Ά ρχιζε πάντα απ' το Θεό
και πάντα τελείωνε μαζί του
Β ίου το κέρδος είν' αυτό:
τη μέρα σου καλά να τελειώνεις
Γ νώριζε όλα τα καλά έργα
των δικαίων
Δ εινόν το να πεινάει
κανείς, μα φοβερότερος ο πλούτος ο παράνομος
Ε υεργετείς; Μάθε λοιπόν
πως το Θεό μιμείσαι.
Ζ ήτα απ' το Θεό να σου
είναι σπλαχνικός, σαν όμως εύσπλαχνος είσαι και εσύ
Η σάρκα η ανθρώπινη να
συγκρατείται πρέπει και να δαμάζεται γερά
Θ υμό χαλίνωνε, μη πέσεις
έξω από τη λογική
Ί σια ψηλά το βλέμμα σου,
στη γλώσσα να 'χεις μέτρο
Κ λειδί στ' αυτιά να
βρίσκεται, το γέλιο σου να 'ναι σεμνό
Λ υχνάρι να πορεύεται η λογική
μπροστά από κάθε σου έργο
Μ η σου γλυστράει κάτω απ'
ότι φαίνεται, εκείνο που υπάρχει
Ν α ερευνάς τα πάντα με το
νου, όμως να πράττεις όσα επιτρέπονται
Ξ ένος πως είσαι, μάθε το καλά.
Γι' αυτό τίμα τους ξένους
Ό ταν στη γαλήνη ταξιδεύεις,
τότε να θυμάσαι τη φουρτούνα
Π άντα να δέχεσαι
ευχάριστα, όσα από το Θεό προέρχονται
Ρ αβδί να σε χτυπά του
δίκαιου καλύτερα, παρά ο κακός να σε τιμά
Σ τις θύρες των σοφών να
πηγαινοέρχεσαι, μακρυά απ' τις θύρες των πλουσίων
Τ ο μικρό, μικρό δεν είναι
όταν σε κάτι μέγα οδηγεί
Ύ βριν χαλίνωνε, μακρυά απ'
την έπαρση μέγας σοφός να γίνεις
Φ υλάξου συ απ' το πέσιμο, σαν
όμως άλλος πέσει, μη γελάς
Χ άρισμα το να σε φθονούν,
αίσχος και μέγα, να φθονείς εσύ
Ψ υχή που στο Θεό προσφέρεται,
είναι η καλύτερη θυσία
Ω, ποιος θα τα φυλάξει όλα
αυτά; Αυτός και θα σωθεί!
Άγιος
Γρηγόριος ο θεολόγος
