Περί μεμψιμοιρίας
Επισκέφθηκαν ένα βράδυ τον αγίας φήμης, π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο ένα ζευγάρι πνευματικών του παιδιών που και οι δύο ήσαν γιατροί.
Η σύζυγος κατάκοπη από την εργασία είπε;
Πάτερ ζωή είναι αυτή; Από τις έξι το πρωί είμαστε στο πόδι και μόλις τώρα φύγαμε από το νοσοκομείο, ακόμη και το φαγητό το τρώμε στο πόδι. Και αύριο πάλι τα ίδια. Πόσο να αντέξει κανείς;
Το καλύτερο παιδί μου αυτή την ώρα θα ήταν να σκεφθείς αυτά που έχεις. Και πρώτα - πρώτα ότι έχεις υγεία και δεύτερον ότι έχεις εκπληρώσει ένα όνειρό σου ότι είσαι γιατρός και τρίτον ότι έχεις κάνει ένα πετυχημένο γάμο. Εκατοντάδες γυναίκες στην ηλικία σου θρηνούν πάνω σε ερείπια. Δυστυχώς εμείς οι άνθρωποι σκεφτόμαστε πάντα μόνο ό,τι μας λείπει και ποτέ αυτό το οποίο έχουμε.
Να! Σκεφτήκαμε ποτέ να πούμε δόξα τω Θεώ γιατί μπορούμε να πίνουμε νερό;
Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν μπορούν ούτε να καταπιούν!
("Υποθήκες ζωής" από τη ζωή και το έργο του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου σ.248)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου