Ο Καραγκιόζης σε 3D ταινία.
Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2024
Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2024
Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2024
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
Ὑπάρχουσι σήμερον … προφῆται καὶ προφητεῖαι; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ (14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024)
«ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος»
(Ματθ. Δ΄ 14).
«Καλὴ χρονιά»!
Ἐπειδὴ τὸ ἆρθρο τοῦτο, εἶναι τὸ
πρῶτον εἰς τὸ νέον ἔτος 2024, θεωροῦμεν ἀπαραίτητον ἵνα ἐκφράσωμεν τὰς ἐγκαρδίους
εὐχάς μας ἐπὶ τῇ ἀνατολῇ τούτου! Βεβαίως, ἀποστασιοποιούμεθα ἐκ τῶν συνήθων … καθιερωμένων
«εὐχῶν», αἵτινες ἀκούονται καὶ ἐπαναλαμβάνονται κατὰ κόρον, ἄνευ οὐσίας, ἐξ ἐπισήμων
καὶ ἀνεπισήμων χειλέων! Ἐπιθυμοῦμεν, αἱ εὐχαί μας νὰ εἶναι «ἐκ καρδίας» καὶ οὐχὶ
συνήθεις καὶ «πεπατημέναι» καὶ ἀνούσιοι! Οὐχὶ εὐχαὶ … κατὰ καθῆκον καὶ «κατὰ τὸ
εἰθισμένον», ἀλλὰ εἰλικρινεῖς καὶ πραγματικαί … !
Ἐκουράσθημεν ἵνα ἀκούωμεν τό,
«καλὴ χρονιά», καθὼς καὶ τὰς γνωστὰς προσθήκας, … «μὲ ὑγεία καὶ εὐτυχία καὶ ἀγάπη»!
Ναί! Ἀκούονται εὐχαρίστως καὶ … εἴθε ἵνα ἐδίδωμεν προσοχὴν εἰς τὰς τοιαύτας εὐχάς!
Ἴσως τότε νὰ εἴχωμεν βελτιώσῃ καὶ διορθώσῃ πολλά, καὶ εἰς τὴν ζωήν μας ἀλλὰ καὶ
εἰς τὴν παραπαίουσαν κοινωνίαν μας! Ὅμως, αἱ εὐχαὶ αὗται … κατήντησαν ὡς
προείπωμεν, ἐπιπόλαια λόγια καὶ «παγεραὶ» εὐγένειαι!
Ἀλλαγή, … εἶναι ἡ δική μας εὐχή! Ἀλλαγὴ
εἰς τὴν ἁμαρτωλὸν ζωήν μας! Ἀλλαγὴ εἰς τὴν ἀρνητικὴν «σχέσιν» μας μὲ τὸν Κύριον
καὶ τὴν Ἐκκλησίαν Του! Ἀλλαγὴ εἰς τὰς ἐγωϊστικὰς καὶ ὑποκριτικὰς καὶ ἐχθρικὰς
σχέσεις μας μὲ τοὺς συνανθρώπους μας! Ἀλλαγή, εἰς τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ
διεφθαρμένον τρόπον ζωῆς μας! Ἀλλαγὴ τοιαύτη καὶ τοσαύτη, ὥστε ὁ νέος χρόνος νὰ
ἀποδειχθῇ «ἐν τοῖς πράγμασιν» ὅτι θὰ ὑπάρξῃ … καλὸς καὶ ἅγιος! Ἐὰν ἡμεῖς
παραμένωμεν … οἱ ἴδιοι καὶ ἀρκούμεθα εἰς τὴν ἀμετανοησίαν μας καὶ πνευματικὴν ἀνεπάρκειάν
μας, οὐδέποτε θὰ ὑπάρξῃ … νέος χρόνος, σύμφωνος πρὸς τὰς εὐχάς μας!
Αἱ προφητεῖαι!
Μετὰ τὰς «ἀπαιτουμένας» ἑορτίους
εὐχάς μας, «ἐρχόμεθα» εἰς τὸ θέμα μας! Κατ’ ἐπανάληψιν ἠκούσαμεν, ἀλλὰ καὶ
πολλάκις ἀκούομεν, ἐκ τῶν Ἁγιογραφικῶν ἀναγνωσμάτων ταύτην τὴν φρᾶσιν ἢ καὶ ἄλλας
παραμοίας! Αἱ προφητεῖαι, αἵτινες προελέχθησαν ὑπὸ τῶν προφητῶν, περὶ τοῦ
Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ περὶ πολλῶν ἄλλων ἀναμενομένων γεγονότων τε
καὶ προσώπων, ἀποτελοῦσι τὴν «ἐγγύησιν» διὰ τὸ ὅτι, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, εἶναι αὐτὸς
ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, καὶ ὡς ἐκ τούτου αἱ προφητεῖαι αὗται, ἐλέχθησαν,
ὑπὸ τῶν ἐπιλεγμένων ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, προφητῶν, καὶ εἶναι λόγια … Θεῖα!
Πρὸς τοῦτο, βεβαίως, ἀπαντῶνται εἰς τὰ ἱερὰ κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης, καὶ ὑπ’
αὐτῶν «προσυπογράφεται» ἡ ὅλη Ἀλήθεια καὶ αὐθεντικότης τῆς … Πίστεως ἡμῶν!
Διὰ τῶν προφητῶν, ἀνδρῶν τε καὶ
γυναικῶν, καθωδήγησεν ὁ Κύριος τὸν … πεπτωκότα ἄνθρωπον, εἰς τὴν ἐλπίδα τῆς
σωτηρίας! Διὰ τῶν, … Μωϋσέως, Δαυΐδ,
Ἡσαΐου, Ἰερεμίου, Ἰεζεκιήλ,
Ἄννης, Δεββώρας καὶ πολλῶν ἀκόμη, ἐδείκνυεν ὁ Πανάγαθος Θεός, τὸ ἀμέριστον ἐνδιαφέρον
Του καὶ τὴν ἄπειρον ἀγάπην Του, πρὸς τὸν σκληροτράχηλον καὶ ἀγνώμονα ἄνθρωπον
καὶ τὸν ἐπαρρηγόρει καὶ τὸν ἐνίσχυεν καὶ τὸν ἐνεδυνάμωνε …! Παρ’ ὅτι δέ, πολλάκις,
οἱ τοιοῦτοι προφῆται ἐκινδύνευον καὶ ἠπειλοῦντο ὑπὸ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἀρχόντων, ὁ
Κύριος τοὺς ἐστήριζεν καὶ … ὁ προφητικὸς λόγος των, ἔμενε καὶ ἐκρατεῖτο εἰς τὰς
καρδίας τοῦ λαοῦ!
Ἀφ’ ἧς στιγμῆς δὲ ἦλθεν ὁ Μεσσίας
καὶ αἱ, περὶ τούτου, προφητεῖαι ἐπραγματοποιοῦντο, ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἐκκλησία
Του, ἐφύλαξαν καὶ φυλάσσουν τὰς τοιαύτας προφητείας, … ὡς Θεῖα Λόγια, καὶ
πολλάκις ὁ Ραββὶ εἰς τὰς διδασκαλίας Του καθωδήγει τὸν λαὸν καὶ διὰ τῶν
προφητειῶν! Τοῦτο βλέπομεν καὶ ἐκεῖ εἰς τήν, «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν Του», ἀλλὰ καὶ ἀπευθυνόμενος κατ’ ἰδίαν πρὸς
τοὺς μαθητάς Του, καὶ καταγγέλων τὰς ἐκτροπὰς τῶν ὑποκριτῶν, Γραμματέων τε καὶ
Φαρισαίων, ἀλλὰ καὶ εἰς πᾶσαν ἄλλην περίπτωσιν! «Ἀρξάμενος ἀπὸ Μωϋσέως καὶ ἀπὸ πάντων
τῶν προφητῶν διηρμήνευεν αὐτοῖς ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τὰ περὶ ἑαυτοῦ» (Λουκ.
ΚΔ΄ 27), μᾶς ἐνημερώνει ὁ Θεῖος Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὅταν ὁδεύων μετὰ
τοῦ Κλεόπα πρὸς τοὺς Ἐμμαούς, τοὺς ἐπλησίασεν ὁ Κύριος ὡς ἄγνωστος
συνοδοιπόρος, καὶ ἐφιλοξένησαν Τοῦτον, καὶ ἀπεκαλύφθη Οὗτος ὅτι ὄντως ἀνέστη,
κατὰ τὴν εὐλογίαν καὶ κλᾶσιν τοῦ ἄρτου!
Ὑπάρχουσι σήμερον … προφῆται καὶ προφητεῖαι;
Σήμερον, εἰσελθόντες πλέον εἰς τὴν
τρίτην, μετὰ Χριστόν, χιλιετίαν, αἱ περὶ Τούτου, - ὡς ἀναμενομένου Μεσσίου, -
προφητεῖαι, δὲν … χρειάζονται! Ἤδη ὁ Κύριος ἦλθεν, καὶ ἐπραγματοποίησεν τὸ
κοσμοσωτήριον ἔργον Του, καὶ «ἔσωσεν ἡμᾶς ἐκ τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν»,
καὶ ἤνοιξε τόν, πάλαι, κεκλεισμένον Παράδεισον, καὶ «ἐχαρίσατο ἡμῖν, τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον»!
Ὑπάρχουσιν, ὅμως, πολλοὶ ἐκ τῶν
παλαιοτέρων, ἀλλὰ καὶ συγχρόνων Ἁγίων μορφῶν, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, οἵτινες
φωτιζόμενοι ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, προφητεύουσι καὶ προλέγουσι, περὶ τῶν
μελλόντων γεγονότων, ἅτινα καὶ … ἐγγίζουσιν! Πρῶτος καὶ κορυφαῖος, μετὰ
Χριστόν, προφήτης, ὑπῆρξεν, … Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅστις,
κατ’ ἐπανάληψιν προεδήλωσεν εἰς τοὺς μαθητάς Του, περὶ τῶν «μελλόντων
συμβαίνειν», καὶ εἰς Αὐτὸν τὸν Ἴδιον, (δηλαδή, τὰ περὶ τοῦ ἑκουσίου πάθους Του
καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του) ἀλλὰ καὶ περὶ ἐκείνων τῶν … καταστάσεων, ἅστινας θὰ
συνήντων κατὰ τὰς Ἀποστολικὰς περιοδείας των οἱ Ἅγιοι Μαθηταί Του καὶ Ἀπόστολοι!
Προεφήτευσαν, ἐπίσης, ἐν συνεχείᾳ,
καὶ πολλοὶ ἐκ των Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν πολλῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας
μας! Πλέον δὲ πάντων τούτων, προεφήτευσεν ὁ «ἠγαπημένος» Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης,
εἰς τὴν γνωστὴν «Ἀποκάλυψίν» του! Τέλος δέ, καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ἐσχάτως ἀναφανέντων
Ἁγίων, οἵτινες φωτιζόμενοι ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, «προσέθεσαν», θὰ ἐλέγωμεν,
εἰς τὰς ὡς ἄνω προφητείας, μὲ ἰδιαιτέρως χαρακτηριστικὰς λεπτομερείας, διὰ τὰ ἐπερχόμενα
γεγονότα διὰ τῶν ὁποίων θὰ «κλείσῃ» τὴν … ὕπαρξίν του ὁ φθαρτὸς καὶ μάταιος τοῦτος
κόσμος!
Φόβος, ἢ … χαρὰ καὶ προσμονή;
Ὅταν οἱ προφῆται προεφήτευον τά,
περὶ τοῦ Μεσσίου, οἱ πιστοὶ Ἑβραῖοι ἔζων μὲ τὴν προσμονὴν καὶ χαρὰν τῆς ἐλεύσεώς
Του. «Κουρασμένοι» ἀπὸ τὴν πολλὴν ἁμαρτίαν καὶ ἀποστασίαν τοῦ πολλοῦ κόσμου ἀπὸ
τὸν Θεόν, ηὔχοντο τὴν ἔλευσιν τοῦ Χριστοῦ διὰ νὰ τοὺς λυτρώσῃ ἀπὸ τὰ … βάσανά
τους! Τοῦτο τὸ βλέπομεν, πολλάκις εἰς τὸ Ἁγιογραφικὸν κείμενον τῆς Καινῆς
Διαθήκης. Καὶ εἰς τὴν «κλῆσιν» τῶν, Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου, Φιλίππου καὶ Ναθαναήλ,
καὶ εἰς τὴν συζήτησιν μετὰ τῆς Σαμαρείτιδος, ἀλλὰ καὶ … ἀλλαχοῦ, διακρίνομεν τὴν
ἀγωνίαν καὶ «λαχτάραν» διὰ τὴν ἔλευσιν τοῦ Σωτῆρος!
Σήμερον, περισσότερον ἀνησυχοῦσι
καὶ ταράσσονται οἱ ἄνθρωποι, ἀναμένοντες τὴν … δευτέραν παρουσίαν τοῦ Κυρίου,
παρὰ … χαίρουσι καὶ ἀδημονοῦσι δι’ αὐτήν! Περισσότερον ἀρέσκονται εἰς τὴν
δυσώδη καὶ βορβορώδη κατάστασιν τοῦ κόσμου, παρὰ εἰς τὸ ἐνδεχόμενον τῆς
λυτρώσεως καὶ σωτηρίας ἡμῶν! Ὁ ἐρχομὸς τοῦ … «Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου», ἵνα δώσῃ
τέλος εἰς τὴν τοιαύτην κατάπτωσιν, καὶ κρίνῃ «ζῶντας τε καὶ νεκρούς», καὶ «ἔλθῃ
ἡ Βασιλεία Του», παρ’ ὅτι τὸ εὐχόμεθα εἰς τὴν Κυριακὴν προσευχήν, τὸ … ἀπευχόμεθα
ἐν τοῖς πράγμασι! Τοῦτο ὅμως σημαίνει, ὅτι παραμένομεν μακρὰν τοῦ Χριστοῦ μας! Ἐὰν
τὸν πλησιάσωμεν καὶ τὸν ἀγαπήσωμεν, τότε μετὰ εἰλικρινοῦς διαθέσεως θὰ ἐκφωνοῦμεν
ἀκαταπαύστως … «Κύριε, ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου»! Ἀμήν!
Ἀρχιμ.
Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2024
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2024
Συμβουλαὶ πρὸς ἐπίσκοπον! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ (31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023)
«Σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσι» (Β΄ Τιμόθ. Δ΄ 5).
Συμβουλαὶ πρὸς ἐπίσκοπον!
Τὸ νὰ συμβουλεύῃ τις κάποιον
κατώτερον καὶ μικρότερον εἰς τὴν ἡλικίαν καὶ εἰς τὸ ἀξίωμα, εἶναι αὐτονόητον καὶ
πρέπον, διότι οὗτος ὁ … «μικρὸς» καὶ ἀμαθής, ἐν πολλοῖς, ἔχει ἀνάγκην διδαχῆς
καὶ παιδείας ἢ ἀκόμη καὶ ἐπιπλήξεως! Ἄπρεπον, ὅμως, καὶ προσβλητικόν, εἶναι ὅταν
συμβαίνῃ τὸ ἀντίθετον! Ὅταν, δηλαδή, ὁ μαθητὴς … παριστᾷ τὸν διδάσκαλον καὶ ἐπιπλήττῃ
… καὶ «κινῇ τὸν δάκτυλον» πρὸς τοῦτον! Ἀνοίκειον καὶ ἀνάρμοστον εἶναι, ὁ υἱὸς ἢ
ἡ θυγάτηρ, ἵνα διδάσκωσι καὶ συμβουλεύωσι τοὺς γονεῖς των, ὁ οἷοσδήποτε ὑφιστάμενος,
ἐλέγχων καὶ παρατηρῶν τὸν ἑαυτοῦ προϊστάμενον, ὁ διάκονος ἢ ὁ πρεσβύτερος,
διδάσκων καὶ νουθετῶν τὸν ἐπίσκοπον κ.ο.κ.!
Ἐν προκειμένῳ, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος,
νουθετεῖ καὶ συμβουλεύει τὸν μαθητήν του, Ἀπόστολον Τιμόθεον Ἐπίσκοπον Ἐφέσου! Ἔχει
κάθε δικαίωμα, ἀλλὰ καὶ ὑποχρέωσιν, διότι οὗτος ὁ Παῦλος «ἄνδρωσε» πνευματικῶς,
τοῦτον τὸν μαθητήν του καὶ τὸν εἶχε … πιστὸν ἀκόλουθον εἰς πολλὰς ἐκ τῶν
περιοδειῶν του! Εἶναι νεαρώτατος ὁ Τιμόθεος, καὶ διὰ τοῦτο εἶναι καὶ … ἄπειρος ὡς
πρὸς τὴν ὑψίστην διακονίαν τῆς Ἀρχιερωσύνης ἥτις τοῦ ἀνατίθεται! Ὄχι δὲ μόνον
τοῦτο, ἀλλὰ καὶ θὰ πρέπῃ νὰ συνειδητοποιήσῃ ὅτι, ἡ ὑψίστη θέσις καὶ τὸ ἀξίωμα ὅπερ
τοῦ ἀνετέθη, συνεπάγεται ἰδιαιτέραν σοβαρότητα καὶ κρισίμους ἀποφάσεις, καὶ ὡς
πρὸς τὴν ἐπάνδρωσιν τῆς ἐπισκοπῆς του δι’ ἰδιαιτέρως πνευματικῶν προσώπων –
προτύπων, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν δόξαν τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις εὑρίσκεται ἀκόμη … «ἐν
σπαργάνοις»! Πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὑπόδειγμα διὰ τοὺς πιστούς, καὶ ἡ …
διακονία του νὰ … διδάσκῃ! «Μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω, ἀλλὰ τύπος
γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν
πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ. … Μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος, ὃ ἐδόθη
σοι διὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου»
(Α΄ Τιμ. Δ΄ 12-16)!
«Νῆφε ἐν πᾶσι»!
Ἐκ τῆς λέξεως … «νῆψις»,
προέρχεται ἡ προτροπὴ καὶ ὑπόδειξις τοῦ Ἀποστόλου! «Ἡ λέξις “νῆψις” προέρχεται ἐκ τοῦ “νήφω” , ποὺ σημαίνει ἀγρυπνῶ, φρουρῶ,
ἐπισκοπῶ, παρατηρῶ, ἐπιβλέπω, παρακολουθῶ. Αὐτά ὅλα οἱ Πατέρες τὰ συνοψίζουν σὲ
μία ἀδιάλειπτη προσοχὴ τοῦ νοός», κατὰ τὴν Ἐκκλησιαστικὴν καὶ πνευματικὴν ἑρμηνείαν
τοῦ ὅρου! Ἄγρυπνος φύλαξ καὶ φρουρὸς καλεῖται ἵνα ἀναδειχθῇ, συνεπῶς, ὁ ἐπίσκοπος
Ἐφέσου, Ἀπόστολος Τιμόθεος! Τοῦτο δὲ σημαίνει, ὅτι ἡ ἐπισκοπή του καί, κατὰ
κυριολεξίαν, τὸ ποίμνιόν του, εἶναι πλέον … ἡ οἰκογένειά του! Εἶναι ὁ πνευματικὸς
πατὴρ καὶ ὀφείλει, οὐχὶ μόνον ὡς ὁ κατὰ σάρκα πατήρ, ἀλλὰ ἀπείρως περισσότερον,
ἵνα ἀνησυχῇ καὶ ἵνα ἀναλώνεται κατὰ κυριολεξίαν διὰ τὰ πνευματικά του τέκνα! Πρέπει
νὰ τὰ προστατεύῃ ἀπὸ τοὺς νοητοὺς λύκους, - τοὺς δαίμονας καὶ τοὺς αἱρετικούς,
οἵτινες ἀπειλοῦσι τὰς ψυχάς των, καί, ὡς οἱ κατὰ σάρκα γονεῖς, ἵνα θυσιάζῃ ἑαυτὸν
ὑπὲρ τῶν λογικῶν του προβάτων! Ὀφείλει νὰ εἶναι ὁ, «ἐπὶ τὴν λυχνίαν, λύχνος», ἵνα φωτίζῃ καὶ καθοδηγῇ τοὺς εἰς αὐτὸν ἐμπεπιστευμένους
ὑπὸ τοῦ Κυρίου! Ἐάν, ἕκαστος ἐκ τῶν χριστιανῶν ὀφείλῃ νὰ εἶναι ἡ … «πόλις,
ἡ ἐπάνω ὄρους κειμένη, ἥτις οὐ δύναται κρυβῆναι», πολλῷ μᾶλλον … ὁ ἐπίσκοπος,
ὅστις εὑρίσκεται ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, εἰς τὸ «μικροσκόπιον» τῶν ποιμενομένων!
Κυρίως, ὅμως, καὶ πρωτίστως, ὁ
«ποιμὴν» ὀφείλει ἵνα προστατεύῃ τὰ πνευματικὰ αὐτοῦ τέκνα, διὰ τῶν ἀόκνων
προσευχῶν του καὶ τῶν νυχθημέρων ἀναφορῶν του ἐπὶ τῆς Ἁγίας ἀναφορᾶς …! Αἱ
προσευχαί, μάλιστα δὲ ἐκεῖναι αἵτινες γίνονται συνειδητῶς καὶ ἀπὸ καρδίας, εἶναι
αἱ … ἀποτελεσματικαί! Ἐκεῖναι αἱ προσευχαὶ αἵτινες γίνονται μὲ πόνον καὶ ἀνησυχίαν,
μὲ ἀγάπην καὶ ὀδύνην, εἶναι αἱ … «γλυκαίνουσαι» τὰς ψυχὰς τῶν εὐχομένων, καὶ προσφέρουσαι
εἰς τοὺς … «ὑπὲρ ὧν» ἀναφέρονται, ἀνάπαυσιν καὶ παρρηγορίαν!
Ἡ ποιμαντικὴ … ἀνησυχία!
Ἂς μὴν θεωρηθῇ, φίλοι μου ἀναγνῶσται,
ὅτι ἀπὸ τῆς θέσεως ταύτης καὶ μέσῳ τοῦ παρόντος, ὑπερβαίνω … «τὰ ἐσκαμμένα»! Ἂς μὴν παρερμηνεύσῃ τις
τὴν πρόθεσίν μου, ἥτις … μόνον ἀνησυχίαν καὶ ἀγωνίαν περιβάλλεται! Οὐδεμία
πρόθεσις ἐκ μέρους μου, ἵνα παραστήσω τὸν διδάσκαλον πρὸς τοὺς … ὄντως
διδασκάλους καὶ ποιμένας, οἵτινες κατηξιώθησαν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν
καιρίαν ταύτην θέσιν! Τοὺς ἀναγνωρίζομεν καὶ τοὺς ἀποδεχόμεθα, πλὴν ὅμως, θεωροῦμεν
ὅτι δὲν δικαιούμεθα ἵνα … ἐφησυχάζωμεν! Ἄλλωστε, πέραν τῶν ἐπισκόπων –
ποιμένων, ποιμένες ὑπάρχουσι πολλοί, εἴτε ἐφημέριοι ποιμαίνοντες τὰς ἑαυτῶν ἐνορίας,
ἀλλὰ καὶ καθηγούμενοι καὶ ἀρχιμανδρῖται, … πολὺ δὲ περισσότερον, πνευματικοὶ
πατέρες, οἵτινες καὶ φέρουσι τὴν μεγαλυτέραν εὐθύνην διὰ τὰς ψυχὰς τῶν
πνευματικῶν των τέκνων!
«Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ
ἐπὶ τοὺς ποιμένας καὶ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ ἀποστρέψω
αὐτοὺς τοῦ μὴ ποιμαίνειν τὰ πρόβατά μου, καὶ οὐ βοσκήσουσιν ἔτι οἱ ποιμένες αὐτά·
καὶ ἐξελοῦμαι τὰ πρόβατά μου ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν. καὶ οὐκ ἔσονται αὐτοῖς ἔτι
εἰς κατάβρωμα. διότι τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου
καὶ ἐπισκέψομαι αὐτά» (Ἰεζεκ. ΛΔ΄ 10-11)! Οἱ Ἁγιογραφικοὶ οὗτοι λόγοι,
οὕστινας προεφήτευσεν ὁ Κύριος διὰ τοῦ προφήτου του Ἰεζεκιήλ, εἶναι, θὰ ἐλέγωμεν,
κατ’ ἐξοχὴν ἀφυπνιστικοί, καὶ «μαρτυροῦσι», τὸ ὕψος τῆς εὐθύνης ποὺ φέρει ὁ
ποιμήν, ἔναντι τοῦ λογικοῦ του ποιμνίου! Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ λόγοι, ἀφ’ ἑνὸς
παρρηγορητικοί, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἀπειλητικοί, οἵτινες θὰ πρέπῃ νὰ κρατοῦσιν ἡμᾶς
τοὺς … ποιμένας, εἰς διαρκῆ ἐγρήγορσιν! Τὰ «πρόβατα» τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, μᾶς
ἐδόθησαν ὑπ’ Αὐτοῦ τούτου τοῦ Ἀρχιποίμενος, οὐχὶ δι’ οἵανδήποτε ἐκμετάλευσιν, ἀλλὰ
διὰ νὰ τὰ ὁδηγήσωμεν εἰς … ὁδοὺς σωτηρίας!
Ὅμως, ἀπαιτεῖται ἐν προκειμένῳ, ἵνα
τονίσωμεν καὶ ὑπογραμμίσωμεν … καὶ τὰς ὑποχρεώσεις τῶν «λογικῶν προβάτων»! Ναί!
Δὲν θὰ κριθῇ μόνον ὁ ποιμὴν διὰ τὸ ἐνδιαφέρον του, ἢ τὴν ἀδιαφορίαν του, ἀντιστοίχως,
διὰ τὸ ποίμνιόν του, ἀλλὰ καὶ … τὰ πρόβατα! Ἔχουσι καὶ ταῦτα … εὐθύνην διὰ τὴν
διαποίμανσίν των! Ἐφ’ ὅσον ὁ πνευματικός των πατήρ, «κινεῖται» εὐαρέστως καὶ
συνεπῶς, ἔναντι τῆς ὑψίστης διακονίας του, … ἡ σωτηρία τοῦ ποιμνίου, εἶναι ἀποκλειστικὴ
ὑπόθεσις τῶν ἰδίων τῶν ποιμενομένων! Ὀφείλουσι καὶ ταῦτα τὰ πνευματικὰ τέκνα,
πρωτίστως ἵνα ὑπακούουσι εἰς τοὺς «πατέρας» των καὶ σέβωνται τούτους καὶ ἀναθέτωσι
τὴν πνευματικήν των μέριμναν καὶ καθοδήγησιν εἰς τὰς τιμίας αὐτῶν χεῖρας! Μόνον
οὕτω θὰ ὑπάρξῃ ἡ … εὔρυθμος καὶ ἰδανικὴ συνεργασία, καὶ ἀσφαλῶς … τὸ σωτηριῶδες
ἀποτέλεσμα τῆς σωτηρίας καὶ τούτων, ἀλλὰ καὶ τῶν ποιμένων!
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2024
Ο χρόνος της ζωής μας
Ο χρόνος της ζωής μας
(Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
Οι χριστιανοί ζουν «εν σοφία», εάν ζουν κατά το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι «η σοφία του Θεού» (A’ Κορ. 1. 24, 30). Έξω απ’ Αυτόν υπάρχει «η των αφρόνων ανθρώπων αγνωσία» (Α’ Πέτρ. 2. 15). Οτιδήποτε δεν είναι από το Χριστό, ο Οποίος είναι η μόνη και αληθινή και αιώνια σοφία, πράγματι είναι και μωρία και ανοησία. Και οι άνθρωποι γίνονται ανόητοι και παράφρονες από την αμαρτία και τα πάθη. Στην ουσία της η αμαρτία είναι η κύρια παραφροσύνη της ανθρώπινης ψυχής. Η φιλαμαρτησία είναι πάντοτε παραφροσύνη της ψυχής εμπρός στο Θεό. Μόνο η αγάπη για το Χριστό γεμίζει την ανθρώπινη ψυχή με την ένθεη σοφία.
Μόνο όταν ζουν «εν σοφία» οι άνθρωποι επωφελούνται το χρόνο της ζωής τους που τους δόθηκε από το Θεό, «τον καιρόν εξαγοραζόμενοι». Με την αμαρτία και τα πάθη σκορπίζουμε το θεόσδοτο χρόνο, τον παραδίνουμε στο θάνατο και στην παραφροσύνη του κακού. Ο χρόνος της ζωής μας μάς έχει δοθεί για να κερδίσουμε την αθανασία και την αιώνια ζωή. Αλλά μόνο ζώντας «εν σοφία», δηλαδή με το Χριστό, «εξαγοράζομεν» το χρόνο μας, που έχει και αυτός δημιουργηθεί από το Θεό Λόγο και για χάρη του Θεού Λόγου (πρβλ. Ιω. 1. 3. Κολ. 1. 16). Η λογικότητα του χρόνου συνίσταται στο να υπηρετεί το Θεό Λόγο, τον Κύριο Ιησού Χριστό, να οδηγεί και να παραδίνει σ’ Αυτόν καθετί που έχει και φέρνει μέσα του. Ο χρόνος μάς έχει δοθεί, για να τον μεταβάλλουμε σε αιωνιότητα ζώντας «εν σοφία», δηλαδή εν Χριστώ και διά του Χριστού. Με τη λογικότητά του ο χρόνος εισήλθε στο θεανθρώπινο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία, και εκεί βρήκε την αιώνια καταξίωσή του και τη θεία του πραγμάτωση. Διαμέσου των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών στο χώρο της Εκκλησίας ο χρόνος μεταβάλλεται σε αιωνιότητα. Διότι η Εκκλησία είναι το θαυματουργό θείο εργαστήριο στο οποίο το χρονικό μεταβάλλεται σε αιώνιο, το θνητό σε αθάνατο και το πεπερασμένο σε άφθαρτο.
Στην ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Χριστού ερχόμαστε μόνο με την «κοινωνία συν πάσι τοις αγίοις», μόνο με την καθολική ζωή «συν πάσι τοις αγίοις», με την υπέρτατη χειραγωγία των αγίων Αποστόλων, Προφητών, Ευαγγελιστών, Πατέρων, Ποιμένων και Διδασκάλων. Και αυτούς τους οδηγεί και τους χειραγωγεί το Πανάγιο Πνεύμα, από την Πεντηκοστή και πέρα διαμέσου των αιώνων μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Εν τω Αγίω Πνεύματι και από Αυτό υπάρχει και η ενότητα της πίστεως και η επίγνωση «του Υιού του Θεού», του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Κάθε ειλικρινής και αληθινή πίστη στο Χριστό και επίγνωση του Χριστού δίνεται από το Πνεύμα της Αληθείας, το Οποίο μας οδηγεί εις «πάσαν την αλήθειαν» τη μόνη και μοναδική (Πρβλ. Ιω. 16, 13′ 15, 26′ 14, 26). Το Άγιο Πνεύμα ενώνει την αίσθησή μας με την καθολική καρδιά της Εκκλησίας και την επίγνωσή μας του Χριστού με την καθολική επίγνωση που έχει η Εκκλησία για το Χριστό. Το σώμα της Εκκλησίας είναι ένα και έχει «μίαν καρδίαν» (Πράξ. 4, 32). Σ’ αυτή τη μία καθολική καρδιά της Εκκλησίας —τη μία καθολική ψυχή της Εκκλησίας — εισερχόμαστε και ενωνόμαστε με τους Αγίους με την ενέργεια της χάρης του Αγίου Πνεύματος, και μάλιστα ταπεινώνοντας το νου μας εμπρός στον άγιο καθολικό νου της Εκκλησίας, το πνεύμα μας εμπρός στο Άγιο Πνεύμα της Εκκλησίας. Και έτσι αποκτούμε μέσα μας την άφθαρτη αίσθηση και επίγνωση, ότι είμαστε κοντά σε όλους τους αγίους Αποστόλους, Προφήτες και Δικαίους, ότι έχουμε μία και την ίδια πίστη «εν Χριστώ Ιησού». Την ίδια πίστη και την ίδια επίγνωση εν Κυρίω.
Η χριστιανική ζωή, η ζωή εν Χριστώ, στην Εκκλησία Του, είναι καινή ζωή και καινός τρόπος ζωής: όλος ο άνθρωπος ζει διά του Θεού και εν τω Θεώ. Πράγματι, αυτή είναι αιώνια ανθρώπινη ζωή, ζωή θεία, τέλεια, που έχει αναρίθμητες βαθμίδες. Εδώ ο άνθρωπος γνωρίζει το Θεό και την αλήθεια του Θεού και ζει εν αυτή και γι’ αυτήν. Εδώ ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του και πολιτεύεται ως ύπαρξη θεοειδής, αθάνατη και αιώνια. Σε αντίθεση βρίσκεται η άθεη ζωή, η ζωή έξω από το Χριστό και το χριστιανισμό. Όλη ρέει «εν ματαιότητι του νοός» του ανθρώπινου. Όσοι δεν γνωρίζουν το Θεό, αναζητούν τη ζωή και όλες τις δυνάμεις της από το δικό τους και με το δικό τους νου τον ανθρώπινο. Αλλά ο ανθρώπινος νους δεν περιέχει «εν εαυτώ» ούτε την πανγνωσία ούτε την υπερ-δύναμη, για να μπορέσει να εφοδιάσει τον άνθρωπο με αυτές τις αλήθειες και με αυτές τις δυνάμεις, που του είναι απαραίτητες για μια γνήσια ζωή «εν δικαιοσύνη και αληθεία και αγαθότητι»· και πολύ λιγότερο για μια αθάνατη και αιώνια ζωή. Ο ανθρώπινος νους περιέχει μέσα του λογισμούς, νοήματα, ιδέες. Αλλά αυτά είναι σκιές και φαντάσματα, ώσπου να πληρωθούν με το Θεό και τη θεία Αλήθεια.
Μακριά από τη ζωή με τον Θεό παντού είναι θάνατος, λήθαργος, θνητότητα, σκοτάδι. Γι’ αυτό υπάρχει και η αδράνεια της διάνοιας για κάθε υγιή δράση. Η διάνοια χωρίς τον Θεό ψυχορραγεί, θανατώνεται και πεθαίνει. Και έρχεται η «πώρωσις της καρδίας» στους άθεους. Καρδιά στην οποία δεν υπάρχει Θεός είναι σαν την πέτρα· δεν αισθάνεται τίποτε όπως πρέπει, ούτε όσο πρέπει. Όλη η αίσθηση του ανθρώπου έχει στεγνώσει ολοκληρωτικά, είναι ρηχή, μυωπική, φοβισμένη και ανάπηρη. Και στην «εσκοτισμένην» διάνοια των αθέων όλες οι σκέψεις στεγνώνουν και απομένουν χωρίς ζωή και ψυχή και δύναμη. Μόνο με την εν Θεώ πολιτεία «ζωούται» η καρδιά με την αληθινή ζωή και γίνεται θείο εργαστήριο, το οποίο αδιάκοπα παράγει αθάνατα αισθήματα, άγια, καθαρά, και αισθάνεται και διαισθάνεται την αλήθεια του Θεού και για τους ανθρώπους και για τα πράγματα.
(Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, “Οδός Θεογνωσίας”, εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 1985, σσ. 308-310, 291, 292, 293)
Τετάρτη 3 Ιανουαρίου 2024
Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2023
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
Εἴμεθα … «υἱοὶ τῆς Ἀναστάσεως»! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ (24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023)
«ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 35).
Ἡ Βασιλὶς τῶν ἑορτῶν …!
Εὑρισκόμεθα, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, μίαν μόλις ἡμέραν πρὸ τῆς … «Βασιλίδος τῶν ἑορτῶν καὶ πανηγύρεως τῶν πανηγύρεων», δηλαδὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Διὰ μίαν εἰσέτι φοράν, καλούμεθα ἵνα ἑορτάσωμεν τὴν πανευφρόσυνον ταύτην ἡμέραν, συνυμνοῦντες μετὰ τῶν Ἀρχαγγελικῶν δυνάμεων, τὸν οὐρανοσύνθετον ὕμνον, «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», συμπροσκυνοῦντες μετὰ τῶν Ἁγίων … Μάγων καὶ Ποιμένων, καὶ προσφέροντες εἰς τὸν Θεῖον ἐπισκέπτην, τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης ἡμῶν, τὰ ἀσυγκρίτως ἀνεκτίμητα καὶ ὑπέρτερα χρυσίου καὶ ἀργυρίου, δηλαδὴ τὴν χαρὰν καὶ δοξολογίαν, ἀλλὰ καὶ μετάνοιαν καὶ ταπείνωσίν μας! Καλούμεθα ἵνα γνωρίσωμεν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ ἐκ τῆς Παρθένου τεχθέντος Θείου βρέφους, Αὐτὸν Τοῦτον τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸ δεύτερον Πρόσωπον τῆς Παναγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος, ὅστις ἔρχεται ἵνα ἐκπληρώσῃ τὴν ὑπόσχεσιν ἐκείνην ἥντινα «ἔδωκεν» ἐκεῖ εἰς τὸν Παράδεισον τῆς τρυφῆς πρὸς τὸν … κατάρατον διάβολον, εὐθὺς μετὰ τὴν … «ἐπιτυχίαν» τούτου ἵνα ἐκβάλῃ τοὺς πρώτους ἐκείνους ἀνθρώπους ἐκ τούτου τοῦ χώρου τῆς ἀπολαύσεως καὶ τρυφῆς! «Καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν» (Γέν. Γ΄ 15)!
Ἡ … «Ἀνάστασις»!
Μέσα εἰς τοῦτο τὸ ἅγιον κλῖμα τῆς Θείας Γεννήσεως, ἡ Ἁγία ἡμῶν Μήτηρ, ἡ Ἐκκλησία, ἔκρινεν, καὶ ὥρισεν ὡς Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα, τοῦτο ὅπερ ἀναφέρεται εἰς τὰς Ἁγίας ἐκείνας μορφὰς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, αἵτινες διεκρίθησαν καὶ ἐδοξάσθησαν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας, διὰ τὴν πίστιν καὶ ἀφοσίωσίν των εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὴν «Ἀνάστασιν»! Εἰς ἅπαντας ἐκείνους, οἵτινες ἠγωνίσθησαν διὰ τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὸν Μωσαϊκὸν Νόμον, καὶ ἐδιώχθησαν καὶ ἐπαιδεύθησαν καὶ ἐμαρτύρησαν διὰ τοῦ ἰδίου αὐτῶν αἵματος, ἔχοντες τὸ … «βλέμμα ἐστραμμένον», εἰς τὴν «τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 10)! Εἰς τοὺς Ἁγίους καὶ ἐναρέτους καὶ ἀφοσιωμένους εἰς τὸν Θεόν, ἄνδρας τε καὶ γυναίκας, οἵτινες, παρ’ ὅτι ἔζων εἰς τὸν … «ζόφον» τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς, καὶ παρ’ ὅτι ἐκυριάρχει ἡ εἰδωλολατρεία, - ἐν πολλοῖς, μάλιστα, καὶ ἀναμέσον τῶν Ἑβραίων, - οὗτοι εἶχον πάντοτε διαρκῆ τὸν προσανατολισμόν των καὶ τὴν προσοχήν των, εἰς τὴν … «Ἀνάστασιν»! Ὄχι, βεβαίως, τὴν τοῦ Χριστοῦ Ἀνάστασιν, ἀλλὰ τὴν «Ἀνάστασιν» τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἐκ τοῦ … προπατορικοῦ «πτώματος», καί, συνεπῶς, τὴν Ἀνάστασιν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ τὴν ἐπουράνιον!
Ἅπαντες οὗτοι «ἔβλεπον», μετὰ … ἀπολύτου πίστεως καὶ βεβαιότητος, ὅτι τὰ ὅσα προεφήτευον οἱ ἀπεσταλμένοι ὑπὸ τοῦ Κυρίου, προφῆται καὶ δίκαιοι, περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Σωτῆρος – Μεσσίου, θὰ ἐπραγματώνοντο, καὶ ἡ σωτηρία καὶ λύτρωσις, θὰ ἤρχετο! Αὕτη ἡ πίστις των, ἦτο κατ’ οὐσίαν, καὶ ἡ «κινητήριος δύναμις», ἥτις ὠθοῦσε τούτους εἰς τοὺς τοιούτους ἀγώνας περὶ τῶν ὁποίων προείπομεν! Ἡ πίστις αὕτη, εἰς τὴν Ἀνάστασιν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἤγειρεν εἰς τὸν ἑκούσιον ὀδυνηρὸν σωματικὸν θάνατον, τοὺς Ἁγίους Μακκαβαίους παίδας μετὰ τῆς μητρός των καὶ τοῦ διδασκάλου των, τὸν «πεπρισμένον» προφήτην Ἠσαΐαν, τοὺς τρεῖς παίδας ἐν τῇ καμίνῳ, καὶ πολλοὺς ἀκόμη δικαίους τῆς, πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς!
Εἴμεθα … «υἱοὶ τῆς Ἀναστάσεως»!
Ἴσως, τὸν τίτλον τῆς παρούσης παραγράφου, θὰ ἔπρεπε νὰ τὸν θέσωμεν ὡς … ἐρώτημα! Εἴτε, ὅμως, ὡς ἐρώτημα, εἴτε ὡς διαπίστωσις, θὰ πρέπῃ νὰ μᾶς ἀνησυχῇ …! Ὡς προείπωμεν, … ἡ Ἀνάστασις ἐκ τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ Ἅδου, ἦτο ἡ προσδοκία τῶν πιστῶν καὶ δικαίων εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην! Ἡ προσμονὴ τοῦ Σωτῆρος καὶ Μεσσίου, ὅστις θὰ ἔδιδεν τὴν … λύσιν εἰς τὸ ἀδιέξοδον τοῦ ἀνθρώπου καὶ θὰ … ἤνοιγεν τὴν σωτήριον πύλην τοῦ Παραδείσου, ἦτο ἡ … διαρκής των ἀνησυχία! Ἐνθυμούμεθα, ἀσφαλῶς, τὸν λόγον τῆς Σαμαρείτιδος ἐκείνης πρὸς τὸν Κύριον … - «οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα», (Ἰωάν. Δ΄ 25) - ὅστις (λόγος), ἐπιβεβαιώνει τὴν διάχυτον πίστιν καὶ προσήλωσιν εἰς τὴν σωτήριον ἔλευσιν τοῦ Κυρίου!
Ὅμως, σήμερον, εἴμεθα εἰς τὴν περίοδον ἐκείνην, καθ’ ἥν, ἤδη ἔχει ἔλθει ὁ Σωτήρ! Δὲν ἀναμένομεν, πλέον, κανένα … μεσσίαν, καὶ αἱ προϋποθέσεις διὰ τὴν σωτηρίαν μας καὶ τὴν … κληρονομίαν τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, εἶναι δεδομέναι! Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας καὶ Λυτρωτής, ἦλθε καὶ ἔσωσε τὸ ἀνθρώπινον γένος, πρὶν περίπου ἀπὸ δύο χιλιετίας! Ἐκεῖ ἐπάνω εἰς τὸν Γολγοθᾶ, διὰ τοῦ ἰδίου Αὐτοῦ αἵματος, ὑπέγραψεν, ἀφ’ ἑνὸς τὴν ἐπιστροφὴν ἡμῶν εἰς τὸν πάλαι κεκλεισμένον Παράδεισον, καὶ ἀφ’ ἑτέρου «ἔσχισεν» τὸ χειρόγραφον τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, ὥστε, ἡ ἁμαρτία … νὰ μὴν εἶναι τὸ ἐμπόδιον εἰς τὴν σωτηρίαν μας, ἀλλὰ διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἱερᾶς Μεταλήψεως τῶν ἀχράντων μυστηρίων, νὰ ὑπερβαίνωμεν ταύτην, καὶ … θέλοντες, νὰ εἰσέλθωμεν μετὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν, εἰς τὴν ἀτελεύτητον χαρμονὴν καὶ ἀπόλαυσιν τῆς Θείας δόξης καὶ μακαριότητος!
Διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του ὁ Λυτρωτὴς ἡμῶν, ἔρχεται, … καὶ «γενόμενος ἄνθρωπος, τὸν ἄνθρωπον Θεὸν ἀπεργάσηται», κατὰ τὸν Μέγαν Ἀθανάσιον! Τὸ «ζητούμενον» δὲ ἐν προκειμένῳ, εἶναι τό, κατὰ πόσον ἡμεῖς ἐκτιμῶμεν τὴν θυσίαν Αὐτοῦ, καὶ θέλομεν ἵνα κληρονομήσωμεν τὴν «ἡτοιμασμένην Βασιλείαν» Του! Τὸ «πρόβλημα» εἶναι ἰδικόν μας …! Ἡ σωτηρία μας εἶναι ἐξασφαλισμένη, αἱ ἁμαρτίαι μας εἶναι … ἐξωφλημέναι, ἡ πύλη τοῦ Παραδείσου εἶναι ἀνεωγμένη, - βεβαίως … «στενὴ καὶ τεθλιμμένη» ἡ πύλη καὶ ἡ ὁδός, ἡ «ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν», ἀλλὰ ὡς προείπωμεν … ἀνεωγμένη, - καὶ πάντες οἱ θέλοντες, δύνανται ἵνα εἰσέλθωσιν!
Ἂς ἀποφασίσωμεν, συνεπῶς, ἵνα ἀγαπήσωμεν τὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴν ἡμῶν˙ ἵνα ἀγαπήσωμεν τὰς ψυχὰς ἡμῶν˙ ἵνα, τέλος, ἀγαπήσωμεν τὴν σωτηρίαν καὶ αἰώνιον ἀνάπαυσίν μας, καὶ ἡ ἀγάπη αὕτη θὰ μᾶς … ἐνισχύῃ εἰς τὴν ἀπόφασίν μας καὶ εἰς τὸν ἀγῶνα μας …! Ταύτην τὴν ἀγάπην ἀπέκτησαν, καὶ διὰ ταύτης ἔζησαν καὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ πάντες ὅσοι εὑρίσκονται σήμερον καὶ ἀπολαμβάνουσι τὴν χαρὰν τοῦ Παραδείσου! Αὕτη ἡ ἀγάπη, θὰ … ὑπερισχύσῃ!
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν