ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΕΚΤΗ
(6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019)
"μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς" (Β΄ Κορ. ΣΤ΄
1)
Ἡ Θεία Χάρις.
Εἶναι τὸ κορυφαῖον δῶρον τοῦ Θεοῦ
εἰς τὸν ἄνθρωπον. Εἶναι ἡ κορυφαία ἔκφρασις τῆς Θείας Ἀγάπης πρὸς τὸ ἀγαπημένο
δημιούργημά της, τὸν ἄνθρωπον. Ὅλα τὰ ἐπίγεια δῶρα τὰ ὁποῖα δύνανται νὰ προσφερθῶσι
εἰς τὸν ἄνθρωπον, εἶναι ἀσήμαντα καὶ ἐλάχιστα καὶ φθαρτὰ καὶ ἄνευ τῆς
οἵασδήποτε οὐσιαστικῆς ἀξίας, ὅταν συγκριθῶσι μετὰ τοῦ Θείου καὶ Οὐρανίου αὐτοῦ
δώρου. Ὅταν ὁ Κύριος ... χαρίζει, ἡ χάρις καὶ τὸ δῶρον Του, εἶναι αἰώνιον καὶ
ἀθάνατον καὶ ἡ τιμή του ὑπερβαίνει ἀκόμη καὶ αὐτῆς ὁλοκλήρου τῆς ὁρατῆς καὶ
φθαρτῆς κτίσεως. Θὰ ἐρωτήσῃ ἴσώς τις, ποῖον εἶναι αὐτὸ τὸ δῶρον τῆς χάριτος τοῦ
Θεοῦ; Ἡ ἀπάντησις ἐπὶ τοῦ ἐρωτήματος τούτου δὲν περιορίζεται εἰς τὴν
παρουσίασιν τινὸς ἐπιγείου ἢ οὐρανίου Θείου δωρήματος, ἀλλὰ περὶ αὐτῆς ταύτης
τῆς ἀπείρου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς.
Ποῖον δῶρον προτιμᾷ ἕν μικρὸν
παιδίον; Βεβαίως, εἶναι χαρακτηριστικὸν τῆς βρεφικῆς καὶ παιδικῆς ἡλικίας, ἡ
πρόσκλισις τῶν ἀθώων παίδων εἰς τὰ ποικίλης μορφῆς παιγνίδια. Ὅμως ἐν τῇ
πραγματικότητι, ὁ θησαυρὸς ἑνὸς βρέφους, εἶναι ἡ ἀγάπη τῶν γονέων του πρὸς
αὐτό. Εἰς τὰ πάντα ἀρέσκεται καὶ ἱκανοποιεῖται, ἀλλὰ πάντων τούτων προηγεῖται ἡ
πατρικὴ καὶ μητρικὴ ... ἀγκάλη! Ἀνεφέραμεν τὸ ἁπλοῦν τοῦτο παράδειγμα, διὰ νὰ
δυνηθῶμεν νὰ κατανοήσωμεν τὸ μέγιστον δῶρον τοῦ Κυρίου εἰς ἡμᾶς, δηλαδὴ τὴν
ἄπειρον ἀγάπην καὶ τὸ πλούσιον Αὐτοῦ ἔλεος. Ἀποτέλεσμα τούτου τοῦ ὑπερόχου καὶ
ἀσυγκρίτου δώρου, εἶναι ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἀπορρέουν ἀπὸ αὐτὸ καὶ τὰ ὁποῖα
δύναται νὰ ἀπολαμβάνῃ ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ ἀρκεῖται εἰς αὐτά. Ἴσως τινὲς ἐξ ὑμῶν
θεωρήσωσι καὶ περιορισθῶσιν εἰς τὰ ἐπίγεια καὶ ὑλικὰ χαρίσματα καὶ δῶρα τῆς
Θείας Χάριτος, τοὐτέστιν τὴν ὑγιείαν, τὴν οἰκονομικὴν εὐμάρειαν, τὰ ποικίλα
ὑλικὰ ἀγαθά, κ.ἄ. Ταῦτα, ὅμως, δὲν δύνανται ἵνα ἐκτιμηθῶσι καὶ ἀξιολογηθῶσι ὑπὸ
τοῦ ἀνθρώπου, ἐὰν δὲν ἐκτιμήσῃ πρῶτον τὰ Οὐράνια καὶ Ἄφθαρτα καὶ Αἰώνια Θεῖα
δώρα. Τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν Του, δηλαδή, τὴν Ἁγίαν ἡμῶν Ἐκκλησίαν, τὰ Ἅγια καὶ
σωτηριώδη Μυστήρια κυρίως δέ, τὴν Μετάνοιαν καὶ Ἐξομολόγησιν ἀλλὰ καὶ τὴν Θείαν
Κοινωνίαν, καθ᾿ ἣν γινόμεθα μέτοχοι καὶ κοινωνοὶ Αὐτοῦ τοῦ Σώματος καὶ Αἵματος
τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.
Συνεπῶς, τὸ ἕν καὶ οὐσιαστικὸν
δῶρον τοῦ Κυρίου εἰς ἡμᾶς, εἶναι ἡ ἄπειρος Αὐτοῦ Ἀγάπη ἐκ τῆς ὁποίας πηγάζουσι
ὅσα ἤδη προανεφέραμεν.
Ἡ ἐκτίμησις καὶ ἀξιοποίησις τῶν δώρων τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν προσφέρεται εἴς τινα, δῶρόν
τι, ὁ δεχόμενος τοῦτο, σπεύδει εἰς τήν, κατὰ τὴν κρίσιν του, ἐκτίμησιν καὶ
ἀξιολόγησιν τούτου. Ὅσον δέ, πολυτιμώτερον καὶ ἀκριβώτερον εἶναι τοῦτο, τόσον αἰσθάνεται
καὶ ὑποπτεύεται τὸ μέγεθος τῆς ἀγάπης τοῦ δωρήσαντος. Ἀντιθέτως, ὅσον
εὐτελέστερον καὶ ἄτιμον εἶναι, "βλέπει" μίαν ἁπλῶς τυπικὴν κίνησιν,
ἄνευ ὅμως, ἀκόμη, καὶ τῆς στοιχειώδους ἀγάπης. Ἑπομένως, διὰ νὰ ἔλθωμεν καὶ εἰς
τὸ θέμα ἡμῶν, εἰς τὰ Θεῖα καὶ ὑπέροχα δῶρα τῆς Θείας Χάριτος, ἀπαιτεῖται ἡ ὑφ᾿
ἡμῶν ἐκτίμησις ἀλλὰ καὶ ἀξιοποίησις. Τίθενται, συνεπῶς, τὰ ἐρωτήματα! 1. Ἔχομεν
δῶρα καὶ χάριτας ἀπὸ τὸν Θεόν; 2. Ποῖα εἶναι ταῦτα; 3. Κατὰ πόσον εἴμεθα ἄξιοι
τῶν δώρων τούτων;
Αἱ ἀπαντήσεις εἰς τὰ ὡς ἄνω
ἐρωτήματα, ὑπάρχουσιν ἀσφαλῶς καὶ εἶναι, θὰ ἐτόλμων νὰ εἴπω, αὐτονόητοι. Ἀκόμη
δέ περισσότερον, θὰ ἐχαρακτήριζον τὰ τοιαῦτα ὡς μᾶλλον ... ρητορικά, ἐφ’ ὅσον
αἱ ἀπαντήσεις εἶναι δεδομέναι! Δεδομένου ὅμως τοῦ γεγονότος ὅτι ζητοῦμεν
πολλάκις ἀπαντήσεις καὶ εἰς ἐρωτήματα τὰ ὁποῖα ... θέλομε νὰ ὑπάρχουσι, ἂς
ἐπιχειρήσωμεν ἵνα "ἀνοίξωμεν πύλας ἀνεωγμένας", κατὰ τὴν λαϊκὴν ρῆσιν
...
"Τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες;
Εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών;" (Α΄ Κορ. Δ΄ 7), ἐρωτᾷ
ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος. Δηλαδή, - εἰς ἁπλῆν καὶ κάπως ἐλευθέραν μετάφρασιν - "τί ἔχεις ποὺ δὲν σοῦ ἐδωρήθη ἀπὸ τὸν
Θεόν; Καὶ ἐφ’ ὅσον, ὅ,τι ἔχεις σοῦ ἐχαρίσθη ἀπὸ τὸν Θεόν, διατί ὑπεραίρεσαι σὰν
νὰ μὴν σοῦ ἔχει δοθῇ τίποτε καὶ ὅτι, ὅ,τι ἔχεις, τὸ ἀπέκτησες διὰ τῶν ἰδικῶν
σου προσπαθειῶν καὶ δυνάμεων;". Διὰ
τοῦ ρητορικοῦ τούτου ἐρωτήματος, δίδεται ἡ ἀπάντησις εἰς τὰ δύο ἐκ τῶν
προεκτεθέντων ἐρωτημάτων ... Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, θέλων νὰ δείξῃ τὴν ἀπόλυτον
ἀδυναμίαν τοῦ ἀνθρώπου δι’ ὅ,τιδήποτε ... , εἶπε τὸν ἀθάνατον ἐκεῖνον λόγον, "χωρὶς
ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν" (Ἰωάν. ΙΕ΄ 5). Ἀκόμη καὶ διὰ τὴν
διάπραξιν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, ... τὰς δυνάμεις ποὺ ἔχομεν ἐκ τοῦ Θεοῦ
χρησιμοποιοῦμεν, καὶ τὴν ἀνοχὴν Αὐτοῦ ἐκμεταλευόμεθα καὶ τὸ Θεῖον Αὐτοῦ ἔλεος
περιπαίζομεν ...
Ἐάν δε, καὶ θελήσωμεν νὰ
διαπιστώσωμεν τὸ ... κατὰ πόσον ἐκτιμήσαμεν τὰ Θεῖα ταῦτα δῶρα, τότε θὰ
ἀντιληφθῶμεν ὅτι οὐδέποτε ἠσχολήθημεν ἐν τούτοις, ἀλλὰ οἰκειοποιήθημεν ταῦτα ὡς
νὰ ἦσαν ... ἰδικά μας καὶ ἐνεπιστεύθημεν τὰς ἀνυπάρκτους ἰδικάς μας δυνάμεις
καὶ δὲν κατεδέχθημεν ἵνα εὐχαριστήσωμεν τὸν Κύριόν μας διὰ ταῦτα. Ἐὰν δὲ τολμήσωμεν καὶ ἀναζητήσωμεν καὶ
ἐρωτήσωμεν διὰ τὴν ... ἀξιοποίησιν τούτων, θὰ ἀντιληφθῶμεν ὅτι οὐδὲν διαφέρομεν
τοῦ ὑβριστοῦ καὶ ἀχαρίστου ἐκείνου δούλου, ὅστις "ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ καὶ
ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ" (Ματθ. ΚΕ΄ 18). Οὐχὶ δὲ
μόνον ἀπεκρύψαμεν τὰ Θεῖα δωρήματα, ἀλλὰ καὶ ἐξουδενώσαμεν ταῦτα καὶ ἴδομεν καὶ βλέπομεν μόνον ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα
ἀφορῶσιν εἰς τὴν ἄνετον καὶ εὔκαιρον ἐπίγειον διαβίωσίν μας.
Ὁ Κύριος μᾶς ἐκτιμᾷ ...
Εἰς τὴν διανομὴν τῶν Θείων
δωρημάτων, ὁ Οὐράνιος Πατήρ, ὡς φαίνεται τοῦτο καὶ εἰς τὴν "Παραβολὴν τῶν
ταλάντων", δίδει εἰς τὸν καθένα τὰ χαρίσματά Του, κατὰ τὴν ἑκάστου ἰδίαν
δύναμιν. "καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν
ἰδίαν δύναμιν" (Ματθ. ΚΕ΄ 15). Ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἐπαφίενται πλέον
εἰς τὴν ἰδικήν μας δραστηριότητα, εἶναι, ἀφ’ ἑνὸς μέν, ἡ ἀνταπόκρισις ἡμῶν εἰς
τὰ Θεῖά Του δῶρα ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἡ αὐξησις καὶ ὁ πολλαπλασιασμὸς τούτων.
Ἀρχιμ.
Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου