ΑΥΛΗ

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2024

Αφιέρωμα στον Όσιο Χριστόφορο Παπουλάκο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ όλο το τεύχος

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2024

Τι σημαίνει μεμψιμοιρία; - "...υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν μπορούν ούτε να καταπιούν!"

Περί μεμψιμοιρίας

Επισκέφθηκαν ένα βράδυ τον αγίας φήμης, π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο ένα ζευγάρι πνευματικών του παιδιών που και οι δύο ήσαν γιατροί.

Η σύζυγος κατάκοπη από την εργασία είπε;

Πάτερ ζωή είναι αυτή; Από τις έξι το πρωί είμαστε στο πόδι και μόλις τώρα φύγαμε από το νοσοκομείο, ακόμη και το φαγητό το τρώμε στο πόδι. Και αύριο πάλι τα ίδια. Πόσο να αντέξει κανείς;

Το καλύτερο παιδί μου αυτή την ώρα θα ήταν να σκεφθείς αυτά που έχεις. Και πρώτα - πρώτα ότι έχεις υγεία και δεύτερον ότι έχεις εκπληρώσει ένα όνειρό σου ότι είσαι γιατρός και τρίτον ότι έχεις κάνει ένα πετυχημένο γάμο. Εκατοντάδες γυναίκες στην ηλικία σου θρηνούν πάνω σε ερείπια. Δυστυχώς εμείς οι άνθρωποι σκεφτόμαστε πάντα μόνο ό,τι μας λείπει και ποτέ αυτό το οποίο έχουμε.

Να! Σκεφτήκαμε ποτέ να πούμε δόξα τω Θεώ γιατί μπορούμε να πίνουμε νερό;

Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν μπορούν ούτε να καταπιούν!

("Υποθήκες ζωής" από τη ζωή και το έργο του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου σ.248)

Ἡ ἀνθρωπίνη λογική! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΛΟΥΚΑ (22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024)

«Ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν» (Λουκ. Ε΄ 5)

Ἡ ἀνθρωπίνη λογική!

Ὁ Κύριος εὑρίσκεται, εἰς τὴν παραλίαν τῆς λίμνης Γεννησαρέτ! Βλέπει ὅτι, ὡς συνέβαινε συνήθως, ὁ κόσμος ἤρχισεν ἵνα συνωστίζεται πλησίον Του! Ἐκεῖ πλησίον, εὑρίσκονται δύο πλοιάρια, καὶ οἱ ἁλιεῖς, κατάκοποι ἀπὸ τὴν ὁλονύκτια ἐργασία τους, - ἥτις, μάλιστα, δὲν ἀπέφερε τὸ παραμικρὸν κέρδος, - πλένουσι τὰ δίκτυά των, καὶ ἑτοιμάζονται διὰ τὴν ξεκούρασίν των! Ὅμως, ὁ Κύριος, δείχνει νὰ μὴν αἰσθάνεται τὸν κόπον καὶ τὴν ταλαιπωρία των, καὶ ἀφοῦ ἐμβαίνει εἰς τὸ πλοιάριον τοῦ Σίμωνος, τοῦ ἐζήτησεν ἵνα ἀπομακρυνθῇ ὀλίγον ἀπὸ τὴν ἀκτήν, ὥστε νὰ κηρύξῃ πρὸς τὸν λαόν, ὅστις καὶ ἤκουεν … ἐκ τῆς παραλίας!

Ὅταν ἐτελείωσε τὸν λόγον καὶ τὴν διδασκαλίαν Του, ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Σίμωνα καὶ ζητεῖ ἀπὸ τοῦτον, ἵνα καὶ πάλιν, ἀνοιχθῶσιν εἰς τὸ βάθος τῆς λίμνης καὶ ἐπαναρρίψωσι τὰ δίκτυά των … «πρὸς ἄγραν»! Ὁ Σίμων, δὲν θέλει ἵνα ἀρνηθῇ εἰς τὸ θέλημα τοῦ Διδασκάλου, ἔστω καὶ ἂν ἡ λογική του … δὲν συμφωνεῖ! Ὡς «ἐπαγγελματίας ψαρᾶς», θὰ ἐλέγωμεν, σκέπτεται ὅτι, ἀφ’ ἑνὸς μὲν … «δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν»! Ἀφ’ ἑτέρου δέ, γνωρίζει στοιχειωδῶς, ὅτι ἡ ὥρα αὕτη ἡ μεσημβρινή, εἶναι ἀκατάλληλος διὰ τὴν τοιαύτην ἐργασίαν! Ὡς γνώστης ἐκείνης τῆς λίμνης, ἀκούει τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, … μόνον ὡς ἐντολήν, καὶ πειθαρχεῖ˙ «ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον»! Ἂν καὶ ἡ λογική του τὸν ἀποθαρρύνει καὶ θεωρεῖ ὅτι … «ἄδικος κόπος», ἐμπιστεύεται τὸν παντοδύναμον λόγον τοῦ Διδασκάλου του!

Ὅμως, … ὁποία ἔκπληξις! Θαῦμα τεράστιον! Τὰ δίκτυα, πρὶν κἂν ριφθῶσιν εἰς τὴν λίμνην, θὰ ἐλέγωμεν, ἤρχισαν ἵνα γεμίζωσιν ἐκ τῶν ἰχθύων! Ὁ θεῖος Χρυσόστομος, λέγει χαρακτηριστικῶς, (εἰς ἁπλῆν μετάφρασιν), ὅτι … «εἰς τὸ κέλευσμα τοῦ Δημιουργοῦ των, οἱ ἰχθῦες "συνηγωνίζοντο" ποῖος ἐκ τούτων θὰ εἰσέλθῃ πρῶτος εἰς τὸ δίκτυον τοῦ Πέτρου»! Πληροῦνται τὰ δίκτυα, πληροῦται καὶ τὸ πλοῖον τοῦ Πέτρου, καλοῦσι καὶ τὸ παραπλέον πλοιάριον ἵνα συμβαστάξῃ τὸν ἀπίθανον ὄγκον τῶν ἰχθύων, ἕως ὅτου … «ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά»! Ὁ Πέτρος στέκει ἔκπληκτος πρὸ τοῦ θαύματος! Μετανοεῖ διὰ τὴν ἐπιφύλλαξίν του εἰς τὸν λόγον τοῦ Σωτῆρος, καὶ συντετριμμένος, «προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον» (Λουκ. Ε΄ 8-9)! Διεψεύσθη παταγωδῶς ἡ ἀνθρωπίνη λογική του, ἡ γνῶσις καὶ ἡ πεῖρά του! Παρακαλεῖ τὸν Κύριον ἵνα … ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ πλοιαρίου του, αἰσθανόμενος τὴν ἁμαρτωλότητα καὶ ἀναξιότητά του!

Πίστις καὶ λογική!

Ἀντίθετοι καταστάσεις! Ἡ λογική, μέν, σὲ «ὑποχρεώνει» ἵνα ὑποτάσσεσαι εἰς τὰς αἰσθήσεις … Βλέπω κάτι, ἆρα ὑπάρχει! Γεύομαι, ἐπίσης, τροφήν τινα, ἆραγε ὑπάρχει αὕτη καὶ μὲ τρέφει καὶ μὲ συντηρεῖ σωματικῶς! Ἀκούω ἤχους καὶ κρότους καὶ φωνάς, ἆρα ὑπάρχουσιν οἱ ἄνθρωποι οἱ κραυγάζοντες καὶ φωνασκοῦντες, καὶ ἆρα συμβαίνουσι ποικίλα φυσικὰ φαινόμενα ἅτινα προκαλοῦσι τοὺς συγκεκριμμένους κρότους καὶ ἤχους. Πολὺ περισσότερον, ἅπτομαι καὶ ἐγγίζω … ἆραγε, ὑπάρχει ἡ αἰσθητὴ ὕλη καὶ τὰ αἰσθητὰ στοιχεῖα, ἅτινα βεβαιώνουσι ὅτι ὑπάρχουσι καὶ καταλαμβάνουσι συγκεκριμμένον χῶρον διὰ τοῦ ὄγκου των! Ὀσμίζομαι ὀσμήν τινα, καὶ αὕτη μὲ πείθει ὅτι … προέρχεται ἀπὸ συγκεκριμμένο συμβᾶν ἢ συγκεκριμένην παρουσίαν προσώπου τινος ἢ καὶ πράγματος! Ταῦτα «διδάσκει» καὶ συμβουλεύει καὶ βεβαιοῖ ἡ ἀνθρωπίνη λογική!

Ἡ πίστις, ὅμως, εἶναι διὰ τὴν λογικήν μας … παράλογος καὶ ἀνυπόστατος! Ἔστω καὶ ἂν πολλάκις συνέβησαν καὶ ἔτι συμβαίνουσι θαύματα! Ἔστω καὶ ἂν βλέπωμεν ἢ πληροφορούμεθα, θεραπείας αὐτομάτους καὶ ἀκατανοήτους διὰ τὰ δεδομένα τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς λογικῆς! Ἔστω καὶ ἂν εἴμεθα αὐτήκοοι καὶ αὐτόπται τοιούτων θαυμαστῶν γεγονότων, ἡ λογική μας ἐπαναστατεῖ …! Ἀκόμη καὶ ἂν μᾶς βεβαιοῖ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, ὅτι … πέραν τῆς τοιαύτης βιολογικῆς ζωῆς, ὑπάρχει ἡ ἐξόχως ἀνωτέρα καὶ αἰώνιος Οὐράνιος Βασιλεία, ὀλίγοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες κατόρθωσαν ἵνα ὑποτάξωσι τὴν λογικὴν εἰς τὴν πίστιν, καὶ … περιφρονήσωσι τὰ φαινόμενα ὡς φθαρτὰ καὶ παρερχόμενα, καὶ ζήσωσι προσκαρτεροῦντες τὰ αἰώνια καὶ ἄφθαρτα!

Αὕτη ἡ πίστις, ὁδηγεῖ εἰς τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Κυρίου! Διὰ ταύτης, οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ πιστεύσαντες εἰς τὰ ἐρχόμενα καὶ ὑπεσχημένα ὑπ’ Αὐτοῦ (τοῦ Θεοῦ), … «κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· … ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· … ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, … ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 33-40). Ἡ πίστις αὕτη εἶναι ἐκείνη ἥτις … δὲν ὀρθοφρονεῖ καὶ δὲν «λογικεύεται» εἰς τὰς αἰσθήσεις, καὶ δὲν «ἐξαπατᾶται» ἐκ τῶν ὁρωμένων καὶ αἰσθητῶν, ἀλλὰ παραμένει συνεπὴς καὶ «πιστή» εἰς τὰς διαβεβαιώσεις τοῦ Κυρίου!

Τὰ θαύματα!

Πολλάκις, ἐκ τοῦ παρόντος «βήματος», ἀνεφέρθημεν εἰς τὰ ἄπειρα θαύματα τοῦ Κυρίου μας! Θαύματα, ἅτινα ἐνήργησεν εἴτε ὁ ἴδιος, εἴτε (ὁ ἴδιος καὶ πάλιν) διὰ τῶν, κατὰ καιρούς, ἁγίων Του! Μία μόνον μικρὰ ἐνασχόλησις μετὰ τούτων, μᾶς πείθει, πρωτίστως, καὶ μᾶς βεβαιοῖ, ὅτι διὰ τῶν τοιούτων θαυμάτων, ἀνετράπησαν ἀλλὰ καὶ ἔτι ἀνατρέπονται οἱ νόμοι τῆς φύσεως! Καὶ δὲν εἶναι μόνον αἱ ὑπερφυσικαὶ θεραπεῖαι ποικίλων ἀνιάτων ἀσθενειῶν ἀλλὰ καὶ αἱ ἀμέτρητοι, κατὰ καιρούς, νεκραναστάσεις! Εἶναι ἐπὶ πλέον, αἱ Θεῖαι ἐπεμβάσεις καὶ παρεμβάσεις, εἰς φυσικὰ γεγονότα (σεισμούς τε καὶ καταποντισμούς, πυρκαϊὰς καὶ πλημμῦρας, ἀνέμους καὶ στροβίλους κ.λ.π.), ἅτινα ὑποτάσσονται καὶ πειθαρχοῦσιν εἰς τὰ θεῖα κελεύσματα! Ὣς τότε ὁ ἄνεμος καὶ ὁ κλύδων τῆς θαλάσσης, οἵτινες ἐσιώπησαν πειθαρχοῦντες εἰς τὴν θείαν προσταγήν, «πεφίμωσο»!

Ἀκόμη δὲ ἐντονώτερον διακρίνομεν τὴν ἐκ Θεοῦ παρέμβασιν, εἰς τὰς προφητείας καὶ προοράσεις καὶ διοράσεις, ἁγίων (ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν), οἵτινες προέβλεψαν γεγονότα εὐχάριστα καὶ δυσάρεστα, ἅτινα καὶ ἐσυνέβησαν καὶ ἐπαλήθευσαν τοὺς … προβλέψαντας! Ταῦτα καὶ ἄπειρα ἕτερα … πείθουσιν ἡμᾶς εἰς τὸ γεγονὸς τὸ ἀναμφισβήτητον, ὅτι, πέραν τῶν ὁρωμένων καὶ αἰσθητῶν, ὑπάρχουσι καὶ τὰ ἀόρατα καὶ πνευματικά! Πέραν τῶν ψηλαφομένων καὶ ὅμως, … φθαρτῶν καὶ θνητῶν, ὑπάρχουσι τὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια καὶ ἀθάνατα καὶ ἀτελεύτητα! Ὑπάρχουσιν ἐκεῖνα, «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α΄ Κορ. Β΄9)! Ταῦτα, κατ’ οὐσίαν, εἶναι τὰ πραγματικά, καὶ διὰ ταῦτα ἀξίζει ἵνα ἀγωνιζώμεθα καὶ περιφρονήσωμεν κάθε τι γήϊνον καὶ ὑλικὸν καὶ μάταιον!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2024

Εβδομαδιαίο Φυλλάδιο
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2024

Διατί, ὅμως, ἀποστρεφόμεθα τὸν Θεόν; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ (15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024)

«Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ

ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ» (Ματθ. Η΄ 38).

Ἡ αἰσχύνη!

Τὸ νὰ αἰσχύνεται (ἐντρέπεται) κάποιος, ἴσως τοῦτο εἶναι τιμητικὸν διὰ τοῦτον, ἴσως, ὅμως, εἶναι καὶ προσβλητικὸν καὶ ὑποτιμητικόν! Καὶ λέγομεν τοῦτο, διότι ὄντως ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων, ἡ ἐντροπὴ καὶ ἡ αἰδὼς καὶ ἡ σωφροσύνη, ἀλλὰ καὶ ἡ ταπείνωσις καὶ ὁ σεβασμός, - ἅτινα, θὰ ἐλέγωμεν ὅτι εἶναι παρεμφερῆ καὶ συνιστῶσι τὸν σεμνὸν καὶ σοβαρὸν ἄνθρωπον, - ἦσαν ἰδιαίτερα «κοσμητικὰ» στοιχεῖα, διὰ τὸν κάθε ἄνδρα καὶ διὰ τὴν κάθε γυναίκα, ἰδιαιτέρως δὲ διὰ τοὺς νέους καὶ τὰς νεάνιδας! Ὡς ἔλεγον χαρακτηριστικῶς οἱ πατέρες καὶ μητέρες καὶ πάπποι καὶ προπάπποι, οἵτινες χαρακτηρίζονται ὡς … «παλαιᾶς κοπῆς», τὸ νὰ «κοκκινίζει ὁ νέος καὶ ἡ κόρη, εἶναι σημεῖον καὶ στοιχεῖον ποὺ δείχνει τὴν ἀξίαν τοῦ ἤθους των»!

Ὅμως ὑπάρχει καὶ ἡ ἐντροπὴ ἥτις - ὡς ἐν προκειμένῳ - καταδικάζεται ὑπὸ τοῦ Κυρίου! Εἶναι ἡ ἐντροπὴ ἐκείνη, ἥτις προσβάλλει τὸν ἄνθρωπον καὶ δὴ τὸ χριστιανόν! Εἶναι ἐκείνη ἡ προδοτικὴ στᾶσις ἡμῶν, ἔναντι τῶν Θείων καὶ ὁσίων καὶ ἱερῶν, διὰ τὰ ὁποῖα, ἐνῶ θὰ ἔπρεπεν ἵνα αἰσθανώμεθα χαρὰν καὶ τιμὴν καὶ ἱερὰν καύχησιν, ἀντιθέτως, … κύπτομεν ὡς ἔνοχοι, καὶ κρυπτόμεθα, καὶ προσποιούμεθα ὅτι … ἀπέχομεν τῶν τοιούτων, καί, πολλάκις, ἀναθεωροῦμεν ἀκόμη καὶ αὐτὴν τὴν πίστιν ἡμῶν, καὶ ἀποκόπτομεν ἑαυτοὺς ἐκ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν! Ἐκεῖνο εἰς τὸ ὁποῖον ὑπέπεσεν ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων Πέτρος, καὶ τὸ ὁποῖον ἀποδοκιμάζομεν ἰδιαιτέρως κατὰ τὰς ἡμέρας τῆς Μ. Ἑβδομάδος, … εἰς τοῦτο ἀκριβῶς πίπτομεν καὶ διὰ τοῦτο τὸ ἴδιον ἐντρεπόμεθα!

Ἐντροπή – προδοσία!

Ἀνεφέρθημεν, ἤδη εἰς τὸν κορυφαῖον ἐκ τῶν δώδεκα, τὸν Ἀπόστολον Πέτρον! Ἂς ἐμμείνωμεν εἰς τοῦτον, καὶ κυρίως εἰς τὴν φοβερὰν πτῶσιν του! Βεβαίως, αἰτούμεθα τὴν συγνώμην του, διότι, μετὰ τὴν τοιαύτην πτῶσιν καὶ συντριβήν του, ἠκολούθησεν ἡ μετάνοιά του καὶ ἡ «πνευματική του ἀνάστασις», καὶ σήμερον τιμᾶται καὶ δοξάζεται ὑπὸ τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας ὡς πρωτοκορυφαῖος, μετὰ τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν, Παύλου!

Ὅταν οὗτος (ὁ Πέτρος), «ἔπεσεν» εἰς τὴν τοιαύτην ἄρνησιν, ἀκούων τὸν ἀλέκτορα νὰ … «φωνῇ», ἐνεθυμήθῃ τὴν πρόρρησιν τοῦ Διδασκάλου, ἥτις εἶχεν προβλέψει τὴν τοιαύτην πτῶσιν του, καὶ … «ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς» (Ματθ. ΚΣΤ΄ 75)! Μετενόησε μέν, καὶ μάλιστα εἰλικρινῶς, ἀλλὰ ἡ ἀπόστασις ἥτις ὑπῆρχεν μεταξὺ τούτου καὶ τοῦ Ἀποστολικοῦ του ἀξιώματος, ἦτο ἀκόμη, … μεγάλη! Οἱ θεῖοι πατέρες, διακρίνουσιν εἰς τὴν φρᾶσιν ἐκείνην τοῦ Ἀγγέλου πρὸς τὰς Μυροφόρους, - «εἴπατε τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ» (Μάρκ. ΙΣΤ΄ 7), - ἀσφαλῶς τὴν ἄπειρον Θείαν Ἀγάπην, διότι ὁ Ἰησοῦς ἤθελε τὸν μαθητήν Του μετὰ τῶν … ἄλλων μαθητῶν Του, ἀλλὰ ἡ μετάνοιά του ἴσως δὲν ἔφτανε ἀκόμη …! Διὰ τοῦτο ἀκριβῶς, ἐπηκολούθησεν ἡ συνάντησις εἰς τὴν Τιβεριάδα κατὰ τὴν ὁποίαν, … διὰ τῆς τριπλῆς ἐρωτήσεως, - «Πέτρε φιλεῖς με;» - καὶ διὰ τῆς ἐν ταὐτῷ τριπλῆς ἀπαντήσεως, - «ναὶ Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε», - ἐπανέρχεται καὶ πάλιν ὁ Πέτρος εἰς τὴν … θέσιν του!

Συνεπῶς, ἡ ἐντροπὴ διὰ τὴν πίστιν ἡμῶν καὶ τὴν ἀγάπην μας πρὸς τὸν Κύριον, ἀλλὰ καὶ δι’ ἐκεῖνα, ἅτινα ἐντέλλεται ὁ Θεῖος Νόμος καὶ τὰ ὁποῖα ὀφείλομεν ὡς χριστιανοὶ ἵνα ἐφαρμόζωμεν καὶ ἀκολουθῶμεν, συνιστῶσι βαρυτάτην πτῶσιν! «Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων» (Μάρκ. Η΄ 38), εἶπεν ὁ Χριστός!

Ποῖος θὰ ἐνετρέπετο ποτέ, διὰ τὸν ἰδικόν του ἄνθρωπον; Ποῖος πατὴρ καὶ ποία μήτηρ, θὰ ἐκρύπτετο καὶ θὰ ἐσυστέλλετο, ἐπειδὴ ὁ υἱὸς ἢ ἡ θυγάτηρ «βαρύνονται» ὑπό τινος σωματικῆς ἀσθενείας; Ποῖος θὰ διενοεῖτο ἵνα ἀρνηθῇ καὶ ἀποκληρώσῃ τὸ «παιδί» του, ἐπειδὴ τοῦτο δὲν ἐκπληροῖ τοὺς ὅρους μιᾶς «ἀνθρωποφάγου» κοινωνίας; Ἀσφαλῶς … οὐδείς! Καὶ ἐρωτῶμεν, οὐχὶ διὰ νὰ λάβωμεν ἀπαντήσεις ἐπὶ τῶν τοιούτων ἐρωτημάτων, ἀλλὰ διότι θεωροῦμεν αὐτονοήτους τὰς ἀπαντήσεις! Ἀκόμη καὶ ἄνθρωποι τοῦ «περιθωρίου», οἵτινες «περιθωριοποιήθησαν» ὑπὸ τῆς κοινωνίας διά τινα ἀδικήματα ἢ καὶ ἐγκλήματα, οἱ γονεῖς των, εἶχον καὶ ἔχουσι πάντοτε λόγους κατανοήσεως καὶ δικαιολογητικούς, προκειμένου ἵνα ἐκφράσωσι τὴν ἀγάπην των εἰς τὰ τέκνα των!

Διατί, ὅμως, ἀποστρεφόμεθα τὸν Θεόν;

Καὶ ἐὰν μέν, ἐνετρεπώμεθα καὶ ἀπεστρεφώμεθα, - εἰς ἀκραίας περιπτώσεις, καὶ δι’ ἀκραῖα ἀδικήματα, - τὰ τέκνα μας καὶ ἄλλα ἠγαπημένα μας πρόσωπα, … τὸν Κύριον διατί τὸν ἀπεστράφημεν; Διατί «ἐπαισχυνόμεθα» διὰ τὸν γλυκύτατον Ἰησοῦν, ὅστις ἔδειξε καὶ ἔτι δεικνύει, ἀγάπην καὶ ἀνοχὴν καὶ μακροθυμίαν εἰς ἡμᾶς τοὺς ἀχαρίστους καὶ ἁμαρτωλούς; Ὅστις οὐδέποτε «ἐψυχράνθῃ» μεθ’ ἡμῶν, ἔστω καὶ ἂν ἅπαντες ἀποδεχώμεθα, ὅτι εἴμεθα ἀνάξιοι τῆς οἷασδήποτε εὐλογίας καὶ εὐεργεσίας Του! Παρ’ ὅτι πολλάκις, - εἰς δυσκόλους καταστάσεις τῆς ζωῆς ταύτης, - ἀπαιτῶμεν παρ’ Αὐτοῦ τὴν ἄμεσον παρέμβασίν Του, ἀμέσως κατόπιν, παριστάνομεν ἑαυτούς, ψυχροὺς καὶ ἀκάμπτους καὶ ἐγωιστάς, καὶ δὲν ἐκφράζομεν, οὔτε κἂν διὰ τῆς καρδίας καὶ τῶν χειλέων μας, ἓν στοιχειῶδες «εὐχαριστῶ»! Ποῖον παράπονον θὰ ἠδύνατό τις ἵνα ἐκφράσῃ κατὰ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν;

Ἐὰν κάνωμεν μίαν σύντομον ἀναδρομὴν εἰς τὴν πορείαν μας τῆς ζωῆς ταύτης καὶ εἴχωμεν τὴν ἀπαιτουμένην εἰλικρίνειαν, θὰ διεπιστώνομεν ὅτι ὁ βίος ἡμῶν εἶναι πλήρης δώρων καὶ θείων εὐεργεσιῶν! Δῶρα μικρὰ καὶ μεγάλα, δῶρα ὑλικά τε καὶ πνευματικά, δῶρα ἅτινα, οὐδεὶς ἕτερος δύναται ἵνα χαρίσῃ ποτὲ εἰς ἡμᾶς ὅσον καὶ ἂν λέγῃ ὅτι μᾶς ἀγαπᾷ! Ποῖος, ἀληθῶς, θὰ ἠδύνατο ἵνα προσφέρῃ εἰς τὴν ὑγείαν μας; Ποῖος θὰ ἐχάριζεν εἰς ἡμᾶς τὴν … ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν; Ποῖος θὰ ἀπετόλμα ἵνα θυσιάσῃ ἑαυτὸν ἀκόμη καὶ διὰ τὰ πλέον ἠγαπημένα του πρόσωπα; Καὶ ὅμως, πάντα ταῦτα καὶ ἀπείρως περισσότερα καὶ ἔτι μεγαλύτερα, προσέφερεν καὶ προσφέρει ὁ Πανάγαθος καὶ Πανοικτίρμων Κύριος!

Βεβαίως, ὑπῆρξαν καὶ ἔτι ὑπάρχουσιν ἐκεῖνοι οἵτινες ἐξετίμησαν ταύτας τὰς οὐρανίους δωρεάς, καὶ προσέφερον καὶ οὗτοι ὡς ἀντίδωρον εἰς τὸν Εὐεργέτην των, … ἑαυτούς, εἴτε ὡς ἄμωμα σφάγια τῆς Ἁγίας μας Πίστεως, εἴτε ὡς ἀγωνιστὰς τῆς εὐσεβείας καὶ τῆς πίστεως … Εἰς τούτους τοὺς ἀγαπήσαντας τὸν Ἰησοῦν καὶ θυσιαζομένους ὑπὲρ τοῦ Θείου Αὐτοῦ Ὀνόματος, εἴθε ἵνα ἐντάξωμεν καὶ ἑαυτούς! Ἂς μὴν φέρωμεν τὸν Χριστόν, εἰς τὴν δύσκολον θέσιν, ἵνα ἐντραπῇ δι’ἡμᾶς! Θὰ εἶναι ἴσως ὁ τοιοῦτος Θεῖος ἀποτροπιασμός, ἡ φρικτωτέρα καὶ ὀδυνηροτέρα … κόλασις! Δὲν εἶναι, τόσον, ἀπαίτησις τοῦ Κυρίου, τὸ νὰ ὀφείλωμεν νὰ τὸν ὁμολογῶμεν, ὅσον εἶναι … ἰδική μας ὑποχρέωσις καὶ αὐτονόητος «δέσμευσις»! Εἶναι, ἡ ὁμολογία καὶ ἡ ἀγάπη μας, ἕνα ἐλάχιστον … «εὐχαριστῶ», εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν Πατέρα ἡμῶν, τὸν ἀείποτε ἡμᾶς ἀγαπῶντα καὶ ὑπερασπιστὴν ἡμῶν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν