Ήρθε ένα ζευγάρι να εξομολογηθεί, που είχε 2 παιδάκια. Το ένα ήταν
τρίχρονο αγοράκι και ήθελε κι αυτό να εξομολογηθεί και αυτό φάνηκε αστείο. Το
πήραμε, για εξομολόγηση και αστειευόμενοι του λέμε: «Κάνεις προσευχούλα;» Λέει
«ναι». «Και τι λες;». Λέω στο Θεό «είσαι Άγιος!». Αυτή τη στιγμή στο παιδί
αποκαλύφθηκε εν Αγίω Πνεύματι η αγιότητα του Θεού, που ξεπερνά τους
επιστήμονες, που κάνουν διπλάσια τα κεφάλια τους από τη συσσώρευση γνώσεων.
Αυτή η κουβέντα «είσαι Άγιος» ήταν ολόκληρη η θεία Λειτουργία. Ζωντανή και
άμεση η σχέση του παιδιού με το Θεό, Ορθόδοξο, λειτουργημένο παιδί.
Το παιδί ξεφεύγει από τον εαυτό του και λειτουργεί ως λειτουργικό
πνεύμα, ως άγγελος Θεού που λατρεύει το Θεό.
