Του Κυριάκου Κυριαζόπουλου
Καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, Θεολόγου
Όπως απέδειξα στο προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Η προσωρινή απαγόρευση της λατρείας, για την προστασία της υγείας, παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία», το οποίο δημοσιεύθηκε στη Ρομφαία (ΕΔΩ) η απαγόρευση της λατρείας, ακόμη και η προσωρινή, για την προστασία της δημόσιας υγείας, είναι αντισυνταγματική και αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ η κρατική εξουσία επιτρέπεται μόνο να περιορίζει νομίμως την ελευθερία της λατρείας με βάση τους συνταγματικούς και διεθνείς περιορισμούς της ελευθερίας εκδήλωσης θρησκείας.
Παρά ταύτα, η σχετική κοινή υπουργική απόφαση απαγορεύει προσωρινά – και επ’ ουδενί περιορίζει νόμιμα – κατά το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων - τη θεία λατρεία όλων των θρησκευμάτων εν γένει, παραβιάζοντας ευθέως τη θρησκευτική τους ελευθερία.
Σημειωτέον ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) κήρυξε τον κορωναϊό COVID-19 ως «πανδημία», παρά το γεγονός ότι η πανδημία κηρύσσεται από τον Π.Ο.Υ. όταν το ποσοστό θανάτων από μόλυνση υπερβαίνει το 12%, ενώ το ποσοστό θανάτων στην Ευρώπη είναι περίπου 0,4% ή λιγότερο, με την εξαίρεση της ειδικής περίπτωσης της Ιταλίας όπου τούτο το ποσοστό ανέρχεται στο 6%.
Τίθεται όμως το εύλογο ερώτημα: Δεδομένου ότι από τους ανώτερους νόμους (Σύνταγμα και διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων) απαγορεύεται η απαγόρευση - με νόμο της Βουλής ή με κανονιστική πράξη της διοίκησης (όπως είναι η σχετική κοινή υπουργική απόφαση) - της θείας λατρείας, για ποιο πολιτικο-θρησκευτικό σκοπό η κρατική εξουσία απαγόρευσε τη θεία λατρεία και μάλιστα τη θεία λειτουργία ;
Αν η κρατική εξουσία επιδίωκε να προστατεύσει τη δημόσια υγεία, τότε δεν θα απαγόρευε προσωρινά τη θεία λατρεία όλων των θρησκευμάτων, παραβιάζοντας τη θρησκευτική τους ελευθερία, αλλά θα περιόριζε νόμιμα – σύμφωνα με το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων – την ελευθερία της λατρείας, πράγμα το οποίο δεν έπραξε.
Δηλαδή η κρατική εξουσία επέλεξε να παραβιάσει το Σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που απαγορεύουν την αναστολή, δηλ. την προσωρινή απαγόρευση, του ανθρώπινου δικαιώματος της ελευθερίας λατρείας και προβλέπουν τους νόμιμους περιορισμούς στην ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας, μια μορφή της οποίας αποτελεί η ελευθερία της λατρείας.
Μήπως η κρατική εξουσία, στη Χώρα μας και στις λοιπές Χώρες, δεν επιδιώκει μόνο να προστατεύσει τη δημόσια υγεία από τον κορωναϊό, αλλά – όπως διαφαίνεται βάσιμα - και να προωθήσει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό όλου του πληθυσμού της Χώρας, κατ’ εφαρμογήν του project (σχεδίου) ID2020, σε συνδυασμό 1) με το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας με τίτλο «Πρόληψη, Προστασία και Προαγωγή της Υγείας – Ανάπτυξη των Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας», το οποίο κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή στις 21-02-2020 και 2) με το άρθρο 284 Ποινικού Κώδικα που ποινικοποιεί την παραβίαση μέτρων πρόληψης ασθενειών;
Στο άρθρο 5 παρ. 3 στοιχείο Α iii) β) του παραπάνω Νομοσχεδίου του Υπουργείου Υγείας προβλέπεται ο υποχρεωτικός εμβολιασμός του πληθυσμού με απόφαση του Υπουργού Υγείας, στην περίπτωση που τούτος εκτιμήσει ότι συντρέχει εμφάνιση κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία.
Η εν λόγω διάταξη ορίζει επί λέξει τα εξής: «Σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλεται δυνάμει απόφασης του Υπουργού Υγείας, μετά από σχετική γνωμοδότηση του ΕΕΔΥ, υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου.
Με την ανωτέρω απόφαση ορίζεται η ομάδα του πληθυσμού ως προς την οποία καθίσταται υποχρεωτικός ο εμβολιασμός με καθορισμένο εμβόλιο, η τυχόν καθορισμένη περιοχή υπαγωγής στην υποχρεωτικότητα, το χρονικό διάστημα ισχύος της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, το οποίο πρέπει πάντοτε να αποφασίζεται ως έκτακτο και προσωρινό μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας για συγκεκριμένη ομάδα του πληθυσμού, η ρύθμιση της διαδικασίας του εμβολιασμού και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια».
Κατά το άρθρο 284 Ποινικού Κώδικα για την παραβίαση μέτρων πρόληψης ασθενειών,
«1. Όποιος παραβιάζει τα μέτρα που έχει διατάξει ο νόμος ή η αρμόδια αρχή για να αποτραπεί η εισβολή ή η διάδοση μιας μεταδοτικής ασθένειας τιμωρείται με φυλάκιση (δηλ. έως 5 έτη). Αν η παραβίαση αυτή είχε ως συνέπεια να μεταδοθεί η ασθένεια σε άνθρωπο, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών.
2. Αν η πράξη τελέστηκε από αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή χρηματική ποινή».
Για τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, όχι μόνο παιδιών, προσχολικής ή μη ηλικίας, αλλά και ενηλίκων, σε εποχές εύστοχα ή άστοχα χαρακτηριζόμενες ως «πανδημίες», ως γνωστόν, υπάρχουν οι υποστηρικτές και οι επικριτές, δεδομένου ότι, επειδή τα εμβόλια είναι χημικά φάρμακα, είναι λογικό να έχουν και παρενέργειες. Η προαιρετική, μέχρι σήμερα, εμφύτευση microchip στο χέρι - όπως συμβαίνει σε ορισμένες κατηγορίες του πληθυσμού τις ΗΠΑ, στη Σουηδία και σε άλλες Χώρες – γίνεται με σύριγγα, δηλαδή με εμβολιασμό.
Ούτε το παραπάνω νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας, ούτε η ανωτέρω διάταξη του Ποινικού Κώδικα αναγνωρίζουν αντίρρηση συνειδήσεως για θρησκευτικούς λόγους στους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς. Αντίρρηση συνειδήσεως για θρησκευτικούς λόγους στους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς παιδιών προσχολικής ηλικίας αναγνωρίζουν 45 από τα 51 κράτη των ΗΠΑ. Αντίρρηση συνειδήσεως για ιατρικούς λόγους στους ίδιους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς λόγω ιατρικών αντενδείξεων στους εμβολιασμούς, αναγνωρίζουν και τα 51 κράτη των ΗΠΑ.
Οι λόγοι της αντίρρησης συνειδήσεως, ανεξάρτητα από το αν τους αναγνωρίζει ο κατώτερος νόμος, μπορούν να είναι όχι μόνο θρησκευτικοί αλλά και ιατρικοί, με βάση το ανώτερης (σε σχέση με νόμο της Βουλής ή με κανονιστική πράξη της διοίκησης) τυπικής ισχύος άρθρο 3 της Οικουμενικής Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο έχει αποκτήσει νομική ισχύ ως εθιμικά καθιερωμένο και ορίζει: «Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια», και με τα αντίστοιχα άρθρα των διεθνών συμβάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Συντάγματος.
Κάποιος μπορεί να προβάλει αντίρρηση συνειδήσεως στον υποχρεωτικό εμβολιασμό, προκειμένου να αποφύγει να υποστεί τις παρενέργειες των χημικών φαρμάκων του εμβολίου, έστω και αν ο κατώτερος νόμος (της Βουλής ή της διοίκησης) δεν του την αναγνωρίζει.
Η διεθνής ψηφιακή ταυτότητα (international digital identity) θα περιλαμβάνει και ιατρικά αρχεία, στα οποία θα καταχωρούνται και οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, επειδή και αυτοί αποτελούν ιατρικές καταχωρήσεις.
Ο πρωθυπουργός της Χώρας, στην ομιλία του, στις 25-11-2019, στο συνέδριο Digital Economy Forum (Ψηφιακό Οικονομικό Φόρουμ), που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΣΕΠΕ) Ελλάδος - όπως έπραξε και στα τελευταία εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης - ανέφερε, ως έναν από τους έξι κεντρικούς στόχους του ψηφιακού μετασχηματισμού του κράτους και της οικονομίας, την έννοια της προσωπικής ταυτοποίησης με τις ταυτότητες νέου τύπου στα πρότυπα της Εσθονίας, οι οποίες θα είναι έγχρωμες.
Και θα δίνουν τη δυνατότητα ψηφιακών υπογραφών, περιλαμβάνοντας και τη χρήση ενός ενιαίου αριθμού για τις συναλλαγές του πολίτη με το δημόσιο. Δηλαδή και η Ελληνική θα είναι διεθνής ψηφιακή ταυτότητα. Σημειωτέον ότι οι διεθνείς ψηφιακές ταυτότητες σε όλες τις Χώρες, τουλάχιστον του πολιτικού και πολιτιστικού χώρου της Δύσης, στην οποία ανήκει και η Χώρα μας, θα βασίζεται στο project (σχέδιο) ID2020.
To project ID2020 είναι ένα πρωτότυπο ψηφιακό σύστημα για προσωπική ταυτοποίηση. Σημειωτέον ότι ID σημαίνει ταυτότητα. Το σχέδιο υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη και αποτελεί μέρος της Πρωτοβουλίας των 17 Σκοπών της Βιώσιμης Ανάπτυξης για το 2030, που αποφασίστηκαν το 2015 από τα Κράτη – Μέλη του ΟΗΕ στη Διάσκεψη για τη λεγόμενη «Κλιματική Αλλαγή» που διεξήχθη στο Παρίσι.
Ο Σκοπός 16 με τίτλο «Ειρήνη, Δικαιοσύνη και Ισχυροί Θεσμοί», στον αριθμό 16.9, αποβλέπει στην παροχή νόμιμης ταυτότητας για όλους, περιλαμβανομένης της καταχώρησης της γέννησης, μέχρι το 2030.Στην ιστοσελίδα του project (σχεδίου) ID2020 περιλαμβάνεται το Μανιφέστο της, το οποίο υιοθετήθηκε το 2018 από τη Συνάντηση Κορυφής του (Summit) και το οποίο, στο άρθρο 1 αυτού, υποστηρίζει ότι αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα η κατοχή από κάθε άνθρωπο ψηφιακής ταυτότητας, το οποίο απορρέει από το άρθρο 6 της Οικουμενικής Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που ορίζει ότι «κάθε άτομο όπου και αν βρίσκεται έχει δικαίωμα να γίνεται σεβαστό από το νόμο».
Η διεθνής ψηφιακή ταυτότητα θα είναι αναγκαία για την πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες (δηλ. πρόσβαση στη φροντίδα υγείας, την εκπαίδευση, την ψηφοφορία και σε άλλα προγράμματα κοινωνικής μέριμνας), σε οικονομικές ευκαιρίες, σε διεθνή ταξίδια και επικοινωνίες.
Τον Σεπτέμβριο 2019 συνεδρίασε το Συμβούλιο Κορυφής του project ID2020 με θέμα «Αυξάνοντας την Πρόκληση για την Καλή Ταυτότητα», δεδομένου ότι θεωρεί τις υφιστάμενες ταυτότητες ως ανεπαρκείς.
Όπως αναφέρει η ίδια ιστοσελίδα, αυτή η διεθνής ψηφιακή ταυτότητα θα είναι: 1) ιδιωτική (δηλ. μόνον ο κάτοχος θα ελέγχει τη δική του ταυτότητα, ποια δεδομένα μοιράζεται και με ποιόν), 2) φορητή (δηλ. προσβάσιμη οπουδήποτε ο κάτοχος συμβαίνει να βρίσκεται, μέσω πολλαπλών μεθόδων – μάλλον εξυπονοείται, χωρίς να αναφέρεται ρητά, με εμφυτευμένο chip στο χέρι (ή / και με ηλεκτρονικό τατουάζ), αφού μόνο τούτο μπορεί να επιτύχει το αποτέλεσμα της πλήρους φορητότητας), 3) μόνιμη (δηλ. ζει με τον κάτοχο από τη ζωή μέχρι το θάνατο), και 4) προσωπική (δηλ. μοναδική στον κάτοχο).
Η διεθνής ψηφιακή ταυτότητα θα περιέχει όλη την ενημέρωση για τον κάτοχό της, όπως ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, μητρώνυμο, ημερομηνία γέννησης, φύλο, διεύθυνση, αριθμό τηλεφώνου, e-mail, ιατρικά αρχεία (συμπεριλαμβανομένων των υποχρεωτικών εμβολιασμών), εκπαίδευση, ταξίδια, τραπεζικούς λογαριασμούς, φωτογραφία, καθώς και βιομετρικά δεδομένα που επιβεβαιώνουν την ταυτότητά του, δέκα δακτυλικά αποτυπώματα και δύο σκαναρίσματα ματιών (ίριδας).
Όλη αυτή η ενημέρωση θα αποθηκεύεται με τη χρήση τεχνολογίας αύξουσας λίστας εγγραφών συνδεδεμένων με τη χρήση κρυπτογραφίας (blockchain technology).
Η δοκιμαστική εκδοχή της πλατφόρμας, η οποία σχεδιάζεται να ολοκληρωθεί το 2020, θα ενώνει όλα τα υφιστάμενα συστήματα διατήρησης εγγραφών, τα οποία σχετίζονται με κάρτες ταυτότητας. Η πλατφόρμα αυτή θα επιτρέπει στους χρήστες την πρόσβαση στην προσωπική τους ενημέρωση οπουδήποτε βρίσκονται.
Για παράδειγμα, θα επιτρέπει στους πρόσφυγες που στερούνται δημόσιων εγγράφων, να αποδεικνύουν την ύπαρξη αυτών των εγγράφων με τη χρήση αυτού του συστήματος.
Η τεχνολογία blockchain θα επιτρέπει τα συστήματα διαφόρων οργανισμών να επικοινωνούν μεταξύ τους.
Οι εταίροι του project ID2020 διακρίνονται σε ιδρυτικούς, γενικούς και υποστηρικτικούς.
Oι ιδρυτικοί εταίροι είναι οι εξής: 1) το Ίδρυμα Rockefeller, 2) η Microsoft, 3) η Gavi (Global Alliance for Vaccines and Immunization, η Παγκόσμια Συμμαχία για τα Εμβόλια και την Ανοσοποίηση), και 4) η Accenture (μια παγκόσμια εταιρία παροχής συμβουλών management και επαγγελματικών υπηρεσιών).
Σημειωτέον ότι η Παγκόσμια Συμμαχία για τα Εμβόλια και την Ανοσοποίηση είναι μια παγκόσμια ένωση υγείας που είναι δεσμευμένη στην αύξηση της ανοσοποίησης ιδίως των παιδιών μέσω εμβολίων, και μάλιστα στον λεγόμενο Τρίτο Κόσμο, και η οποία αποτελείται από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, δηλαδή κυβερνήσεις αναπτυσσόμενων χωρών και δωρήτριες κυβερνήσεις, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας του ΟΗΕ, την UNICEF, την Παγκόσμια Τράπεζα, τη βιομηχανία εμβολίων αναπτυσσόμενων και βιομηχανικών χωρών, ερευνητικούς και τεχνικούς οργανισμούς υγείας, οργανισμούς της κοινωνίας των πολιτών, πανεπιστημιακούς, το Ίδρυμα του Bill και της Melinda Gates (του συνιδρυτή της Microsoft και της συζύγου του).
Οι γενικοί εταίροι είναι οι παρακάτω: 1) η Mercy Corps (μια παγκόσμια μη κυβερνητική, ανθρωπιστική οργάνωση βοήθειας), 2) η Hyperledger (ένα project – ομπρέλα παραγωγής blockchains και σχετικών εργαλείων), 3) η Care (μια παγκόσμια συνομοσπονδία 14 μελών που εργάζονται για να καταπολεμήσουν την φτώχεια σε 95 χώρες), 4) το International Computing Center (το Διεθνές Κέντρο Πληροφορικής, που προσφέρει τις υπηρεσίες του στους 15 εξειδικευμένους Οργανισμούς των Ηνωμένων Εθνών), 5) το Citris Policy Lab (ένα Εργαστήριο Πολιτικής ή ερευνητικό ίδρυμα που προάγει τις γνώσεις σε ποικίλους θεματικούς τομείς, συμπεριλαμβανομένου του αντίκτυπου των αναδυόμενων τεχνολογιών στην ανάπτυξη), 6) η Kivα (μια μη κυβερνητική οργάνωση που επιδιώκει να συνδέσει τους ανθρώπους μέσω δανεισμού για την άμβλυνση της φτώχειας), 7) η iRespond (μια διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση που έχει σκοπό τη χρήση βιομετρικών στοιχείων μέσω ψηφιακής ταυτότητας), 8) η Simprints (μια μη κερδοσκοπική εκκίνηση από το Πανεπιστήμιο του Cambridge, η οποία αναπτύσσει τεχνολογία βιομετρικών δακτυλικών αποτυπωμάτων για πρόσβαση στις υπηρεσίες), 9) Fhi360 (η οποία προωθεί ολοκληρωμένες τοπικά κατευθυνόμενες λύσεις).
Οι υποστηρικτικοί εταίροι είναι οι κατωτέρω: 1) η Copperfield (μια εταιρία συμβουλών για στρατηγικές επικοινωνίες), και 2) η Chapman and Cutler LLP (η οποία προσφέρει συνεχείς νομικές υπηρεσίες).
Κατόπιν των ανωτέρω, προκύπτει εύλογα το ερώτημα και ο καθένας μπορεί να δώσει μια απάντηση σε τούτο, με εικασία στο παρόν και ενδεχομένως με βεβαιότητα στο μέλλον, ανάλογα με την εξέλιξη των πραγμάτων:Μήπως η προσωρινή απαγόρευση της θείας λατρείας και μάλιστα της θείας λειτουργίας αποφασίστηκε αντισυνταγματικά και αντίθετα προς τις διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων - αντί της επιβολής νόμιμων περιορισμών της - με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας σε δήθεν περίοδο «πανδημίας», από τη σχετική κοινή υπουργική απόφαση, για να ελαχιστοποιηθεί η αντίρρηση συνειδήσεως που μπορεί να προβληθεί σε ενδεχόμενο υποχρεωτικό εμβολιασμό στο προσεχές ή απώτερο μέλλον;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου