Κόσμος πολύς περίμενε σε μια στάση του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου στην Αθήνα. Στο βαγόνι που μπήκαν πολλοί επιβάτες μπήκαν από διαφορετικές πόρτες δύο πλανόδιοι μουσικοί, ένας φτωχοντυμένος γεράκος που κρατούσε μια ξεθωριασμένη κιθάρα και ένας νεαρός με ακκορντεόν. Ο νεαρός άρχισε να παίζει ένα πολύ ωραίο κομμάτι, μια και δεν είχε καταλάβει ότι στο ίδιο βαγόνι ήταν και ο άλλος μουσικός. Οι επιβάτες ευχαριστημένοι από το παίξιμο του νεαρού μουσικού έριχναν πολύ γενναιόδωρα στο πιατάκι που περιέφερε μετά το τέλος του μουσικού κομματιού.
Όταν ετοιμαζόταν να αλλάξει βαγόνι, είδε τον γέρο και τον ρώτησε: Είχες μπει να παίξεις μπάρμπα; ρώτησε. "Ναι, αλλά με πρόλαβες εσύ" απάντησε ο γέρος. Τότε το παλικάρι καθώς κρατούσε στη χούφτα του τα αρκετά κέρματα που είχε κερδίσει, αμέσως τα έβαλε στην παλάμη του γέρου. Όλοι οι επιβάτες συγκινήθκαν από την πράξη του παλικαριού και τον ρώτησαν αν πηγαίνει στο σχολείο. Πηγαίνω στο νυκτερινό γυμνάσιο είπε και κατέβηκε από το βαγόνι. Ο γέρος κατέβηκε και αυτός από το βαγόνι κρατώντας τα χρήματα εκείνα που είχαν μια ξεχωριστή ζεστασιά. Ήταν τα χρήματα της θερμής καρδιάς ενός βιοπαλαιστή που νιώθει κάθε άλλο αγωνιστή της ζωής.
(Γ.Παυλίδου: "χαμόγελο και δάκρυ" σ.29-30)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου