Ο δικηγόρος κ. Χρήστος
Μπελόνια, όταν ήταν στην ιδιαίτερή του πατρίδα τη Σαντορίνη, θαύμαζε κάθε πρωί,
μία όμορφη γλάστρα γιασεμί. Μία μέρα βρήκε το φυτό μαραμένο, ενώ την
προηγούμενη ήταν ακόμα γεμάτο λουλούδια. Η οικοδέσποινα του διηγήθηκε πολύ
λυπημένη, ότι μία χωρική που ήταν γνωστή για το «κακό» της μάτι καθώς περνούσε,
ενθουσιασμένη απ’ την ομορφιά του φυτού είπε: «Θα κόψω ένα γιασεμί, θέλεις δεν
θέλεις». Και όταν το μύρισε, είπε: «μα πές μου, με ροδόσταμο το ποτίζεις και
έχει τόσο όμορφα λουλούδια;» Ύστερα από λίγα λεπτά το φυτό έγειρε και μαράθηκε,
σαν να ήταν άνθρωπος.
Κακό μάτι.
«Όταν
ακούσεις για φθόνο, και στο Ευαγγέλιο πονηρό οφθαλμό, το ίδιο πράγμα είναι. Όμως
μην νομίσεις ότι το βλέμμα των οφθαλμών βλάπτει εκ φύσεως. Διότι το μεν φυσικό
των οφθαλμών είναι μόνο το να βλέπουν απλώς, ενώ το να βλέπει κανείς με
πονηρία, γίνεται από την εσωτερική διεστραμμένη θέληση. Διότι, επειδή δι’ αυτής
της αισθήσεως εισέρχεται στην ψυχή μας η όψη των βλεπομένων, και συνήθως σε
πολύ πλούτο κυρίως γεννάται ο φθόνος, ο δε πλούτος και οι δυναστείες και οι
υπηρέτες βλέπονται απ’ τους οφθαλμούς, γι’ αυτό ονόμασε πονηρό οφθαλμό, όχι τον
βλέποντα, αλλά αυτόν ο οποίος βλέπει με βασκανία λόγω της πονηρίας της ψυχής».
