Συγχώρεσε μας Κύριε...

1. Γιατί ἐνῶ εἴμαστε Κύριε, μία χώρα σκανδαλωδῶς εὐνοημένη στήν διάρκεια τῆς Ἱστορίας, ἀπό Ἐσένα, τήν Παναγία Μητέρα Σου καί ὅλους τούς Ἁγίους μας καί εἶναι ἀμέτρητες οἱ στιγμές στήν Ἐθνική καί προσωπική μας ἱστορία, πού μᾶς πῆρες στήν ἀγκαλιά Σου καί μᾶς ἔσωσες, ἐμεῖς μέ ἕνα Tweet(!) τοῦ πρωθυπουργοῦ μας, Σοῦ δηλώσαμε ἐπίσημα ὅτι δέν Σέ χρειαζόμαστε πλέον !

2. Γιατί αὐτήν τήν ὥρα πού κυριαρχεῖ ὁ φόβος τοῦ θανάτου, τά super market, τά Pet shops! καί οἱ τράπεζες, (οἱ ναοί τοῦ χρήματος) μᾶς εἶναι ἀπαραίτητα γιά νά λειτουργοῦν, (κι ἄς κινδυνεύουμε νά κολλήσουμε καί ἐκεῖ), ἀλλά ΟΧΙ οἱ ναοί σου Χριστέ μας!

3. Γιατί τά delivery τοῦ φαγητοῦ μᾶς εἶναι ἀναγκαῖα, ἀλλά ΟΧΙ οἱ «delivery» (ἱερεῖς) τοῦ δικοῦ Σου Σώματος και Αἴματος, Χριστέ μας !

4. Γιατί ΕΜΕΙΣ οἱ πιστοί Σου, οἱ βαπτισμένοι καί μυρωμένοι ντρεπόμαστε καί φοβόμαστε νά πιάσουμε τό μάκτρο τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου, νά φιλήσουμε τίς Ἱερές Εἰκόνες καί νά πάρουμε τήν εὐχή τῶν ἱερέων μας. Φοβόμαστε μάλιστα (ὤ τῆς βλασφημίας! ) νά πλησιάσουμε καί στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς! Βάζουμε ὅμως δεξιό λογισμό Χριστέ μας καί ἰσχυριζόμαστε ὅτι τό κάνουμε ἀπό ἀγάπη γιά νά προστατέψουμε τούς ἀδελφούς μας. Στό super market ἐξακολουθοῦμε ὅμως νά πηγαίνουμε Χριστέ μας καί ἄς κινδυνεύουμε καί ἐκεῖ! Μή μᾶς παρεξηγεῖς Χριστέ μας, πού ἐκεῖ ἡ ἀγάπη μας ἀτονεῖ λίγο!

5. Συγχώρεσέ μας Κύριε γιατί ἀντί νά γίνουν οἱ ναοί τῶν πολιούχων μας, τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου, τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα κ.α., καθημερινά φυλάκια τελέσεως τῆς Θείας Λειτουργίας, γιά νά μεσιτεύσουμε γιά τούς ἀσθενεῖς καί τούς ἤρωες ἰατρούς καί νοσηλευτές, ΕΜΕΙΣ τήν ἀπαγορεύουμε ἀκόμη καί στά μοναστήρια! Γιά νά εἴμαστε «προστατευμένοι» Χριστέ μου, ἀπό σένα, γιατί τελικά φαίνεται ὅτι εἶσαι λίγο «Κίνδυνος» καί ὄχι Πηγή τῆς Ζωῆς ὅπως μᾶς ἔλεγες!

6. Συγχώρεσέ μας Κύριε γιατί ΟΥΤΕ μέ 5 ἄτομα μέσα στόν ἱερό Ναό, δέν θέλουμε νά τελέσουμε τήν Θεία Λατρεία Σου, (ἐνῶ ὅλοι μας ἀνεχόμαστε 30 ἄτομα σέ ἕνα super market)!

7. Συγχώρα μας Κύριε, γιατί στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας, ἐργοδότες ἀπειλοῦν ἐργαζομένους μέ ἀπόλυση, νέα παιδιά ἀπειλοῦν τούς ἠλικιωμένους γονεῖς μέ ἀπομόνωση καί σύζυγοι ἀπειλοῦν τίς συζύγους τους μέ διώξιμο ἀπό τό σπίτι, ὡς ἐπικίνδυνους, ἐπειδή θέλουν νά ἐκκλησιάζονται καί νά κοινωνοῦν τοῦ Ἁγίου Σώματος καί Αἵματός Σου!

8. Συγχώρεσέ μας Κύριε γιατί θά καθόμαστε μέ τίς πιτζάμες μας στό σπίτι καί θά βλέπουμε live (ζωντανά) ἀπό τηλεοράσεως τήν Προσκύνηση τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σου Σταυροῦ ἀλλά καί τόν Εὐαγγελισμό τῆς Ὑπεραγίας μας Θεοτόκου, πού ἐπειδή εἴμαστε καί πιστός λαός, τόν συνδέσαμε μέ τήν Ἐθνική μας Ἐπανάσταση τοῦ 1821. Μπορεῖ μάλιστα, ὅπως μᾶς λένε οἱ ἀρμόδιοι, νά δοῦμε live καί τά Ἅγια Πάθη ἀλλά καί τήν Ἀνάστασή Σου! Συγχώρα μας Κύριε, ἀλλά τοῦ χρόνου στά 200 χρόνια ἀπό τό 1821, πού ἔγινε πρῶτα γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν Ἁγία, ἐμεῖς θά Σέ τιμήσουμε διπλά καί τρίδιπλα! Ἄς φύγει ὅμως αὐτό τό κακό πρῶτα Χριστέ μας! Τώρα δυσκολευόμαστε!

9. Συγχώρεσέ μας Κύριε, γιατί ὅλοι μας ἀπό τούς ποιμένες μας μέχρι τόν τελευταῖο πιστό (μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις) ἀκόμη καί τώρα δέν μιλᾶμε γιά τό πρῶτο πρᾶγμα πού θα ἔπρεπε ὡς Χριστιανοί νά διαλαλήσουμε. Τήν ἀνάγκη γιά ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ἀλλά καί ΕΘΝΙΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ καί ἀλλαγή πορείας ἀπό τίς δεκάδες ἀντικείμενες στό Νόμο τοῦ Θεοῦ πράξεις καί ἀποφάσεις μας, πού ἀποδεδειγμένα κατά τούς Ἁγίους Πατέρες, ἀπομακρύνουν τήν χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Συγχώρεσέ μας πού ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ νά μιλήσουμε στήν τεχνοκρατική κοινωνία μας, γιά τό ἔσχατο καί πλέον ἀποτελεσματικό ὄπλο πού εἴχαν οἱ πρόγονοί μας σέ τέτοιες περιπτώσεις, τίς ΛΙΤΑΝΕΙΕΣ τῶν θαυματουργῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων Σου, Κύριε! Τίς θυμόμαστε βεβαίως καί τίς τιμᾶμε ποῦ καί ποῦ, ἀλλά ΔΕΝ τίς πιστεύουμε Κύριε!

10. Συγχώρεσέ μας Κύριε τελικά, γιατί ὡς Χριστιανοί Βαπτισμένοι και Μυρωμένοι, θά ἔπρεπε νά εἴμαστε πιό συμφιλιωμένοι μέ τήν ἰδέα τοῦ θανάτου, ἄν ἐπιτρέψεις Ἐσύ νά ἔλθει, καθώς Ἐσύ Εἶσαι ὁ Νικητής τοῦ θανάτου, ὁ ἕνας και μοναδικός Ζωοδότης! Συγχώρεσέ μας Κύριε ὅμως, γιατί αὐτή εἶναι μία εἰδική περίπτωση, πού ἡ Ἐκκλησία πού Ἐσύ ὁ Ἴδιος ἲδρυσες μέ τό Αἴμα Σου, πρέπει νά κάνει λίγο στήν ἄκρη! Τά Ἱερά Σου Μυστήρια, δέν μᾶς εἶναι τόσο ἀπαραίτητα τώρα Χριστέ μου! Μήν μᾶς παρεξηγεῖς Κύριε, ἀργότερα, βεβαίως καί θά σέ λατρέψουμε, πιό τιμητικά, μέ ὡραίους πανηγυρικούς καί μέ μεγάλες λαμπάδες καί θά ξανακοινωνήσουμε βεβαίως, Σοῦ τό ὑποσχόμαστε… ἀλλά ὄχι τώρα Χριστέ μας… !

Συγχώρεσέ μας Κύριε…!

Μία ὁμάδα ὁλιγόπιστων Χριστιανῶν

Μόνο γιά τήν ἀντιγραφή, Φ. Κεμεντζετζίδης

Καστορίας Σεραφείμ: “Ο υιός του ανθρώπου ελθών ευρήσει την πίστην;”

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ, Υπερτίμου και Εξάρχου Άνω Μακεδονίας
«Ο υιός του ανθρώπου ελθών ευρήσει την πίστην;»[1]
Το παραπάνω ερώτημα του Χριστού, το οποίο παραθέτει ο Ευαγγελιστής Λουκάς και αποτελεί την κατακλείδα της γνωστής παραβολής της χήρας και του άδικου κριτή, πρέπει ιδιαίτερα να μας προβληματίσει τις ημέρες αυτές με τα γνωστά προβλήματα που απασχολούν τον τόπο μας και ιδιαίτερα με την παρουσία αυτής της πανδημίας του κορωνοϊού.

Και πρώτον, η ερώτηση αυτή του Χριστού δεν τίθεται σε θεωρητική συζήτηση περί του μεγάλου γεγονότος της πίστεως, γιατί δεν πρόκειται απλώς για την παραδοχή των αληθειών της πίστεώς μας, αλλά κυρίως για τη ζωντανή παρουσία του Χριστού μέσα μας. Γράφει πάρα πολύ ωραία ο γνωστός ανά την Ορθοδοξία επιστήμονας Καινοδιαθηκολόγος, ο Σεβασμιώτατος Γέρων πρώην Αμερικής Δημήτριος : «Η πίστη, για την οποία γίνεται λόγος στο κείμενο Λουκ. 18, 1-8, είναι μια πίστη που αναφέρεται στη ζωντανή και δυναμική πεποίθηση για την άμεση σχέση του Θεού με τον άνθρωπο και τη ζωή του με τα ψηλαφητά δεδομένα της, τα υπαρξιακά της αδιέξοδα, τα ανοικτά τραύματά της και την εγκόσμια αιχμαλωσία της. Δεν πρόκειται εδώ για ένα φαινόμενο πνευματικής πολυτέλειας ή για ένα ανεύθυνο διανοητικό περιδιάβασμα σε ανώδυνες θεολογικές περιοχές, αλλά για μια γιγάντια πάλη, για μια ουσιαστική και πλήρη εμπλοκή του όλου ανθρώπου με το Θεό, για μια μοναδική δυνατότητα μεταμορφώσεως. Μιας μεταμορφώσεως της ανθρώπινης ζωής μέσω μιας πίστεως που προσεύχεται χωρίς να αποθαρρύνεται (Λουκ. 18, 1), που κρατά ανοικτή και ενεργό τη γραμμή επικοινωνίας με το Θεό μέρα και νύκτα (Λουκ. 18, 7). Με μια τέτοια έννοια του όρου «πίστις», το ερώτημα «πλην ο Υιός του Ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;», αναφέρεται στο τραγικό ενδεχόμενο να χαθεί μια τεράστια και μοναδική δυνατότητα για τον ανθρώπινο κόσμο, μια ζωτική και αναντικατάστατη πηγή μεταμορφωτικού δυναμισμού»[2].

Δεύτερον. Ο Χριστός, ταυτόχρονα με το ερώτημα αυτό, προειδοποιεί τους μαθητές Του ότι κάποια στιγμή στο διάβα των αιώνων η πίστη στο πρόσωπό του θα ψυγεί, θα ατονήσει και θα εκλείψει σε έναν μεγάλο βαθμό από τους ανθρώπους. Ερμηνεύει ο Άγιος Κύριλλος Πατριάρχης Αλεξανδρείας πώς ο λόγος αυτός του Χριστού «υποδηλώνει ότι θα ψυγεί η αγάπη των πολλών και θα απομακρυνθούν κάποιοι τα τελευταία χρόνια από την ορθή και αδιάβλητη πίστη και θα προσκολληθούν σε πνεύματα πλάνης και ψευδολογίες ανθρώπων που έχουν κηλιδωμένο τον νου τους. Εναντίον αυτών ως γνήσιοι υπηρέτες προσφεύγουμε στον Θεό και Τον παρακαλούμε να καταστήσει ανωφελείς τις κακίες και τα επιχειρήματά τους εναντίον της δόξας Του. Αδικούν όμως και αυτούς που υπηρετούν τον Θεό και κάποιοι άλλοι, εναντίον των οποίων η εκ μέρους μας προσφυγή στον Θεό θα είναι άμεμπτη, με την προσευχή δηλαδή»[3].

Ακόμη, αυτός ο λόγος του Χριστού υποδηλώνει και μια τραγικότητα, την απώλεια του θάρρους, της αντοχής και της καρτερίας από την αφόρητη πίεση όλων αυτών των δαιμονικών δυνάμεων και των εξοντωτικών προσπαθειών προκειμένου να αφαιρεθεί η ελπίδα και η εμπιστοσύνη που τρέφει ο άνθρωπος στον Θεό, η επικοινωνία μαζί Του, με σκοπό να υποταγεί ο άνθρωπος, όπως μας τονίζει ο Άγιος Κύριλλος, σε πνεύματα πλάνης και πονηρίας. Γι’ αυτό και σήμερα, όποιος τολμήσει να μιλήσει για τον Θεό, για το γεγονός της πίστεως, για την παρουσία της αμαρτίας και την απουσία της μετανοίας, αυτός χλευάζεται και εισπράττει τα ειρωνικά σχόλια των συνανθρώπων του. Ακούγεται άραγε σήμερα το διαχρονικό μήνυμα της Εκκλησίας «μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών»; Εμείς έχουμε τοποθετήσει την επιστήμη πάνω από τον Θεό. Δεν την υποτιμούμε, αλλά και δεν την υπερτιμούμε. Τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη ζωή μας τον έχει ο Θεός, γι’ αυτό μας χρειάζεται η ζωντανή πίστη. Το αίτημά μας οφείλει να είναι : «πρόσθες ημίν πίστιν»[4].

Τρίτον. Θα ήθελα να προσφέρω στην αγάπη σας τις δύσκολες αυτές ώρες μερικά δείγματα πίστεως.

«Γύρω στο 1760 έπεσε θανατηφόρο επιδημία στον Γέρμα. Αμέσως οι ευσεβείς κάτοικοί του, για να γλυτώσουν, ζήτησαν από την Ιερά Μονή Ζάβορδας να μεταφερθεί στο χωριό τους η τιμία κάρα του Οσίου Νικάνορος, πράγμα που έγινε. Το βράδυ της ημέρας που κομίστηκε η κάρα στον Γέρμα, ο ιερέας του χωριού είδε στο όνειρό του μια πανάσχημη γριά (την επιδημία) να τριγυρίζει στα σοκάκια καινα μπαίνει στα σπίτια του χωριού. Ξαφνικά εμφανίστηκαν δύο άγιοι μοναχοί (οι όσιοι Νικάνορας και Διονύσιος ο εν Ολύμπω) και έδιωξαν τη γριά απ’ το χωριό, κυνηγώντας την με τα ραβδιά τους… Επίσης, κατά το έτος 1908 η Καστοριά υπέφερε από βαριάς μορφής οστρακιά, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν πολλά μικρά παιδιά. Τότε εστάλη από την πόλη στη Μονή της Ζάβορδας ο Μανάς, με την παράκληση να σταλούν στην Καστοριά τα λείψανα του αγίου Νικάνορα. Οι πατέρες ικανοποίησαν το αίτημα. Έστειλαν τα λείψανα με συνοδό τον αδελφό της Μονής, νεαρό τότε Διάκονο Νικηφόρο (Παπασιδέρη). Μόλις τα λείψανα έφτασαν στην πόλη, αμέσως έπαψε το θανατικό και κατά την έκφραση των τότε καστοριανών “η αρρώστια κόπηκε με το μαχαίρι”»[5].

Ένα θαυμαστό γεγονός περιγράφεται ακόμη για την Παναγία την Προυσιώτισσα στην ευρύτερη περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας. «Μία επάρατος νόσος, η γρίπη, έχει ενσκήψει και θερίζει, κυριολεκτικώς, την πόλη του Αγρινίου το 1918 και την γύρω περιοχή της. Δεν υπάρχει οικογένεια που να μη θρηνεί τα θύματά της. Φόβος συνέχει τους κατοίκους όλης της περιοχής, γιατί η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στο Μεσολόγγι και στο Αιτωλικό. Η επιστήμη φαίνεται ανίκανη να ανακόψει τη θανατερή πορεία της νόσου. Ο αριθμός των θανάτων μόνο μέσα στο Αγρίνιο φτάνει τον αριθμό των 40 έως 50 ημερησίως… Δεν μένει άλλο καταφύγιο από την πίστη. Αλλά και αυτή κάποτε μπρος στο αδιάκοπο θανατικό κλονίζεται σε πολλούς. Μα μέσα σ’ αυτήν την παραζάλη της απελπισίας, που συνέχει όλους, υπάρχουν και μερικοί γέροντες που θυμούνται. Η μνήμη τους ξαναγυρίζει 64 χρόνια πίσω, στο 1854. Θυμούνται ότι και τότε μια άλλη επάρατος νόσος, η χολέρα, είχε ενσκήψει στην πόλη του Αγρινίου και είχε αποδεκατίσει τον πληθυσμό της. Και θυμούνται τότε το θαύμα της Παναγίας της Προυσιώτισσας.

Όταν οι γέροντες το είπαν, όλοι ζήτησαν να μεταφερθεί η εικόνα της. Όλοι αυτομάτως πια ήταν βέβαιοι ότι, όταν η εικόνα της Προυσιώτισσας θα ερχόταν στο Αγρίνιο, η πόλη θα απαλλασσόταν από την τραγική δοκιμασία… Η προετοιμασία για την μεταφορά της Εικόνας έχει αρχίσει το πρωί της 24ης Οκτωβρίου, μετά τον Όρθρο σχηματίζεται η πομπή και η Ιερά Θεωρία ξεκινάει… Εν τω μεταξύ στο Αγρίνιο έχουν ειδοποιηθεί. Από την πόλη και τα γύρω χιλιάδες οι πιστοί μετά την Παράκληση στην Μητρόπολη ξεκινάνε σε μια ολονύκτια πορεία μέσα στα βουνά. Τραβάνε όλοι με συντριβή και μετάνοια … για να προϋπαντήσουν την Μεγαλόχαρη, την μόνη ελπίδα της σωτηρίας που τους απέμενε. Λιτανεία ψυχών είναι η πορεία τούτη με την ολονύκτια προσευχή. Το ίδιο πρωί οι χιλιάδες αυτές των πιστών συναντώνται με την θρησκευτική πομπή που φέρνει την Θαυματουργό Εικόνα. Οι στιγμές αυτές, όπως τις περιγράφουν οι επιζώντες ακόμα γέροντες, είναι ασύλληπτες από την φαντασία σε κατάνυξη. Εκεί γίνεται η πρώτη μεγάλη Δέηση. Δέησις εις το όρος. Σε πέντε χιλιάδες υπολογίσθηκαν οι Χριστιανοί, που γονυπετείς γέμισαν τα γύρω φαράγγια και με δάκρυα μετανοίας πραγματικής παρακολούθησαν την Δέηση στην Παναγία. Και μετά από αυτήν ξαναρχίζει η πορεία… Όταν η ιερή πομπή έφθασε στα πρόθυρα της πόλης, το Αγρίνιο μέσα είχε ερημωθεί. Δεν είχαν μείνει παρά μόνον μερικά παιδιά στα καμπαναριά των εκκλησιών που χτυπούσαν χαρμόσυνα τις καμπάνες. Η πομπή τώρα προχωρεί προς την πόλη και κατευθύνεται στο Ναό της Αγίας Τριάδος, όπου αναπέμπεται ευχαριστήρια Δέηση και ακολουθεί Μεγάλη Παράκληση για την απαλλαγή του δοκιμαζόμενου λαού από την μάστιγα της τρομερής αρρώστιας. Και μετά όταν μπήκε η Εικόνα της Θεομήτορος στο Ναό, επί ένα εικοσιτετράωρο συνεχώς οι παπάδες δεν σταμάτησαν να ψέλνουν ομαδικές Παρακλήσεις των πιστών, ενώ άλλοι μεταλάμβαναν των Αχράντων Μυστηρίων. Μετά τις πρώτες ώρες από την άφιξη της Προυσιώτισσας στην πόλη, το κακό είχε σταματήσει. Οι άρρωστοι, και οι κατάκοιτοι ακόμα που δεν μπορούσαν να σηκωθούν από το κρεβάτι, τώρα κατά δεκάδες, τελείως υγιείς, έσπευδαν στην Αγία Τριάδα για να ευχαριστήσουν την Μεγαλόχαρη. Το θαύμα είχε συντελεσθεί ομαδικά. Η ζωή στο Αγρίνιο ξανάρχιζε να παίρνει το ρυθμό της.

Αλλά μόνον η πόλη του Αγρινίου είχε απαλλαγή από το κακό. Όλη η γύρω περιοχή από όπου δεν πέρασε η προς το Αγρίνιο πορεία, το Αιτωλικό, το Μεσολόγγι, θερίζονταν ακόμα από την αρρώστια με ρυθμό συνεχώς αυξανόμενο… Έτσι, στις 27 Οκτωβρίου, στο Ναό της Αγίας Τριάδος ψέλνεται κατανυκτικότατα η ειδική ακολουθία με την οποία λιτανεύεται η πάνσεπτη Εικόνα της Προυσιώτισσας και κατόπιν σχηματίζεται ιερή πομπή η οποία δια μέσου των κεντρικότερων οδών της πόλης μεταφέρει την Εικόνα στον παλαιό Ναό του Αγίου Χριστοφόρου, που βρίσκεται έξω από το Αγρίνιο επάνω σε έναν λόφο. Εκεί εψάλη η Μεγάλη Παράκληση… Ακολούθησε 24ωρο προσκύνημα μετά το οποίο, κατά τα πέντε εικοσιτετράωρα που ακολούθησαν, η Εικόνα μεταφέρθηκε διαδοχικά και λιτανεύθηκε στους Ναούς της Ζωοδόχου Πηγής και του Αγίου Δημητρίου. Στο διάστημα αυτό του προσκυνήματος ολόκληρος ο πληθυσμός εξομολογείται και μεταλαβαίνει των Αχράντων Μυστηρίων. Η ζωή και η κίνηση στην πόλη αποκαθίστανται, κανένας άρρωστος δεν υπάρχει, κανένας θάνατος δεν σημειώνεται»[6].

Σημειώνω απλά :

εξομολογούνται…
μεταλαμβάνουν των Αχράντων Μυστηρίων…
ψάλλουν τον Παρακλητικό Κανόνα στην Παναγία…
Γι’ αυτό, μέχρι σήμερα εορτάζουμε όλα αυτά τα γεγονότα και θυμόμαστε τους Αγίους μας. Απουσιάζει, όμως, η ζωντανή πίστη ώστε τις ώρες αυτές με αληθινή μετάνοια να προσδράμουμε στην Παναγία μητέρα του Χριστού, καθώς και στους φίλους Του, τους Αγίους, και να τους παρακαλέσουμε να ποιήσουν πρεσβεία στο θρόνο της θείας Μεγαλωσύνης, ώστε να λυτρωθούμε από τα δεινά που βρήκαν την πατρίδα μας. Τελικά, τον τόπο μας θα τον σώσει μόνο ο Θεός. Αυτός άλλωστε έχει και τον τελευταίο λόγο.

Ας κάνουμε, λοιπόν, βίωμα τους λόγους του Προφήτου Δαυίδ «μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υϊούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία»[7] και ακόμη, «δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ και κλαύσωμεν εναντίον Κυρίου, του ποιήσαντος ημάς»[8].

Θάρρος αδελφοί μου!

Υπομονή, προσευχή και εμπιστοσύνη στον Θεό!

Δεν είναι μέτρο υγειονομικό, αλλά αντιθρησκευτικό.

Του Γιώργου Θεοχάρη

Πολλά ακούγονται και γράφονται ήδη μετά την επιβολή μέτρου απαγόρευσης «της τέλεσης κάθε είδους λειτουργιών και ιεροπραξιών στους θρησκευτικούς χώρους λατρείας για το χρονικό διάστημα από 16.3.2020 έως 30.3.2020», όπως ακριβώς είναι ο τίτλος της απόφασης των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων, και Υγείας.
Μερίδα του πολιτικού κόσμου και του τύπου έσπευσαν να επικροτήσουν θερμά την απόφαση της Κυβέρνησης, γιατί έτσι «έβαλε την Εκκλησία στη θέση της».
Μερίδα της ιεραρχίας έσπευσε να δηλώσει κατανόηση και υποταγή στην απόφαση της Πολιτείας.
Μάλιστα κάποιοι ιεράρχες έλεγαν ότι οι όποιες αντιδράσεις υπάρχουν θα εξανεμιστούν, μπροστά στην αποκορύφωση των κρουσμάτων.
Άλλοι πάλι ιεράρχες αντέδρασαν ήδη σθεναρά και έντονα.

Προσωπικά πιστεύω ότι το θέμα είναι απλό.Η Πολιτεία μπορεί, στο πλαίσιο της ευθύνης της για την υγεία του συνόλου της κοινωνίας, να απαγορεύει συναθροίσεις μέχρι ένα ορισμένο αριθμό ανθρώπων, όπως έχει κάνει για τα σούπερ-μάρκετ, τα εστιατόρια, τις καφετέριες κλπ. Όμως δεν μπορεί να απαγορεύει την πράξη.Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα.

Μπορεί κάποιος να μου πει: εδώ η Πολιτεία έκλεισε τα εστιατόρια και τις καφετέριες, δεν θα κλείσει τους ναούς;
Η απάντηση είναι ότι στα εστιατόρια και στις καφετέριες δεν απαγόρευσε την πώληση φαγητού ή καφέ. Η πώληση επιτρέπεται εάν είναι πακέτο (delivery, take away).
Απαγόρευσε τον συγχρωτισμό ανθρώπων, που είναι και ο πραγματικός κίνδυνος για την υγεία. Ο,τι δεν θέτει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία, δεν το απαγόρευσε.
Στις εκκλησίες όμως η Πολιτεία προβαίνει σε μία πράξη πρωτοφανή: απαγορεύει την ίδια την εκκλησιαστική πράξη!
Δηλαδή είναι σαν να λέει: δεν με νοιάζει εάν κινδυνεύει η υγεία των πιστών από την εκκλησιαστική πράξη ή δεν κινδυνεύει, εγώ σου απαγορεύω την θρησκευτική πράξη σου εν γένει, όχι αυτό που αποτελεί τον δημόσιο κίνδυνο.

Για παράδειγμα, μπορεί να πάει κάποιος πιστός στον ναό να εξομολογηθεί;
Η εξομολόγηση είναι ιεροπραξία. Άρα, με το γράμμα του νόμου απαγορεύεται, έστω και εάν δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, αφού ο πιστός μπορεί να εξομολογηθεί σε απόσταση 2 μέτρων από τον παπά και ο παπάς μπορεί να του διαβάσει συγχωρητική ευχή από την απόσταση αυτήν.
Απαγορεύει ακόμη έναν εσπερινό ή έναν όρθρο ή χαιρετισμούς, ακόμη και εάν στον ναό μέσα είναι πέντε άνθρωποι σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους.
Στις ακολουθίες αυτές δεν προβλέπεται από το τυπικό καμία επαφή των πιστών με τον παπά ή μεταξύ τους.

Για αυτό η απόφαση αυτή της Πολιτείας στην πραγματικότητα δεν στοχεύει την προστασία από την εξάπλωση της νόσου, αλλά την ίδια την θρησκευτική πράξη και την δημόσια εκδήλωση της.
Η απόφαση αυτή ευθυγραμμίζεται στην από αρκετά χρόνια παλιότερα εκδηλωμένη πρόθεση της Πολιτείας να καταστήσει την θρησκευτική πράξη μία καθαρά ατομική εκδήλωση και υπόθεση, και να απαγορεύσει την δημόσια εκδήλωση της.

Για αυτό είναι στην πραγματικότητα ο πρόδρομος φοβερών διωγμών εναντίον της εκδήλωσης των ατομικών θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Δεν μπορεί να είναι νόμιμη, αφού, χωρίς να περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στην αποτροπή κινδύνων για την δημόσια υγεία, αλλά επεκτεινόμενη σε όλες σχεδόν τις θρησκευτικές ιεροπραξίες (πλην των κηδειών), όχι απλά περιορίζει και φαλκιδεύει, αλλά ουσιαστικά ακυρώνει το δικαίωμα του ανθρώπου να εκδηλώνει έμπρακτα τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.
Με άλλα λόγια το μέτρο δεν είναι μέτρο υγειονομικό, αλλά αντιθρησκευτικό.

π. Βασίλειος Βολουδάκης - Ο κορωνοϊός είναι πρόσχημα...

Δείτε το πριν το κατεβάσουν! Ο υγιής λόγος φιμώνεται.

Ο πατήρ Βασίλειος μας εξηγεί ότι ο Κορωνοϊός είναι ΠΡΟΣΧΗΜΑ.

...απαγορεύεται από το Σύνταγμα η αναστολή στο δικαίωμα στη θρησκευτική ελευθερία ακόμη και σε περίπτωση επιβολή κατάστασης έκτακτης δημοσίας ανάγκης!

Καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, θεολόγου

Η κοινή υπουργική απόφαση 2867/Υ1, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 872/Β/16-3-2020 για την αναστολή, δηλαδή για την προσωρινή απαγόρευση της λατρείας όλων των θρησκευμάτων, για λόγους προληπτικής προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κορωναϊό, παραβιάζει ευθέως την ελευθερία της λατρείας όλων των θρησκευμάτων, για τους ακόλουθους λόγους:

1 – Η παραπάνω κοινή υπουργική απόφαση δεν περιορίζει απλώς τη συλλογική διάσταση της ελευθερίας της λατρείας, αλλά προσβάλλει τον ίδιο τον πυρήνα της, διότι την αναστέλλει, δηλαδή την καταργεί προσωρινά, μέχρι τις 30-3-2020, με δυνατότητα περαιτέρω αναστολής της, πλην της περίπτωσης της κηδείας, η οποία μπορεί να τελείται με τη συμμετοχή του απολύτως στενού συγγενικού περιβάλλοντος. Η πρόβλεψη από την παραπάνω κοινή υπουργική απόφαση της τηλεοπτικής και ραδιοφωνικής κάλυψης της ορθόδοξης λατρείας δεν αποτελεί επαρκή λόγο για τη νομιμότητα αυτής της υπουργικής απόφασης δυνάμει του Συντάγματος και του διεθνούς δικαίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

2 -- Απαγορεύεται από το Σύνταγμα (αρθ. 13 παρ. 2) και από το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων (αρθ. 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αρθ. 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα) η πλήρης κατάργηση της συλλογικής διάστασης της ελευθερίας της λατρείας, εξαιτίας οποιουδήποτε νόμιμου συνταγματικού ή διεθνούς περιορισμού, περιλαμβανομένου και εκείνου της δημόσιας υγείας.

3 - Το αρθ. 4 παρ. 2 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα απαγορεύει την αναστολή του διεθνούς ανθρώπινου δικαιώματος στη θρησκευτική ελευθερία ακόμη και σε περίπτωση επιβολής κατάστασης έκτακτης δημόσιας ανάγκης (public emergency). Επίσης, το αρθ. 48 του Συντάγματος απαγορεύει την αναστολή του συνταγματικού δικαιώματος στη θρησκευτική ελευθερία ακόμη και κατά την επιβολή κατάστασης πολιορκίας.

4 – Η συλλογική διάσταση της ελευθερίας της λατρείας, ως μορφή εκδήλωσης θρησκείας, μπορεί να υπαχθεί στους νόμιμους περιορισμούς που προβλέπονται από το Σύνταγμα (δημόσια τάξη, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η δημόσια υγεία, και χρηστά ήθη) και από τα διεθνή standards (δημόσια τάξη, δημόσια ασφάλεια, δημόσια υγεία, δημόσια ηθική, και δικαιώματα και ελευθερίες των άλλων).

5 – Η διαπίστωση της νομιμότητας ή της παρανομίας ενός περιορισμού που επιβάλλεται στη συλλογική διάσταση της ελευθερίας της λατρείας από μια λειτουργία του κράτους, εν προκειμένω από την εκτελεστική εξουσία, πραγματοποιείται με τη χρήση ενός τεστ τριών σταδίων, το οποίο εφαρμόζουν τα διεθνή δικαστήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειδικότερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Επιτροπή του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα.

6 - Στο πρώτο στάδιο εξετάζεται αν το περιοριστικό μέτρο στη συλλογική διάσταση της ελευθερίας λατρείας προβλέπεται από έναν τυπικό νόμο (ή νόμο της Βουλής) ή ουσιαστικό νόμο (κανονιστική πράξη της διοίκησης). Εν προκειμένω, από την παραπάνω κοινή υπουργική απόφαση δεν προβλέπεται περιοριστικό μέτρο στη συλλογική διάσταση της ελευθερία λατρείας, αλλά η αυθαίρετη αναστολή της, δηλαδή η αυθαίρετη προσωρινή απαγόρευσή της, με δυνατότητα περαιτέρω αναστολής της.

7 – Στο δεύτερο στάδιο εξετάζεται αν το περιοριστικό μέτρο (στην περίπτωση που η αναστολή της συλλογικής διάστασης της ελευθερίας λατρείας θα αποτελούσε τέτοιο περιοριστικό μέτρο, πράγμα το οποίο δεν ισχύει) επιδιώκει έναν από τους παραπάνω πέντε, εξαντλητικά και όχι ενδεικτικά αναφερόμενους από τα διεθνή standards – με τα οποία πρέπει να συμφωνούν τα συνταγματικά standards, λόγω διεθνούς ευθύνης της Χώρας – σκοπούς δημοσίους συμφέροντος. Εν προκειμένω, η διοίκηση επικαλείται την προληπτική προστασία της δημόσιας υγείας από τον κορωναϊό.

8 – Στο τρίτο στάδιο εξετάζεται αν το περιοριστικό μέτρο στη συλλογική διάσταση της ελευθερίας λατρείας (εν προκειμένω η αναστολή ή προσωρινή απαγόρευση της ελευθερίας της λατρείας) είναι αναγκαίο σε μια δημοκρατική κοινωνία. Δηλαδή αν τούτο εκπληρώνει μια επιτακτική κοινωνική ανάγκη (εν προκειμένω την προληπτική προστασία των πιστών και του πληθυσμού από τον κορωνοϊό) και είναι ανάλογη προς τον επιδιωκόμενο νόμιμο σκοπό (εν προκειμένω προς τη δημόσια υγεία). Στην επιβολή νόμιμων περιορισμών πρέπει να τηρείται η αρχή της αναλογικότητας. Τούτο σημαίνει ότι η διοίκηση πρέπει να αποδείξει ότι δεν υπήρχαν άλλα μέσα για την επίτευξη του ίδιου σκοπού που θα περιόριζαν λιγότερο σοβαρά το θεμελιώδες δικαίωμα στην ελευθερία λατρείας στη συλλογική της διάσταση (απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Biblical Centre of the Chuvash Republic v. Russia, παρ. 58).

9 – Το περιοριστικό μέτρο της αναστολής, δηλαδή της προσωρινής απαγόρευσης, της συλλογικής διάστασης της ελευθερίας λατρείας όλων των θρησκευμάτων, το οποίο περιλαμβάνεται στην παραπάνω κοινή υπουργική απόφαση, παραβιάζει το θεμελιώδες δικαίωμά τους στην ελευθερία λατρείας. Διότι δεν σέβεται την αρχή της αναλογικότητας στην επιβολή του, δεδομένου ότι η διοίκηση δεν απέδειξε ότι δεν υπήρχαν άλλα μέσα για την επίτευξη του ίδιου σκοπού (δηλ. της προληπτικής προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κορωναϊκό) τα οποία θα περιόριζαν λιγότερο σοβαρά το θεμελιώδες δικαίωμα των θρησκευμάτων στην ελευθερία λατρείας στη συλλογική της διάσταση. Υπενθυμίζεται ότι η παραπάνω κοινή υπουργική απόφαση δεν περιορίζει, αλλά αναστέλλει, δηλαδή απαγορεύει προσωρινά, τη συλλογική διάσταση της ελευθερίας λατρείας.

10 – Μέσα που δεν θα ανέστελλαν, δηλ. δεν θα απαγόρευαν προσωρινά, αλλά θα περιόριζαν λιγότερο σοβαρά το θεμελιώδες δικαίωμα των θρησκευμάτων στην ελευθερία λατρείας στη συλλογική της διάσταση, λόγω των προληπτικών μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας από τον κορωνοϊό είναι ενδεικτικά τα εξής:

8.1. Η από 16-3-2020 απόφαση της διευρυμένης Διαρκούς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία αποφάσισε την τέλεση μόνο της θείας λειτουργίας της Κυριακής από τις 7 – 8 π.μ., με τήρηση των υγειονομικών κανονισμών αναφορικά με την αναλογία πιστών και τετραγωνικών μέτρων του ναού 1/10, όπως και στα καταστήματα των οποίων η λειτουργία επιτρέπεται.

8.2. Η από 13-3-2020 απόφαση της Επαρχιακής Συνόδου της Κρήτης, η οποία αποφάσισε την τέλεση όλων των ακολουθιών και λειτουργιών με λίγους πιστούς.

8.3. Η πρόσφατη απόφαση του Αρχιεπισκόπου Κύπρου να τελούνται όλες οι ακολουθίες και λειτουργίες με τη συμμετοχή μόνο 10 πιστών. 

Tου Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης Θεολόγου για τον κορωνοϊό.

Με μεγάλη προσοχή ακούμε τελευταίως τις δηλώσεις υπευθύνων αναφορικώς με την επιδημία του νέου κορωνοϊού που βρίσκεται σε εκθετική εξέλιξη και στην πατρίδα μας. Αντιλαμβανόμεθα πλήρως την κρισιμότητα των στιγμών και την ευθύνη του στρατηγού σε ένα πόλεμο. Γιατί σε πόλεμο είμεθα.

Η απειλή είναι πραγματική και δυστυχώς ασσύμετρη. Η Εκκλησία μας είναι εδώ για να βοηθήσει με όλη την ψυχή της. Και το κάνει ήδη. Εντύπωση, ωστόσο, προκαλεί το γεγονός ότι δεν ακούσθηκε ένας λόγος που να έχει το άρωμα του ουρανού, της πίστεως, της ελπίδος στην θεία σκέπη.

Πολύ περισσότερο ούτε κουβέντα για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας που υφίσταται μια πρωτοφανή κατάσταση που αγγίζει τον εσώτατο πυρήνα του είναι Της και του σωστικού Της έργου.

Την λατρεία, την προσευχή, τον αγιασμό, την κοινωνία. Ούτε λόγος παρηγορίας, λοιπόν, για όλους αυτούς τους συνέλληνες, τους πιστούς χριστιανούς μας, που με βαθειά οδύνη αναζητούν το φάρμακο της αθανασίας, το εμβόλιο της ζωής, την θεία Κοινωνία, στους αλειτούργητους, με κρατική απόφαση ναούς της ελληνικής επικράτειας.

Σιωπή ασυρμάτου και για τους χιλιάδες κληρικούς μας που θα στερηθούμε, τις άγιες αυτές ημέρες, το ιερό θυσιαστήριο, την πηγή της δυνάμεως και της ζωής μας.

Πολλές οι θυσίες της Εκκλησίας μας ανά τους αιώνες σε αυτό τον τόπο, αλλά η παρούσα ίσως δεν έχει όμοιά Της.

Αποκαλυπτική όμως είναι και η απουσία από τον λόγο των υπευθύνων σε Θεό, στην εξ ύψους βοήθεια, σε συστράτευση προσευχής στην οποία ο άνθρωπος πάντοτε καταφεύγει και μάλιστα σε περιόδους κρίσεως.

Απαραίτητα τα μέτρα, κανείς δεν αντιλέγει, οφειλόμενη η τιμή, αξιόχρεος ο μεγάλος σεβασμός στους ήρωες γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό, επιστήμονες – μελετητές, επιτελικούς αλλά λείπει το ένα ή μάλλον ο Ένας. Και “ταῦτα, αγαπητοί μου, ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μή ἀφιέναι”.

Γράφτηκε τελευταίως ότι ο δήμαρχος της Βενετίας που δεινώς πλήττεται από την επιδημία του κορωνοϊού γονάτισε με σεβασμό ενώπιον της αρχαίας εικόνος της Παναγίας της Υγείας (ορθόδοξη αρχαιοτάτη εικόνα της Θεοτόκου της Μεσοπαντήτισσας από το Ηράκλειο της Κρήτης) και ένδακρυς, προσφέροντας τα διάσημα του αξιώματός του παρεκάλεσε την Κυρία Θεοτόκο για την βοήθειά Της στον χειμαζόμενο λαό!

Για μιά ακόμα φορά η κρίση γίνεται κριτήριο της πραγματικής ζωής. Αξιέπαινη κατά πάντα και αναγκαία η μέριμνα των ηγετών του έθνους μας για τον άρτο, την οικονομία, την ανάπτυξη, την κοινωνική γαλήνη, τις ευπαθείς ομάδες, το ύψιστο αγαθό της υγείας που αφορά όλους μας.

Αλλά για τον Άρτον της ζωής;

Πατρών Χρυσόστομος: «Ας υπομείνωμε το ουράνιο «επιτίμιο»

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος ἀπέστειλε στόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό τῆς Μητροπόλεως Πατρῶν, τήν παρακάτω Ἐγκύκλιο.

Ἀγαπητοί μου,

Μετά τό ὑπ' ἀριθμ. Πρωτ. 1371/619/17.3.2020 Ἐγκύλιο Σημείωμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ τό ὁποῖο διαβιβάζεται τό Φ.Ε.Κ. ὑπ' ἀριθμ.2867/Υ1, πού περιλαμβάνει τήν κοινή ὑπουργική ἀπόφαση τῶν Ὑπουργῶν Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί Ὑγείας μέ θέμα: «Ἐπιβολή τοῦ μέτρου τῆς προσωρινῆς ἀπαγόρευσης τῆς τέλεσης κάθε εἲδους λειτουργιῶν καί ἱεροπραξιῶν στούς θρησκευτικούς χώρους λατρείας γιά τό χρονικό διάστημα ἀπό 16.3.2020 ἓως 30.3.2020» καί τήν ὁποία ἀπόφαση πρέπει νά τηρήσωμε, μέ πόνο ψυχῆς καί συνοχή καρδίας, σᾶς ἀπευθύνω τίς παρακάτω γραμμές.

Ὁ Θεός οἰκονόμησε, διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν, νά ζοῦμε ἡμέρες ὄχι ἀπλῶς δύσκολες, ἀλλά ἄκρως ἐπώδυνες, ἀφοῦ ὁ κόσμος ὅλος καί βεβαίως ἡ Πατρίδα μας, δοκιμάζονται ἀπό τόν φοβερό ἰό, ὁ ὁποῖος δυστυχῶς ἐξαπλώνονται μέ ρυθμούς, ὡς ἐπισημαίνουν οἱ εἰδικοί, ταχυτάτους.

Στήν δύσκολη αὐτή κατάσταση, πιστεύω ὅτι μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσῃ. Ἄς γονατίσωμε λοιπόν, προσευχόμενοι καί ἄς μετανοήσωμε διά τάς πολλάς ἡμῶν ἁμαρτίας.

Ἄς ἐκζητήσωμε τό μέγα ἔλεός τοῦ Κυρίου μας καί μέ δάκρυα ἄς Τόν παρακαλέσωμε νά μᾶς ἐλεήσῃ.

Ἄς προσπέσωμε στήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας καί ἄς δεηθῶμεν, ὥστε νά μεταφέρῃ τόν πόνο μας στόν Ὑιό καί Θεό Της, στόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, προκειμένου νά γίνῃ ἳλεως σέ ὅλους μας.

Καί στόν δικό μας Ἀπόστολο, τόν μέγα προστάτη μας ἂς καταφύγωμε, στόν Ἅγιον Ἀνδρέα, ὥστε οἱ πρεσβεῖες Του θερμές νά ἀναπέμπωνται πρός τόν Θεόν, ὑπέρ ἡμῶν.

Τώρα πλέον ἀδελφοί εἶναι ἡ ὥρα νά ταπεινωθοῦμε καί νά δεχθοῦμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά διορθωθοῦμε. Ἡ ταπείνωση αὐτή περνάει μέσα ἀπό τόν περιορισμό μας εἰς τά ἴδια καί μάλιστα κατά τήν ἁγίαν αὐτή περίοδο πού διανύομε.

Ἄς κάνωμε πλέον ὁ καθένας τόν «κανόνα μας» στό σπίτι μας καί στό δωμάτιό μας. Ὁ οὐράνιος Πατήρ, αὐτόν τόν κανόνα μᾶς ἔβαλε.

Καί οἰκονόμησε νά μᾶς ἐπιβληθῇ κατά τρόπον ἐξαιρέτως ὀδυνηρό. Ὅμως, πιστεύω διά τήν σωτηρία μας.

Τώρα τελοῦμε ὅλοι μας ὑπό «ἐπιτίμιον» (ὁ ὅρος εἶναι γνωστός γιά ὅσους γνωρίζουν ἀπό πνευματικά θέματα).

Ἄς τό ὑπομείνωμεν, ὅπως πράττομε ὅταν ὁ πνευματικός μας, μᾶς βοηθάει, βάζοντας ἔστω καί ὀδυνηρά ἐπιθήματα προκειμένου νά θεραπευθοῦν οἱ πνευματικές μας πληγές.

Ἄς μείνωμε, λοιπόν, στό σπίτι μας καί μάλιστα ὑπό αὐστηρόν περιορισμό. Εἶναι ἀναγκαῖο παρά ποτέ, ἓως ὅτου παρέλθη ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου.

Ἄς ποτίσωμε ἐκεῖ τόν τόπο μέ τά δάκρυα μας καί ἄς κοιλάνομεν τό ἔδαφος μέ τίς γονυκλισίες μας καί τίς μετάνοιές μας.

Ἂς διαβάζομε τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας καί ἂς τελοῦμε τό ἱερό Ἀπόδειπνο.

Ἄς λοιώσει στό χέρι μας τό κομβοσχοίνι καί ἄς λησμονήσωμε πρός καιρόν τήν φθοροποιό ἐκκοσμίκευση, ἡ ὁποία μᾶς κατέστησε τοῦ διαβόλου παίγνια.

Ἄς παύσωμε τήν πολυλογία. Ἄς σιγήσουν οἱ κακοί λογισμοί καί ἄς φροντίσωμε νά νεκρωθοῦν οἱ ψυχθοφόρες ἐπιθυμίες. Ἂς χαροῦμε τήν οἰκογενειακή ἑστία καί θαλπωρή.

Ἦλθεν ἡ ὥρα, φεῦ, νά σιγήσουν οἱ ψαλμωδίες καί νά μή ἀκούωνται πρός καιρόν οἱ ὑμνωδίες ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν.

Ἦλθε καιρός νά ποθήσωμε τόν ἐκκλησιασμό καί νά κατανοήσωμε τήν μεγίστη ἀξία καί δωρεά τοῦ Κυρίου, ὥστε νά γινώμεθα ὅμαιμοι καί σύσσωμοι Αὐτοῦ μέσα ἀπό τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Ἂς δεχθοῦμε αὐτό τό «ἐπιτίμιο» διά τήν σωτηρία μας, ὡς μέσο θεραπευτικό καί ἂς ἱκετεύσωμε τόν Κύριο, ὣστε ταχέως νά λύσῃ αὐτόν τόν «κανόνα» τόν ὁποῖον ἐπέσυρε ἡ ἀποστασία μας ἀπ' Αὐτόν.

Γνωρίζω ὃτι οἱ πνευματικῶς σκεπτόμενοι θά κατανοήσουν τά γραφόμενά μου, τό μέγεθος τῆς εὐθύνης μας διά τά συμβάντα, ἀλλά καί τήν ἀδήριτη ἀνάγκη τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας.

Ὃσοι δέν κατανοοῦν τά πνευματικά ἂς μή χλευάσουν τῆς ψυχῆς μας τό ἂλγος καί ἂς μή λοιδορήσουν τοῦ Κυρίου μας τήν άγάπη καί τό μέγα Αὐτοῦ ἒλεος. Ἂς ἐφαρμόσουν ὃσα οἱ ἁρμόδιοι στόν τομέα τῆς ὑγείας αὐστηρῶς συνιστοῦν καί ἂς εἶναι βέβαιοι ὃτι θερμῶς προσευχόμεθα ἰδιαιτέρως δι' αὐτούς, ἀφοῦ περιπαθῶς τούς ἀγαπᾶμε.

Ἀδελφοί μου, ἒγραψα τά παραπάνω μέ ἂλγος ψυχῆς καί βαθυτάτην ἐσωτερικήν ὀδύνη, διότι ἡ πραγματικότης δέν εἶναι αὐτή πού φαίνεται, ἀλλά ὀδυνηροτέρα, τοὐλάχιστον ἀπό πλευρᾶς ἐπιστημονικῆς, ὃσον ἀφορᾶ στήν διασπορά τοῦ ἰοῦ.

Εὐσεβεῖς Ἐπιστήμονες μέ ἐκλιπαροῦσαν χθές νά συστήσω καί στούς Ἱερεῖς καί στόν Λαό σύνεσιν ἐν πᾶσι καί φρόνησιν ἐν Κυρίῳ, ἓως ὃτου καιρός παρέλθῃ.

Ἂν δέν τηρήσωμε αὐστηρῶς τίς ἰατρικές ὁδηγίες θά θρηνήσωμεν σέ λίγο (τά λέγω αὐτά σύμφωνα μέ τά ἐπιστημονικά δεδομένα) καί στήν Πατρίδα μας, δεκάδες θυμάτων.

Ἂς παραμείνωμε λοιπόν στό σπίτι μας καί ἂς προσευχώμεθα ἀπό ἐκεῖ, ἡσυχάζοντες καί δεόμενοι μυστικῶς διά τήν σωτηρία μας.

Ὃπως ἒχομε ἢδη ἀναγγείλλει τελοῦνται συνεχῶς παρακλήσεις ἐνώπιον τῶν ἱερῶν Λειψάνων καί τοῦ Τάφου τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου καί οἱ Ἀκολουθίες, ἡ Θεία Λειτουργία καί οἱ ἂλλες, θά μεταδίδωνται ἀπό τόν τηλεοπτικό Σταθμό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως «ΛΥΧΝΟΣ» καί τόν ραδιοφωνικό σταθμό «ἈΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, 88.4FM Stereo», τελούμενες λιτά, μέ τό ἂκρως ἀπαραίτητο προσωπικό (Ἱερεύς, Διάκονος, Ψάλτης), χωρίς τήν συμμετοχή Λαοῦ, ἀπό τό Ἱερό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τοῦ Ἐπισκοπείου Πατρῶν.

Αἰσθάνομαι καί πάλι τό χρέος νά μνησθῶ τῶν κόπων καί τῆς ἀκοιμήτου ἐργασίας τῶν Ἰατρῶν μας, τοῦ Νοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ, τῶν ἐργαζομένων στά Νοσοκομεῖα, ὡς καί ὃλων τῶν ἐμπλεκομένων στό τομέα τῆς Ὑγείας, ὑπέρ τῶν ὁποίων ἐκτενῶς δεόμεθα καί πρός τούς ὁποίους ἐκφράζομε τήν βαθυτάτην ἀγάπη μας καί τίς εὐγνώμονες εὐχαριστίες μας. Ἐπίσης εὐχαριστῶ τούς Ἱερεῖς τῶν Νοσοκομείων μας.

Ἰδιαιτέρως καί γονυκλινῶς προσευχόμεθα ὑπέρ τῶν ἐν ἀσθενείᾳ εὑρισκομένων ἀδελφῶν ἡμῶν καί τῶν οἰκείων αὐτῶν.

Ἀγαπητοί μου ἂς φροντίσωμε, ὃσον ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς, νά μήν ἒλθουν τά χειρότερα.

Πρέπει νά μείνωμε στό σπίτι. Πρέπει νά ἀποφεύγωμε τίς ἂσκοπες ἐξόδους καί ἐπικίνδυνες διά τήν ὑγεία μας, ἀλλά καί διά τήν ὑγεία τῶν ἂλλων μετακινήσεις. Ἡ κατάσταση δυστυχῶς, δέν εἶναι καθόλου ἁπλῆ.

Δέεσθε- δέεσθε ἀδελφοί, παρακαλεῖτε- παρακαλεῖτε, νά μᾶς λυπηθῇ ὁ Θεός καί νά μᾶς ἐλεήσῃ τούς ταλαιπώρους, ὣστε νά ἑορτάσωμε τό Πάσχα στούς Ἱερούς Ναούς μας.

Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για τον κορωνοϊό.

Συνήλθε εκτάκτως σήμερα, 16 Μαρτίου 2020 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (Δ.Ι.Σ.) της Εκκλησίας της Ελλάδος της 163ης Συνοδικής Περιόδου, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου προκειμένου να επανεκτιμήσει τις αποφάσεις Της εξαιτίας της εκθετικής αυξήσεως των κρουσμάτων του κορωνοΐού. Στην Συνεδρία παρέστησαν και οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες των 11 Ιερών Μητροπόλεων της Αττικής.

Η Δ.Ι.Σ. και οι Σεβασμιώτατοι ενημερώθηκαν για τους κινδύνους διασποράς του κορωνοϊού από τον κ. Σωτήριο Τσιόδρα, Καθηγητή Λοιμωξιολογίας και εκπρόσωπο του Υπουργείου Υγείας, ο οποίος προσκλήθηκε υπό του Μακαριωτάτου Προέδρου προς τον σκοπό αυτό.

Μετά την ενημέρωση ακολούθησε εκτενής διαλογική συζήτηση. Κατοπιν της συζητήσεως η Δ.Ι.Σ. απεφάσισε:

1. Οι Ιεροί Ναοί να παραμείνουν ανοικτοί για κατ’ ιδίαν προσευχή των πιστών.

2. Παρακαλεί τους πάντες και ιδιαιτέρως τους ηλικιωμένους ανθρώπους και όσους ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού να παραμένουν στις οικίες τους, προκειμένου να αποφευχθεί ο συγχρωτισμός τους με άλλους συνανθρώπους τους. Ο καθένας πρέπει να αισθάνεται σαν να είναι φορέας του συγκεκριμένου ιού, τον οποίο οφείλει να μην μεταδώσει στον  διπλανό του, και ως εκ τούτου πρέπει να προφυλάξει τους συνανθρώπους του και τον εαυτό του.

Με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης λοιπόν υποδεικνύει την λιτή τέλεση της Θείας Λειτουργίας από την ερχόμενη Κυριακή (22.3.2020) μέχρι του Σαββάτου του Λαζάρου (11.4.2020), από 7:00 έως 8:00 π.μ., ως και κατά την εορτή του Ευαγγελισμού.

3. Αναβάλλονται προσωρινώς όλες οι καθημερινές Ιερές Ακολουθίες και όλα τα προγραμματισμένα Μυστήρια Βαπτίσεως και Γάμου, εν περιπτώσει δε ανάγκης η τέλεση των ανωτέρω Μυστηρίων θα πραγματοποιείται με την παρουσία αποκλειστικώς και μόνο των γονέων, του αναδόχου και του παρανύμφου.

4. Οι κηδείες θα πραγματοποιούνται εντός του Ιερού Ναού με την παρουσία μόνον του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος του κεκοιμημένου. Καθ’ όμοιο τρόπο θα τελούνται και τα μνημόσυνα μόνον επί του τάφου των κεκοιμημένων.

5. Στις Ιερές Μονές θα τελούνται οι προβλεπόμενες Ιερές Ακολουθίες υπό των Μοναστικών Αδελφότητων άνευ της συμμετοχής προσκυνητών.

6. Υιοθετεί όλα τα μέτρα, που λαμβάνει άμεσα η Ελληνική Πολιτεία για την αντιμετώπιση διασποράς του ιού και το ίδιο θα πράξει σε ο,τιδήποτε άλλο υποδειχθεί σε σχέση προς την πορεία εξέλιξης του ιού κατά το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

7. Συνιστά ηρεμία, αυτοσυγκράτηση, εμπιστοσύνη στις Υγειονομικές Αρχές και στην Κυβέρνηση και προτρέπει στην αποφυγή δημιουργίας αισθήματος πανικού και ανασφάλειας. Τονίζει δε και πάλι ότι υποχρέωση όλων είναι η συμμόρφωση στους κανόνες υγιεινής και στις εντολές των αρμοδίων υπηρεσιών Δημοσίας Υγείας σύμφωνα και με τις προηγούμενες Εγκυκλίους της Ιεράς Συνόδου.

8. Εκτιμά την διακριτικότητα με την οποία η Πολιτεία εκφράζει τον σεβασμό της προς το θρησκευτικό αίσθημα των πιστών της Εκκλησίας μας. Δηλώνει επίσης ότι εάν η εξέλιξη στο επόμενο χρονικό διάστημα οδηγήσει τις αρμόδιες αρχές στην απόφαση για την λήψη επί πλέον εκτάκτων μέτρων, θα επανέλθει προκειμένου να εξετασθεί και πάλι το θέμα.

Οι αποφάσεις αυτές της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου είναι αποτέλεσμα της κενωτικής και αγαπητικής διαθέσεως της Εκκλησίας μας και της βουλήσεώς Της να αγκαλιάσει το σύνολο των ανθρώπων που κατοικούν στην Πατρίδα μας.

Προτρέπει τους χριστιανούς μας κάθε βράδυ από τις 10:00 μέχρι τις 10:15 να προσεύχονται μαζί μας στα σπίτια τους υπέρ της καταπαύσεως του πειρασμού και της νόσου και υπέρ της ενισχύσεως του θυσιαστικού έργου των ιατρών, του νοσηλευτικού προσωπικού και των επιστημόνων – ερευνητών, τους οποίους και ευγνωμόνως ευχαριστεί και ευλογεί.

Ήδη στα Μοναστήριά μας έχει σημάνει συναγερμός αδιάλειπτης προσευχής.

Ευχή όλων μας είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να παράσχει ανάπαυση στους ήδη κεκοιμημένους αδελφούς μας από τον θανατηφόρο αυτό ιό και την εξ ύψους παρηγορία στους πενθούντες συγγενείς τους, δεόμεθα δε για την θεραπεία και ταχεία ανάρρωση των νοσούντων και πλήρη εξάλειψη της φοβεράς αυτής δοκιμασίας.

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

Κυριακή 15 Μαρτίου 2020

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Μία φωτισμένη τοποθέτηση για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού από τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο

Ας παρακολουθήσουμε το παρακάτω βίντεο!

Δεν θα κλείσει τους ναούς στην Μητροπολιτική του περιφέρεια. Ούτε θα σταματήσει την Θεία Λειτουργία.

Το ίδιο ακριβώς ανέφερε και ο Μόρφου Νεόφυτος.

Εγκύκλιος της Ιεράς Μητροπόλεως για τον ιό.

Πρός τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς  Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Κοντά στά ὃσα ἒχομε ἐπισημάνει μέ τήν Ἐγκύκλιό μας 351/5.3.2020 πρός τούς Χριστιανούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας καί ἐναρμονιζόμενοι μέ τήν ἀπό 1067/435/28.2.2020 Ἐγκύκλιο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συνιστῶμεν γιά μιά ἀκόμη φορά στούς ἀδελφούς μας νά ἐφαρμόζουν μέ κάθε λεπτομέρεια  τίς ἀπαραίτητες ἰατρικές ὁδηγίες, προκειμένου νά ἀποφεύγεται ὁ κίνδυνος μολύνσεως ἀπό τόν κορονοϊό.

          Ἀπό ἡμερῶν στήν Ἱερά Μητρόπολή μας ἀνεστάλη ἡ λειτουργία τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, τῆς Σχολῆς Ἁγιογραφίας, τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, τῶν Φοιτητικῶν καί ἂλλων νεανικῶν καί λοιπῶν πνευματικῶν συνάξεων καί τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Παιδικοῦ Σταθμοῦ. Ἐπίσης ἀνεστάλησαν ὃλες οἱ ἐκδηλώσεις, ὁμιλίες κ.λ.π. σέ ἐνοριακές καί ἂλλες αἲθουσες.

          Ἐπανερχόμεθα στή σύσταση πρός τούς ἀνήκοντας σέ εὐπαθεῖς ὁμάδες νά παραμένουν στό σπίτι τους ἀποφεύγοντας τίς ὃποιες μετακινήσεις καί συναναστροφές, προκειμένου νά προφυλάξουν τήν ὑγιεία τους κατά τό δύσκολο αὐτό χρονικό διάστημα.

          Ἡ τήρηση κανόνων ὑγιεινῆς πάντοτε, ἰδιαιτέρως ὃμως στήν παροῦσα χρονική συγκυρία, δέν συνιστᾶ πολυτέλεια, ἀλλά ἀδήριτη ἀνάγκη.

          Τά Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν θά λειτουργοῦν γιά τό κοινό καθημερινά κατά τίς ἐργάσιμες ἠμέρες καί ὣρα 10π.μ.-11π.μ. σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

          Οὐδεμία προσκυνηματική ἐπίσκεψη θά πραγματοποιηθῇ ἀπό Ἐνορίες, πρός Ἱερές Μονές καί ἂλλους ἱερούς καί προσκυνηματικούς τόπους.

          Οἱ Ἱερές Ἀκολουθίες ὃμως καί ἡ Θεία Λειτουργία θά τελοῦνται ἀπό μᾶς καί τούς Ἱερεῖς μας κανονικά σέ ὃλους τούς Ἱερούς Ναούς.

          Γιά ὃσους δέν δύνανται γιά τούς προαναφερθέντας λόγους νά ἐκκλησιάζωνται, ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, διαθέτει τόν τηλεοπτικό Σταθμό, «ΛΥΧΝΟΣ» καί τόν ραδιοφωνικό Σταθμό «ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ», ὣστε νά θεραπεύωνται ἒστω καί κατ’ αὐτό τόν τρόπο, οἱ πνευματικές τους ἀνάγκες κατά τό διάστημα αὐτό.

          Εἰς οἱανδήποτε περίπτωση (ὂχι μόνο τώρα), ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία συνιστᾶ καί στούς ἀσθενεῖς καί σέ ὃλους προσοχή, ἀφοῦ ἡ ὑγιεία εἶναι ἀγαθό πολύτιμο καί δῶρο Θεοῦ καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά τήν προστατεύωμε. Στήν Ἐκκλησία προσευχόμεθα καί ὑπέρ τῶν ἀπολειφθέντων ἀδελφῶν ἡμῶν.

          Ὃμως ἀδελφοί μου, ὃλα τά παραπάνω εἶναι καλά καί ἀπαραίτητα. Θεωρῶ ὃμως ὃτι τό πλέον ἀπαραίτητο εἶναι ἡ προσευχή μας καί οἱ δεήσεις μας πρός τόν Θεό, ὣστε νά μᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπό την λοιμική νόσο ἡ ὁποία μαστίζει ὂχι μόνον τήν Πατρίδα μας, ἀλλά τόν κόσμον ὁλόκληρο.

          Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος μᾶς παραγγέλει «Προσευχαῖς τόν Θεόν σφεδονίσωμεν...», δηλ. νά στέλνωμε στόν Θεό, στόν οὐράνιο Πατέρα μας, θερμές προσευχές γιά τήν σωτηρία μας καί «ἐάν εἲπης, ἐν ὀνόματι Πατρός καί Υἱοῦ καί Ἁγίου Πνεύματος μετά πίστεως, πάντα ἢνυσας...Οὓτω ταῖς νόσοις ἐπιτασσόμενον φοβερόν τό ὂνομα...Ἂν  ταύτην ᾆδης τήν ἐπωδήν μετά πίστεως καί νόσους καί δαίμονας ἀπελάσεις...» Δηλαδή, « Ἂν πῆς στό ὂνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέ πίστη, τά καταφέρνεις ὃλα...Ἒτσι ὃταν ἐπιστρατεύσῃς τό ὂνομα τοῦ Κυρίου ἐναντίον τῶν ἀσθενειῶν εἶναι φοβερό. Ἂν ψέλνεις μέ πίστη τό γλυκύ αὐτό ἆσμα, μπορεῖς νά ἀπομακρύνῃς καί ἀρρώστιες καί δαίμονες...»

          Ἀγαπητοί μου, γιά μιά ἀκόμη φορά φαίνεται ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἐθεώρησε, δυστυχῶς, ὃτι εἶναι αὐτάρκης καί παντοδύναμος. Ἓνας ἰός καταφέρνει νά παραλύσῃ τόν κόσμον ὁλόκληρο, νά ἀναστείλῃ καί νά ματαιώσῃ τίς κοινωνικές δραστηριότητες, νά δοκιμάσῃ τίς κοινωνικές σχέσεις ἢ ἀκόμα καί τήν συναναστροφή μεταξύ τῶν μελῶν τῆς ἲδιας τῆς οἰκογένειας, να πλήξῃ τήν οἰκονομία, νά κλείσῃ τά σύνορα...

          Ἂς ἐπιστρέψωμε λοιπόν, στόν Πατέρα μας, στόν Κύριό μας καί ἂς ἐκζητήσωμε τό μέγα ἒλεός Του. Ἂς μετανοήσωμε καί ἂς Τόν παρακαλέσωμε νά σπλαγχνισθῇ τόν κόσμο Του, τά παιδιά Του.

          Ἂς προσευχηθοῦμε μπροστά στά θαυματουργά καί περίπυστα, στά ἱερά τῆς Παναγίας μας ἐκτυπώματα καί ἂς παρακαλέσωμε τήν μεγάλη μας Μάνα, τήν τόσο σπλαγχνική στίς δύσκολες στιγμές, τίς προσωπικές, τίς οἰκογενειακές, τίς ἐθνικές, νά σκεπάσῃ  καί τώρα μέ τήν χάρη Της καί τήν μητρική Της στοργή τήν Πατρίδα μας καί τόν κόσμον ὁλόκληρο καί νά πρεσβεύσῃ, ὣστε νά μᾶς ἐλεήσῃ ὁ Κύριος καί νά εὐλογήσῃ καί νά θεραπεύσῃ τήν κληρονομία Του, διά πρεσβειῶν Της ἁγίων.

          Ἂς θερμοπαρακαλέσωμε τούς Αγίους μας, νά πρεσβεύουν πρός Κύριον γιά τήν θεραπεία πάσης νόσου καί ἀρρωστίας, παραβλέπων τά πολλά ἡμῶν ἁμαρτήματα, μέ τά ὁποῖα καθ’ ἡμέραν Τόν λυποῦμε, μή λογιζόμενοι ὃτι γιά μᾶς ἦλθε στόν κόσμο, ἀνέβη στόν Σταυρό καί κατέβη στόν Ἂδη, ὣστε νά μᾶς χαρίσῃ τήν σωτηρία καί τήν Ἀνάσταση.

          Ἂς γονατίσωμε μπροστά στά πανσεβάσμια Λείψανα τῶν Ἁγίων μας, ὂντες βέβαιοι ὃτι οἱ τοῦ Θεοῦ θεράποντες, οἱ Ἃγιοι δηλαδή, ὃπως ἒπραξαν μέχρι σήμερα, ἒτσι θά κάνουν καί τώρα, ἐκζητοῦντες τό μέγα ἒλεος τοῦ Κυρίου γιά χάρη μας.

          Ἂς θυμηθοῦμε ἀδελφοί μου τίς θαυματουργικές ἀπελάσεις τῶν λοιμικῶν φοβερῶν νοσημάτων πού ἒγιναν στό παρελθόν διά πρεσβειῶν τῶν Ἁγίων μας, ὃπως τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους καί ἂλλων Ἁγίων.

          Ἂς ἑτοιμαζόμεθα ὣστε μέ ψυχοσωματική καθαρότητα νά προσερχώμεθα νά κοινωνοῦμε τῶν θείων καί Ἀχράντων Μυστηρίων. Νά γινώμεθα ὃμαιμοι καί σύσσωμοι Χριστοῦ. Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ζωή, ἀφοῦ στό Ἃγιο Ποτήριο εἶναι ὁ ἲδιος ὁ Κύριός μας  Ἰησοῦς Χριστός « ...Ἐάν μή φάγητε τήν σάρκα τοῦ ὑιοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ τό αἷμα, οὐκ ἒχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς. Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἒχει ζωήν αἰώνιον» (Ἰωαν, Στ,53,54) μᾶς λέγει ὁ ἲδιος ὁ Κύριος.

          Λυπούμεθα βαθύτατα γιά ὃσα ἠκούσθησαν τόν τελευταῖο καιρό, προσβλητικά καί ὑβριστικά γιά τήν Θεία Κοινωνία, γιά τό Μυστήριο τῆς Ζωῆς, γιά τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία.

          Ἀντί ἂλλης ἀπαντήσεως εἰς ὃλα αὐτά προσευχόμεθα δεόμενοι τοῦ Κυρίου μας: «Κύριε μή στήσῃς, αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην» καί «Πάτερ ἂφες αὐτοῖς οὐ γάρ οἲδασι τί λέγουσι, τί γράφουσι καί τί ποιοῦσι». Καί ἀκόμα «Κύριε φώτισον αὐτῶν τόν νοῦν καί τήν καρδίαν ἳνα τῆς ἀληθείας μέτοχοι γένωνται καί τῆς σωτηρίας ἐν τέλει τύχωσι, διά τῆς μετανοίας».

          Θεωρῶ περιττό νά ἐπαναλάβω ὃσα πάλιν καί πολλάκις ἒχομεν εἲπει περί τῆς Θείας Κοινωνίας, ἡ ὁποία δίδεται εἰς ἲασιν ψυχῆς τε καί σώματος καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον.

          Ἀδελφοί μου, πλησιάζει τό Ἃγιον Πάσχα. Πάλιν ὁ πειρασμός, ὁ μισόκαλος διάβολος, ἐπεθύμησε νά ἁλώσῃ τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων μέ τάς ποικίλας μηχανάς καί μεθοδεύσεις του, ὡς ἒπραξε καί κατά τό παρελθόν πρό τῶν ἁγίων καί μεγάλων ἑορτῶν.

          Ἂς παραμείνωμε ἀμετακίνητοι στήν πίστη μας πρός τόν ἀληθινό Θεό καί στήν πεποίθηση ὃτι ἡ Παναγία μας καί οἱ Ἃγιοί μας πρεσβεύουν γιά μᾶς.

          Στήν Ἱερά Μητρόπολή μας τελοῦνται δεήσεις καί παρακλήσεις, πρός τήν Κυρία Θεοτόκο καί τόν Ἃγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέα ὑπέρ ὑγιείας καί σωτηρίας τοῦ σύμπαντος κόσμου καί ἀπαλλαγῆς ἐκ τῆς ἐπισυμβάσης λοιμικῆς νόσου.

          Προσεύχονται οἱ Ἱερεῖς μας καί τῶν Μοναχῶν μας τά συστήματα, προσεύχονται οἱ εὐσεβεῖς καί φιλόθεοι καί φιλάγιοι ἀδελφοί μας. Προσεύχεται ὁ ἐλάχιστος Ἐπίσκοπός Σας, ὣστε ὁ Κύριος νά ἐλεήσῃ καί νά θεραπεύσῃ ὃλους μας.

          Ὡς ἀκροτελεύτιον λόγον  θά ἢθελα νά ἐκφράσω γιά μιά ἀκόμη φορά τήν πατρική μου ἀγάπη καί τίς ἐκ βάθους ψυχῆς εὐχές μου, τόν ἒπαινο καί τίς εὐγνώμονες εὐχαριστίες μου, πρός τό προσωπικό τῶν Νοσοκομείων μας, Διοικητικό, Ἰατρικό, Νοσηλευτικό,  σέ ὃλους τούς ἐργαζομένους, οἱ ὁποῖοι κατ’ αὐτόν τόν καιρό ἑαυτούς ὑπερέβαλον καί ὑπερεβάλλουν, θυσιαστικῶς ἐργαζόμενοι ὑπέρ τῆς παροχῆς ἰατρικῆς βοηθείας στούς ἀσθενεῖς.  Ἐπίσης σέ ὃλους τούς δημοσίους Φορεῖς πού κατ’ αὐτό τόν καιρό ἀγωνίζονται γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς λοιμικῆς νόσου. Μέ συνεκίνησε βαθύτατα ἰατρός τοῦ Γ.Π.Ν.Π «Παναγία ἡ Βοήθεια» ὃταν σέ συνομιλία μας, τοῦ συνέστησα νά προσέχῃ καί αὐτός καί οἱ συνάδελφοί του καί τήν ἰδικήν τους ὑγιεία, μοῦ ἀπήντησε: «Προσέχω Σεβασμιώτατε, ἀλλά τό τελευταῖο πού μπορῶ νά σκεφθῶ αὐτή τή στιγμή εἶναι ὁ ἑαυτός μου... Τώρα νά προσεύχεστε θερμότερα γιά μᾶς...»

          Ἐπίσης προσευχόμεθα γιά τούς ἀσθενεῖς καί τούς οἰκείους τους καί ἐκφράζομε τήν ἀγάπη μας καί τήν συμπαραστασή μας στήν οἰκογένεια τοῦ ἀδελφοῦ μας Ἐμμανουήλ ἀπό τήν Ἀμαλιάδα, τόσο ἀγαπητοῦ στήν Ἠλεία, ἀλλά καί στήν Ἀχαΐα πού ἒφυγε ἀπό τόν κόσμο αὐτό, ἐξ’ αἰτίας τῆς λοιμώξεως.

          Ἀδελφοί μου, ὁ Θεός βοηθός μας, ὑπερασπιστής καί ρύστης ἀπό παντός κινδύνου καί νόσου λοιμικῆς καί συμφορᾶς.

          Ἡ Παναγία μας καί ὁ Ἃγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας καί πάντες οἱ Ἃγιοι, ἂς πρεσβεύουν γιά ὃλους μας.

          Σᾶς ἀσπάζομαι ὃλους, ἐν Κυρίῳ, μέ ἀγάπη πατρική.

          Καλήν Ἀνάσταση!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ



U Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Μία αληθινή ιστορία που αποδεικνύει περίτρανα ότι οι μεταδιδόμενες ασθένειες Δεν μεταδίδονται με την Θεία Κοινωνία!!!

Μόλις βγήκε από το Άγιο Βήμα, έπεσαν στην αγκαλιά του οι λεπροί με δάκρυα στα αυλακωμένα από την αρρώστια πρόσωπά τους, του φιλούσαν τα χέρια και κλαίγανε όλοι μαζί...

Έκπληκτος τώρα ο παπάς για την εκδήλωση αυτής της αγάπης τους, ρώτησε να μάθει τι είχαν πάθει.  
Τότε του είπαν το εξής: 
Αποτέλεσμα εικόνας για Ο παπά Χρύσανθος  ο παπάς των λεπρών
Ο προηγούμενος παπάς, φοβούμενος μην κολλήσει την αρρώστια, είχε ένα ξεχωριστό Άγιο Ποτήριο να κοινωνεί τους αρρώστους. Αυτό που κράταγε ο Χρύσανθος όταν βγήκε στην ωραία Πύλη, ήταν το Ποτήριο που κοινωνούσε μόνο ο παπάς! Όταν το είδαν στα χέρια του δεν έκαμαν βήμα, έχοντας στο νου τους πως γινόταν στον προηγούμενο παπά τους. Έπρεπε να κοινωνήσουν από άλλο Ποτήριο. Όταν λοιπόν τους "έπεισε" ο παπά-Χρύσανθος να μεταλάβουν, μπήκαν με τρόπο στο Ιερό να δουν τι θα κάνει την Θεία Κοινωνία. Βλέποντας τον να καταλύει από το ίδιο Άγιο Ποτήριο νιώσαν την Ανάσταση στην ψυχή τους. Για αυτούς εκείνη η μέρα, πρώτη βδομάδα της Σαρακοστής ήταν Πάσχα…!
Πέρασαν τα χρόνια. Ο παπά-Χρύσανθος έγινε ένα με τους λεπρούς. Ποτέ δεν «κόλλησε» την αρρώστια τους. Κόλλησε ο ίδιος στις πονεμένες καρδιές τους…