«Κατοικητήρια» τῆς Θεότητος! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023) 

«ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. Β΄ 22).

 

Ἡ ὑψίστη τιμή.

Πολλάκις, ἀδελφοί μου, ὑπήρξαμεν τὰ … «τιμώμενα πρόσωπα»! Κάποτε, μᾶς ἐτίμησαν οἱ γονεῖς μας, διά τινα ἐπιτυχίαν μας! Ἄλλοτε ὡς ἀριστεύσαντας εἰς τὰς σπουδάς μας εἰς οἵανδήποτε ἐκπαιδευτικὴν βαθμίδα˙ ἄλλοτε ὡς δημιουργήσαντες οἰκογενείας˙ ἄλλοτε ὡς ἀποκτήσαντες τὰ τέκνα ἡμῶν˙ καὶ ἵνά μὴ μακρηγορήσω, εἰς σπουδαίας στιγμὰς τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας, ἐβιώσαμεν τὴν τιμὴν καὶ τὴν ἀποδοχὴν τῶν … περὶ ἡμᾶς! Ἐλάχιστοι, ἴσως, εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες δὲν ἐγεύθησαν τοιαύτας τιμὰς καὶ χαράς! Κάποιοι ἄλλοι, ἐπίσης, ἀπήλαυσαν ἀκόμη μεγαλυτέρας τιμάς, καὶ «προωθήθησαν» εἰς ὑψηλὰ, ἢ καὶ ὕψιστα ὕψη … ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐτιμήθησαν ἢ καὶ τιμῶνται … ἐπειδὴ διεκρίθησαν εἰς τήν, καλῶς ἢ κακῶς νοουμένην τέχνην, ἢ εἰς τὰ διάφορα ἀθλήματα ὡς πρωτεύσαντες καὶ διακριθέντες˙ ἐνῶ ἄλλοι, ἐτιμήθησαν, ἐπειδὴ «διεκρίθησαν» … ἴσως καὶ δι’ ἀναρμόστους καὶ βλασφήμους συμπεριφοράς, καὶ «ἔμειναν εἰς τὴν ἱστορίαν» ὡς ἀπαταιῶνες καὶ ὑβρισταὶ καὶ διῶκται … τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων!

Ἴσως ἐκπλήσσονται τινὲς δι’ ὅσων ἤδη προανεφέραμεν, ἀλλὰ δὲν παύει ἵνα ἰσχύῃ πάντοτε, ὅτι … ὅταν κρίνουσιν οἱ ἀτελεῖς ἄνθρωποι, περισσότερον εἶναι πιθανόν, ἵνα κάμωσι λάθος, παρὰ ἵνα κρίνωσι τὴν καλὴν καὶ τελείαν κρίσιν! Ἀποτέλεσμα δὲ τῶν ὡς ἄνω ἀνθρωπίνων … τιμῶν, εἶναι ὅτι αἱ πλεῖσται τούτων, ἐξεχάσθησαν καί, ἐκ τῶν ὑστέρων, «ἀνεκλήθησαν» καὶ ἀπεδοκιμάσθησαν …!!!

Ὅμως, ὅταν τιμᾷ ὁ Θεὸς διὰ τῆς Ἐκκλησίας Του, αἱ τιμαὶ αὗται … ὡς Θεῖαι καὶ Οὐράνιοι, μένουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων! Τὸ πλέον δὲ ἐντυπωσιακόν, εἶναι, ὅτι ὅσον … «περνοῦν τὰ χρόνια», ἀντὶ νὰ φθείρωνται καὶ ξεχνῶνται, - ὡς συμβαίνει μὲ τὰς κοσμικὰς τιμάς! – συμβαίνει τὸ ἐντελῶς ἀντίθετον! Αἱ μνῆμαι, ἐπὶ παραδείγματι, τῶν Ἁγίων, ἀφ’ ὅτου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τοὺς κατηξίωσεν καὶ τοὺς ἀνέδειξεν καὶ κατέγραψε τούτους εἰς τὸ Ἁγιολόγιόν της, μένουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ οἱ ἄνθρωποι τοὺς τιμοῦν καὶ τοὺς δοξάζουν … ὡς νὰ ἦσαν φίλοι καὶ συγγενεῖς των! Τιμᾶται ὁ Ἅγιος Δημήτριος καὶ ὁ Ἅγιος Γεώργιος καὶ ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη καὶ … τόσοι ἄλλοι Ἅγιοι, οἵτινες ἔζησαν πρὶν χίλια καὶ … πλέον χρόνια, καὶ οἱ χριστιανοὶ θέλουσιν ἵνα ὀνομάζωνται μὲ τὰ ἰδικά των ὀνόματα, ὡς νὰ ἐγνώριζον καὶ ἠγάπων τούτους!

Συνεπῶς, ὅταν τιμᾷ … ὁ Κύριος, ἡ τιμὴ εἶναι ἄφθαρτος καὶ αἰωνία, καὶ ταύτην τὴν τιμὴν ἐπεζήτησαν ἢ καὶ ἐπιζητοῦσιν, ἅπαντες οἱ ἀγωνιοῦντες καὶ ἀγωνιζόμενοι, ἵνα κληρονομήσωσι τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν!

 

«Κατοικητήρια» τῆς Θεότητος!

Ἐάν, ὅμως, ὁμιλοῦμεν διὰ … τιμὰς καὶ διὰ τιμώμενα πρόσωπα, ὁποίαν τιμὴν ἔχει ἐκεῖνος ὅστις παρέχει … τὸν ἴδιον τὸν ἑαυτόν του, ὡς κατοικητήριον τοῦ Ἀπείρου Θεοῦ! Ἴσως, ἄνθρωποι κοσμικοὶ καὶ … μακρὰν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Κυρίου, ἀδυνατοῦσιν ἵνα κατανοήσωσι τὸ … σκεπτικὸν ἡμῶν! Ἴσως, ἀπομεμακρυσμένοι ἀπὸ τὴν Θείαν Χάριν, δὲν δύνανται ἵνα ἐκτιμήσωσι τὰς ὡς ἄνω τιμὰς τῆς Θείας Ἀγάπης …! Τοὺς κατανοοῦμεν, ἀσφαλῶς! Ὅμως, ἡμεῖς οἱ θέλοντες ἵνα ζῶμεν … ἐν τῷ Θεῷ, δὲν δυνάμεθα ἵνα ἔμβωμεν εἰς τὴν λογικήν των …! Μόνον ἐκεῖνοι, οἵτινες ἠξιώθησαν, ἵνα ἐνοικήσῃ εἰς τὰς καρδίας των ὁ Χριστός, καὶ γένωνται οὕτω … ναοὶ τῆς Θεότητος, … μόνον ἐκεῖνοι, ἐπαναλαμβάνω, δύνανται νὰ μᾶς εἴπωσι καὶ περιγράψωσι τὴν Θείαν ταύτην ἐμπειρίαν! Ὅταν ὁ Χριστὸς ἐνοικῇ εἰς τὴν καρδίαν, τότε ἡ τιμὴ εἶναι ἀπερίγραπτος! Ὅταν τινὲς αἰσθάνωνται τιμὴν καὶ ὑπεροχήν, διότι κάποιος ἐπώνυμος καὶ «ἀκουστός», φιλοξενεῖται εἰς τὴν οἰκίαν του, πόσον περισσότερον θὰ πρέπῃ ἵνα ζῶσι τὴν τοιαύτην ὑπεροχότητα, ἐκεῖνοι οἵτινες ἔγιναν … δοχεῖα τῆς Θεότητος!

Κατοικητήριον τῆς Θεότητος ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἥτις ἐκυοφόρησε τὸν … «ἀχώρητον παντί», καὶ δι’ Αὐτῆς … «ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν»! Κατοικητήριον, ὅμως, καὶ πάντες οἱ Ἅγιοι, οἵτινες ἔζων μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἠγάπησαν τὸν Κύριον, «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας» καὶ ἐθυσίασαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν δόξαν τοῦ Χριστοῦ! Κατοικητήριον, ὅμως, τῆς Θεότητος, - τολμηρὸν νὰ τὸ εἴπωμεν! – κάθε συνειδητὸς καὶ πιστὸς χριστιανός, ὅστις ζεῖ διὰ τῶν Μυστηρίων τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, κυρίως δὲ διὰ τοῦ φρικωδεστάτου Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας! Διὰ τούτου τοῦ ὑπερόχου Μυστηρίου, καθίσταται … «σύσσωμος καὶ σύναιμος» τοῦ Χριστοῦ! Κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ, τέλος, πᾶς ὅστις ζεῖ καὶ κινεῖται ἐν τῇ ὑπακοῇ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐργάζεται ἀόκνως καὶ ἐπιμελῶς, τὸ Ἅγιον Αὐτοῦ θέλημα!

 

«… εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω» (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 16).

 

Ἂν ἦτο δυνατόν, ἵνα διερευνήσωμεν τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ διαπιστώσωμεν … τί θὰ ἦτο ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον, θὰ ηὐχαρίστῃ περισσότερον τὸν Οὐράνιον Πατέρα μας, θὰ κατελήγωμεν εἰς τὴν ὡς ἄνω ρῆσιν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου! Ἡ ἀπόλυτος, ἴσως, χαρὰ καὶ ἱκανοποίησις, τοῦ Κυρίου μας, εἶναι ἐκεῖνο τό, «δός μοι, υἱέ, σὴν καρδίαν» (Παροιμ. ΚΓ΄ 26), καὶ εἰς τὸ ὁποῖον θὰ προσέθετεν ὁ Θεῖος Παῦλος, … «ἵνα ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός» (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 16)! Ὁ Οὐράνιος Πατήρ, δὲν ἐπιδιώκει διὰ τούτου τοῦ λόγου, ἵνα καταστῇ ὁ δυνάστης καὶ κυρίαρχος καὶ ἀφέντης ἡμῶν! Ἐὰν ἤθελε τοῦτο … θὰ τὸ εἶχε! Ἀφ’ ἧς στιγμῆς, ὅμως, ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τὴν ἀπόλυτον ἐλευθερίαν εἰς τὰς προτιμήσεις καὶ ἐπιλογάς μας, ζητεῖ ἀπὸ ἡμᾶς, ἵνα θελήσωμεν καὶ ἐπιλέξωμεν τὴν συνοίκησιν μετ’ Αὐτοῦ, ἵνα ἡμεῖς ἔχωμεν ἀσφαλῆ καὶ ἐγγυημένην … καὶ τὴν ἐπὶ τῆς γῆς πορείαν μας, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ Βασιλείᾳ Αὐτοῦ, αἰώνιον ἀνάπαυσιν καὶ εὐδαιμονίαν!

Ἅπαντες ἐκεῖνοι οἵτινες παρέδωκαν ἑαυτοὺς εἰς τὴν ἐργασίαν τοῦ Θείου θελήματος, καὶ ἐδέχθησαν τὸν Χριστόν, «ἐνοικοῦντα καὶ μένοντα ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν», οὗτοι εἶναι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας! Οὗτοι ἐπεζήτησαν τὸν Θεόν, καὶ ὑπέταξαν ἑαυτοὺς εἰς τὸ πανάγιον Αὐτοῦ θέλημα! Οὗτοι οἵτινες κατέστησαν ἑαυτούς … «ἀληθινοὺς οἴκους Θεοῦ, λογικούς, δι’ ἔργων ἀγαθῶν καὶ δογμάτων ὀρθῶν, συνισταμένους», κατὰ τὸν ὁρισμὸν τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, περὶ τοῦ Ὀρθοδόξου χριστιανοῦ!

Ταύτην τὴν ὑψίστην πνευματικὴν κατάστασιν, ἂς ἐπιδιώκωμεν, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, καὶ ἂς καταστήσωμεν ἑαυτοὺς … ἄξια κατοικητήρια τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἵνα λάβωμεν παρὰ Κυρίου τὴν μεγίστην ἀνταπόδοσιν, καὶ ἀκούσωμεν τῆς μακαρίας Αὐτοῦ φωνῆς … «εἴσελθε δοῦλε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου»! Γένοιτο!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Γιορτάζουν οι Αρχιερείς γενέθλια;

Μητροπολίτου Ἀντινόης Παντελεήμωνος: Τὰ γενέθλια Ἀρχιερέων

Τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει εἰσχωρήσει ἡ δυτικὴ κοσμικὴ συνήθεια νὰ γιορτάζουν οἱ Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι τὰ κοσμικά τους γενέθλια. Αὐτὴ ἡ συνήθεια δὲν ἔχει τὴν ρίζα της στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, καθότι εἶναι καθαρὰ ἐξύμνηση τοῦ ἐγὼ τοῦ ἀνθρώπου.

Τὰ κοσμικὰ γενέθλια ἑορταζόντουσαν ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, τοῦ μὴ Χριστιανικοῦ κόσμου. Ἀπέβλεπαν στὴν ἐξύμνηση τοῦ ἐγὼ τοῦ ἑορτάζοντος καὶ λάμβαναν χώρα μέ φαγοπότι, χωροὺς καὶ στὶς περισσότερες φορὲς μὲ ἀσέλγειες καὶ ἁμαρτωλὰ πάθη.

Ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση εἶναι νὰ ἑορτάζουμε τὴν ὀνομαστική μας ἑορτή, ποὺ εἶναι ἡ πραγματικὴ πνευματικὴ γέννησή μας ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν, μέσα ἀπὸ τὸ Ἅγιο Βάπτισμα. Ἡ ὀνομαστικὴ ἑορτὴ ἔχει σκοπὸ νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει... τὴν ἀναγέννησή μας καὶ νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει ὅτι ὀφείλομε νὰ μιμηθοῦμε τὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου ποὺ φέρομε τὸ ὄνομά του. Ἑορτάζομε μὲ ἔργα ἀγάπης, ἐλεημοσύνης καὶ γενικὰ μέ καλά ἔργα.

  Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἑορτάζει τρία μόνο γενέθλια:

1. Τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

2. Τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας.

3. Τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου.

Δυστυχῶς, μὲ τὸ νὰ ἔχουμε ὑποδουλωθεῖ στὴν ξενομανία, καταντήσαμε νὰ εἰσάγουμε αὐτὴν τὴν παγανιστικὴ ἑορτὴ στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴ ζωή μας.

Ἐξ ἄλλου, θὰ πρέπει νὰ τονίσουμε ὅτι τὰ κοσμικὰ γενέθλια ἁπλά μᾶς ὑπενθυμίζουν ὅτι πλησιάζουμε ὅλο καὶ περισσότερο στὸ τέλος τῆς ζωῆς μας.

Πιὸ λυπηρὸ εἶναι νὰ βλέπει κανείς, τὰ τελευταῖα χρόνια, ἀκόμη Πατριάρχες καὶ Ἀρχιερεῖς νὰ καταπατοῦν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, ποὺ ἀπαγορεύουν τὸν ἑορτασμὸ τῶν γενεθλίων.

Ποιὸ παράδειγμα δίδουν; Τί θὰ διδάξουν;

Εὔχομαι, ὁ Ἅγιος Θεὸς νὰ φωτίζει τοὺς ταγοὺς τῆς Ἐκκλησίας νὰ μὴ κυριεύονται ἀπὸ τὸ κοσμικὸ πνεῦμα, ἀλλὰ νὰ δίδουν τὸ ὀρθὸ παράδειγμα καὶ νὰ ἀναδεικνύονται πραγματικὰ «τὸ φῶς τοῦ κόσμου» καὶ «τὸ ἅλας τῆς γῆς».

Μὲ πολὺ σεβασμὸ καὶ ἀγάπη Χριστοῦ.

Ὁ ἐλάχιστος ἀνάμεσα στοὺς Ἀρχιερεῖς.

†Ο Μητροπολίτης Ἀντινόης Παντελεήμων Π. Λαμπαδάριος

Ἐνορία Προδρόμου Χώρας

Κάλυμνος

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ποια είναι η αιτία της ζήλιας; Είναι το κόμπλεξ;

 

Όταν ζηλεύουμε συνήθως κατηγορούμε τους άλλους.

Η βασική αιτία είναι μέσα μας.

Εάν δεν το παραδεχθούμε θα κοιμόμαστε με ένα φίδι στην αγκαλιά μας έως το τέλος της ζωής μας. Αυτό το φίδι θα μας δηλητηριάζει αργά και σταθερά χωρίς να έχουμε ποτέ χαρά αλλά πάντα μία θλίψη και μια κακομοιριά.

Η ζήλια δεν προέρχεται από το κόμπλεξ όπως πολλοί γράφουν άρθρα στο διαδίκτυο. Η ζήλια είναι που το δημιουργεί.

Η ζήλια είναι η ερωτική αγάπη του εαυτού μας! Και ζητάμε από τους άλλους πολλά και διάφορα.

Έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Αυτό κάνει τους ανθρώπους να μαραζώνουν με πλήθος σκέψεων και πάντα αρνητικών.

Την αγάπη δεν την ζητάμε από τους άλλους. Την δίνουμε. Και τότε γεμίζουμε. 

Πώς θα καταλάβεις τον χαρακτήρα του άλλου;

 

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2023

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Η σπουδαία ... γενιά του Πολυτεχνίου

 

Τὰ «πάθη» τῶν … Ἁγίων! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023) 

«Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί» (Γαλ. ΣΤ΄ 11). 

Τὸ «πάθος» τοῦ … Παύλου!

Συνήθως, ὅταν ἀκούωμεν τὴν λέξιν «πάθος», ἡ σκέψις ἡμῶν … λογίζεται κάτι τὸ κακὸν καὶ τὸ ἀρνητικόν! Πάθη, εἶναι ἐκεῖναι αἱ ἁμαρτίαι, τὰς ὁποίας «ἠγαπήσαμεν» καὶ συνεβιώσαμεν μετ’ αὐτῶν, καὶ αὗται, δυστυχῶς, ἀπέκτησαν κυριαρχικὰ δικαιώματα εἰς τὴν ταλαίπωρον ψυχήν μας! Πάθη, εἶναι ἐκεῖναι αἱ ἁμαρτωλαὶ καταστάσεις, τὰς ὁποίας … ἀρχικῶς τὰς ἀντιμετωπίζομεν ὡς ἐλαφρὰς καὶ ἀσημάντους καὶ ἐπιπολαίους πτώσεις, καὶ αἱ ὁποῖαι ἐν συνεχείᾳ, γιγαντώνονται καὶ κυριεύουσιν ἡμῶν, καὶ μᾶς καθιστῶσιν … ὑποχείριά των! Πόσας φορὰς δὲν ἀκούομεν, - ὄχι μόνον ἡμεῖς οἱ πνευματικοὶ πατέρες, ἀλλὰ καὶ ἅπαντες … κατὰ τὰς ἀναστροφὰς ἡμῶν μετὰ τῶν συνανθρώπων ἡμῶν, - ὅτι, … «τοῦτο τὸ κακόν, δὲν δύναμαι ἵνα τὸ ἀποβάλω καὶ τὸ νικήσω»! Ἤ, ἀκόμη, πόσον δύσκολον μᾶς φαίνεται, τὸ νὰ ἀποκόψωμεν τὰς καθημερινὰς ἀτελείας, αἵτινες ἐν τέλει … κατακυριεύουσιν ἡμῶν! Τὰ πάθη, εἶναι φοβερώτερα καὶ πλέον ἐπικίνδυνα, πάσης ἄλλης ἁμαρτίας, καὶ τοῦτο διότι … ἐκ τῆς ἁμαρτίας φεύγομεν ἐὰν θέλωμεν, ἐκ τῶν παθῶν ἡμῶν, ὅμως, ἡ φυγὴ εἶναι σχεδὸν ἀδύνατος, ἔστω καὶ ἐὰν … τὸ θέλωμεν!

Εἰς τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, καὶ εἰς τὴν φρᾶσιν τὴν ὁποίαν ἐθέσαμεν ὡς τίτλον τοῦ παρόντος, διακρίνεται … ἓν πάθος τοῦ Παύλου! Ὄχι, βεβαίως, πάθος ἐφάμαρτον, ἀλλὰ πάθος Ἅγιον καὶ σωτήριον! Εἰς τὴν λέξιν «πηλίκοις», - διεκρίναμεν κατὰ τὴν πτωχὴν κρίσιν ἡμῶν, - τὸ πάθος καὶ τὴν ἀγωνίαν του, διὰ τὴν σωστὴν διαπαιδαγώγησιν καὶ πνευματικὴν κατάρτισιν τῶν Γαλατῶν! Ἡ ἀνωτέρω λέξις, σημαίνει, ὅτι τὰ γραμματικὰ στοιχεῖα διὰ τῶν ὁποίων γράφεται ἡ ἐπιστολή, δὲν εἶναι τὰ συνήθη διὰ τῶν ὁποίων ἔγραφεν ὁ Θεῖος Ἀπόστολος, ἀλλὰ μεγαλύτερα καὶ ἐμφαντικώτερα, … προκειμένου ἵνα διεγείρῃ τὴν προσοχὴν τῶν παραληπτῶν, ἀλλὰ καὶ ἵνα ἐκφράσῃ τὸ … πάθος καὶ τὴν ἀγωνίαν του, διὰ τὴν «ἐπιτυχῆ πορείαν» τῆς ἐπιστολῆς, ἀλλὰ καὶ διὰ τὰ θετικώτερα ἀποτελέσματά της!

Πάθος μὲν καὶ τοῦτο τοῦ Παύλου, ἀλλὰ πάθος ἅγιον, πλῆρες ἀγωνίας καὶ πόνου διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν «πνευματικῶν» τούτων «μαθητῶν» του! Προσπαθεῖ ἵνα τοὺς πείσῃ - καὶ τοῦτο «φαίνεται» καὶ εἰς ἄλλα σημεῖα τῆς ἐν λόγῳ ἐπιστολῆς – εἴτε δι’ ἐντόνων γραπτῶν ἐπισημάνσεων καὶ γραμματικῶν στοιχείων, εἴτε δι’ ἐκφράσεων, ὡς ἐκείνη ἡ, … «ὤ ἀνόητοι Γαλάται, τίς ὑμᾶς ἐβάσκανε τῇ ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι» (Γαλ. Γ΄ 1), ἀλλά, ἐπίσης, καὶ ἡ, ἐν ἀθυμίᾳ καὶ δυσφορίᾳ, φρᾶσις, ἥντινα ἠκούσαμεν σήμερον, δεικνύουσαν τὴν πνευματικήν του κόπωσιν˙ «τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω», δηλαδή, «μὲ ἐκουράσατε ἀρκετά˙ μὴν μὲ κουράσει κανείς σας πλέον»!

 

Τὰ «πάθη» τῶν … Ἁγίων!

Τοιαῦτα «πάθη», ὡς τοῦτο, τὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, βλέπομεν, φίλοι μου ἀναγνῶσται, σχεδὸν εἰς πάντας τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀπὸ τοὺς θείους καὶ Ἁγίους Ἀποστόλους, ἕως καὶ ἐκείνους, … τοὺς ἐσχάτως ἀναδειχθέντας καὶ λάμψαντας κατὰ τὰς ἡμέρας ἡμῶν! Ἔχουσι τοῦτο τὸ ἱερὸν πάθος, προκειμένου ἵνα, … ἀφ’ ἑνὸς μέν, διατηροῦσι τὴν ἰσχυρὰν ἐξάρτησίν των ἐκ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ,  διδάξωσι καὶ καταρτίσωσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν Ἀλήθειαν! Βλέπομεν, ἄλλος, νὰ ἀψηφᾷ ἀπειλὰς καὶ κινδύνους, ἄλλος νὰ ἀδιαφορῇ ἀκόμη καὶ διὰ τὴν σωματικήν του κακοποίησιν καὶ τὴν φυλάκισίν του, οὐ μὴν δὲ καὶ δι’ αὐτόν τοῦτον τὸν σωματικὸν θάνατον, ἄλλος ἵνα παρρησιάζεται πρὸ βασιλέων καὶ ἡγεμόνων, ἀδιαφορῶν διὰ τὰς ἐπακολουθούσας σκληρὰς συνεπείας, καὶ … «συνελόντι εἰπεῖν», ἅπαντες οὗτοι νὰ ἔχωσι καὶ διατηροῦσι … τὸ πάθος τοῦτο τῆς ἀγάπης!

Τὰ «πάθη» ταῦτα τῶν Ἁγίων, εἶναι ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα θὰ προσμετρήσῃ καὶ θὰ ἐκτιμήσῃ ὁ Δίκαιος Κριτής! Εἶναι ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα καταμαρτυροῦσιν, τὴν ἀγάπην των … πρῶτον πρὸς τὸ Κύριον καὶ Θεόν, ἀλλὰ καὶ δεύτερον πρὸς τὸν συνάνθρωπον καὶ ἀδελφὸν ἐν Κυρίῳ! Τοῦτο, ὅπερ ὑπερετόνισεν ὁ Ἰησοῦς, ἐν ὅσῳ εὑρίσκετο ἀναμέσον ἡμῶν: «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. … Καὶ … ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν» (Μάρκ. ΙΒ΄ 30-31)! Τὰ «πάθη» ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα … δὲν στρέφονται κατὰ τοῦ Θεοῦ, οὔτε, ἀσφαλῶς κατὰ τοῦ πλησίον ἡμῶν, ἀλλά, τοὐναντίον, γλυκαίνουσι τὴν καρδίαν τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ καὶ παρρηγοροῦσι τὸν … ἄλλον!

 

«Τὰ πάθη μας»!

Ἀναμφιβόλως, … εἴμεθα ἄνθρωποι ἐμπαθεῖς! Ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἠξίωσεν ἵνα ἀπαλλαγῶσιν ἐξ ἐκείνων τῶν παθῶν τὰ ὁποῖα – κατὰ κοινὴν ἐκτίμησιν καὶ ὁμολογίαν, - ταλαιπωροῦσι τοὺς ἀνθρώπους, … ἅπαντες ἔχομεν τὰ πάθη μας ἅτινα καὶ καλούμεθα ἵνα «πολεμῶμεν» καὶ ἀγωνιζώμεθα ἵνα τὰ ἐκκριζώσωμεν … Καὶ τὰ τοιαῦτα ἐπικίνδυνα πάθη, εἶναι ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα καὶ ἀνεφέραμεν ἐν τῇ ἀρχῇ τοῦ παρόντος! Εἶναι ἐκεῖνα, … «τὰ μέλη ἡμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς», διὰ τὰ ὁποῖα συμβουλεύει ὁ Παῦλος τοὺς Κολασσαεῖς … «Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας» (Κολασ. Γ΄ 5-6)! Εἶναι ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα, … ὅσον ὁ χρόνος παρέρχεται, ταῦτα αὐξάνονται καὶ κυριαρχοῦσι καὶ … «ἐνομιμοποιήθησαν», καὶ ἤδη προσυπογράφουσι τὴν … ἐπερχομένην Θείαν ὀργήν!

Πάθη ἅγια, σὰν ἐκεῖνα τῶν Ἁγίων, ἀλλὰ καὶ ὡς τό, ἐν προκειμένῳ, τοῦ Ἀποστόλου, ἴσως ὑπάρχουσι καὶ εἰς τοὺς σημερινοὺς καιροὺς τῆς … ἀποστασίας! Ἴσως, εἴς τινας ἁγίας καὶ ἐναρέτους ψυχάς˙ εἴς τινας ἀγωνιστὰς ἐν τῷ κόσμω τούτῳ, … «οἵτινες οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῷ Βάαλ» (Ρωμ. ΙΑ΄ 4, Γ΄ Βασιλ. ΙΘ΄ 18)! Εἴς τινας κληρικούς, ἀνωτέρους τε καὶ κατωτέρους, ἀλλὰ καὶ εἰς μοναχοὺς καὶ μοναχὰς καὶ λαϊκούς, οἵτινες ζῶσι καὶ ἀγωνίζονται, πειθαρχοῦντες καὶ ἐξηρτημένοι ἐκ τῆς δυνάμεως καὶ ἀγάπης τοῦ Κυρίου! Εἰς τούτους καὶ εἰς πολὺ περισσοτέρους, ὡς θέλωμεν νὰ πιστεύωμεν, ἐμβλέπει ὁ Ἐλεήμων Κύριος, καὶ χάριν τῶν ὁποίων, … μακροθυμεῖ καὶ παρατείνει «τὸ ἔλεός Του»!

Εἴθε, διὰ τῶν τοιούτων … «παθῶν», δεικνύομεν τὴν ἀφοσίωσιν καὶ ἀγάπην μας πρὸς τὸν Πανοικτίρμονα Κύριον, καὶ τότε … «πιστὸς Κύριος ἐν πᾶσι τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ» (Ψαλμ. ΡΜΔ΄ 13^α)! «Αὐτὸς γὰρ εἴρηκεν· οὐ μή σε ἀνῶ οὐδ' οὐ μή σε ἐγκαταλίπω» (Ἑβρ. ΙΓ΄ 5)!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Εξωτικό νησί ή Ελλάδα;

 

Πάτρα Νοέμβριος 2023

Φωτογραφίες: Βασιλική Μπρεζετού

Άγιος Γερβάσιος... ένας χαρισματικός εκκλησιαστικός ρήτωρ - Αλέξιος Παναγόπουλος

Άρθρο υπό του Καθηγ. Δρ. Αλέξιου Παναγόπουλου – Ακαδημαϊκού

Ο  ΡΗΤΩΡ  ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ  ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (+1964)

(ένας χαρισματικός εκκλησιαστικός ρήτωρ - προσωπική προσέγγιση)

Ο όσιος ρήτωρ αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Παρασκευόπουλος έδρασε ως εκκλησιαστικός ρήτωρ, ιεροκήρυξ, πνευματικός πατέρας, κατηχητής και αναμορφωτής στη πόλη των Πατρέων. Είδε το αισθητό φώς του ηλίου το έτος 1877 και βαπτίσθηκε Γεώργιος στην ορεινή Αρκαδία, στο ωραίο χωριό Γρανίτσα, το οποίο σήμερα Νυμφασία ονομάζουν. Το επίθετο Παρασκευόπουλος μαρτυρεί ότι η οικογένειά του είχε ευλάβεια στην αγία Παρασκευή. Μάλιστα το αρχαίο όνομα Γρανίτσα είναι σλαβικό και σημαίνει το όριο, το σύνορο, το μεταίχμιο.

Είναι γνωστό απ’ την ιστορία ότι τον 8ο αιώνα οι σλάβοι κυρίευσαν τη Πάτρα και για πολλά χρόνια κρατούσαν τη διοίκηση του τόπου, όμως ο βυζαντινός αυτοκράτορας μη θέλοντας να χάσει το πουγκί της αυτοκρατορίας του, τη Πελοπόννησο, έστειλε βυζαντινό στρατό και ήρθε σε σύγκρουση με τους σλάβους κατακτητές, που τελικά δέχθηκαν να μετακινηθούν προς την ορεινή Πελοπόννησο, όπου έδωσαν σλαβικά τοπωνύμια και που μέχρι σήμερα υπάρχουν. Το σλαβικό στοιχείο αναμίχθηκε ειρηνικά με το ντόπιο ελληνικό μέσω μεικτών γάμων και μέσω της Ορθοδοξίας αφομοιώθηκε. Αργότερα τον 18ο αιώνα ο επτανήσιος λόγιος Σπυρίδων Ζαμπέλιος θα γράψει ότι αυτή η μίξη του ελληνικού με του σλαβικού και του ορθόδοξου στοιχείου έδωσε μια νέα ξεχωριστή δύναμη έτσι ώστε να ξεκινήσει απ’ τη Πελοπόννησο το εγερτήριο μήνυμα: Ελευθερία ή Θάνατος. Δεν είναι υποτιμητικό να θυμόμαστε τα ορθόδοξα ευεργετικά στοιχεία και πρόσωπα που ο Μωριάς έδωσε κι έπαιξε σημαντικό ρόλο για τη νεοσύσταση του νεοελληνικού κράτους.

Ο μικρός Γεώργιος απ’ τη Γρανίτσα, έζησε την ορφάνια απ’ τη μητέρα του και εν μέρει κάποια καταφρόνια απ’ τους ανθρώπους ως ορφανό παιδί. Πνευματική του παρηγοριά έγινε η μητέρα όλου του κόσμου η Παναγιά μας, μάλιστα κατέφευγε παρηγορητικά στο μοναστήρι της Κερνίτσας, κοντά στο χωριό του. Ως παιδί, κάποτε αναφώνησε μέσα του βλέποντας τους Οσίους, Μάρτυρες και Αγίους στις τοιχογραφίες της Μονής: «Θεέ μου κάνε να κολλήσω κι εγώ στο τοίχο». Κι ενώ τα χρόνια πέρασαν, φαίνεται πως η ιερή επιθυμία του μικρού Γεώργιου σαν να εισακούστηκε στα ώτα Κυρίου Σαβαώθ. Ο μικρός μας Γεώργιος Παρασκευόπουλος λόγω και της ορφάνιας του θέλησε να φύγει απ’ το χωρίο του, κι έφτασε τελικά μετά από πολλές περιπέτειες, κακουχίες, δάκρυα και κόπους στη πόλη των Πατρέων.

Είχε ακούσει για το μακαριστό μητροπολίτη Πατρών Ιερόθεο Μητρόπουλο τον Αρκά, στον οποίο κατέφυγε και ο οποίος τον παρέλαβε πατρικά και έγινε πλέον ο προστάτης του. Στην εξόδιο ακολουθία του Ιεροθέου, στην οποία συμμετείχε στη Πάτρα κι ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, βρίσκει την ευκαιρία ο Γεώργιος και γνωρίζεται με τον Άγιο Νεκτάριο το Θαυματουργό, τελικά, σπουδάζει ως ιεροδιάκονος στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών, ως προστατευόμενος υπό του Αγίου Νεκταρίου. Κατόπιν, τελειώνει και τη Θεολογική Σχολή Αθηνών και αναδεικνύεται σοφός, συνετός, εκκλησιαστικός ρήτωρ και ιεροφάντωρ Ιερομόναχος, ο οποίος διέλαμψε, κι ως ιερεύς του Ελληνικού Στρατού στους ιστορικούς Βαλκανικούς πολέμους, επίσης κι ως εκκλησιαστικός ρήτωρ ιεροκήρυξ των Πατρών, κι ως συνετός Πρωτοσύγκελλος Αθηνών του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου. Πάραυτα κάποιοι άνθρωποι τον πίκραναν και αποφασίζει να υποχωρήσει στη Πάτρα.

Έγινε ο γνήσιος προστάτης των ορφανών και των χηρών, μεριμνούσε για τους πτωχούς, έγινε ο πατέρας και η μητέρα τους, ο παράκλητος των κατατρεγμένων Ελλήνων προσφύγων που έφθαναν απ’ τα διάφορα μέρη των αλησμόνητων πατρίδων μας της Μ. Ασίας, ως ταλαιπωρημένοι και εξαθλιωμένοι. Έγινε ιδρυτής των Κατηχητικών Σχολείων, έγραψε σπουδαία μαθήματα κατηχητικής και οργάνωσε τις Χριστιανικές Κατασκηνώσεις. Μάλιστα εμπνεύστηκε τις Σχολές της δημιουργικής απασχόλησης για νέες και νέους, έγινε ο άγρυπνος διδάσκαλος των νέων, ο ακούραστος πνευματικός και ο σημειοφόρος τους μέχρι τα τελευταία της επίγειας ζωής του εκεί στη Κατασκήνωση της περιοχής των Συχαινών.

Ο γράφων αυτά φοίτησε απ’ το 1981-1985 στη κατηχητική σχολή του επί της οδού Παπαφλέσσα Πατρών, διδασκόμενος απ’ τα σπουδαία εγχειρίδια του πατρός Γερβασίου και τις Κυριακές μετά το μάθημα θα συνόδευε τον κατηχητή μας τον αείμνηστο κο-Γιώργη Οικονόμου πάντα πεζοπορώντας έως την οδό Ιωνίας, όπου θα γινόταν από τους ομιλητές η βραδυνή κυριακάτικη ομιλία. Για ένα διάστημα ο γράφων δίδαξε σε κατηχητικά σχολεία της μητροπόλεως με την ευλογία του μακαριστού μητροπολίτου Νικοδήμου Βαλληνδρά, καθώς και ως λαϊκός ιεροκήρυξ. Κάποιοι συμμαθητές του γράφοντος στην οδό παπαφλέσσα υπήρξαν, όπως ο π. Αγάθων Διονυσιάτης (Γεώργιος), ο π. Ανδρέας Ντότσικας (Αίγινα), ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος (Πάτρα), ο Ηλίας Γκοτσόπουλος (διδάσκαλος), ο Κωνσταντίνος Παλουμπής (αστυνομικός), ο Πολύκαρπος (εργαζόμενος στα Κτέλ Πατρών), κι άλλοι νεώτεροι. Πνευματικό τέκνο του πατρός Γερβασίου υπήρξε και ο μακαριστός π. Γερβάσιος Διονυσιάτης και αργότερα Βατοπαιδινός, και ο μακαριστός μακρυνός μου συγγενής π. Γερβάσιος Κουτλουμουσιανός, που συμπαραστήθηκε έμπρακτα εις εμέ τον γράφοντα όταν υπηρέτησα ως διευθυντής της Αθωνιάδας Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αγίου Όρους, μαζί με τον μακαριστό π. Γεώργιο Καψάνη της Γρηγορίου. Που στις συνομιλίες μας πάντα σχεδόν θα μνημονεύαμε τον άγιο Γερβάσιο των Πατρών. Χαρακτηριστικά στη Πάτρα τρείς αρχιμανδρίτες φέρουν το όνομα του π. Γερβασίου ως πνευματικά του τέκνα, ο ένας μακαριστός. Ο π. Αντώνιος Ρουμελιώτης (Διψώ) και ο π. Τιμόθεος Παπασταύρου και πλήθος άλλων κληρικών φοίτησαν σε αυτή τη κατηχητική σχολή που δυστυχώς έκλεισε.

Ο εκκλησιαστικός ρήτωρ π. Γερβάσιος εκοιμήθη ανήμερα των Αγίων Αποστόλων το ιστορικό έτος 1964. Διέπρεψε στον Άμβωνα των Πατρέων, από κάποιους εθαυμάστηκε που ευεργετήθηκαν κι από άλλους φθονήθηκε, όμως υπέμεινε κι αυτή τη δοκιμασία γενναία. Αναπαύθηκε με την επιθυμία του στον ησυχαστικό τόπο και αγαπημένο του χώρο, στην Αγία Παρασκευή εκεί στις Κατασκηνώσεις των Συχαινών, που ο ίδιος είχε ιδρύσει. Εκεί τον επισκεπτόταν για εξομολόγηση και ο μακαριστός γέροντας της Ναυπάκτου π. Αρσένιος (+2008), πάλαι πότε τέκνο π. Φιλοθέου Ζερβάκου. Ο Πατραϊκός λαός ένιωσε απορφανισμένος, έκλαυσε, θρήνησε και δόξασε το Παντοδύναμο Θεό μας, αφού τον προέπεμψε στην αιωνιότητα, αναφωνώντας το «Άγιος» για τον πατέρα Γερβάσιο.

Πέρασαν τα χρόνια και το έτος 2014, ο μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος με τη συμπλήρωση των 50 ετών απ’ την οσία κοίμησή του έκανε ανακομιδή των Τιμίων Λειψάνων του, κατόπιν προέβη σε δέουσες ενέργειες για αγιοκατάταξή του, μετά απ’ τη γνωμοδότηση της αρμοδίας επί των Δογματικών και Νομοκανονικών ζητημάτων Συνοδικής Επιτροπής και με ομόφωνη απόφαση Ι. Συνόδου Εκκλησίας Ελλάδος, ο φάκελος εστάλη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, σύμφωνα με τη νομοκανονική τάξη.

Τελικά, αξιωθήκαμε να φθάσουμε στις 16.11.2023 την ημέρα που ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, εισηγήθηκε, εις την Ι. Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και αποφασίσθηκε η επίσημη αγιοποίηση και αγιο-κατάταξη του Αγίου Γερβασίου των Πατρών, μακαρίζοντας και ψάλλοντας: «Χαίροις Αρκαδίας θείος βλαστός και της Εκκλησίας ιερώτατος θησαυρός, χαίροις των Πατρέων διδάσκαλος ο θείος, Γερβάσιε θεόφρον, σκέπε τα τέκνα σου».

Με χείρας ικέτιδας υπέρ όλου του Γένους δεόμενοι, οι καρδίες εσκίρτησαν, τα μάτια δάκρυσαν, οι κώδωνες χαρμοσύνως ήχησαν, δοξολογίες ανεπέμφθησαν, άνθρωποι μετά αγγέλων πνευματικώς πανηγυρίζουν και οι της γενετείρας του Γερβασίου, Αρκαδίας παίδες, ως έλαφοι, εν χαρά, σκιρτώσι, μετά των ευσεβών εκ της των Πατρέων πόλεως Αποστόλου Ανδρέου γηθοσύνως αγγαλόμενοι.

(Αφιερώνεται στον Άγιο Νεκτάριο προστάτη του ρήτορος αγίου Γερβασίου Παρασκευόπουλου, υπό του Ακαδημαϊκού & Καθηγ. Δρ. Αλέξιου Παναγόπουλου, (Phd Νομικών & Πολιτικών Επιστημών, Phd Βιοηθικής, Phd Θεολογίας, PDoc Δικαίου, Habil.,-Διπλωματούχου Υφηγητή, Καθηγητή Νομικής Δ.Δικαίου Fpsp, & Ακαδημαϊκού MCA).

Άγιος Γερβάσιος Παρασκευόπουλος (βίντεο για την ζωή του αγίου)

 

Άγιος Γερβάσιος Παρασκευόπουλος... υπήρξε ένας νέος Μέγας Βασίλειος για την Πάτρα

 

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα 

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Σήμερον ἡμέρα ἑόρτιος καί εὐφροσύνης ἀνάπλεως διά τήν πόλιν τῶν Πατρῶν.

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κατόπιν σεπτῆς εἰσηγήσεως τοῦ Παναγιωτάτου καί Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατέταξεν εἰς τάς δέλτους τῶν Ἁγίων, τῆς Ὁρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, τόν ἡγιασμένον πνευματικόν πατέρα καί Ἱεροκήρυκα τῶν Πατρῶν, τόν θερμουγόν διδάσκαλον τῶν θείων τῆς Ἐκκλησίας Δογμάτων, τόν φιλόθεον, φιλάγιον καί φιλάνθρωπον, τόν Ἱερέα τῶν πτωχῶν καί τῶν προσφύγων, τόν τροφέα τῶν χηρῶν καί ὀρφανῶν, τόν ἱδρυτήν  τοῦ πρώτου ἐν Ἑλλάδι τῶν Κατηχητικοῦ Σχολείου, τόν μαθητήν τοῦ 

Ἁγίου Νεκταρίου, τόν παππούλη τῶν Πατρινῶν, τόν Ὃσιον Γερβάσιον τόν Παρασκευόπουλον, τόν κλεινόν καί σημειοφόρον Ἱερωμένον, τόν ἠγαπημένον τοῦ Λαοῦ, τόν ζηλωτήν καί πυρίπνουν ἐργάτην τοῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου.

Δοξάζομεν καί  ὑμνολογοῦμεν, τό πανάγιον Ὂνομα τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ ἡμῶν, τόν τοιαύτην δωρεάν καί χάριν ἐπιδαψιλεύσαντα εἰς τόν Λαόν αὐτοῦ, εἰς τούς ἐκγόνους τοῦ Πρωταποστόλου, τοῦ ἁλιέως τῶν ψυχῶν, Ἀνδρέου τοῦ ἐν Σταυρῷ, ὣσπερ ὁ Κύριος, τανυθέντος.

Σήμερον, ὁ οὐρανός ἂνωθεν τάς πνευματικάς ἀστράπτει αὐγάς. Σήμερον ἡ γλυκυτάτη Μήτηρ τοῦ Κυρίου μας, ἡ Θεοτόκος, ἡ μήτηρ καί παρηγορία τοῦ ὀρφανοῦ μικροῦ Γεωργίου καί ὓστερον π. Γερβασίου, σύν τοῖς ἀγγέλοις εὐφραίνεται.

Σήμερον ὁ τῆς πενταπόλεως Ἱεράρχης, ὁ Ἃγιος Νεκτάριος ὁ θαυματοβρύτης, ἐν οὐρανοῖς ἀγάλλεται, διά τόν ἃγιον Μαθητήν του.

Σήμερον ὁ κλεινός καί μέγας τῶν Πατρῶν Ἱεράρχης Ἱερόθεος ὁ Μητρόπουλος, ὁ προστάτης τοῦ Ὁσίου Γερβασίου, τά πνευματικά κλέα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ἐν οὐρανοῖς ἀπολαμβάνει.

Σήμερον, ὁ τῆς Ὓδρας μακαριστός καί ἀοίδιμος Ἱεράρχης, ὁ Ἱερόθεος, ὁ ἂριστος μαθητής καί ἀφοσιωμένον πνευματικόν τέκνον τοῦ π. Γερβασίου, ἡδυμόλπως καί σεμνοπρεπῶς, τόν Κύριον δοξολογεῖ ἐν εὐφροσύνῃ καί πνευματικῶς ἀνακράζει: «Τίς Θεός μέγας ὡς ὁ Θεός ἡμῶν, σύ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος».

Σήμερον τῶν εὐλαβῶν Ἱερέων, τῆς τῶν Πατρέων συνεκλεκτῆς, ὁ σύλλογος, χεῖρας καί καρδίας πρός οὐρανόν ὑψώνει καί ἂσμασι καί ὓμνοις καί ὠδαῖς πνευματικαῖς τόν μακάριον καί ἀκάματον Ἱερέα μακαρίζει.

Σήμερον, ἡ γεννήσασα αὐτόν κώμη, ἡ Γρανίτσα, ἡ Νυμφασία τῆς Γορτυνίας καί πᾶσα ἡ ἁγιοτόκος Ἀρκαδία πνευματικῶς, διά τόν ἃγιον υἱόν αὐτῆς, πανηγυρίζει.

Σήμερον καί ὁ ἀοίδιμος Γέροντάς μου, ὁ γλυκύς Ἀρχιερεύς, ὁ ἂνθρωπος τῆς ἀγάπης, ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κυρός Θεόκλητος, μετά τῆς έν οὐρανοῖς Ἐκκλησίας, τόν Γερβάσιον ἂσμασιν καταστέφει, τόν Γερβάσιον ὁ ὁποῖος τοῦ ἒδωσε συμμαρτυρίαν διά νά εἰσέλθῃ εἰς τάς τάξεις τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου.

Σήμερον ὁ τῶν Πατρῶν, ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιερεύς, ἡ ἐμή δηλαδή, έλαχιστότης, ὃση δύναμις ἐν τῇ καρδίᾳ μου, δοξολογικῶς πρός τόν Θεόν ἀνακράζει: «Μέγας εἶ Κύριε καί θαυμαστά τά ἒργα σου καί οὐδείς λόγος ἐξαρκέσει πρός ὓμνον τῶν θαυμασίων σου» καί γονυκλινῶς ἀπό τά βάθη τά τῆς ψυχῆς, πανευλαβῶς καί ἐν δάκρυσι ἀνακράζει: «Κύριε ταῖς τοῦ Ὁσίου Γερβασίου πρεσβεῖαις, ἐλέησον τήν πόλιν τῶν Πατρῶν καί τόν περιούσιον αὐτῆς Λαόν.

Κύριε, ταῖς τοῦ Ὁσίου Γερβασίου πρεσβείαις, εἰρήνευσον τόν σπαραττόμενον ὑπό τοῦ πολέμου κόσμον σου.

Κύριε, ταῖς τοῦ Ὁσίου Γερβασίου πρεσβείαις, κράτυνον τόν Παναγιώτατον καί Οἰκουμενικόν ἡμῶν Πατριάρχην καί χάρισαι αὐτῷ ἒτη πλεῖστα ὃσα, τετιμημένα, ἒμπλεα οὐρανίων χαρίτων, πρός δόξαν τοῦ Παναγίου Ὀνόματός Σου καί εὒκλειαν τῆς Ἁγίας σου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἠγαπημένα, σήμερον κατά τήν εὒσημον ταύτην ἡμέραν, θά σπεύσωμεν ἃπαντες Κλῆρος καί Λαός, εἰς τόν τόπον τόν Ἃγιον, ὃπου ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου Γερβασίου, ὃπου ὁ Ναός τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, εἰς Συχαινά, ἐντός τοῦ ὁποίου φυλάσσονται τά ἱερά  τοῦ Ὁσίου Γερβασίου καί μυρίπνοα Λείψανα.

Σήμερον καί ὣραν 5ην ἀπογευματινήν, ὁ Πατραϊκός Λαός, πανευλαβῶς τόν Ἃγιον του θά προσκυνήσῃ καί Τόν δοξάσαντα αὐτόν Κύριον θά μεγαλύνῃ.

Ἃπαντες ἂς σπεύσωμεν ἐκεῖ, ὃπου ὁ Ἃγιος, ὃπου τά Λείψανά του, εὐχαριστοῦντες Θεῷ, τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον μακαρίζοντες καί τόν ὃσιον Γερβάσιον πανευλαβῶς προσκυνοῦντες.

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἒνεκεν.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

 Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ