲν ἔ­κτι­σε τὴ Βυ­ζαν­τι­νὴ αὐ­το­κρα­το­ρί­α στὰ ἐ­ρεί­πια τῆς ρω­μα­ϊ­κῆς κλη­ρο­νο­μιᾶς, ἀλ­λὰ τὴ συν­τή­ρη­σε μὲ δύ­ο νέ­ες δυ­νά­μεις. Ἔ­τσι ἡ ρω­μα­ϊ­κὴ κλη­ρο­νο­μιὰ -δί­και­ο, ὀρ­γά­νω­ση, πει­θαρ­χί­α- τρο­φο­δο­τή­θη­κε ἀ­πὸ τὴ δύ­να­μη τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς παι­δεί­ας -ἰ­δέ­ες, ἀ­ξί­ες, ἦ­θος- καὶ ἀ­να­και­νί­στη­κε ἀ­πὸ τὶς δυ­νά­μεις τοῦ χρι­στι­α­νι­σμοῦ -πί­στη, ἀ­γά­πη, ἐγ­κρά­τεια- ὥ­στε νὰ ἀ­πο­τε­λέ­σουν καὶ τὰ τρί­α μα­ζὶ τὴ βυ­ζαν­τι­νὴ πο­λι­τι­κὴ ἰ­δε­ο­λο­γί­α, τὴ Ρω­μηο­σύ­νη. 

Ἑ­πο­μέ­νως δὲν κα­τάρ­γη­σε τὴ Ρώ­μη ὁ Κων­σταν­τῖ­νος, ὅ­πως τὸν κα­τη­γο­ροῦν, ἀλ­λὰ ἄλ­λα­ξε τὸν πο­λι­τι­κὸ καὶ θρη­σκευ­τι­κὸ προ­σα­να­το­λι­σμό της. Μὲ τὸν τρό­πο αὐ­τὸ ὁ Κων­σταν­τῖ­νος κα­τά­φε­ρε νὰ δι­α­σώ­σει ὅ­λα τὰ ὑ­γι­ῆ καὶ αἰ­ώ­νια στοι­χεῖ­α τῶν ἀρ­χαί­ων πο­λι­τι­σμῶν, κυ­ρί­ως τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ καὶ ρω­μα­ϊ­κοῦ ἀ­πὸ τὰ βάρ­βα­ρα κύ­μα­τα, ποὺ ἀ­πει­λοῦ­σαν τὴ Δύ­ση ἀ­πὸ Βορ­ρᾶ καὶ τὴν Ἀ­να­το­λὴ ἀ­πὸ τὰ Ἀ­να­το­λι­κά. Γερ­μα­νι­κὰ φύ­λα κα­τέ­βαι­ναν πρὸς τὴ Ρώ­μη ὁ­λο­τα­χῶς καὶ θὰ ἐ­ξα­φά­νι­ζαν μὲ τὶς βαρ­βα­ρό­τη­τές τους τὴν αἰ­ώ­νια πό­λη καὶ τὸν πο­λι­τι­σμό της. Ἐ­πί­σης οἱ Πέρ­σες καὶ ἄλ­λοι ἀ­πο­λί­τι­στοι λα­οὶ ἀ­πει­λοῦ­σαν τὴν κοι­τί­δα τοῦ ἀρ­χαί­ου ἑλ­λη­νι­κοῦ πο­λι­τι­σμοῦ ἀ­πὸ τὰ Ἀ­να­το­λι­κά. Ὁ Κων­σταν­τῖ­νος μὲ τὴν ἵ­δρυ­ση τῆς Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως, δι­έ­σω­σε καὶ τὰ δύ­ο. Στὸ ‹‹ὄ­στρα­κο›› τοῦ Ρω­μα­ϊ­κοῦ πο­λι­τι­σμοῦ ἔ­κλει­σε τὴν ὑ­ψη­λὴ ἑλ­λη­νι­κὴ σκέ­ψη καὶ τὸ ἀ­φι­έ­ρω­σε ὡς ἀ­νά­θη­μα ἀ­θά­να­το στὸν ἀ­λη­θι­νὸ Θε­ό.

Συμ­πε­ρα­σμα­τι­κὰ ἀ­να­φέ­ρο­με ὅ­τι ὁ Ρω­μα­ϊ­κὸς πο­λι­τι­σμὸς με­τα­σχη­μα­τί­στη­κε ἀ­πὸ τὸν Κων­σταν­τῖ­νο σὲ Βυ­ζαν­τι­νὸ πο­λι­τι­σμό. Ἰ­σχυ­ροὶ πα­ρά­γον­τες με­τα­σχη­μα­τι­σμοῦ ἦ­ταν δύ­ο, ἡ κλασ­σι­κὴ σκέ­ψη καὶ ἀ­ρε­τὴ τῆς ἀρ­χαί­ας Ἑλ­λά­δος καὶ ἡ χρι­στι­α­νι­κὴ δι­δα­σκα­λί­α, ποὺ πρό­σφε­ρε μο­να­δι­κὴ δύ­να­μη στὸν πο­λι­τι­σμὸ καὶ τὸν συν­τή­ρη­σε στὸν αἰ­ῶ­να. Αὐ­τὲς οἱ δύ­ο δυ­νά­μεις ἔ­χον­τας ὡς βά­ση τὸ μο­να­δι­κὸ ρω­μα­ϊ­κὸ δί­και­ο πρό­σφε­ραν με­γά­λη ἱ­στο­ρι­κὴ ὑ­πη­ρε­σί­α στὸν πο­λι­τι­σμό μας.

Τὰ δύ­ο αὐ­τὰ με­γέ­θη, ἡ Ἑλ­λά­δα καὶ ἡ Ρώ­μη, ἑ­νώ­θη­καν ἄρ­ρη­κτα ἀ­πὸ τὴν ἑ­νο­ποι­ὸ δύ­να­μη τοῦ χρι­στι­α­νι­σμοῦ καὶ οἰ­κο­δό­μη­σαν τὸ λαμ­πρὸ μνη­μεῖ­ο τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ, ποὺ ἰ­σχύ­ει μέ­χρι σή­με­ρα. Ἡ Δύ­ση ἦ­ταν σχε­δὸν πε­θα­μέ­νη, ὅ­ταν τὸ Βυ­ζάν­τιο ἐ­ξα­κο­λου­θοῦ­σε νὰ προ­σφέ­ρει στὸν πο­λι­τι­σμό. Θὰ ἀ­να­κάμ­ψει ἡ Δύ­ση μό­νο, ὅ­ταν ἡ Κων­σταν­τι­νού­πο­λη, ἡ Ρω­μη­ο­σύ­νη θὰ ἐν­τα­φια­στεῖ στὴν ὀ­θω­μα­νι­κὴ τέ­φρα καὶ οἱ φο­ρεῖς τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ, οἱ Λό­γιοι τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου θά με­τα­κο­μί­σουν στή Δύ­ση.

Αὐ­τὸν τὸν κύ­κλο ἔ­κα­ναν τὰ πο­λι­τι­σμι­κὰ ἀ­γα­θά. Γεν­νή­θη­καν στὴν ἀρ­χαί­α Ἑλ­λά­δα. Δι­α­δό­θη­καν ἀ­πὸ τὸν Ἕλ­λη­να στρα­τη­λά­τη Ἀ­λέ­ξαν­δρο στὸν Ἀ­να­το­λι­κὸ κό­σμο. Δι­α­σκορ­πί­στη­καν στὴ Δύ­ση μὲ τὴ ρω­μα­ϊ­κὴ κυ­ρι­αρ­χί­α. Σὲ μί­α κρί­σι­μη καμ­πή, ὅ­ταν ἔ­τει­ναν νὰ χα­θοῦν ἐ­ξαι­τί­ας τοῦ εὐ­δαι­μο­νι­σμοῦ καὶ τῆς βαρ­βα­ρό­τη­τος, δι­α­φυ­λά­χτη­καν ἀ­πὸ τὸν Κων­σταν­τῖ­νο στὸ χι­λι­ε­τὲς Βυ­ζάν­τιο. Ἔ­πε­σε τὸ Βυ­ζάν­τιο καὶ τὰ ἀ­γα­θὰ τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ με­τα­κό­μι­σαν πά­λι στὴν Δύ­ση μὲ τοὺς Λο­γί­ους, γιὰ νὰ ἀ­πο­τε­λέ­σουν στα­θε­ρὴ βά­ση καὶ θε­μέ­λιο τοῦ σύγ­χρονου πο­λι­τι­σμοῦ.

Σὲ αὐ­τὴ τὴ δι­α­δρο­μὴ τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ δὲν πρέ­πει νὰ λη­σμο­νεῖ κα­νέ­νας τὴν ἀ­φε­τη­ρί­α καὶ τὸ λί­κνο του, τὴν Ἑλ­λά­δα, καὶ τοὺς Με­γά­λους, ποὺ ἔ­παι­ξαν κα­θο­ρι­στι­κὸ ρό­λο στὴ δι­ά­δο­ση καὶ δι­α­φύ­λα­ξή του. Αὐ­τοὶ ἦ­ταν ὁ Μα­κε­δὼν Μέ­γας Ἀ­λέ­ξαν­δρος καὶ ὁ Ρω­μαῖ­ος Αὐ­το­κρά­τωρ Μέ­γας Κων­σταν­τῖ­νος, ποὺ ἦ­ταν ὁ πα­τέ­ρας τῆς Ρω­μηο­σύ­νης καὶ ὁ ἱ­δρυ­τὴς τοῦ Βυ­ζαν­τι­νοῦ κρά­τους. Ἡ ἱ­στο­ρί­α ἐ­κτι­μών­τας αὐ­τὴ τὴ συμ­βο­λή τους στὴ δι­α­κί­νη­ση καὶ δι­α­φύ­λα­ξη αὐ­τοῦ τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ τοὺς ὀ­νό­μα­σε Με­γά­λους.

Ὅ­ποι­οι τοὺς ἀμ­φι­σβη­τοῦν ἢ τοὺς κα­ταρ­γοῦν, εἶ­ναι ἀ­γνώ­μο­νες, ‹‹μι­κροί›› καὶ ἀ­πο­λί­τι­στοι.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’ , Δ΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΟΚΤ.-ΔΕΚ. 2010

...για όσους αναρωτιούνται γιατί δεν μπορεί να αλλάξει κάτι σε αυτή την χώρα!

Εν όψει των εκλογών της 21 ης Μαΐου η Πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» δηλώνει τα εξής: δεν υποστηρίζει κανένα από τα υποψήφια κόμματα, όποιο μανδύα, θρησκευτικό ή οτιδήποτε άλλο, και να φέρει.

Το «γιατί» εκφράζει γλαφυρά το όρθρο του π. Βασιλείου Βολουδάκη με τίτλο «Το φετινό Πάσχα της συγχύσεως» στο περιοδικό του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών «Ενοριακή Ευλογία» (Τεύχος Απρίλιος 2023, σελ. 147-149).

Παραθέτουμε απόσπασμα από το παραπάνω άρθρο:

«Τό ἔτος 2008, τότε πού ἦταν ἀκόμη ἐκλογικά καιρός, διακρίναμε ὅτι "ροδίζει" ἡ παγκόσμια αἰχμαλωσία καί ἐκρούσαμε τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ὅτι εἶναι ἐπιτακτική ἡ ἀνάγκη νά "μετρηθοῦμε" ὅλοι οἱ ἐκκλησιαζόμενοι καί νά ἀγωνισθοῦμε γιά τήν εἴσοδο στή Βουλή, διεκδικοῦντες Χριστόν καί Ἑλλάδα, καί ὄχι νά ἀρκούμεθα στά πλακάτ καί στίς ἐκτός Βουλῆς ἀνώφελες διαμαρτυρίες, πού ἐκτονώνουν την λαϊκή ἀντίδραση πρός ἐξυπηρέτηση τῶν Κυβερνώντων.

Στίς παρακλητικές ἐκκλήσεις μας τοῦ ἔτους 2008, προσωπικά καί ἐγγράφως πρός τόν καθένα ἀπό τούς 9000 Ἐφημερίους τῆς Χώρας μας νά στείλουν πνευματικά τους παιδιά ὑποψηφίους στήν Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» (πού εἶχε σάν προϋπόθεση ἐγγραφῆς σ’ αὐτήν τήν ἀποκήρυξη τῆς Μασωνίας καί κάθε μορφῆς Ἀποκρυφισμοῦ), ἀπήντησαν μόνο 15! Ἐάν 9000 Ἐφημέριοι καί οἱ Ἐνορίες τους εἶχαν συνειδητοποιήσει τήν ἔκκλησή μας ἐκείνη καί τήν σημασία της, σε ἐποχή πού δέν εἶχαν ὑπογραφεῖ τά Μνημόνια τῆς καταδυναστεύσεως τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, οὔτε εἶχε μεταβληθεῖ ἡ Πατρίδα μας σέ οὐδετερόθρησκο Κράτος, ἡ κατάσταση θά ἦταν ἐντελῶς ἀλλοιώτικη.

Οἱ Μασῶνοι, ἤδη ἀπό τό 1902 εἶχαν ἐκδώσει Ἐγκύκλιο και καλοῦσαν τούς Τέκτονες νά ἐκλέξουν ἀποκλειστικά «Ἀδελφούς Τέκτονας καί ὄχι βεβήλους», ὁποιασδήποτε παρατάξεως. Τήν Ἐγκύκλιο ἐκείνη, μόνο ἐμεῖς ἔχουμε δημοσιεύσει στό Περιοδικό μας αὐτό. Σήμερα, ἡμῶν κοιμωμένων, οἱ Μασῶνοι κυβερνοῦν ὁλόκληρο τόν κόσμο. Ἐκκλησιαστικό καί Πολιτικό!

Ἡ κώφευση Κληρικῶν καί θρησκευομένων συνεχίσθηκε καί τά ἑπόμενα χρόνια (μέ εἰρωνίες καί μομφές κατά τοῦ προσώπου μου και κατά τῆς προσπαθείας τῶν κατά Θεόν πολιτευομένων στά πλαίσια τοῦ βιβλίου μου «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ») μέχρι καί το 2020, ὅταν ξέσπασε ἡ ἀπάτη τοῦ COVID-19 καί οἱ Πολιτικοί ἔκλεισαν τίς Ἐκκλησίες μας.

Τότε ἔδειξαν οἱ ἐκκλησιαζόμενοί μας τό πραγματικό τους πρόσωπο καί τήν "πνευματικότητα" πού ἀποταμίευαν! Ἕνα πρόσωπο περίτρομο, χωρίς πνευματική νηφαλιότητα, χωρίς τήν παραμικρή ὁρατότητα ἤ, ἔστω τήν παραμικρή διερώτηση, πῶς οἱ Κυβερνῶντες, πού οὐδέποτε ἐνδιαφέρθηκαν γιά τά πραγματικά προβλήματα τοῦ λαοῦ, ἀποφάσισαν ξαφνικά νά γίνουν οἱ ‘‘σωτῆρες’’ του;

Ξέχασαν οἱ ἐκκλησιαζόμενοί μας τόν ἐκκλησιασμό, τήν Πίστη στόν Ἱερό χῶρο τοῦ Ναοῦ καί στά Μυστήρια τοῦ Θεοῦ μας καί ἰδίως τῆς Θ. Λειτουργίας.

Μασκοφορέθηκαν καί ἐξακολουθοῦν νά κυκλοφοροῦν μασκοφόροι, ἀκόμη καί ὅταν βρίσκονται σέ ἐρημιά μόνοι τους, μή φροντίζοντες γιά τίποτα ἄλλο, παρά μόνο γιά τήν ἐξασφάλιση τῆς σωματικῆς

τους ὑγείας, πού κινδυνεύει «κατά φαντασίαν»!

Φωνάζουμε ἀπό τόν Μάρτιο τοῦ 2020 γιά τήν ἀπάτη τοῦ COVID-19 (ἡ ὁποία, κατά τήν ὁμολογία τοῦ ὑπουργοῦ Ἄ. Γεωργιάδη, εἶναι «μιά παγκόσμια ἄσκηση») καί, δόξα τῷ Θεῷ, μᾶς ἄκουσαν πολλοί, ἀπό ὅλον τόν κόσμο, ἀρκετοί καί ἐκτός Ἐκκλησίας.

Στήν ἀρχή, ὅμως, μᾶς ἀντιστρατεύθηκαν καί κάποιοι παραδοσιακοί θρησκευόμενοι, λόγῳ τῆς φιλίας τους μέ τόν κ. Τσιόδρα και μᾶς ἐλοιδώρησαν, ἐπειδή ἀποκαλέσαμε τόν COVID-19 «ἁπλῆ γρίπη». Στή συνέχεια κατάλαβαν καί ἔγιναν σφοδροί πολέμιοι τῆς Κυβερνητικῆς τακτικῆς ὡς πρός τήν λεγομένη «πανδημία», υἱοθετήσαντες τήν ἐπ’ αὐτῆς τοποθέτηση τοῦ διεθνοῦς φήμης ἰολόγου Μπαγκντί, τόν ὁποῖον ἀπό τήν ἀρχή τῆς πανδημικῆς ἀπάτης ἐπικαλούμεθα και οἱ ἀναγνῶστες τοῦ περιοδικοῦ μας γνωρίσατε. Ὡστόσο αὐτοί, δεν αἰσθάνθηκαν τήν ἀνάγκη νά ἀναγνωρίσουν, ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων, τήν ἀδικία πού μᾶς ἔκαναν, οὔτε τήν ἀρχική λάθος ἐκτίμησή τους, ὅτι ὁ θανάσιμος κίνδυνος τοῦ ἰοῦ ἦταν ὑπαρκτός, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἦταν πράξη τοῦ παγκοσμίου πολιτικοῦ σχεδιασμοῦ γιά την καθυπόταξη τῶν λαῶν, μέ ὑγειονομική πρόφαση! Δέν περιμέναμε τήν συγνώμη τους, οὔτε τήν ἀναφορά τους στόν δίκαιο καί ἐκ τῶν πραγμάτων ἐπαληθευθέντα ἀγῶνα μας. Περιμέναμε, ὅμως, νά διαπιστώσουν τήν πολιτική τους ἀνωριμότητα καί τήν ἔλλειψη τῆς διορατικότητος, πού ἀπαιτεῖται, προκειμένου κανείς νά πολιτευθῇ.

Καί τώρα! Ξαφνικά! Σάν νά ξύπνησαν οἱ θρησκευόμενοι ἀπό λήθαργο, μᾶς ζητοῦν ἀπεγνωσμένα νά τούς εἰποῦμε τί νά ψηφίσουν, ὅταν ἐδῶ καί καιρό ἔχουμε μέ ἐπιχειρήματα ἐξηγήσει ὅτι τώρα πιά το θέμα τῶν ἐκλογῶν ἔχει κλείσει γιά τούς νουνεχεῖς, διότι δέν ΖΗΤΕΙΤΑΙ πλέον Ἡγέτης, ἀλλά ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΛΑΟΣ! Γι’ αὐτό καί ἡ Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» ἀπενεργοποιήθηκε ἐκλογικά, διότι ἐφ’ ὅσον οἱ ἐκκλησιαζόμενοι ὁλοπρόθυμα καί μέ ἀπερίγραπτο φανατισμό ἀκολούθησαν τά Κυβερνητικά τυραννικά μέτρα καί ‘‘γύρισαν τήν πλάτη’’ ἀκόμη καί στούς Ναούς τους, κάνοντας Κατηχητικό τους την Τηλεόραση, ἐξέλιπε πλέον κάθε ἀνθρώπινη ἐλπίδα.

Βεβαίως, ὅλοι ἐκεῖνοι, πού ὅταν ἦταν καιρός κοίταζαν ἀλλοῦ, τώρα δραστηριοποιήθηκαν νά συσπειρώσουν ‘‘πατριωτικές δυνάμεις’’ καί νά φτιάξουν ἕνα συνοθύλευμα ἀνθρώπων μέ συγκεχυμένες ἰδεολογίες (ἀδυνατοῦντες νά κατανοήσουν τήν πολιτική τῆς Αὐτοκρατορίας μας), ὅπως τό προσπαθοῦσαν χρόνια ὁλόκληρα καί τούς ἀποτρέπαμε. Ἐφαρμόζουν τήν παλαιοπολιτική συνταγή μέ ἐπικάλυμμα Ὀρθοδοξίας καί μπαγιάτικων ‘‘φρέσκων’’(!) ἀγωνιστικῶν ἰδεῶν!

Ἡ ὥρα γιά Κοινοβουλευτική ἀλλαγή ἔχει, κατά τήν ἄποψή μας, παρέλθει καί, μάλιστα πρό πολλοῦ.

Ὄχι μόνο γιά τούς λόγους πού ἀναφέραμε, ἀλλά καί γιά τόν βασικό λόγο ὅτι πλέον τό ἐκλογικό ἀποτέλεσμα νοθεύεται μέ ἐξελιγμένα ἠλεκτρονικά κόλπα καί οἱ μόνοι πού μποροῦν νά ἐλπίζουν σέ ἀποτελεσματική ἀμφισβήτηση τοῦ νοθευμένου ἀποτελέσματός τους εἶναι ὅσοι θά διαθέτουν δικούς τους ἐκλογικούς ἀντιπροσώπους σέ ὅλα τά Ἐκλογικά Κέντρα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας, δηλαδή τοὐλάχιστον 4000 ἀνθρώπους!

Προσωπικά ἀναμένω πλέον, τήν λύση τοῦ Θεοῦ. Εἴτε ἐμμέσως, μέ αἰφνιδία ἀνατροπή τῆς Παγκοσμίου Πολιτικῆς Σκηνῆς, εἴτε με ἄμεση ἐπέμβασή Του, ἡ ὁποία καί θά εἶναι ἡ πλέον ὀδυνηρή!»

Κυριακή 14 Μαΐου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ἡ Ταβιθά - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (7 ΜΑΪΟΥ 2023)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

«αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει» (Πράξ. Θ΄ 35). 

Ἡ Ταβιθά. 

Χριστιανὴ μαθήτρια τῆς πρώτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Εὑρίσκεται καὶ κατοικεῖ εἰς τήν, ἕως τῆς σήμερον, ὑπάρχουσαν πόλιν τῆς Ἰόππης, ὀλίγα χιλιόμετρα μακρὰν τῆς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων. Ἡ εὐσεβὴς αὕτη γυνὴ διακρίνεται διὰ τὴν εἰλικρινῆ καὶ βαθεῖα ἀγάπην της πρὸς τὸν συνάνθρωπον, καὶ διὰ τοῦτο, ἐξοδεύει πᾶν ὅ,τι διαθέτει, διὰ τὴν συντήρησιν καὶ τὴν διατροφὴν τῶν πτωχῶν καὶ ὀρφανῶν καὶ χηρῶν! Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ ἐργάζεται … «ταῖς ἰδίαις χερσί», καὶ ποιεῖ «χιτῶνας καὶ ἱμάτια» διὰ νὰ ἐνδύσῃ τοὺς γυμνοὺς καὶ ρακενδύτους, τῆς Ἰόππης ἀλλὰ καὶ τῆς εὑρυτέρας περιοχῆς! Αἱ ἐλεημοσύναι καὶ αἱ ἀγαθοεργίαι της, ἔχουσιν ἐπιδράσει καταλυτικῶς εἰς τὰς καρδίας τῶν πτωχῶν καὶ ἀδυνάτων, ὥστε θεωροῦσι ταύτην ὡς … «μητέρα» καὶ τροφὸν καὶ συμπαραστάτην των! 

Ὅμως, ὡς συμβαίνει συνήθως, συνέβη καὶ ἐν προκειμένῳ ἵνα αὕτη ἀσθενήσῃ … ἀσθένειαν σοβαρὰν καὶ ἀνίατον, διὰ τὰ δεδομένα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἥτις (ἀσθένεια) ἐξελίσσετο ἐπιδεινουμένη, καὶ ἐπέφερε συντόμως τὸν θάνατόν της! Ἀμέσως, ἡ εἴδησις τοῦ θανάτου της διεδόθη ὡς ἀστραπή, καὶ ἤρχισαν νὰ καταφθάνωσιν εἰς τὴν οἰκίαν της, ἅπαντες καὶ ἅπασαι, ἐκεῖνοι καὶ ἐκεῖναι, οἵτινες εὐηργετήθησαν ἐκ τῶν ἁγίων χειρῶν της! Δὲν ἤρχοντο μόνον διὰ νὰ τῆς ἀποτίσσουν τὰς εὐχαριστίας καὶ τὴν εὐγνωμοσύνην των! Οὔτε ἤρχοντο ἵνα … κλαύσωσι καὶ θρηνήσωσι διὰ τὴν ἀπώλειάν της, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ παρακαλέσωσι τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, … ὡς ἤγειρεν ἐκ τοῦ θανάτου, τόν τε υἱὸν τῆς χήρας εἰς τὴν Ναΐν, ἀλλὰ καὶ τὴν θυγατέρα τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου, ὡς καὶ τὸν Αὐτοῦ φίλον Λάζαρον, νὰ θαυματουργήσῃ καὶ πάλιν, καὶ ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν ζωήν, τὴν ἠγαπημένην των Ταβιθά! 

Ποῖος, ὅμως, θὰ ἠδύνατο ἵνα ἀπευθύνῃ τοιαύτην … «ἰσχυρὰν παράκλησιν καὶ ἰκεσίαν» πρὸς τὸν Θεόν, καὶ κάμψει τοσοῦτον, τὸ Θεῖον ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν τοῦ Κυρίου; Καὶ ἐνῶ ἡτοίμαζον τὴν κεκοιμημένην διὰ τὰ τοῦ ἐνταφιασμοῦ αὐτῆς, κάποιοι ἐκ τῶν χριστιανῶν τῆς Ἰόππης ἤκουσαν ὅτι ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων, Πέτρος, εὑρίσκεται εἰς τὴν πόλιν τῆς Λύδδης, ἥτις ἀπεῖχεν ἐκ τῆς Ἰόππης, ὀλίγην μόνον ἀπόστασιν …! Ἔσπευσαν, λοιπόν, καὶ «ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν» (Πράξ. Θ΄ 38)! Ὄντως, ὁ Πέτρος, ἔσπευσεν ἀνταποκρινόμενος εἰς τὰς παρακλήσεις τῶν ἀπεσταλμένων … καὶ ἦλθε μετ’ αὐτῶν καὶ … «ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῶ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾿ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς»! Μία, ἰδιαιτέρως συγκλονιστικὴ εἰκών, περιγράφεται εἰς τὸ ἱερὸν κείμενον, τὴν ὁποίαν ἀντίκρισεν ὁ Πέτρος, εἰσερχόμενος εἰς τὸ ὑπερῶον, ὅπου ἔκειτο τὸ σῶμα τῆς Ταβιθᾶς! 

Ἅπαντες οἱ εὐεργετηθέντες, μετὰ δακρύων ἐπιδεικνύουσι τὰ δῶρα τῆς θανούσης καὶ παρακαλοῦσι τὸν Ἀπόστολον διὰ τὴν … ἀνάστασίν της! Ὁ Πέτρος τοὺς παρακαλεῖ ἵνα τὸν ἀφήσωσι μόνον πρὸ τοῦ ἱεροῦ σκηνώματος, καὶ ἀφοῦ ἐγονάτισε καὶ προσηυχήθη, ἐπικαλούμενος τὴν δύναμιν τοῦ Ἔχοντος τὴν ἐξουσίαν … τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, ὡμίλησεν, ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸ νεκρὸν σῶμα … καλῶν τὴν Ταβιθὰ ἵνα ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν ζωήν! Ὁ Κύριος, ὅστις ὑπεσχέθη, ὅτι … «πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε» (Ματθ. ΚΑ΄ 22), ἀνταπεκρίθη εἰς τὰς δεήσεις τοῦ … μαθητοῦ Του, καὶ ἔφερε καὶ πάλιν εἰς τὴν ζωὴν τὴν κεκοιμημένην, χαροποιῶν τούς, πρὸ ὀλίγου, ὀδυνωμένους χριστιανούς! 

Ἡ σημασία τοῦ θαύματος. 

Πολλάκις ἔχομεν εἴπει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅτι τὰ θαύματα τὰ ὁποῖα ἔγιναν καὶ γίνονται ἀπὸ τὸν Κύριον, εἴτε ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ ἰδίου, εἴτε διὰ μέσου τῶν ἐπικαλουμένων τὸ Θεῖον Αὐτοῦ Ὄνομα, ἔχουσι σκοπὸν τὴν διδαχὴν καὶ σωτηρίαν ἡμῶν! Εἰδικῶς δὲ ὅταν ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος «ἐμερίμνησε» … κάποια ἐκ τῶν τοιούτων θαυμάτων νὰ περιληφθῶσιν εἰς τὰς σελίδας τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὰ τοιαῦτα ἀπαιτοῦσιν ἰδιαιτέραν προσοχήν …! 

Εἰς τὸ προαναφερθὲν θαῦμα, εὐκόλως ἀντιλαμβάνεταί τις, ὅτι ὁ σκοπὸς τοῦ τοιούτου θαύματος, δὲν ἦτο ἁπλῶς ἡ ἐπαναφορὰ ἑνὸς κεκοιμημένου εἰς τὴν βιολογικὴν ζωήν, - ἀναμφισβητήτως καὶ τοῦτο εἶναι θαυμαστόν, - ἀλλὰ τὸ γεγονὸς ὅτι, ἡ ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἰόππης πρὸς τὴν εὐεργέτιδά των, «ἔκαμψεν» τὸ Θεῖον ἔλεος καὶ διὰ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ὁ Κύριος ἐπεβράβευσε, καὶ τὴν ἐλεήμονα Ταβιθά, ἀλλὰ καὶ τοὺς εὐγνώμονας Ἰοππεῖς! Κατ’ ἐπέκτασιν δέ, θὰ ἐλέγωμεν ὅτι διὰ τοῦ τοιούτου θαύματος, ἐπαινεῖται καὶ ἐξυψοῦται … αὐτὴ αὕτη ἡ θεοπρεπὴς ἀρετὴ τῆς Ἐλεημοσύνης! 

Πόσα, ἆραγε, θὰ ἠδυνάμεθα ἵνα εἴπωμεν, περὶ τοῦ τοιούτου Θείου θησαυροῦ; Διότι … θησαυρὸς ἀνέκλειπτος εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη! Θησαυρὸς ἄφθαρτος, παραμένων εἰς τοὺς αἰῶνας! Θησαυρὸς τὸν ὁποῖον, «οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ … κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν» (Ματθ. ΣΤ΄ 21)! Θησαυρὸς τὸν ὁποῖον μᾶς συνιστᾷ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, καὶ μάλιστα,  ὑποδεικνύων καὶ τὸ τρόπον κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ πρέπῃ νὰ ἐνεργῇται ἡ Θεία αὕτη ἐντολή! «Προσέχετε τὴν ἐλεημοσύνην ὑμῶν μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸ θεαθῆναι αὐτοῖς· … Ὅταν οὖν ποιῇς ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃς ἔμπροσθέν σου, … Σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου, ὅπως ᾖ σου ἡ ἐλεημοσύνη ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ» (Ματθ. ΣΤ΄ 1-5)! 

Τοιουτοτρόπως εἰργάζετο τὴν τοιαύτην ἱερὰν ἐργασίαν τῆς ἐλεημοσύνης ἐν προκειμένῳ καὶ ἡ Ἁγία καὶ ἐλεήμων Δορκάς! Προσέφερε, κατ’οὐσίαν, τὸν πόνον καὶ τὴν ἀγάπην της, ἀποβλέπουσα ἀποκλειστικῶς εἰς τὴν ἀνάπαυσιν καὶ παρρηγορίαν τοῦ πλησίον της καὶ οὐδόλως ἐπεδίωξεν τὴν προβολὴν τοῦ προσώπου της! Τοῦτο βεβαίως εἶναι αὐτονόητον, καθ’ ὅσον … αἱ προσφοραί της, κατὰ τὴν οἰκονομικὴν ἐκτίμησιν, ἦσαν … ἀσήμαντοι, ἀλλὰ διὰ τὸν Θεὸν καὶ τοὺς πτωχούς, ἦσαν σημαντικότατοι! 

«Ἡ ἀγάπη καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν» (Α΄ Πέτρ. Δ΄ 8). 

Εὑρισκόμεθα, φίλοι μου ἀναγνῶσται, εἰς ἐποχὰς δυσκόλους, ὅπου ἡ ἀγάπη μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά, ἀκόμη καὶ μεταξὺ τῶν οἰκογενῶν … τείνει ἵνα ἐκλείψῃ! Ὁ ἀτομισμὸς καὶ ἡ ὑπερηφάνεια, ἀλλὰ καὶ ἐξιδανίκευσις τοῦ … ἑαυτοῦ μας, μᾶς ἔχουν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν συνάνθρωπο καὶ εἶναι σπάνιαι πλέον αἱ περιπτώσεις κατὰ τὰς ὁποίας … κάποιος τείνει τὸ ἐνδιαφέρον καὶ τὴν ἀγάπην του διὰ τὸν ἀδελφόν … Δι’ ἐκεῖνον τὸν ἀδελφόν, «δι’ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν»! Δι’ ἐκεῖνον, ὄπισθεν τοῦ ὁποίου κρύπτεται Αὐτὸς οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! 

Ἂς μὴν ξεχνῶμεν ὅμως, ὅτι ἡ «ἐλεημοσύνη … ἐκ θανάτου ρύεται, καὶ αὐτὴ ἀποκαθαριεῖ πᾶσαν ἁμαρτίαν» (Τωβίτ ΙΒ΄ 9)! Τοῦτο καὶ μόνον, εἶναι ἀρκετὸν ἵνα διορθώσῃ τὴν κακότητα καὶ ἀναλγησίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, καὶ ἀναλογιζόμενοι, ὅτι θὰ ζητήσωμεν καὶ ἡμεῖς, ἔλεος, ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως, ἂς σπεύδομεν εἰς ἔργα ἀγάπης καὶ ἐλέους! 

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

     Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν 

       

Προς τους υποψηφίους βουλευτές Αχαΐας ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΙΝΑΛ

Σεβαστοί, αγαπητοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ενώ όψει των βουλευτικών εκλογών σάς κοινοποιώ επιστολή μου προς βουλευτές και υποψηφίους βουλευτές των τριών μεγάλων κομμάτων.

Επίσης, στο ιστολόγιο «ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ» (https://agapotonxristo.blogspot.com/2023/05/blog-post_11.html) μπορείτε να θυμηθείτε κάποια πρωτοφανή που συνέβησαν τα τελευταία δύο χρόνια στην πατρίδα μας, τα οποία επιβάλλεται ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί να τα συνεκτιμήσουμε κατά την επιλογή των κομμάτων και των προσώπων που θα ψηφίσουμε…

Τέλος, σεβαστοί και αγαπητοί μου, νομίζω πως δεν έχετε λησμονήσει ότι 7.500 οικογένειες ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού  -των ηρώων της πανδημίας, τους οποίους χειροκροτούσαμε από τα μπαλκόνια- έμειναν επί 16 μήνες χωρίς εργασία και μισθό κατά παράβαση του Ελληνικού Συντάγματος. Και το τραγικότερο όλων: μια επιστήμων οδοντίατρος μη αντέχοντας το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο την οδήγησαν οι αντισυνταγματικές και παράλογες κυβερνητικές αποφάσεις αυτοκτόνησε!  Οι υπεύθυνοι δεν ζήτησαν ακόμα συγγνώμη για το έγκλημα τους αυτό. Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν δικαιούμαστε να λησμονούμε τέτοια αδικία σε βάρος των συνανθρώπων μας…

Επιτέλους, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε ως βασικό κριτήριο για την ψήφο μας τις αιώνιες Αρχές και Διδασκαλίες του Ευαγγελίου και όχι την τσέπη μας…

Προς 

τους ευσεβείς υποψηφίους βουλευτές Αχαΐας

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

Ενταύθα

Αγαπητοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ως Ορθόδοξος Χριστιανός και, μάλιστα, Ορθόδοξος ιερέας και εφημέριος στην κεντρική και ιστορική ενορία του Αγ. Νικολάου Πατρών,  απευθύνομαι σε εσάς που με διαφόρους τρόπους εκφράζετε όχι μόνο το σεβασμό σας στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και την Εκκλησία Του, αλλά και δεν παραλείπετε να αυτοπροσδιορίζεσθε έργοις και λόγοις ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Μας χαροποιείτε με τη στάση σας αυτή!

Μάλιστα, μας συγκινεί η προθυμία με την οποία σπεύδετε εσείς και συνάδελφοί σας όχι μόνο να προσκυνάτε ακόμα και γονυπετείς την σεβάσμια εικόνα του «Άξιον Εστίν» στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών, αλλά και να μας ενημερώνουν τα πολιτικά σας γραφεία με επίσημα δελτία τύπου ή non-paper για την ευλαβή αυτή στάση σας! Θέλω να πιστεύω ότι προέρχεται από την ειλικρινή σας Ορθόδοξη πίστη και δεν έχει κίνητρα και σκοπιμότητες ανάξιες και προσβλητικές για σοβαρά πολιτικά πρόσωπα (π.χ. ψηφοθηρία, εξαπάτηση των απλών πιστών κοκ), όπως πολύ συχνά κάποιοι σας κατηγορούν. άδικα, θέλω να πιστεύω.

Ως Αχαιός ιδιαίτερα συγκινήθηκα όταν προ 20ημέρου (την Παρασκευή της Διακαινησίμου) είδα πολλούς Βουλευτές και υποψηφίους της Κυβερνητικής παράταξης και της μείζονος και λοιπής Αντιπολίτευσης να συμμετέχουν στην πανήγυρη και λιτανεία της Παναγίας Τρυπητής στο Αίγιο. Δυστυχώς, όμως, θυμήθηκα ότι μόλις προ διετίας την ίδια ακριβώς μέρα αυτή η ίδια η Κυβερνητική παράταξη με τη σύμφωνη γνώμη της ίδιας Αντιπολίτευσης όχι μόνο είχε επιβάλει πρόστιμο για την απλή περιφορά της εικόνας της Παναγίας πάνω σε αυτοκίνητο, αλλά και την είχε διασύρει όπως και όλη τη λειτουργική μας διακονία, ως αιτία μολυσμού των πόλεων και διάδοσης της πανδημίας στο λαό! Θέλω να πιστεύω ότι η φετινή συμμετοχή σας στη λιτανεία της Εφόρου του Αιγίου δεν γίνεται υποκριτικά για ψηφοθηρικούς λόγους αλλά είναι μια εκδήλωση έμπρακτης μετάνοιας για την τότε ασέβειά σας (προσωπική ή παραταξιακή, δεν έχει μεγάλη διάφορα…) στην Παναγία μας και προς όλη την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας! Βέβαια, δεν ακούστηκε να ζητήσετε συγγνώμη ούτε από την Παναγία, ούτε από τον επιχώριο Επίσκοπο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, ούτε από εμάς τους λοιπούς κληρικούς, ούτε από τον πιστό λαό για τον τότε δημόσιο προπηλακισμό μας εκ μέρους σας.  Τέλος πάντων, δεν πειράζει, αρκεί η έμπρακτη μετάνοιά σας…

Αντιλαμβάνεσθε, αγαπητοί μου, ότι προσπαθώ να έχω καλό λογισμό για όλες τις ενέργειές σας με τις οποίες ιδιαίτερα αυτό τον προεκλογικό καιρό φανερώνετε έντονα την ευλάβεια και το σεβασμό σας στην Ορθόδοξη πίστη μας.

Υπάρχουν όμως κάποια ερωτήματα που ταλαιπωρούν πολύ όχι μόνο τη δική μου σκέψη αλλά και πολλών άλλων κληρικών και πιστών, και επιτρέψτε μου να σας τα απευθύνω ελπίζοντας ότι με την απάντησή σας θα μας βοηθήσετε να τα υπερβούμε:

Πώς γίνεται ένας αυτοπροσδιοριζόμενος και αυτοπροβαλλόμενος ως συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός να είναι ενταγμένος σε πολιτική παράταξη της οποίας το πολιτικό πρόγραμμα σε καίριες και θεμελιώδεις διατάξεις του αθετεί, περιφρονεί και προσβάλλει το Νόμο του Θεού; 

Πώς μπορεί ένας βουλευτής ταυτόχρονα να λέει ότι τιμά το Ευαγγέλιο και ταυτόχρονα να είναι ενταγμένος και να υποστηρίζει κόμμα που ευθέως το περιφρονεί;

Πώς μπορεί να συνδυάζει η συνείδησή σας την ίδια στιγμή το σεβασμό στην Ορθόδοξη Εκκλησία  μαζί με την περιφρόνηση στη διδασκαλία της;  

Πώς τη μια μέρα ενώπιον επισκόπων και κληρικών και πιστών διακηρύττετε την προσήλωση σας στη διδασκαλία του Χριστού και την επόμενη μας καλείτε να υπερψηφίσουμε κυβερνητικό πρόγραμμα που είναι ριζικά αντίθετο με αυτή; 

Και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις: Δεν εννοώ κάποιες επιμέρους λεπτομέρειες ή ήσσονος σημασίας χριστιανικές διδασκαλίες ή διατάξεις τού προεκλογικού σας προγράμματος, αλλά βασικές διδασκαλίες πίστης και χριστιανικής ζωής από τη μια πλευρά, και από την άλλη θεμελιώδεις  διατάξεις του κυβερνητικού σας προγράμματος, όπως οι ίδιες οι παρατάξεις σας τις έχουν αξιολογήσει. 

Αναφέρομαι στο από πνευματικής άποψης μείζον ζήτημα του κιναιδισμού, καταπυγοσὺνης (κατά την αρχαιοελληνική γραμματεία) ή σοδομισμού, αρσενοκοιτίας (κατά τους χριστιανούς συγγραφείς), ανωμαλίας (σύμφωνα με τα λεξικά Μπαμπινιὼτη, Τεγόπουλου, Φυτράκη) και γενικότερα της ατζέντας των ΛΟΑΤΚΙ (κατά την ορολογία της πολιτικής ορθότητας). [Για να μην υπάρξει ηθελημένη ή μη παρεξήγηση: Προφανώς αναφέρομαι στη συστηματική προσπάθεια εξωραϊσμού, διαφήμισης και ουσιαστικά επιβολής της αμαρτίας στην κοινωνία και με κανένα τρόπο δεν στρέφομαι ούτε θέλω να στιγματίσω πρόσωπα που είναι υποδουλωμένα στο συγκεκριμένο πάθος-αμαρτία  -τον «κολοφώνα (=αποκορύφωμα) των κακών», κατά τον Ιω. Χρυσόστομο-  όπως βέβαια και σε όλα τα πάθη, τα οποία απομακρύνουν τον άνθρωπο από τον Θεό και μπορούν να του στερήσουν την σωτηρία. Δηλαδή, άλλο πράγμα η αμαρτία που καταδικάζεται απόλυτα και άλλο πράγμα εμείς οι άνθρωποι, «εικόνες του Θεού», που έχουμε πέσει θύμα της αμαρτίας και χρήζουμε του ελέους του Θεού]. 

Νομίζω, γνωρίζετε πολύ καλά ότι στα ανωτέρω ζητήματα οι θέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι απολύτως σαφείς και σταθερές διαχρονικά, διότι στηρίζονται σε προφητικές, αποστολικές, πατερικές και συνοδικές εκκλησιαστικές διδασκαλίες, αφού τα θέματα αυτά άπτονται του πυρήνα της Χριστιανικής ανθρωπολογίας και σωτηριολογὶας. Δεν νοείται Ορθόδοξος Χριστιανός να μην αποδέχεται τη διδασκαλία της Εκκλησίας περί ανθρώπου, περί σωτηρίας, περί γάμου κλπ. Επιτέλους, δεν υπάρχει Ορθοδοξία ala carte…

Από την άλλη πλευρά, οι θέσεις των πολιτικών σας παρατάξεων για τα ζητήματα αυτά όπως έχουν καταγραφεί στα προεκλογικά κυβερνητικά τους προγράμματα είναι εντελώς αντίθετες ή, ακριβέστερα, ανατρέπουν πλήρως τη χριστιανική ηθική και διδασκαλία περί ανθρώπου, σωτηρίας κλπ .  θεωρούνται δε από τις ίδιες σας τις παρατάξεις ως αδιαπραγμάτευτες.

Πώς λοιπόν μπορείτε και τα συμβιβάζετε αυτά στη συνείδησή σας;

Με ποια εσωτερική άνεση εμφανίζεστε ενώπιον επισκόπων, ιερέων και πιστών χριστιανών και μας καλείτε να ψηφίσουμε τα πολιτικά σας προγράμματα, τα οποία είναι εντελώς αντίθετα με την πίστη μας; Δηλαδή μας προτείνετε να ασεβήσουμε ενώπιον του Θεού, να αμαρτήσουμε συνειδητά εναντίον του Νόμου Του;  Μη γένοιτο!

Και σε τελική ανάλυση: πώς ανέχεστε, αγαπητοί, όσοι θέλετε να είστε συνειδητά μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας και αγωνίζεσθε να ζείτε κατά Χριστόν, πώς ανέχεστε να «στεγάζεστε» κάτω από πολιτική στέγη που περιφρονεί το Νόμο του Θεού, ασεβεί στο Ευαγγέλιο Ιησού Χριστού, ανατρέπει τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας; Δεν πρέπει να έχει εφαρμογή και στην συγκεκριμένη περίπτωση η προτροπή του Ευαγ. Ιωάννου (Αποκ. 18, 4):

«και ήκουσα άλλην φωνήν εκ του ουρανού λέγουσαν :

έξελθε  ο λαός μου,  ίνα μη συγκοινωνήσετε ταις αμαρτίαις αυτής,

ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε»;

Με  τιμή και ευχές

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Τι σημαίνει ΠΑΤΡΙΔΑ; Γιατί έχει διαστρεβλωθεί τόσο πολύ η έννοια της λέξης αυτής;

Τι ειναι η Πατρίδα ; 

Πατρίδα είναι το σπίτι μου, οι γονείς, τα αδέλφια μου, οι φίλοι μου, η γειτονιά που μεγάλωσα, το σχολείο που έμαθα γράμματα, το χωριό μου, η πόλις μου. Πατρίδα είναι ο κάμπος που με έθρεψε, το βουνό που πήγαινα εκδρομές, οι παραλίες που κολύμπησα, η εκκλησία που βαπτίστηκα και παντρεύτηκα, η γλώσσα που μιλάω, τα φαγητά που μαγειρεύει η μάννα μου, το νοσοκομείο που με γιάτρεψε όταν αρρώστησα. Πατρίδα είναι οι παππούδες μου που πολέμησαν τους Τούρκους, τους Γερμανούς, τους Ιταλούς, τους Βούλγαρους, όλους αυτούς που θέλησαν να μας κατακτήσουν και να μας στερήσουν την ελευθερία μας…

Πατρίδα είναι όλοι αυτοί από το παρελθόν που κινδύνεψαν, κουράστηκαν, τραυματίστηκαν, σκοτώθηκαν για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι… Πατρίδα είναι τα αδέλφια μου που πάνε σήμερα στο στρατό για να μας προστατέψουν από τους εξωτερικούς εχθρούς…

Η πατρίδα είναι μία μεγάλη μάννα που σκεπάζει κάτω από τα φτερά της όλους τους Έλληνες για να ζούνε με ασφάλεια, χωρίς να φοβούνται ότι κάποιος θα πάρει τα παιδιά του για γενίτσαρους, ή θα ατιμάσει την κόρη, την αδελφή ή την μάννα. Πατρίδα είναι το μέρος εκείνο όπου μπορούμε να ζούμε ελεύθεροι, να μιλάμε την γλώσσα μας, να λατρεύουμε τον Χριστό χωρίς να μας σκοτώνουν (π.χ. Συρία).

Όταν λοιπόν κάποιος δεν αγαπά την πατρίδα του δεν αγαπά όλα τα παραπάνω. Είναι ψυχικά ισορροπημένος ένας άνθρωπος που μισεί την πατρίδα του; Που μισεί τον εαυτό του τελικά; Ποια ύπουλη διαστρεβλωτική προπαγάνδα μπορεί να θολώσει την σκέψη τόσο πολύ;

Ποια ιδεολογία μπορεί να μας μπερδέψει τόσο πολύ ώστε να χάσουμε τον εαυτό μας; Όλοι οι λαοί έχουν μία πατρίδα και κάποιοι χύνουν σήμερα το αίμα τους για να την αποκτήσουν (π.χ. οι Κούρδοι μέσα στην Τουρκία).

Αλίμονο σε αυτούς που φτώχυνε ή καταστράφηκε η πατρίδα τους. Χάσανε το σπίτι τους, την δουλειά τους, την πόλη τους, τους φίλους τους και αναγκάστηκαν να πάνε σε ξένες χώρες να ξεκινήσουν από το μηδέν, από τον πάτο της εκεί κοινωνίας. Δυστύχησαν. Από μηχανικοί κατάντησαν εργάτες και από γιατρίνες έγιναν καθαρίστριες στα ξένα σπίτια. Αυτή είναι η τύχη αυτών που χάνουν την πατρίδα τους.

Γι’ αυτό όχι μόνον οι μεγάλοι σοφοί αλλά και κάθε λογικός άνθρωπος αγαπά την πατρίδα του. Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, οι μεγάλοι σοφοί της Αρχαίας Ελλάδας που θαυμάζονται από όλον τον κόσμο, που δεν υπάρχει πανεπιστήμιο πάνω στην Γη που να μην μελετά τα έργα τους, λέγανε ότι «δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο για τον άνθρωπο από την πατρίδα του». Γι’ αυτό υπερήφανα θυσιάστηκαν οι 300 του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.

Γι’ αυτό ηρωικά πολέμησαν και νίκησαν - τους πολύ περισσότερους Πέρσες- οι Αθηναίοι στον Μαραθώνα. Γι’αυτήν την πατρίδα προτίμησε να θυσιαστεί ο τελευταίος Έλληνας αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος πάνω στα τείχη της Κωνσταντινούπολης, παρά να την παραδώσει στον Τούρκο.

Για να αποκτήσουμε ελεύθερη πατρίδα θυσιάστηκε ο «ιερός λόχος»– ο ανθός της ελληνικής νεολαίας, το 1821 στο Δραγατσάνι. «Εμείς σηκώσαμε τα όπλα για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία» μας λένε με το στόμα του Κολοκοτρώνη όλοι οι αγωνιστές του 1821.

Με κίνδυνο της ζωής του ο Μανώλης Γλέζος κατέβασε το 1940 από την Ακρόπολη την Ναζιστική σβάστικα, το σύμβολο του Γερμανού κατακτητή, που θέλησε να πάρει την θέση της ελληνικής σημαίας.

Ας μη γινόμαστε ανόητοι και αχάριστοι απέναντι στην πατρίδα μας, υποχωρητικοί απέναντι σε αυτούς που ευτελίζουν το εθνικό μας σύμβολό και μαζί με αυτό όλους τους Έλληνες. Ας δείχνουμε την δυσαρέσκειά μας απέναντι σε αυτούς τους ελληνόφωνους, τους δήθεν «υπερπροοδευτικούς» και στην πραγματικότητα καλυμμένους εχθρούς που χαίρονται με την καταστροφή της Ελλάδος.

Αγαπώ την πατρίδα μου και τιμώ το σύμβολό της, την ελληνική σημαία, γιατί με αυτό τον τρόπο δείχνω το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μου σε όλους αυτούς που αγωνίσθηκαν για την ελευθερία της Ελλάδας, για την δική μου ελευθερία και ευημερία σε τελική ανάλυση. Πατρίδα είμαι και εγώ ο ίδιος τελικά!

Αθανάσιος Ρακοβαλής

Η ευχή καίει τον δαίμονα - Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

 Όταν ήμασταν στην Νέα Σκήτη – έλεγε ο Γέροντας Εφραίμ –, ζώντος του Γέροντά μου Ιωσήφ, μας ήλθε ένας νεαρός δαιμονισμένος. Ο Γέροντας από ευσπλαχνία τους δεχόταν αυτούς τους δυστυχείς. Έμεναν όσον ήθελαν και κατόπιν έφευγαν μόνοι τους. Αυτοί δεν μπορούν να μείνουν επί πολύ σ’ έναν τόπο. Όλοι όσοι δεν έχουν από Θεού παράκληση μέσα τους, την αναζητούν αλλάζοντας τόπους και ανθρώπους.

Ο νέος αυτός είχε δαιμόνιο γυναικός του δρόμου. Όταν τον έπιανε, άλλαζε η φωνή του ως φωνή «κοινής» γυναικός και έλεγε «περί ων αισχρόν εστί και λέγειν» κατά τον Απόστολο.

Ήταν στην τέχνη βαρελοποιός. Αφήνουμε το όνομά του. Έμεινε λοιπόν στη Συνοδεία μας αρκετό καιρό και τις ώρες εργασίας ερχόταν στο εργόχειρο να βοηθάει ό,τι μπορούσε. Την τρίτη ημέρα μου λέγει:

– Πάτερ, δεν με μαθαίνεις και εμένα να κάνω σφραγίδια; Αυτά τα βαρέλια που κάνω είναι βαριά δουλειά. Και έχω και αυτόν εδώ μέσα μου, συνεχώς με καταρρακώνει.

– Να σε μάθω, αδελφέ μου, νάναι ευλογημένο! Να, έτσι και έτσι θα κάνεις. Τα εργαλεία είναι εδώ· τα ξύλα εκεί· τα δείγματα μπροστά σου· σ’ αυτόν τον πάγκο θα εργάζεσαι. Μόνο που, καθώς βλέπεις, εδώ στη Συνοδεία όλοι οι πατέρες δεν μιλούν, λένε πάντοτε την «ευχή».

Λέγοντας αυτά ήθελα να αποφύγω όσο το δυνατόν την αργολογία και τον μετεωρισμό μου στην προσευχή. Αλλά και κάτι άλλο μου γεννήθηκε εκείνη τη στιγμή: Άραγε, συλλογίσθηκα, οι δαιμονιζόμενοι μπορούν να λένε την «ευχή»; Λοιπόν πιάσαμε το εργόχειρο και την ευχή.

Δεν πέρασαν λίγα λεπτά και άναψε ο δαίμονας μέσα του. Άλλαξε τη λαλιά του και άρχισε να φωνάζει, να αισχρολογεί, να απειλεί, να υβρίζει.

– Σκάσε, κασίδη! έλεγε από μέσα. Σκάσε! Πάψε αυτό το μουρμουρητό! Τι λες και λες τα ίδια λόγια συνέχεια; Παράτα αυτές τις λέξεις. Με ζάλισες. Καλά είμαι μέσα σου. Τι θέλεις και με αναστατώνεις;

Είπε κάμποσα έτσι. Τον παίδεψε. Τον άφησε.

– Είδες τι μου κάνει; μου λέγει ο κακόμοιρος. Να, αυτά τραβώ συνέχεια.

– Υπομονή, αδελφέ μου, του λέγω· υπομονή! Μη του δίνεις σημασία. Δεν είναι δικά σου αυτά, να στεναχωριέσαι. Εσύ φρόντισε την ευχή.

Σχολάσαμε το εργόχειρο και πηγαίναμε προς τον Γέροντα. Και πηγαίνοντας μου λέγει:

– Πάτερ, να κάμω καμιά ευχή και γι’ αυτόν που έχω εδώ μέσα μου, να τον ελεήσει και αυτόν ο Θεός;

Ε, τι ήταν να το πει αυτό ο ταλαίπωρος! Παρευθύς τον πιάνει το δαιμόνιο, τον σηκώνει επάνω και τον βροντάει κάτω· ταράχτηκε ο τόπος. Αλλάζει τη γλώσσα του και τον αρχίζει:

– Σκάσε, κασίδηηηη! Σκάσε, σου είπα. Τι είναι αυτά που λες; Τι έλεος; Όχι έλεος! Δεν θέλω έλεος! Όχι! Τι έκανα να ζητώ έλεος; Είναι άδικος ο Θεός! Για μια μικρή αμαρτία, για μια υπερηφάνεια, με εξόρισε από τη δόξα μου. Δεν φταίμε εμείς. Αυτός φταίει! Αυτός να μετανοήσει! Όχι εμείς! Μακριά από έλεος!

Τον παίδεψε πολύ· τον άφησε ράκος. Εγώ έφριξα στα λεγόμενα του δαίμονα. Και κατάλαβα με την πείρα σε λίγα λεπτά όσα θα ήταν αδύνατον να καταλάβω διαβάζοντας περί δαιμόνων μύρια βιβλία.

Συνεχίσαμε τον δρόμο μας προς τον Γέροντα. Ο Γέροντας τον δεχόταν και του μιλούσε πάντοτε με πολλή αγάπη. Και ήταν πάντα ήρεμος μαζί του.

Προσευχόταν πολύ γι’ αυτούς, γνωρίζοντας τι μαρτύριο περνούσαν με τους δαίμονες. Και μας έλεγε:

– Εάν εμείς, που τους έχουμε απ’ έξω, τόσο μας παιδεύουν με τους λογισμούς και τα πάθη, τι μαρτύριο υποφέρουν αυτοί οι δυστυχείς που τους έχουν μέρα-νύχτα μέσα τους!

Και κουνώντας το κεφάλι του λυπημένα συμπλήρωνε:

– Ίσως αυτοί περνούν την κόλασή τους εδώ. Όμως αλίμονο σ’ εκείνους, που δεν θα μετανοήσουν για να τους παιδεύσει εύσπλαχνα ο Θεός, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην παρούσα ζωή.

Και ανέφερε τον λόγο ενός Αγίου που λέγει: «Εάν βλέπεις άνθρωπο να αμαρτάνει φανερά και να μη μετανοεί, και να μην του συμβαίνει κανένα λυπηρό στην παρούσα ζωή έως την ώρα του θανάτου του, να γνωρίζεις ότι η εξέταση του ανθρώπου αυτού θα είναι χωρίς έλεος κατά την ώρα της Κρίσεως». Και λέγοντας αυτά ο Γέροντας, εμείς βλέπαμε όλο και συμπαθέστερα τον πειραζόμενο αδελφό.

Στις Ακολουθίες αυτός δεν πήγαινε μέσα με τους πατέρες, παρά γύριζε έξω με το κομποσχοίνι στα βράχια· και φώναζε συνεχώς την ευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!

Αντιβοούσε ο τόπος. Είχε λάβει πείρα πόσο η ευχή καίει τον δαίμονα. Και εκεί που τριγυρίζοντας τα βράχια έλεγε ασταμάτητα την ευχή, αίφνης άλλαζε η φωνή του και άρχιζε ο δαίμονας:

– Σκάσε, σου είπα, σκάσε! Μ’ έσκασες! Τι κάθεσαι εδώ έξω και γυρίζεις τα βράχια και μουρμουρίζεις; Πήγαινε μέσα με τους άλλους και άφησε αυτό το μουρμουρητό. Τι λες και ξαναλές τα ίδια και τα ίδια μέρα-νύχτα, και δεν μ’ αφήνεις στιγμή να ησυχάσω; Με ζάλισες, με ζεμάτισες, με καις· δεν το καταλαβαίνεις;

Και όταν περνούσε η ώρα του πειρασμού, εκείνος πάλι την ευχή με το κομποσχοίνι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!

Είχε καταλάβει πολύ καλά αυτό που ο διάβολος νόμιζε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει. Και ήταν ένας πόνος ψυχής και μία ελπίδα να τον βλέπεις να υποφέρει, να αγωνίζεται, να υπομένει. Τέλος έμεινε καιρό μαζί μας και αρκετά βελτιωμένος έφυγε. Και δεν τον ξαναείδαμε. Ο Θεός γνωρίζει τι απέγινε.

Είδες τη δύναμη της ευχής και το αμετανόητο των δαιμόνων; Κατακαίγονται και φωνάζουν «όχι έλεος»! Και κατακρίνουν ακατάπαυστα τον Θεό. Ω της εωσφορικής υπερηφανίας! Και συ θαυμάζεις, που δεν μπορείς να συνεννοηθείς με κάποιους ανθρώπους· να τους εννοήσεις. Αλλά συλλογίσου κατά τι διαφέρει ένας εγωιστής, ένας αμετανόητος έως τέλους άνθρωπος από έναν δαίμονα; Ένας που δεν καταδέχεται να ομολογήσει τον Χριστό Θεό και άνθρωπο, και να ζητήσει, ενόσω ζει, το έλεος και την ευσπλαχνία Του;

Κατανοείς τώρα το βαθύτερο νόημα της ευχής; Πώς φανερώνει τους ανθρώπους, πόσο είναι ο καθένας πλησίον ή μακράν του Χριστού;

Από το βιβλίο: Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, Ελπιδοφόρες διδαχές με πατρικές οδηγίες. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη».

Κυριακή 7 Μαΐου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ποιά εἶναι ἡ ὡραιότερη λέξη τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας;

Γράφει ὁ Δημήτριος Νατσιός, δάσκαλος - Κιλκίς

Πρόεδρος "Νίκης"

Ποιά εἶναι ἡ ὡραιότερη λέξη τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ἀναρωτιόταν ὁ Πέτρος Χάρης, πρίν ἀπό περίπου 80 χρόνια καί ξεκινοῦσε ἕνα ὄμορφο δημοσιογραφικό παιχνίδι, δημοσιεύοντας τίς ἀπόψεις τῶν σπουδαιότερων λογοτεχνῶν, δημοσιογράφων ἀλλά καί πολιτικῶν τῆς ἐποχῆς.

Ἔτσι, ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς ἀπάντησε ὅτι ἡ ὡραιότερη λέξη εἶναι ὁ «δημοτικισμός», ὁ Γρηγόρης Ξενόπουλος ἔβρισκε γοητεία στή λέξη «αἰσιοδοξία», ὁ Σπύρος Μελάς χωρίς δισταγμό ἔβρισκε πιό ἑλκυστική τή λέξη «ἐλευθερία» καί ὁ Ζαχαρίας Παπαντωνίου ἐξῇρε τήν ὀμορφιά τῆς λέξης «μοναξιά». Ὁ ζωγράφος καί καθηγητής τῆς Σχολῆς Καλῶν Τεχνῶν Οὐμβέρτος Ἀργυρός ἐπέλεγε τή λέξη «χάρμα» διότι, ὅπως ὑποστήριζε, δέν... ὑπάρχει σέ καμία ἄλλη γλῶσσα καί στά πέντε γράμματά της κλείνει ὅ,τι χίλιες ἄλλες λέξεις μαζί. Ὁ Σωτήρης Σκίπης ἀνέσυρε τή λέξη «ἀπέθαντος» ἀπό τά βυζαντινά κείμενα, διαχωρίζοντάς την ἀπό τή λέξη «ἀθάνατος», καί ὁ Παντελής Χόρν δήλωσε παντοτινή προτίμηση στή λέξη«νιᾶτα». Ὁ ἀλησμόνητος Ἀθηναιογράφος Δημήτριος Γρ. Καμπούρογλους, παρά τά χρόνια του, προτιμοῦσε τή λέξη «ἰμερτή», δηλαδή τήν ἀγαπητή, τήν ποθητή. Ὁ θεατράνθρωπος Νικόλαος Λάσκαρις τήν «ζάχαρη», ὁ ἱστορικός Διονύσιος Κόκκινος τή λέξη«χίμαιρα», ὁ ζωγράφος Παῦλος Μαθιόπουλος τό «φῶς» καί ὁ γλύπτης Μιχαήλ Τόμπρος τή λέξη «οὐσία». Ὁ Παῦλος Νιρβάνας, προφανῶς ἐπηρεασμένος ἀπό τόν τόπο του (Σκόπελο), ἀγαποῦσε τή λέξη «θάλασσα». Οἱ ζωγράφοι ἀποκάλυπταν τίς εὐαισθησίες τους: Ὁ Δημήτριος Γερανιώτης ἤθελε τήν«ἁρμονία», ὁ Κωνσταντῖνος Παρθένης τήν «καλημέρα» καί ὁ Δημήτριος Μπισκίνης τό «ὄνειρο». Ὡς πρός τίς γυναῖκες πού κυριαρχοῦσαν στήν πνευματική ζωή ἡ λαογράφος Ἀγγελική Χατζημιχάλη ἤθελε «πίστη», ἐνῶ ἡ 25χρονη ἠθοποιός Ἑλένη Παπαδάκη, ἡ ὁποία ἔμελλε νά δολοφονηθεῖ ἄδικα στά Δεκεμβριανά του 1944, δήλωνε πώς «ἡ λέξις πού περικλείει τά περισσότερα πράγματα, τά πάντα θά ἔλεγα, εἶναι ἡ λέξις, ζωή»! Ἡ γιατρός καί συγγραφέας Ἄννα Κατσίγρα ἤθελε «χαρά» καί ἡ καθηγήτρια τοῦ Ἑλληνικοῦ Ὠδείου, Αὔρα Θεοδωροπούλου, ἀναζητοῦσε τήν «καλοσύνη».

Ἐνδιαφέρουσες ὅμως ἦταν καί οἱ ἀπαντήσεις τῶν πολιτικῶν του 1933: Ὁ στρατιωτικός καί Πρόεδρος τῆς Γερουσίας Στυλιανός Γονατάς προτιμοῦσε τό «ἐμπρός», ὁ Ἀλέξανδρος Παπαναστασίου τή λέξη «μάνα» καί ὁ πρόεδρος τῆς Βουλῆς Θεμιστοκλῆς Σοφούλης τή λέξη «φιλότιμο» διότι ἐκφράζει ἕναν ὁλόκληρο ἠθικό κόσμο καί δέν ὑπάρχει σέ ἄλλη γλῶσσα τοῦ κόσμου. Ὁ ἀρχηγός τοῦ Ἀγροτικοῦ Κόμματος Ἑλλάδος Ἰωάννης Σοφιανόπουλος πρότασσε τήν«ἀνατολή» καί ὁ ἱδρυτής τοῦ ἴδιου κόμματος Ἀλέξανδρος Μυλωνᾶς τή λέξη «πόνος».

'Ἐθεσα τό ἐρώτημα στά παιδιά, τό πιό ἀπαιτητικό, ἔντιμο καί ἀξιοπρεπές κοινό. Πρίν προχωρήσω στήν παράθεση τῶν ἀπαντήσεων νά προλάβω μιά ἔνσταση. Τό λεξιλόγιο τῶν μαθητῶν εἶναι πιό φτωχό καί περιορισμένο, οἱ γνώσεις ἀκόμη λιγοστές, ἀλλά «φθόνου καθαρόν τό παιδίον καί κενοδοξίας... καί τήν μεγίστην κέκτηται ἀρετήν, τήν ἀφέλειαν καί ἄπλαστον(=απροσποίητο) καί ταπεινόν», κατά τόν ἅγιο Χρυσόστομο. (ΕΠΕ, 11, 328). Ὑστεροβουλία, μνησικακία καί δοξομανία δέν συναντᾶς στά μικρά παιδιά. Οἱ λέξεις πού διάλεξαν τά παιδιά ἦταν: τό παιχνίδι, οἰκογένεια, τό σχολεῖο, ὁ ἥλιος, ἡ θάλασσα, ἡ Ἑλλάδα, ἡ Παναγία, ὁ Χριστός, ὁ φίλος καί ἡ φίλη, ἡ μαμά, ὁ μπαμπᾶς, οἱ παπποῦδες, τό διάλειμμα (τό πιό ἀγαπητό... μάθημα γιά διδάσκοντες καί διδασκομένους), γενικά ὡραῖες λέξεις, δροσερές καί εὐγενικές. Ἐντύπωση μοῦ προκάλεσε ἡ ἐπανάληψη τῆς λέξεως παιχνίδι, συνώνυμη ἐξάλλου τοῦ παιδιοῦ. Προφανῶς αὐτό τούς λείπει. Καί λείπει γιατί τό παιχνίδι θέλει χῶρο, ἀνοιχτωσιά, μέ θέα τόν ἥλιο καί τά ἀστέρια, παρέα μέ τούς γονεῖς τους, τό καλύτερο δῶρο γιά τά παιδιά.

Παραπέμπω ὅμως σ' ἕνα θαυμάσιο κείμενο τοῦ ἀείμνηστου δασκάλου μας, Σαράντου Καργάκου, σέ ἄρθρο του, στίς 24-1-2014, στήν ἔγκριτη καί σοβαρή ἐφημερίδα «ΕΣΤΙΑ». «Ὁ φιλόσοφος Ἀναξαγόρας, ὁ δάσκαλος τοῦ Περικλῆ, ὁ καλούμενος ἀπό τούς συγχρόνους του "Νοῦς", διότι ἔθετε τόν νοῦν ἄξονα τῶν πάντων, διωγμένος ἀπό τήν Ἀθήνα, κατέφυγε στή Λάμψακο, ἀποικία τῶν Φωκαέων στόν Ἑλλήσποντο. Οἱ "ἐν τέλει" τῆς πόλεως, δηλαδή οἱ ἄρχοντες τῆς Λαμψάκου, τό θεώρησαν μεγάλη τιμή πού ἕνας τέτοιος σοφός πῆρε τήν ἀπόφαση νά περάσει τά στερνά τοῦ βίου του στή δική τους γῆ. Κι ἔκαναν το πᾶν γιά νά τόν εὐχαριστήσουν. Τόν ρώτησαν κάποτε, ποιά θά ἦταν ἡ πιό μεγάλη -ἴσως ἡ τελευταία του- ἐπιθυμία, πού θά ἤθελε νά ἱκανοποιήσουν. Καί ὁ φιλόσοφος τούς ἀποκρίθηκε: "Τούς παῖδας ἕν ὦ ἄν ἀποθάνω μηνί κατ' ἔτος παίζειν συγχωρεῖν" (= Ν' ἀφήνετε τά παιδιά νά παίζουν κάθε χρόνο το μῆνα πού θά πεθάνω). Οἱ Λαμψακινοί τήρησαν τήν ὑπόσχεσή τους ἐπί αἰῶνες. Ὅπως διαβάζουμε σέ κείμενο τοῦ 3ου μ.Χ., δηλαδή σέ κείμενο πού γράφτηκε 600 καί πλέον χρόνια μετά το θάνατο τοῦ Ἀναξαγόρα, "ἐφυλάττετο τό ἔθος καί νῦν". Διότι εἶχαν κατανοήσει πώς, ὅταν τό παιδί δέν παίξει, δέν "παιδιαρίσει", θά ἀρχίσει νά παιδιαρίζει, ὅταν θά πρέπει ν' ἀρχίσει τό ὡρίμασμά του». Καί αὐτό εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο...

Εἶναι μακρύς ὁ δρόμος τῆς ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν μας, γεμᾶτος περιπέτειες, γεμᾶτος γνώσεις, παιδαγωγοί καί παιδαγωγούμενοι ταυτόχρονα οἱ γονεῖς. Καί ἄς στολίζουμε τά παιδιά μέ λέξεις ἀπό τά ἀρώματα τῆς πάντερπνης καί τρισεύγενης γλώσσας μας.

Οἱ γέροι πελαργοί, ὅταν γεράσουν, λένε πώς τά νέα πουλιά τους παίρνουν στά φτερά τους καί τούς βοηθοῦν στό πέταγμα. Ὁ Μέγας Βασίλειος ὀνομάζει αὐτήν τήν ἐξαίσια εἰκόνα μέ μιά ὡραιότατη φράση: «εἰς ἀντιπελάργωσιν». Οἱ γονεῖς κάνοντας τό χρέος τους, ἔρχεται ἡ στιγμή πού τά παιδιά τους, ἀνταποδίδοντας τήν εὐεργεσία τῆς ἡλιόλουστης ἀνατροφῆς τους, τούς παίρνουν στά φτερά τούς, «εἰς ἀντιπελάργωσιν». Καί τί πιό ὄμορφο νά κλείσουν τά φτερά καί τά μάτια τοῦ γονέα στήν ἀγκαλιά τῶν εὐγνωμονούντων παιδιῶν του. «Τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἠγωνίσαντο, τόν δρόμον τετελεύκασι»...

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς