Πόσο μεγάλη ήταν η λύπη της Θεομήτορος, όταν
έμεινε στη γη μετά την Ανάληψη του Κυρίου;
Δεν διατύπωσε γραπτώς το πένθος της ψυχής Της. Δεν
είμαστε σε θέση να εννοήσουμε την πληρότητα της αγάπης Της για τον Υιό και Θεό
της.
Η
καρδιά της Θεομήτορος, όλες οι σκέψεις Της,
όλη η ψυχή Της ήταν στον Κύριο. Συνάμα αγαπούσε το
λαό και προσευχόταν θερμά για τους ανθρώπους,… ώστε να σωθούν οι πάντες.
Το πλήρωμα της αγάπης της Μητέρας του Θεού είναι
βέβαια άφθαστο για μας, αλλά ξέρουμε όμως κι εμείς καλά ότι:
Όσο μεγαλύτερη
η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη η οδύνη της ψυχής.
Όσο πληρέστερη η αγάπη, τόσο πληρέστερη και
η γνώση.
Όσο πιο φλογερή η αγάπη, τόσο πιο πύρινη η
προσευχή.
Όσο τελειότερη
η αγάπη, τόσο αγιότερος ο βίος.
Κανένας
δεν φτάνει στην τελειότητα της αγάπης της Θεοτόκου
και όλοι έχουμε ανάγκη από αδαμιαία μετάνοια.
(Άγιος Σιλουανός ο εν Άθω)
