Διάλογος - μπορούμε να διαλεχθούμε; - τι κρύβει ένας διάλογος;

 

Ο διάλογος (ιδανικά) θα έπρεπε να γίνεται για να γνωρίσουμε πράγματα που δεν ξέρουμε. Για να βελτιωθούμε. Να συναντηθούμε πνευματικά. 

Να νιώσουμε τον πόνο του άλλου. Να αφουγκραστούμε τις ανησυχίες του φίλου μας χωρίς να τον κατακρίνουμε (εσωτερικά και εξωτερικά).

Όμως οι περισσότεροι συνάνθρωποί μας στις μέρες μας κάνουν «διάλογο» - επίθεση. Και συνήθως υπάρχει τάση για επιβολή των απόψεών μας.

Ας δούμε πώς βλέπει ο γέροντας Αιμιλιανός τους διαλόγους μεταξύ των ανθρώπων!

 

 «Τα λόγια μας τα καταθέτουμε, ως επί το πλείστον, προς υποστήριξη του εαυτού μας.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αποτυχία από αυτή. Διότι ποιος θα σε αναγνωρίσει;

Ο καθένας αναγνωρίζει το εγώ του. Θα μου πεις εσύ ό,τι νομίζεις, θα σου πω εγώ ό,τι νομίζω. Και το αποτέλεσμα; Ακοινωνησία πλήρης, καμία πραγματική σχέση μεταξύ μας.»

Αρχ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου

 

Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα η οποία απέχει πολύ από την παραπάνω ιδανική περιγραφή.