ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ (22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019)
"Ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν Θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν
ἐμὴν ψυχήν" (Β΄ Κορ. Α΄ 23).
Αἱ θλίψεις καὶ ὁ πόνος.
Πολλαί, ἀδελφοί μου, εἶναι αἱ θλίψεις καὶ αἱ πικρίαι τὰς ὁποίας
ὑφίσταται ὁ ἄνθρωπος εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν. Πικρίαι καὶ θλίψεις ... ὧν οὔκ ἐστιν
ἀριθμός! Ἐκ ποικίλων αἰτίων καὶ ἀφορμῶν, ἐξ ἀνθρωπίνων περιστάσεων καὶ πειρασμῶν,
ἐκ παραγόντων καὶ περιπτώσεων, αἱ ὁποῖαι δὲν δύνανται νὰ περιγραφῶσι ἢ ἀκόμη καὶ
ἀπαριθμηθῶσι. Θλίψεις καὶ στεναχωρίαι αἱ
ὁποῖαι κατακλύζουσι τὴν ζωὴν ἡμῶν μὲ ἐλαχίστους μόνον, εὐχαρίστους καὶ
χαρμοσύνους ... ἐξαιρέσεις! Θλίψεις αἱ ὁποῖαι ἀρχίζουσι νὰ ἐμφανίζονται εἰς τὴν
ζωὴν ἡμῶν ἀπὸ τὰ πρῶτα βρεφικὰ ἔτη τῆς ἡλικίας ἡμῶν καὶ ἀκολουθοῦσι καὶ
συνυπάρχουσι μεθ’ ἡμῶν, ἕως τῆς ... τελευταίας ἡμῶν πνοῆς, ἐπὶ τῆς γῆς. Δικαίως
καὶ αὐτονοήτως, ἡ παροῦσα ζωὴ ἡμῶν, ἀπεκλήθη ... κοιλὰς τοῦ κλαυθμῶνος, ἐφ’ ὅσον
κατακλύζουσι ταύτην, δάκρυα καὶ ὀδυρμοὶ καὶ ἀναστεναγμοί ...
Ὅμως, εἰς τὸ ἐνδεχόμενον ἐρώτημα, ποῖα δάκρυα ὑπῆρξαν
περισσότερον ... καυτά, καὶ ποῖοι πόνοι ἦσαν οἱ περισσότερον ὀξύτεροι καὶ ὀδυνηρότεροι,
κοινὴ θὰ ἦτο ἡ κατάθεσις καὶ μαρτυρία καὶ συμφωνία, ὅτι περισσότερον ἐπονέσαμεν
καὶ ὑπεφέραμεν ἐκ τῆς σκληροτάτης καὶ ἀνυποφόρου, δεινῆς ... συκοφαντίας! Ἡ ἀπόδοσις
εὐθυνῶν καὶ ὁ καταλογισμὸς εἰς ἡμᾶς, κακῶν καὶ ἐγκλημάτων καὶ ἁμαρτημάτων τὰ ὁποῖα
δὲν ἐπράξαμεν καί, πολὺ περισσότερον, ἠγωνίσθημεν ἵνα ἀποφύγωμεν, δημιουργεῖ ἐντὸς
ἡμῶν τὸν βαρύτερον καὶ σκληρότερον πόνον. Ἀκόμη καὶ εἰς τὴν ζωὴν κορυφαίων
προσωπικοτήτων τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, Ἁγίων, τεραστίου διαμετρήματος,
βλέπομεν, ὅτι ναὶ μὲν ὑπομένουσι τὸν ἐκ τῆς ἀδικίας φοβερὸν πόνον (σωματικόν τε
καὶ ψυχικόν), ἀλλά, κατὰ τὸ ἀποκαλυπτικὸν βιβλίον τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὴν Ἀποκάλυψιν
τοῦ Ἰωάννου, τὸ παράπονόν των καὶ ἡ ἀπαίτησίς των διὰ ... δικαίωσιν,
συνεχίζονται ἕως καὶ τῆς Δευτέρας τοῦ Κυρίου Παρουσίας. "Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν
πέμπτην σφραγῖδα, εἶδον ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τὰς ψυχὰς τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν
λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἣν εἶχον· καὶ ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ
λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς
τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς;" (Ἀποκ. ΣΤ΄ 9-10).
Ἐκδίκησιν ἀλλὰ καὶ δικαίωσιν, συνεπῶς, ἀπαιτοῦσιν, ὅλοι ἐκεῖνοι
οἱ μάρτυρες καὶ δίκαιοι, οἵτινες "ἔφυγον" ἐκ τοῦ ματαίου τούτου
κόσμου, "στιγματισμένοι" μὲ ἀδίκους κατηγορίας καὶ ὑβρίσθησαν καὶ
προυπηλακίσθησαν καὶ ἐξεχύθη ἀδίκως τὸ τίμιον αἷμα των, διὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν
Χριστόν.
Ὁ συνήγορος μάρτυς.
Κατὰ τὰς δυσκόλους ἐκείνας στιγμάς, κατὰ τὰς ὁποίας
κατηγορούμεθα ἀδίκως, ἅπαντες θὰ ἠθέλομεν νὰ ἔχωμεν εἰς ὑπεράσπισίν μας,
μάρτυρα δίκαιον καὶ ἀληθινόν ἵνα καταθέσῃ καὶ μαρτυρήσῃ ἐπὶ τῶν ... γεγονότων
καὶ δείξῃ τὴν ἀθωότητα ἡμῶν. Τοῦτο, ἄλλωστε, βλέπομεν εἰς τοὺς χώρους ὅπου ἐκδικάζονται
αἱ ποικίλαι ἀνθρώπινοι ὑποθέσεις, ὅταν ἐπιστρατεύονται μάρτυρες ἐκ τῶν
καταθέσεων τῶν ὁποίων θὰ ἀποδειχθῇ ἡ ἀθωότης τοῦ δικαζομένου ὡς ἐνόχου. Ὅταν
δέ, πρόκειται περὶ γεγονότων καὶ λόγων καὶ λογισμῶν, διὰ τὰ ὁποῖα οὐδεὶς
δύναται νὰ εἴπῃ τι πρὸς τὴν δικαίωσιν ἡμῶν, ζητοῦμεν μάρτυρα, τὸν ἴδιον τὸν
Θεόν. Ἐκεῖνον, τὸν γινώσκοντα "νεφροὺς καὶ καρδίας" καὶ πρὸ τοῦ ὁποίου,
"οὐκ ἔστι κτίσις ἀφανὴς ..., πάντα δὲ γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς
αὐτοῦ" (Ἑβρ. Δ΄ 13). Ἐκεῖνον, ὅστις γνωρίζει τὴν ἀλήθειαν τῶν γεγονότων
μετὰ πάσης ἀκριβείας καὶ δὲν ἔχει τὴν διάθεσιν ἵνα μᾶς ἀδικήσῃ.
Τοῦτον τὸν ἀψευδῆ μάρτυρα, ἐν προκειμένῳ, ἐπικαλεῖται ὁ Θεῖος
Ἀπόστολος Παῦλος, διὰ νὰ βεβαιώσῃ τοὺς Κορινθίους, πρὸς τοὺς ὁποίους καὶ ἀπευθύνεται,
περὶ τοῦ λόγου διὰ τὸν ὁποῖον ἀπέφυγεν ἵνα ὑπάγῃ εἰς τὴν Κόρινθον. Εἰς τὸ ἐνδεχόμενον,
κάποιος ἐκ τῶν Κορινθίων νὰ παρεξήγησεν τὴν ἀρνητικὴν ταύτην κίνησιν τοῦ Ἀποστόλου
καὶ νὰ τὴν ἡρμήνευσεν λανθασμένως, καὶ ἐπειδή, τὰ μύχια τῆς καρδίας ἡμῶν καὶ τὰ
κρυπτὰ τῶν διανοιῶν, μόνον ὁ Θεὸς γνωρίζει, Τοῦτον ὁ Παῦλος ἐπικαλεῖται διὰ τὴν
ἐπισφράγισιν τῶν λόγων του. Ἡ τοιαύτη, βεβαίως, "κίνησις" τοῦ Ἀποστόλου,
παρ’ ὅτι περιβάλλεται τὴν Ἁγιογραφικὴν ἀσφάλειαν, δὲν συνιστᾶται ὑπὸ τῆς Ἐκλησίας
ἡμῶν, ὡς ὁ ἐνδεδειγμένος τρόπος τῆς προστασίας τοῦ ... δικαίου. Μᾶς συνιστᾷ (ἡ Ἁγία
ἡμῶν Ἐκκλησία), ἵνα λέγωμεν πάντοτε τὴν ἀλήθειαν καὶ ὑπερασπιζώμεθα ἑαυτοὺς μὲ
μόνην ταύτην καὶ ἔχοντες ἔνδοθεν μάρτυρα τῆς ἀληθείας ἡμῶν ἀδιάψευστον, τὴν ἡμετέραν
συνείδησιν, ἥτις κατὰ τὸν Θεῖον Χρυσόστομον εἶναι ὁ Κύριος - "ἔχω, ἔνδον
καθήμενον τὸν ἀόρατον Δικαστήν" - ἀναμένῳμεν τὴν τελείαν καὶ τελικὴν
κρίσιν τοῦ Ἀδεκάστου Κριτοῦ.
Μάρτυς ... ὁ Θεός!!!
Ἔστω καὶ ἂν διεκδικῶμεν, ὡς προεγράφη, τὴν Θείαν Δικαιοσύνην
καὶ ἐπικαλούμεθα τὸν Θεὸν ὡς μάρτυρα, θὰ πρέπῃ νὰ μᾶς διακατέχῃ ὁ Θεῖος φόβος.
Διότι εἰς τὴν τελειότητα τοῦ Κυρίου τίς δύναται προσεγγῖσαι; Ὅταν ὁ δίκαιος Ἰώβ,
διαμαρτύρεται καὶ ὑπερασπίζεται τὴν ἀθωότητά του ἐνώπιον τῶν τριῶν φίλων του,
καὶ ὅταν παρεμβαίνει ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ δικαίου καὶ ἐκφράζων
(ὁ Κύριος) τὸ τέλειον Αὐτοῦ σχέδιον, ὁ Ἰὼβ ταπεινοῦται καὶ ὑποκλίνεται εἰς τὴν
Θείαν Δικαιοσύνην, ἀποδεχόμενος τὴν δικαίαν κρίσιν τοῦ Θεοῦ. "ὑπολαβὼν δὲ ᾿Ιὼβ
λέγει τῷ Κυρίῳ· τί ἔτι ἐγὼ κρίνομαι, νουθετούμενος καὶ ἐλέγχων Κύριον, ἀκούων
τοιαῦτα οὐθὲν ὤν; ἐγὼ δὲ τίνα ἀπόκρισιν δῶ πρὸς ταῦτα; χεῖρα θήσω ἐπὶ στόματί
μου· ἅπαξ λελάληκα, ἐπὶ δὲ τῷ δευτέρῳ οὐ προσθήσω. ἔτι δὲ ὑπολαβὼν ὁ Κύριος εἶπε
τῷ ᾿Ιὼβ ἐκ τοῦ νέφους· ... μὴ ἀποποιοῦ μου τὸ κρίμα. οἴει δέ με ἄλλως σοι
κεχρηματικέναι ἢ ἵνα ἀναφανῇς δίκαιος;" (Ἰώβ Μ΄ 3-8). Ταῦτα καὶ μόνα, ἀρκοῦσιν
ἵνα γνωρίζῳμεν ὅτι ἡ Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνεξιχνίαστος καὶ ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμη
καὶ ὁ δίκαιος, πρέπει νὰ δέχεται τὴν Θείαν Κρίσιν, ὁποία τίς ἐστιν.
Ἀρχιμ.
Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου