Προσκεκλημμένοι …! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

(28 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2025)

«Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου» (Γαλ. Α΄ 15).

 

Εὐδοκία Θεοῦ!

 

Ἐνῶ ἤδη, ἀδελφοί μου, εὑρισκώμεθα ὀλίγας ἡμέρας μόλις, μετὰ τὴν κορυφαίαν τῶν ἑορτῶν, τοὐτέστι τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστοῦ γεννῶν, τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα, φέρει ἐνώπιον ἡμῶν τὸ ὑπέρτατον Μυστήριον τῆς … εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ! Δηλαδή, ὑπερτονίζει τὴν ἀγάπην καὶ συμπάθειαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ τὸν Ἄνθρωπον! Βεβαίως, ἐν προκειμένῳ, ὁ θεῖος Ἀπόστολος, ἀναφέρεται καὶ ἐκθειάζει τὴν ἀγάπην καὶ μέριμναν τοῦ Κυρίου εἰς αὐτὸν τοῦτον τὸν ἑαυτόν του! Ὅμως, ταύτην τὴν ἰδίαν Ἀγάπην καὶ συμπάθειαν, δεικνύει ὁ Φιλάνθρωπος Κύριος, καὶ διὰ πάντα ἄνθρωπον! Ἐκτιμᾷ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι ἐὰν εὑρίσκεται εἰς θέσιν Ἀποστόλου καὶ κήρυκος τοῦ Εὐαγγελίου, τοῦτο ὀφείλεται ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον εἰς τὴν Θείαν Ἀγάπην καὶ εἰς τὴν Εὐδοκίαν τοῦ Θεοῦ! Τοῦτο - ὡς λέγει ἐν προκειμένῳ, - καταφαίνεται, ἐκ τοῦ γεγονότος, ὅτι, ἐνῶ οὗτος ὑπῆρχεν διώκτης καὶ ὑβριστὴς καὶ ἐχθρὸς ἀπηνής, κατὰ τοῦ Χριστοῦ τοῦ Ἰδίου καὶ τῆς Ἁγίας Αὐτοῦ πίστεως, ὁ Θεὸς οὐδόλως κατεδίκασε καὶ ἐτιμώρησε τοῦτον, ἀλλ’ ἀντιθέτως … κατέστησεν τοῦτον, Ἀπόστολον καὶ κήρυκα καὶ ἀναμορφωτὴν τῆς Οἰκουμένης ὅλης!

Ἐν προκειμένῳ, ὅμως, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, κινούμενος ἐκ τῆς ταπεινώσεώς του, θεωρεῖ ὅτι … τὸ «δῶρον» τοῦτο ὅπερ ἔλαβεν ἐκ τοῦ Κυρίου, τὸ ἔλαβεν πρὶν ἀκόμη γεννηθῆ ἐκ τῆς μητρός του! Θέλει νὰ πιστεύῃ καὶ νὰ θεωρῇ, ὅτι … ἀπ’ ἐκείνην τὴν ἀθλίαν κατάστασιν εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκετο τότε, ὅτε εὑρίσκετο εἰς τὴν πλάνην καὶ τὸ μῖσος κατὰ τοῦ Ναζωραίου, μόνον ἡ Θεία δύναμις καὶ εὐδοκία τοῦ Κυρίου θὰ ἠδύνατο νὰ τὸν σώσῃ! Θεωρεῖ ὅτι ὁ Κύριος τὸν εἶχε προορίσει πρὶν ἀκόμη γεννηθεῖ εἰς ταύτην τὴν ζωήν, ὥστε νὰ συμβῇ εἰς τοῦτον, αὕτη ἡ ριζικὴ ἀνακαίνισις!

Βεβαίως, μία τοιαύτη θεωρία, εἶναι ἀπαράδεκτος διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν μας, καὶ ἔχει αὕτη καταδικασθεῖ ἐπισήμως, καὶ ὅταν αὕτη ἐνεφανίσθη ὑπὸ τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου, ἀλλὰ καὶ ἀργότερον ὅταν «ἐπανῆλθεν» ὑπὸ τοῦ μεταρυθμιστοῦ Ἰωάννου Καλβίνου! Συνεπῶς, τοῦτο ὅπερ δυνάμεθα ἵνα θεωρήσωμεν ἐν προκειμένῳ περὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, εἶναι ὅτι … ἐκ ταπεινώσεως ὁμιλεῖ οὗτος, παρακάμπτων ἐσκεμμένως καὶ τὴν ἰδίαν αὐτοῦ ἐλευθέραν ἐπιλογήν!

 

Ἡ «κλῆσις τοῦ Θεοῦ»!

 

Ὣς γνωρίζομεν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐκλήθη ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦ θαυμαστοῦ ἐκείνου ὁράματος ὅπερ συνέβη εἰς τοῦτον εἰς τὴν Δαμασκόν! Ἡ θαυμαστὴ αὕτη κλῆσις, περιγράφεται ὡς γεγονός, ἀφ’ ἑνὸς μέν, εἰς τὸ ἱερὸν Βιβλίον τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων (Θ΄ 1-18), ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ Ἀποστόλου, εἰς τὸ ἴδιον Βιβλίον, δίς! (ΚΒ΄ 1-18, ΚΣΤ΄ 1-18)! Πέραν δὲ τῶν ὡς ἄνω τριῶν ἀναφορῶν τούτου τοῦ γεγονότος, εἰς τὸ ὡς ἄνω ἱερὸν Βιβλίον, ὁ ἱερὸς κορυφαῖος Ἀπόστολος, δὲν παύει ἵνα καταγράφῃ τοῦτο εἰς τὰς δεκατέσσαρας ἐπιστολάς του, θέλων ἵνα καταδεικνύῃ ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, τὴν Θείαν Ἀγάπην ἣν προείπομεν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνταπόκρισιν εἰς ταύτην, ἣν ἐπέδειξεν οὗτος εἰς τὴν ὅλην μετέπειτα Ἀποστολικήν του πορείαν!

Ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸν Παῦλον, ἀλλὰ καὶ πρὸ τούτου καὶ μετὰ τοῦτον, ἐκάλεσε καὶ καλεῖ, ἀκόμη καὶ ἕως τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν, πολλούς, πάρα πολλούς˙ θὰ ἔλεγον … ἅπαντας! Πλὴν ὅμως, δὲν ἀνταπεκρίθησαν ἅπαντες οἱ προσκαλούμενοι εἰς τὴν Θείαν κλῆσιν! Ὣς συνέβη εἰς τὴν γνωστὴν παραβολὴν τοῦ «Μεγάλου Δείπνου», οἱ πλεῖστοι τῶν προσκεκλημμένων προεφασίσθησαν καὶ ἔτι προφασίζονται, «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις» καὶ περιφρόνησαν τὴν τιμὴν τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀπεστράφησαν Τοῦτον! Ἐκάλεσεν ὁ Κύριος, εἴς τε τὴν Παλαιάν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν μετὰ Χριστόν, ἐποχήν, ἄνδρας τε καὶ γυναίκας, δικαίους καὶ ἁμαρτωλούς, πονηρούς τε καὶ ἀγαθούς! Πλὴν ὅμως, ἄλλοι ἐκ τούτων ἐδέχθησαν τὴν τιμὴν καὶ ὑπερέβησαν τὰ οἷαδήποτε ἐμπόδια καὶ τοὺς ποικίλους κινδύνους, καὶ θυσιάζοντες τὰς κοσμικὰς ἡδονὰς ἠκολούθησαν τὴν Θείαν κλῆσιν!

Οἱ πολλοὶ ὅμως ὣς προείπωμεν, ἠρνήθησαν … καὶ προσεκολήθησαν εἰς τὰς γηΐνους ἡδονὰς καὶ ἀπολαύσεις! Εἴτε εἰς τοὺς ἀγρούς, εἴτε εἰς τὰ πέντε ζεύγη τῶν βοῶν, εἴτε εἰς τὰς συζύγους, - ἀντιστοίχως, ἀσφαλῶς, εἰς ἐκεῖνα ἅτινα μεθερμηνεύονται καὶ ὑπονοοῦνται ἐκ τούτων, - καὶ οὕτω προετίμησαν τὴν κοσμικὴν καὶ ὑλόφρονα πρόσκαιρον ζωὴν καὶ ἀπόλαυσιν!

 

Προσκεκλημμένοι …!

 

Ἅπαντες, φίλοι καὶ ἀδελφοί μου, εἴμεθα προσκεκλημμένοι ὑπὸ τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ! Ἄλλως τε, ἐὰν τοῦτο δὲν ἴσχυεν, ὁ Κύριος θὰ ἦτο ὑπόλογος ἀπέναντι τῶν … ἐξαιρουμένων! Ὅμως, ἐκάλεσε - καὶ ἡ πρόσκλησις αὕτη ἰσχύει διαχρονικῶς – διὰ τῆς μοναδικῆς καὶ ἀνεπαναλήπτου ἐκείνης προσκλήσεως˙ «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι»! Ὑπὸ τὸν ἀπαράβατον ὅρον, ὅτι θὰ … ἀκολουθῶμεν Τοῦτον! Ἐκτὸς δὲ τούτου, … φέροντες καὶ τὸν «σταυρόν» μας καὶ ἀπαρνούμενοι καὶ αὐτὸν τοῦτον τὸν «λατρευτὸν» ἑαυτόν μας! Εἰς τὴν συνέχειαν δὲ τῆς ὡς ἄνω προσκλήσεως, δὲν διστάζει ἵνα ζητήσῃ … καὶ ἐκεῖνα τὰ «πικρὰ» καὶ τὰ «δύσκολα», ἅτινα ἡμεῖς οἱ προσκεκολημμένοι εἰς τὰς προσκαίρους ἀπολαύσεις, δὲν θέλομεν οὔτε κἂν νὰ … ἀκούωμεν! «Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν˙ ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν» (Μάρκ. Η΄ 34-35)!

Κατὰ πόσον, ὅμως, προτιθέμεθα ἵνα «ἀκολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ»; Ὁ μὲν Κύριος μᾶς καλεῖ καὶ μᾶς προσκαλεῖ, καὶ ἀσφαλῶς τοῦτο εἶναι ἐξόχως τιμητικόν! Ὅμως, ἡ ἀξία ταύτης τῆς κλήσεως ἔχει ἀξίαν ἐφ’ ὅσον αὕτη γίνει, ἀφ’ ἑνὸς ἀποδεκτή, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου … κατορθώσομεν ταύτην διὰ τῶν πράξεών μας! Ἐὰν θεωρῶμεν, φίλοι μου, τιμήν μας, τὸ νὰ συμμετάσχωμεν προσκεκλημμένοι εἰς κοσμικὰ συμπόσια καὶ συνεστιάσεις, πόσῳ μᾶλλον θὰ πρέπῃ νὰ θέλγῃ τὴν ψυχήν μας ἡ συμμετοχή μας εἰς ἐκεῖνο τὸ Οὐράνιον Δεῖπνον τῆς παραβολῆς, περὶ τοῦ ὁποίου προείπομεν! Ἂς σκεφθῶμεν, ὅτι … αὐτο-ἀποκλειώμεθα τῆς Οὐρανίου Τραπέζης, ἐν ὅσῳ θέλομεν νὰ παραμένωμεν ἔξω τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν καὶ μακρὰν τῶν Ἁγίων Μυστηρίων, περιφρονοῦντες τὴν Θείαν πρόσκλησιν!

Εἴθε νὰ ἐννοήσωμεν, ὅτι προφασιζόμενοι ποικίλας δικαιολογίας, ὅσον δικαιολογημένας καὶ ἂν θέλωμεν νὰ τὰς παρουσιάζωμεν, θὰ εἶναι μάταιοι καὶ ἀστήρικτοι αὗται κατὰ τὴν Θείαν κρίσιν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν