Ο Ζεμπού, ένας νεαρός σαμουράι, είχε ερωτική σχέση με τη γυναίκα
του ανωτέρου του. Όταν η ιστορία αποκαλύφθηκε, ο νεαρός έσφαξε τον ευγενή σε
αυτοάμυνα και ύστερα κατέφυγε σε μια μακρινή επαρχία.
Μη μπορώντας να βρει δουλειά, έγινε κλέφτης, μέχρι που ένα πρωί,
σε μια αστραπή βαθιάς κατανόησης, ο Ζεμπού είδε πώς είχε καταντήσει η ζωή του.
Για να εξιλεωθεί για το κακό που είχε κάνει, αποφάσισε να κάνει κάποια καλή
πράξη, ως ειλικρινή ένδειξη μεταμέλειας.
Λίγο αργότερα, ενώ περπατούσε σε έναν επικίνδυνο δρόμο δίπλα σ’
έναν γκρεμό που είχε γίνει αιτία να σκοτωθούν πολλοί άνθρωποι, αποφάσισε να
ανοίξει ένα τούνελ μέσα απ’ το βουνό, για να μην αναγκάζονται οι οδοιπόροι να
περνούν από εκείνο τον επικίνδυνο δρόμο.
Τη μέρα ζητιάνευε για να εξασφαλίζει την τροφή του και τη νύχτα
έσκαβε. Τριάντα χρόνια αργότερα, όταν το τούνελ είχε φτάσει τα 650 μέτρα και
χρειαζόταν λίγους μόνο μήνες για να ολοκληρωθεί, ο Ζεμπού βρέθηκε μπροστά στον
Κατσούο, ένα νεαρό σαμουράι που είχε έρθει για να τον σκοτώσει και να εκδικηθεί
έτσι το θάνατο του πατέρα του, εκείνου του ευγενούς που ο Ζεμπού είχε σκοτώσει
πριν από πολλά χρόνια.
Όταν ο Ζεμπού βρέθηκε αντιμέτωπος με το σπαθί του Κατσούο, είπε:
«Μετά χαράς θα σου δώσω τη ζωή μου, αν μ’ αφήσεις να ολοκληρώσω το έργο μου».
Έτσι, ο Κατσούο περίμενε ανυπόμονα καθώς οι μήνες περνούσαν και ο Ζεμπού
εξακολουθούσε να σκάβει.
Βλέποντας ότι ο Ζεμπού κόντευε να τελειώσει και έχοντας βαρεθεί να
μην κάνει τίποτα, ο Κατσούο άρχισε να βοηθάει στο σκάψιμο.
Καθώς οι δυο τους δούλευαν πλάι-πλάι, ο Κατούο κατέληξε να
θαυμάζει την ισχυρή θέληση και την αποφασιστικότητα του μεγαλύτερου άντρα.
Κάποια στιγμή το τούνελ τελείωσε. Οι ταξιδιώτες μπορούσαν πια να περνούν με
ασφάλεια.
Τότε ο Ζεμπού στράφηκε στο νεαρό με το σπαθί. «Το έργο μου
τελείωσε. Τώρα μπορείς να μου κόψεις το κεφάλι».
Τα μάτια του Κατσούο πλημμύρισαν δάκρυα, και του είπε: «Πώς μπορώ
να κόψω το κεφάλι του ίδιου μου του δασκάλου;»
Όπως λέει και το παλιό γνωμικό: «Δεν έχουμε φίλους. Δεν έχουμε εχθρούς.
Έχουμε μόνο δασκάλους».
Βλέπε τη σοφία με οποιαδήποτε μορφή κι αν εμφανίζεται.
Εμμανουήλ Ρουμελιώτης
