ΑΥΛΗ

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2021

Είμαστε Έλληνες... λένε οι κάτοικοι της Ουγκάντας!!!

Δείτε το παρακάτω βίντεο!

Γιατί θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες;

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2021

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2021

Εβδομαδιαίο Φυλλάδιο
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2021

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2021

Περί των αντιρρησιών συνείδησης... μία άλλη οπτική γωνία

Τελικά γιατί πολέμησαν το 1940;

Γιατί πολέμησαν το 1821;

Ήταν άνθρωποι αιμοχαρείς;

Τι εξυπηρετεί αυτή η νέα γενιά "Αντιρρησιών Συνήδεισης";

Είναι τόσο αθώα όσο ακούγεται;

Ἡ θλῖψις, μᾶς εἶναι … ἀπαραίτητος! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΠΕΜΠΤΗ (3 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021)

«ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι» (Β΄ Κορ. Δ΄ 8)

Θλῖψις καὶ στενοχωρία.

Δύο ψυχικαὶ καταστάσεις, αἱ ὁποῖαι πολλάκις … συγχέονται! Πολλάκις οἱ ἄνθρωποι θεωροῦσιν, ὅτι πρόκειται περὶ τῆς αὐτῆς καταστάσεως καὶ διὰ τοῦτο … εἴτε θλῖψιν εἴπωσι, εἴτε στενοχωρίαν, περιγράφουσι … ἕνα καὶ τὸ αὐτό! Βεβαίως καὶ αἱ δύο αὗται καταστάσεις, πιέζουσι καὶ βαρύνουσι τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ’ ὡς θὰ ἴδωμεν … ἡ πρώτη εἶναι φυσικὴ καὶ ἑπόμενος, καὶ ἐξαρτᾶται ἀπὸ ποικίλα θλιβερὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα συμβαίνουσι συνήθως εἰς τὴν «καθημερινότητά» μας. Οὕτω, … θλίβεται ὁ ἄνθρωπος ὅταν συμβῇ εἷς θάνατος ἑνὸς προσφιλοῦς προσώπου καὶ ὀδυνᾶται καὶ ὑποφέρει, καὶ τοῦτο εἶναι ἑπόμενον. Θλιβόμεθα, ὅταν κάποιος ἐκ τῶν συγγενῶν καὶ φίλων ἡμῶν, ἢ καὶ ἡμεῖς οἱ ἴδιοι ἀσθενήσωμεν, - σοβαρὰν καὶ ἀνίατον ἀσθένειαν, ἢ ὅταν συμβῇ ἀπρόσμενον τραγικὸν γεγονός, τὸ ὁποῖον «ἀνατρέπει» τὴν φυσικὴν ὁμαλότητα τῆς ζωῆς ἡμῶν!

Ἡ θλῖψις δικαιολογεῖται, διότι ἔρχεται ὡς ἑπομένη τῶν ὡς ἄνω, ἢ καὶ πολὺ περισσοτέρων, περιγραφεισῶν καταστάσεων! Ἄλλωστε τὴν τοιαύτην θλῖψιν βλέπομεν νὰ συμβαίνῃ πολλάκις, ἀκόμη καὶ εἰς τὴν Θείαν Καρδίαν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πολλάκις Τὸν βλέπομεν νὰ θλίβεται καὶ νὰ δακρύῃ κατ’ ἐπανάληψιν. Ἰδίως δε, τὴν τελευταίαν νύκτα πρὸ τοῦ ἐκουσίου πάθους Του, ἐκθέτων τὴν ψυχικήν Του κατάστασιν εἰς τοὺς μαθητάς Του καὶ ζητῶν τὴν συμπαράστασίν των, λέγει: «περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ ἐμοῦ» (Ματθ. ΚΣΤ΄ 38). Εἶναι ἡ θλῖψις διὰ τὸν ἐπερχόμενον σταυρικόν Του θάνατον!

Ἡ στενοχωρία, ὅμως, εἶναι πολὺ διαφορετικὸν συναίσθημα. Βεβαίως, ἐκφράζεται μὲ τὸν ἴδιον τρόπον ὡς καὶ ἡ θλῖψις˙ δηλαδὴ μὲ κατήφειαν καὶ δάκρυα καὶ βαρεῖαν συμπεριφοράν. Ὅμως ἡ αἰτία καὶ ἡ «ρίζα» τῆς στεναχωρίας, εἶναι, εἰδικῶς διὰ τὸν χριστιανόν, … ἀδικαιολόγητος! Καὶ τοῦτο, διότι, αἰτία τῆς τοιαύτης ψυχικῆς καταστάσεως, εἶναι ἡ … ἀπελπισία! Στενοχωρία, σημαίνει, - ὡς καὶ ἡ ἰδία ἡ λέξις δηλοῖ, - τὴν … ἔλλειψιν «χώρου»! Σημαίνει τὴν ἀδυναμία τοῦ στενοχωρημένου ἀνθρώπου νὰ δύναται νὰ ἐπιβιώσῃ εἰς τὰς δημιουργηθείσας πικρὰς καὶ θλιβερὰς καταστάσεις! Σημαίνει, … ἀδιέξοδον! Ὁ στενοχωρημένος ἄνθρωπος αἰσθάνεται, … σκότος καὶ προτιμᾷ πολλάκις τὸν … θάνατον, ὅταν εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ ἀντιμετωπίσῃ κάποια προβλήματα τῆς ζωῆς! Ξεχνᾷ … - εἰς ἀντίθεσιν μὲ τὸν θλιβόμενον! - ὅτι ὑπάρχει ὁ παντοδύναμος Κύριος ὁ ὁποῖος, «θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτὸν ποιήσει καὶ τῆς δεήσεως αὐτῶν εἰσακούσεται καὶ σώσει αὐτούς» (Ψαλμ. ΡΜΔ΄ 19)!

Ἡ θλῖψις, μᾶς εἶναι … ἀπαραίτητος!

Οἱ Θεῖοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, μελετῶντες καὶ ἐρευνῶντες τὴν Ἁγίαν Γραφήν, κυρίως δὲ τὴν Καινὴν Διαθήκην, ἐπισημαίνουσι ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀρκετὰς φορὰς συνέβη νὰ θλιβῇ καὶ κλαύσῃ, κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας Του, οὐδέποτε, ὅμως, … ἐγέλασεν ἢ ἔστω ἐξεδηλώθη … χαρούμενος καὶ εὐτυχής! Εἰδικοί δε ἱστορικοὶ τῆς ἐποχῆς Του, - ὡς ὁ περίφημος Ἰώσηπος, - οἱ ὁποῖοι κατέγραψαν τὸν Διδάσκαλον ὡς ἄνθρωπον, παρουσιάζουσι τοῦτον, ἀπολύτως σοβαρὸν ἢ καὶ περίλυπον καί, ὡς ἤδη ἀνεφέραμεν, οὐδέποτε γελῶντα ἢ ἀκόμη καὶ … στοιχειωδῶς εὐθυμοῦντα!

Καὶ εἰς τὴν διδασκαλίαν Του, ὅμως, ὁ Κύριος, ἐπαινεῖ καὶ μακαρίζει τοὺς θλιβομένους καὶ κακοπαθοῦντας, καὶ οὐδέποτε τοὺς διάγοντας τρυφηλὴν καὶ ἄνετον ζωήν, μετὰ χαρᾶς καὶ εὐωχιῶν! Εἴτε εἰς τὴν «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν» Του, εἴτε εἰς πολλὰς ἐκ τῶν παραβολῶν, εἴτε εἰς κατ’ ἰδίαν συναντήσεις, … συνιστᾷ - θὰ ἐλέγωμεν, - τὴν θλῖψιν καὶ κακοπάθειαν εἰς τὴν ζωὴν ἡμῶν! «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται», «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης», «Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ» (Ματθ. Ε΄ 1-12)! Ἀκόμη, ἐκεῖ εἰς τήν, «τοῦ πλουσίου καὶ Λαζάρου», παραβολήν, … «τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι» (Λουκ. ΙΣΤ΄ 25), ἢ πάλιν, ὑποδεικνύων τὴν ὁδὸν τῆς κακοπαθείας ὡς τὴν μοναδικὴν καὶ σωτηριώδη, … «Τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν!» (Ματθ. Ζ΄ 14).

Διὰ τοῦτο, βλέπομεν εἰς τὴν ζωὴν τῶν Ἁγίων, ἄλλοτε μὲν ἡ κακοπάθεια νὰ κυριαρχῇ ὡς ἐπιλογὴ ἰδική των, ἢ νὰ τὴν ἐπιτρέπῃ ὁ Κύριος ὡς ἕνα τρόπον … καθάρσεως καὶ τελειώσεως ἐκ τοῦ ρύπου τῆς ἁμαρτίας! Καὶ ὡς ἐπιλογὴν … βλέπομεν τὴν κακοπάθειαν καὶ θλῖψιν εἰς τοὺς ὁσίους καὶ ἀσκητάς, οἱ ὁποῖοι διῆγον ζωὴν ἀπαραμύθητον καὶ σκληροτάτην, χωρὶς κἂν τὴν στοιχειώδη ἀνάπαυσιν! Χωρὶς φαγητὸν καὶ ὕπνον καί, ἁπλῶς, μίαν … συντήρησιν τῆς σαρκὸς διὰ νὰ μὴν ἐπέλθῃ ὁ … θάνατος! «ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, … ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 37-38)!

Εἰς τοὺς λοιποὺς δὲ ἐκ τῶν Ἁγίων, βλέπομεν τὴν θλῖψιν ὡς ἀπαραίτητον στοιχεῖον τῆς ζωῆς των! Θλῖψιν τὴν ὁποίαν ἐπέτρεπεν ὁ Κύριος, προκειμένου, - ὡς εἴπομεν - ἵνα τελειωθῶσι καὶ ἁγιασθῶσι! Ὅσον καὶ ἂν ἐρευνήσωμεν εἰς τὰς βιογραφίας τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ, θὰ παρατηρήσωμεν ὅτι, οὐδεὶς ἐκ τῶν Ἁγίων … ἡγιάσθη, ἄνευ ὀλίγων ἢ πολλῶν κακοπαθειῶν! Πρῶτος ὁ Κύριος καὶ Διδάσκαλος ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος, καὶ ὁ Τίμιος Πρόδρομος, καὶ οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Προφῆται, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, … ἅπαντες - ἐν ὀλίγοις, - οἱ παλαιότεροι καὶ νεώτεροι Ἅγιοι, ἐθλίβησαν καὶ ἐπικράνθησαν καὶ ἠδικήθησαν καὶ ἐζημιώθησαν, προκειμένου νὰ κερδίσωσι τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν!

«Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν βιάζεται».

Εἰς τὴν σημερινὴν περικοπήν, ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, μᾶς ὑπενθυμίζει τὸν Λόγον ἐκεῖνον τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, ὅστις, … καλῶν τοὺς θέλοντας ἵνα ἀκολουθήσωσι τὴν ὁδὸν τὴν … «ἀπάγουσαν εἰς τὴν ζωήν», ὑπογραμμίζει καὶ τονίζει, ὅτι χωρὶς λύπας καὶ κόπους καὶ ἀδικίας καὶ στερήσεις, ἡ αἰώνιος ζωὴ δὲν … ἀποκτᾶται! Συνεπῶς, ἀδελφοί μου, … «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Ματθ. ΙΑ΄ 11-12).

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2021

Εβδομαδιαίο Φυλλάδιο
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2021

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΙΟΥΛΙΟΣ 2021

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Ιούλιος 2021

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Ιουλίου.

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου, το οποίο μπορείτε να... ξεφυλλίσετε!

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2021

Ὁ ἀναγκαστικός ἐμβολιασμός καί οἱ παιδαγωγικές του συνέπειες

Ἡρακλῆς Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ

Πρόεδρος τῆς Πανελλήνιας Ἑνώσεως Θεολόγων

Ἔχουμε ἐκφράσει, ἀρκετές φορές, τήν πλήρη ἀντίθεσή μας στίς λανθασμένες ἐπιλογές ὅσων ἔχουν τήν εὐθύνη νά ἀποφασίζουν καί νά ἐφαρμόζουν, σταδιακά, τόν ὑποχρεωτικό καί ἀναγκαστικό ἐμβολιασμό γιά τόν Κορωναϊό, μή λαμβάνοντας ὑπόψη τις ἀρνητικές παιδευτικές συνέπειες πού προκύπτουν ἀπό αὐτήν τήν ἐπιβολή τόσο γιά τούς νέους ὅσο καί γιά τούς ἐνήλικες.

Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ πολιτεία στηλιτεύεται, μέ δική της ὑπαιτιότητα, ἐπειδή διαχωρίζει καί διακρίνει τούς πολῖτες σέ «πρόβατα καί ἐρίφια», σέ καλούς καί κακούς, σέ ἐμβολιασμένους καί ἀνεμβολίαστους, πυροδοτῶντας, μάλιστα, ἀνάμεσά τους... ἑστίες ἀλληλοσυγκρούσεων, διχασμοῦ καί διχόνοιας.

Ὅμως, ἡ ἐπιβολή τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ ἀποτελεῖ, γιά ὁλόκληρη τήν κοινωνία καί ἰδιαίτερα γιά τούς νέους μας, ἕνα πολύ ἀρνητικό ἠθικοκοινωνικό πρότυπο.

Οἱ εἰδικοί ἐπιστήμονες θεωροῦν τήν ἀνθρώπινη συμπεριφορά, ὡς ἀποτέλεσμα ἀλληλεπίδρασης ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους καί στό περιβάλλον τους, ἐπισημαίνοντας ὅτι οἱ συνθῆκες τοῦ περιβάλλοντος, ἡ διδασκαλία καί ἡ κοινωνική πειθώ, ἐπηρεάζουν τούς νέους ἀνθρώπους κι αὐτοί μέ τή σειρά τους ἀντιδροῦν ἀνάλογα, ἔναντι τοῦ κοινωνικοῦ τους περίγυρου.

Σύμφωνα μέ πορίσματα ἐρευνῶν, τά ἠθικοκοινωνικά κριτήρια τῶν νέων μας μποροῦν νά τροποποιηθοῦν τόσο πρός τό καλύτερο ὅσο καί πρός τό χειρότερο μέσῳ: α) τῆς ἐκπαιδευτικῆς διαδικασίας, β) τῆς κοινωνικῆς ἐνίσχυσης καί γ) της παρατήρησης προτύπων.

Οἱ γνώσεις, οἱ πληροφορίες καί οἱ ἀξιολογήσεις πού τούς προτείνονται, ἀπό διαφορετικές πηγές, συνενώνονται σέ ἕνα σύνολο καί ἔτσι δημιουργοῦνται στή συνείδησή τους οἱ κανόνες καί οἱ ἀρχές, πού τούς βοηθοῦν νά ἐπιλέγουν καί νά ἐκφράζουν τή συμπεριφορά τους.

Ἡ ἐκ μέρους τῶν παιδιῶν μίμηση στάσεων, προτύπων καί τρόπων ζωῆς, κάποιων προσώπων ἤ φορέων, πού σχετίζονται τόσο μέ τή σχολική ὅσο καί μέ τήν κοινωνική τους ἀγωγή, θεωρεῖται μέρος τῆς διαδικασίας κοινωνικοποίησής τους.

Ἡ σχολική ἀγωγή βοηθᾶ τά παιδιά νά ἐμπλουτίζουν καί νά βελτιώνουν τόν ἐσωτερικό τους κόσμο, ὥστε νά εἶναι σέ θέση νά ἐπιλέγουν τά σωστά καί ὠφέλιμα πρότυπα.

Ἡ κοινωνική μάθηση, ἐπίσης, βασίζεται στά ἐρεθίσματα πού λαμβάνουν τά παιδιά ἀπό τό περιβάλλον καί στίς ἀντιδράσεις τους ἔναντι αὐτῶν τῶν ἐρεθισμάτων.

Εἶναι ἀνάγκη, ὅμως, νά τονιστεῖ ὅτι οἱ νέοι -ἰδιαίτερα στήν ἐφηβική ἡλικία- δέν δέχονται ὁποιαδήποτε νέα γνωστική ἤ ἠθικοκοινωνική παρέμβαση καί ἀντιδροῦν ἀρνητικά, ὅταν αἰσθάνονται ὅτι καταστρατηγεῖται ἡ ἐλευθερία τους, ὅταν, δηλαδή, διαπιστώνουν πώς τά πρότυπα ζωῆς τους προσφέρονται μέ ἐλλειπτικό ἤ ἀκόμη μέ αὐταρχικό τρόπο.

Αὐτός εἶναι ἕνας βασικός λόγος, πού δέν μπορεῖ νά συμφωνήσει ἕνας παιδαγωγός μέ τήν καθυπόταξη τῆς ἐλευθερίας τῶν πολιτῶν καί τήν ἐφαρμογή τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ.

Ἡ πολιτεία, ὅσο δέν εἶναι ἀργά γιά τήν ἴδια, θά πρέπει νά ἀλλάξει πρύμνη, καθώς εἶναι ἀνάγκη νά κατανοήσει ὅτι οἱ βίαιες συμμορφώσεις πού ἀπαιτεῖ ἀναβιώνουν ἤ ἐπαναφέρουν στό προσκήνιο πρακτικές ἐκφυλισμοῦ τῆς ἐλευθερίας καί διαστρέβλωσης τῆς ἀντίληψης τῆς δημοκρατίας.

Δέν εἶναι δυνατό νά πιστεύει ὅτι, μέσῳ ἐφαρμογῶν, μεθοδεύσεων καί χρήσεως ἀπειλῶν, βίας, τρομοκρατίας, θανατολογίας καί ἐκφοβισμοῦ, μπορεῖ νά πετύχει το, κατά τή γνώμη της, συλλογικό καλό, μέσῳ τοῦ συλλογικοῦ ἐμβολιασμοῦ, ὅταν γνωρίζει ὅτι ὁ ἐμβολιασμός δέν ἀντιμετωπίζει ριζικά τό πρόβλημα τῆς ἰώσεως.

Ἡ θέση τοῦ Piaget καί ἄλλων ἐρευνητῶν εἶναι ὅτι δέν μποροῦν νά χρησιμοποιοῦνται αὐταρχικά, κατεξουσιαστικά καί ἐξαναγκαστικά μέσα καί συστήματα γιά τήν ἐπίτευξη ὁποιασδήποτε μάθησης ἤ συμμόρφωσης.

Θεωρεῖ, μάλιστα ὅτι ὅλα τά μέσα πού χρησιμοποιοῦνται γιά τήν ἐπίτευξη ἑνός στόχου, ἐάν δέν λειτουργήσουν σέ πλαίσια πειθοῦς, ἐλευθερίας, διαλόγου, συνεργασίας καί συναίνεσης, ἔχουν ὡς συνέπεια τή δημιουργία ἀρνητικῶν ἀντιδράσεων, πού καταλήγουν στήν καλλιέργεια τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ, τῆς αὐταρχικότητας, τῆς αὐθαιρεσίας καί τῆς ἐξουσιαστικότητας.

Στάσεις καί ἐνέργειες, πού σχετίζονται μέ τήν κοινωνική συμμόρφωση -καί σέ αὐτές συμπεριλαμβάνονται καί οἱ ἀποφάσεις τῆς πολιτείας γιά προσωπικά θέματα τῶν πολιτῶν, ὅπως εἶναι ἡ ὑγεία τους- δέν εἶναι ὀρθό νά ἐπιβάλλονται αὐταρχικά, μέ τή μορφή ἄτεγκτων ἐντολῶν ἤ προσταγῶν.

Αὐτό πού εἶναι θεμιτό γιά ὁποιαδήποτε διοικοῦσα ἀρχή εἶναι νά προσφέρει, σέ πλαίσιο ἐλευθερίας καί δημοκρατίας, πηγές πληροφόρησης καί προβληματισμοῦ, νά θέτει διλήμματα καί ἐρωτήματα, προκειμένου νά προκαλεῖ στούς πολῖτες -καί ἰδιαίτερα στούς νέους- τήν ἀνάγκη νά ἀναζητοῦν, νά ἀνακαλύπτουν, νά πείθονται, νά βρίσκουν λύσεις καί νά ἀποφασίζουν ὑπεύθυνα ἀπό μόνοι τους.

Οἱ ἠθικοκοινωνικοί κανόνες, σύμφωνα μέ τούς παιδαγωγούς καί τούς ψυχολόγους, δέν ἐπιβάλλονται καί δέν προσφέρονται μέ ἐντολές καί ἀπειλές, διότι ἔτσι συνδέονται, ὑποσυνείδητα, μέ ἐξουσιαστικές ἤ αὐταρχικές πρακτικές καί προκαλοῦν δυσμενῆ ἀντιδραστικά, ἀντίθετα ἀπό τά ἀναμενόμενα.

Ό, τί ἐπιδιώκεται, μέσα ἀπό δυναστικές πρακτικές καί περιορίζει τήν ἀνθρώπινη ἐλευθερία, ἐμποδίζει τήν ἐλεύθερη σκέψη καί δέν ἔχει θέση σέ μιά χώρα, πού ἔχει ὡς στόχο τή καλλιέργεια ἐλεύθερων πολιτῶν, μέ δημοκρατική συνείδηση.

Ἀπό θεολογικῆς πλευρᾶς, ὁ Ἀπ. Παῦλος, ἀφενός, ὑπενθυμίζει ὅτι ὁ Χριστός καλεῖ τούς ἀνθρώπους νά γίνουν καί νά μείνουν ἐλεύθεροι καί, ἀφετέρου, θεωρεῖ τήν ὕπαρξη τῆς ἐλευθερίας αὐτονόητη, ἐκεῖ, ὅπου ὑπάρχει τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου.

Ὁ Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής, ἐπίσης, ἀναφέρει ὅτι ἡ γνώση τῆς ἀλήθειας ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο, ἀπαλλάσσοντάς τον ἀπό κάθε μορφή δουλείας καί καταδυνάστευσης.

Ἡ πολιτεία, εἶναι ἀνάγκη νά φροντίζει, ἔτσι ὥστε κάθε ἀπόφαση καί ἐνέργειά της νά εἶναι ἀληθινή καί κατάλληλη γιά διδακτικό καί παιδαγωγικό ὑλικό τῆς διά βίου μαθήσεως τῶν πολιτῶν.

Γι αὐτό ἡ καλύτερη ἐπιλογή γι΄αυτήν εἶναι νά διαλέγεται, ἀπορρίπτοντας τήν ὑποχρεωτικότητα, τόν ἐξαναγκασμό, τήν ἐπιβολή καί τίς τιμωρίες, πού ἐξοργίζουν καί διχάζουν τούς Ἕλληνες, καί, πέραν ὅλων, καλλιεργοῦν ἀνάμεσά τους, ἑστίες ἀντεκκλήσεων, διενέξεων καί ὀργῆς.

Αὐτό πού ὀφείλει νά πράττει ἡ πολιτεία εἶναι νά στηρίζει τήν πολύπλευρη κατάρτιση τῶν πολιτῶν, προκειμένου, ὑποβοηθούμενοι καί στηριζόμενοι, μέσῳ ἰσχυρῆς αἰτιολόγησης καί πειθοῦς, νά ἀνεβάζουν τό ἐπίπεδο τῶν κριτηρίων τους καί νά ἐνισχύουν τήν ἀρετή τῆς ἐλευθερίας τῆς βουλήσεώς τους.

Ἡ ὑποτίμηση ἤ ὁ παραμερισμός τῆς λογικῆς, τοῦ διαλόγου καί τῆς πειθοῦς ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τήν ἀναγκαστική καί ἀπό φόβο ἀποδοχή ἐντολῶν ἤ ἀποφάσεων, γεγονός, πού, ἀπὸ πλευρᾶς παιδαγωγικῆς, εἶναι βέβαιο ὅτι καλλιεργεῖ ἀνθρώπους μέ στενό ὁρίζοντα σκέψης.

Ἀντίθετα, ἡ συνεργασία, ὁ διάλογος, ἡ συναίνεση καί ἡ χορήγηση ἐλευθερίας στούς πολῖτες, συμβάλλει στή ἐνδυνάμωση ἐλεύθερων καί ὁλοκληρωμένων ἀνθρώπων μέ φιλελεύθερο καί κριτικό πνεῦμα.

Χρέος τῆς πολιτείας, ἑπομένως, εἶναι, ἐκτός τῶν ἄλλων, ἡ ἐνίσχυση τοῦ ἠθικοπνευματικοῦ ἐπιπέδου τῶν πολιτῶν, μικρῶν καί μεγάλων καί ἡ καλλιέργεια καί ἐνδυνάμωση τῆς ἱκανότητάς τους νά ἐπιλέγουν μέ ἐλευθερία καί ὄχι μέ ἀπειλές καί ἐκφοβισμούς.

Ἡ ἐπιβολή κανόνων, μέσα ἀπό τήν ἄσκηση ὁποιασδήποτε μορφῆς ἐξαναγκασμοῦ, ὁδηγεῖ σέ μιά νομιμόφρονη, ἐπιφανειακή καί φαρισαϊκή ἠθική καί κοινωνικότητα.

Ἔτσι, στό πλαίσιο τῆς περίπτωσης τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ, ἡ, μέσῳ τῆς ὁποιασδήποτε ἐπιβολῆς τῆς πολιτείας, συμμόρφωση τῶν πολιτῶν μπορεῖ νά καταλήξει στή νομιμοποίηση καί ἀποδοχή τῆς χρήσεως μή παιδαγωγικῶν μέσων καί μεθόδων, γιά τήν ἐπίτευξη μιᾶς ἐξωτερικῆς καί νομιμοφανοῦς ὑποταγῆς καί νομιμοφροσύνης, πού ἀδυνατεῖ νά συμβάλει στήν ἀνάπτυξη μιᾶς ἐσωτερικῆς ἠθικῆς καί ἐλευθερίας, μέ κοινωνική ἀξία καί προοπτική.

Ἄν οἱ ἠθικοκοινωνικοί κανόνες καταντήσουν νά εἶναι προϊόντα καί μέσα ἐξαναγκασμοῦ, καί ὄχι πράξεις ἐλευθερίας, συνείδησης καί ἀμοιβαίας συναίνεσης, δέν προάγεται ἡ διά βίου ἀνάπτυξη τῶν πολιτῶν, ἡ ἐλευθερία καί ἡ δημοκρατικότητά τους.

Γιά ὅλους τούς παραπάνω λόγους ἡ πολιτεία ἔχει χρέος νά συμβάλλει στήν καλλιέργεια καί στήν ἀνάπτυξη καί ὄχι στή συρρίκνωση τῶν κριτηρίων τόσο τῶν νέων ὅσο καί τῶν ἐνηλίκων Ἑλλήνων, βοηθῶντας τούς νά ἀναπτύσσουν μιά ἐνεργητική νοημοσύνη, γιά νά μποροῦν νά σκέπτονται καί νά ἀποφασίζουν γιά προσωπικά τούς θέματα, ὅπως εἶναι τά θέματα τῆς ὑγείας, ἀπό μόνοι τους, ἐλεύθερα, μέ ὀρθά κριτήρια καί εὐθύνη καί ὄχι νά κατευθύνονται ὡς νά εἶναι ἄβουλα ὄντα.

Πεποίθησή μας εἶναι ὅτι οἱ ὁποιεσδήποτε πράξεις ἐπιβολῆς τῆς πολιτείας, ἀφενός, δείχνουν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης ἐκ μέρους τῆς πολιτείας ἔναντι τῶν πολιτῶν καί, ἀφετέρου, εἶναι προφανές ὅτι δέν ἔχουν παιδαγωγικά χαρακτηριστικά καί ὅτι, μακροπρόθεσμα, δέν πρόκειται νά ἔχουν ὑγιεῖς καί καρποφόρες παιδαγωγικές συνέπειες γιά μικρούς καί μεγάλους.