Τα Ιερά Λείψανα των Έξη Νεοφανών Οσιομαρτύρων των εν Σκλαβαίνοις Ακαρνανίας

Τα θαυματουργά λείψανα του Ιερομάρτυρος Βλασίου του Ακαρνάνος και των Πέντε Συναθλητών του Ασκητών φυλάσσονται στον Ι. Ναό Αγίας Παρασκευής Παλαίρου Ακαρνανίας. Στην εορτή τους, την 7η Ιουλίου μεταφέρονται στο πλησιέστερο χωριό Σκλάβαινα, όπου τελούνται οι ιερές Ακολουθίες στον αιματοβαμμένο χώρο του Μαρτυρίου των Έξη Οσιομαρτύρων Ασκητών. Και συγκεκριμένα στην θέση της κατεστραμμένης Μονής των Εισοδίων της Θεοτόκου, όπου έχει ανεγερθεί νεότερος Ναός. Στο σημείο που σφαγιάστηκαν και οι άλλοι ορθόδοξοι ρωμιοί κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, αφού αρνήθηκαν να «προσκυνήσουν τα τέκνα της Άγαρ». Σύμφωνα με τις πηγές το μαρτύριό τους έγινε την 19η Δεκεμβρίου του 1006 υπό των απίστων μουσουλμάνων πειρατών. Στην εορτή της εύρεσης των Οσιομαρτύρων (7 Ιουλίου) προσφέρονται σε προσκύνημα.

α) η λάρνακα που δώρισε ο αείμνηστος π. Πίνδαρος με  ιερά Λείψανα του Ιερομάρτυρος Βλασίου του νεοφανούς

β) η αργυρόδετη χείρα του Ιερομάρτυρος Βλασίου που κατασκευάστηκε δια συνδρομής του αειμνήστου π. Νικολάου Πέττα.

γ) και η περίτεχνη Λάρνακα των Πέντε Συναθλητών Ασκητών Πατέρων του που κατασκευάστηκε δια εξόδων της αοιδίμου Πρεσβυτέρας Ανθής Πέττα.

Υπάρχει άνθρωπος που να κατέχει όλα τα χαρίσματα;

Κανένας άνθρωπος δεν κατέχει όλα τα χαρίσματα. 
Η φύση του Σώματος του Χριστού προϋποθέτει ότι είμαστε αλληλοεξαρτώμενοι με τον πλησίον. 
Η ποικιλία των χαρισμάτων και δυνάμεων που χρησιμοποιεί ο καθένας μας συμβάλλουν στη διακονία, αμοιβαία ανάπτυξη και αλληλοβοήθεια. 
Κάθε θεϊκό δώρο φανερώνει την Αγία Τριάδα.

Εορτές Αυγούστου 2016 στην Ξηροκαρύταινα

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και κατάνυξη εορτάστηκε στο ομώνυμο Παρεκκλήσιο της ενορίας Ξηροκαρύταινας η εορτή της Αγίας Ζώνης. Στις 30 Αυγούστου 2016, κατά την διάρκεια του εσπερινού έγινε αρτοκλασία και θείο κήρυγμα καθώς και η περιφορά της εικόνας της Αγίας Ζώνης. Την επομένη ημέρα, Τετάρτη 31 Αυγούστου, τελέσθηκε ο πανηγυρικός όρθρος και η πανηγυρική θεία Λειτουργία με αρτοκλασία και θείο Λόγο. Αρκετοί προσκυνητές από τα γύρω χωριά παραβρέθηκαν στην εορτή, προσκύνησαν την εικόνα της Παναγίας και προσευχήθηκαν στην χάρη Της. Στο αναλόγιο απολαύσαμε τον καλλίφωνο ιεροψάλτη κ. Ελευθέριο Πολλάτο.

 Την Δευτέρα 29 Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία εορτάζεται η αποτομή της αγίας κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου, είχαμε την ευλογία να λειτουργηθούμε στον κεντρικό Ναό της ενορίας μας αφού τιμάται στην Τίμιο Πρόδρομο. Κάθε χρόνο, ο εφημέριός μας, π. Νεκτάριος, μιλάει γιά την αυστηρή νηστεία της ημέρας αυτής και αυτό είχε ως καρπό οι περισσότεροι να κρατήσουμε φέτος αυτή την νηστεία με ευλάβεια.

Αυτές οι θείες Λειτουργίες δεν ήταν μόνο εορταστικές για το χωριό μας αλλά και ένας σημαντικός σταθμός γιά την  ζωή του πρωτότοκου γιού μου Γεωργίου, διότι το Σάββατο, 27 Αυγούστου, στην Αγία Ζώνη έγινε χριστιανός με το μυστήριο του Βαπτίσματος. Ο μικρός Γεώργιος με την βοήθεια της γυναίκας μου Γεωργίας και των αναδόχων του Βασίλειου και Αργυρός, μετάλαβε για πρώτη φορά. 

Εύχομαι οι φιλέορτοι και φιλακόλουθοι χριστιανοί που προσήλθαν στο εορταστικό εκκλησιαστικό τριήμερο να λάβουν την ευλογία και τον αγιασμό της Παναγίας μας.

Ὁ τοπικός Πρόεδρος της Ξηροκαρύταινας

Κυριάκος Πολυχρονόπουλος.

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Νευρική ανορεξία... μία άλλη προσέγγιση.

     Μία μέρα μπήκε αμίλητη μία σεβάσμια κυρία στο θάλαμο. Τα μάτια της βούρκωσαν σαν είδε τον παππούλη στο κρεβάτι. Πλησίασε, γονάτισε, του φίλησε το χέρι κι έφυγε ήσυχα. Ο γέροντας είχε κλειστά τα μάτια. Δεν τα άνοιξε καθόλου. Όταν έφυγε η κυρία αυτή, γυρίζει και μου λέει:

-             Η κυρία αυτή είναι πολύ πονεμένη!

     Τελικά έμαθα την ιστορία της. Ήταν δαιμονισμένη. Δεν ήθελε και δεν μπορούσε να φάει τίποτα και κινδύνευε να πεθάνει από ασιτία. Την έφεραν στο γέροντα, ο οποίος διέκρινε ότι η ανορεξία οφειλόταν σε δαιμονική ενέργεια. Έβαλε το πετραχήλι του και διάβασε τις ευχές των εξορκισμών. Το δαιμόνιο εκδηλώθηκε. Ο γέροντας με ένταση χτυπούσε το πόδι του εξορκίζοντας και φωνάζοντας στο δαιμόνιο:

-             Τώρα θα φύγεις! Τώρα θα φύγεις!

Πράγματι το θαύμα έγινε και η γυναίκα ελευθερώθηκε.

π. Αθανάσιος Χαμακιώτης

Έχει ειπωθεί ότι...

Έχει σοφά ειπωθεί ότι όταν ένας άνθρωπος παύει να πιστεύει στον Θεό, δεν παύει γενικά να πιστεύει, αλλά πιστεύει έπειτα στο οτιδήποτε.

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Αγιοκατάταξη του Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνα

Χαρμόσυνα χτυπούν οι καμπάνες στην Πάλαιρο Αιτωλοακαρνανίας στο άκουσμα της αγιοκατατατάξεως του Αγίου Βλασίου σήμερα με Απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Από το μεσημέρι άρχισαν να συρρέουν οι πιστοί τόσο στο ναό του Αγίου Βλασίου στα Σκλάβαινα όπου μαρτύρησε ο Άγιος και βρίσκεται ο τάφος του, όσο και στον Ι.Ν.Αγίας Παρασκευή στην Πάλαιρο, όπου φυλλάσονται τα ιερά λείψανά του.

Βιογραφία

Ο Άγιος Βλάσιος ήταν ηγούμενος ή εφυσυχάζων επίσκοπος στην Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκονταν στην περιοχή των Σκλαβαίνων – Ζαβέρδας νυν Παλαίρου Αιτωλοακαρνανίας. Ετελειώθει με μαρτυρικό θάνατο από Αγαρηνούς πειρατές μαζί με πέντε συμμοναστες του και πλήθος χριστιανών λαϊκών αντρών γυναικών και παιδιών που αποτελούσαν ποίμνιο του, για την πίστη τους στο Χριστό. Τον αποκεφάλισαν αφού προηγουμένως κάρφωσαν αργά στο σώμα του πέντε καρφιά. Στην συνέχεια οι δήμιοι του προσπάθησαν να κάψουν το σώμα του αλλά αυτό δεν κάηκε. Οι διασωθέντες χριστιανοί που έφτασαν στο σημείο έθαψαν τον Άγιο Βλάσιο χωριστά από τους πέντε συμμαρτυρίσαντες συνασκητές του, τους οποίους ενταφίασαν μαζί σε κοινό τάφο. Τους υπόλοιπους χριστιανούς τους έθαψαν φύρδην μύγδην σε μεγαλύτερο ομαδικό. Το μαρτύριο τους έλαβε χώρα την 19η Δεκεμβρίου ημέρα Κυριακή. Σε πέτρινη επιγραφή που βρέθηκε στο σημείο του τάφου του αναφέρονταν το έτος 1006 μ.Χ. η οποία πιθανώς να προσδιορίζει και τον χρόνο του μαρτυρίου του.

Σιγά σιγά χάνεται και σκεπάζεται από την λήθη του χρόνου το μαρτύριο και η ιστορικότητα του Αγίου Βλασίου και των συν αυτώ αλλά και όλων των γεγονότων τα οποία έλαβαν χώρα. Αγνοείται παντελώς η οντότητα του μεγάλου αυτού αγίου. Μόνο στις διηγήσεις της προφορικής παραδόσεως αναφέρεται η σφαγή που έλαβε χώρα, σε απροσδιόριστο παρελθοντικό χρόνο. Εκείθε και η ονομασία της περιοχής από Κιάφα σε «Σκλάβαινα» (περιοχή που υπέστη σκλαβια- αιχμαλωσία). Χάνεται κάθε ιστορική ή και μορφολογική ένδειξη της ύπαρξης του Αγίου για 900 και πλέον χρόνια. Όλα τα σκέπασε το σκότος της λησμονιάς. Αν και το όλο ιστορικό χάθηκε στα βάθη των αιώνων αν και τίποτα δεν καταμαρτυρούσε για τα γεγονότα των Σκλαβαίνων, αν και ο τόπος είχε αλλάξει ριζικά από μορφολογικής αλλά και πληθυσμιακής πλευράς, το θείο δώρο της Αγάπης του Θεού προς το σύγχρονο άνθρωπο αναδύεται ως θείο φως από το φάσμα των σκοτεινών 900 και πλέον χρόνων. Ευδοκείτε έτσι από το έτος 1915 μ.Χ. και εξής αρχίζουν να συμβαίνουν ανεξήγητα αλλά και θαυμαστά γεγονότα στην περιοχή των Σκλαβαίνων. Πολλοί από τους κατοίκους της περιοχής αρχίζουν να βλέπουν σε όνειρα κάποιον επιβλητικό και ιεροπρεπή ρασοφόρο, ο οποίος να τους έλεγε «Είμαι ο Άγιος Βλάσιος. Να σκάψετε στο σημείο αυτό και να βγάλετε τα λείψανα μου» και τους έδειχνε το συγκεκριμένο τόπο. Σημειωτέων ότι επί του σημείου του τάφου τίποτα δεν δήλωνε την ύπαρξη του. Πάνω από αυτό και εν αγνοία, είχαν κατασκευαστεί ποιμνιοστάσια και στάβλιζαν στο σημείο πρόβατα. Οι κάτοικοι μη μπορώντας να εξηγήσουν το γεγονός των εμφανίσεων αυτών του ιερέα, κατασκεύασαν ένα πέτρινο εικονοστάσι αφιερωμένο στον Άγιο Βλάσιο επίσκοπο Σεβαστείας (βλέπε ίδια ημέρα), στο σημείο που τους έδειχνε ο άγιος. Δεν επιχείρησαν όμως ποτέ να σκάψουν είτε από δυσπιστία είτε από τον φόβο της απογοήτευσης. Οι εμφανίσεις όμως του Αγίου άρχισαν να γίνονται πιο επίμονες και επιτακτικές με αποδέκτες πολλούς περισσότερους κατοίκους της περιοχής. Αλλά και πάλι δεν προχωρούσαν στο έργο της εκταφής του αγνώστου τάφου.

Κατά το έτος 1923 μ.Χ. ο Πανάγαθος Θεός ευδόκησε ώστε να δοξαστεί και επί της γης ο ένδοξος ιερομάρτυρας Του Βλάσιος. Και αυτό με την θαυμαστή δια ζώσης φανέρωση του, στην μακαριστή πλέον γερόντισσα Ευφροσύνη Κατσαρά. Μια απλή γνήσια και ευσεβή πολύτεκνη γυναίκα χήρα η οποία λάτρευε τον Θεό με την ίδια την ζωή της. Ήταν η νύκτα της 23η Αυγούστου του έτος 1923 μ.Χ. κατά την οποία η Ευφροσύνη φρόντιζε την ετοιμοθάνατη κόρη της η οποία έπασχε από τυφοειδή πυρετό. Ξαφνικά εν τω μέσω της νυκτός αφού ακούστηκε δυνατός κρότος άνοιξαν τα πορτοπαράθυρα της οικίας και εκτυφλωτικό φως εισήλθε εντός αυτής. Από υπερκόσμια αυτή λάμψη περιβάλλονταν κάποιος επιβλητικός ιερέας, ενδεδυμένος άπασα την ιερατική στολή ο οποίος κρατούσε στο χέρι ποιμαντική ράβδο. Τα χαρακτηριστικά του τα διέκρινε με κάθε λεπτομέρεια η γερόντισσα Ευφροσύνη ενώ η κόρης της αντιλαμβάνονταν μόνο την εκτυφλωτική λάμψη. Ο άγιος ιερέας απευθυνόμενος στην Ευφροσύνη της είπε ότι είναι ο Άγιος Βλάσιος και της ζήτησε να τον ακολούθησε για να της υποδείξει το ακριβές σημείο του τάφου του προκειμένου να ενεργήσει για την εκταφή του. Σαστισμένη η γερόντισσα από το γεγονός που ζούσε προέβελε στον Άγιο τον δισταγμό της λόγω της ασθένειας της κόρης της. Ο Άγιος τότε αφού έβγαλε κάποιον εγκόλπιο σταυρό σταύρωσε την ετοιμοθάνατη κόρη της και της ζήτησε ξανά να τον ακολουθήσει. Όπως κι έγινε. Μέσα στο αποπνικτικό σκοτάδι η Ευφροσύνη ακολούθησε το φωτοβόλο Άγιο Βλάσιο, ο οποίος την οδήγησε στο σημείο που είχαν χτίσει το προσκυνητάρι. Εκεί με την ράβδο που κρατούσε χάραξε ένα κύκλο στο χώμα, υποδυκνείοντας το σημείο που θα ‘πρεπε να σκάψουν για να βγάλουν τα άγια και χαριτόβρυτα λείψανα του. Στην συνέχεια ο Άγιος αφού επέστρεψε την Ευφροσύνη στο σπίτι της εξαφανίστηκε. Εκεί η γερόντισσα βρήκε την κόρη της πολύ καλύτερα και θεραπευμένη.

Από την επομένη ημέρα κιόλας άρχισε τις ενέργειες για να γίνει η ανακομιδή των λειψάνων. Όλοι όμως την αντιμετώπιζαν με κάποια δυσπιστία και επιφύλαξη. Αρωγός όμως των προσπαθειών της αυτών ήταν ο Άγιος Βλάσιος που την καθοδηγούσε , αλλά και που εμφανίζονταν και σε άλλα άτομα προκειμένου να γίνει αυτή πιστευτή. Πράγματι οι προσπάθειες της απέδωσαν και άρχισαν οι εργασίες της ανακομιδής με πολλές επιφυλάξεις και μεγάλη ένταση.

Την τρίτη ημέρα των εργασιών κι ενώ για πολλοστή φορά ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν η σκαπάνη χτύπησε σε μια πέτρινη πλάκα. Ρίγη συγκίνησης και δέος κατέλαβαν τους παρευρισκομένους. όταν έβγαλαν την επιτάφια πλάκα μια ουράνια ευωδία ξεχύθηκε και απλώθηκε στην ατμόσφαιρα. Όλοι βρίσκονταν επί του τάφου, εντός του οποίου βρίσκονταν τα λείψανα του Αγίου Βλασίου και τα οποία τόσα χρόνια πριν σε ενύπνια τους ζητούσε να βγάλουν από την γη. Εντός του τάφου και επί των ιερών λειψάνων ευρέθηκαν ένας εγκόλπιος βαρύτατος σιδερένιος σταυρός και τα πέντε καρφιά του μαρτυρίου του.

Αφού περισυνέλλεξε η Ευφροσύνη τα ιερά λείψανα σύμφωνα με τις οδηγίες του Αγίου άρχισε να ενεργεί τα δέοντα για την ανέγερση του ιερού του Ναού και την αγιογράφηση της ιεράς του Εικόνας.

Επίσης, ο Άγιος Βλάσιος έκανε δύο εμφανίσεις, μία σε όραμα στον ευσεβέστατο αείμνηστο Αρχιμ. Αρσένιο Τσαταλιό την 6-12-1978 μ.Χ. και μία άλλη στον ευλαβέστατο μοναχό Παΐσιο τον Αγιορείτη στο Άγιο Όρος το 1980 μ.Χ. (βλέπε εδώ περισσότερες λεπτομέρειες για το γεγονός).

Από την εμφάνιση του Αγίου μέχρι σήμερα άπειρες είναι οι θαυμαστές επεμβάσεις και οι εμφανίσεις του και τα πολλά θαύματα του στα πέρατα της οικουμένης. Ο Θεός χαρίτωσε τον μεγαλομάρτυρα και ιερομάρτυρα Βλάσιο και τους συναθλητές του κι επί της γης, όπως και αυτοί πριν από 900 περίπου χρόνια έδωσαν το πολυτιμότερο ως χοϊκοί την ίδια τους την ζωή. Κέρδισαν όμως μέρος την Ενδόξου Ουράνιας Βασιλείας. Ουράνια Βασιλεία είθε της οποίας δια Πρεσβειών του Αγίου ιερομάρτυρος Βλασίου του Ακαρνάνος και των συν Αυτώ να γίνουμε άπαντες μέτοχοι.

Ἀπολυτίκιον, Κοντάκιον καί Μεγαλυνάριον (ποιήματα Καθηγουμένης Ἰσιδώρας Μοναχῆς Ἁγιεροθεϊτίσσης) ἐκ τοῦ ἱστορικοῦ βιβλίου τοῦ πανοσιολ. ἀρχιμανδρ. Νεκταρίου Ν. Πέττα, δρος Φιλοσοφίας, μέ τίτλο: Ὁ ἅγιος Βλάσιος ὁ ἐν Σκλαβαίνοις καί οἱ σύν αὐτῷ πέντε Ὁσιομάρτυρες, 2011.

Εἰς τήν εὕρεσιν τῶν Ἁγίων Λειψάνων καί τῶν σύν αὐτῷ μαρτυρησάντων μετά τοῦ Ἁγίου Βλασίου τοῦ ἐν Σκλαβαίνοις, τιμωμένην κατά τήν 7ην Ἰουλίου.

Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἐν Σκλαβαίνοις ποιοῦντες, ἑορτήν μεγαλύνωμεν, ὕμνους Ἀκαρνᾶνος Βλασίου, τῶν Λειψάνων τήν εὕρεσιν∙ Ὁσίων τε τῶν Πέντε σύν αὐτῷ, τῶν Παίδων καί τοῦ πλήθους Λαϊκῶν, οὕς τό ξίφος ὠμοτάτων Ἀγαρηνῶν, ὡς στάχυας ἀπέτεμεν. Χαίρετε στρατιῶται τοῦ Χριστοῦ, χαίρετε στῦλοι πίστεως∙ χαίρετε οἱ προέχοντες πιστοῖς, τήν χάριν τῶν ἰάσεων.

Κοντάκιον. Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ἀκαρνᾶς ὁ Βλάσιος, ἐν τοῖς Σκλαβαίνοις, καί οἱ Πέντε Ὅσιοι, πλῆθος Μαρτύρων τε ὁμοῦ, ξίφει τιμηθέντες προτρέπουσι∙ τούτων τιμῆσαι, λειψάνων τήν εὕρεσιν.

Μεγαλυνάριον.

Σέβω σου τά λείψανα τά σεπτά, τά ἐν τοῖς Σκλαβαίνοις εὑρεθέντα ὦ Ἀκαρνάν, Βλάσιε καί Πέντε Ὁσίων καί τοῦ πλήθους∙ πολλῶν σου συμμαρτύρων οὕς πρέσβεις κέκτημαι.

Πιο αργά από ό,τι νομίζουμε;

Είναι πιο αργά από ό,τι νομίζετε. Βιαστείτε λοιπόν να πράξετε τα έργα του Θεού.

Σεραφείμ Ρόουζ

Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Ένας παράξενος παιδικός τσακωμός... με τον μικρό 5χρονο Γιαννάκη

   Το 1994 ο ηλικίας 5 ετών εγγονός μου αρρώστησε με τα αυτιά του. Μάζεψαν υγρό και πονούσε πολύ. Ιδιαίτερα όταν περνούσε μηχανάκι που έκανε θόρυβο, ή κάτι παρόμοιο, το παιδί τρελαινόταν από τους πόνους και φώναζε σπαρακτικά. Οι γιατροί συνέστησαν δύο επώδυνες εγχειρήσεις, που θα ταλαιπωρούσαν πολύ το παιδί. Μετά από πολλούς δισταγμούς το αποφασίσαμε, γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση. Πριν όμως, σκεφτήκαμε να πάμε στο μοναστήρι μαζί με το παιδί. Στον τάφο του γέροντα Αθανάσιου Χαμακιώτη είπαμε στο μικρό:

-              Γιαννάκη, ανέβα πάνω στον τάφο του παππούλη και πες του να σε κάνει καλά.

     Πράγματι, ο μικρός ανέβηκε, ξάπλωσε μόνος του στον τάφο και έλεγε με την παιδική του αφέλεια:

-              Παππούλη, κάνε καλά τα αυτάκια μου.

     Από την ημέρα εκείνη το παιδί συνήλθε. Πήγαμε στο γιατρό να το δει πριν κάνουμε την εγχείρηση. Του έκανε την εξέταση, αλλά δεν βρήκε τίποτα σε κανένα απ’ τα αυτιά του. Απόρησε και μας ρώτησε:

-              Μα τι έγινε, του κάνατε κάποια θεραπεία;

-              Όχι, γιατρέ, αφού θα κάνουμε εγχείρηση, όπως μας είπατε.

-               Το παιδί δεν έχει τίποτα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω!

     Φύγαμε απ’ το γιατρό χαρούμενοι. Ο γέροντας είχε κάνει το θαύμα του. Σε λίγες μέρες πήραμε μία λαμπάδα και ανεβήκαμε στο ησυχαστήριο να ευχαριστήσουμε το γέροντα. Όταν φτάσαμε, πήγαμε κατευθείαν στον τάφο του και είπαμε στο μικρό να ανέβει στον τάφο και να ευχαριστήσει τον παππούλη. Κατά σύμπτωση, εκείνη την ώρα πάνω στον τάφο ήταν κι ένα άλλο παιδάκι συνομήλικο με τον εγγονό μας.

Και τότε άρχισε ένας παράξενος παιδικός τσακωμός. Λέει ο δικός μας:

-              Κατέβα κάτω, ο παππούλης είναι δικός μου, γιατί εμένα μου έκανε καλά τα αυτάκια μου.

Και ο άλλος απάντησε:

-              Όχι! Δικός μου είναι ο παππούλης, γιατί κι εμένα με έκανε καλά!

     Κι εμείς και οι γονείς του άλλου παιδιού παρακολουθούσαμε συγκινημένοι τον παιδικό καβγά, που αποκάλυπτε ταυτόχρονα δύο θαύματα στα μικρά αυτά παιδάκια.

"Εδώ, στο τάγμα των παρθένων θα την βάλετε, όχι εδώ πίσω που την έχετε"...

    Το ενδιαφέρον του γέροντα για το μοναστήρι και οι θαυμαστές παρεμβολές του ξεφεύγουν από τα ανθρώπινα μέτρα. Το 1970, ετοιμάζονταν στο μοναστήρι για το μνημόσυνο του γέροντα. Η μοναχή Παρασκευή, από τις πρώτες που ξεκίνησαν το ησυχαστήριο, ετοίμαζε το φαγητό για την επόμενη μέρα, που θα φιλοξενούσαν αρχιερείς, ιερείς, φίλους της μονής κλπ. Όμως ξαφνικά η μοναχή πέθανε! Και την άλλη μέρα, αντί για μνημόσυνο, όλοι οι προσκαλεσμένοι βρέθηκαν σε κηδεία. Η θλίψη ήταν μεγάλη για την απώλεια. Κάποιο όμως γεγονός ήλθε να απαλύνει τον πόνο και να ενδυναμώσει την ελπίδα. Μία μοναχή είδε σε όνειρο την κεκοιμημένη μοναχή Παρασκευή, πολύ χαρούμενη.

-        ---    Πώς είσαι αδελφή; Την ρώτησε.

-        ---      Σε πολύ καλό τόπο.

-     ---      Είδες την οσία Πελαγία, την οσία Μακρίνα;

-         --      Αυτές είναι σε άλλη θέση. Εγώ, ευτυχώς που ήταν ο γέροντας.

-        ---     Πού είναι ο γέροντας;

-        ---       Κοντά στο θρόνο του Θεού! Όταν με είδε, κατέβηκε, με υποδέχτηκε, με πήρε και με σύστησε. Είπε πολλά για μένα και κατέληξε:

-         

     --- Εδώ, στο τάγμα των παρθένων θα την βάλετε, όχι εδώ πίσω που την έχετε.

   Κάποιοι σαν να αντέδρασαν…

-         ---     Μα γι’ αυτή τη θέση άλλοι αγωνίστηκαν πολύ, είπαν.

-        ----       Όχι! Αυτή είναι αγωνίστρια, είναι η πρώτη αδελφή του μοναστηριού μου. Είναι πνευματικό μου παιδί και παρακαλώ να μπει  εδώ!

Μεγάλη η παρρησία του γέροντα!

Ιερομόναχος Αθανάσιος Χαμακιώτης