Ἡ ὑπεροχὴ τῶν … ἠγαπημένων! - π.Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΕΚΑΤΗΣ ΕΒΔΟΜΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023) 

«καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα» (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 18).

 

Μοναδικαὶ καὶ ἀναμφισβήτητοι … ἀλήθειαι!

Εἰς τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, - ὅστις καὶ θεωρεῖται ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας, ὡς τὸ … «στόμα τοῦ Θεοῦ», - καταθέτει ὑπερόχους ἀληθείας τὰς ὁποίας … ἐὰν συνειδητοποιήσωμεν καὶ ἀποδεχθῶμεν, θὰ εἴμεθα πάντοτε ἀσφαλεῖς ὑπὸ τὴν κραταιὰ χεῖρα τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ. Ἐπὶ πλέον δέ, οὐδεὶς κίνδυνος, ὅθεν καὶ ἂν προέρχεται, δύναται ἵνα ἀπειλήσῃ ἢ ἀκόμη ἔστω καὶ ἀνησυχήσῃ ἡμᾶς! Τοῦτο, δὲν τὸ λέγομεν ἵνα ὑπερβάλωμεν εἰς τοὺς λόγους τοῦ Θεοκήρυκος, ἀλλ’ ἵνα κατανοήσωμεν τὴν … Ἀλήθειαν!

Εἰς μίαν ἐποχὴν ἐντόνου ἀμφισβητήσεως … ἁπάντων τῶν Θείων καὶ αἰωνίων ἀληθειῶν, καὶ θεοποιήσεως τῶν ὑλικῶν ἀπολαύσεων, καὶ ὑποταγῆς τοῦ κόσμου εἰς τὴν εἰδωλολατρείαν τῆς φιλαργυρίας καὶ φιληδονίας, ὁ Θεῖος οὗτος Ἀπόστολος, ἐπιχειρεῖ ἵνα ἀφυπνίσῃ καὶ καθοδηγήσῃ ἡμᾶς εἰς τὴν ἀσφάλειαν τῆς σκέπης καὶ ἐπιστασίας τοῦ Θεοῦ!

Πρώτη καὶ ὑπέροχος ἀλήθεια, εἶναι, ὅτι … εἰς τοὺς ἀγωνιζομένους ἵνα κρατῶσι τὴν ἠθικὴν καθαρότητα τῶν σωμάτων των, ὁ Κύριος καὶ Θεός, θὰ εἶναι πάντοτε ὁ … μόνιμος ἔνοικος τῶν καρδιῶν των! Θὰ εἶναι ὁ γλυκὺς πατὴρ καὶ κηδεμών, ὅστις καὶ θὰ προστατεύῃ καὶ θὰ ἁγιάζῃ τούτους, καὶ εἰς τὴν ἐπὶ τῆς γῆς πορείαν των, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν αἰωνίαν Βασιλείαν Του! Δευτέρα, ἐπίσης, ἀλήθεια, - τὴν ὁποίαν παρεθεωρήσαμε καὶ ἀπεκρύψαμεν ἀπὸ τὴν ἀκολουθοῦσαν, ὄπισθεν ἡμῶν, γεννεάν, … ὅτι, «τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν» (Α΄ Κορ. ΣΤ΄ 19)! Γνωρίζομεν ἀσφαλῶς, εἰς ποῖον ἔσχατον κατάντημα ἔχομεν φθάσει καί, βεβαίως, δὲν προτιθέμεθα ἵνα ἀναφερθῶμεν, ἐπὶ τοῦ τοιούτου, εἰς λεπτομερείας …! Τρίτη δὲ καὶ πλέον σαφὴς ἀλήθεια, εἶναι, ὅτι … ὀφείλομεν ἵνα ἀποστασιοποιούμεθα καὶ ἀποστραφώμεθα, τοῦ ἀρνητικοῦ καὶ ἀθέου κοσμικοῦ πνεύματος, καὶ ἔλθωμεν ὑποτασσόμενοι εἰς τὴν ἀγάπην καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου!

 

Ὁ Κύριος … πατὴρ ἡμῶν!

Τοῦτο δὲν τὸ λέγομεν ἡμεῖς! Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅστις καὶ τὸ ἀναφέρει εἰς τὴν σημερινὴν Ἀποστολικὴν περικοπήν, … ἐπαναλαμβάνει ἁπλῶς, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον πρῶτος ὁ Ἴδιος ὁ Χριστὸς διεκήρυξε καὶ ἐβεβαίωσεν! Καὶ εἰς τὴν Κυριακὴν προσευχήν, (τὸ γνωστό … «Πᾶτερ ἡμῶν»), ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ὑπέροχον παραβολὴν τοῦ «Ἀσώτου υἱοῦ», ἀλλὰ καὶ εἰς πλεῖστα ὅσα ἐπὶ πλέον σημεῖα τῆς οὐρανίου διδασκαλίας Του, τονίζει καὶ ἐπιβεβαιώνει τὴν οἰκείαν ταύτην σχέσιν ἥντινα ἐπιθυμεῖ Ἐκεῖνος πρῶτος, καὶ ἐπιδιώκει νὰ μᾶς πείσῃ ἵνα ἀποδεχθῶμεν καὶ ἡμεῖς! Παρ’ ὅτι ἡμεῖς, συστηματικῶς καὶ κατ’ ἐξακολούθησιν, ἀποστασιοποιούμεθα ἀπ’ Ἐκεῖνον καὶ ἐπιδιώκομεν τὴν ἐξάρτησίν μας ἀπὸ … ὅ,τιδήποτε ἄλλο, πρόσωπον ἢ καὶ πρᾶγμα, ὁ Κύριος καὶ Πατὴρ ἡμῶν θὰ τονίζῃ καὶ θὰ ἐπαναλαμβάνῃ ὅτι … «Ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν;» (Ματθ. ΣΤ΄ 26)!

Ἐάν, εἷς κατὰ σάρκα πατὴρ οἵουδήποτε τέκνου, καυχᾶται ὅτι προσέφερεν εἰς τὸ τέκνον του πᾶν ὅ,τι ἠδύνατο, - καὶ ποῖος ἆραγε τοιοῦτος πατήρ, θὰ ἐτόλμα ἵνα ἰσχυρισθῇ τοιοῦτόν τι; - πόσῳ μᾶλλον ὁ «Πατὴρ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς», … «Ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ᾿ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν» (Ρωμ. Η΄ 32); Ποῖος δύναται ἵνα ἀντιπαρατάξῃ τὴν ἰδικήν του πατρικὴν ἀγάπην, πρὸς ἐκείνην τὴν τοῦ Θεοῦ; Ποῖος πατὴρ ἢ μήτηρ, θὰ ἐτόλμα ἵνα ἐπιδείξῃ τινὰς κόπους καὶ ἀνησυχίας καὶ δάκρυα καὶ ἀγρυπνίας διὰ τὰ τέκνα του, ἀντιπαραβάλλων ταῦτα πρὸς τὸ … σωτήριον αἷμα τοῦ Θεανθρώπου, τὸ ὁποῖον ἔρρευσεν διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐκ τῆς ἀπείρου ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ πρὸς ἡμᾶς; Βεβαίως, δὲν ἐπιθυμοῦμεν ἵνα ἀμφισβητήσωμεν … κορυφαίας καὶ μοναδικὰς ἐκδηλώσεις ἀγάπης γονέων πρὸς τὰ τέκνα των! Οὔτε δικαιούμεθα ἵνα εἰσέλθωμεν εἰς … πατρικὰς καὶ μητρικὰς καρδίας, ἵνα ἀξιολογήσωμεν ταύτας! Ὅμως, οὐδεὶς πρέπει, ἀλλὰ καὶ δύναται, ἵνα ἀμφισβητήσῃ ἔστω καὶ πρὸς στιγμήν, τὴν Θείαν Ἀγάπην καὶ θεωρήσῃ ταύτην μικροτέραν οἵασδήποτε ἄλλης …!

 

Ἡ ὑπεροχὴ τῶν … ἠγαπημένων!

Ἅπαντες, φίλοι μου ἀναγνῶσται, θὰ ἔχωμεν ἴδῃ, νὰ περιπατοῦν γονεῖς μετὰ τῶν παίδων των! Εὐκόλως διακρίνομεν, ὅτι τὰ μικρὰ παιδία … χαίρουν καὶ «καμαρώνουν» πλησίον τῶν γονέων των! Αἰσθάνονται μίαν ὑπεροχὴν καὶ δύναμιν, κρατοῦντα τὴν χεῖρά των …! Ἀκόμη καὶ ἂν οἱ γονεῖς οὗτοι, εἶναι πτωχοὶ καὶ ἀδύναμοι˙ ἀκόμη καὶ ἂν εἶναι «ἀνυπόληπτοι» κατὰ τὴν κοινωνικὴν ἐκτίμησιν καὶ νοοτροπίαν˙ ὁποῖοι καὶ ἂν εἶναι, … τὰ τέκνα των βλέπουσι μόνον, τὸν πατέρα των καὶ τὴν μητέρα των! Τίποτε δὲν ὑπάρχει, τὸ ὁποῖον νὰ δύναται ἵνα ἀποσπάσῃ τὴν προσοχὴν καὶ τὴν ἀγάπην των, ἐκ τῶν γονέων των! Οὔτε χρήματα σκέπτονται, οὔτε κληρονομίας, οὔτε … ὅ,τιδήποτε ἄλλον ὑλικὸν στοιχεῖον οἵασδήποτε ἀξίας! Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐκτιμοῦσι καὶ εἰς τὸ ὁποῖον ἀρκοῦνται καὶ περιορίζονται, εἶναι ἡ σκιὰ καὶ ἡ ἐπιστασία τῶν γονέων των! Εἶναι τὸ … μεγάλο χέρι, ποὺ κρατᾷ μὲ ἀσφάλεια τὸ δικό τους μικρὸ καὶ ἀδύναμο χεράκι! Ἐὰν προσφέρῃς εἰς τὰ τοιαῦτα βρέφη ὅ,τιδήποτε … μικρὸ ἢ μεγάλο, μεγάλης ἢ ἀσημάντου ἀξίας, … δὲ θὰ δυνηθῇς ἵνα ἐξαπατήσῃς τοῦτο, προκειμένου νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν ἰδικήν σου ἀγκάλην καὶ νὰ περιφρονήσῃ ἐκείνην … τὴν πατρικὴν ἢ μητρικὴν τοιαύτην!

Ὁ Διδάσκαλος καὶ Κύριός μας, ὅταν κάποτε εἶδε τὰ νήπια καὶ τὰ βρέφη, νὰ ἀφήνωσι τὰς μητρικὰς ἀγκάλας καὶ νὰ σπεύδωσι πρὸς τὴν Θείαν ἀγκάλην, … εἶπε πρὸς τοὺς μαθητάς Του, - οἵτινες προσεπάθουν ἵνα κρατήσωσι μακρὰν τοῦ Κυρίου ταῦτα, νομίζοντες ὅτι τὸν παρεμποδίζωσι, … - «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ΙΗ΄ 3)! Ὁ λόγος οὗτος, δὲν ἀφοροῦσεν (ἀσφαλῶς) εἰς τὰς δικαιολογημένας ἀπερισκεψίας τῶν μικρῶν, οὔτε ἀκόμη εἰς τὰς δικαιολογημένας, ἐπίσης, ἰδιοτροπίας των! Ἀφοροῦσεν εἰς αὐτὸ τοῦτο ὅπερ καὶ ἤδη ἐτονίσαμεν˙ εἰς τὴν ἐμπιστοσύνην καὶ ἐξάρτησιν τούτων ἐκ τῶν γονέων των!

Ἐξετιμήσαμεν, ἆραγε, ποτέ, ποῖος εἶναι ὁ Θεὸς πατήρ μας; Ἐσκέφθημεν, … τὴν ἀγάπην καὶ τὴν ἀφοσίωσιν ποὺ ἔχει εἰς ἡμᾶς; Ἐπιστεύσαμεν, ἆραγε, ἔστω καὶ ἐπὶ στιγμήν, ὅτι εἶναι ὁ πλέον δυνατὸς καὶ ὁ πλέον πλούσιος καὶ οὐδεὶς δύναται νὰ ἀντιπαρατεθεῖ πρὸς Αὐτόν; Μᾶς ἔκανε καὶ μᾶς κάνει τὴν ὑψίστην τιμήν, καὶ θεωρεῖ ἡμᾶς … τέκνα Του! Δὲν εἶναι, ἆραγε, ἐκ μέρους ἡμῶν, … ἄπειρος ἡ ἀνοησία νὰ θέλομεν καὶ νὰ … στηριζώμεθα εἰς σαθρὰ ὑποστηρίγματα - ὅθεν καὶ ἂν μᾶς προσφέρωνται - καὶ ὄχι εἰς τὰς … παντοδυνάμους χεῖρας Του;;;

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ἐξέλιπεν ἡ πίστις …! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΕΚΤΗ (24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023)

«ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας» (Β΄ Τιμ. Γ΄ 15). 

Ἡ γνῶσις τῶν … «ἱερῶν γραμμάτων». 

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν μαθητήν του Ἀπόστολον Τιμόθεον, θὰ ἐλέγωμεν ὅτι τὸν θεωρεῖ προνομιοῦχον, καὶ τοῦτο, διότι ἠξιώθη οὗτος ἵνα διδαχθῇ τὴν Ἁγίαν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὴν βρεφικὴν καὶ νηπιακὴν ἡλικίαν του! Πρῶται διδασκάλισσαι καὶ παιδαγωγοί του, εἶναι ἡ μήτηρ του Εὐνίκη καὶ ἡ μάμμη (γιαγιά) του Λωίς, αἵτινες ἐδίδαξαν εἰς τοῦτον τὴν Ἁγίαν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἀνεμόρφωσαν τοῦτον, … ὡς ἀκριβῶς περιγράφει καὶ ἀναφέρει ὁ Παῦλος, ὀλίγον πρίν, εἰς ταύτην τὴν ἐπιστολήν του! «Ὑπόμνησιν λαμβάνων τῆς ἐν σοὶ ἀνυποκρίτου πίστεως, ἥτις ἐνῴκησε πρῶτον ἐν τῇ μάμμῃ σου Λωΐδι καὶ τῇ μητρί σου Εὐνίκῃ, πέπεισμαι δὲ ὅτι καὶ ἐν σοί» (Β΄ Τιμ. Α΄ 5)! Ἡ ἀναμόρφωσις δὲ αὕτη, ἦτο τοσοῦτον καθοριστικὴ διὰ τὸν νεαρὸν Τιμόθεον, ὥστε νὰ παραμένῃ οὗτος πιστὸς καὶ ἀμετακίνητος, ἀντικρούων καὶ παλαίων πρὸς τὰς δαιμονικὰς δυνάμεις τῆς εἰδωλολατρείας, αἱ ὁποῖαι ἐκυριάρχουν κατ’ ἐκείνην τὴν ἐποχήν, … ὅτε «ἐβλάστανεν» καὶ ἐκκολάπτετο ἡ Ἁγία Πίστις τοῦ Χριστοῦ!  

Σκοπὸς τῆς τοιαύτης ἐπισημάνσεως τοῦ Θείου Ἀποστόλου Παύλου, δὲν εἶναι μόνον ἡ προβολὴ τῆς προσωπικότητος τοῦ μαθητοῦ του Τιμοθέου, οὔτε, ἀσφαλῶς καὶ μόνον, ἡ πνευματικὴ ἐργασία καὶ κατήχησις τῶν δύο τούτων ὑπερόχων γυναικῶν, καὶ ἡ δραστικὴ καὶ καθοριστικὴ συμβολή των, εἰς τὴν κατὰ Χριστόν, διαπαιδαγώγησίν του! Σκοπός, καὶ τοῦτο εἶναι ἰδιαιτέρως διακριτὸν καὶ ἐμφανές, εἶναι, ἵνα ἀντιληφθῶμεν οἱ διάφοροι καὶ … ποικίλοι «παιδαγωγοί», ὅτι τὸ νὰ … «παρεμβαίνωμεν» διὰ τῆς παιδαγωγίας, εἰς τὰς ψυχὰς τῶν παίδων, – κατὰ σάρκα καὶ κατὰ πνεῦμα, - δὲν εἶναι … ὑπόθεσις «ρουτίνας» καὶ «παιδαγωγικῶν προγραμμάτων», ἀλλὰ ἀναφορὰ καὶ τῶν παιδαγωγῶν καὶ τῶν παιδαγωγουμένων εἰς τὴν χάριν καὶ ἀσφάλειαν τοῦ Κυρίου! 

«Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους … Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»! 

Πολλάκις, ἀκούομεν τὴν τοιαύτην «παραγγελίαν» καὶ ὑπόδειξιν καὶ κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἐπιτέλεσιν ὅλων τῶν ἄλλων Μυστηρίων καὶ ἱερῶν ἀκολουθιῶν! Τὸ λέγομεν καὶ τὸ παραγγέλομεν ἡμεῖς οἱ κληρικοί, … τὸ ἀκούουν δὲ καὶ ἴσως τὸ … σιγοψάλλουν καὶ οἱ λαϊκοί, οἱ συμμετέχοντες εἰς τὰς ἱερὰς ἀκολουθίας, ἀλλὰ φοβοῦμαι ὅτι … κατὰ συνήθειαν ἐνεργοῦμεν καὶ τυπικῶς ψάλλομεν, μὴ προσέχοντες εἰς τὰ … ψαλλόμενα Θεῖα Λόγια τῆς Ἐκκλησίας μας! Τοῦτο ἀκριβῶς ὑπογραμμίζει καὶ διδάσκει, … ὕμνός τις κατανυκτικός, διὰ τῶν λόγων, «πολλάκις τὴν ὑμνωδίαν ἐκτελών, … τῇ μὲν γλώττῃ ἄσματα φθεγγόμενος, τῇ δὲ ψυχῇ ἄτοπα λογιζόμενος»! Διὰ ταύτης τῆς ἱερᾶς ὑποδείξεως, καλούμεθα ἵνα ἐμπιστευώμεθα, καὶ τοὺς ἑαυτούς μας, καὶ ἅπαντας τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, … ἀλλὰ καὶ πᾶσαν λεπτομέρειαν τῆς ζωῆς ἡμῶν, εἰς τὰς ἀσφαλεστάτους καὶ παντοδυνάμους χείρας τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν! Ταύτην τὴν ἐμπιστοσύνην ἐπέδειξαν, ἅπαντες οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ καὶ οὐδεὶς διεψεύσθῃ! Οὐχὶ μόνον κατὰ τοὺς παλαιοτάτους χρόνους, ἀλλὰ καὶ μέχρις τῶν ἐσχάτων, … ἕως καὶ τῆς σήμερον, ἐπιβεβαιώνει ὁ Κύριος, τὴν πίστιν καὶ ἐμπιστοσύνην τὴν ὁποίαν τοῦ ἐπιδεικνύομεν! 

Ἡ ζωὴ ἁπάντων τούτων, μαρτυρεῖ ἀκόμη καὶ διὰ λεπτομερειῶν, ὅτι … ἔστω καὶ ἂν εὑρέθησαν οὗτοι εἰς δυσκόλους ἐποχάς, ἀκόμη καὶ ἐὰν ὑστερήθησαν καὶ τούτων τῶν ἀναγκαίων, ἀκόμη καὶ ἂν ἠπειλήθησαν ἢ καὶ ἂν ἐζητήθῃ παρ’ αὐτῶν, ἀκόμη καὶ ἡ θυσία τῆς ζωῆς των, … ὁ Θεός, καὶ ἐνεδυνάμωνε τούτους, καὶ ἐνίσχυεν, καὶ συνέδραμε, καὶ ὡς εἶχεν ὑποσχεθεῖ, ἀλλὰ καὶ ἔτι ὑπόσχεται, … «μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· … Ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, … ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν;», καὶ ἐν συνεχείᾳ, … «Καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; …  Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; … Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. ΣΤ΄ 25-34)! 

Ἐξέλιπεν ἡ πίστις …! 

Εἶναι, δυστυχῶς, ἀλήθεια πικρά, ἥτις καὶ ἐπιβεβαιοῦται ἐκ τῆς καθημερινῆς πραγματικότητος, ὅτι διάγωμεν ἡμέρας ἐσχάτους καὶ ἀποκαλυπτικάς! Ζῶμεν καὶ βιοῦμεν ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ φαντασθῇ ἀκόμη καὶ ὁ πλέον εὐφάνταστος νοῦς πρὶν ἀπὸ ὀλίγα ἔτη! Τὰ «ἱερὰ γράμματα» τὰ ὁποῖα, πρὶν ἀπὸ τριάκοντα ἢ τεσσαράκοντα ἔτη, ἀπετέλουν τὴν βασικὴν ὕλην διὰ τῆς ὁποίας ἠνδρώνοντο τὰ παιδία καὶ οἱ νέοι, πρωτίστως εἰς τὰς ἰδίας οἰκογενείας καὶ ὑπ’ αὐτῶν τούτων τῶν γονέων καὶ γερόντων καὶ γεροντισσῶν, σήμερον περιῆλθον ταῦτα εἰς … περιφρόνησιν καὶ ἀνυποληψίαν! Ταῦτα τὰ «ἱερὰ γράμματα», ἐνῶ κάποτε, ἦσαν τὸ «γλυκύτατον θρεπτικὸν μέλι», εἰς τὰ σχολεῖα ὅλων τῶν ἐκπαιδευτικῶν βαθμίδων, καὶ ἀπετέλουν τὴν κυρίαν πνευματικὴν ἀγωγὴν τῶν νέων καὶ νεανίδων, σήμερον ἀποδιώκονται μετὰ βδελυγμίας ἀπὸ τὴν ἐκπαίδευσιν, καὶ οὐδὲ τὴν ἀνάμνησιν τῶν λαμπρῶν τούτων ἐκπαιδευτικῶν περιόδων, θέλομεν ἵνα ἀναπολῶμεν καὶ φέρομεν εἰς τὸν νοῦν ἡμῶν! Ὅμως, ἡ ζοφερὰ πραγματικότης, παρ’ ὅτι κραυγάζει καὶ διαμαρτύρεται, καὶ ἅπαντες τὴν ὁμολογοῦσι, … ἐν τούτοις καθίσταται ὁλονὲν καὶ ζοφοδεστέρα, καὶ ἡ ἀποστροφὴ καὶ ἀποστασιοποίησις τῆς πλειονότητος τῶν ἀνθρώπων, ἐκ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ ἐξ οἵουδήποτε πνευματικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ καὶ «ὑγιοῦς» ὑποβάθρου, μᾶς διαβεβαιοῖ ὅτι ἐγγίζει ἡ … καταστροφὴ ἡμῶν! 

Ἡ τοιαύτη θλιβερὰ διαπίστωσις, δὲν ἀποτελεῖ προσωπικὴν ἐκτίμησιν τοῦ γράφοντος, - εἴθε νὰ ἦτο τοιαύτη καὶ … νὰ ἀνεκάλουν ταύτην, - ἀλλὰ … ἐπιβεβαίωσιν τοῦ Ἁγιογραφικοῦ Θείου Λόγου ὅτι, «οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ ἀπολοῦνται» (Ψαλμ. ΟΒ΄ 27)! Τὸ ἀκόμη δὲ θλιβερώτερον καὶ ὀλεθριώτερον εἶναι ὅτι … οὐδεὶς σχεδὸν ἀνησυχεῖ, ἔστω καὶ ἂν γνωρίζωμεν, ὅτι καὶ ἡ λύσις καὶ διόρθωσις τῆς τραγικῆς ταύτης καταστάσεως εὑρίσκεται   «εἰς τὰς χείρας» μας, ἀλλὰ καὶ … ὅτι ἤδη «ἀπολαμβάνομεν» τοὺς καρποὺς τῶν ἐπιλογῶν μας! Ἅπαντες, ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι, ἐκκλησιαστικοὶ καὶ πολιτικοί, ἀγωνιζόμεθα ἵνα προσαρμοσθῶμεν καὶ συμβιώσωμεν, μὲ τὰς τοιαύτας τρομακτικὰς καταστάσεις! Δυστυχῶς, «τῶν οἰκιῶν ἡμῶν ἐμπιπραμένων, ἡμεῖς ἄδομεν», κατὰ τὸν γνωστὸν Αἴσωπον, καὶ ἀναζητοῦμεν τοὺς ἐνόχους, καὶ δὲν θέλομεν ἵνα ἐπιστρέψωμεν εἰς ἐκεῖνα τὰ … «ἱερὰ γράμματα τὰ δυνάμενα  σοφίσαι ἡμᾶς εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Β΄ Τιμ. Γ΄ 15)! Τί νὰ εἴπωμεν, παρὰ μόνον … «ἄξια ὧν ἐπράξαμεν καὶ ἐπελέξαμεν, … ἀπολαμβάνομεν»! 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Τὸ φιλότιμο! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ (17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023)

«τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με 

καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ» (Γαλ. Β΄ 20). 

Τὸ φιλότιμο! 

Πολλάκις, ἀδελφοί μου, … πρῶτος ὁ Διδάσκαλος καὶ Κύριός μας, ἀκολούθως δέ, οἱ ἱεροὶ πατέρες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ ἅπαντες οἱ Ἅγιοι καὶ οἱ δίκαιοι, ὁμιλοῦν καὶ διδάσκουν ἡμᾶς διὰ τὴν χαρακτηριστικὴν ταύτην ἀρετήν, τὴν ὁποίαν ὁ λαὸς εἰς τὴν Ὀρθόδοξον χώραν μας, τὴν ὀνομάζει … φιλότιμον! Εἶναι ἡ λέξις ἐκείνη ἡ, ἴσως μοναδική, τὴν ὁποίαν οὐδεμία ξένη διάλεκτος καὶ γλῶσσα, ἠδυνήθη ἵνα ἑρμηνεύσῃ καὶ ἀποδώσῃ τὸ πλῆρες καὶ αὐθεντικὸν νόημά της! Καὶ ὁ μὲν Κύριος, ὡμίλησε περὶ τοῦ … φιλοτίμου, - δηλαδὴ περὶ τῆς εὐσυνειδήτου συνεπείας τὴν ὁποίαν θὰ πρέπῃ νὰ ἐπιδεικνύωμεν, ἐργαζόμενοι τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, ἐφ’ ὅσον χρεωστοῦμεν εἰς Αὐτὸν τὰ πάντα … - λέγων χαρακτηριστικῶς, ὅτι … ὀφείλομεν εἰς τάς, τοῦ Κυρίου, ἀπείρους εὐεργεσίας, … ὅ,τι ἀνώτερον καὶ περισσότερον δυνάμεθα! Ἀνταποκρινόμενοι, εἰς τοῦτο τὸ … φιλότιμον, οἱ Ἅγιοι, προσέφερον εἰς τὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴν ἡμῶν, τὴν ἀπόλυτον καὶ ὁλόθυμον ἀγάπην των, μὴ φειδόμενοι, οὐδὲ αὐτῆς ταύτης, τῆς βιολογικῆς ζωῆς των, ἀλλὰ καὶ πάντα τὰ τοῦ κόσμου … τερπνά! Βεβαίως, ἦτο καὶ εἶναι ἀπαίτησις τοῦ Κυρίου ἵνα ἀγαπῶμεν Τοῦτον, … «ἐξ ὅλης τῆς καρδίας … καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς … καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας … καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος …» (Μάρκ. ΙΒ΄ 30), ὄχι βεβαίως, διότι ἔχει Οὗτος ἀνάγκην ταύτην, ἀλλὰ διότι … αὕτη, θὰ ἀποτελέσῃ τὴν σωτήριον «σανίδα», κατὰ τὸν διηνεκῆ πόλεμον τοῦ ἀγωνιστοῦ χριστιανοῦ, μὲ τὸ κακὸν καὶ τὴν ἁμαρτίαν! 

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ! 

Ὀλίγοι, ἢ καὶ ἐλάχιστοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες ἠσχολήθησαν, ἀλλὰ καὶ ἐξετίμησαν τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον! Τὸν ἄνθρωπον ὅστις διαρκῶς … ἀρνεῖται τὸν Θεὸν καὶ ἀποστασιοποιεῖται ἀπὸ τὸ πανάγιον θέλημά Του˙ τὸν ἄνθρωπον, διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ ὁποίου, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, κατέβη ἐκ τῶν οὐρανίων σκηνωμάτων καὶ ἔγινεν ἄνθρωπος, διὰ νὰ δώσῃ … διέξοδον εἰς τὰ ἀδιέξοδα τῶν ἁμαρτιῶν του˙ τὸν ἀχάριστο καὶ ἀγνώμονα ἄνθρωπον, ὅστις, … ἀπὸ τὴν πρώτην ἐκείνην στιγμὴν τῆς πτώσεώς του, οὐδέποτε ἔπαυσεν ἵνα ἐχθρεύεται τὸν Θεὸν καὶ νὰ δημιουργῇ διαχωριστικὰ τείχη ἀπ’ Αὐτόν, καὶ πάντοτε ἦτο, μετὰ τὸν «κατηραμένον», ὁ διαρκὴς ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ! Τὸν ἄνθρωπον, τέλος, ὑπὲρ τοῦ ὁποίου ὁ Πανοικτίρμων καὶ Πανάγαθος Κύριος, ὑπέστη τὸ ἑκούσιον Αὐτοῦ πάθος, προκειμένου ἵνα δώσῃ εἰς τοῦτον τὴν δυνατότητα, νὰ ἐπανακτήσῃ τὴν θέσιν του εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Κυρίου! 

Ἀγάπη τοῦ Κυρίου, χωρὶς ὅρια !!! Ἀγάπη, ἀνεξήγητος καὶ ἀνερμήνευτος διὰ τὴν ἀνθρωπίνην λογικήν! Ἀγάπην ἥτις οὐδέποτε ἔπαυσεν ἵνα ὑπάρχῃ, καὶ εἴτε διὰ τῆς Θείας ἀνοχῆς καὶ μακροθυμίας, εἴτε διὰ τοῦ ἀπείρου Θείου ἐλέους, ἀλλὰ καὶ εἴτε διὰ θλίψεων καὶ περιστάσεων καὶ ὀδυνηρῶν συμβάντων καὶ συμβαινόντων … εἰς τὴν ἀνθρωπίνην, ἐπὶ τῆς γῆς, πορείαν, καταδεικνύει τὴν «ἀδυναμίαν» τοῦ Σωτῆρος, πρὸς τὸν ἀτίθασον καὶ σκληροτράχηλον ἄνθρωπον! 

Καί, ὡς ἤδη εἴπωμεν, εἰς τὴν τοιαύτην Θείαν καὶ ἐπίμονον Ἀγάπην, ὁ ἄνθρωπος, ἐν πολλοῖς, ἀντέδρασεν καὶ ἀντιδρᾷ διὰ τῆς ἀχαριστίας καὶ ἀποστροφῆς του ἀπὸ τὸν Εὐεργέτην του! Ὑβρίζει, βλασφημεῖ, παραβιάζει τὰς Θείας ὑποδείξεις καὶ ἐντολάς, καί, θὰ ἐλέγωμεν, ὅτι λέγει καὶ ἐπαναλαμβάνει ἐκεῖνο, τὸ τοῦ ἀπίστου καὶ ὑβριστοῦ, ὅστις … «λέγει δὲ Κυρίῳ· ἀπόστα ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι» (Ἰὼβ ΚΑ΄ 14)! Ὅμως, ὑπάρχουσι πάντοτε καὶ ἐκεῖνοι οἱ ὀλίγοι, οἵτινες ἐξετίμησαν, ἀλλὰ καὶ ἐκτιμῶσι τὴν Θείαν, πρὸς τὸν ἄνθρωπον, Ἀγάπην! Ἐκεῖνοι οἵτινες προσεπάθησαν ἵνα ἀνταποκριθῶσι … δεικνύοντες καὶ οὗτοι, ὅσον τοὺς ἦτο δυνατόν, ἀγάπην ὁλοκληρωτικὴν καὶ μοναδικὴν πρὸς τὸν Θεόν! Καὶ εἴτε διὰ τοῦ ἀκουσίου μαρτυρίου, εἴτε καὶ διὰ ἐκουσίων στερήσεων καὶ θλίψεων, εἴτε διὰ ἀσκητικῶν «ὑπερβολῶν» καὶ ἀγωνισμάτων, ἐπεδίωξαν ἵνα δείξωσι τὴν ἀγάπην των πρὸς τὸν Κύριον καὶ Θεόν! 

Οὕτω, μελετῶντες τὰ ἱερὰ συναξάρια καὶ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων, παρατηροῦμεν ὅτι κοινὸν χαρακτηριστικὸν ἁπάντων τούτων τῶν Ἁγίων, εἶναι τοῦτο τὸ προαναφερθέν, φιλότιμον! Ἐκτιμοῦντες οἱ Ἅγιοι τὴν Θείαν Ἀγάπην πρὸς τὸν ἄνθρωπον, ἐθεώρησαν αὐτονόητον, ἵνα καὶ οὗτοι ἀγαπήσωσι τὸν Θεόν! Ὅπως ἀκριβῶς Ἐκεῖνος τὸ ἐζήτησεν! Περισσότερον καὶ ἀπὸ συζύγους καὶ γονεῖς καὶ τέκνα καὶ φίλους καὶ συγγενεῖς, καὶ μὲ ἱερὰν ἐπιθυμίαν καὶ διάθεσιν, ἵνα «δώσωσιν» εἰς Αὐτόν, ὅ,τι τὸ περισσότερον καὶ ὡραιότερον καὶ καλύτερον, … «ἀπαντῶντες», θὰ ἐλέγωμεν, εἰς τὴν μοναδικὴν ἐκείνην … Ἀγάπην Του! Ἄλλωστε, ὡς πολλάκις ἔχομεν εἴπει ἀπὸ τούτου τοῦ «βήματος», ταύτην τὴν ἀγάπην καὶ ἀφοσίωσιν ἐξετίμησεν ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, καὶ ἀνεκήρυξε τούτους … Ἁγίους!

Οἱ Ἅγιοι … σήμερον! 

Ἀκούοντες τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα, καὶ πέραν τῆς ἱερᾶς συγκινήσεως ἥτις μᾶς συνέχει, ἀκούοντες τὰ ἀποστολικὰ ταῦτα λόγια, διακρίνει ἕκαστος ἀναγνώστης, τοῦτο ἀκριβῶς τὸ ἅγιον «φιλότιμον», νὰ συνέχῃ τὸν Θεῖον Ἀπόστολον Παῦλον! Ἐὰν ἀνατρέξωμεν εἰς τὴν βιογραφίαν του καὶ ἐνθυμηθῶμεν τὰ … ὅσα ἐθυσίασεν ὑπὲρ τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀντιλαμβανώμεθα τὴν εὐγνωμοσύνην τούτου, καὶ διὰ τήν, ὑπὲρ νοῦν καὶ διάνοιαν, ἀκατάληπτον θυσίαν Του ὑπὲρ τοῦ ἀνυποτάκτου καὶ ἀγνώμονος ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν ἰδικήν του σωτηρίαν, διὰ τοῦ ὁράματος ἐκείνου, ὅτε οὗτος ἐπορεύετο εἰς Δαμασκόν! 

Ὅμως, ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνος, δὲν ἔχει, ἆραγε, ἀποδείξεις καὶ δῶρα τῆς Θείας Ἀγάπης; Δὲν σπεύδει, ἆραγε, καὶ σήμερον ὁ φιλάνθρωπος Κύριος, ἵνα προσφέρῃ ἀφειδῶς τὴν Ἀγάπην Του εἰς καθένα ἕκαστον ἐκ τῶν ἀνθρώπων …; Ἀνεζητήσαμεν ποτέ, τὰ δῶρα τοῦ Παναγάθου Θεοῦ μας, ἢ τὰ θεωροῦμεν … αὐτονόητα καὶ ὡς μὴ ἔχοντα ἰδιαιτέραν σημασίαν ;;; Ἐνθυμοῦμαι ὅτι κάποτε, εἷς Ἅγιος πνευματικὸς καὶ διδάσκαλος, διδάσκων ἡμᾶς τοὺς μαθητάς του, εἶπεν: «ἀδελφοί μου, εὐχαριστήσαμεν ποτὲ τὸν Κύριον, διότι δυνάμεθα νὰ περιπατῶμεν, ἢ νὰ τρώγωμεν, ἢ νὰ πίνωμεν, ἢ νὰ βλέπωμεν, κ.ο.κ; Πόσοι ἐκ τῶν συνανθρώπων μας, δὲν δύνανται ἵνα πράξωσι ταῦτα τὰ ἁπλᾶ καὶ αὐτονόητα δι’ἡμᾶς;»! 

Βεβαίως, θὰ ἦτο ἄδικον, ἐὰν δὲν ἐξαιρούσαμεν … πολλούς, - ἔτσι θέλομεν νὰ πιστεύωμεν, - οἵτινες συνέχονται ἐκ τῆς βαθυτάτης ταύτης καὶ εὐγνώμονος ἀγάπης πρὸς τὸν Πανοικτίρμονα Κύριον, καὶ ἀγωνίζονται ἵνα παραμένουσι πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι … μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ! Παρ’ ὅλον ὅτι ἡ ἀποστασία λαμβάνει – «ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ» - τεραστίας διαστάσεις, καὶ αἱ ἁμαρτίαι καὶ ἀσέβειαι, ὑπερβαίνουσιν ἀκόμη καὶ αὐτὰς ταύτας τὰς τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρων, ὑπάρχουσιν – εὐτυχῶς, - καὶ ἐκεῖνοι οἱ ἀγρυπνοῦντες καὶ προσευχόμενοι, καὶ νηστεύοντες καὶ ἀγωνιζόμενοι, καὶ μὴ … ὑποχωροῦντες εἰς τὴν οἵανδήποτε ὀρμὴν τοῦ κακοῦ! 

Τὸν ἀγῶνα τούτων τῶν ἀνθισταμένων, … ἴσως, βλέπων ὁ Κύριος, συνεχίζει καὶ παρατείνει τὸ ἄπειρον Αὐτοῦ ἔλεος, καὶ ἀναμένει τὴν μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴν μας! Ἀμήν! 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Ὁ νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ (10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023) 

«Ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ … ἰσχύει … καινὴ κτίσις» (Γαλ. ΣΤ΄ 15).

 

Ὁ νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Μετὰ τὴν πτῶσιν τῶν πρωτοπλάστων, φίλοι μου ἀναγνῶσται, καὶ ἐφ’ ὅσον ἡ ἁμαρτία ἐκυριάρχει ἐπὶ τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου, σωτηρία δι’ αὐτὸν δὲν ὑπῆρχεν! Ὁ Πνευματικὸς Παράδεισος καὶ ἡ προπτωτικὴ ἁγιότης καὶ τελειότης, εἶναι ἤδη παρελθόν! Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νὰ ἐπιβιώνῃ καὶ νὰ … μετρᾷ τὰ ἔτη τῆς ζωῆς του, καὶ μαζὶ μὲ αὐτά, νὰ μετρᾷ καὶ τὰς ἀμετρήτους θλίψεις καὶ ὀδύνας τὰς ὁποίας τοῦ ἐπέφερεν ἡ ἁμαρτία! Ἡ μόνη παρρηγορία του εἶναι, ὅτι ὁ Κύριος καὶ Θεός του δὲν τὸν ἐγκατέλειψε, ἀλλὰ εὑρίσκεται πλησίον του καὶ τὸν παρρηγορεῖ καὶ τὸν στηρίζει καὶ τοῦ ὑπόσχεται … Ἄλλοτε διὰ τῶν Δικαίων, Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ, Ἰωσήφ, Μωϋσέως καὶ ἄλλων πολλῶν, καὶ ἄλλοτε διὰ τῶν ἐπισήμων προφητῶν, τοὺς ὁποίους φωτίζει ἵνα ἐνισχύουσι τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, καὶ καθοδηγοῦσι τοῦτον πρὸς τὴν ὑπομονὴν καὶ ἀναμονὴν τοῦ Μεσσίου καὶ Λυτρωτοῦ!

Ὁ νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅστις καὶ ἐδόθη διὰ χειρὸς Κυρίου εἰς τὸν Μωϋσῆν, καθ’ ὃν χρόνον οὗτος καθωδήγει τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, διὰ τῆς ἐρήμου τοῦ Σινᾶ πρὸς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, ἔχει σκοπὸν ἵνα συγκρατῇ τοὺς σκληροτραχήλους Ἑβραίους, ἀπὸ τὴν ἀποστασίαν ἀπὸ τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰς καθημερινὰς ἀδικίας πρὸς τοὺς συνανθρώπους! Ὁ νόμος οὗτος τοῦ Θεοῦ, εἶναι σκληρὸς καὶ ἄτεγκτος καὶ … πολὺ εὔκολος καὶ «πρόθυμος», ἵνα ὁδηγῇ τοὺς ἐνόχους εἰς τὸν θάνατον! Πολλάκις, μάλιστα, εἰς θάνατον τοσοῦτον σκληρὸν καὶ ἀπάνθρωπον, … διὰ νὰ παραδειγματίζωνται καὶ νουθετοῦνται οἱ … λοιποί, καὶ συγκρατοῦσιν ἑαυτούς, ἀπὸ κάθε παράβασιν ἔναντι τῶν ἐντολῶν τοῦ Δεκαλόγου! Εἶναι δέ, γνωσταὶ αἱ ἐπισημάνσεις πολλῶν Πατέρων καὶ θεολόγων, κατὰ τὰς ὁποίας, … ἐνῶ ὁ Νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι σκληρὸς καὶ κάθετος, ἀντιθέτως, εἰς τὴν μετὰ Χριστὸν ἐποχήν, ὁ Θεῖος Νόμος … περιορίζεται, εἰς τὸ νὰ διδάσκῃ καὶ συμβουλεύῃ καὶ καθοδηγῇ! Ἡ συγχώρησις εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην, ἀντικαθιστᾷ τὴν τιμωρίαν καὶ ἐκδίκησιν τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς, καὶ προτρέπει καὶ νουθετεῖ μᾶλλον, παρὰ … τιμωρεῖ τοὺς παρανόμους καὶ παραβάτας!

 

Οἱ Ἅγιοι!

Ἅγιοι, δηλαδὴ … σεσωσμένοι, δὲν ὑπάρχουσιν εἰς τὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχήν! Ἅπαντες οἱ δίκαιοι καὶ οἱ προφῆται, ἀκόμη δέ, καὶ οἱ, Μωϋσῆς καὶ Ἁβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ καὶ Ἠσαΐας καὶ Δανιήλ, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς οὗτος ὁ «μείζων τῶν προφητῶν», ὁ τίμιος Πρόδρομος, … ὅταν ἐκοιμῶντο τὸν ὕπνον τοῦ θανάτου, μετέβαινον εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἅδου καὶ τοῦ αἰωνίου σκότους! Παρ’ ὅτι ἠγωνίσθησαν εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, καὶ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν ὑπέφερον βιαίους θανάτους διὰ τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ,  ὁ κεκλεισμένος Παράδεισος ἦτο ἡ … προσδοκία των! Ἀνέμενον τὸν Σωτῆρα καὶ Μεσσίαν καὶ Λυτρωτήν, τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ὅστις διὰ τοῦ Σταυρικοῦ Του θανάτου θὰ κατήρχετο εἰς τὸν ζοφερὸν Ἅδην καὶ θὰ ἀπέλυεν ἐλευθέρους καὶ σεσωσμένους εἰς τὸν Παράδεισον, τοὺς πρὸ Χριστοῦ καὶ ἐν Χριστῷ κοιμηθέντας! Ἅπαντας ἐκείνους, οἵτινες ἐπίστευσαν εἰς τὸ σωτήριον τριήμερον κήρυγμα Αὐτοῦ, κατὰ τὴν ἐν Ἅδῃ παραμονήν Του! Ἅπαντας ἐκείνους, τοὺς ἀναμένοντας τὴν ἔλευσιν τοῦ Μεσσίου, ὡς Σωτῆρος καὶ ἐλευθερωτοῦ … ἀπὸ τὴν δυναστείαν τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἁμαρτίας.

Ἔκτοτε, ὁ Παράδεισος, παραμένει ἀνεωγμένος, καὶ δέχεται τὸν κάθε ἀγωνιστὴν καὶ ἀγαπῶντα τὸν Χριστόν! Μυριᾶδες καὶ ἑκατομμύρια εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες περιεφρόνησαν τὰς ἀπολαύσεις καὶ ἡδονὰς τῆς παρούσης ζωῆς, διὰ τὴν … κληρονομίαν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν! Ἅπαντες οὗτοι ἠκολούθησαν τὸν Λόγον τοῦ Διδασκάλου, - … «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Ματθ. ΙΑ΄ 12) – καὶ δὲν ὑπελόγισαν πρὸ τῆς τοιαύτης αἰωνίου Βασιλείας, οὔτε ἀκόμη καὶ αὐτὴν ταύτην τὴν βιολογικὴν ζωήν των! Ἐδέχθησαν μετὰ προθυμίας καὶ χαρᾶς, πᾶσαν βάσανον καὶ πᾶσαν στέρησιν καὶ πᾶν ὅ,τι ἄλλο ἐπώδυνον καὶ φρικτόν, «προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Τίτ. Β΄ 13)! Ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι, οἵτινες εὑρέθησαν εἰς περιόδους εἰρήνης καὶ ὁμαλότητος, καὶ δὲν ἠπειλεῖτο ἡ ζωή των, ἐσκλήρυνον ἐξ ἑαυτῶν τὰς συνθήκας τῆς διαβιώσεώς των, καὶ εἴτε διὰ ὑπερβολικῶν νηστειῶν καὶ ἄλλων ἠθελημένων κακοπαθειῶν, ἐβίασαν ἑαυτούς,  διεκδικοῦντες τοὺς στεφάνους τῆς … Βασιλείας!

Ὡς ἐκ τούτου, Ἅγιοι εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες ἔζησαν διὰ τὸν Χριστὸν καὶ ἐν Χριστῷ καὶ κατὰ Χριστόν, καὶ ἠγάπησαν Τοῦτον, ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ καρδίας καὶ ἰσχύος καὶ διανοίας, καὶ διὰ τούτους, … μόνον Οὗτος ὑπῆρχεν !!!

 

Οἱ Ἅγιοι … σήμερον!

Πολλάκις, πολλοὶ διατείνονται, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἔπαυσεν ἵνα «παράγῃ» Ἁγίους, καὶ ὅτι ἡ ἐπιπολάζουσα ἁμαρτία, κυριαρχεῖ καταδυναστεύουσα τοὺς πάντας, καὶ ὑποτάσσουσα τούτους εἰς τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ παράνομα θελήματά της! Βεβαίως, τοῦτο τὸ ἀνυπόστατον … θεώρημα, κατέρριψαν καὶ ἔτι καταρρίπτουσιν, ἀφ’ ἑνὸς μέν, ἅπαντες ἐκεῖνοι οἱ ἀναγνωρισθέντες ἐσχάτως ὑπὸ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας ὡς Ἅγιοι, ἑορταζόμενοι καὶ τιμώμενοι διὰ τοῦ καθοριζομένου … τρόπου καὶ διὰ συγκεκριμμένης ἡμερολογιακῆς κατατάξεως! Ἅπαντες ἐκεῖνοι, οἵτινες διέψευσαν ἅπαντας τοὺς ἐπιποθοῦντας ἵνα ἴδωσι τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, … κρημνιζομένην καὶ κατησχυμμένην καὶ παραμένουσαν μόνον … ὡς ἓν ἱστορικὸν ἀπολίθωμα! Ἐκεῖνοι, οἵτινες … ἔτι ζῶντες ἐν τούτῳ τῷ αἰῶνι, τῷ ἀπαταιῶνι, παλαίουσι καὶ ἀγωνίζονται ἵνα … «κρατῶσι τῆς ὁμολογίας» καὶ διεκδικῶσι τὰ αἰώνια ἀγαθὰ τῆς Οὐρανίου Βασιλείας! Ἐκεῖνοι οἵτινες … εἰς πεῖσμα τοῦ ὀλεθρίου κύμματος τῆς ἁμαρτίας τὸ ὁποῖον φαίνεται ὅτι παρασύρρει τὰ πάντα εἰς τὴν ροὴν καὶ τὸ πέρασμά του, ἀνθίστανται, καὶ ἀποβλέπουσιν … «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. ΙΒ΄ 2)!

Βεβαίως, - ἐτονίσαμεν ἤδη τοῦτο, - ἡ ἁμαρτία καὶ τὸ κακὸν καὶ ἡ παρανομία, πλεονάζει σήμερον! Ἀλλά, πότε δὲν συνέβαινεν τὸ … τοιοῦτον; Εἰς ποίαν ἐποχὴν δὲν ἐκυριάρχει ἡ ἀνομία καὶ ἡ ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεόν; Ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν ἐποχὴν ποὺ ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς ἐπεσκέφθη τὸν κόσμον διὰ τῆς ἀνθρωπίνης ὑποστάσεώς Του, ἡ ἁμαρτία καὶ τὸ κακὸν ὑπερεχείλιζεν, καὶ ἡ ἀποστασία καὶ ἡ ὕβρις κατὰ τοῦ Σωτῆρος, ἐσκλήρυνεν τὴν στᾶσιν καὶ ἀντίστασίν της πρὸς τὸν Κύριον καὶ Θεόν μας!

Παρ’ ὅλον τοῦτο, ὅμως, ἡ … «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, καινὴ κτίσις», πορεύεται εὐωδουμένη καὶ αὔξουσα, καὶ … ἀκόμη καὶ σήμερον, ἔχει καὶ ἐπιδεικνύει τοὺς μαθητὰς ἀλλὰ καὶ ἀγωνιστὰς καὶ ἀκολούθους, τοῦ Χριστοῦ, μετὰ τῶν ὁποίων εἴθε ἵνα καταλεγώμεθα καὶ ἡμεῖς. Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Ἡ ζωὴ καὶ πορεία τοῦ Χριστιανοῦ ἐν τῷ κόσμῳ. - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΕΚΑΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2023) 

«ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους» (Α΄ Κορ. Δ΄ 9) 

Ποῖοι ἦσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι; 

Ὅλοι γνωρίζουμε τοὺς δώδεκα Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ Μαθητὰς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γνωρίζουμε, ὅτι ἦσαν οἱ ἐκλεκτοὶ συνοδοιπόροι τοῦ Κυρίου, κατὰ τὴν τριετῆ ἐπίσημον παρουσίαν Αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον πλησίον τῶν ἀνθρώπων. Γνωρίζομεν ἐπίσης, ὅτι καὶ αὐτοὶ ἐπέλεξαν νὰ ζήσουν κοντὰ εἰς τὸν Ἰησοῦν, θυσιάζοντες, ἄλλος, τὴν μετὰ τῶν γονέων αὐτοῦ συνοίκησιν καὶ συνεργασίαν, ἄλλος, τήν, μετ’ αὐτῆς ἀκόμη τῆς συζύγου καὶ τῶν τέκνων, συμβίωσιν καὶ συγκατοίκησιν, ἄλλος, τέλος, τὴν προσοδοφόρον ἐπαγγελματικὴν αὐτοῦ ἐργασίαν. Πρὸς τούτοις γνωρίζομεν, ὅτι οἱ δώδεκα οὗτοι μαθηταί, ἠκολούθησαν τὸν Κύριον, συμβιβαζόμενοι μὲ τὸν τρόπον ζωῆς τοῦ Διδασκάλου αὐτῶν, μὴ ἔχοντες ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνωσι, μὴ διαθέτοντες ἀκόμη καὶ τὰς στοιχειώδεις βιωτικὰς ἀνέσεις καὶ γενικῶς, ταλαιπωρούμενοι κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ.

Μετὰ δὲ τὴν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν καὶ τὴν εἰς οὐρανοὺς Ἀνάληψιν τοῦ Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπιφοίτησιν τοῦ Παναγίου Πνεύματος κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, διεσκορπίσθησαν εἰς ὅλον τὸν τότε γνωστὸν κόσμον, διὰ νὰ φέρουν «τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου», τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 19-20). Ὑπῆρξαν, θὰ ἔλεγε κάποιος, ἐκεῖνοι ποὺ ἠγάπησαν μὲ πάθος τὸν Κύριον – πλὴν τῆς γνωστῆς ἐκείνης δειλίας ποὺ ἐπέδειξαν κατὰ τὰς φρικτὰς ἐκείνας ὥρας τοῦ Πάθους καὶ τοῦ θανάτου Του – καὶ μετὰ αὐταπαρνήσεως ἔζησαν τὸν Θεὸν ἐκ τοῦ πλησίον.

 

Ἡ «ἐπιβράβευσις».

Κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην ἀφελῆ λογικήν, ἀναμενόμενον θὰ ἦτο, ὁ Κύριος νὰ ἐπιδείξῃ εἰς αὐτοὺς μίαν «εἰδικὴν μεταχείρησιν» καὶ νὰ ἐξομαλύνῃ κάθε ἐμπόδιον ποὺ θὰ ἐπαρουσιάζετο εἰς τήν, πρὸς τὸν κόσμον, πορείαν των. Τοὐναντίον ὅμως˙ ἀκούοντες τὰ λόγια τοῦ Θείου Ἀποστόλου Παύλου εἰς τὴν σημερινὴν ἀποστολικὴν περικοπήν, θὰ ἐνόμιζε κάποιος, ὅτι ὁ Θεὸς ἔκανε ἀκόμη περισσότερον δύσκολον τὸ ἔργον τῶν μαθητῶν Του. Ἀντὶ τῆς ἐξομαλύνσεως τῶν ἐμποδίων, μᾶλλον περισσότερον ἐπικίνδυνον καὶ ὀλισθηρότερον αἰσθάνονται τὸ ἔργον των. «Ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ... ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ... ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. Ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι» (Α΄ Κοριν. Δ΄ 10-13).

Αὐτή, λοιπόν, ἦτο ἡ «ἐπιβράβευσις» διὰ τὰ ὅσα ἔκαναν ἐκεῖνοι διὰ τὸν Χριστόν; Ὁ Κύριος, βεβαίως, τοὺς ἔχει ἤδη προειδοποιήσει καὶ προετοιμάσει διὰ τὰς δυσκολίας τὰς ὁποίας θὰ ἀντιμετώπιζον κατὰ τὰς περιοδείας των εἰς τὸν κόσμον. Γνωρίζουν τὰς συνθήκας μέσῳ τῶν ὁποίων πρέπει νὰ διέλθουν, προκειμένου νὰ διεκπεραιώσουν τὴν ἀποστολήν των. «ἐπιβαλοῦσιν ἐφ᾿ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς, ἀγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου· ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον ... Παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων καὶ συγγενῶν καὶ φίλων καὶ ἀδελφῶν, καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου» (Λουκ. ΚΑ΄ 12-17). Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ὄντως τοὺς παρρηγορεῖ, εἶναι ὅτι, οἱ λόγοι τοῦ Διδασκάλου των, ἐπαληθεύονται˙ καὶ τοῦτο σημαίνει ὅτι, ὁ Κύριος εἶναι ὄντως ὁ Ἀληθινὸς Θεός.

 

Τὸ παράδειγμα τοῦ Διδασκάλου.

Ἐκεῖνο ὅμως τὸ ὁποῖον τοὺς ὠθεῖ εἰς τὴν ἐπιμονὴν ἀλλὰ καὶ ὑπομονὴν εἰς τὸ ἔργον των, εἶναι τὸ παράδειγμα τοῦ Διδασκάλου των. Δὲν τοὺς προειδοποίησε μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐβάδισεν τὸν σκληρὸν αὐτὸν δρόμον τοῦ μαρτυρίου ὁ Ἴδιος. Ὑπέφερεν τόσα, ὅσα ὁ ἀνθρώπινος νοῦς δὲν δύναται νὰ συλλογισθῇ. Ἐδοκίμασεν τοσούτους καὶ τοιούτους πόνους, ὅσους δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ ὑποφέρῃ ὁ οἷοσδήποτε ἄνθρωπος. Ταῦτα δὲ πάντα, ὑπέφερεν ἀναμάρτητος ὢν καὶ ἀπὸ ἀγάπην διὰ τὸν ἄνθρωπον. Μὲ τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν συνεπῶς ἐστραμμένην πρὸς τὸν Ἰησοῦν, βαδίζουν ἐπὶ τὰ ἴχνη Του καὶ αἰσθάνονται ὅτι ὁ Κύριος τοὺς ἀκολουθεῖ καὶ παρακολουθεῖ τοὺς ἀγῶνας των καὶ τὰς ἀγωνίας των˙ «καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. ΚΗ΄ 20).

 

Ἡ ζωὴ καὶ πορεία τοῦ Χριστιανοῦ ἐν τῷ κόσμῳ.

Ἀκούεται πολλάκις, καὶ κηρύττεται δυστυχῶς ὑπὸ ἀγνοούντων καὶ ἀφελῶν, ὅτι, δι’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ζοῦν, εἰ δυνατόν, κατὰ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς τοὺς ἐπιβραβεύει, ἐξασφαλίζων δι’ αὐτοὺς ζωὴν ἀνέσεως καὶ ἄκοπον. Ζωὴν χαρᾶς καὶ διαρκοῦς εὐτυχίας, μακρὰν θλίψεων καὶ ὀδυνῶν καὶ πάσης στεναχωρίας. Κάποιους ἐξ αὐτῶν, τοὺς ἔχομεν ἀκούσει νὰ διαμαρτύρονται, ὅταν συμβαίνουν καὶ εἰς αὐτοὺς κάποιαι θλίψεις καὶ ὀδύναι προερχόμεναι ἐξ ἀσθενειῶν ἢ ἐκ θανάτων, καὶ νὰ ἀπαιτοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸν τὰ δικαιώματά των (sic). Θεωροῦν οἱ τοιοῦτοι - ὡς ὁ πρεσβύτερος υἱὸς τῆς παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου - ὅτι ὁ Θεὸς τοὺς ὠφείλει ζωὴν εὐτυχῆ καὶ μακροημέρευσιν. Αἱ ὀδύναι, κατ’ αὐτούς, ὑπάρχουν διὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ἀσεβεῖς.

Ἂν ρίψωμεν ὅμως δι’ ὀλίγον τὸ βλέμμα μας, εἰς τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας – μηδὲ ἐξαιρουμένης καὶ αὐτῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου – θὰ διαπιστώσωμεν, ὅτι συμβαίνει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετον. Οἱ δίκαιοι καὶ ἐνάρετοι, ὡς καὶ ἐπί τοῦ παρόντος βλέπομεν τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, ὑποφέρουν καὶ ὀδυνῶνται ἐν ἀντιθέσει πρὸς τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ἀσεβεῖς. «τί ὅτι ὁδὸς ἀσεβῶν εὐοδοῦται, εὐθήνησαν πάντες οἱ ἀθετοῦντες ἀθετήματα;» (Ἱερεμ. ΙΒ΄ 1), ἐρωτᾶ τὸν Θεὸν ὁ Προφήτης. Αἰσθάνεται καὶ αὐτὸς νὰ συμβαίνῃ κάποια «ἀδικία». Ὅμως δὲν εἶναι τῆς παρούσης νὰ ἀπαντήσωμεν καὶ διερμηνεύσωμεν τὸ ἐρώτημα τοῦτο. Ἀρκούμεθα καὶ ἐπαναπαυόμεθα εἰς τοὺς λόγους καὶ τὰς διαβεβαιώσεις τοῦ Χριστοῦ μας, «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰωάν. ΙΣΤ΄ 33).

 

Ὁ ἔπαινος καὶ ἡ δικαίωσις.

Ἡ παροῦσα ζωή, εἶναι ἡ προετοιμασία διὰ τὴν μέλλουσαν. Εἰς τὰς θλίψεις τῆς ζωῆς αὐτῆς, ὁ Κύριος ἐπιφυλάσσει αἰώνιον χαρμονὴν καὶ εὐτυχίαν. Ὁ λόγος τοῦ Ἀβραὰμ πρὸς τὸν πλούσιον τῆς γνωστῆς Παραβολῆς εἶναι κάθετος, σαφὴς καὶ κατηγορηματικός˙ «τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι» (Λουκ. ΙΣΤ΄ 25). Εἰς ἐκεῖνον τὸν ἔπαινον προσδοκῶντες, «τρέχομεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἁγῶνα». Ἀμὴν

 

                                                                                                                            Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                                            Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Κυρίου - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ (6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2023) 

«ἔχομεν βεβαιότερον τὸν προφητικὸν λόγον,

ᾧ καλῶς ποιεῖτε προσέχοντες» (Β΄ Πέτ. Α΄ 19). 

Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Κυρίου.

Τὸ γεγονὸς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἑορτάζει καὶ πανηγυρίζει, σήμερον, ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἀδελφοί μου. Τὸ γεγονὸς ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον περιγράφουσι … τρεῖς ἐκ τῶν τεσσάρων Εὐαγγελιστῶν (Ματθαῖος, Μᾶρκος καὶ Λουκᾶς), καθὼς καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος εἰς τὴν δευτέραν καθολικὴν ἐπιστολήν του, ἀναφορὰν εἰς τὴν ὁποίαν καὶ … ἀναφερώμεθα ἐν προκειμένῳ! Εἶναι ἐκεῖνο τὸ γεγονὸς τὸ ὁποῖον συνέβη ὀλίγον πρὸ τοῦ Θείου Πάθους τοῦ Κυρίου ἡμῶν, κατὰ τὸ ὁποῖον ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, ἀπεκάλυψεν εἰς τοὺς τρεῖς ἐκ τῶν δώδεκα μαθητῶν Του, ἐλάχιστον … τῆς Θείας Αὐτοῦ φύσεως! Εἶναι τὸ γεγονὸς ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον διεδραματίσθῃ εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ «ὄρους τοῦ ἁγίου», κατὰ τὴν ἀναφορὰν τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, καὶ τὸ ὁποῖον ὄρος, - κατὰ τὴν σύμφωνον γνώμην, τῶν πατέρων καὶ θεοφόρων ἑρμηνευτῶν τῆς Ἁγίας Γραφῆς, - εἶναι τὸ ὑψούμενον εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Γαλιλαίας, ὄρος Θαβώρ!

Κατὰ τὴν ἀναφορὰν καὶ περιγραφὴν τῶν ἱερῶν Εὐαγγελιστῶν, ὁ Ἰησοῦς μετὰ τῶν τριῶν μαθητῶν Του, - Πέτρου, Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου, - ἀνέρχεται εἰς τοῦτο τὸ ὄρος καὶ ἐνῶ συνομιλεῖ μετὰ τούτων … «ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς» (Ματθ. ΙΖ΄ 2)! Ἐνῶ δὲ συμβαίνει ἡ τοιαύτη φωτοχυσία, αἴφνης οἱ τρεῖς μαθηταὶ … ἐκοιμήθησαν καὶ ἀμέσως ἐξύπνησαν καὶ ἤρχισαν νὰ βιώνουν … ἐνθέους καὶ οὐρανίας καταστάσεις! Οὕτω περιγράφει ὁ Θεῖος Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς τὰ … Θεῖα ἐκεῖνα συμβαίνοντα! «Ὁ δὲ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἦσαν βεβαρημένοι ὕπνῳ· διαγρηγορήσαντες δὲ εἶδον τὴν δόξαν αὐτοῦ» (Λουκ. Θ΄ 32)! Ταυτοχρόνως … ἐμφανίζονται συνομιλοῦντες μετὰ τοῦ Χριστοῦ, δύο, ἐκ τῶν κορυφαίων μορφῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ προφῆται, Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας! Κατὰ τὸν ἴδιον δὲ τοῦτον Εὐαγγελιστήν, οἱ … διαγρηγοροῦντες, πλέον, τρεῖς μαθηταί, ἀκούουν καὶ τὸ περιεχόμενον τῆς συνομιλίας των! «Καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο συνελάλουν αὐτῷ, οἵτινες ἦσαν Μωυσῆς καὶ Ἠλίας, οἳ ὀφθέντες ἐν δόξῃ ἔλεγον τὴν ἔξοδον αὐτοῦ ἣν ἔμελλε πληροῦν ἐν Ἱερουσαλήμ» (Λουκ. Θ΄ 30-31)!

Ἡ Θεία ἐκείνη κατάστασις εἰς τὴν ὁποίαν εὑρέθησαν οἱ μαθηταί, εἶναι τόσον γλυκεῖα καὶ ἀπερίγραπτος, ὥστε, … διὰ στόματος τοῦ Πέτρου, παρακαλοῦσι τὸν Διδάσκαλόν των, ἵνα παραμείνωσιν ἐκεῖ, καὶ μὴ ἐπιστρέψωσιν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἀποκοπῶσιν ἀφ’ ὅτιδήποτε τοὺς συνέδεεν μὲ τὸν ὑλικὸν καὶ μάταιον τοῦτον κόσμον! «Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπε τῷ Ἰησοῦ· Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις, ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωσεῖ μίαν καὶ μίαν Ἠλίᾳ» (Ματθ. ΙΖ΄ 4)! Τὸν διακόπτει ὅμως, ἡ φωτεινὴ νεφέλη ἥτις τοὺς ἐπεσκίασε, ἀλλὰ καὶ ἡ ὑπερκόσμιος φωνὴ τοῦ Οὐρανίου Πατρός, ἥτις … μαρτυρεῖ καὶ καταθέτει διὰ τὸν Ἰησοῦν … «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ΙΖ΄ 5)!

 

Ἡ προσωπικὴ ἐμπειρία!

Ἄλλο εἶναι νὰ σοῦ μεταφέρῃ κάποιος, κάποια πληροφορία ἢ κάποιο γεγονός, καί, - αὐτονόητον εἶναι τοῦτο! – πολὺ πιὸ ἔντονο χαρακτηριστικόν, νὰ ἔχης προσωπικὴ πεῖρα καὶ ἐπαφή, μὲ τὸ συγκεκριμμένο γεγονός! Ἐκ τῶν τεσσάρων Ἀποστόλων, τοὺς ὁποίους προανεφέραμεν, καὶ οἵτινες περιγράφουσι τὸ γεγονὸς τῆς Θείας Μεταμορφώσεως, μόνον ὁ Πέτρος εἶναι αὐτόπτης καὶ αὐτήκοος μάρτυς τούτου τοῦ γεγονότος! Οἱ ἕτεροι τρεῖς Εὐαγγελισταί, ἤκουσαν … καὶ ἔγραψαν! Δὲν λέγομεν τοῦτο, βεβαίως, ἵνα μειώσωμεν τὴν ἀξιοπιστίαν τῶν θείων τούτων συγγραφέων, καθὼς καὶ τῶν Θεοπνεύστων Ἁγιογραφικῶν κειμένων! Θεὸς φυλάξοι …! Ταῦτα εἶναι … Λόγια Θεοῦ! Τὸ ἀναφέρομεν, ὅμως τοῦτο τὸ στοιχεῖον, διὰ νὰ ὑπογραμμίσωμεν … τοῦθ’ ὅπερ τονίζει καὶ ὑπογραμμίζει ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος Πέτρος! Διὰ τῆς φράσεως, … «οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἀλλ᾿ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος» (Β΄ Πέτ. Α΄ 16), προσπαθεῖ ἵνα πείσῃ … τὸν κάθε πιθανὸν ἀμφισβητίαν διὰ τὴν ἀλήθειαν τῶν λόγων τοῦ Κυρίου, τοὺς ὁποίους διδάσκει καὶ μεταφέρει …

Εἰς τὴν συνέχειαν δέ, ἀναφέρει διὰ λεπτομερειῶν, τὴν φοβερὰν ἐκείνην καὶ θαυμαστὴν ἐμπειρίαν του, καθὼς καὶ τὴν φωνὴν τοῦ Οὐρανίου Πατρός, καὶ ὑπογραμμίζει τούτους τοὺς λόγους του καταθέτων ὡς μαρτυρίαν, … τὴν προσωπικὴν παρουσίαν του εἰς τὸ Θαβώριον ὄρος! «… φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα, καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν, σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ» (Β΄ Πέτ. Α΄ 17-18)! Πείθει τοὺς … ἀναγινώσκοντας τὴν ἐπιστολήν του, καὶ ἐπαινεῖ, - θὰ ἐλέγομεν, - τούτους, διότι προσέχουσιν οὗτοι καὶ πειθαρχοῦσιν εἰς τοὺς λόγους του … ὡς εἰς φῶς, τὸ ὁποῖον τοὺς καθοδηγεῖ διὰ σκοτεινῶν καὶ δυσβάτων ὁδῶν …!

 

«Αὐτοῦ ἀκούετε»!

Αὕτη ἦτο ἡ … σύστασις καὶ ὑπόδειξις τοῦ Οὐρανίου Πατρός, πρὸς τοὺς παρισταμένους καὶ ἐκθάμβους τρεῖς μαθητάς, ἀλλὰ καὶ πρὸς ἅπαντας ἡμᾶς, οἵτινες «ἐπεστρατεύθημεν» ὑπὸ τὰς ἐντολὰς καὶ κατευθύνσεις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ! Εἰς Τοῦτον – «τὸν Υἱόν Μου τὸν ἀγαπητόν», - νὰ ὑπακούετε, συνεβούλευσεν ὁ Πατήρ, καὶ τοῦτο ἀκριβῶς, διδάσκει ἐν προκειμένῳ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος! Ἐκεῖνα, ἅτινα ἐδιδάχθῃ οὗτος ὑπὸ τοῦ Διδασκάλου του, … ἐκεῖνα καὶ διδάσκει εἰς τοὺς χριστιανούς …! Δὲν προβάλει τὸν ἑαυτόν του ὡς διδάσκαλον, ἀλλὰ ὑποτάσσεται πρῶτος οὗτος, εἰς τὴν Θείαν διδαχήν, καὶ οὕτω συνιστᾷ ταύτην εἰς τοὺς … παραλήπτας τῆς καθολικῆς του ἐπιστολῆς!

«Καλῶς ποιεῖτε προσέχοντες», λέγει πρὸς τούτους, διότι ἡ … ἐγγύησις καὶ ἀσφάλεια προέρχεται ἀπὸ τὸν Διδάσκαλον! Αὕτη ἦτο ἡ ὑπόδειξις τοῦ Ραββὶ πρὸς τοὺς μαθητάς Του, ὀλίγον πρὸ τῆς Ἀναλήψεώς Του … «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 19-20)!

Αὐτοῦ νὰ ἀκούομεν καὶ ἡμεῖς, φίλοι μου ἀναγνῶσται, καὶ τότε θὰ ἔχομεν τὴν βεβαιότητα καὶ ἀσφάλειαν, ὅτι, καὶ εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν μας, θὰ εἶναι μεθ’ ἡμῶν ὁ Σωτὴρ καὶ Πατήρ ἡμῶν Κύριος, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν καὶ αἰωνίαν θὰ ζῶμεν μετ’ Αὐτοῦ. Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Ἡ ἀγάπη καὶ αἱ … ἔριδες! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΟΓΔΟΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (30 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023) 

«Ἐδηλώθη γάρ μοι .. ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι» (Α΄ Κορ. Α΄ 11).

 

Ἡ ἀγάπη καὶ αἱ … ἔριδες!

Ὁ Κύριος καὶ Διδάσκαλος ἡμῶν, ἀδελφοί μου, ἐρχόμενος εἰς τοῦτον τὸν κόσμον καὶ ἔχων σκοπὸν ἵνα λυτρώσῃ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὸ κακὸν καὶ τὴν δυναστείαν τῆς ἁμαρτίας, «εὗρεν» ἀναμέσον αὐτῶν, … ἐγκλήματα, καὶ ἁμαρτίας, καὶ πάθη, καὶ μίση καὶ κακίας … καὶ πᾶν ὅ,τι ἄλλο κακόν! Τοῦτό δε, ἦτο ἀναμενόμενον καὶ αὐτονόητον, καθότι οἱ ἄνθρωποι εὑρίσκοντο ὑπὸ τὴν δυναστείαν τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἁμαρτίας! Τὸ ἀγαθὸν καὶ ἡ ἀρετή, εἶχον σχεδὸν ἐκλείψει, καὶ μόνον ἐλάχιστοι … ἔχοντες θεῖον φόβον καὶ πίστιν εἰς τὸν Ἀληθινὸν Θεόν, εἰργάζοντο τὸ καλὸν καὶ τὸ ἅγιον! Οἱ θεῖοι καὶ ἱεροὶ Πατέρες, συμφωνοῦσιν ἐν προκειμένῳ, ὅτι ἡ ἔλευσις τοῦ Σωτῆρος – Μεσσίου εἰς τὴν γῆν, συνέπιπτε μὲ τὴν ἐσχάτην κατάπτωσιν καὶ τὸ ἀπερίγραπτον … «κατάντημα», τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως …! Χειροτέρα κατάστασις - ἀπὸ πνευματικῆς ἀπόψεως, - δὲν ὑπῆρξε ποτὲ ἔως ἐκείνης τῆς χρονικῆς στιγμῆς, καὶ μόνον ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς θὰ ἠδύνατο ἵνα δώσῃ λύσιν εἰς τοῦτο τὸ ἀδιέξοδον …!

Πέραν τῶν αἰσχίστων καὶ βδελυρῶν παθῶν τῆς σαρκός, τὰ ὁποῖα ἐκυριάρχουν εἰς τοὺς πρὸ Χριστοῦ ἀνθρώπους, παρατηροῦμε, μελετῶντες καὶ τὴν Βίβλον, ἀλλὰ καὶ ἄλλους ἱστορικοὺς συγγραφεῖς, ὅτι … ἡ ἀξία αὐτοῦ τούτου τοῦ ἀνθρώπου, εἶχε χαθεῖ ὁλοτελῶς! Ἡ ἀξία τῆς ζωῆς του ἦτο ἀσήμαντος καὶ ἀνύπαρκτος, καὶ τὰ ἐγκλήματα καὶ αἱ δολοφονίαι τὰς ὁποίας ἀναφέρει καὶ περιγράφει ἡ Βίβλος, χαρακτηρίζονται ὡς στυγερὰ καὶ ἀπαίσια! Τὸ κορυφαῖον δημιούργημα τοῦ Δημιουργοῦ, συνέχιζε τὸ ὀλέθριον ἔγκλημα τοῦ … Κάϊν, καὶ δι’ ἀσημάντους λόγους καὶ ἀφορμάς, ἀφήρει τὴν ἀνθρωπίνην ζωήν, καὶ ἐδημιούργει μίση καὶ ἔχθρας καὶ πάθη, τὰ ὁποῖα καὶ συνετήρει καὶ ἐκαλλιέργει!

 

«Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί»!

Κατ’ ἐπανάληψιν, ὡμίλησεν ὁ Κύριος, - καθ’ ὅσον χρόνον εὑρίσκετο ἀναμέσον τῶν ἀνθρώπων, - … διὰ τὴν ἀγάπην! Καὶ τήν, πρὸς τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ τήν, πρὸς τὸν συνάνθρωπον! Ταύτην συνέστησεν καὶ ὑπέδειξε, καὶ διὰ τῶν λόγων Του, ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ ἰδίου Αὐτοῦ παραδείγματος, ὡς τὴν πρώτην ἀλλὰ καὶ μόνην λύσιν, προκειμένου ὁ ἀνθρωπος νὰ ἀρχίσῃ νὰ «ξελασπώνη» ἀπὸ τὴν ἁμαρτία! Ὅταν δὲ ἠρωτήθῃ ὑπό τινος νομικοῦ, … «τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» (Λουκ. Ι΄ 27) … συνεφώνησεν μὲ τὴν ἀπάντησιν αὐτοῦ τοῦ ἰδίου, ὅτι αἱ ἀσφαλεῖς δικλεῖδες τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἶναι αἱ δύο ἀγάπαι, … ἐκείνη ἡ πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ἡ δευτέρα, ὁμοία πρὸς τὴν πρώτην, … ἡ πρὸς τὸν πλησίον! Ταύτας δέ, ἐπεσήμανεν ἰδιαιτέρως, διὰ τῆς γνωστῆς παραβολῆς «τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου», καθὼς καὶ ἐκεῖ εἰς τὴν «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν» Του! Συνέστησεν καὶ ὑπέδειξεν εἰς ἅπαντας, ἐκείνην τὴν ἀγάπην, τήν, πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν! «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, … Ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τίνα μισθὸν ἔχετε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι τὸ αὐτὸ ποιοῦσι; … Καὶ ἐὰν ἀσπάσησθε τοὺς φίλους ὑμῶν μόνον, τί περισσὸν ποιεῖτε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι οὕτω ποιοῦσιν;» (Ματθ. Ε΄ 44-47)! Ἀντιθέτως, ἐπὶ πλέον, ἐστηλίτευσεν ἐκείνην τὴν «ἐμπορικὴν» ἀγάπην, ἥτις δημιουργεῖται ὡς ὑποχρέωσις εἰς τὴν καρδίαν, ἔναντι ἐκείνου ποὺ μᾶς ἀγαπᾷ καὶ μᾶς ἐξυπηρετεῖ!

Αὕτη ἡ ἀγάπη, ἦτο ἐκεῖνο τὸ ἀπαραίτητον στοιχεῖον, προκειμένου ὁ … «πεπτωκὼς» ἄνθρωπος, νὰ ἀρχίσῃ νὰ λυτρώνεται ἀπὸ τὰ δεινὰ τοῦ κακοῦ καὶ νὰ δυνηθῇ ἵνα ἀνταποκριθῇ εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Κυρίου πλησίον Του, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ κήρυγμα τῆς ἀγάπης τὸ ὁποῖον ἔφερεν ὁ Διδάσκαλος! Ἡ ὅλη στᾶσις Του, ἀναμέσον ἡμῶν, ἦτο στᾶσις ἀγάπης, συμπαθείας, ὑπομονῆς, ἀνοχῆς καὶ κατανοήσεως, πρὸς τοὺς «πίπτοντας»! Συγχωροῦσε καὶ ὑπεδείκνυεν εἰς τοὺς ἁμαρτωλούς, - οἵτινες ἐζήτουν τὴν συγχώρησιν, - τό … «μηκέτι ἁμάρτανε», διὰ νὰ μᾶς διδάσκῃ, ὅτι σκοπὸς τοῦ Θεοῦ, εἶναι … ἡ συγχώρησις καὶ ἡ εὐσπλαγχνία καὶ ἡ ἐπάνοδός μας εἰς … «τὸ ἀρχαῖον κάλλος» τοῦ Παραδείσου!

 

Ἔρις.

Ἡ ἔρις, - δηλαδή, ἡ φιλονικία καὶ ἡ διαμάχη, - εἶναι αἱ καταστάσεις ἐκείναι, καθ’ ἃς κυριαρχεῖ τὸ μῖσος! Πλεονάζει ὁ ἐγωϊσμὸς καὶ ἡ κακία, καὶ ἀπουσιάζει ἡ ἀγάπη! Εἶναι ἡ διαρκὴς ἀντιπαράθεσις πρὸς τὴν οἵανδήποτε ἄλλην ἄποψιν, καὶ ἡ ἐπιμονὴ ἡμῶν εἰς τὴν προσωπικήν μας ἐκτίμησιν! Ὁ ἑαυτός μας εἶναι … ἀλάνθαστος καὶ ἅπαντες οἱ ἄλλοι εὑρίσκονται εἰς τὸ λάθος καὶ τὴν πλάνην! Δυστυχῶς δέ, τοιαῦται καταστάσεις, ὑπάρχουσιν, οὐχὶ μόνον εἰς ἀνθρώπους κοσμικοὺς καὶ μακρὰν τῆς Ἐκκλησίας εὑρισκομένους, ἀλλά, δυστυχῶς καὶ ἀναμέσον καὶ ἡμῶν, οἵτινες καυχώμεθα διὰ τήν, πρὸς τὸν Θεόν, πίστιν καὶ ἀγάπην μας! Εὐλόγως δέ, ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης, ὁ θεῖος Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, διδάσκει καὶ ἐρωτᾷ: «Ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἐώρακε, τὸν Θεόν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν;» (Α΄ Ἰωάν. Δ΄ 20)!

Τοιαύτας ἔριδας καὶ ἀντιπαλότητας, πληροφορεῖται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μεταξὺ τῶν χριστιανῶν τῆς Κορίνθου! Οὗτοι οἱ χριστιανοί, ἀντιπαλαίουν καὶ ἐρίζουσι, καὶ ἔχουσι διαχωρισθεῖ εἰς παρατάξεις, καὶ ἄλλος παρουσιάζεται ὡς ὀπαδὸς τοῦ Παύλου, ἄλλος ὡς ὀπαδὸς τοῦ Ἀπολλώ, καὶ ἄλλος … τοῦ Κηφᾶ, καὶ ἄλλος ὡς … τοῦ Χριστοῦ! Αἱ τοιαῦται δὲ διαμάχαι καὶ ἔριδες ἦσαν τόσον ὀξεῖαι καὶ ἔντονοι, ὥστε εἶχον δημιουργήσει σχίσματα καὶ φατρίας καὶ μίση μεταξὺ τῶν χριστιανῶν! Βλέπει ὁ Ἀπόστολος, ὅτι αἱ τοιαῦται προσκολλήσεις καὶ ἀναφοραί, … δημιουργοῦσι ρῆγμα εἰς τὴν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν καὶ τοῦτο εἶναι καταλυτικὸν καὶ καταστροφικόν, εἰς τὴν πρόοδον τοῦ … κηρύγματος!

 

Ἡ, «ἐν Χριστῷ», ἀγάπη!

Ὡς συμπέρασμα, τῶν ὡς ἄνω ἐπισημάνσεων, καὶ ἐπειδή, ὡς τότε … οὕτω καὶ σήμερον, δημιουργοῦνται παρόμοιαι συγκρούσεις καὶ ἀντιπαραθέσεις, μὲ «πρωταγωνιστάς», συχνάκις, ἡμᾶς τοὺς χριστιανούς, θὰ ἠθέλωμεν ἵνα συστήσωμεν καὶ ὑποδείξωμεν, … εἰς ἡμᾶς καὶ ὑμᾶς, τὴν ἀκεραίαν καὶ ἰδανικὴν στᾶσιν ἔναντι τῶν ἄλλων! Ἂς μὴν ξεχνῶμεν, ὅτι ὁ … ἄλλος εἶναι ὁ ἀδελφός μου! Ἡ ἀγάπη μου πρὸς τοῦτον, ὀφείλει νὰ εἶναι τελεία, καὶ διὰ τοῦτο, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ταπείνωσις θὰ πρέπῃ ἵνα πλεονάζουσι! Καὶ τὴν ἀλήθειαν θὰ λέγωμεν καὶ θὰ ὁμολογῶμεν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀγάπην θὰ ἔχωμεν! Ὡς ἠθέλωμεν ἵνα διδάσκώμεθα, οὕτω καὶ νὰ ὑποδεικνύωμεν εἰς τὸν ἄλλον, τὸ πρέπον καὶ τὸ ὀρθόν! Οὕτω, ὡς προείπωμεν, ἐδίδαξεν ἡμᾶς … πρῶτος ὁ Διδάσκαλος Ἰησοῦς, ἀλλὰ καὶ ἅπαντες οἱ Ἅγιοι καὶ Πατέρες, παλαιότεροι καὶ σύγχρονοι! Τοιουτοτρόπως θὰ ἔχωμεν θετικὰ ἀποτελέσματα καὶ ὁ Λόγος τοῦ Κυρίου θὰ «τρέχῃ καὶ (θὰ) δοξάζηται»! Ὅταν κατανοήσωμεν, ὅτι … «εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε» (Ματθ. ΚΓ΄ 8), καὶ ὅτι ἡμεῖς εἴμεθα ἁπλῶς οἱ … φορεῖς τῆς Ἀληθείας, τότε καὶ θὰ αἰσθανθῶμεν καὶ τὴν μικρότητα ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὕψος τῆς ἀποστολῆς ἡμῶν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν       

 

Ἡ ὑπομονή! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΒΔΟΜΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (23 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023) 

«ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν

τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν» (Ρωμ. ΙΕ΄ 4).

 

Ἡ ἐλπίς!

Ἡ ἐλπὶς εἶναι ἐκεῖνο τὸ ἀπαραίτητο «στοιχεῖον» τοῦ ψυχικοῦ ἀνθρώπου, διὰ τοῦ ὁποίου οὗτος, διέρχεται τὸ πέλαγος τῆς παρούσης ζωῆς καὶ πορεύεται πρὸς τὴν αἰωνιότητα! Εἶναι τὸ χαρακτηριστικὸν τοῦ χριστιανοῦ, ὅστις πιστεύει ἀκραδάντως εἰς τὰς Θείας ὑποσχέσεις, καὶ ἐργάζεται τὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς, «ἀφορῶν(τες) εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. ΙΒ΄ 2)! Εἶναι ἡ εὐλογημένη ἐκείνη … ἀναμονή, ἥτις ὑποχρεώνει τὸν ἀγωνιστὴ καὶ ἐλπίζοντα, ἵνα πιστεύῃ εἰς ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα … ἐλπίζει, καὶ εἶναι βέβαιος διὰ τὰ … ἐπερχόμενα! Ἐὰν ἡ πίστις καὶ ἡ ἐλπὶς αὕτη, πολλάκις ἰσχύει καὶ κυριαρχεῖ μεταξὺ ἀνθρώπων συναλλασσομένων καὶ διαπραγματευομένων, πόσῳ μᾶλλον ἐνισχύεται αὕτη, ὅταν ὑποσχόμενος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος! Ὅταν ὑπόσχεται Ἐκεῖνος, ὅστις ὑπάρχει … «πιστὸς … ἐν πᾶσι τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ» (Ψαλμ. ΡΜΔ΄ 13^α)!

Ἡ τοιαύτη δὲ ἐλπὶς καὶ ἀναμονή, δὲν … ἀναμένει μικρὰ καὶ ἀσήμαντα καὶ φθαρτὰ πράγματα! Ὁ ἀγωνιστὴς δὲν ἀγωνίζεται διὰ τὰ χρήματα καὶ τὸν πλοῦτον καὶ ἄλλας ὑλικὰς ἀπολαβὰς καὶ ἀπολαύσεις. Τοιαύτην ἀναμονὴν διὰ τὰ τοιαῦτα … , παρατηροῦμεν εἰς τοὺς ἔχοντας τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν εἰς αὐτά! Ἀγωνιοῦν διὰ τὴν σωματικήν των ὑγείαν, ἀνησυχοῦν διὰ τὰ κέρδη τῶν ἐργασιῶν καὶ ἐπιχειρήσεών των, ἀγρυπνοῦσι διὰ τὴν μακροημέρευσίν των καὶ τὴν σταδιοδρομίαν τῶν τέκνων των, ἀντιπαρατίθενται καὶ παλαίουν πολλάκις μετὰ τῶν συνανθρώπων των διὰ τὸν χοῦν τῆς γῆς καὶ δι’ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα, εἶναι βέβαιον, ὅτι θὰ τοὺς προδώσουν καὶ θὰ τοὺς διαψεύσουν! Οἱ ἀγωνισταί, ὅμως, τῶν πνευματικῶν ἀγωνισμάτων, ἐλπίζουσιν εἰς τὰ αἰώνια καὶ ἀτελεύτητα ἀγαθὰ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ! Εἰς ἐκεῖνα … «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α΄ Κορ. Β΄ 9)!

 

Ἡ ὑπομονή!

Ἡ ἐλπίς, περὶ τῆς ὁποίας προείπομεν, καλλιεργεῖται καὶ αὐξάνεται διὰ τῆς ὑπομονῆς! Τοῦτο βεβαιοῖ ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τὸν στίχον τὸν ὁποῖον καὶ … ἐργαζόμεθα! Ἡ ὑπομονὴ εἶναι ἡ ἀρετὴ ἐκείνη, ἥτις ἀναφέρεται κατ’ ἐπανάληψιν εἰς τὰ ἱερὰ Ἁγιογραφικὰ κείμενα! Εἰδικῶς, ἐκεῖ εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ «καλοῦ σπορέως» καὶ συγκεκριμμένως εἰς τήν, μετὰ σπουδῆς καὶ ἐπιμελείας, καλλιέργειαν τοῦ … σπόρου τοῦ Θείου Λόγου! Εἰς τὴν τετάρτην ἐκείνην καὶ εὐλογημένην περίπτωσιν, καθ’ ἣν ὁ σπόρος πίπτει εἰς τὰς καρδίας ἐκείνων, … «οἵτινες … ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ» (Λουκ. Η΄ 15)! Εἰς τὴν τοιαύτην περίπτωσιν, ἡ συνιστωμένη … ὑπομονή, εἶναι ὁ ζητούμενος ἀγών, τοῦ καλλιεργοῦντος τὸν Θεῖον Λόγον!

Ὁ Χριστιανὸς καλλιεργεῖ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀποδόσεως καὶ καρποφορίας τοῦ σπόρου, διὰ τῆς ὑπομονῆς του. Ὣς συμβαίνει εἰς τὴν καλλιέργειαν τοῦ σίτου, ἀλλὰ καὶ εἰς κάθε καλλιέργειαν οἵουδήποτε καρποῦ! Μετὰ τὴν σπορὰν καὶ τὴν φύτευσιν τῶν σπόρων, ἀκολουθεῖ ὁ καιρὸς τῆς ἀναμονῆς καὶ τῆς … ὑπομονῆς! Ἀναμένει ὁ σπορεὺς τὴν ἐπιβράβευσιν τοῦ κόπου του! Καὶ ἐὰν εἰς τὰς τοιαύτας περιπτώσεις, ὑπάρχουσι καί τινες πιθανότητες ἀρνητικῶν ἀποτελεσμάτων, εἰς τὴν καλλιέργειαν τοῦ Θείου Λόγου, τὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι πάντοτε … θετικόν! Ἡ ὑπομονὴ συνιστᾶται, διότι ὁ πειρασμὸς θὰ προσπαθήσῃ, ἵνα καταστρέψῃ καὶ φθείρῃ καὶ ἀπολέσῃ… Ὀλίγην, μόνον, ἀδράνειαν νὰ ἐπιδείξωμεν, ὁ ἐχθρὸς καιροφυλακτεῖ ἵνα προκαλέσῃ ὅσον περισσοτέραν ζημίαν! Τοῦτο τὸ ὁποῖον ἐδίδαξεν ὁ Ραββί εἰς τὴν ἑτέραν παραβολήν, ἐκείνην τὴν «τῶν ζιζανίων»! Καλὸν σπέρμα ἔσπειρεν, ἐν προκειμένῳ, ὁ γεωργός, κατὰ τήν, ἐν λόγῳ παραβολήν, πλὴν ὅμως, … «ἐν … τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἔσπειρε ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν» (Ματθ. ΙΓ΄ 25)!

Συνεπῶς, ἡ ὑπομονὴ ἀπαιτεῖ καὶ ἐγρήγορσιν, προκειμένου ἵνα ἐπιτύχωμεν ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα καὶ προσδοκῶμεν!

 

Ἡ παράκλησις τῶν γραφῶν.

Παράκλησις, σημαίνει … παρρηγορία! Τὴν παρρηγορία δέ, τὴν ἐπιζητοῦμεν ὅταν θλιβώμεθα εἴς τινας περιστάσεις τοῦ βίου μας! Ἀνεφέραμεν ἤδη τὴν θλίψιν, ἥτις προξενεῖται εἰς τὴν ψυχὴν ἡμῶν κατὰ τὰς ἀνεπιθυμήτους ἐπισκέψεις τῶν πειρασμῶν! Ὄχι ὅμως, μόνον … ἐκ τῶν πειρασμῶν! Αἱ θλίψεις, δυστυχῶς ἢ καὶ … εὐτυχῶς, ἀποτελοῦσιν ἀναπόσπαστον στοιχεῖον τῆς καθημερινότητος! Οὐδεὶς δύναται ἵνα καυχηθῇ ὅτι διῆλθε τὴν παροῦσαν ζωήν, ἄνευ θλίψεων καὶ ἄνευ πειρασμῶν! Ἐκ τῶν πλέον πλουσίων καὶ βασιλέων καὶ δυναστῶν, ἕως καὶ τῶν εὐτελῶν καὶ πτωχῶν καὶ ἀδυνάτων, … αἱ θλίψεις εἶναι ὁ καθημερινὸς … ἐπισκέπτης των! Καὶ εἰς τοὺς Ἁγίους καὶ εἰς τοὺς ἐναρέτους, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ἁμαρτωλούς, …καθημερινόν των βίωμα, εἶναι αἱ πικρίαι καὶ αἱ θλίψεις! Εἴτε ἐκ τῶν πειρασμῶν, εἴτε ἐκ τῶν ἀνθρώπων, εἴτε ἐκ τῶν παθῶν καὶ τῶν ἀδυναμιῶν μας, εἴτε … εἴτε … «ἐν μέσῳ παγίδων καὶ θλίψεων διαβαίνομεν»! Ἂς σημειώσωμεν δὲ ἐπιπροσθέτως, ὅτι οἱ πειρασμοὶ καὶ αἱ θλίψεις, εἶναι θετικὰ στοιχεῖα διὰ τήν, κατὰ Θεόν, πρόοδόν μας!

Ἡ ψυχή, ὅμως, ἔχει ἀνάγκην ἀνακουφίσεως! Ἔχει ἀνάγκην παρακλήσεως καὶ παρρηγορίας! Τοῦτο δὲ ἐπιτυγχάνεται διὰ τῶν Γραφῶν! Μελετῶντες τὰ Θεῖα προστάγματα καὶ ἀνατρέχοντες εἰς τὰς Ἁγίας Μορφάς, τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Προφητῶν καὶ δικαίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, … φωτιζόμεθα, φυγαδεύονται οἱ πειρασμοὶ καὶ ὁ ἄνθρωπος ἁγιάζεται! Ἄλλωστε ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, συνιστᾶται ἀπὸ τοὺς θείους Πατέρας ὡς … τεῖχος προστασίας εἰς τὸν πνευματικὸν ἀγῶνα μας!

 

«Ἡ … ἐλπὶς οὐ καταισχύνει» (Ρωμ. Ε΄ 5).

Πολλοὶ ἤλπισαν εἰς ἀνθρώπους, εἰς ἀξιώματα, εἰς θεωρίας, εἰς τὸν πλοῦτον, εἰς τὴν ὑγείαν, καὶ εἰς ἄλλα μάταια καὶ εὐτελῆ καὶ πρόσκαιρα, τὰ ὁποῖα, - ὡς ἤδη εἴπωμεν, - τοὺς διέψευσαν καὶ τοὺς ἀπεγοήτευσαν! Ἐκεῖνοι, ὅμως, οἵτινες ἤλπισαν εἰς τὴν δύναμιν καὶ τὴν χάριν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς Θείας ὑποσχέσεις, οὐχὶ μόνον δὲν διεψεύσθησαν, ἀλλὰ τοὐναντίον, ἐπιβεβαιώθησαν καὶ ἔζησαν τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν χάριν τοῦ Κυρίου, καὶ εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, ἀλλ’ ἔτι βιώνουσι τὰς Θείας ἀπολαύσεις καὶ εἰς τὴν αἰωνίαν τοιαύτην!

Ἤδη ἀνεφέρθημεν εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ παρόντος, εἰς ταύτην τὴν ἐλπίδα ἥτις ἀποτελεῖ … «τὴν ἀσφαλῆ καὶ βεβαίαν ἄγκυρα», ὡς λέγει πρὸς τοὺς Ἑβραίους, - (ΣΤ΄ 19) - ὁ Θεῖος Ἀπόστολος! Εἰς ταύτην ἂς στηριζώμεθα, καὶ νὰ εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ὁ Κύριος δὲν πρόκειται νὰ φανῇ ἀναξιόπιστος πρὸς ἡμᾶς!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΚΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ) 16 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023 

«καλῶν ἔργων προΐστασθαι» (Τίτ. Γ΄ 14).

 

Τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν!

Ἀφ’ ἧς στιγμῆς ποὺ ὁ Κύριος καὶ Θεός, ἐδημιούργησε τὸ κατ’ ἐξοχὴν κτῖσμά Του, τὸν ἄνθρωπον, … ἔδωκεν εἰς τοῦτον, τὴν τελείαν καὶ ἰδανικὴν κατάστασιν! Μίαν κατάστασιν, κατὰ τὴν ὁποίαν, θὰ ἠδύνατο οὗτος νὰ ζῇ πλησίον τοῦ Θεοῦ - Δημιουργοῦ του καὶ ὁ Κύριος νὰ ἔρχεται πρὸς τὸν ἄνθρωπον καὶ νὰ ἐπιβλέπῃ τοῦτον! Μίαν κατάστασιν ἀναμαρτησίας καὶ τελειότητος …! Μίαν κατάστασιν, «οἰκειότητος» καὶ «συνοικήσεως», Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου! Τοῦτο βεβαίως, κατὰ κυριολεξίαν, εἶναι ἀσφαλῶς μία λεκτικὴ ὑπερβολή, - διὰ τοῦτο ἄλλωστε, καὶ ἐθέσαμεν τοὺς συγκεκριμμένους ὅρους, ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, - ὅμως, προσπαθῶμεν ἵνα ἐκφράσωμεν τὴν τελείαν κατάστασιν τῶν πρώτων ἐκείνων ἀνθρώπων, πρὸ τῆς πτώσεώς των!

Ἀπ’ ἐκείνην τὴν πρώτην στιγμὴν τῆς δημιουργίας του, ὁ Πανάγαθος Θεός, δίδει εἰς τοῦτο τὸ ἔξοχον πλᾶσμα Του, τὴν γνῶσιν τοῦ … καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ, ὄχι βεβαίως … ἐμπειρικῶς, ἀλλὰ ἐνημερωτικῶς! «Καὶ ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ λέγων· ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ, ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε» (Γέν. Β΄ 16-17)! Διὰ ταύτης τῆς ἐντολῆς, ὁ ἄνθρωπος γνωρίζει ὅτι, πέραν τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ ἁγίου, ὑπάρχει καὶ τὸ κακὸν καὶ τὸ ἔκνομον, - εἶναι δὲ τοῦτο προσιτὸν εἰς τοῦτον, καὶ δύναται, ἐὰν θέλῃ … ἵνα τὸ ἐπιλέξῃ καὶ τὸ πράξῃ, μὲ τὰς ἀναλόγους ἀσφαλῶς συνεπείας! – καὶ ὁ Δημιουργὸς καὶ Πατήρ του τὸν καθιστᾷ ἐνήμερον καὶ ἐπιφυλακτικόν!

Δυστυχῶς, ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἀνθρώπου ἵνα πράξῃ τὴν ἁμαρτίαν καὶ παραβῇ τὴν Θείαν ἐντολήν, εἶχε τὰς γνωστὰς θλιβερὰς συνεπείας, οὐχὶ μόνον διὰ τοὺς δύο ἐκείνους πρωτοπλάστους, ἀλλὰ καὶ δι’ ἅπαν τὸ ἀνθρώπινον γένος! Ἔκτοτε, τὸ κακὸν καὶ ἡ ἁμαρτία εἰσῆλθον εἰς τὸν ἄνθρωπον καὶ ἔγιναν … οἱ δύο «δυνᾶσται» αὐτοῦ! Ἀπεμάκρυναν ὁλοτελῶς τοῦτον (τὸν ἄνθρωπον) ἐκ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καὶ ἔκαμαν τοῦτον … δοῦλον καὶ ἐργάτην τῆς ἀνομίας! Τὸ καλὸν καὶ ἡ ἀρετή, ὑπῆρχον εἰς τὴν ζωήν του ὡς … δυνατότητες, ἀλλ’ ἐκυριάρχει τὸ κακόν! Ἐνῶ, πρὸ τῆς πτώσεώς του, ἡ ἀρετὴ καὶ τὸ καλὸν ἐκυριάρχουν … «ἐν τοῖς μέλεσιν αὐτῶν», μετὰ τὴν ἁμαρτίαν, κυριαρχεῖ καὶ ἐπιβάλλεται τὸ κακόν!

 

Ὁ Κύριος, … ἀποκαθιστᾷ τὴν τάξιν, διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του!

Διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ κακὸν νικᾶται καὶ περιορίζεται, καὶ ὁ διάβολος ἀρχίζει νὰ … «χάνῃ ἔδαφος» καὶ νὰ αἰσθάνεται ὅτι … ἐπέρχεται ἡ συντριβή του! Τοῦτο τὸ ὁμολογεῖ κατ’ ἐπανάληψιν, ὅταν ἀναγκάζεται ὑπὸ τῆς Θείας δυνάμεως νὰ φυγαδεύεται καὶ νὰ ἐλευθερώνῃ τοὺς «ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων ὀχλουμένους»! «Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς» (Λουκ. Η΄ 28), ἢ «τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;» (Ματθ. Η΄ 29)! Χαρακτηριστικὰ λόγια τὰ ὁποῖα καταδεικνύουσι τὴν καταρρέουσαν δαιμονικὴν δύναμιν καὶ ἐπήρρειαν!

Ὁ ἄνθρωπος, δύναται πλέον νὰ ἐλπίζῃ εἰς τὴν σωτηρίαν καὶ τὴν ἐπάνοδόν του εἰς τὸν Παράδεισον, ἀλλὰ … διὰ τῆς ἰδίας θελήσεως καὶ τῶν ἀγαθῶν ἔργων του! Βεβαίως, ὁ Κύριος καὶ Θεός, χαρίζει τὴν σωτηρίαν καὶ τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν εἰς τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ καὶ ὁ ἄνθρωπος … «προσθέτει» εἰς τοῦτο τὸ ἔργον τῆς σωτηρίας του, διὰ τῆς θελήσεώς του καὶ τοῦ ἀγῶνός του! Ὁ Παράδεισος, … δὲν εἶναι πλέον «κεκλεισμένος» καὶ ἀπρόσιτος, ἀλλ’ ὁ ἀγὼν καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ ἀγωνιζομένου ἀνθρώπου, θὰ πρέπῃ νὰ εἶναι συνεχὴς καὶ ἀδιάλειπτος!

Ὅταν, κάποια στιγμή, ἠρώτησε κάποιος τὸν Διδάσκαλον, … «Κύριε, εἰ ὀλίγοι οἱ σῳζόμενοι;», Οὗτος ὁ Κύριος ἀπήντησε διὰ τοιούτου τρόπου, ὥστε νὰ καταδείξῃ ἀκριβῶς … τὴν πάλην τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ παλαίῃ οὗτος ὁ ἀγωνιστής, διὰ νὰ ἐπιτύχῃ τὴν σωτηρίαν του! «Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πολλοί, λέγω ὑμῖν, ζητήσουσιν εἰσελθεῖν καὶ οὐκ ἰσχύσουσιν» (Λουκ. ΙΓ΄ 23-24)! Συνεπῶς, τὰ καλὰ ἔργα, εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητα διὰ τὴν σωτηρίαν ἡμῶν, καὶ ἐφ’ ὅσον εἶναι … δεδομένη ἡ θέλησις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, – «ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ. Β΄ 4), - … θὰ ἔλεγον ὅτι ἡ σωτηρία μας εἶναι βεβαία!

 

Ποῖα εἶναι τὰ … καλὰ ἔργα;

Ἐὰν θὰ ἐπεδιώκαμεν ἵνα ἀπαριθμήσωμεν ταῦτα τὰ … καλὰ ἔργα, εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ ἀπαρίθμησις αὕτη θὰ ἦτο … ἀδύνατος! Εἶναι ἀναρίθμητα, … ὡς ἐπίσης ἀναρίθμητα εἶναι καὶ τὰ κακά! Ἐὰν προσέξωμεν εἰς τὴν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου μας, καθὼς καὶ εἰς τὴν βιωματικὴν ἐμπειρίαν τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι … τὸ καλὸν ἀπορρέει ἐκ τοῦ Ἀπείρου Θεοῦ! Συνεπῶς εἶναι καὶ τοῦτο, ἄπειρον! Ἄπειρον καὶ εἰς τὸ … μέγεθος, ἀλλ’ ἄπειρον καὶ εἰς τὰς κινήσεις καὶ τὰς ἐκφάνσεις!

Ὅμως, ἅπαντα ταῦτα τὰ καλὰ ἔργα, θὰ ἠδυνάμεθα ἵνα τὰ συνοψίσωμεν εἰς ἓν ἢ δύο, τὰ ὁποῖα καὶ θὰ ἐχαρακτηρίζαμεν ὡς … θεμέλια ἁπάντων τούτων! Διὰ νὰ γίνωμεν δὲ σαφέστεροι, θὰ εἴπωμεν ὅτι … τὸ καλὸν δὲν εἶναι … πρᾶξις, ἀλλὰ κίνησις καρδίας! «Τὸ καλὸν πρέπει νὰ ἐνεργῇται καὶ καλῶς διὰ νὰ εἶναι καλόν»! Ὁ φαρισαῖος προσεύχεται, ἀλλὰ δὲν γίνεται δεκτὴ ἡ προσευχή του! «Νηστεύει, οὗτος, δὶς τοῦ σαββάτου καὶ ἀποδεκατεῖ πάντα ὅσα κτᾶται» (Λουκ. ΙΗ΄ 9-14), ἀλλὰ ἅπας ὁ κόπος αὐτοῦ, δὲν καταμετρᾶται ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, διότι πάντα ταῦτα τὰ πράττει κατὰ λανθασμένο καὶ ἁμαρτωλὸ τρόπο! Ὁ ληστὴς ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, … οὐδὲν καλὸν ἐποίησεν˙ ὡμολόγησεν ὅμως, καὶ ἐπίστευσε καὶ ἐσώθῃ! Ταῦτα, ἀδελφοί μου ἀναγνῶσται, μᾶς διδάσκουν, ὅτι τὰ καλὰ ἔργα περὶ τῶν ὁποίων ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα … συντίθενται ἐκ … «πίστεως καὶ ἔργων»!

«Πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; Καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν» (Ματθ. Ζ΄ 22-23)! Ὁ Θεῖος οὗτος Λόγος, καταδεικνύει σαφέστατα,  καὶ ἐπιβεβαιώνει τὰ ὅσα προανεφέραμεν! Ναί, νὰ ἐργαζώμεθα τὸ καλόν, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐμπιστευώμεθα καὶ λατρεύωμεν τὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴν ἡμῶν, διὰ νὰ τύχωμεν «τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν τῆς ἀπολαύσεως»! Ἀμήν!

 

      Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν   

 

Ὁ Ἐπίσκοπος κατά τόν Γέροντα π. Ἐπιφάνιον

 Ο Επίσκοπος κατά τον Γέροντα Επιφάνιο

Γράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερόθεος Ἀργύρης

«Δεμένο μ’ ἔφεραν ἐνώπιόν σας, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ὅμως μὲ τὴ θέλησί μου. Μ’ ἔδεσαν τὰ γηρατειὰ τοῦ Σεβαστοῦ πατέρα καὶ ἡ φιλία τοῦ ἀγαπητοῦ Βασιλείου… Εἶναι τρομερὸ ποὺ τὸ σκέπτομαι… ὁ ἴδιος ἐγὼ βρίσκομαι στὸ θυσιαστήριο, ἕτοιμος νὰ μὲ θυσιάσουν πατέρας καὶ φίλος»1.

Ἄρνησις τοῦ π. Ἐπιφανίου νὰ δεχθῆ τὸ ἀξίωμα: Τὰ ἀνωτέρω συγκινητικὰ ρήματα ἐνέπνεαν ὅλους τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ φυσικὰ καὶ τὸν π. Ἐπιφάνιο. Εἶναι γνωστὸν ὅτι αὐτὸς ἀρνήθηκε νὰ δεχθῆ τὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα, παρὰ τὶς πιέσεις καὶ τὰ ἐπιχειρήματα εὐλαβῶν Ἐπισκόπων. Καὶ παρέμεινε ἀμετάβλητος ἕως τέλους σ’ αὐτή του τὴν ἀπόφασι:

«Ἡ στάσις Σας μὲ συνθλίβει, σημειώνει μὲ ἔμφασι, ἀλλὰ δὲν δύναμαι νὰ εἰπῶ τὸ ναί. «Τί ποιεῖτε κλαίοντες καὶ συνθρύπτοντές μου τὴν καρδίαν;» ’Ἐὰν ὅπως λέγετε, εἶνε θέλημα Θεοῦ, διατὶ ὁ Θεὸς δὲν λαλεῖ καὶ εἰς τὴν καρδίαν μου, διατὶ δὲν μοῦ δίδει ἐσωτερικὴν πληροφορίαν, διατὶ δὲν ἀλλάσσει τὰ ἐντός μου;… Παρακαλέσατε τὸν Θεόν, ἀφοῦ πιστεύετε ὅτι τὸ νὰ γίνω Ἐπίσκοπος εἶνε θέλημά Του, νὰ μὲ ἀλλοιώση. «Ἀδυνατεῖ Αὐτῷ οὐδέν». Δὲν βλέπω ἄλλην διέξοδον…»2.

Πραγματικὰ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος δὲν ἦτο μόνον μπροστὰ ἀπὸ τὴν ἐποχή του, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του!

Τὸ ὕψος τῆς Ἀρχιερωσύνης: Ὅλοι μέσα στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο γνωρίζουμε τὴν σημασία καὶ τὸ ὕψος τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος. Τὸ νὰ εἶναι κανεὶς διάδοχος τῶν Ἀποστόλων καὶ εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ ἀποτελεῖ τὸ ὕψιστο τῆς εὐθύνης ποὺ δύναται νὰ ἀναλάβη ὁ ἄνθρωπος.

Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο, δὲν ἐπιτρέπεται ποτὲ κανεὶς νὰ ἀναζητῆ μόνος του τὴν ἀνάληψι αὐτοῦ τοῦ ἀξιώματος παρὰ μόνον ἐπιλεγόμενος καὶ ἐκλεγόμενος ἀπὸ τὸν Θεό, μέσα στὸν θεανθρώπινο ὀργανισμὸ τῆς Ἐκκλησίας. «Καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ ὁ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ ὁ Ἀαρών»3. Ἐννοεῖται, καὶ τότε μετὰ φόβου καὶ τρόμου καὶ ἐὰν ὑπάρχη ἐσωτερικὴ πληροφορία. Πολλοὶ Ἅγιοι (ἐκτὸς τοῦ π. Ἐπιφανίου) ἐκλήθησαν καὶ διὰ νὰ ἀποφύγουν, ἔφυγαν εἰς τὰς ἐρήμους!

Ὅποιος ἐπιδιώκει ἤ μεθοδεύει, χάνει τὴν Χάρι: Ὁ Γέρων Ἐπιφάνιος ἔλεγε πάντοτε ὅτι «ὅποιος ἐπιδιώκει ἤ μεθοδεύει νὰ καταστῆ Ἐπίσκοπος, αὐτὸς χάνει τὴν Θεία Χάρι».

Ἐπιδίωξις μὲ ἀνθρώπινα μέσα καὶ μεθόδους: Καὶ νὰ τί ἀναφέρει αὐστηρὰ ἡ πατερικὴ σοφία: «Χωρὶς νὰ κληθῆς ἀπὸ τὸν Θεό, μὴ ἐπιδιώκης ποτὲ νὰ καταλάβης ἐκκλησιαστικὸ ἀξίωμα μὲ χρήματα, ἢ μὲ βοήθεια ἀνθρώπων ἤ μὲ δική σου ἀπαίτησι, καὶ ἂν ἀκόμη βλέπης τὸν ἑαυτό σου ἱκανὸ νὰ ὠφελήση ψυχές. Γιατί ὑπάρχουν τρία ἐνδεχόμενα, καὶ θὰ συμβῆ ἕνα ἀπὸ αὐτά. Ἤ θὰ ἔλθη ἐπάνω σου ἡ ἀγανάκτηση καὶ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, μὲ ποικίλους πειρασμοὺς καὶ συμφορὲς καὶ θὰ σὲ πολεμήσουν ὄχι μόνον ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ καὶ ὅλη ἡ κτίσις σχεδὸν καὶ θὰ γεμίση στεναγμοὺς ἡ ζωή σου. Ἤ θὰ ὑπερ­­ισχύσουν οἱ ἀντίπαλοί σου καὶ θὰ καθαιρεθῆς μὲ μεγάλη ντροπὴ ἀπὸ τὴ θέση σου. Ἤ θὰ πεθάνης πρόωρα καὶ θὰ χωρισθῆς ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωή»4.

Πολεμικὴ κατὰ τοῦ μεταθετοῦ: Ἡ ἐπιδίωξις τῆς ἀναλήψεως τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος γίνεται, συνήθως, ἀπὸ ταπεινὰ καὶ ἁμαρτωλὰ ἐλατήρια. Ἔτσι πολλοὶ ἀναζητοῦν ὄχι τὴν διακονίαν, ἀλλὰ τὴν δόξα, τὶς τιμὲς καὶ τὸ χρῆμα. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο καὶ πολλοὶ Μητροπολίτες ἐπιδιώκουν νὰ πάρουν μετάθεσι σὲ μεγαλύτερες μητροπολιτικὲς περιφέρειες. Ὁ π. Ἐπιφάνιος ἐπολέμησε αὐτὴ τὴν ἀσθένεια μέσα στὴν Ἐκκλησία μὲ μεγάλο ζῆλο καὶ διεξάγοντας νικηφόρους πολέμους. Ἔγραψε πολλὰ κείμενα καὶ ἠγωνίσθη, ὥστε στὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τοῦ 1977 νὰ μὴ περάση διάταξις ἐπιτρέπουσα τὸ μεταθετό. Δυστυχῶς, δὲν ἐπέτυχε τὸ ἀπόλυτο, ἀλλὰ νὰ γίνεται μεταθετὸ πολὺ δύσκολα καὶ μὲ αὐξημένη πλειοψηφία τῆς Ἱεραρχίας.

Τὸ κυνήγι κατὰ τῶν μοιχεπιβατῶν: Ἕτερο μεγάλο θέμα ποὺ ἐχαρακτήριζε τὴν στάσι τοῦ π. Ἐπιφανίου γιὰ τὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα, ὑπῆρξε ὁ πόλεμος κατὰ τῶν Ἀρχιερέων ποὺ κατέλαβον Μητροπόλεις ζώντων εὐλαβῶν Ἐπισκόπων ἐκδιωχθέντων βιαίως, ἀντικανονικῶς καὶ ἀδίκως, διὰ τῆς κρατικῆς ἐξουσίας. Διεξήγαγε ἀνένδοτο πόλεμο ἐναντίον τῶν μοιχεπιβατῶν. Μὲ αὐτοὺς διέκοψε κάθε ἐπικοινωνία, ἀκόμη καὶ ὅταν ἦσαν πρόσωπα προσφιλῆ εἰς αὐτόν.

– «Τὰ χέρια σου στάζουν αἷμα, τὸ αἷμα τῶν ἀδελφῶν σου», ἔλεγε πρὸς κάποιον ἔνοχο γι’ αὐτὸ τὸ ζήτημα.

Ἀπουσία συνοδικοῦ συστήματος: Ἕνα ἀπὸ τὰ οὐσιαστικὰ προβλήματα ποὺ στεναχωροῦσαν τὸν π. Ἐπιφάνιο ἦτο ἡ ἀπουσία  οὐσιαστικῆς  καὶ  πρα­γματικῆς λειτουργίας τοῦ συνοδικοῦ συστήματος. Καὶ τοῦτο διότι, πολλοὶ Ἐπίσκοποι καθίστανται ἄβουλοι στὰ χέρια τῶν Προκαθημένων τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τῆς Ὀρθοδοξίας. Καὶ δυστυχῶς, κάποιοι ἔχουν δώσει «ὅρκους ὑποταγῆς» πρὸς αὐτοὺς ποὺ τοὺς προώθησαν…!

Βαθὺς πόνος γιὰ τὴν κατάστασι τῆς Ἐκκλησίας μας: Πολλὲς φορὲς βλέπουμε τὰ βαθειὰ προβλήματα καὶ τὰ καρκινώματα ποὺ δημιουργοῦν μέσα στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἀνάξιοι καὶ ἐπίορκοι κληρικοί, κάθε βαθμοῦ καὶ τάξεως, καὶ κυρίως οἱ Ἐπίσκοποι. Αὐτὰ ἀποτελοῦσαν ὀδυνηρὸ βίωμα γιὰ τὸν π. Ἐπιφάνιο, καὶ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο συχνὰ ἀπήγγειλε μὲ βαθὺ πόνο ψυχῆς, πάντοτε ἀπὸ στήθους, τὰ διαπιστωτικὰ λόγια τοῦ ἀετοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: «…τὰ τῶν φίλων ἄπιστα, τὰ τῆς Ἐκκλησίας ἀποίμαντα. Ἔρρει τὰ καλά, γυμνὰ τὰ κακά, ὁ πλοῦς ἐν νυκτί, πυρσὸς οὐδαμοῦ, Χριστὸς καθεύδει. Τί χρὴ παθεῖν; Μία μοι τῶν κακῶν λύσις, ὁ θάνατος»5.

Σκάνδαλα τῶν ἀναξίων καὶ ἐπιόρκων: Ἡ πορεία πολλῶν Ἀρχιερέων καὶ ἡ κατάπτωσις ὀφείλεται στὸ κακὸ ξεκίνημά τους, στὰ κωλύματά τους καὶ στὶς ἐσφαλμένες ἐπιλογές τους. Αὐτοὶ βασανίζουν τὴν Ἐκκλησία καὶ τραυματίζουν βαθύτατα τὴν Πατρίδα.

Εἶναι λίαν χαρακτηριστικὰ τὰ φοβερὰ λόγια τοῦ κοσμοκαλόγερου, τοῦ ἁγίου τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων, Ἀλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, ποὺ ἐντάσσει μὲ γλαφυρότητα μέσα στὶς πληγὲς τῆς πονεμένης Ἑλλάδος, μετὰ τὴν Ἐθνικὴ Παλιγγενεσία, τοὺς πολιτικοὺς καὶ τοὺς ἀναξίους Ἀρχιερεῖς (καὶ ὄχι μόνον τότε!): «Πολλοὶ πολιτικοὶ εἶναι γόνοι λῃστῶν». Καί, «Στὸ κλῖμα τῆς ἠθικῆς καταπτώσεως, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσι τοῦ 1821, προβάλλουν οἱ διεφθαρμένοι ὡς φαντάσματα!».

Ἡγέτες εἰς Ἐκκλησίαν αἰώνιον: Ὁ Γέρων Ἐπιφάνιος ἤθελε Ἀρχιερεῖς δυνατοὺς στὸ λόγο καὶ στὸ ἔργο. Μᾶς ἀνέφερε περιστατικὰ Ἐπισκόπων, ποὺ μὲ σθένος ἀντέδρασαν στὶς ἀπαιτήσεις πανισχύρων πολιτικῶν παραγόντων. Ἡ στάσις τους ὑπῆρξε ὄντως μεγαλειώδης καὶ ἀντάξια τῶν παλαιῶν ἀδούλωτων Πατέρων. Καὶ σήμερα ἀναζητοῦμε μορφές, ποὺ νὰ μὴ σκύβουν στῆς ἐξουσίας τὰ κελεύσματα, στὶς κολακεῖες τῶν ἰσχυρῶν καὶ στὰ δῶρα τῶν πλουσίων.

Σχέδιο ἀντιδράσεως: Ἡ Ἐκκλησία ἐν διωγμῷ: Ὅταν ἡ Ἐκκλησία εὑρέθη εἰς δύσκολη θέσι κατὰ τὸ 1987, ὁ π. Ἐπιφάνιος ἐβοήθησε τὴν ἡγετικὴ ὁμάδα τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ διεξάγουν πόλεμο νικηφόρο. Τότε λοιπόν, ἐπρότεινε ἕνα ἔξυπνο σχέδιο νίκης: Νὰ κηρύξουν τὴν Ἐκκλησία εἰς κατάστασι διωγμοῦ, δηλ. νὰ κλείσουν τοὺς Ἱ. Ναούς, νὰ σταματήσουν κάθε τελετουργία, ἐκτὸς τῶν ἀναγκαίων (π.χ. κηδειῶν), νὰ ἀποσυρθῆ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ νὰ ἀναλάβη ἐπιτροπὴ Ἀρχιερέων τὴν διοίκησι, ὥστε νὰ μὴ δύναται ἡ ἐξουσία νὰ πιέζη ἕνα πρόσωπο. Καὶ μόνον ἡ ἔξυπνη ἀπειλὴ ἐφαρμογῆς τοῦ σχεδίου ἐπέφερε τὸ νικητήριο ἀποτέλεσμά του. Παρὰ ταῦτα, ἐν συνεχείᾳ, ὁ «πρωτεργάτης» τοῦ δημιουργηθέντος ἐκκλησιαστικοῦ ζητήματος, μὲ τὶς ἐκθρονίσεις τῶν Ἀρχιερέων καὶ τὶς μοιχεπιβασίες, Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, ὑπέστειλε τὴν σημαία καὶ ἐπρόδωσε τοὺς ἀγῶνες..!

Ἡ ἐξουσία μπορεῖ νὰ διαφθείρη καὶ ἡ ἀπόλυτος ἐξουσία διαφθείρει ἀπόλυτα: Ὁ κίνδυνος ἐκ τῆς δόξης τῆς ἀρχιερατικῆς ἐξουσίας εἶναι τεράστιος. Ὁ π. Ἐπιφάνιος μᾶς ἀνέφερε ἕνα λίαν χαρακτηριστικὸ περιστατικό: Ἕνας νεαρὸς χαρισματικὸς κληρικὸς μὲ ἀγγελόμορφο πρόσωπο ἐχειροτονήθη Ἐπίσκοπος εἰς νεαρὴ ἡλικία. Γρήγορα ἡ δόξα τοῦ πῆρε τὰ μυαλά. Ἐνεπλάκη μὲ τὰ πολιτικὰ καὶ ἐξετράπη στὰ ἠθικὰ ζητήματα. Τέλος κατέληξε, νὰ λάβη τὸν τίτλο «ματωμένος…» καὶ ἔφυγε ἀπὸ τὴν ζωὴ καθηρημένος καὶ περιφρονημένος.

Βασικὴ ἀρχή του ὅτι, οἱ Μητροπολίτες ἐκπροσωποῦν τὴν Ἐκκλησία: Τέλος νὰ σημειώσουμε ὅτι, ὅπως καὶ ὁ Βουλευτής, σύμφωνα μὲ τὸ Σύνταγμα, δὲν ἐκπροσωπεῖ οὔτε τοὺς ψηφοφόρους του, οὔτε τὴν περιοχή του, οὔτε τὸ κόμμα του, ἀλλὰ τὸ Ἔθνος, τὸ ἴδιο συμβαίνει, κατὰ τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ γιὰ τὸν Ἐπίσκοπο καὶ γενικῶς καὶ γιὰ τὸν κάθε κληρικό. Δὲν ἐκπροσωπεῖ καὶ δὲν πρέπει νὰ ἐργάζεται μόνον γιὰ τὴν ἐπαρχία του, ἀλλὰ κυρίως γιὰ ὁλόκληρο τὴν Ἐκκλησία.

Αὐτὸ ἀποτελοῦσε βασικὴ καὶ κυρίαρχο θέσι τοῦ π. Ἐπιφανίου γιὰ τὶς ἐκκλησιαστικὲς εὐθύνες τῶν Ἐπισκόπων. Αὐτοὶ ὀφείλουν νὰ ἐργάζωνται γιὰ τὴν καθόλου Ἐκκλησία καὶ νὰ πολεμοῦν τὴν «ἀντι-Ἐκκλησία», ποὺ σὲ ἐποχὲς καταπτώσεως ὑφέρπει διὰ τῶν ἀνηθίκων καὶ ἀναξίων ρασοφόρων ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Ἀρχιερέων. Νὰ πολεμοῦν ἐκείνους ποὺ μέσα στὴν Ὀρθοδοξία δημιουργοῦν ὑποδορίως τὴν «ἀντ-Ὀρθοδοξία»· ἐκείνους ποὺ εἶναι πραγματικὰ κλέπτες καὶ ληστές, κατὰ τὰ ἀδιάψευστα λόγια τοῦ Κυρίου μας:

«Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων, ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶν καὶ λῃστής· ὁ δὲ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας ποιμήν ἐστιν τῶν προβάτων»6.

Σημειώσεις:

1. Λόγος Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, κατὰ τὴν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονία του ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο πατέρα του καὶ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Βασίλειο. 2. Γέροντος Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, «Ἐξομολόγησις καὶ ἀπολογία», περὶ ἀποφυγῆς τῆς Ἀρχιερωσύνης, Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Παπασταύρου, ἐκδόσεις «Τροχαλία», πρώτη ἔκδοσις 1999, σελ. 42-43. 3. Ἑβρ. ε΄ 4. 4. Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν Πατέρων, Μετάφρασις Ἀντ. Γαλίτη, ἐκδόσεις «τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας», τόμος Δ’, Ὅσιος Νικήτας Στηθάτος, Β΄ Ἑκατοντάς, σελ. 95. 5. Tlg. Epistulae 80.2-3, Ἁγ. Γρηγορίου Θεολόγου. 6. Ἰωάν. ι΄ 1-2.

Πηγή: «Ὀρθόδοξη Μαρτυρία» ἀρ. 106 Ἄνοιξη – Καλοκαίρι 2015

Ορθόδοξος Τύπος

Διὰ τῆς καρδίας …! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  (9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023) 

«καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ 

ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν» (Ρωμ. Ι΄ 10). 

Ἡ Πίστις ποὺ … σώζει!

Πολλάκις, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὡμιλήσαμεν ἀπὸ τούτου τοῦ «βήματος», διὰ τὴν Πίστιν εἰς τὸν Θεόν, καὶ πολλάκις ἀνεφέρθημεν, - λεπτομερῶς μάλιστα, - εἰς τὴν σώζουσαν, ἀλλὰ καὶ μὴ σώζουσαν … πίστιν! Πολλάκις εἴδομεν καὶ εὐφράνθημεν, … Ἁγίους καὶ ὁμολογητὰς καὶ Πατέρας καὶ μάρτυρας, οἵτινες διὰ ταύτην τὴν πίστιν των, ἠρνήθησαν δόξας καὶ τιμὰς καὶ θρόνους καὶ οἰκονομικὰς ἀπολαβὰς ὡς καὶ αὐτὴν τὴν ἰδίαν ζωήν των, ἀλλ’ ἐπίσης εἴδομεν καὶ ἐκείνους οἵτινες, … κρυπτόμενοι ὄπισθεν τῆς ψευδοῦς καὶ ἀνυπάρκτου «πίστεως», καὶ προβάλλοντες ταύτην ὡς προπέτασμα καπνοῦ, κατ’ οὐσίαν ἠρνήθησαν ταύτην, διὰ νὰ κερδίσωσι προσκαίρους τιμὰς καὶ δόξας! Διὰ τῆς Πίστεως, ἡγιάσθησαν καὶ ἔτι ἁγιάζονται, ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς … εἰκονικῆς καὶ ψευδοῦς «πίστεως», ἠστόχησαν καὶ ἐπλανήθησαν καὶ ἐκολάσθησαν, πολλοί, περισσότεροι τῶν πρώτων …!

Ὁ θεῖος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, ἐκεῖνος ὅστις ὡμίλησε καὶ ἔγραψε διὰ τὴν Πίστιν, χωρὶς περιστροφάς, καὶ μὲ ἰδιαιτέρως «καυστικὸν» τρόπον, ἔδειξε καὶ δεικνύει εἰς τὴν Καθολικὴν ἐπιστολήν του, τὴν ὀρθὴν καὶ ἀσφαλῆ Πίστιν, ἀλλὰ καὶ τὴν πλαστὴν καὶ νενοθευμένην τοιαύτην! Πιστός, δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ φαίνεται ἢ καὶ διαθέτει τινὰ στοιχεῖα καὶ δῆθεν ἀρετάς, καὶ διατυμπανίζει ἐπαιρόμενος διά ταῦτα, ὡς οἱ Φαρισαῖοι ἐκεῖνοι …! Πιστὸς εἶναι, - ἀντιθέτως! - ἐκεῖνος ὅστις, παραλλήλως πρὸς τὰς ὀρθοδόξους πεποιθήσεις του, ἀγωνίζεται καὶ διὰ τῶν ἔργων! Κυρίως ὅμως καὶ πρωτίστως, ἀγαπᾷ τὸν Θεὸν καὶ ζεῖ δι’ Αὐτόν! Τοῦτο ἄλλωστε, συνέστησεν καὶ μᾶς ὑπέδειξεν ὁ Κύριος˙ «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου» (Μάρκ. ΙΒ΄ 30)! Ἡ τοιαύτη Ἀγάπη, συνιστᾷ τὸν Πιστὸ καὶ τὸν Ἅγιον! Ὅσα δὲ ἔργα καὶ ἀγῶνας καὶ ἐὰν καταβάλῃ καὶ κοπιάσῃ, θὰ εἶναι ἁπλῶς τὰ στοιχεῖα αὐτῆς ταύτης τῆς … Ἀγάπης του πρὸς τὸν Θεόν!

 

Διὰ τῆς καρδίας …!

Ἡ Πίστις εἶναι … ἔκφρασις τῆς καρδίας! Τοῦτο, εὐκόλως τὸ ἀντιλαμβάνεται ἕκαστος! Ἐκείνη ἡ δῆθεν «πίστις» ἥτις προφέρεται διὰ τῶν χειλέων ἢ «πλάθεται» καὶ προσποιεῖται, δὲν πείθει οὐδὲ κἂν ἐκεῖνον ὅστις τὴν … ἐπικαλεῖται καὶ τὴν διαφημίζει! Ἡ Πίστις δὲν λέγεται, ἀλλὰ καὶ δὲν δύναται νὰ κρυβῇ! Τοῦτο ἀκριβῶς διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἰς τοῦτον τὸν στίχον τὸν ὁποῖον καὶ ἐπεξηγοῦμεν! Ἡ πίστις μαρτυρεῖ εἰς τὸν ἴδιον τὸν πιστόν, ὅτι εἶναι … δεδικαιωμένος! Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πίστις εἰς τὸν Θεόν, ὡς λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς καὶ Θεολόγος Ἰωάννης, … δὲν φοβεῖται! Ἡ ἀγαπῶσα καὶ πιστεύουσα καρδία, βεβαιοῖ, ὅτι … «φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾿ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Α΄ Ἰωάν. Δ΄ 18)!

Ταύτην τὴν πίστιν, τὴν ἐκφραζομένην ἀπὸ τὴν καρδίαν καὶ οὐχὶ ἀπὸ τὰς … ἐξωτερικὰς κινήσεις, βλέπομεν εἰς τὴν ζωὴν τῶν Ἁγίων!  Ἡ πίστις διὰ τὴν ὁποίαν ὁμιλοῦμε καὶ τὴν ὁποίαν προβάλλει σήμερον ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι ἐκείνη διὰ τῆς ὁποίας, διεξῆλθον τὴν παροῦσαν ζωήν, οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅλες ἐκεῖνες οἱ καταξιωμένες καὶ ἅγιες μορφὲς τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, ποὺ κοσμοῦν τὸ «νοητὸν στερέωμα» τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐκεῖνα τὰ «μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου» τὰ ὁποῖα … «διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ...». Ἐκείνη ἡ «Θεία παρεμβολή», οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες, οἱ Ὅσιοι, οἱ Δίκαιοι, οἱ Ἀσκηταί, οἱ Πατέρες καὶ Διδάσκαλοι, οἱ παλαιότεροι καὶ οἱ νεώτεροι, οἱ ἄνδρες καὶ αἱ γυναῖκες, οἱ, κάθε ἐθνικότητος, φυλῆς καὶ χρώματος, οἱ ὁποῖοι «ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν». Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἔθεσαν τοὺς ἑαυτούς των εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ Θείου θελήματος, ἔστω καὶ ἂν ἠπειλήθησαν, ἔστω καὶ ἂν ἐδιώχθησαν, ἔστω καὶ ἂν ὑβρίσθησαν καὶ προπηλακίσθησαν˙ ἔστω καὶ ἂν ὡδηγήθησαν εἰς τὰ φρικτὰ καὶ ἀνήκουστα μαρτύρια.

Εἶναι ἐκεῖνοι καὶ ἐκεῖνες, πού, διὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πίστιν εἰς ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ὁ Θεὸς ὑπεσχέθη, θυσίασαν τοὺς ἑαυτούς των, τὴν ἀγάπη τῶν οἰκείων τους, τὴν ἀποδοχὴ τοῦ κόσμου, τὸ θέλημά τους, ἀκόμη καὶ τὶς πιὸ στοιχειώδεις ἀνέσεις τους. Τέλος εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι … «ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ... ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ἐν ἁγνότητι, ... διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ... ὡς ἀποθνήσκοντες» (Β΄ Κορινθ. ΣΤ΄ 4-10), μᾶς ἔδωσαν καὶ μᾶς δίδουν νὰ καταλάβωμεν, ποία εἶναι ἐκείνη ἡ πίστις τὴν ὁποίαν ζητεῖ ὁ Κύριος ἀπὸ ἡμᾶς.

 

Ἐκ τῆς τοιαύτης πίστεως … ἡ σωτηρία!

Ὁ Θεῖος Νόμος, ἀγαπητοί μου, καὶ ἡ ἐφαρμογή του, εἶναι ἀσφαλῶς ἀπαιτούμενα διὰ τὴν σωτηρίαν ἡμῶν. Ὅταν ἠρώτησεν ὁ πλούσιος νεανίσκος τὸν Κύριον, «διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» (Λουκ. ΙΗ΄ 18), ὁ Κύριος τοῦ ἀπήντησεν ἀρχικῶς ὅτι πρέπει νὰ τηρῇ τὸν Νόμον καὶ τὰς ἐντολάς. Ὅταν δέ, οὗτος ὁ νεανίσκος ἐπαρρησίασεν ἑαυτὸν ὡς πιστὸν τηρητὴν τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ὁ Κύριος προεχώρησεν εἰς τὴν ... Πίστιν! «ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι» (Λουκ. ΙΗ΄ 22). Ζητεῖ, δηλαδή, ἀπ’ αὐτόν, νὰ παύσῃ νὰ ἐμπιστεύεται ἑαυτὸν εἰς τὴν τεραστίαν περιουσίαν του, ἀλλὰ διανέμων ταύτην εἰς τοὺς πτωχούς, νὰ ἀφήσῃ ἑαυτὸν εἰς τὰς παντοδυνάμους χείρας τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο εἶναι τό, μετὰ τὸν Νόμον, σωτήριον "βῆμα". Ἡ πίστις, κατὰ τὴν ὁποίαν, ὁ ἄνθρωπος ἀφήνει ὁλοκλήρως ἑαυτόν, εἰς τὴν μέριμναν τοῦ Θεοῦ.

«Ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ΙΗ΄ 3). Ὡς τὰ μικρὰ παιδία καὶ βρέφη, οὒκ ἔχουσιν ἴδιον θέλημα καὶ ἐμπιστεύουσιν ἑαυτὰ εἰς τὴν θέλησιν καὶ ἐπιλογὰς τῶν ἑαυτῶν γονέων, οὕτω καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ἵνα ἐμπιστευθῶμεν ἑαυτοὺς εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς ἡμῶν, ἵνα ἐπιτύχωμεν τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν τῆς ἀπολαύσεως. Ἀμήν.

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν