ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (20 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021)
«Ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου» (Πράξ. Β΄ 4)
Ἡ Πεντηκοστή.
Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς τὴν ὁποίαν ἑορτάζει σήμερον ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ὀνομάζεται καὶ «γενέθλιος ἡμέρα» τῆς Ἐκκλησίας· καὶ τοῦτο, διότι κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην οὐσιαστικῶς γεννᾶται Αὕτη καὶ δημιουργεῖται διὰ τῆς καθόδου τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἐπὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους. Σήμερον συμβαίνει ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον προεῖπεν ὁ προφήτης Ἰωήλ, ὅτι, «Καὶ ἔσται μετὰ ταῦτα καὶ ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται· καὶ ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου» (Ἰωήλ Γ΄ 1-2). Σήμερον, ἐπίσης, πραγματοποιεῖται ἡ ὑπόσχεσις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς μαθητάς Του εὐθὺς μετὰ τήν, ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ, «ὅτι Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας» (Πράξ. Α΄ 5). Σήμερον, τέλος, τὸ τρίτον Πρόσωπον τῆς Παναγίας Τριαδικῆς Θεότητος, τὸ Θεῖον καὶ Πανάγιον Πνεῦμα, κατέρχεται ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν ἐπὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ φέρει εἰς αὐτοὺς τὸν τέλειον φωτισμὸν καὶ τὴν σοφίαν καὶ γνῶσιν, διὰ νὰ φωτίσουν οὗτοι εἰς τὴν συνέχειαν, πάντα τὰ ἔθνη!
Τὰ θαύματα τῆς … Πεντηκοστῆς.
Ἐὰν προσπαθήσωμεν νὰ ἀπαριθμήσωμεν καὶ μόνον, τὰ θαυμαστὰ τὰ ὁποῖα συνέβησαν, … «ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς», θὰ ἐκπλαγῶμεν κατὰ κυριολεξίαν διότι, τοιαῦτα γεγονότα σπανίως συνέβησαν εἰς τὴν πάροδον τῶν αἰώνων καὶ παραμένουσι μοναδικὰ καὶ συνταρακτικά. Δὲν εἶναι μόνον ἡ ὁρατὴ ἔκχυσις τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν ἐπὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, ἀλλὰ καὶ ἄλλα πολλὰ συνεπακόλουθα τοῦ πρώτου τούτου θαύματος.
Οἱ μαθηταὶ τοῦ Σωτῆρος, … «ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου»! Ἐν συνεχείᾳ, «ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι»! Ποῖοι; Οἱ, ἕως τὴν στιγμὴν ἐκείνην, σχεδὸν ἢ ἐντελῶς, ἀγράμματοι καὶ ἁπλοϊκοὶ ἁλιεῖς, ἐκ τῶν ὁποίων καὶ ἐάν τινες εἶχον κάποια περιορισμένην μόρφωσιν, δὲν ἠδύνατο νὰ δικαιολογηθῇ ἡ … κοσμογονικὴ μεταμόρφωσις τούτων! Δὲν ὁμιλοῦσιν καὶ δὲν διαλλέγονται ἁπλῶς, ὡς ἔχοντες τὴν τελείαν μόρφωσιν, ἀλλὰ ὅταν «συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ …ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν» … «ἐξίσταντο … πάντες καὶ ἐθαύμαζον»! Ὁμιλοῦσιν, ὄχι ὅπως θὰ ἤθελεν ὁ καθεὶς ἐξ αὐτῶν, ἀλλὰ «καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι». «Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες», λαοί, δηλαδή, ἔχοντες ἰδίαν γλῶσσαν καὶ διάλεκτον, … ἀκούουσι καὶ ἀντιλαμβάνονται ἐκεῖνα τὰ λόγια τὰ ὁποῖα ἀποφθέγγονται οἱ Ἁγιοι Ἀπόστολοι, μετὰ τὴν κάθοδον τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Τὰ «δῶρα» τοῦ Παναγίου Πνεύματος!
Τὸ Πανάγιον Πνεῦμα, δὲν εἶναι κάτι τὸ αἰσθητόν, οὔτε κάτι τὸ ὁποῖον δύναται νὰ ἀποκτήσῃ ὁ οἷοσδήποτε! «Τὸ Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ» (Ἰωάν. Γ΄ 8), εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Νικόδημον, καὶ τοῦτο σημαίνει, ὅτι δὲν … καθορίζεται τοῦτο ἀλλ’ οὔτε καὶ δέχεται … διαταγάς! Κατὰ τὴν ἰδίαν Αὐτοῦ ἐκτίμησιν καὶ ἐπιθυμίαν, φωτίζει καὶ ἐνδυναμώνει καὶ κατευθύνει καὶ συμβουλεύει καὶ … ἐνεργεῖ. Εἰς τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, καὶ εἰς τοὺς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, καὶ εἰς τοὺς Ὁσίους, καὶ εἰς τοὺς Μάρτυρας, καὶ εἰς πάντας τοὺς Ἁγίους καὶ ἐναρέτους ἄνδρας τε καὶ γυναίκας, ἐνεργεῖ ὅπως Αὐτὸ θέλει. Ἅπαντες οὗτοι, εἶναι τὰ «δοχεῖα» τοῦ Παναγίου Πνεύματος!
Ἐκεῖ ὅμως ὅπου τὸ Πανάγιον Πνεῦμα ἐνεργεῖ κατ’ ἐξοχήν, εἶναι ὁ χῶρος τῆς Ἐκκλησίας μας. Χωρὶς τοῦτο … Ἐκκλησία δὲν ὑφίσταται! Δι’ Αὐτοῦ βαπτιζώμεθα καὶ «καταχωρούμεθα» ὡς ὑποψήφιοι κληρονόμοι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν! Τὰ Χαρίσματα Τούτου λαμβάνομεν κατὰ τὸ Μυστήριον τοῦ Ἁγίου Χρίσματος καὶ δι’αὐτῶν καθιστάμεθα πολέμιοι τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἁμαρτίας! Τῇ χάριτι Τούτου συγχωρούμεθα ἐκ τῶν παμπόλλων ἁμαρτιῶν μας, διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας καὶ Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως! Διὰ τῆς καθόδου καὶ δυνάμεως Τούτου, μεταβάλεται ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος εἰς Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ καὶ δίδεται εἰς … σωτηρίαν τοῖς πιστοῖς. Τοῦτο καθιστᾷ τοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ καὶ τοὺς Ἱερεῖς καὶ τοὺς Διακόνους, δηλαδὴ τὸν ἱερὸν κλῆρον, εἰς τὸν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας! Τοῦτο ἑνώνει εἰς … «σάρκα μίαν» τοὺς προσερχομένους εἰς Γάμου κοινωνίαν! Τοῦτο, … «ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας»!
Ὁ Παράκλητος.
«Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ» (Ἰωάν. ΙΕ΄ 26). Ἐν προκειμένῳ, ἀλλὰ καὶ εἰς πολλὰς ἀκόμη περιπτώσεις, ὁ Κύριος ἀναφερόμενος εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἀποκαλεῖ Τοῦτο «Παράκλητον», δηλαδή, «Παρρηγορητήν»! Καὶ τοῦτο διότι, θὰ συνεχίζῃ τὴν παρρηγορίαν καὶ τὴν ἀγάπην τὴν ὁποίαν μᾶς ἔδειξεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! Καὶ ὄντως, εἰς τὴν πορείαν τῶν αἰώνων, διὰ τῆς παρρηγορίας καὶ ἀγάπης Αὐτοῦ πορεύεται ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἥτις, παρὰ τὰς θλίψεις καὶ τοὺς διωγμοὺς καὶ τὰ δεινὰ τὰ ὁποῖα ἦλθον διὰ νὰ ἀναχαιτίσωσι τὴν πορείαν της, ἀλλὰ καὶ παρὰ τὰς πτώσεις καὶ ἁμαρτίας ἡμῶν τῶν … μελῶν Αὐτῆς, τοῦτο τὸ Θεῖον Πνεῦμα, ἐστήριζεν καὶ στηρίζει … ἐπαρρηγόρει καὶ παρρηγορεῖ πάντας τοὺς ἀγωνιζομένους ἐν τῷ ἱερῷ Αὐτῆς χώρῳ, Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.
Ταύτην τὴν ἀρωγὴν καὶ βοήθειαν τοῦ Παρακλήτου, ἂς μὴν παύωμεν νὰ ἐκζητῶμεν καὶ νὰ παρακαλῶμεν, ἀγαπητοί μου, διὰ τῆς παρακλήσεως τὴν ὁποίαν κατ’ ἐπανάληψιν ἠκούσαμεν σήμερον, ἀλλὰ καὶ ἀκούομεν καθ’ ἁπάσας τάς, ὑπὸ τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, παραδεδομένας προσευχὰς καὶ δεήσεις˙ «τὸ Πνεῦμά Σου τὸ Ἅγιον, μὴ ἀντανέλεις ἀφ’ ἡμῶν, ἀλλ’ ἐγκαίνισον ἡμῖν τοῖς δεομένοις Σου» (Ὕμνος στιχηρῶν τῆς Πεντηκοστῆς).
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου