Χριστουγεννιάτικη Μουσική Εκδήλωση - Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019

Την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019 η ενορία του Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών παρουσίασε την Χριστουγεννιάτικη Μουσική Εκδήλωση στο Σταυροπούλειο Πνευματικό Κέντρο Βραχνεΐκων.

Η κ. Μάρθα Στίγκα (εκπαιδευτικός), παρουσίασε την γιορτή.

Ο κ. Γιάννης Αυγερινός ερμήνευσε γνωστά Ελληνικά και Ξένα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια.

Ο κ. Βαρδής Αθανασόπουλος και η κ. Γιούλη Θεριστοπούλου έπαιξαν φλογέρα και μπεντίρ. Συνόδευσαν τα παιδιά των Κατηχητικών Συνάξεων στα παραδοσιακά Κάλαντα που τραγούδησαν.

Η Νίκη Σπηλιοπούλου, η Μαριάμ Ρουμελιώτη και η Ουρανία Κορδού τραγούδησαν στην Μουσική Εκδήλωση της Ενορίας.

Ο κ. Χαράλαμπος Αβραμόπουλος έπαιξε μπουζούκι και τραγούδησε στο τέλος της γιορτής μαζί με την Μαριάμ Ρουμελιώτη.

Ευχαριστούμε την Βάσω Πολίτη (πρώτη από δεξιά) που βιντεοσκόπησε την γιορτή.

Ο κ. Κωνσταντίνος Παλαιολόγου ο ντράμερ, ήταν η ψυχή της ορχήστρας μας.

Ο κ. Ντίνος Κουλουμπής ο μπασίστας, ο υπομονετικός.

Ο Παναγιώτης Κουτρουμάνης τραγούδησε μαζί με την Μαριάμ Ρουμελιώτη και έπαιξε ηλεκτρική κιθάρα.

Πλήθος κόσμου ήρθε στην Χριστουγεννιάτικη Γιορτή μας παρόλο που επικρατούσαν πολύ! δύσκολες καιρικές συνθήκες.

Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τον κ. Γιώργο Καλαματαρά για την αφιλοκερδή βοήθειά του στην ηχοληψία.

Ο π. Ιωάννης Μιχαλόπουλος (συνεφημέριος του π. Αντωνίου Ρουμελιώτη στον Ι.Ναό του αγίου Ιωάννη) μοίρασε όπως κάθε χρόνο γλυκά στους συμμετέχοντες αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Ο πατήρ Αντώνιος Ρουμελιώτης με την κόρη του Μαριάμ Ρουμελιώτη.

Μετά την γιορτή μαζευτήκαμε στο Πνευματικό μας Κέντρο στον Άγιο Ιωάννη Παραλίας.

Η κ. Βασιλική Αθανασοπούλου έπαιξε συνθεσάιζερ.

Χριστουγεννιάτικες Κατασκευές στο Πνευματικό Κέντρο της Ενορίας του Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών

Τα παιδιά μαζί με τις Κατηχητριές τους και τους γονείς τους έφτιαξαν κατασκευές Χριστουγεννιάτικες στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών. 

Φτιάχνοντας το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο μας στο Πνευματικό Κέντρο του Αγίου Ιωάννη Παραλίας Πατρών

Τι εστιν άνθρωπος;

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΕΙΚΟΣΤΗ  ΤΕΤΑΡΤΗ  (1  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019)

" Ἄρα οὖν ... ἐστὲ ... συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ" (Ἐφεσ. Β΄ 19)

Τί ἐστιν ἄνθρωπος;

Καταπληκτικὰ λόγια καὶ ὕψιστα νοήματα καὶ πνευματικὰς καταστάσεις, παρουσιάζει ἀλλὰ καὶ διακρίνει ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, εἰς τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα. Γράφων πρὸς τοὺς Ἐφεσίους καὶ θέλων, ἀφ’ ἑνὸς μέν, νὰ δείξῃ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου μας πρὸς ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους, ἀφ’ ἑτέρου δέ, νὰ ἐπισημάνῃ τὸ πνευματικὸν ὕψος εἰς τὸ ὁποῖον ἀνήγαγεν τόν, ἕως πρό τινος, πεπτωκότα ἄνθρωπον, παρουσιάζει μίαν πραγματικότητα ἡ ὁποία δὲν δύναται νὰ συλληφθῇ εἰς τὸν πεπερασμένον ἀνθρώπινον νοῦν. Τὸ ἐρώτημα δέ, τὸ ὁποῖον ἐθέσαμεν ὡς ἐπὶ μέρους τίτλον τῆς πρώτης ταύτης ἑνότητος, νομίζομεν ὅτι εἶναι καθοριστικὸν εἰς τὸ νὰ κατανοήσωμεν τὴν τοιαύτην πραγματικότητα.
Ἀλήθεια, ἀδελφέ μου ἀναγνῶστα, ἐσκέφθημεν ποτέ, ποῖοι εἴμεθα, σαρκικῶς ἀλλὰ καὶ πνευματικῶς; Καὶ ὅσον μὲν διὰ τὴν σαρκικὴν καὶ βιολογικήν μας ὕπαρξιν, ἀρκεῖ τὸ ρητορικὸν ἐκεῖνο ἐρώτημα τοῦ Προφητάνακτος Δαυΐδ πρὸς τὸν Θεόν˙ "τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνῄσκῃ αὐτοῦ; ἢ υἱὸς ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν;" (Ψαλμ. Η' 5). Δηλαδή, "Τί εἶναι αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, ὁ τόσον μικρὸς καὶ ἀφανής ἐμπρὸς στὸ μεγαλοπρεπὲς σύμπαν σου, ὥστε σὺ νὰ καταδέχεσαι νὰ τὸν ἐνθυμῆσαι; Ἢ τί εἶναι κάθε ἀπόγονος τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε σὺ τόσον πατρικῶς καὶ ἰδιαιτέρως νὰ φροντίζῃς δι᾿ αὐτόν;"  Ὄντως, μία ἀσήμαντος ποσοστιαία μονάς, εἴμεθα, καὶ σὰν σύνολον ἀνθρώπων ἀλλὰ καὶ ὡς ἄτομα, πολὺ περισσότερον! Ἡ ὑλικὴ ἡμῶν ὑπόστασις, συγκρινομένη μὲ τὴν σχετικὴν ἀπειρότητα τοῦ σύμπαντος, εἶναι σχεδὸν ... ἀνύπαρκτος! Εἴμεθα, ὀλίγόν τι περισότερον τοῦ ... τίποτα! Ἀρκεῖ νὰ περιορισθῶμεν εἰς τὰς ἀστρονομικὰς ἐπιστημονικὰς ἐρεύνας, καὶ θὰ κατανοήσωμεν τὴν ἀσημαντότητα καὶ ἐλαχιστότητα τοῦ ὑλικοῦ καὶ φθαρτοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος. Ἐλάχιστος καὶ σχεδὸν ... ἀνύπαρκτος, ἀνάμεσα στὰ δισεκατομμύρια τῶν ἀστέρων καὶ πλανητῶν καὶ ἄλλων ἐναερίων ὑλικῶν γιγαντίων ὄντων.
Ἐάν, ὅμως, ἴδωμεν τὸν ἄνθρωπον ὡς ἀθάνατον ψυχήν, θὰ κατανοήσωμεν ὅτι οὗτος εἶναι ὁ ... γίγας τοῦ σύμπαντος, ἀναμέσον μικρῶν καὶ ἀσημάντων καὶ πνευματικῶς ἀνυπάρκτων, ὁρατῶν ἄλλων ὄντων! Καὶ ὄντως ... πόσον μικρὸς εἶναι ὁ ... ἥλιος, ἢ ἡ σελήνη, ἢ οἱ πλανῆται, ἢ ἡ θάλασσα καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ, ἢ καὶ ἅπαν τὸ ὑλικὸν ὁρατὸν σύμπαν, συγκρινόμενον μὲ τὸν ... ἀθάνατον ἄνθρωπον!!! Ἅπαντα ταῦτα, ἔγιναν καὶ ἐδημιουργήθησαν δι’ αὐτόν. Ἅπαντα ταῦτα, "ὑπηρέται τοῦ ἀνθρώπου" εἶναι καὶ θὰ ζήσωσι ὅσον ὁ ἄνθρωπος θὰ ζῇ καὶ αὐτός, ὡς ὑλικὴ καὶ φθαρτὴ ὀντότης. Ἀφ’ ἧς στιγμῆς ὅμως, ὁ ἄνθρωπος θὰ ζῇ αἰωνίως ὡς ἀθάνατος ψυχή, ταῦτα πάντα θὰ παρέλθωσι καὶ θὰ ἐξαφανισθῶσι. "Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται" (Ματθ. ΚΔ΄ 35), μᾶς διαβεβαιώνει ὁ ἴδιος ὁ Δημιουργός, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἡ αἰωνία Ἀλήθεια!

"ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους" (Ψαλμ. Η΄ 6).

Ὁ θεῖος Προφητάναξ Δαυΐδ, διὰ τῶν ἀνωτέρω λόγων, δείχνει ἀκόμη ἐντονώτερον, τὸ μέγεθος τοῦ ψυχικοῦ ἀνθρώπου. Μᾶς τὸν παρουσιάζει, ὀλίγον κατώτερον τῶν Οὐρανίων Ἀγγέλων καὶ Ἀρχαγγέλων ...! Ὀλίγον μικρότερον τῶν ἀΰλων, τούτων Δυνάμεων Ἀσωμάτων, τὰ ὁποῖα παρίστανται πλησίον τοῦ Θρόνου τῆς Θεότητος καὶ - κατὰ τὸ ὅραμα τοῦ Προφήτου Ἠσαΐου, - ψάλλουσιν ἀκαταπαύστως, "ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ" (Ἠσ. ΣΤ΄ 3). Αὐτὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος !!! Πόσον ἀνώτερος τῆς ὁρατῆς κτίσεως! Πόσον, γίγας καὶ τεράστιος πρὸ οἵουδήποτε ὑλικοῦ ἄλλου μεγέθους! Τοῦτό δε, διότι ἐντὸς τοῦ φθαρτοῦ σαρκίου, ὑπάρχει ὁ ... καθ’ αὐτὸ ἄνθρωπος, δηλαδὴ ἡ ἀθάνατος ψυχὴ αὐτοῦ. Διὰ τοῦτο, εἶπεν ὁ αἰώνιος καὶ μόνος Διδάσκαλος, "Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;" (Ματθ. ΙΣΤ΄ 26).
Αὐτὰ τὰ μεγέθη, ἔχων ὑπ᾿ ὄψιν του ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, γράφει πρὸς τοὺς Ἐφεσίους τὰ ἀνωτέρω λόγια, "Ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ" (Ἐφεσ. Β΄ 19). Ποῖος θὰ ἠδύνατο νὰ τὸ φαντασθῇ; Ὁ ἄνθρωπος, ὁ χαριτωμένος ἀπὸ τὰς εὐλογίας καὶ δωρεὰς τοῦ Κυρίου, ὁ ἀγωνιζόμενος διὰ τὴν κληρονομίαν τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, ὁ ... πάντοτε ἁμαρτωλός, ἀλλὰ καὶ πάντοτε μετανοῶν, νὰ ἀνάγεται ὑπὸ τῆς Θείας Χάριτος εἰς τοιοῦτον πνευματικὸν ὕψος, ὥστε ὁ Ἀπόστολος νὰ τὸν χαρακτηρίζῃ διὰ τοιούτων κολακευτικῶν χαρακτηρισμῶν ... Καὶ εἶναι, ὄντως τοιοῦτος!!! Διότι ἐὰν ἀναλογισθῶμεν εἰς ποῖον ὕψος ἀνάγεται ὁ ψυχικὸς ἄνθρωπος, διὰ τῆς πνευματικῆς καὶ Μυστηριακῆς του ζωῆς, τότε, ὄχι μόνον συμπολίτης καὶ οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ γίνεται, ἀλλά, ἔτι περισσότερον καὶ ἀνώτερον ... σύσσωμος καὶ σύναιμος τοῦ Κυρίου κατὰ τοὺς λόγους τῶν ἱερῶν πατέρων τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας. Ἄλλωστε, ὁ Ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος, ὀλίγον πρὸ τοῦ ἑκουσίου πάθους Του, ὡμίλησεν πρὸς τοὺς μαθητάς Του μὲ ἰδιαιτέρως κολακευτικοὺς χαρακτηρισμούς. Ἀκόμη καὶ ἂν οὗτοι δὲν ἔχουσιν ἀκόμη λάβει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, καὶ συνεπῶς εἶναι - θὰ ἐλέγομεν - "ἀβάπτιστοι", ὁ Κύριος τοὺς ἀποκαλεῖ ... "φίλους". "Οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους, ὅτι ὁ δοῦλος οὐκ οἶδε τί ποιεῖ αὐτοῦ ὁ κύριος· ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους, ὅτι πάντα ἃ ἤκουσα παρὰ τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν" (Ἰωάν. ΙΕ΄15). Τοιοῦτος, συνεπῶς, εἶναι ὁ ἄνθρωπος καὶ δή ... ὁ, κατὰ Θεόν, ἄνθρωπος!

Συνειδητοποιοῦμε, ἆραγε, τὴν τιμήν;;;

Ὄντως, ἡ τιμὴ ποὺ μᾶς δίδει ὁ Κύριός μας, νὰ μᾶς ἀναβιβάζῃ εἰς τοσοῦτον δυσθεώρητον ὕψος, δεικνύει, ἀφ’ ἑνὸς μὲν τὴν ἄπειρον Αὐτοῦ ἀγάπην πρὸς τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ καὶ τὴν ὑποχρέωσιν ἡ ὁποία ἐπιβαρύνει τοὺς "ὤμους"  ἡμῶν ... Πέραν τούτων, ὅμως, θὰ ἔπρεπε νὰ προσθέσωμεν καὶ τὴν δικαίαν ἀπαίτησιν τοῦ Θεοῦ μας παρ’ ἡμῶν διὰ τὴν τοιαύτην τιμήν. Ἡ ἀπαίτησις δὲ αὕτη, δὲν συνιστᾷ - ἂς μὴν νομίσωμεν - ἀπειλὴν καὶ ἐκδικητικὴν συμπεριφορὰν τοῦ Κυρίου μας πρὸς ἡμᾶς, ἀλλά, πατρικὴν ... ἀνησυχίαν καὶ ὑπερβολικὴν καὶ παθητικήν, πατρικὴν ἀγάπην. Εἴθε νὰ κατανοήσωμεν καὶ ... ἀνταποκριθῶμεν.

      Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν 

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Πρόσκληση στην Χριστουγεννιάτικη Γιορτή Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Η αλήθεια για την Ομοφυλοφιλία και τα Πάθη - Μόρφου Νεόφυτος (νέο Βίντεο)

Ένας σπουδαίος ιεράρχης που δεν αλλάζει τα λόγια του για να αρέσει.

Παρακολουθείστε την νέα συνέντευξη που έδωσε.

Να φοβάσαι δύο λογισμούς

Να θυμάσαι και να φοβάσαι δύο λογισμούς. Ο ένας λέει: «Είσαι άγιος»· και ο άλλος: «Δεν θα σωθείς».

Κι οι δύο αυτοί λογισμοί προέρχονται από τον εχθρό, και δεν έχουν αλήθεια μέσα τους. Εσύ, όμως, να σκέφτεσαι: «Εγώ είμαι μεγάλος αμαρτωλός, αλλά ο Ελεήμων Κύριος αγαπά πολύ τους ανθρώπους και θα συγχωρέσει και σ΄ εμένα τις αμαρτίες μου».

Πίστευε έτσι, και θα γίνει σύμφωνα με τήν πίστη σου: Θα σε συγχωρήσει ο Κύριος. Μη βασίζεσαι, όμως, στους προσωπικούς σου αγώνες, έστω και αν είσαι μεγάλος ασκητής. Ένας ασκητής μου έλεγε: «Βεβαίως θα ελεηθώ, γιατί κάνω τόσες μετάνοιες τήν ημέρα». Όταν, όμως, ήρθε ο θάνατος, «διέρρηξε τα ιμάτιά του».

Όχι, λοιπόν, για τις ασκήσεις μας, αλλά δωρεάν, κατά τη χάρη Του ελεεί ο Κύριος. Ο Κύριος θέλει τήν ψυχή να είναι ταπεινή, άκακη, και να συγχωρεί τους πάντες με αγάπη· τότε και ο Κύριος συγχωρεί με χαρά. Ο Κύριος τους αγαπά όλους, και εμείς οφείλουμε να Τον μιμούμαστε και να αγαπούμε τους πάντες, και αν δεν μπορούμε, τότε πρέπει να Τον παρακαλούμε, και ο Κύριος δεν θα αρνηθεί, αλλά θα βοηθήσει με τη χάρη Του.

* * *

Όταν ήμουν ακόμα αρχάριος, γνώρισα τήν αγάπη του Θεού, που είναι απερίγραπτη. Η ψυχή αισθάνεται σύν Θεώ και έν Θεώ, και το πνεύμα χαίρεται για τον Κύριο, έστω και αν το σώμα αποκάμνει από τήν αγαθότητα του Θεού. Μπορείς, όμως, να χάσεις αυτήν τήν χάρη και με έναν κακό λογισμό.

Με τον κακό λογισμό εισέρχεται μέσα μας μια εχθρική δύναμη, και τότε σκοτίζεται η ψυχή και τη βασανίζουν κακές σκέψεις. Τότε ο άνθρωπος αισθάνεται τήν απώλειά του και καταλαβαίνει ότι ο ίδιος, χωρίς τη χάρη του Θεού, είναι μόνο «γη και σποδός».

* * *

Η ψυχή που γνώρισε τον Κύριο, μαθαίνει από τη μακροχρόνια πείρα της, ότι, αν ο άνθρωπος ζει σύμφωνα με τις εντολές, τότε αισθάνεται, έστω και λίγο, τη χάρη μέσα του κι έχει παρρησία στην προσευχή. Αν, όμως, αμαρτήσει με κάποιον λογισμό και δεν μετανοήσει, τότε κρύβεται η χάρη και η ψυχή θρηνεί και οδύρεται ενώπιον του Θεού.

Έτσι η ψυχή διέρχεται όλη της τη ζωή στον αγώνα με τους λογισμούς. Εσύ, όμως, μη μένεις στην ακηδία εξαιτίας του αγώνα, γιατί ο Κύριος αγαπά τον ανδρείο αγωνιστή.

* * *

Πονηροί λογισμοί καταπονούν τήν υπερήφανη ψυχή, και αν δεν ταπεινωθεί, δεν θα βρει ανάπαυση από αυτούς. Όταν αμαρτωλοί λογισμοί σε πολιορκούν, φώναζε προς τον Θεό σαν τον Αδάμ: «Κύριε, Ποιητή μου και Πλάστη μου, βλέπεις ότι η ψυχή μου τυραννιέται από τους λογισμούς… Ελέησέ με». Και όταν στέκεσαι ενώπιον του Δεσπότου, να θυμάσαι πάντα ότι Αυτός θα εκπληρώσει όλα τα αιτήματά σου, αν είναι ωφέλιμα σε σένα.

Ήρθαν σύννεφα, κρύφτηκε ο ήλιος και σκοτείνιασε. Έτσι για ένα λογισμό υπερηφάνειας στερείται η ψυχή τη χάρη και τήν καλύπτει το σκοτάδι. Αλλά και πάλι με έναν ταπεινό λογισμό επανέρχεται η χάρη. Αυτό το γνώρισα εκ πείρας.

* * *

Να ξέρεις ότι, αν ο λογισμός σου συνηθίζει να παρατηρεί ανθρώπους, πώς ζεί ο ένας ή ο άλλος, αυτό είναι ένδειξη υπερηφάνειας.

«Πρόσεχε τον εαυτό σου». Παρατήρησε τον εαυτό σου και θα δεις: Μόλις η ψυχή αποκτήσει έπαρση έναντι του αδελφού, αμέσως ακολουθεί κάποιος λογισμός όχι ευάρεστος στον Θεό, και αυτό, για να ταπεινωθεί η ψυχή.

Αν, όμως, δεν ταπεινωθεί, τότε έρχεται ένας μικρός πειρασμός.

Και αν πάλι δεν ταπεινωθεί, αρχίζει ο πόλεμος της σαρκός.

Και αν πάλι δεν ταπεινωθεί, τότε πέφτει πάλι σε κάποιο μικρό αμάρτημα.

Αν και τότε δεν ταπεινωθεί, θα έλθει μεγαλύτερη αμαρτία.

Κι έτσι θα αμαρτάνει, ωσότου ταπεινωθεί.

Μόλις, όμως, ταπεινωθεί, αμέσως θα δώσει ο Ελεήμων Κύριος στην ψυχή ειρήνη και κατάνυξη, και τότε θα περάσουν όλα τα κακά και θα απομακρυνθούν όλοι οι εχθρικοί λογισμοί. Έπειτα, όμως, πρέπει να κρατάς με όλες σου τις δυνάμεις τήν ταπείνωση, αλλιώς θα ξαναπέσεις στην αμαρτία.

* * *

Βλέποντας ο Κύριος ότι η ψυχή δεν είναι στερεωμένη στην ταπείνωση, απομακρύνει τη χάρη, αλλά εσύ μη φοβάσαι: Η χάρη είναι μέσα σου, αλλά κρυμμένη. Μάθε να σταματάς αμέσως τους λογισμούς. Αν, όμως, ξεχάσεις και δεν τους διώξεις αμέσως, τότε πρόσφερε μετάνοια. Κοπίασε σε αυτό, για να αποκτήσεις τη συνήθεια. Η ψυχή αποκτά συνήθεια, αν τήν διδάξεις, και ενεργεί έτσι σε όλη της τη ζωή.

Ο αγαθός άνθρωπος έχει αγαθούς λογισμούς και ο πονηρός πονηρούς. Όλοι, όμως, οφείλουν να μάθουν τον πόλεμο με τους λογισμούς, και να μάθουν να μετατρέπουν τους κακούς λογισμούς σε αγαθούς. Αυτό είναι σημάδι πεπειραμένης ψυχής.

Ρωτάς πώς γίνεται αυτό;

Να! Όπως ο ζωντανός άνθρωπος αισθάνεται πότε κρυώνει και πότε ζεσταίνεται, το ίδιο και όποιος γνώρισε έκ πείρας το Άγιο Πνεύμα ακούει πότε υπάρχει στην ψυχή του η χάρη και πότε έρχονται τα πονηρά πνεύματα.

Ο Κύριος δίνει στην ψυχή τη σύνεση να αναγνωρίζει τήν έλευσή Του και να Τον αγαπά και να κάνει το θέλημά Του. Επίσης η ψυχή αναγνωρίζει τους λογισμούς του εχθρού όχι από τήν εξωτερική τους μορφή, αλλά από τήν επενέργειά τους στην ψυχή.

Οι εχθροί εύκολα εξαπατούν εκείνον που δεν έχει τήν πείρα αυτή.

* * *

Οι εχθροί έπεσαν από υπερηφάνεια και μας παρασύρουν στην ίδια πτώση, υποβάλλοντας λογισμούς επαίνου. Και αν η ψυχή δεχθεί τον έπαινο, τότε η χάρη φεύγει, εφόσον δεν ταπεινώνεται η ψυχή. Και έτσι σε όλη τη ζωή ο άνθρωπος θα μαθητεύει στην ταπείνωση του Χριστού. Αν δεν το μάθει αυτό η ψυχή, δεν θα γνωρίσει ανάπαυση από τους λογισμούς και δεν θα μπορέσει να προσευχηθεί με καθαρό νου.

Από το βιβλίο, «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», γ.Σωφρονίου Σαχάρωφ, σ.526-529.

Εμμανουήλ Ρουμελιώτης

Η αμαρτία... θάνατος

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΕΙΚΟΣΤΗ  ΤΡΙΤΗ  (24  ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ  2019)

"καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι
συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ" (Ἐφεσ. Β΄ 5).

Ἡ ἁμαρτία ... θάνατος !!!

Ἴσως ἡ ὀδυνηρότερη καὶ καθοριστικότερη ἐμπειρία, ἀνεξαιρέτως, δι’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, εἰς τὴν ζωὴν αὐτήν, εἶναι ὁ ... θάνατος! Ἡ φοβερὰ ἐκείνη στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποίαν, ὁ ἄνθρωπος (ἡ ψυχή), ἀποχωρίζεται τὸ φθαρτὸ καὶ ὑλικὸ σαρκίον (σῶμα) καὶ πορεύεται εἰς τὸν τόπον τῆς ἀφθάρτου αἰωνιότητος. Ἡ γνωστὴ εἰς τοὺς ἤδη κεκοιμημένους, ἀλλὰ καὶ ἄγνωστος εἰς ἡμᾶς τοὺς ... "περιλειπομένους", στιγμή, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ ἄνθρωπος ἀποχωρίζεται, φίλους καὶ συγγενεῖς καὶ γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους, ἀλλὰ καὶ κάθε τι γήϊνο καὶ ὑλικὸ ἀπόκτημά του, καὶ βλέπει πλέον μὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς, ἐκεῖνα ποὺ δὲν μπόρεσε νὰ ἰδῇ ποτέ, καὶ τὰ ὁποῖα ἐγνώριζε μόνον ... ἐξ ἀκοῆς. Ἐκείνη ἡ "φοβερὰ ὥρα τοῦ θανάτου" κατὰ τὴν ὁποίαν, κατ’ ἐντολὴν Θεοῦ, ἄγγελοι θὰ παραλάβουν τὴν ἄφθαρτο καὶ ἄϋλον ψυχήν μας καὶ - κατὰ τὴν πατερικὴν παράδοσιν καὶ ἄποψιν - ἀφοῦ διέλθει διὰ τῶν φρικτῶν δαιμονικῶν τελωνίων, θὰ παρουσιασθῇ πρὸ τοῦ βήματος τοῦ Κριτοῦ, διὰ τὴν πρώτην ἀπολογίαν της.
Πέραν ὅμως τούτου τοῦ βιολογικοῦ σωματικοῦ θανάτου, ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἐν προκειμένῳ, μᾶς ὁμιλεῖ καὶ δι’ ἑνὸς ἄλλου ... θανάτου, ὁ ὁποῖος ἐπέρχεται, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτημάτων καὶ τῶν παραπτωμάτων ἡμῶν. Ὁ θάνατος αὐτός, δὲν ἀφορᾷ τὸ σαρκικὸ καὶ φθαρτὸ σῶμα μας, ἀλλ’ ἀσκεῖται κατὰ τῆς ἀφθάρτου ἀνθρωπίνης ψυχῆς.  Δὲν ἔχει ὅμως ὁριστικὸν καὶ μόνιμον χαρακτῆρα, ἀλλ’ εἶναι προσωρινὸς καὶ διαρκῇ τόσον χρόνον, ὅσον ὁ ἄνθρωπος παραμένει ἀμετανόητος καὶ προσκεκολλημένος εἰς τὴν κάθε μορφὴν ἁμαρτίας. Εἶναι - θὰ ἐλέγομεν - ἡ προσωρινὴ ἀπομάκρυνσίς μας ἀπὸ τὴν χάριν καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ ἡ προσωρινὴ (καὶ πάλιν), συμφιλίωσις καὶ παράδοσις καὶ ὑποδούλωσις εἰς τὰ πάθη καὶ τὸν διάβολον. Ἀφ’ ἧς στιγμῆς ὁ ἁμαρτωλὸς προσέλθει, καὶ ἐν μετανοίᾳ ζητήσει τὸ Θεῖον ἔλεος, ὁ Κύριος "ἀνασταίνει" καὶ ἐπανα-ζωοποιεῖ τόν, μέχρι πρό τινος, τεθανατωμένον ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας, ἄνθρωπον.
Ὁ Κύριός μας, χρησιμοποίησε μίαν ὡραιοτάτην εἰκόνα, προκειμένου νὰ ἀπεικονίσῃ καὶ μᾶς παρουσιάσῃ τὸν τοιοῦτον πνευματικὸν θάνατον. "Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος," εἶπεν, "ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. Ἐὰν μή τις μείνῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι, καὶ καίεται" (Ἰωάν. ΙΕ΄ 5-6). Ὅσον τὸ κλῆμα παραμένει ἑνωμένον εἰς τὴν ἐρριζωμένην ἄμπελον, διατηρεῖται καὶ ζεῖ καὶ αὐξάνεται ... Ἀφ’ ἧς στιγμῆς, ὅμως, ἀποκοπεῖ ἐξ αὐτῆς, παύει νὰ ζῇ καὶ μετ’ ὀλίγον ἐπέρχεται ἡ σῆψις καὶ ὁ θάνατος. Τοῦτο ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ εἰς τὸν ἄνθρωπον˙ ἐν ὅσῳ εὑρίσκεται ἑνωμένος ἐν τῷ Χριστῷ, παίρνει ζωὴν ἐξ Αὐτοῦ καὶ ζεῖ πνευματικῶς ... Ὅταν, ὅμως, ἀποκοπῇ ἐξ Αὐτοῦ καὶ ἐπιλέξει τὴν ζωὴν μακρὰν Αὐτοῦ, τότε βιώνει τὸν πνευματικὸν θάνατον.

Ἡ ἁμαρτία καὶ οἱ ... Ἅγιοι.

Ὑπάρχει καὶ ἀκούεται συχνῶς ἡ λανθασμένη ἄποψις, ὅτι οἱ Ἅγιοι τοὺς ὁποίους καθιέρωσεν ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ τοὺς ὁποίους τιμῶμεν καθ’ ἁπάσας τὰς ἡμέρας τοῦ ἔτους, ἦσαν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι "νίκησαν" τὴν ἁμαρτία καὶ ἀναμάρτητοι ἀπολαμβάνουν τὴν δόξαν τοῦ Παραδείσου. Ὄχι, ἀσφαλῶς ... Οὐδεὶς ἐκ τῶν ἀνθρώπων ἔζησεν εἰς τὴν γῆν ταύτην καὶ ἐκοιμήθη τὸν "ὕπνον τοῦ θανάτου" ... ἀναμάρτητος! Μόνον ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος - κατὰ τὴν Δογματικὴν διδασκαλίαν, - παρέμεινεν ἀναμάρτητος, μετὰ τὸν Θεῖον Εὐαγγελισμὸν Αὐτῆς καὶ ἕως τῆς κοιμήσεώς της. Ἕως τῆς στιγμῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καὶ τῆς, διὰ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καθάρσεως Αὐτῆς, ἐκ τοῦ ὀλεθρίου προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ἐβαρύνετο καὶ Αὕτη ὑπ’ αὐτοῦ. Μετά, ὅμως, τὴν ἐπέλευσιν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, - "Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι" (Λουκ. Α΄ 35) - ὡς προείπωμεν, ἐκαθάρθη πλήρως καὶ διετήρησεν τὴν ἀναμαρτησίαν της ἕως τῆς ἱερᾶς Αὐτῆς μεταστάσεως.
Οἱ ἅγιοι, ὑπῆρξαν καὶ ἔζησαν καὶ ἐκοιμήθησαν ... ἁμαρτωλοί, ἀλλ’ ἐκεῖνο τὸ στοιχεῖον τὸ ὁποῖον συνηγόρησεν εἰς τὴν ἁγιοποίησίν των, ἦτο ὁ ἀγών των κατὰ τῆς ἁμαρτίας. Ἦτο ἡ πάλη των πρὸς πᾶσαν ἐκτροπὴν ἐκ τοῦ Θείου θελήματος καὶ ἡ, διὰ τῆς Θείας Χάριτος, καταξίωσις καὶ τελείωσίς των. Μισοῦσαν τὴν ἁμαρτίαν καὶ ἐφύλασσον ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς ἑκουσίου παραπτώματος καὶ ἡμάρτανον, ... μόνον, ἀκουσίως καὶ ἀθελήτως, κατὰ τὴν φυσικὴν ἀνθρωπίνην ἀδυναμίαν καὶ ροπήν! Δὲν τοὺς τιμῶμεν ὡς ... ἀναμαρτήτους, - μόνον ὁ Κύριος ὑπῆρξεν τοιοῦτος, - ἀλλ’ ὡς ἀγωνιστὰς καὶ καταξιωμένους ὑπὸ τῆς Θείας Χάριτος. Ἄλλωστε, ὅλοι οἱ Ἅγιοί μας, διετήρησαν ἕως θανάτου αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν αἴσθησιν τῆς ἁμαρτωλότητός των ἀπὸ αὐτῶν τῶν Ἁγίων κορυφαίων Ἀποστόλων, ἕως καὶ τοῦ πλέον ἀγνώστου καὶ "μικροῦ". Ἡ συνείδησίς των ἐμαρτύρει ὅτι ἐβαρύνοντο ἀπὸ τὰς ἀνθρωπίνους ἀδυναμίας καὶ ἁμαρτίας καὶ διὰ τοῦτο ἔζων ἐκζητοῦντες τὸ Θεῖον ἔλεος. Χαρακτηριστική δε εἶναι ἡ φρᾶσις τοῦ Θείου Παύλου, τοῦ "πρώτου μετὰ τὸν Ἕνα", ὡς ἀποκαλεῖται, πρὸς τὸν μαθητήν του τὸν Τιμόθεον, "Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ" (Α΄ Τιμ. Α΄ 15).

Ὁ ἄνθρωπος, ... θύτης καὶ θῦμα!

Ἐκ τῶν ὅσων προεγράψαμεν, διακρίνονται πλέον καθαρῶς, δύο σαφέστατα συμπεράσματα τὰ ὁποῖα καλούμεθα νὰ προσέξωμεν ἰδιαιτέρως. Τὸ πρῶτον, τὸ ὁποῖον καὶ ἀποτελεῖ βασικὴν δογματικὴν ἀλήθειαν, εἶναι ὅτι, "Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν" (Α΄ Ἰωάν. Α΄ 8). Ὅσον καὶ ἂν θέλομεν νὰ παρουσιάζωμεν ἑαυτοὺς ὡς καλοὺς καὶ ἀγαθούς, ἡ ἀδήρητος πραγματικότης θὰ καταμαρτυρῇ ὅτι ἅπαντες εἴμεθα ... θύματα τῆς ἁμαρτίας! Συνεχῶς, "νεκρούμεθα" διὰ τῶν ἀτελειώτων καθημερινῶν ἁμαρτιῶν καὶ παθῶν ἡμῶν, ἐκουσίων τε καὶ ἀκουσίων. "τίς γὰρ καθαρὸς ἔσται ἀπὸ ρύπου; ἀλλ᾿ οὐθείς, ἐὰν καὶ μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς" (Ἰὼβ ΙΔ΄ 4-5). Τὸ δεύτερον δὲ συμπέρασμα, εἶναι, ὅτι διὰ τῶν Ἁγίων καὶ ζωηρρύτων μυστηρίων - τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως, καὶ τῆς Θείας Εὐχαριστίας - ὁ πεπτωκὸς καὶ θανὼν ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας ἄνθρωπος, ἀνίσταται καὶ ἐπαναζωοποιεῖται, ἀκόμη δὲ περισσότερον, γίνεται νικητὴς κατὰ τοῦ κακοῦ καὶ νεκρώνει τὴν ἁμαρτία καὶ τὸ κακόν.
Ἂς εἴμεθα, συνεπῶς, πάντοτε "ἐξηρτημμένοι" ἐκ τῶν ἀχράντων μυστηρίων καὶ οὕτω, ζωοποιούμενοι (ψυχικῶς καὶ πνευματικῶς) δι’ αὐτῶν, θὰ συνεχίσωμεν εἰς τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μακαριότητα. Ἀμήν.


      Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν