Η επιστροφή του ασώτου.
Η
Κατερίνα βγήκε για
λίγο από το
σπίτι της που
ήταν κοντά στη
θάλασσα. Ήταν πολύ στεναχωρημένη, γιατί
ο άντρας της
την είχε αφήσει
για μια Αυστραλέζα,
παρόλο που είχαν
τρία παιδιά.
Πέρασαν χρόνια, η Κατερίνα έπιασε δουλειά, τα παιδιά της μεγάλωσαν και με πίστη στο Θεό όλοι αντιμετώπιζαν την απουσία του Χρήστου με καρτερία. Η μητέρα ένα βράδυ είπε στα παιδιά να κάνουν προσευχή για τον πατέρα τους και αυτά, παρόλο που διαφώνησαν την υπάκουσαν.
Ένα βράδυ χτύπησε η πόρτα του σπιτιού τους και φάνηκε ένας ηλικιωμένος, πολύ ταλαιπωρημένος άντρας που ζητούσε την Κατερίνα. Εσύ είσαι Χρήστο, έλα μέσα είπε η Κατερίνα, αυτά είναι τα παιδιά σου. Πέθανε Κατερίνα εκείνη η γυναίκα και εγώ με πολλά προβλήματα υγείας πια γύρισα για να ζητήσω συγγνώμη, και αν με δεχθείτε καλώς, αλλιώς φεύγω για το ξενοδοχείο. Χρήστο είπε σοβαρά η Κατερίνα, ποτέ δεν μπήκε άλλος άντρας στο σπίτι μας από τότε, που έφυγες, κράτησα με την βοήθεια του Θεού καθαρό το στεφάνι μου και τα παιδιά σε θέλουν και πάλι στο σπίτι μας.
Λίγες μέρες μετά η Κατερίνα οδήγησε τον άσωτο άνδρα της στον έμπειρο πνευματικό της και μετά από καιρό ο Χρήστος κοινώνησε. Τέλος μετά έξι μήνες ο πρώην άσωτος έφυγε μετανιωμένος πια για τον ουρανό.
(Γ. Ψαλτάκη: «ήταν θαύμα
της Παναγίας» σ.197-200)
