Απάντηση της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου σε γραφόμενα του Αρχιμ. Γρηγορίου καθηγούμενου της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου

Δημοσιεύουμε απάντηση της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου σε γραφόμενα του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αρχιμ. Γρηγορίου Αρχιπελαγίτη που αφορούν την Ι.Μ. Βατοπαιδίου.

Η απάντηση έχει ως εξής:

Ἅγιε Ἡγούμενε,

Ἂν καὶ δὲν θεωροῦμε γιὰ Ἁγιορεῖτες σωστὸ τὸν τρόπο ἐπικοινωνίας μέσω τοῦ διαδικτύου, δὲν μᾶς ἀφήνετε δυστυχῶς ἄλλη ἐπιλογή.

Καὶ τὸ πράττουμε μὲ πόνο, ὄχι μόνο γιὰ σᾶς τὸν ἴδιο ὡς αἴτιο, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς ψυχὲς ποὺ συστηματικὰ πλέον σκανδαλίζετε μὲ τὴν ἄκριτη ἐνέργειά σας νὰ δημοσιεύετε ἄδικες, πικρόχολες καὶ συκοφαντικὲς κρίσεις σας, οἱ ὁποῖες ὄχι μόνο δὲν οἰκοδομοῦν, ὅπως θὰ ἅρμοζε σὲ ἕνα ὥριμο πνευματικὸ ἄνθρωπο, ἀλλὰ ἀντιθέτως προκαλοῦν ἐσωτερικὴ ταραχὴ καὶ σκανδαλισμό, ὁ ὁποῖος καὶ ὡς διαδιδόμενος ἠλεκτρονικά, παίρνει μεγάλες διαστάσεις.

Ἔχει δὲ ἀπρόβλεπτες ἀρνητικὲς συνέπειες στὴν πνευματικὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴ σωτηρία τους. Ἂν δὲ σ’ αὐτοὺς προξενεῖτε τέτοια ζημιά, δὲν μπορεῖτε νὰ ἀντιληφθεῖτε, ὡς φαίνεται, τὰ ὅπλα ποὺ δίνετε στὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν της Ἐκκλησίας, τῆς πίστεως καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Μακάρι νὰ ὑπῆρχαν κοντά σας συνετοὶ ἄνθρωποι ποὺ νὰ σᾶς ἀγαποῦν γνησίως, νὰ διαπνέονται ἀπὸ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα καὶ νὰ διαθέτουν λεπτὴ συνείδηση, γιὰ νὰ σᾶς προφύλασσαν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζημιογόνο τακτική.

Στὸ «ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος» (Λουκ. 5,4) ποὺ εἶπε ὁ Κύριος στὸν Πέτρο, γιὰ νὰ ἀκολουθήσει ἡ θαυμαστὴ ἁλιεία, οἱ Πατέρες βλέπουν μία ἀλληγορία, ἕνα διδακτικὸ συμβολισμό. Πρόκειται γιὰ τὴν καλῶς νοουμένη ἐσωστρέφεια.

Γύρνα πίσω καὶ μπὲς στὸ βάθος τῆς ψυχῆς σου, γιὰ νὰ δεῖς τὸν πραγματικό σου ἑαυτό, τὶς ρίζες τῶν παθῶν σου, νὰ ἐκτιμήσεις τὴν ὅλη σου ἐσωτερικὴ κατάσταση, καὶ ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴν αὐτομεμψία, νὰ βιώσεις τὴν ἀληθινὴ μετάνοια.

Καὶ ἡ ἀληθινὴ μετάνοια δὲν ἀφήνει περιθώρια κατακρίσεως ζώντων καὶ νεκρῶν, ἀλλὰ σκέπτεται καὶ προσεύχεται «τελωνικῶς» ζητώντας τὸ θεῖο ἔλεος.

Ὁ Φαρισαῖος ποὺ δὲν ἔφυγε ἀπὸ τὴν προσευχὴ στὸν ναὸ δικαιωμένος, ἔκανε δύο ἀνεπίτρεπτα πράγματα τὰ ὁποῖα προκάλεσαν τὴ θεϊκὴ ἀποστροφή.

Ἐπαίνεσε τὸν ἑαυτό του γιὰ τὰ καλά του ἔργα καὶ κατέκρινε τὸν τελώνη γιὰ τὴν ἁμαρτωλότητά του, τὴ στιγμὴ ποὺ ἐκεῖνος χτυποῦσε τὸ στῆθος τοῦ ἐν μετανοίᾳ λέγοντας τὸ «ὁ Θεὸς ἱλάσθητι μοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13).

Δὲν νομίζετε, ἅγιε Ἡγούμενε, ὅτι κι ἐσεῖς τηρεῖτε τὴν καταδικασμένη ἀπὸ τὸν Θεὸ φαρισαϊκὴ στάση; Κατακρίνετε ἀδίκως, συκοφαντικῶς, ἐνίοτε δὲ καὶ αἰσχρῶς, ἐπαινώντας αὐτάρεσκα ἐμμέσως τὸν ἑαυτό σας ὡς ὑπόδειγμα καθαρότητος, καὶ ὡς ἐκ τούτου δικαιούμενος νὰ κρίνει τοὺς πάντες ὡς κριτὴς τῆς οἰκουμένης: τὴν Ἐκκλησία, τοὺς Ἁγίους της, τοὺς Ἐπισκόπους, τοὺς ἀδελφούς σας Ἡγουμένους, τοὺς κελλιῶτες Μοναχοὺς (μὲ τερατώδεις κατηγορίες), πολιτικὰ πρόσωπα καὶ κοσμικούς. Στοχοποιεῖτε καὶ χτυπᾶτε προφορικῶς καὶ διαδικτυακῶς, ἱκανοποιώντας τὴν νομιζομένη καθαρότητά σας!

Εἶναι λογικὸ νὰ ὑποθέτουμε μὲ βεβαιότητα ὅτι ἔχετε «δικούς σας» ἀνθρώπους, «κύκλο» προσώπων τὰ ὁποία γνωρίζοντας τὸν χαρακτήρα σας, σᾶς πληροφοροῦν αὐτὰ ποὺ θέλουν, ὅπως τὰ θέλουν, προσφέροντάς σας τὴ «χαρὰ» ποὺ ξέρουν ὅτι σᾶς τρέφει καὶ χαίρονται «πνευματικὰ» κι αὐτοὶ !

Ἂν ἐσεῖς ὁ ἴδιος τηρούσατε τὸ θεῖο θέλημα, δὲν θὰ τοὺς ἀκούατε ἡδέως, ἀλλὰ θὰ τοὺς ἀποπέμπατε σύμφωνα μὲ τὸ ψαλμικὸ «τὸν καταλαλοῦντα λάθρα τὸν πλησίον αὐτοῦ, τοῦτον ἐξεδίωκον» (Ψαλμ. 100,5).

Ἐπ’ αὐτοῦ του θέματος καὶ δυὸ λόγια Ἁγίων Πατέρων. α) Μεγάλου Βασιλείου: «Ὁ καταλαλῶν ἀδελφοῦ ἢ ἀνεχόμενος καταλαλοῦντος ἀφορισμοῦ ἄξιοι καὶ οἱ ἀμφότεροι».

β) Ἱ. Χρυσοστόμου: «Ἡμεῖς δὲ μήτε λέγωμεν κακῶς καὶ τοῖς λέγουσιν ἀκοὴν μὴ παράσχωμεν, «ἀκοὴν γάρ, φησίν, ματαίαν μὴ παραδέξῃ». Οὐκ εἶπε μὴ πιστεύσῃς, ἀλλὰ μηδὲ δέξῃ, διὸ καὶ ὁ Προφήτης, «ἐξεδίωκον, φησὶν τὸν καταλαλοῦντα», οὐκ εἶπεν οὐκ ἐπίστευον ἢ οὐ παρεδεχόμην τὰ λεγόμενα, ἀλλὰ καὶ ὡς ἐχθρὸν ἀπήλαυνον. Εἰπὲ πρὸς τὸν καταλαλοῦντα, ἔχεις ἐπαινέσαι τινά; ἀνοίγω τὰς ἀκοὰς ἵνα δέξωμαι τὰ μύρα· κακῶς θέλεις εἰπεῖν; ἀποφράττω τὴν εἴσοδον τοῖς ρήμασιν, οὐ γὰρ ἀνέχομαι κόπρον καὶ βόρβορον δέχεσθαι» (ἐσᾶς αὐτὸς ὁ κόπρος ὄχι μόνο σᾶς εὐχαριστεῖ, ἀλλὰ καὶ παγκοσμίως διὰ τοῦ διαδικτύου, χαίρων τὸν σκορπᾶτε).

γ) Ἁγίου Μαξίμου: «Ἐπιστόμιζε τὸν καταλαλοῦντα ἐν ἀκοαῖς σου, ἵνα μὴ διπλῆν τὴν ἁμαρτίαν σὺν αὐτῶ ἁμαρτάνῃς, καὶ σαυτὸν ὀλεθρίῳ πάθει ἐθίζων κἀκεῖνον κατὰ τοῦ πλησίον φλυαροῦντα οὐκ ἀνακόπτων. Μὴ δώῃς τὴν ἀκοήν σου τὴ γλώσσῃ τοῦ καταλάλου, μηδὲ τὴν γλῶσσαν τῇ ἀκοῇ τοῦ φιλοψόγου, ἡδέως λαλῶν ἢ ἀκούων κατὰ τοῦ πέλας, ἵνα μὴ ἐκπέσῃς τῆς ἀγάπης καὶ ἀλλότριος εὑρεθῇς τῆς αἰωνίου ζωῆς».

Ἀπόλυτη εἶναι ἡ ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ «μὴ κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε» (Ματθ. 7,1). Καὶ στὸ ἀμέσως ἑπόμενο χωρίο γίνεται ἀπόλυτα ἀποκαλυπτικὸς καὶ ξεκάθαρος σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὶς συνέπειες λέγοντας, «ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε καὶ ἐν ᾧ μέτρω μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν».

Ἡ μακραίωνη ἐμπειρία τῶν θείων Πατέρων, θεωρεῖ καὶ μόνο τὸν λογισμὸ κατακρίσεως αἰτία ἄρσεως τῆς Χάριτος καὶ πρόξενο λειτουργίας τοῦ πνευματικοῦ νόμου κατὰ τρόπο παιδαγωγικὸ καὶ ἀναλόγως σκληρό.

Ἀλλὰ ἐσεῖς ξεπεράσατε τὴν ἔκταση ποὺ παίρνει ἕνας κακὸς λόγος μὲ μία συζήτηση, μία ὁμιλία, ἕνα ἄρθρο στὸν τύπο. Χρησιμοποιεῖτε τὸ ἠλεκρονικὸ βῆμα. Κι αὐτὰ ποὺ γράφετε γίνονται παγκοσμίως γνωστὰ σὲ μία στιγμή, ἀνεμποδίστως δὲ πλέον διαδιδόμενα…

Ἐὰν μὲ περισυλλογὴ καὶ ταπείνωση συνειδητοποιήσετε τὸ κακὸ ποὺ ἔχετε κάνει σὲ ψυχές, θὰ κινδυνεύσετε νὰ πέσετε σὲ ἀπόγνωση. Μὴν ἱκανοποιεῖστε ὅτι προσφέρετε ὡραῖα καὶ ὠφέλιμα ἀναγνώσματα καὶ διδακτικὲς ἱστορίες, διότι καὶ σ’ αὐτὰ μέσα ὑπάρχουν σταγόνες τοῦ δηλητηρίου, οἱ ὁποῖες κάνουν ἀργὰ ἢ γρήγορα τὸ κακὸ στὴν ψυχὴ τοῦ καλοπροαίρετου, ἁπλοῦ, ἐνθουσιώδους καὶ ἀνυποψίαστου ἀναγνώστη.

Ἀλλὰ ἂς τοποθετηθοῦμε πιὸ συγκεκριμένα:

Ἐπὶ πολλὰ χρόνια καὶ κατὰ κόρον μὲ ἔχετε διαβάλει σὲ πλῆθος ἀνθρώπων, καὶ τελευταῖα μέσα ἀπὸ ἱστοσελίδες «δικῶν σας», οἱ ὁποῖοι σᾶς προσφέρουν εὐχαρίστως βῆμα. Καὶ τὸ πράττετε χωρὶς ἴχνος πνευματικῆς διακρίσεως, χωρὶς νὰ ἐρευνᾶτε τὴν ἀλήθεια.

Ἂν αὐτὸ εἶναι καταδικαστέο γιὰ ἕνα οἱονδήποτε ἀνθρωπο ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος, εἶναι ἀπείρως καταδικαστέο γιὰ ἕνα ὀρθόδοξο Ἁγιορείτη Μοναχὸ καὶ μάλιστα Ἡγούμενο τῆς ἡλικίας σας, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ τὸν χαρακτηρίζει ἡ ἐκ πείρας πνευματικὴ ὡριμότητα.

Ἔχετε χρησιμοποιήσει γιὰ τὸ πρόσωπό μου ἀήθεις χαρακτηρισμοὺς καὶ μάλιστα ἀποτολμήσατε νὰ κάμετε ἀσεβῆ συνδυασμό, δίκην λογοπαιγνίου, μὲ τὸ ὄνομα τῆς Κυρίας Θεοτόκου ποὺ αἰσχυνόμεθα νὰ τὸν ἐπαναλάβουμε ἐδῶ! Καὶ αὐτὸ μὲ ἀφορμὴ τὴ μεταφορὰ σὲ Μονὲς καὶ Ναοὺς ἀντιγράφων θαυματουργῶν Εἰκόνων τῆς Ἱ. Μονῆς μας καὶ ἐπειδὴ τὶς συνοδεύουμε ἐμεῖς προσωπικῶς.

Τὶς ἱερὲς αὐτὲς Εἰκόνες, μᾶς τὶς ζητοῦν διὰ τῆς κανονικῆς ἐκκλησιαστικῆς ὁδοῦ καὶ ἀνταποκρινόμεθα πάλιν διὰ τῆς κανονικῆς ἐκκλησιαστικῆς ὁδοῦ. Ὅλα δηλαδὴ γίνονται κατόπιν συνεννοήσεως μὲ τὸν ἑκάστοτε οἰκεῖο Ἐπίσκοπο, «καὶ δίχα τῆς γνώμης τοῦ Ἐπισκόπου» δὲν γίνεται τίποτε.

Καὶ δὲν τὶς στέλνουμε μὲ συνήθη τρόπο ἀποστολῆς – κάτι ποὺ θὰ ἦτο ἀσέβεια – ἀλλ’ οὔτε μὲ μία τυπικὴ ἀντιπροσωπεία. Τὶς συνοδεύουμε προσωπικῶς ὡς Ἡγούμενος τῆς Μονῆς μας, ἀποδίδοντας ὀφειλόμενη τιμὴ πρὸς Αὐτὴν τὴν Κυρίαν καὶ Ἔφορον ὅλου του Ἁγίου Ὄρους.

Ἀπὸ πλευρᾶς Μονῆς καὶ ἡμῶν προσωπικῶς, δὲν ὑπάρχει οὔτε κατ’ ἴχνος κάτι τὸ ἰδιοτελές. Αὐτὴ δὲ ἡ μετὰ δακρύων ἐκφραζομένη εὐλάβεια τοῦ πλήθους τῶν πιστῶν, ὁ πνευματικὸς ἐπιστηριγμὸς ποὺ εἶναι τόσον ἀναγκαῖος στὶς μέρες μας, καθὼς καὶ ἡ εἰς τὸ διηνεκὲς παρουσία τῶν θείων αὐτῶν Εἰκόνων, οἱ ὁποῖες γίνονται σημεῖα θερμῆς προσευχητικῆς ἀναφορᾶς τόσων πονεμένων ἀνθρώπων, δικαιώνουν καὶ τὶς κατὰ τόπους ἐκκλησιαστικὲς ἀρχές, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνταποκρινόμενη στὰ αἰτήματά τους Ἱερὰ Μονή μας.

Τὸ ὅτι ἡ καλωσύνη καὶ εὐγένειά τους θεωρεῖ καλὸ νὰ τιμήσει στὸ εὐτελές μας πρόσωπο τὴν δωρήτρια Ἱερὰ Μονή μας, εἶναι κάτι ποὺ οὐδέποτε ἐπιθυμήσαμε. Ἀκολουθοῦμε τὸ πρόγραμμα ποὺ καταρτίζουν, δεχόμενοι τὶς ὅποιες ἐκδηλώσεις ἀγάπης τους κατὰ τὴ φιλοξενία.

Στὸ πλαίσιο αὐτὸ λειτουργοῦμε καὶ ἀγρυπνοῦμε καὶ ὑπακούοντες ἀπευθύνουμε λόγους παρακλήσεως στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ ἢ σὲ ἱερατικὲς συνάξεις ποὺ συγκαλοῦν οἱ οἰκεῖοι Ποιμενάρχες.

Ἐμεῖς μετὰ τὸ πέρας τοῦ προγράμματος, ἢ καὶ νωρίτερα κάποιες φορές, ἀποχωροῦμε ἐπιστρέφοντας στὴ βάση τῆς μετανοίας μας. Ὅμως οἱ Εἰκόνες τῆς Παναγίας μας μένουν καὶ γιὰ τὶς ἐπερχόμενες γενεές, οἱ ὁποῖες θὰ καταφεύγουν καὶ θὰ προσεύχονται. Θὰ ἀποτελοῦν ἕνα αἰώνιο σύνδεσμο μὲ τὸ Περιβόλι της. Ποῦ βλέπετε τὸ κακό, ἅγιε Ἡγούμενε;

Γράψατε πικρόχολα καὶ περὶ τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Παναγίας μας. Ἐλεγκτὴς καὶ γιὰ τὶς ἐξόδους της στὸν κόσμο, οἱ ὁποῖες νομίμως καὶ κανονικῶς γίνονται τόσο ἀπὸ ἁγιορειτικῆς ὅσο καὶ ἀπὸ ἐκκλησιαστικῆς πλευρᾶς.

Ἂν συνοδεύουμε προσωπικῶς τὶς Εἰκόνες της, πολὺ περισσότερο ἐπιβάλλεται νὰ τὸ πράττουμε γιὰ τὴν Τιμία Ζώνη της, ὡς μόνο Θεομητορικὸ κειμήλιο τὸ ὁποῖο τόσο πολὺ εὐλαβεῖται καὶ τιμᾶ ὅλος ὁ κόσμος.

Οἱ οἰκεῖοι Ἱεράρχες γνωρίζουν, ὅτι ἡ Μονή μας δὲν ἐπωφελεῖται ἀπολύτως σὲ τίποτε οἰκονομικῶς. Πάντοτε ἐκ τῶν προτέρων ἡ παράκλησή μας εἶναι, ὅλα τὰ ἔσοδα νὰ πηγαίνουν στὸ Φιλόπτωχο Ταμεῖο.

Ἔτσι, καὶ οἱ πιστοὶ (κυρίως οἱ γυναῖκες ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἔλθουν στὸ Ἅγιο Ὄρος) ἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰ προσκυνήσουν, θερμὲς προσευχὲς ἀναπέμπονται, πολυάριθμα θαύματα γίνονται, ἡ πίστη τονώνεται καὶ ἀπὸ τὰ ἔσοδα πολλοὶ πτωχοὶ ἀνακουφίζονται.

Ποῦ βλέπετε τὸ κακὸ ἅγιε Ἡγούμενε; Φαίνεται ὅμως πὼς λησμονήσατε τὸ γεγονός, ὅτι μὲ παρακαλούσατε πιεστικὰ σὲ μία της ἔξοδο νὰ τὴν πάω στὸ καλούμενο Μετόχι σας (γυναικεῖο) ποὺ βρίσκεται στὴν περιφέρεια τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ, κάτι ποὺ κάναμε γιὰ νὰ μὴ σᾶς πικράνουμε! Τότε ἔπρεπε νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ τὶς ἄλλες φορὲς ὄχι;

Μὲ ἔχετε ἀκόμη κατηγορήσει ὅτι δὲν ἔχω συνδράμει οἰκονομικά ἕναν προσκυνητὴ ποὺ ἦλθε ἐξ ὀνόματός σας νὰ αἰτηθεῖ ἐλεημοσύνη. Σᾶς διαφεύγει πόσους στέλνουν Ἡγούμενοι ἀπὸ διάφορες Μονὲς καὶ πόσους ἐκ τοῦ ὑστερήματός μας ὑπερβαλλόντως βοηθοῦμε;

Κὶ αὐτὸ ἔγινε ἐπειδὴ δὲν καταδεχθήκατε νὰ μοῦ τηλεφωνήσετε, ἢ ἔστω νὰ μου στείλετε ἕνα σημείωμα γιὰ ἐξακρίβωση τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Πολλοὶ ἔρχονται ἐξ ὀνόματος Ἡγουμένων ψευδῶς καὶ τὸ μόνο ποὺ θέλαμε ἦταν νὰ εἴμαστε σίγουροι ὅτι ὁ περὶ οὗ ὁ λόγος ἦταν ἀπεσταλμένος ἀπὸ ἐσᾶς.

Γιατί ἔχετε ἀπέναντί μου αὐτὰ τὰ ἐμπαθῆ αἰσθήματα τὰ ὁποῖα μάλιστα δημοσιοποιεῖτε μέσω διαδικτύου, μὲ χαιρέκακο στόχο τὴν συκοφαντικὴ δυσφήμησή μου, ἐνῶ γνωρίζετε τὰ δικά μου ἀγαθὰ, εὐγενῆ αἰσθήματα πρὸς τὸ δικό σας πρόσωπο, γιὰ τὰ ὁποῖα κάποτε μὲ εὐχαριστούσατε;

Γιατί κατὰ καιρούς μοῦ στέλνετε ἐπιστολὲς μὲ τὸ περιεχόμενο ποὺ ξέρετε; Ποιὸς σᾶς κατέστησε γενικὸ ἐπόπτη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας; Ποιὸς σᾶς κατέστησε Ἡγούμενο Ἡγουμένων γιὰ νὰ ὑφιστάμεθα ὅλοι τὰ ἄδικα πυρά σας;

Ποιὸς σᾶς κατέστησε ὑπεράνω Γεροντικῶν Συνάξεων οἱ ὁποῖες κατὰ Νόμον ἀποφασίζουν γιὰ τὰ θέματα τῶν Ἱερῶν Μονῶν των; Ποιόν ἄλλο Ἡγούμενο τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἴδατε νὰ ἔχει τὴ δική σας τακτικὴ καὶ συμπεριφορά;

Ποιός ἀπὸ μᾶς ἀναμείχθηκε ποτὲ στὰ ἐσωτερικὰ τῆς Μονῆς σας, ἢ ποιός κατέφυγε στὰ προσφιλῆ σὲ σᾶς μέσα γιὰ δυσφήμησή σας; Δὲν ἔχετε καμμιὰ ἁρμοδιότητα, οὔτε ἐκ τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου διοικητική, οὔτε καὶ πνευματική.

Θὰ μπορούσαμε πολλὰ νὰ σᾶς λέγαμε. Καὶ ἀδελφικὲς συμβουλὲς ἐν ἀγάπῃ νὰ σᾶς ἀπευθύναμε. Ἢ νομίζετε πὼς δὲν ἔχουμε γίνει ἀμέτρητες φορὲς δέκτες παραπόνων καὶ μάλιστα γιὰ τὴ γνωστὴ τοῖς πᾶσι ἀνάρμοστη φρασεολογία σας, τὴν ἀνάρμοστη γιὰ λαϊκοὺς καὶ παντελῶς ἀπαράδεκτη γιὰ Μοναχὸ Ἁγιορείτη καὶ μάλιστα Ἡγούμενο;

Κὶ ὅμως, ποτὲ δὲν σᾶς ἐνοχλήσαμε, τῶν δὲ σκανδαλισμένων ἀπὸ τὸ ἀπύλωτο στόμα σας, προσπαθοῦμε νὰ ἠρεμοῦμε τὸν λογισμό. Μὲ πόνο προσευχόμαστε ἐλπίζοντες νὰ σᾶς φωτίσει ὁ «θέλων πάντας σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ. 2,4).

Ὅσο μποροῦμε τηροῦμε τὸ τοῦ Παύλου, «ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ» (Ἐφεσ. 4,2). Ἀλλὰ ἡ ἀνοχὴ σταμάτησε ἐκεῖ ποὺ ἄρχισε ἡ συνειδησιακή μας εὐθύνη, τὸ ἱερὸ χρέος νὰ προστατεύσουμε τὴ μνήμη τοῦ Γέροντός μας Ἰωσήφ.

Τὸν κακολογούσατε ἀπὸ τότε ποὺ δὲν τὸν ξέρατε ἀκόμη κατ’ ὄψιν. Ὑπάρχει δὲ καὶ περιστατικὸ πρὸ τεσσαρακονταετίας περίπου, ποὺ βρεθήκατε σὲ δεινὴ θέση κακολογώντας τον σὲ πνευματικό του παιδὶ (τί διάκριση ἀλήθεια!!!), μέσα στὸ καραβάκι κι ἦταν δίπλα ὁ ἀείμνηστος Γέροντας. Ὁ καλὸς ὑποτακτικὸς εἶχε τὴν παρρησία νὰ σᾶς βάλει στὴ θέση σας.

Καὶ ἰδοὺ ἡ σύγκριση: Σεῖς, ἂν καὶ ἄδικος κατήγορος τοῦ Γέροντος καὶ διαβολεὺς τοῦ ὑποτακτικοῦ του, θυμώσατε, θεωρώντας προσβολὴ σὲ Ἡγούμενο τὸ ὅτι πήρατε τὴν ἀπάντηση ποὺ σᾶς ἔπρεπε. Ἀντιθέτως, ὁ καλλιεργημένος υἱὸς τοῦ μεγάλου Ἰωσὴφ τοῦ Ἠσυχαστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε μάθει νὰ κρατᾶ τὴν αὐτομεμψία, τὴν ἀγάπη, τὴν ἀνεξικακακία, δὲν ταράχτηκε καθόλου ἀπὸ τὰ λεγόμενά σας.

Τὴν πλήρωσε μάλιστα μὲ αὐστηρότατες παρατηρήσεις ὁ ὑποτακτικός, ὁ ὁποῖος «αὐθαδίασε» σὲ ἕνα Ἡγούμενο ὑπερασπιζόμενος τὸν Γέροντά του. Ἡ ἔγνοια του δὲν ἦταν τὰ εἰς βάρος του λεχθέντα, ἀλλὰ ἡ πνευματικὴ κατάσταση τοῦ ὑποτακτικοῦ του, τὴν ὁποία ἤθελε νὰ διατηρεῖ διασφαλισμένη μέσα στὴν ἁγία ταπείνωση. Ἀλήθεια, δὲν σᾶς νοιάζει γιὰ τὸ τί παράδειγμα δίνετε στὶς ψυχὲς τῶν ὁποίων τὴν πνευματικὴ κηδεμονία ἀναλάβατε;

Ἐδῶ καὶ ἐννέα χρόνια ἔχει κοιμηθεῖ ὁ Γέροντάς μας καὶ χωρὶς φόβο Θεοῦ ἀποτολμᾶτε νὰ γράφετε μέσα ἀπὸ τὸ διαδίκτυο αἰσχρὰ πράγματα. Ἡ διὰ συκοφαντίας προσβολὴ μνήμης νεκροῦ τιμωρεῖται ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη, κάτι ποὺ ὑπέστη ὅμοιός σας συκοφάντης δημοσιογράφος γιὰ τὸν ἴδιο λόγο.

Ἐκεῖ, ἐνώπιόν της ἕδρας, θὰ ἀναγκαστεῖτε νὰ βεβαιώσετε τὴν ἀλήθεια τῶν κατηγοριῶν. Θὰ ὑποχρεωθεῖτε νὰ κατονομάσετε αὐτούς ποὺ σᾶς τὰ εἶπαν. Κι αὐτοὶ μὲ τὴ σειρά τους θὰ κληθοῦν νὰ ἀποδείξουν μεθ’ ὅρκου τὶς κατηγορίες.

Θὰ τοὺς ἀναφέρετε; Καὶ ἂν ναί, θὰ ἔλθουν; Ἢ θὰ σᾶς διαψεύδει ἕνας-ἕνας, τρέμων τὶς ἐκ τοῦ Νόμου συνέπειες; Θὰ εἶστε ἀπέναντι στὸ Νόμο μόνος καὶ ἀναπολόγητος. Ὑπάρχοντος δὲ ἤδη καὶ τοῦ δεδικασμένου γιὰ τὸ ἴδιο θέμα, ἄξιος λύπης. Κι ἀκόμη, ἡ ἱερότητα τῆς αἰθούσης δὲν θὰ σᾶς ἐπιτρέπει νὰ βωμολοχήσετε γιὰ νὰ ἐκτονωθεῖτε…

Ὅμως δὲν θὰ τὸ πράξουμε. Σᾶς παραδίδουμε στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, διότι αὐτὸ πάντα ἔκανε καὶ αὐτὸ θὰ θέλει ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται ὁ ἀνεξίκακος Γέρων Ἰωσήφ, ὁ πνευματικὸς υἱὸς τοῦ συμπατριώτη σας Ἰωσὴφ τοῦ Ἠσυχαστοῦ, ὁ ὁποῖος, ἂν καὶ ὅσιος μαρτυρεῖται, δὲν ξέφυγε τῶν πεπυρωμένων βελῶν σας.

Ἀλήθεια, περὶ τοῦ γίγαντος τούτου τοῦ ἡσυχασμοῦ καὶ ἀναγεννητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, δὲν διδαχθήκατε τίποτε ἀπὸ τὸν Γέροντα Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη τὸν ὁποῖο εἴχατε σὲ εὐλάβεια;

Ἅγιε Ἡγούμενε, ἐμεῖς ζήσαμε τὸν Γέροντά μας καὶ γνωρίσαμε ἐμπειρικὰ τὴν ἀρετή του, καθὼς καὶ τὴ χάρη τῆς παρουσίας του καὶ τὴ δύναμη τῶν εὐχῶν του. Κανεὶς καὶ τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ ἀποδομήσει μέσα μας, «ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἠμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν» (Α΄ Ἰωάν. 1,1). Κανεὶς ἀπὸ τοὺς ὁμόφρονές σας, πολὺ δὲ περισσότερο ἐσεῖς.

Στὴν οὐράνια δόξα ποὺ βρίσκεται «ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός», συνεχίζει νὰ συγχωρεῖ καὶ ἐσᾶς καὶ τοὺς ὁμοίους σας. Γιὰ τὶς ψυχὲς ὅμως αὐτῶν ποὺ σᾶς πιστεύουν ἀνησυχοῦμε.

Ἡ Παναγία μας τοῦ ἔκανε τὴ μεγάλη τιμὴ νὰ τοῦ δώσει τὴ Μεγίστη Μονή της, τὸ Βατοπαίδι, μετὰ ἀπὸ αἰώνων ἰδιορρυθμία καὶ ἔσχατη παρακμή. Ἔβαλε τὰ θεμέλια τῆς νέας του ζωῆς, χάραξε τὴν πνευματική του πορεία, ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τοὺς πρώτους καρπούς, μετὰ δὲ τὴν ὁσιακή του κοίμηση, νιώθουμε τὴ σκέπη τῶν εὐχῶν του.

Γιὰ ἐμᾶς τὰ πνευματικά του παιδιὰ εἶναι τὸ καύχημά μας, ὁ δὲ τάφος του μέσα στὴ Μονή μας πηγὴ δυνάμεως. Κι αὐτὴ τὴν τιμὴ τοῦ ἔκανε ἡ Παναγία. Νὰ εἶναι ὁ τάφος τοῦ μέσα στὴ Μονή, δίπλα στὸ καθολικό της, τὸ καὶ προσευχητικὸ κέντρο τῆς συνοδείας του.

Ὅσο θὰ συνεχίζεται μὲ τόσο ἀθεόφοβο θράσος ἡ συκοφάντισή του, τόσο ὁ Θεὸς θὰ τὸν δοξάζει. Στὶς ἀσεβεῖς γλῶσσες καὶ στὶς γραφίδες τῆς χολῆς θὰ μείνει μόνο ἡ ἁμαρτία.

Φθάσατε, Ἅγιε Ἡγούμενε, μέχρι τοῦ σημείου νὰ μᾶς κατηγορήσετε ὅτι κάναμε στὸν κοιμηθέντα Γέροντά μας μακιγιὰζ γιὰ νὰ χαμογελᾶ. Ὁποία – ἀληθῶς – τόλμη ἀσεβείας! Αὐτὸ οὔτε ὁ διάβολος θὰ μποροῦσε νὰ τὸ σκεφθεῖ. Φρίττουμε στὴν ἰδέα ὅτι τὸ σκεφθήκατε ἐσεῖς.

Ἀλλὰ καὶ ἂν «δικός σας» σᾶς τὸ σέρβιρε, ἐσεῖς φέρετε μεγάλη εὐθύνη ὅτι τὸ υἱοθετήσατε καὶ τὸ χειρότερο μὲ τὴν ὑπογραφή σας ἀναρτήθηκε στὸ διαδίκτυο. Ἕως ποῦ θὰ φθάσετε; Τὰ τῆς κοιμήσεώς του μέχρι καὶ τὴν ταφή του τὰ ζήσαμε πολλοί.

Ἀποτελοῦν ἀδιαμφισβήτητα γεγονότα. Γνωρίζουμε ὅτι σᾶς πονᾶ τὸ θεόθεν σημεῖον, γιατί ἀκυρώνει τὴν κακοήθεια γλωσσῶν καὶ γραφίδων. Σᾶς πονᾶ καὶ μετὰ ἀπὸ ἐννέα χρόνια τὸ οὐράνιο ράπισμα. Ἀλλὰ ποῦ σύνεση! Ποῦ σεβασμὸς γιὰ ἕνα κεκοιμημένο Γέροντα Μοναχό; Τί ἀλήθεια φοβᾶστε;

Ὑπερασπιζόμενοι, λοιπόν, τὴ μνήμη τοῦ Γέροντός μας, χάριν τῶν ἀναγνωστῶν, σκαδαλισθέντων καὶ μή, σᾶς λέμε καὶ τοῦτο: Γιατί πάτερ Γρηγόριε Ἀρχιπελαγίτη καὶ Ἡγούμενε τῆς Μονῆς Δοχειαρίου, γιατί νὰ σᾶς πιστέψουν οἱ λογικοὶ ἄνθρωποι, ὅταν ἀπὸ τὴν ἀήθη γλώσσα σας δὲν γλύτωσαν οὔτε ὁ Ὅσιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης, οὔτε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, οὔτε ὁ Ἅγιος Πορφύριος; Πολὺ καλὰ γνωρίζετε τί ἐλεεινὰ πράγματα ἔχετε πεῖ, ἐσεῖς, γιὰ τοὺς μεγάλους αὐτοὺς Ἁγίους…

Στὸ δυσῶδες ἄρθρο σας μὲ τίτλο «Ἐκκολαπτόμενοι ἅγιοι», γράφετε καὶ κατὰ τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας. Ἐσεῖς γιὰ ἐκεῖνον! Ἐσεῖς γιὰ τὸν μεταλαμπαδευτῆ τοῦ Ἁγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ σὲ μία ὁλόκληρη ἤπειρο… Γιὰ τὸν κτίτορα εἰκοσάδος Ἱερῶν Μονῶν, πνευματικὸ πατέρα χιλιάδων ὀρθοδόξων, ὁμογενῶν καὶ μή, μὰ καὶ διδάσκαλο τῆς ἐν Χριστῷ ὀρθοδόξου ζωῆς, ἀνάμεσα στὴν πανσπερμία θρησκειῶν, παραθρησκειῶν καὶ πλάνης.

Τέλος, κρίνετε καὶ τὴ Μητέρα Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως γιὰ τὸ ποιούς ἀναγνωρίζει καὶ διακηρύσσει ὡς Ἁγίους. Δὲν μπορεῖτε νὰ γράφετε ὅτι ἔχει ἀδικήσει τοὺς ὄντως ὁσίους Γέροντες Ἀμφιλόχιο Μακρὴ καὶ Φιλόθεο Ζερβάκο.

Οὔτε ἐσεῖς, οὔτε κανείς μας ἔχει τὴν ποιμαντικὴ εὐθύνη νὰ κρίνει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο γιὰ τὸ ἂν καὶ πότε θὰ προβεῖ σὲ ἁγιοκατατάξεις. Οὔτε πιέσεις δέχεται, οὔτε δημοσιεύματα τὸ ἐπηρεάζουν.

Δὲν εἶναι δὲ ἀσύνηθες νὰ βάζουν καὶ στὸ στόμα τοῦ Πατριάρχου ὅ,τι θέλουν κάποιοι. Ἂν ὁ Παναγιώτατος ἠσχολεῖτο μὲ δαύτους, θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπάρχει εἰδικὴ ὑπηρεσία στὸ Φανάρι γιὰ νὰ διαψεύδει καὶ νὰ ἀπαντᾶ!

Ἐκεῖνο ποὺ ἔχει τὴν ἁρμοδιότητα, ἔχοντας τὴ συναίσθηση τῆς μεγάλης του εὐθύνης καὶ κουβαλώντας αἰώνων ἐμπειρία καὶ μαρτυρικὴ ἱστορία, γνωρίζει τί κάνει. Μέσα στὰ πλαίσια αὐτὰ ποὺ ὑπεύθυνα πορεύεται, δὲν κινδυνεύει νὰ πέσει σὲ παγίδες «ἐκκολαπτομένων ἁγίων».

Τέτοιοι «κίνδυνοι» ὑπάρχουν μόνον στὸν καθ’ ἕξιν κακό σας λογισμό. Καὶ ἐπειδὴ εὐλαβεῖσθε τόσο τοὺς ἀνωτέρω ὁσίους Γέροντες μὲ τοὺς ὁποίους συναναστραφήκατε, διερωτηθεῖτε παρακαλῶ: Θὰ ἐνέκριναν ποτὲ τέτοια χρήση τῆς γλώσσας καὶ τῆς γραφίδας σας;

Κλείνοντας, Ἅγιε Καθηγούμενε, κ. Γρηγόριε, τὴν διαδικτυακὴ ἐπιστολή μου, τὴν ὁποία μὲ πόνο ἀναγκάσθηκα νὰ γράψω, θέλω νὰ σᾶς ὑπενθυμίσω τὸν λόγο τοῦ ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου: «πρέπει ὁ καθένας μας νὰ γίνει ἐργοστάσιο καλῶν λογισμῶν».

Αὐτὸ ἀδελφικά ἐκ καρδίας σᾶς τὸ εὐχόμαστε. Ἂν δὲ αὐτὸ τὸν λόγο μπορέσετε, μὲ τὶς πρεσβεῖες τῶν ὁσίων Γερόντων Ἀμφιλοχίου καὶ Φιλοθέου, νὰ τὸν πραγματώσετε θὰ μᾶς δώσετε μεγάλη χαρὰ καὶ ἀναψυχή.

Καλὴ Τεσσαρακοστή.

Ὁ Καθηγούμενος

Ἀρχιμανδρίτης Ἐφραίμ

καὶ ἅπασα ἡ Γεροντικὴ Σύναξις