Αποκρυφιστικά Σύμβολα στην είσοδο Παρεκκλησίου της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης

Επιστολή προς την Πανορθόδοξη Γραμματεία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, με κοινοποιήση στον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και τους Προκαθημένους των Ορθοδόξων Εκκλησιών απέστειλε ο Πρωτοπρ. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος.

Ο π. Αναστάσιος φέρνει στην επιφάνεια ένα πολύ σοβαρό θέμα, το οποίο έχει να κάνει με την Ορθόδοξη Ακαδημία της Κρήτης.

Συγκεκριμένα ο π. Αναστάσιος στην επιστολή του, αναφέρει ότι έξω από το παρεκκλήσιο της Ακαδημίας υπαρχεί αναρτημένο βιτρό με σύμβολα που προβάλλουν σαφές τον διαθρησκειακό οικουμενισμό.

"Τέτοιες «καλλιτεχνικές» εμπνεύσεις και συνθέσεις με βαθύτατο αποκρυφιστικό περιεχόμενο, συναντά κανείς μόνο στα κεντρικά γραφεία της Θεοσοφικής Εταιρίας (τῆς αποκρυφίστριας H. P. Blavatsky) στο Adyar τῶν Ινδιῶν!" τονίζει χαρακτηριστικά ο π. Αναστάσιος.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ

Πρός τήν Πανορθόδοξον Γραµµατεία τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου

τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας. εἰς Γενεύην.

Κοινοποίηση:

Παναγιώτατον Οἰκουµενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολοµαῖον, εἰς Κωνσταντινούπολιν. Μακαριωτάτους Προκαθηµένους τῶν κατά τόπους Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Σεβασµιώτατοι, σεβαστοί πατέρες,

Εὐσεβάστως σᾶς γνωρίζω τά ἑξῆς:

1. Στήν κεντρική εἲσοδο τῶν ἐγκαταστάσεων καί ἀκριβῶς ἒξω ἀπό τό Ἱερό Παρεκκλήσιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδηµίας τῆς Κρήτης, ὃπου τόν προσεχή Ἰούνιο θά συνέλθει ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ὑπάρχει ἀνηρτηµένο βιτρό, ἒργο τοῦ R. Bleninger (πρόγραµµα «Πρόσωπο πρός Πρόσωπο» τῆς ΟΑΚ).

Στό ἒργο εἰκονίζονται, ὃπως µπορεῖτε νά δεῖτε στό συνηµµένο φωτογραφικό ὑλικό, στό κέντρο τῆς παραστάσεως τρεῖς ἀνθρώπινες φιγοῦρες ἀνάµεσα σέ φλόγες, οἱ ὁποῖες, προφανώς, ὑποδηλώνουν τήν ταλαιπωρηµένη στό καµίνι τῆς ζωῆς ἀνθρωπότητα.

Οἱ τρεῖς αὐτοί ἂνθρωποι ὑψώνουν σέ στάση δεήσεως τά χέρια τους σέ θρησκευτικά σύµβολα: ὁ ἓνας πρός τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου, ὁ ἂλλος πρός τήν Ἡµισέληνο (ἀριστερά τοῦ Σταυροῦ) καί ὁ τρίτος πρός τό Ἂστρο τοῦ ∆αυίδ (Ἑξάλφα, δεξιά τοῦ Σταυροῦ)!

Ὁ Τίµιος Σταυρός καί τά δύο σύµβολα τῶν «µονοθεϊστικῶν θρησκειῶν» (Ἡµισέληνος καί Ἑξάλφα) πλαισιώνονται καί συνδέονται σέ µία εἰκαστική ἑνότητα µέ τό οὐράνιο τόξο, τό κατ’ ἐξοχήν σύµβολο τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Εἶναι πασιφανές ὃτι ἡ σύνθεση αὐτή προβάλλει µέ τόν πλέον σαφή καί ἀδιαµφισβήτητο τρόπο τόν διαθρησκειακό συγκρητιστικό οἰκουµενισµό.

Στόν πλέον ἐπίσηµο χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδηµίας τῆς Κρήτης, πού ἀνηγέρθη γιά νά δίνει τή µαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας, δηλ. τή µαρτυρία τῆς «µωρίας» καί τοῦ «σκανδάλου» τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ (πρβλ. 1 Κορ. 1, 18-25), ὁ «λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ» σχετικοποιεῖται καί ἐξισώνεται µέ ὃ,τι ἐκφράζει ἡ Ἡµισέληνος καί ἡ Ἑξάλφα!

Σεβασµιώτατοι, σεβαστοί µου πατέρες,

Τέτοιες «καλλιτεχνικές» ἐµπνεύσεις καί συνθέσεις µέ βαθύτατο ἀποκρυφιστικό περιεχόµενο, συναντᾶ κανείς µόνο στά κεντρικά γραφεῖα τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρίας (τῆς ἀποκρυφίστριας H. P. Blavatsky) στό Adyar τῶν Ἰνδιῶν!

Εἶναι ἀξιοθρήνητο στήν κεντρική εἲσοδο καί ἒξω ἀπό τό Ἱ. Παρεκκλήσιο ἑνός Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικού Ἱδρύµατος, τό ὁποῖο τελεῖ ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, νά προβάλλεται κατά τέτοιο ὠµό καί ἀνερυθρίαστο τρόπο ἡ βλάσφηµη θεωρία τῶν δῆθεν «ἀβρααµικῶν θρησκειῶν» καί, µάλιστα, τό ἀσεβές αὐτό συγκρητιστικό ἒργο νά ἒχει ἐκτυπωθεῖ καί σέ καρτ- ποστάλ ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἀκαδηµία!

Ἐλπίζω πώς ἡ Γραµµατεία τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ µας θά συµµεριστεῖ τή θλίψη καί ἀνησυχία πολλῶν κληρικῶν καί λαϊκῶν καί θά µεριµνήσει ὣστε τό βλάσφηµο καί θεοσοφικῆς ἐµπνεύσεως ἒργο ὂχι µόνο νά µή βρίσκεται ἀναρτηµένο στήν κεντρική εἲσοδο τῶν ἐγκαταστάσεων καί τοῦ Ἱ. Παρεκκλησίου τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδηµίας τῆς Κρήτης κατά τίς ἡµέρες τῆς διεξαγωγῆς τῶν συνεδριάσεων τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ µας, ἀλλά νά γίνει ἡ ἀπαραίτητη σύσταση στούς ὑπευθύνους τῆς Ἀκαδηµίας γιά τήν ὁριστική του ἀποµάκρυνση ἀπό τίς ἐγκαταστάσεις της.

2. Ἐπιτρέψτε µου καί µία ἀκόµη ἐπισήµανση.

Στήν κεντρική αἲθουσα τῆς Ἀκαδηµίας (στήν ὁποία θά συνεδριάζει ἡ Ὁλοµέλεια τῆς Ἁγίας Συνόδου), ὑπάρχουν δύο ὑπερµεγέθεις πίνακες καί ἓνα ἀνάγλυφο µέ τόν Προµηθέα δεσµώτη ἐπί τοῦ Καυκάσου.

Ἀσφαλῶς, ὁ µῦθος τοῦ Προµηθέα, ἑρµηνευόµενος µέσῳ τῆς περίφηµης ''προφητείας'' τοῦ Αἰσχύλου1, ἐκφράζει τήν παναθρώπινη προσµονή τοῦ Λυτρωτοῦ.

Ὃµως δέν πρέπει νά µᾶς διαφεύγει ὃτι ὁ «Προµηθέας» ἒχει ἀξιοποιηθεῖ κατάλληλα καί ἀπό τόν ἀποκρυφισµό, ὡς τό σύµβολο τοῦ ἐπαναστάτου ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος, ἐπειδή ἒκλεψε τή φλόγα τῆς ἀποκρύφου Γνώσεως γιά νά τήν µεταγγίσει στούς ἀνθρώπους, τιµωρήθηκε αἰωνίως ἀπό τόν θεό-δυνάστη καί ἐχθρό τῆς πνευµατικῆς ἐξελίξεως τοῦ ἀνθρώπου!

∆υστυχῶς, ἡ παντελής ἀπουσία εἰκόνος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν κεντρική, µεγάλη αἲθουσα τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδηµίας τῆς Κρήτης ἀφήνει µετέωρη καί ἀνεκπλήρωτη τήν προσµονή τοῦ Λυτρωτοῦ, ὁ ὁποῖος ἦρθε καί θυσιάστηκε γιά νά ἀπελευθερώσει τόν δεσµώτη «Προµηθέα». Ἀλήθεια, τί κρίµα!

∆ύο χιλιάδες χρόνια µετά τή Θυσία τοῦ Χριστοῦ µας νά παραµένει ὁ «Προµηθέας» δεσµώτης χωρίς, ὁ δυστυχής, νά ἒχει γευθεῖ τή λύτρωση τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου… καί αὐτό νά ἀπεικονίζεται στό χῶρο, πού θά ἒπρεπε ἀκόµα καί µέσῳ τῆς γλώσσας τῶν συµβόλων νά διακηρύσσεται ἡ µαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας, δηλ. ἡ πληρότητα καί ἡ µοναδικότητα τῆς διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σωτηρίας τοῦ πεσόντος ἀνθρώπου.

Ἐξαιτούµενος τίς ἀρχιερατικές σας εὐχές, υἱικῶς εὒχοµαι ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύµατος νά σᾶς ἐνδυναµώσει νά ἀνταποκριθεῖτε στή διακονία σας, ὣστε ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος νά ἀναδειχθεῖ ἀντάξια τοῦ ὀνόµατός της, µακριά ἀπό ἐπικίνδυνους γιά τήν ἑνότητα καί τή µαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας µας νεωτερισµούς.

Μετά σεβασµοῦ

π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος

Άγιος Γεώργιος Ξηροκαρύταινας

Ξηροκαρύταινα

Ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ἑορτάστηκε μέ Ἀναστάσιμο ἑσπερινό, στό ὁμώνυμο παρεκκλήσιο τοῦ χωριοῦ μας (πρώην Κοιμητήριο). Τήν κυριώνυμο ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, δηλ τήν Λαμπρο-Δευτέρα, τελέσθηκε ἡ πανηγυρική Ἀναστάσιμος θεία Λειτουργία, ἀπό τόν ἐφημέριο π. Νεκτάριο, ὁ ὁποῖος καί ὁμίλησε ἐπικαίρως ἀναφερόμενος στήν μνήμη τοῦ ἁγίου Γεωργίου, τήν ὁποία καί συνέδεσε μέ τήν ἀνδρεία τῶν Χριστιανῶν μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι καί θυσίασαν τήν ζωή τους, ἀκολουθοῦντες τήν πορεία τοῦ Χριστοῦ. Πρό τῆς ἐνάρξεως τῆς θείας Λειτουργίας καί μετά τό πέρας αὐτῆς, πραγματοποιήθηκε ἡ ἱερά Λιτάνευσις δύο ἱστορικῶν εἰκόνων τοῦ ἁγίου Γεωργίου.

Ἡ πρώτη, ἡ θαυματουργός εἰκόνα, ἡ ὁποία στό ἔμπροσθεν μέρος φέρει τήν ἐπιγραφή: «Ὁ Ἅγιος Γεώργιος / Δαπάνη / Σπύρου Κούνα / ἔργον Ἀ. Κωσταράκη / τῶν 1906». (100x70), στήν δέ ὀπίσθια πλευρά ἐγχάρακτο μέταλλο στό ὁποῖο ἀναγράφει: «ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ Ι. ΕΙΚΩΝ / ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ / ΚΤΗΜΑ ΕΝΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ / ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΞΗΡΟΚΑΡΥΤΑΙΝΑΣ».

Ἡ εἰκόνα αὐτή συνδέετε μέ τήν ἴαση – ἀπό ἐννεατή παράλυση - τοῦ ἀείμνηστου συντοπίτη μας Λύσσανδρου Ἀποστολοπούλου, ὁ ὁποῖος τότε ἦταν σέ νεαρή ἡλικία, τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς εἶδε τόν Μεγαλομάρτυρα, ὁ ὁποῖος τόν διαβεβαίωσε ὅτι τό πρωί, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς του, θά κρατᾶ τήν εἰκόνα κατά τήν λιτάνευση, ὅπως καί ἐγένετο! Μετά τήν ἴαση τοῦ ὅ Λύσσανδρος παντρεύτηκε καί δημιούργησε μίαν εὐλογημένη καί ἐλεήμονα οἰκογένεια.

Στήν δεύτερη εἰκόνα μέ τήν μεταλλική ἐπικάλυψη, ἀναγράφεται: «ΑΓΙΟΣ – ΓΕΩΡΓΙΟΣ» (85x55), ἐνῶ στήν πίσω πλευρά ὑπάρχει ἐγχάρακτη ἐπιγραφή: «ΣΥΝΤΗΡΗΘΗΚΕ Η ΙΕΡΑ ΕΙΚΩΝ / ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΛΥΣΣΑΝΔΡΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ (+2008) / ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ / ΡΩΜΑΝΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ κ΄ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ / ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014». Ἡ οἰκογένεια τοῦ ἰαθέντος ἀπό τήν παραλυσία, φρόντισε τήν εἰκόνα αὐτή ἀπό τήν φθορά τῆς ὑγρασίας.

Γιά λόγους ἀσφαλείας οἱ εἰκόνες φυλάσσονται στό Γραφεῖο τοῦ Ναοῦ (πρώην Σχολεῖο). Τόν ἀνθοστολισμό τῶν εἰκόνων, καθώς καί τοῦ ἱεροῦ Ἐπιταφίου πού προηγήθηκε στόν Ἅγιο Ἰωάννη, ἐπιμελήθηκαν οἱ πιστές κυρίες τοῦ χωριοῦ, ἡ Χριστίνα Κ. Κούνα, Γεωργία Θ. Κούνα καί Ἀγγελική Εὐσ. Κούνα. Ὁ Ἅγιος νά μᾶς προστατεύει ὅλους.

Χριστός Ἀνέστη καί  χρόνια πολλά

Ὁ τοπικός Πρόεδρος τῆς Ξηροκαρύταινας

Κυριάκος Πολυχρονόπουλος

Κυριακή 22 Μαΐου 2016

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Άγιος μάρτυς Τρύφων ο Σεκιστής της Βορείου Ηπείρου

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Τα τεχνάσματα του διαβόλου

     Διηγείτο ο    αγίας   φήμης   π. Επιφάνιος   Θεοδωρόπουλος (εκοιμήθη    εν  Κυρίω   το    1989): Πόσο   δόλιος    είναι  ο   διάβολος! Σε  πνευματικά μου  παιδιά  που  έκαναν   ένα    πετυχημένο  γάμο   ψιθυρίζει: Πόσο  καλύτερα  θα  ήταν  αν πήγαινες   σε  μοναστήρι   και  ζούσε ς  τις   πνευματικές   ηδονές  μακριά   από  τις  οικογενειακές  μέριμνες  που   σε   διασπούν  και   υποβιβάζουν!

     Σε   πνευματικά   μου  παιδιά  που  πήγαν  σε  μοναστήρι  και  ακολούθησαν   τον   άγαμο   βίο   ψιθυρίζει: Πόσο  καλύτερα  θα  ήταν  αν  έκανες  μια    χριστιανική  οικογένεια  και  ζούσες    την  αντίστοιχη    ευτυχία  μακριά  από    την  ασκητική   σκληραγωγία  που    σε  καταθλίβει!

     Αν  ο  άγαμος  έκανε  οικογένεια  και  ο   έγγαμος   γινόταν  μοναχός  θα  έλεγε   τα  αντίθετα. Και  όλα  αυτά  για  τους   ρίξει σε  απελπισία  και  να  τους   βγάλει  από   τον  δρόμο   της     σωτηρίας. Διότι  οδός    σωτηρίας   είναι  και    ο   ευλογημένος   γάμος  και    η   εν  Χριστώ    παρθενία. 

      (Υποθήκες    ζωής: «από  τη    ζωή   και  τη   διδασκαλία   του   πατρός   Επιφανίου»   σ. 155-156)

Μαρτυρίες για τον άγιο Σοφιανό

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε το άρθρο.

Λόγος εις την χειροτονία του π. Κωνσταντίνου Δαραμούσκα

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Πατρών κύριε Χρυσόστομε,

Σεβαστοί Πατέρες,

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Έχοντας βαθειά μέσα μου την επίγνωση του ύψους, της τιμής, του φόβου, αλλά και του μεγέθους της ευθύνης, προσέρχομαι σήμερα στην Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων Δεμενίκων, για να αξιωθώ του δευτέρου βαθμού της Ιερωσύνης. Τα συναισθήματα που πλημμυρίζουν την καρδιά μου αυτές τις άγιες στιγμές είναι απερίγραπτα και μοναδικά. Το θέλημα και η πρόνοια του Θεού γονιμοποιεί σήμερα μία πολύχρονη προσωπική κλίση, καλώντας με να καταστώ πρεσβύτερος της Εκκλησίας Του, και των εν αυτή λογικών Του προβάτων, τα οποία μου εμπιστεύεται. Πρόκειται σήμερα για την προσωπική μου Πεντηκοστή.

Σεβασμιώτατε, γνωρίζω και βιώνω την αγάπη σας προς το πρόσωπό μου. Από την πρώτη κιόλας στιγμή που αξιώθηκα της καθοριστική γνωριμίας με την σεπτή Σεβασμιότητά Σας, προ 8 ετών, μέχρι και σήμερα δεν πάψατε να με εμπνέετε, να με στηρίζετε και να παραμένετε για μένα το πρότυπο του χαρισματικού ποιμενάρχου. Γνωρίζω ταπεινά επίσης, την άοκνη μέριμνα, την Θεοφιλή ποιμαντορία και την πραγματική αγάπη, την οποία επιδεικνύετε εδώ και 11 χρόνια προς πρόσωπο ενός εκάστου λογικού προβάτου, της εν Πάτραις Αποστολική Εκκλησίας και όχι μόνο...

Έχετε υπάρξει, Σεβασμιώτατε, ουσιαστικός συμπαραστάτης σε πολύ σημαντικές στιγμές και αποφάσεις της ζωής μου, γι’ αυτό και πολύ σας ευχαριστώ.

Ετούτη την ιερά ώρα και στιγμή αισθάνομαι την αγάπη Σεβασμιώτατε, να αναφερθώ, έστω και εν συντομία, σε μερικά πρόσωπα, τα οποία διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη μέχρι σήμερα πορεία της ζωής μου:

·        Θερμές εγκάρδιες ευχαριστίες εκφράζω κατ’ αρχήν στους Πατέρες στα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

·        Στο σεβαστό μου και πολύ αγαπητό μου πατέρα Δημήτριον, τον οποίο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη και αγάπη που επέδειξε προς το πρόσωπό μου να διακονήσω την ενορία αυτή των Δεμενίκων.

·        Ευχαρτιστίες, επιπροσθέτως, οφείλω στον ιερατικό προϊστάμενο του ιερού ετούτου Ναού Αγίων Θεοδώρων, τον Πανοσιολογιώτατον πατέρα Χριστόδουλον, ο οποίος εξαρχής έχει περιβάλλει τόσο εμένα, όσο και τη σύζυγό μου με στοργή και αγάπη. Πατέρα Χριστόδουλε, να ξέρετε ότι είσθε για μένα το εμπνευσμένο πρότυπο του άοκνου και του γεμάτου αγάπη προς τον πλησίον κληρικού.

·        Θερμώς, ευχαριστώ όλους τους σεβαστούς Πατέρες που ήρθαν σήμερα εδώ, για να συμπροσευχηθούν μαζί μου, αλλά και όλους όσοι απόντες σήμερα, λόγω ενοριακών υποχρεώσεων, με τιμούς με την προσευχή τους.

·        Ευγνωμόνως, ευχαριστώ τους γονείς μας, Ιωάννη και Σπυριδούλα, Χρήστο και Αγγελική, για την αγάπη, τους κόπους, τις θυσίες και την φροντίδα που με τόση αυταπάρνηση μου πρόσφεραν. Προ πάντων όμως τους ευχαριστώ, μαζί με την Πρεσβυτέρα μου, διότι με το παράδειγμα και την γνήσια και ανυπόκριτη χριστιανική τους βιωτή, μας ενέπνευσαν την αγάπη προς την Εκκλησία.

·        Ιδιαίτερα, μές από τα βάθη της καρδιάς μου, ευχαριστώ την πεφιλημένη σύζυγό μου, Ευσταθία, η οποία στέκεται θυσιαστικά στο πλευρό μου με υπομονή, κατανόηση και πραγματική αγάπη, παραβλέποντας τις όποιες αδυναμίες μου. Ευχαριστώ τον Άγιο Θεό που μου την έστειλε ως στυλοβάτη και συνοδοιπόρο στη ζωή μου. Η ανιδιοτελής αγάπη της έχει ήδη αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην καρδιά μου.

·        Επιθυμώ στο σημείο αυτό να ευχαριστήσω όλους ανεξαιρέτως. Αλλά ιδιαίτερη, ωστόσο αναφορά θα ήθελα να κάνω στον πνευματικό, εμού και της συζύγου μου, Πατέρα Αντώνιον, ο οποίος μέχρι και σήμερα, με την περίσσεια καλοσύνη του, τη σεπτή βιωτή του, την πραότητά του, την ανεπιτήδευτη ευγένεια του χαρακτήρα του, καθώς το ταπεινό του χαρακτήρος του, με καθοδηγεί διότι η ιεροσύνη είναι κατ’ εξοχήν βαθειά βιωματική εμπειρία.

Σεβασμιώτατε, Πάτερ και Δέσποτα, ιδού, παρίσταμαι ενώπιόν Σας, έτοιμος να εισέλθω εις τα Άγια των Αγίων, για να λάβω εκ των τιμίων χειρών Σας, τις πολυπόθητες αγιώτατες ευχές της εις Πρεσβύτερον χειροτονίας μου.

19 Μαρτίου 2016

Ιερός Ναός Αγίων Θεοδώρων Δεμενίκων Πατρών

π. Κωνσταντίνος Δαραμούσκας

Ευσταθία Αργυροπούλου

      Ιωάννης Δαραμούσκας

Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2016

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Απρίλιος 2016

Πατήστε ΕΔΩ για να διαβάσετε ολόκληρη την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΔΙΨΩ"

Το βίντεο της χρονιάς!

Ένα τραγούδι για την Ελλάδα

Συνθέτης, Στιχουργός και Ερμηνεύτρια Εύα Λουκάτου

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Ἰάσεις στήν Κύπρο μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ἱερέως π. Νικολάου Πέττα.

Ὀνομάζομαι Σταυρούλα καί ὁ σύζυγός μου Παναγιώτης Χατζηκωστή. Μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ ἔχουμε τρία παιδιά καί διαμένουμε στήν Λευκωσία τῆς Κύπρου. Εἴχαμε τήν πνευματική χαρά νά γίνουμε αὐτόπτες μάρτυρες θαυμαστῶν γεγονότων, κατόπιν τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος καί τῶν πρεσβειῶν τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, τοῦ π. Νικολάου Πέττα. Μέ πολλή ταπείνωση, ἀλλά καί δέος, θά θέλαμε, σεβαστοί πατέρες τοῦ Ἄθωνα καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, πρός δόξαν τοῦ Θεοῦν νά καταγράψουμε τά θαυμαστά γεγονότα πού ἡ οἰκογένειά μας εἴχαμε τήν εὐλογία νά ζήσουμε, μέ τή χάρη τοῦ ἀοιδίμου γέροντος Νικολάου.

Τό Μάρτιο τοῦ 2016, εἴχαμε τήν τιμή νά ἐπισκεφτεῖ τό νησί μας, τήν Κύπρο, υἱιός τοῦ π. Νικολάου, ὁ ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος. Ἦταν ἡ δεύτερη φορᾶ πού συναντούσαμε τόν σεβαστό κληρικό καί ζητήσαμε ἀπό τόν ἴδιο τήν εὐλογία νά τόν συνοδεύσουμε στά προσκυνήματα καί στίς ὑποχρεώσεις του, ἀλλά καί νά τοῦ παρέχουμε κάθε δυνατή ἐξυπηρέτηση ὡς ἔνδειξη τῆς εὐγνωμοσύνης μας, τόσο γιά τίς προσευχές του σέ μία δύσκολη περίοδο (κατά τήν ὁποία ἀσθενοῦσε μέλος ἀπό τήν οἰκογένειά μας), ὅσο καί γιά τό ἀναπάντεχο δῶρο του στίς 26 Νοεμβρίου 2015, ὅταν ἦλθε στόν οἶκο μας μέ τό πραγματικά ζωντανό λείψανο τοῦ ἁγίου Σοφιανοῦ, κατά τήν ἡμέρα τῆς μνήμης (βλ. σχετική ἀνάρτησή μας: http://www.pemptousia.gr/2016/04/thavmasta-simia-tou-agiou-sofianoun ).

Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι, στό μεσοδιάστημα τῆς πρώτης καί δεύτερης συνάντησής μας μέ τόν π. Νεκτάριο, εἴχαμε πληροφορηθεῖ ἀπό φιλικά μας ἄτομα καί ἀπό μία συνάδελφό μας, ἐργαζόμενη σέ τράπεζα, τήν ἁγιότητα τῶν ἀειμνήστων γονέων του, τοῦ πατέρα Νικολάου καί τῆς πρεσβυτέρας του Ἀνθῆς. Ἐπίσης ἀπό τόν ἀνάδεξομενό μου κ. Ἀριστοτέλη Φειδία, ἀλλά καί ἄλλους Κύπριους πιστούς, ἄκουσα τά θαύματα. τά ὁποῖα τό εὐσεβές αὐτό ζεῦγος ἐπετέλεσε σέ αὐτούς. Ὅσα ἀκούσαμε, μᾶς κίνησαν τό ἐνδιαφέρον μας καί ἀρχίσαμε νά διαβάζουμε κάθε τι σχετικό, ὅπως τό βιβλίο τοῦ λογιωτάτου Ἁγιορείτου γέροντος π. Μαξίμου τοῦ Ἰβηρίτου μέ τίτλο: «Νέαι ἡγιασμέναι μορφαί εἰς τόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου. π. Νικόλαος Πέττας (1941-4.1.2000) καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή (1943-6.12.2012)», καθώς καί κάθε ἀναφορά, πού ἀνακαλύπταμε ὡς οἰκογένεια στό διαδίκτυο, ὅπως τήν ἱστοσελίδα, ἡ ἀφιερωμένη εἰδικά γιά ἐκείνους, την: http://www.pnikolaos.gr . Ἐντύπωση σαν ζευγάρι μας ἔκανε τό γεγονός, ὅτι ὁ π. Νεκτάριος, σέ καμιά ἀπό τίς συχνές συνομιλίες μας δέν μᾶς εἶχε ἀναφέρει τά σημεία σχετικά τήν ἁγιότητα τῶν γονέων του.

Τήν φωτογραφία τοῦ π. Νικολάου

τήν τοποθετοῦν οἱ πιστοί στό εἰκονοστάσι.

Τήν πρώτη λοιπόν ἡμέρα εἴχαμε τήν εὐλογία νά ἐπισκεφθοῦμε τόν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιο καί ἀκολούθως τό ὄμορφο χωριό Ἀγγλισίδες, καί συγκεκριμένα τό σπίτι τῆς θεολόγου καθηγητρίας κυρίας Νίκης, ἀδελφῆς του Παν/του Καθηγουμένου π. Ἐφραίμ τοῦ Βατοπεδινοῦ. Ἐκεῖ πρόσεξα ὅτι ἡ κυρία Νίκη στό ἀνώτερο σημεῖο τοῦ εἰκονοστασίου τῆς οἰκίας της, μαζί μέ τό κανδήλι, εἶχε μικρές χάρτινες φωτογραφίες μέ τήν χαρακτηριστική μορφή τοῦ π. Νικόλαου, πού ἀτενίζει πρός τά ἄνω, συνδιαλεγόμενος μέ τόν Δημιουργό του σύμπαντος. Μέ διστακτικότητα, ἀλλά καί μεγάλη ἐπιθυμία, τῆς ζητήσαμε μία φωτογραφία. Μέ πολλή χαρά μας ἔδωσε μία καί μᾶς εἶπε μέ σεβασμό νά τήν προσέχουμε καί νά τήν τιμᾶμε, διότι ὁ π. Νικόλαος εἶναι μία πνευματικότατη μορφή τῆς ἐποχῆς μας καί πολύ θαυματουργός. Πήραμε τήν χάρτινη αὐτή φωτογραφία μέ τόν Παναγιώτη, πού ἡ ὅλη παρουσία παραπέμπει σέ εἰκόνα ἁγιογραφίας, καί, ἀφοῦ τήν ἀσπασθήκαμε εὐλαβικά τήν βάλαμε στήν τσάντα μου. Στή συνέχεια εἴχαμε νά ἐπισκεφθοῦμε μία ἄλλη πιστή οἰκογένεια. Στή διαδρομή αἰσθανθήκαμε μία ὑπέροχη εὐωδία καί, δειλά ἀνοίγοντας τήν τσάντα, διαπίστωσα ὅτι αὐτή προερχόταν ἀπό τήν μικρή αὐτή φωτογραφία τοῦ π. Νικολάου. Συγκινηθήκαμε καί εὐχαριστήσαμε μέ τόν σύζυγό μου τόν νεοφανή Γέροντα γιά τό ἐπουράνιο αὐτό δῶρο αὐτό, πού μας χάρισε.

Τό πετραχήλι τοῦ π. Νικόλαου ἐκπέμπει οὐράνιο φῶς!

Κατόπιν ἐπισκεφθήκαμε μία πιστή οἰκογένεια, ὅπου ἡ οἰκοδέσποινα κ. Βάσω μᾶς ὑποδέχθηκε μέ μεγάλη χαρά. Μέ τόν σύζυγό της μᾶς μίλησε γιά τήν μεγάλη τους εὐλάβεια πρός τόν π. Νικόλαο, ὁ ὁποῖος τούς εἶχε βοηθήσει καίρια σέ πολύ δύσκολα γεγονότα τῆς ζωῆς τους. Εἶχαν μάλιστα ζητήσει γιά εὐλογία ἀπό τόν π. Νεκτάριο τό πετραχήλι τοῦ π. Νικόλαο, διότι ἕνα μέλος τῆς οἰκογένειας εἶχε κάνει ἕνα χειρουργεῖο. Τούς τό παραχώρησε γιά λίγο. Ὅταν παρέδωσαν μέ εὐλάβεια τό πετραχήλι στόν π. Νεκτάριο, μᾶς εἶπαν ὅτι τά ἄμφια τοῦ π. Νικολάου τό βράδυ βγάζουν ἀστραπές καί οὐράνιες λάμψεις, σάν νά περνοῦν κομῆτες. Ἡ εὐγνωμοσύνη τους πρός τόν π. Νικόλαο εἶναι μεγάλη καί οὐσιαστική, καί ἀναγνωρίζουν αὐτόν ὡς σωτήρα τῆς οἰκογένειάς τους.

Τό πετραχήλι τοῦ π. Νικόλαου στηρίζει ἀσθενεῖς!

Κατά τήν ἐπιστροφή μας στήν Λευκωσία, ἀργά τό βράδυ, ζήτησα ἀπό τόν π. Νεκτάριο νά ἐπισκεφθοῦμε τό κοριτσάκι μιᾶς φίλης μου, τό ὁποῖο πάσχει ἀπό μία νόσο τῶν ἐντέρων καί περνοῦσε δύσκολα ἐκεῖνες τίς μέρες, γιά νά τοῦ διαβάσει μία εὐχή καί νά τό εὐλογήσει μέ τό πετραχήλι τοῦ π. Νικολάου, ἀφοῦ ὡς ποιμένας, ἀλλά καί πολύτεκνος οἰκογενειάρχης προστατεύει τά παιδιά. Παρά τό περασμένο τῆς ὥρας, ἀλλά καί τήν πολλή κούραση, πού εἶχε ἀρχίσει νά μᾶς καταβάλλει ὅλους, ἐπισκεφθήκαμε τό σπίτι τοῦ κοριτσιοῦ. Οἱ γονεῖς ὑποδέχθηκαν μέ δάκρυα συγκίνησης τόν π. Νεκτάριο καί τό μικρό κοριτσάκι παρά τό γεγονός, ξύπνησε, γεμάτο χαρά καί μέ φωτεινά ματάκια κούρνιασε κάτω ἀπό τό πετραχήλι καί σάν μικρός Ἄγγελος δεχόταν μέ ἀνοικτή καρδιά τίς εὐχές, πού μέ κατάνυξη τῆς διάβαζε ὁ π. Νεκτάριος. Ἀπό ἐκείνη τήν στιγμή μέχρι καί σήμερα τόσο τό κοριτσάκι, ὅσο καί οἱ γονεῖς του προσεύχονται μέ θέρμη στόν π. Νικόλα καί παίρνουν μεγάλη δύναμη γιά τόν δύσκολο ἀγώνα τους.

Ἀπό τό πετραχήλι τοῦ π. Νικόλαου πηγάζει εὐωδία!

Τήν ἑπόμενη ἡμέρα εἴχαμε προγραμματίσει ἕνα μακρινό προσκυνηματικό ταξίδι, ἀλλά ἐγώ ζήτησα ταπεινά ἀπό τόν π. Νεκτάριο νά μέ συγχωρέσει, γιατί δέν θά μποροῦσα νά τόν συνοδεύσω, ἀφοῦ ἀποφεύγω τή δύσκολη αὐτή διαδρομή, ἐπειδή ζαλίζομαι λόγω τῆς δυσκολίας τοῦ δρόμου, ὁ ὁποῖος εἶναι μακρύς καί μέ πολλές στροφές. Ὁ π. Νεκτάριός μου εἶπε νά μήν ἀνησυχῶ καί πώς θά ἔχουμε μαζί μας τό πετραχήλι τοῦ π. Νικολάου καί ὅλα θά πᾶνε καλά. Πράγματι, ὄχι μόνο δέν μέ ἐνόχλησε ἡ διαδρομή, ἀφοῦ εἶχα περάσει τό πετραχήλι στόν ὦμο μου, σέ ὅλη τήν διαδρομή ἔνιωθα δυνατή καί εὐωδία νά ἀναβλύζει ἀπό ἐκεῖνο. Προσευχόμουν σιωπηλά καί δόξαζα τόν Γέροντα Νικόλαο γιά τό δῶρο, πού μου χάριζε ἁπλόχερα τίς δυό αὐτές ἡμέρες. Δέν μποροῦσα ὅμως νά φαντασθῶ τί θά ζοῦσα στή συνέχεια!

Τό πετραχήλι τοῦ π. Νικόλαου

ἐκπέμπει θεία ἐνέργεια πού θεραπεύει!

Στό σπίτι τῶν γονέων μου Νικολάου καί Ἀγάθης τελέσαμε τό Μυστήριο τοῦ Ἱεροῦ Εὐχελαίου καί ὁ π. Νεκτάριος εὐλογοῦσε σέ κάθε ἀπό ἕνα τά ἑπτά ἀποστολικά Ἀναγνώσματα καί ἀντίστοιχα Εὐαγγέλια καί εὐχές, κάθε ἕναν ἀπό τούς οἰκείους μας καί τούς γονεῖς μας, μέ τό πετραχήλι τοῦ π. Νικολάου Πέττα. Παρίστατο καί ἡ εὐλαβής γειτόνισσά μας, κυρία Ἀντρούλα, ἡ ὁποία ὑπέφερε ἀπό μακρόχρονους ἀφόρητους πονοκεφάλους ἀπό κρότο κεραυνοῦ, ἀλλά μέχρι ἐκείνη τή στιγμή δέν γνώριζε κανένας ἀπό ἐμᾶς ὁτιδήποτε. Τήν ὥρα πού ἦταν σκυφτή μέ βαθιά κατάνυξη κάτω ἀπό τό πετραχήλι, τήν εἴδαμε νά χάνει στιγμιαία τήν ἰσορροπία της καί νά πιάνεται ἀπό τό κοντινό τραπέζι, γιά νά μήν σωριασθεῖ. Δέν δώσαμε ἰδιαίτερη σημασία στό γεγονός, ὥσπου διαπιστώσαμε ὅτι εἶχε ἀποτραβηχθεῖ καί ἔκλαιγε συγκινημένη, κάνοντας συνεχῶς τόν σταυρό της, δοξάζοντας τόν Κύριο καί εὐχαριστώντας μέ δάκρυα τόν ἀείμνηστο κάτοχό του πετραχηλιοῦ, διότι μέ τήν ἁγιοσύνη του ὁ Κύριος τό κατέστησε ἰαματικό. Τήν ρωτήσαμε τί εἶχε συμβεῖ καί μᾶς εἶπε, ὅτι ἐνῶ βρισκόταν κάτω ἀπό τό πετραχήλι, ἔνιωσε σάν νά διαπερνᾶ τό κεφάλι τῆς δυνατό ρεῦμα, πού τήν καθάριζε, μέ ἀποτέλεσμα νά ζαλισθεῖ, καί πιάσθηκε ἀπό τό τραπέζι, γιά νά μήν πέσει. Ἀπό τήν στιγμή ἐκείνη αὐτόματα σταμάτησε ὁ πονοκέφαλος καί ἔνιωθε τό σῶμα της ἀνάλαφρο.

Τό σταυρός τοῦ π. Νικόλαου θεραπεύει τον πατέρα μου!

Τό τελευταῖο βράδυ πρίν ἀπό τήν ἀποχώρηση τοῦ π. Νεκτάριου ἀπό τό νησί, εἴχαμε τήν εὐλογία νά φέρει στό σπίτι μας τόν σταυρό, πού κατεῖχε ὁ π. Νικόλαος, ὁ ὁποῖος εἶχε μέσα τοποθετημένα ἕξι ἱερά Λείψανα. Ἀσπασθήκαμε ὅλοι μέ εὐλάβεια τόν σταυρό καί ὁ πατέρας μου, πού ὑπέφερε ἐδῶ καί πολλά χρόνια ἀπό δυνατούς πονοκεφάλους, τόν φόρεσε ὡς εὐλογία. Τόν ἔβλεπα ὅτι δέν αἰσθανόταν πολύ καλά λόγω τοῦ πονοκεφάλου. Ἄρχισα νά τοῦ κάνω ἁπαλές μαλάξεις στόν αὐχένα, γιά νά ἀνακουφισθεῖ, ὅταν ἔνιωσα ἕνα μεγάλο ὄγκο στό μέγεθος αὐγοῦ στή δεξιά μεριά τοῦ αὐχένα. Φοβήθηκα. Σημειώνω ὅτι οἱ γιατροί δέν τολμοῦσαν νά τόν πειράξουν. Ἅρπαξα τόν σταυρό καί, χωρίς νά πῶ σέ κανένα τίποτε,τόν τοποθέτησα στό σημεῖο ἐκεῖνο καί προσευχήθηκα μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μου, νά ἀπαλλάξει ἡ δυνατή πρεσβεία τοῦ π. Νικολάου τόν πατέρα μου ἀπό αὐτόν τόν ὄγκο. Καί ὤ τοῦ θαύματος! Τήν ἑπόμενη τό πρωί εἶχε ἐξαφανισθεῖ!

Ὁ Σταυρός καί τό Πετραχήλι τοῦ π. Νικόλαου

διώκουν τίς ἀσθένειες!

Ἐπίσης παρών ἦταν καί ὁ ἐξάδελφος τοῦ συζύγου μου Μιχάλης, ὁ ὁποῖος εἶχε πόνους στά πόδια, πού τόν ταλαιπωροῦσαν τό τελευταῖο διάστημα. Γονάτισε, καί ὁ π. Νεκτάριος τόν εὐλόγησε μέ τά ἱερά αὐτά φυλακτά τοῦ σαρκικοῦ του πατέρα π. Νικολάου, δηλαδή μέ τόν σταυρό καί τό πετραχήλι, ἐνῶ τοῦ διάβασε εὐχές γιά ἀνάρρωση. Στό σημείο αὐτό ἤθελα νά σημειώσω ὅτι κανείς μας δέν γνώριζε τό πρόβλημα, πού ἀντιμετώπιζε ὁ Μιχάλης, ὥσπου μᾶς τηλεφώνησε δύο ἡμέρες ἀργότερα καί μέ βαθιά συγκίνησή μας διηγήθηκε ὅτι, μετά τήν εὐλογία τῶν ἱερῶν ἀντικειμένων τοῦ π. Νικολάου, οἱ ἐνοχλήσεις στά πόδια ὑποχώρησαν.

Κλείνοντας, σημειώνουμε ὅτι, ὅταν διαβάζαμε στό διαδίκτυο τά θαύματα τοῦ πατέρα Νικολάου καί τῆς πρεσβυτέρας του Ἀνθῆς, δέν μπορούσαμε νά φαντασθοῦμε ὅτι θά εἴχαμε τήν εὐλογία νά ὑποδεχθοῦμε στό σπίτι μας τό Πετραχήλι καί τόν Σταυρό τοῦ γέροντα. Παρακαλούσαμε σιωπηλά νά ἀξιωθεῖ ἡ ταπεινότητά μας νά ζήσουμε καί ἐμεῖς ἕνα, ἔστω μικρό, θαῦμα ἀπό τόν π. Νικόλαο. Ποτέ δέν εἴχαμε διανοηθεῖ ὅτι θά ζούσαμε ὅλα αὐτά τά θαυμαστά! Τίς εὐλογίες καί τίς πρεσβεῖες τοῦ ἁγιασμένου αὐτοῦ λεϋιτικοῦ ζεύγους νά ἔχουμε! Γι’ αὐτό ἄμεσα θά μεταβοῦμε στόν τάφο τους, γιά νά τούς προσκυνήσουμε.

Γερόντισσα Σοφία – Η ασκήτρια της Κλεισούρας και η ιαματική μανδήλα της.

Στον βίο της νεοφανούς Οσίας, αναπτύσσεται και το κεφάλαιο: «Ενδυμασία και συμπεριφορά.

Τα ρούχα της οσίας Σοφίας πάμφτωχα. Εσωτερικά ρούχα ή εσώρουχα δεν είχε. Καμία φορά το καταχείμωνο έριχνε στην πλάτη της μία τρύπια κουβέρτα ή κανένα ποντικοφαγωμένο σάλι. Πάντα ήταν ξυπόλυτη. Σπάνια φορούσε κάτι μάλλινα σκουφούνια,, τρύπια και παλιά, και κάτι παλιοπαντόφλες ή παλιοπάπουτσα. Άλλοτε μάζευε στο τζάκι φύλλα και κλαδιά από τα δέντρα και τρύπωνε μέσα σ΄ αυτά, σαν ποντίκι. Τύχαινε όμως να αρπάξουν φωτιά, και μόλις που πρόφταινε να ξυπνήσει, για να μην καεί ζωντανή. Τότε τα παλιόρουχά της έμεναν για μέρες καμένα, ώσπου να βρεθεί κάποιο καλύτερο. Βλέποντάς την οι προσκυνητές με τα παλιόρουχα μέσα στα κρύα και την υγρασία, της πήγαιναν άλλα, καινούργια και ζεστά. Αλλά αυτή η μακαρία με το ένα χέρι τα δεχόταν και με το άλλο τα σκόρπιζε στους φτωχούς. Καινούργιο ρούχο δεν φόρεσε ούτε κράτησε ποτέ δεύτερη αλλαξιά.
Στο κεφάλι είχε πάντα μαύρη μαντήλα. Τα μαλλιά της, από τον Πόντο ακόμα ούτε τα έλουσε ούτε τα χτένισε και είχαν γίνει σκληρά σαν την ουρά του αλόγου. Από το κεφάλι της έβγαινε ευωδία. Μία φορά προσπάθησε να τα ελευθερώσει κάπως μπροστά στα μάτια, αλλά χρειάστηκε να χρησιμοποιηθεί το ψαλίδι που κούρευαν τα πρόβατα του μοναστηριού. Αντί όμως για άλλη μυρωδιά, έστω ανθρώπινη, το κεφάλι της έβγαζε ευωδία».

Μια πιστή κυρία, γνωστή της οσίας Σοφίας, που διαμένει στην Πτολεμαΐδα, και είναι πραγματικά άνθρωπος του Θεού, η μπαμπο-Κύτσα (τηλ. 2463022109) κατέχει ως κειμήλιο στο κελί της αυτό το ξύλινο κουτί. Μέσα σε αυτό περικλείονται τα μαντήλια από δύο Γερόντισσες. Δεξιά, η θαυματουργή μανδήλα της οσίας Σοφίας της Μονής Κλεισούρας, ενώ αριστερά, της αείμνηστης πρεσβυτέρας Ανθής Πεττα.