"Ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς" - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΓΔΟΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020)

"ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον" (Ματθ. ΙΔ΄ 22)

"Ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς".

Μᾶς ἐκπλήσσει, σήμερον, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος προβαίνει εἰς μίαν κίνησιν ... "ἐκβιαστικήν"! Καὶ λέγω, "μᾶς ἐκπλήσσει", διότι ὁ Θεῖος Λόγος Του ἦτο καὶ εἶναι πάντοτε προτρεπτικὸς καὶ παροτρυντικὸς καὶ ἐνθαρυντικός, ἀλλὰ οὐδέποτε ἐπιβλητικὸς καὶ καταναγκαστικὸς καὶ ὑποχρεωτικός. Ὁ Διδάσκαλος, πάντοτε συνεβούλευε καὶ ἐνεθάρρυνε καὶ καθωδηγοῦσε, ἢ καὶ "ἀπειλοῦσε" καὶ ἐγίνετο αὐστηρὸς καὶ "σκληρὸς" ἐνίοτε, ἀλλὰ ποτὲ δὲν ὑπεχρέωσε οὐδένα νὰ Τὸν ... ἀκολουθήσῃ, ἢ νὰ ἐφαρμώσῃ τὰς ἐντολάς Του! Καλοῦσε καὶ καλεῖ πάντοτε τὸν ἄνθρωπον νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ, χωρὶς ἐκβιασμοὺς καὶ ἀπειλάς, ἀλλὰ πάντοτε μὲ τὴν Ἀλήθειαν ...! Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἄλλωστε ἡ πρόσκλησις τὴν ὁποίαν ἀπευθύνει πρὸς ἅπαντας καὶ ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸν "θεμέλιον λίθον" τῆς ὅλης διδασκαλίας Του˙ "ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ... Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ..." (Μάρκ. Η΄ 34-35). Αὗται αἱ δύο λέξεις, "ὅστις" καὶ "ὅς", τίποτε ἀλλο δὲν ὑπογραμμίζουν, παρὰ τὴν ἐλευθερίαν τὴν ὁποίαν μᾶς ἔχει δώσει καὶ βάσει τῆς ὁποίας, δύναται ὁ καθείς καὶ νὰ Τὸν ἀρνηθῇ καὶ νὰ Τὸν ἀποστραφῇ καὶ νὰ Τὸν ... ὑβρίσῃ καί, γενικῶς, νὰ Τὸν ... ἀντιμετωπίζῃ ὡς ... ἐχθρόν του! Χαρακτηριστικός, ἐδῶ, εἶναι καὶ ὁ λόγος τοῦ ἐχθροῦ τοῦ Θεοῦ τὸν ὁποῖον βλέπομεν εἰς τὸν Ἰώβ! "λέγει δὲ Κυρίῳ (ὁ ἀσεβής)· ἀπόστα ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι" (Ἰὼβ ΚΑ΄ 14).

Τὸ γεγονός.

Ἂς ἴδωμεν, ὅμως, τὶ ἀκριβῶς ἔχει συμβεῖ ... Ὁ Διδάσκαλος εὑρίσκεται ἀναμέσον ὄχλου πολλοῦ ὁ ὁποῖος ἀπολαμβάνει, ἀφ᾿ ἑνὸς τὰ θαύματά Του καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου τὴν ἔξοχον διδασκαλίαν Του. Εἶναι κυριολεκτικῶς "καθηλωμένος" ὁ λαός, καὶ διὰ τοῦτο περνᾷ ἡ ὥρα χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουν! Οἱ μαθηταὶ συνιστοῦν εἰς τὸν Κύριον νὰ σταματήσῃ τὴν δραστηριότητά Του καὶ νὰ "ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους", " ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα", ὅμως ὁ Χριστός, δίδει ἐντολὴν εἰς τοὺς μαθητάς Του, οὗτοι νὰ τροφοτήσουν τὸν λαόν ... Ἐκεῖνοι δηλώνουν ἀδύναμοι διὰ ... κάτι τέτοιο, ἀφοῦ ἡ τροφὴ τὴν ὁποίαν διαθέτουν, εἶναι, μόλις, πέντε ἄρτοι καὶ δύο ἰχθύες! Ὁ Κύριος, ὅμως, δίδει ἐντολὴν εἰς τοὺς μαθητάς Του νὰ φέρουν ἐνώπιόν Του ταῦτα τὰ ὀλίγα τρόφιμα καὶ ἀφοῦ ἔδωσε ἐντολὴν εἰς τὸ πλῆθος νὰ καθίσουν εἰς τὸν χόρτον τοῦ ἐδάφους, ἐν συνεχείᾳ, "ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε" τὰ τρόφιμα καὶ ... ἔκοπτε μὲ τὰ πανάγια χέρια του καὶ ἔδιδεν εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ ἐκεῖνοι εἰς τὸν λαόν!
Ἔκοπτεν ὁ Κύριος καὶ διεμοίραζον οἱ μαθηταί, ἕως ὅτου ... "ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. Οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων" (Ματθ. ΙΔ΄ 20-21). Θαῦμα ὑπερμέγιστον! ... καὶ συνεπῶς, ὁ θαυμασμὸς καὶ ἐνθουσιασμὸς τοῦ πλήθους, τεράστιος καὶ ἔκδηλος ...! Δυνάμεθα νὰ φαντασθοῦμε κάποιας σκηνὰς εἰς τὸν ὑπαίθριον ἐκεῖνον χῶρον, ὅταν ... ἄνθρωποι κατασυγκινημένοι καὶ κατενθουσιασμένοι, σπεύδουσι πρὸς τὸν Κύριον καὶ τοὺς μαθητάς, ὄχι μόνον διὰ νὰ τοὺς εὐχαριστήσουν διὰ τὴν τροφήν, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ τοὺς δοξάσουν, - καί, ὡς συνήθως ἔκαμαν - νὰ ὑψώσουν τὸν Χριστὸν εἰς τὸν Βασιλικὸν Θρόνον. Ὁ Κύριος, ὅμως, δὲν παρασύρρεται ἐκ τοιούτων ἐκδηλώσεων, ἀλλὰ - καὶ ὡς βλέπωμεν, - σπεύδει καὶ ... ὑποχρεώνει τοὺς μαθητάς Του, νὰ ἔμβουν εἰς τὸ πλοῖον καὶ νὰ φύγουν ἀπὸ τὸν χῶρον ἐκεῖνον ...!

Ὁ κίνδυνος ...

Διατί, ἆραγε; Εἶναι ἁπλοῦν καὶ εὔκολον νὰ τὸ καταλάβωμεν ... Ὑπάρχει κίνδυνος ...! Κίνδυνος τεράστιος τὸν ὁποῖον ὅμως οἱ ἄνθρωποι ... ἀδυνατοῦν νὰ καταλάβουν καὶ νὰ προλάβουν! Ὁ κόσμος, σπεύδει καὶ πρὸς τὸν Κύριον ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς μαθητάς, διὰ νὰ τοὺς εὐχαριστήσῃ καὶ τοὺς δοξάσῃ ... Ποῖος εἶναι ὁ κίνδυνος;;; Ἀσφαλῶς, ὁ ἐγωϊσμὸς καὶ ἡ ὑπερηφάνεια ... ποὺ κρύπτονται συνήθως, πίσω ἀπὸ ἐπαίνους καὶ ἐπευφημίας καὶ λόγια εὐχαριστίας ...! Ὁ Κύριος, δὲν ἀπειλεῖται, οὔτε συγκινεῖται ἀπὸ τοιαύτας ἐκδηλώσεις! Οἱ μαθηταί, ὅμως ...; Οὗτοι εἶναι ἄνθρωποι ἁμαρτωλοὶ καὶ συνεπῶς, ἀρέσκονται εἰς κολακείας καὶ ἄλλας παρομοίας ἐκδηλώσεις! Καὶ ἐδῶ ἀκριβῶς ὑπάρχει ... ὁ κίνδυνος! Ὁ κίνδυνος τῆς πτώσεως καὶ τῆς ἁμαρτίας! Διὰ τοῦτο ὁ Κύριος, ἔσπευσε νὰ φυγαδεύσῃ τοὺς μαθητάς Του, ἀπὸ τὸν χῶρον ἐκεῖνον. Τοιουτοτρόπως δέ, μᾶς δίδει ἠχηρότατον μήνυμα, διὰ τὸ ... πῶς πρέπει νὰ ἀποφεύγωμεν, ἀλλὰ καὶ νὰ προφυλάσσωμεν καὶ τοὺς ἄλλους, ἀπὸ τοιαύτας πνευματικὰς παγίδας!
Οἱ ἄνθρωποι ἀρέσκονται εἰς ἐπαίνους καὶ λόγους κολακείας! Καὶ προσφέρομεν ... τοιαῦτα, ἀλλὰ καὶ τὰ περιμένομεν καὶ τὰ δεχόμεθα εὐχαρίστως ...! Τοῦτο, ὅμως, εἶναι καλὸν ἢ εἶναι ἁμάρτημα;;; Ἐν προκειμένῳ, ὁ Κύριός μας, μᾶς δίδει τὴν ἀπάντησιν! Ἂν ὅμως ἀνατρέξωμεν καὶ εἰς τὴν ζωὴν τῶν ἀγωνιστῶν, δηλαδὴ τῶν Ἁγίων μας, θὰ ἴδωμεν ὅτι ἀπέφευγον καὶ ἐμίσουν ἀπὸ καρδίας τὸν οἷονδήποτε ἔπαινον! Ἐλυποῦντο καὶ ἐθεώρουν ὅτι διὰ τοῦ στόματος τῶν "καλολογούντων" αὐτούς, ὡμίλει ὁ διάβολος καί, ἄλλοτε παρακαλοῦντες καὶ ἄλλοτε ἀπαιτοῦντες, διέκοπτον τὰς ἐπευφημίας! Ὄχι δὲ μόνον, δὲν ἐδέχοντο ..., ἀλλ᾿ οὔτε καὶ ἐπήνουν ... οὐδένα! Ἰδίως εἰς τοὺς μοναχοὺς καὶ τοὺς Ἀσκητάς, οἱ ὁποῖοι ἀπέφευγον "τὸν κόσμον καὶ τὰ τοῦ κόσμου τερπνά", διὰ νὰ ζήσουν "μόνοι, μόνῳ τῷ Θεῷ διαλεγόμενοι", ὁ συνήθης πόλεμος τοῦ πονηροῦ τὸν ὁποῖον ἀντιμετώπιζον, ἦτο ὁ, "ἐκ δεξιῶν", λεγόμενος! Δηλαδή, ὁ ἔπαινος καὶ ἡ κολακεία καὶ οἱ λόγοι ἐκεῖνοι οἱ γλυκεῖς, οἱ ὁποῖοι "ναρκώνουν" καὶ θανατώνουν τὴν ψυχήν! Ὁ Κύριος, συνεπῶς, ἐνῶ - ὡς προείπωμεν - οὐδέποτε ἐκβιάζει καὶ ὑποχρεώνει ... οὐδένα, ἐν προκειμένῳ καὶ πρὸ τοῦ κινδύνου τῆς πτώσεως τῶν μαθητῶν Του, "ἠνάγκασεν ... τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον"!

Προσοχὴ εἰς τοιούτους κινδύνους.

Ὁ Κύριος γνωρίζει ὡς Θεός, ὅτι οἱ μαθηταὶ δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ διακρίνουν ἀλλὰ καὶ νὰ ἀξιολογήσουν τὸν κίνδυνον! Διὰ τοῦτο παρενέβη διὰ τοιούτου ... δυναμικοῦ τρόπου! Εἰς ἡμᾶς, ὅμως, ἔδωκεν "μάθημα" τεράστιον, διὰ τὸ πῶς, ἀλλὰ καὶ πόσον θὰ πρέπῃ νὰ ἐκφεύγωμεν ἀπὸ τοιαύτας παγίδας ... Ὅταν, μάλιστα, ὁ "κακὸς διδάσκαλος", ὁ κόσμος δηλαδή, μᾶς πείθει ὅτι ... ἡ διάκρισις καὶ ὁ ἔπαινος εἶναι ... αὐτονόητα εἰς τὴν ζωήν μας, ἀλλὰ καὶ ὁ "κακὸς μαθητής", δηλαδὴ ὁ ἑαυτός μας, ἔχει δεχθεῖ καὶ ἀποδεχθεῖ τὴν τοιαύτην ἀπαράδεκτον θεωρίαν, ἂς ἔχωμεν πάντοτε τὸν Κύριον ἀλλὰ καὶ τοὺς Ἁγίους μας, ὡς διδασκάλους εἰς τὴν ταπείνωσιν καὶ τὴν σεμνότητα! Ἂς ἐνθυμούμεθα ὅτι ... καὶ ἂν κάτι καλὸν ἐπετύχαμε, ὁ Κύριος μᾶς ἐβοήθησε καὶ εἰς Ἐκεῖνον πρέπει "πᾶσα δόξα τιμὴ καὶ προσκύνησις ..."! Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 2 Αυγούστου 2020

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Γιατί δεν μπορούμε να ζητήσουμε "συγνώμη"; (Τα ταμπελάκια)

Ας παρακαλέσουμε τον Θεό να μας δώσει το Α-κατάκριτο. Με άλλα λόγια να μας βοηθήσει να σταματήσουμε να "αποθηκεύουμε στον σκληρό" του μυαλού μας ταμπελίτσες για κάθε συνάνθρωπό μας!
Ο καθένας ας βρει τον τρόπο. Τώρα! ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ!
Περνούν τα χρόνια...
Βιβλία διαβάζουμε.
Ομιλίες ακούμε.

Ο Θεός παίρνει την χάρη του όταν κατακρίνουμε ΕΣΩτερικά τον ΣΥΝάνθρωπό μας. 
Αποτέλεσμα; Σκληραίνουμε και δεν νιώθουμε την ανάγκη ούτε ΣΥΓΝΩΜΗ να ζητήσουμε, ούτε παρατήρηση να καταδεχθούμε να ακούσουμε. Τίποτα.
Κλαίμε μόνο από Εγωισμό.
Γιατί δεν μας καταλαβαίνουν.
Ενώ εμείς όλους τους καταλαβαίνουμε!!!
Τους ξέρουμε όλους. Έχουμε τα ταμπελάκια τους...
Είμαστε δίπλα από την πόρτα του Παραδείσου, αλλά δεν βλέπουμε την είσοδο.

Δύναται ὁ Θεός ... ἢ ὄχι; - π.Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020)

"πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;" (Ματθ. Θ΄ 28)

Δύναται ὁ Θεός ... ἢ ὄχι;

Ἐπιπόλαιον θὰ ἐθεώρῃ κάποιος τὸ ἐρώτημα τὸ ὁποῖον ἐθέσαμεν˙ καὶ τοῦτο διότι, θεωροῦμεν ἅπαντες, καὶ κυρίως οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, αὐτονόητον τὴν ἀπάντησιν ... Καὶ ἡ ἀπάντησις εἶναι, ὅτι ἀσφαλῶς ... ὁ Θεός, εἶναι Παντοδύναμος. Θεωροῦντες ... θεωρητικῶς τὸν Ὕψιστον, πιστεύομεν ὅτι Οὗτος, δύναται τὰ πάντα καὶ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα δυνάμεθα νὰ ἐννοήσωμεν, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἀδυνατεῖ νὰ συλλάβῃ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς. Ὑπεγραμμίσαμεν, ὅμως, τὴν λέξιν "θεωρητικῶς", διότι εἰς τὴν πρᾶξιν ... πιστεύομεν, μᾶλλον, τὸ ... ἀντίθετον! Εἰς τὴν πρᾶξιν, βλέπομεν τὸν ἑαυτόν μας τόσον ἰσχυρόν, ὥστε, δὲν θέλομεν νὰ ἐμπιστευόμεθα τὸν Κύριον. Θεωροῦμεν ὅτι εἴμεθα ἀρκετὰ δυνατοί, καὶ τοιουτοτρόπως, ὑπεβιβάσαμεν τὸν Θεὸν καὶ θεωροῦμεν Τοῦτον, ἴσως μίαν ἰδέαν ἢ μίαν δύναμιν τὴν ὁποίαν καὶ ἐπιλέγομεν νὰ ἐκμεταλευώμεθα ... κατὰ βούλησιν!
Ὅμως, δὲν ἀρκεῖ νὰ ... βλέπωμεν τὸν Θεόν, Παντοδύναμον, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐκζητοῦμε τὴν ... βοήθειάν Του! Τοῦτο ἐζήτησε κατ’ ἐπανάληψιν ὁ Κύριος ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τότε ποὺ εὑρίσκετο σωματικῶς εἰς τὴν γῆν, ἀλλὰ καὶ ... πάντοτε, ποὺ εὑρίσκεται ἀοράτως παρών, μεθ’ ἡμῶν. Εἰς τὸν ἄνθρωπον ἄφησε ... τὴν ἐπιθυμίαν, καὶ Αὐτὸς ἐκράτησε τὴν ... διεκπεραίωσιν τῆς ἐπιθυμίας! Ἄλλωστε, - καὶ τοῦτο εἶναι γνωστόν, - ὁ ἄνθρωπος, χωρὶς τὴν Θείαν βοήθειαν, δὲν δύναται νὰ κάνῃ τὸ ... παραμικρόν! Συνεπῶς, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον δύναται ὁ ἄνθρωπος, εἶναι, νὰ ἐπικαλῇται τὴν βοήθειαν τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ! "Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν· πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται" (Ματθ. Ζ΄ 7-8). Καὶ ὅταν ζητοῦμε τὴν Θείαν βοήθειαν, τότε συνειδητοποιοῦμεν ἀκόμη περισσότερον τὴν ἰδικήν μας ἀδυναμίαν. Καὶ ὅταν καταλάβωμεν τὴν ἀδυναμίαν μας, τότε, δὲν διανοούμεθα νὰ ἀποστασιοποιηθῶμεν ἀπὸ τὸν Κύριον. Αὕτη ἡ ἀποστασιοποίησις εἶναι ... ἴδιον τῶν ἀπίστων, οἱ ὁποῖοι ἐπιχειροῦν νὰ ἐπιτύχουν τὰ πάντα ... μόνοι τους καὶ διὰ τοῦτο ἀποτυγχάνουν ... πάντοτε!

Οἱ Ἅγιοί μας.

Αὐτὴν τὴν ἐμπιστοσύνην τὴν ὁποίαν προεκθέσαμεν, εἶχον οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτή, ἀκριβῶς, ἡ Πίστις, ἦτο ἐκείνη ἡ ὁποία τοὺς ἀνέδειξεν ... Ἁγίους! Αὐτὴ ἡ Πίστις, τὴν ὁποίαν ζητεῖ, σήμερον, ὁ Κύριος, ἀπὸ τοὺς δύο τυφλοὺς οἱ ὁποῖοι ζητοῦν τὸ Θεῖον Του Ἔλεος! Μὲ αὐτὴν τὴν Πίστιν καὶ ἐμπιστοσύνην, ἔζησαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. Εἶχον τὴν βεβαιότητα, ὅτι ὁ Κύριος εἶναι "πιστὸς ἐν πᾶσι τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ" (Ψαλμ. ΡΜΔ΄ 13α). Ὅσον δὲ ἐντονώτερον ἐπίστευον εἰς Αὐτόν, τόσον ἠσθάνοντο τὴν σκέπην καὶ βοήθειάν Του. Τὰ δὲ θαύματά των, δὲν ἦσαν τίποτε ἄλλο, παρὰ ἡ ἀνταπόκρισις τοῦ Κυρίου εἰς τὰς ἐπιθυμίας καὶ προσευχάς των.
Διότι, τί ἦσαν τὰ θαύματα τῶν Ἁγίων; Ἀκούομεν καὶ βλέπομεν ἐνίοτε, θαύματα ἀπὸ Ἁγίους ἀνθρώπους. Ὁμιλοῦσι πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ὁ Κύριος ἐνεργεῖ κατὰ τὴν παράκλησίν των. Τινὲς ἐξ ἡμῶν, ἠξιώθημεν νὰ γνωρίσωμεν ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὰς συγχρόνους Ἁγίας μορφὰς τῶν Ἁγίων, Πορφυρίου, Παϊσίου, Ἰακώβου, Ἐφραίμ τοῦ Κατουνακιώτου καὶ τοῦ ἀκόμη νεωτέρου Ἁγίου Καλλινίκου ἐπισκόπου Ἐδέσσης. Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον διεπίστωνεν ὁ καθένας, ἦτο ἡ, κατὰ τὸ δυνατόν, ἀποστασιοποίησίς των ἀπὸ τὸ κακὸν καὶ τὴν ἁμαρτίαν καὶ ἡ ἐξάρτησίς των ἀπὸ τὴν ἀγάπην καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἅγιος - τὸ ἔχομεν εἴπῃ ἤδη πολλάκις καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνομεν, - δὲν εἶναι ὁ ἀναμάρτητος καὶ τέλειος, διότι ... τοιοῦτοι δὲν ὑπάρχουν, ἀλλὰ οἱ ἐκ τῶν πραγμάτων, ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι, ἀλλ᾿ ὅμως ἐξηρτημένοι ἀπὸ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ. Αὕτη, λοιπόν, εἶναι ἡ πίστις˙ ἡ, ἐξ ὁλοκλήρου, ἐξάρτησις ἀπὸ τὸν Θεόν. "Λάλει, Κύριε, ὅτι ἀκούει ὁ δοῦλός σου" (Α΄ Βασιλ. Γ΄ 9). Μὲ αὐτὴν τὴν φρᾶσιν "ἐκινοῦντο" οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν Παλαιάν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην. Καὶ αὕτη σημαίνει κατὰ παράφρασιν, "ἀκούω Κύριε, εἶμαι στὶς διαταγές Σου"!

Πιστεύομεν, ἆραγε;

Πολλάκις ἔχομεν εἴπει, ὅτι τὰ Ἱερὰ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἐγράφησαν, ὄχι διὰ νὰ μᾶς ... ἐντυπωσιάζουν, εἴτε μὲ τὰ ἀθάνατα λόγια τοῦ Κυρίου καὶ μοναδικοῦ Διδασκάλου, εἴτε μὲ τὰ τεράστια ... θαύματά Του, οὔτε διὰ νὰ μᾶς συγκλονίζουν καὶ μᾶς συγκινοῦν μὲ τὰ Ἅγια Πάθη Του! Ὁ σκοπὸς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶναι ... ἡ σωτηρία τῶν ψυχῶν ἡμῶν! Διὰ ταύτην τὴν σωτηρίαν, ἐνηνθρώπισεν ὁ Θεός, καὶ διὰ ταύτην ... ὡμίλησεν καὶ ἐθαυματούργησεν, καὶ διὰ ταύτην ... ἔπαθεν καὶ ἐτάφη καὶ ἀνέστη καὶ ἀνελήφθη! Συνεπῶς, καὶ τὸ σημερινὸν θαῦμα τὸ ὁποῖον μᾶς ἀφηγήθη τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον, δὲν ἀνεγνώσθη διὰ νὰ ... ἐκπλαγῶμεν ἀπὸ τὴν Θείαν Δύναμιν τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ διὰ νὰ ἀναρωτηθῶμεν ... "ἆραγε πίστεύομεν;"
Ὁ Κύριος, διδάσκων τοὺς μαθητάς Του, ὀλίγας ὧρας πρὸ τοῦ πάθους Του, ὑπόσχεται εἰς αὐτούς, "Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει" (Ἰωάν. ΙΔ΄ 12). Ὁ Θεῖος οὗτος Λόγος, θὰ ἐτόλμων νὰ εἴπω, ὅτι εἶναι ... μοναδικός, ἀφοῦ ὁ Κύριος βεβαιώνει ὅτι μὲ τὴν Πίστιν εἰς Αὐτόν, ὁ ἄνθρωπος θὰ κάμῃ ἔργα καὶ θαύματα, ἀνώτερα καὶ ἐκπληκτικότερα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἔκαμεν ὁ Ἴδιος !!! Καὶ τοιαῦτα ... ὄντως ἐπέτυχον καὶ ἐθαυματούργησαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ! Ἂν μελετήσωμεν τὰ ἱερὰ Συναξάρια καὶ τὰς βιογραφίας τῶν Ἁγίων, παλαιοτέρων καὶ νεωτέρων, θὰ ἴδωμεν τὴν πραγμάτωσιν τῆς τοιαύτης ὑποσχέσεως! Ἡ πίστις των καὶ ἐξάρτησίς των ἀπὸ τὸ Θεόν, ἐπέτυχεν ὅλα τὰ πνευματικά των ... κατορθώματα!
"Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;" (Ματθ. Θ΄ 28) Τοῦτο ἂς ἀναρωτώμεθα, ἀγαπητοί μου φίλοι καὶ τοῦτο νὰ εἶναι ἡ πυξὶς βάσει τῆς ὁποίας θὰ "ὁδοιποροῦμεν" πρὸς τὴν αἰωνίαν ζωήν καὶ εἴθε νὰ ἀπολαύσωμεν τὰς αἰωνίους ἀπολαύσεις. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 26 Ιουλίου 2020

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Πρόγραμμα δεκαπενταυγούστου 2020 Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου

Σάββατο 1 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Ζωοδόχου Πηγῆς Θέας
Κυριακή 2 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν.
Ἱερά Παράκλησις στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Ἀποστόλων Φράγκα.
Δευτέρα 3 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ι. Ν. Ἁγ. Γεωργίου Κάλφα
Ἱερά Παράκλησις στόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Δημητρίου Ἰσώματος
Τρίτη 4 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Καλλιθέας.
Ἱερά Παράκλησις στόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Γεωργίου Πολυλόφου
Τετάρτη 5 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης Νεοχωρίου (Μπινιαρέϊκα) Χαραυγῆς.
Ἑσπερινός στήν Ἱ. Μονή Μεταμορφώσεως Μιντιλογλίου
Πέμπτη 6 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Παντοκράτορος Πατρῶν.
Παράκλησις στόν Ἱ. Ν. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Καραμεσηνεΐκων
Παρασκευή 7 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Δημητρίου Σκούρα
Σάββατο 8 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Ἁγίου Αἰμιλιανοῦ Πατρῶν.
Ἑσπερινός εἰς τόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Κυριακῆς Αὐγερεΐκων.
Κυριακή 9  Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στήν Ἱ. Μ. Γηροκομητίσσης.

Ἐγκώμια Παναγίας στήν Ἱ.Μ. Γηροκομητίσσης.
Δευτέρα 10  Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱ. Ν. Λογοθέτη.
Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Ἀθανασίου Καλάνου
Τρίτη 11 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία εἰς Μοιρέικα
Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἱ. Ν. Ταξιαρχῶν Λακκωμάτων
Τετάρτη 12 Αὐγούστου: Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἀθανασίου Χιόνας.
Ἱερά Παράκλησις εἰς τόν Ἱ. Ν. Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μέτζαινας.
Πέμπτη 13 Αὐγούστου:  Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Πάντων Μάγειρα
Ἱερά Παράκλησις στόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Σουδενεΐκων
Παρασκευή 14 Αὐγούστου: Μέγας Ἑσπερινός Ἑορτῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Γηροκομητίσσης Πατρῶν.
Σάββατο 15 Αὐγούστου: Ἱερά Ἀγρυπνία στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Γηροκομητίσσης Πατρῶν.




Ὥρα ἐνάρξεως Ἱερᾶς Παρακλήσεως:   00 μ.μ.
Ὥρα ἀφίξεως Σεβασμιωτάτου γιά Θεία Λειτουργία 7.30 π.μ.

Πειραιώς Σεραφείμ: ''Αλήθειες για την Αγία Σοφία''

Τό οἰκτρότατο θέαμα τῆς βεβηλώσεως τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας μέ τίς ὑποδηματοθῆκες στόν πρόναο μέ χιλιάδες ζεύγη ὑποδημάτων, τήν κάλυψη τοῦ ὑπερόχου μαρμαρίνου δαπέδου καί τῶν μοναδικῆς τεχνοτροπίας ὑπερόχων ψηφιδογραφιῶν καί ταυτόχρονα τῆς ἀναρτήσεως ἐδαφίων τοῦ Κορανίου, ὁδηγεῖ σέ κάποιες πολύ πικρές σκέψεις.

Ἡ ναοδομία τοῦ Πανιέρου Ναοῦ εἶναι ἐν ἡ χώρῳ καί χρόνῳ ὀντοποίηση καί αἰσθητοποίηση τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας, ἀνθρωπολογίας καί κοσμολογίας, ὅπως ἐξαιρέτως κατέδειξε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ. Νεκτάριος σέ πολυσήμαντη παρέμβασή του.

Ἡ ἄγνοια τῆς «θεολογίας» τοῦ Ἰσλάμ ὁδήγησε σέ ἄστοχες κρίσεις, ὅτι δῆθεν ὁ Πανίερος Ναός «διεσώθη» ἀπό τήν ἐκκοσμίκευση τοῦ τουρισμοῦ μέ τήν μετατροπή του σέ τέμενος, ἀγνοώντας ὅτι ὁ Θεός τοῦ Ἰσλάμ εἶναι ἑνοποιημένοι οἱ δύο Θεοί τοῦ Γνωστικισμοῦ σέ ἕναν, ὁ πολυεύσπαγχνος Θεός τοῦ καλοῦ καί ὁ αἱμοδιψής καί αἱμοσταγής τοῦ κακοῦ.

«Αὐτό ἀποδεικνύεται ἀπό τίς ποικίλες ὁμοιότητες ἀνάμεσα στό θρησκευτικό σύστημα τοῦ Γνωστικισμοῦ καί τό Κοράνιο.

Βασική ἀντίληψη εἶναι ὅτι ὁ Θεός στέλνει κατά καιρούς διάφορους προφῆτες γιά νά ἀποκαλύψη τήν ἀλήθεια ἀλλά οἱ Ἑβραῖοι καί οἱ Χριστιανοί ἀλλοίωσαν τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ.

Γι’ αὐτό καί ἐστάλη ὁ Μωάμεθ ὡς τελευταῖος καί κορυφαῖος προφήτης. Τό Κοράνιο θεωρεῖ ὡς Προφῆτες κορυφαῖα Βιβλικά πρόσωπα ὅπως τόν Ἐνώχ (Idris), τόν Nῶε (Nuh), τόν Ἰακώβ (Yaqub), τόν Ἰωσήφ (Yusuf), τόν Μωϋσῆ (Musa), τόν Ἀβραάμ (Ibrahim), τόν Δαυΐδ (Dau), τόν Σολομώντα (Sulayman), τόν Ἰωάννη Πρόδρομο (Yahua), τόν Ἰησοῦν (Isa).

Ὁ Ἰησοῦς τοῦ Κορανίου εἶναι ὁ ψεύτικος Ἰησοῦς τῶν Γνωστικῶν. Ἀπό τό γνωστικό ἀπόκρυφο «Εὐαγγέλιο» τοῦ Θωμᾶ προῆλθε ὁ μῦθος ὅτι ὁ Κύριος στήν παιδική του ἡλικία ἔπλαθε πτηνά μέ πηλό, τά φυσοῦσε καί αὐτά ζωντάνευαν (Σοῦρα 3, 49).

Ἀπό τό ἀπόκρυφο γνωστικό κείμενο «Ἀποκάλυψη τοῦ Πέτρου» προέρχεται ἡ Σοῦρα 4, 157 ὅπου ἀναφέρεται ὅτι οἱ Ἑβραῖοι νόμιζαν ὅτι σταύρωσαν τόν Χριστό ἐνῶ στήν πραγματικότητα σταύρωσαν κάποιον πού τοῦ ἔμοιαζε.

Ὁ Γνωστικισμός προσπάθησε νά πείση τούς ἀνθρώπους ὅτι ὁ Σατανᾶς δέν εἶναι κακός ὅπως τόν παρουσιάζει ἡ Ἁγία Γραφή.

Τό ἴδιο κάνει καί τό Κοράνιο πού ἀναφέρει ὅτι ὁ διάβολος δέν εἶναι ἐχθρός τοῦ Θεοῦ ἀλλά μόνο τοῦ ἀνθρώπου καί τό ἁμάρτημά του ἦταν ὅτι δέν προσκύνησε τόν Ἀδάμ (Σοῦρα 7, 12) ὅπως ἀκριβῶς ἀναφέρεται στό ἀπόκρυφο γνωστικό «Εὐαγγέλιο» τοῦ Βαρθολομαίου.

Ἀπόκρυφα γνωστικά κείμενα πού ἐπηρέασαν τόν Μωάμεθ ἦταν τό Βιβλίο τῶν Ἰωβηλαίων καί τά Βιβλία τοῦ Ἐνώχ.

Ὁ Μωάμεθ δέν εἶχε διαβάσει τά βιβλία αὐτά ὅπως ἀποδεικνύει ἡ ἔρευνα καί ὅπως ὁ ἴδιος παραδέχεται ὅτι ἦταν ἀγράμματος (Σοῦρα 7, 157) ἀλλά τά γνώριζε ἀπό προφορικές διηγήσεις τῶν γνωστικῶν φίλων του.

Ἄλλωστε γνωστικός καί μάλιστα Ἐβιονίτης ἦταν ὁ Βάρακα (Waraqah Ibn Nawfal) συγγενής τῆς πρώτης γυναίκας τοῦ Μωάμεθ καί «πνευματικός πατέρας» του. Μέσα στό Κοράνι καί τό Ἰσλάμ κρύβονται ἐπιρροές ἀπό τόν Ἑρμητισμό.

Ἡ ἑρμητική ἀντίληψη τῶν 7 οὐρανῶν υἱοθετήθηκε ἐπίσημα ἀπό τόν Μωάμεθ ὅπως φαίνεται στό δῆθεν νυκτερινό ταξείδι του πρός τήν Ἰερουσαλήμ καί ἔπειτα πρός τόν Ἀλάχ.

Ὁ Idris τοῦ Κορανίου εἶναι συνδυασμός τοῦ βιβλικοῦ Ἐνώχ καί τοῦ Τρισμέγιστου Ἑρμῆ. Μέσα στό Ἰσλάμ ὑπάρχει πίστη στή μαγεία ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπό τήν πίστη στά τζίνι (Djinn), δηλ. σέ πνεύματα μέ μαγικές δυνάμεις.

Ὁ Μωάμεθ ὑπῆρξε ὁ μέγιστος τῶν γνωστικῶν πού ὑπερέβη τόν Μάνη τῶν Περσῶν (Μανιχαϊσμός) καί τόν Ἐλκεσαῖο καί ἐπέτυχε τήν διάδοση τῆς γνωστικῆς του θρησκείας χάρη σέ μία πρωτοποριακή ἐνέργεια πού κανείς ἕως τότε ἱδρυτής θρησκείας δέν εἶχε σκεφτεῖ.

Ἀποφάσισε νά χρησιμοποιήσει τόν πόλεμο καί τό μαχαίρι ὡς βασικό τρόπο διαδόσεως τῆς διδαχῆς του, ὅταν εἶδε, ὅτι μέ τόν λόγο του δέν εἶχε κανένα ἀποτέλεσμα.

Ἀνάμεσα σέ ὅλους τούς γνωστικούς ἀρχηγούς κατέχει δικαιωματικά τήν κορυφαία θέση, ὅλες οἱ ἄλλες γνωστικές θρησκευτικές ὁμάδες ἔσβησαν ἤ ἐπιβιώνουν μέ ἐλάχιστους ὀπαδούς, ἐνῶ ἡ γνωστική θρησκεία τοῦ Μωάμεθ ἀριθμεῖ ἑκατομμύρια ὀπαδούς, πού λατρεύουν τόν Ἀλάχ, τόν Θεό τοῦ Γνωστικισμοῦ δηλ. τόν μεταμφιεσμένο Ἑωσφόρο».

Τό θέμα αὐτό ἔχει καταδείξει μέ ἀπόλυτη πληρότητα ὁ μέ τό ψευδώνυμο ὑπογράφων Διόδωρος Ράμμος, Ἀρχαιολόγος, ἐκλεκτός συμπρεσβύτερος ἐν Κυρίῳ.

Ἑπομένως ὁ Θεός τοῦ Ἰσλάμ εἶναι ὁ ἀρχέκακος ὄφις, αὐτός πού «ἐνέπνευσε» τον Ἄρειο τό 325, τόν Μωάμεθ τό 610 καί τόν Κάρολο Ρῶσελ τό 1894 νά ποῦν ἀκριβῶς τό ἴδιο πού ἀναφέρεται στήν Σοῦρα 3, 59 στό Κοράνιο «Ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἶναι σάν τόν Ἀδάμ, ὁ Θεός τόν ἔπλασε ἀπό χῶμα καί ἔπειτα εἶπε νά γίνει καί ἔγινε» καταργώντας ὅλο τό σωτηριολογικό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου.

Συνεπῶς εἶναι ποτέ δυνατόν ἡ ἑωσφορική λατρεία τοῦ Ἰσλάμ νά μήν ἀποτελεῖ ὕβρι καί βλασφημία γιά τόν ἀποκεκαλυμένο ἐν Τριάδι Θεό;

Καί διερωτῶμαι, δέν ἔχουν ἔλεγχο συνειδήσεως σήμερα οἱ ἀγαπητοί ἀδελφοί τοῦ θεολογικοῦ συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ πού συνέπραξαν στά καταργηθέντα ἀπό τήν ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ προγράμματα θρησκευτικῶν σπουδῶν τῶν Φίλη-Γαβρόγλου καί πού παρενέβησαν ὑπέρ αὐτῶν στίς δίκες ὅταν ὡραιοποιεῖται σέ αὐτά τό Ἰσλάμ ἤ οἱ ἀγαπητοί ἀδελφοί Καθηγητές τοῦ Θεολογικοῦ Τμήματος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ γιά τήν κατεύθυνση Ἰσλαμικῶν (Γνωστικῶν) Σπουδῶν πού ἀνίδρυσαν στήν Σχολή τους;

Τί θά καταθέσουν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἐν ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως; Τό ἔχουν ποτέ λίγο συλλογισθεῖ;

Πέραν τῶν ἀνωτέρω ἡ μετατροπή τοῦ πανιέρου Ναoῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας σέ τέμενος ἀπό τά δυστυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως, τούς ἰσλαμιστές ὀφείλεται καί στήν ἀδυναμία τοῦ πολιτικοῦ μας συστήματος καί στήν γεωστρατηγική του ἐξάρτηση ἀπό τόν Εὐρωατλαντικό παράγοντα.

Ἐάν εἶχε δηλωθεῖ στόν Πρόεδρο τῆς γείτονος πού ἀπό μῆνες προετοίμαζε τό ἔγκλημα ὅτι 1. ὁ κ. Ἰμπραήμ Μουσλέμ, ἐκπρόσωπος τοῦ Συροκουρδικοῦ κόμματος δημοκρατικῆς ἑνότητος PYD στήν Ἀθήνα, θά ἀναβαθμισθῆ σέ πρέσβυ Κουρδικοῦ Κράτους, πού θά ἀναγνωρίση ἡ Ἑλλάς καί γιά τήν ἀναγνώριση τοῦ ὁποίου θά ἀγωνισθῆ μέσα στήν ΕΕ, 2. Ὅτι μετέχουσα στόν σκληρό πυρῆνα τῆς ΕΕ θά θέση veto γιά ὁποιοδήποτε χρηματοδοτικό πρωτόκολλο γιά τήν Τουρκία καί γιά τήν ἐπίζηλη visa τῶν Τούρκων πολιτῶν.

3. Ὅτι θά καταργήση τά ἄχρηστα ἑλληνικά Προξενεῖα Ἀνδριανουπόλεως καί Σμύρνης γιά κλείσουν κατ’ ἀναλογίαν τά Τουρκικά Προξενεία Κομοτινῆς καί Ρόδου καί 4. Ὅτι θα κλείση ἡ συνοριακή διάβαση τῶν Κήπων γιά τίς διεθνεῖς ὁδικές ἐμπορικές μεταφορές ἀπό Τουρκία πρός Εὐρώπη πού ἐκτελοῦνται μέσῳ τῆς Ἐγνατίας ὁδοῦ, δέν θά εἶχε γίνει ἡ συγκεκριμένη δυσώδης ἐνέργεια ἀπό τόν κ. Ἐρντογάν.

Κάποιοι ἀφελεῖς χαρακτήρισαν κάποια ἀπό τά μέτρα πού προτείναμε ὡς μικρότητες καί κάποιοι ἄλλοι ἔσπευσαν νά ποῦν ὅτι ὀφείλομε ὡς Χριστιανοί νά μήν ἀνταποδίδομε τά ἴσα, ἀλλά λησμονοῦν ὅτι ὁ Κύριος μᾶς ἔχει καλέσει νά βαδίζομε «φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καί ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί» (Μτθ. 10,16) καί δέν ὑπάρχει φίδι πού νά τοῦ ἐπιτίθεσαι καί νά μήν ἀμύνεται καί βέβαια στίς διακρατικές σχέσεις ἰσχύει ἡ ἀρχή τῆς ἀμοιβαιότητος καί ὄχι ὁ καθωσπρεπισμός ἤ ἡ ἁβροφροσύνη.

Ἄλλωστε ὁ πειρατής τῆς περιοχῆς μας Τουρκία, ἔμπασε τό στόλο του στήν Ἀττάλεια, ὅταν εἶδε τά ἀεροπλανοφόρα Ἀϊζενχάουερ καί Ντέ Γκώλ καί ὅταν διεπίστωσε τήν ἀποφασιστικότητα τῆς Χώρας μας.

Τέλος χωρίς νά παρορᾶται τό διαχρονικό σύμπλεγμα κατωτερότητος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ἀπέναντι στόν Ἑλληνισμό ἡ ἐγκληματική ἀπέλαση ἀπό τήν προηγούμενη Κυβέρνηση Ρώσων διπλωματῶν ὡς δῆθεν πρακτόρων, τό σπρώξιμο στήν ἀγκαλιά τοῦ ΝΑΤΟ τῶν Δυτικῶν Βαλκανίων μέ τήν «συμφωνία» τῶν Πρεσπῶν, καί ἡ ἀτυχεστάτη καί πρόδηλα ἀντικανονική ὅπως ἔχομε καταδείξει ἐμπλοκή μας στήν οὐκρανική κρίση μέ τήν χορήγηση Αὐτοκεφαλίας σέ σχισματικούς καί παρασυναγώγους κατ’ ἐπιταγήν τοῦ Ἀμερικανικοῦ παράγοντα, ἐπέτειναν τό χάσμα καί διέσπασαν τήν ἑνότητα τοῦ Ὀρθοδόξου κόσμου σέ σημεῖο ὥστε ἡ «Ἁγία Ρωσία» νά «δηλώνει» ὅτι ἡ πνευματική μήτρα πού τήν γέννησε, ἡ Ἁγία Σοφία, ὅπως ὁ Ἅγιος Βλαδίμηρος παρέδωκε, εἶναι ἐσωτερική ὑπόθεση τῆς Τουρκίας!!!

Ἐρωτῶνται δέ οἱ διάφοροι ὑποστηρικταί τοῦ ἀθλίου Οἰκουμενισμοῦ νά μᾶς ἐνημερώσουν πέραν μερικῶν συλλυπητηρίων, ἄν ἄκουσαν κάποια ἐνέργεια τοῦ ΠΣΕ, τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ, τοῦ Πριμάτου τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας, τῶν Συνελεύσεων τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν καί ἄλλων Ἐπισκόπων τῆς Εὐρώπης καί ὅλων αὐτῶν στούς ὁποίους ἔχει ἐπενδύσει ἐπί 100 χρόνια (1920) ἡ μαρτυρική μας Ἐκκλησία γιά τήν δῆθεν ἑνότητα τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Η Παναγία και ο Προφήτης Ηλίας (βίντεο)

Μία εξαιρετική ομιλία του πατήρ Ευάγγελου Παπανικολάου.

Η Αγία Σοφία και οι λανθασμένες μεταφράσεις - Μήπως ο πατήρ Ευάγγελος Παπανικολάου είχε δίκιο για όσα είπε;!

Θα ήθελα με αγάπη και πόνο να αναφερθώ στο θέμα της Αγίας Σοφίας. Ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν και ίσως επιτεθούν αλλά να’ ναι ευλογημένο.
Δυστυχώς παρερμηνεύουμε τα πράγματα σχετικά με το τι παραχωρεί και τι όχι ο Θεός στη ζωή μας. Βλέπουμε τα πράγματα όπως θέλουμε και όπως μας βολεύει και όχι όπως πραγματικά είναι.
Θέλει πνευματικά κότσια να δούμε την ουσία και μάλλον δεν τα έχουμε διότι πλατσουρίζουμε απλά στην επιφάνεια των πραγμάτων.
Η Αγία Σοφία δυστυχώς δεν μας ανήκει, άσχετα αν μας πονάει αυτό ή αν είναι σε λησμονημένες πατρίδες.
Το θέμα της Αγίας Σοφίας δυστυχώς ενώ είναι παγκόσμιο, δυστυχώς κατάντησε να είναι Τουρκική υπόθεση. Δεν μπορούμε και δεν μπορέσαμε να κάνουμε τίποτα. Τώρα γιατί στην Αγία Σοφία και στην Κωνσταντινούπολη κυματίζει η ημισέληνος και όχι η γαλανόλευκη αυτό είναι τεράστιο θέμα που δεν θα μας απασχολήσει στο παρόν άρθρο.
Αυτό δυστυχώς δίνει το δικαίωμα στον κάθε Σουλτάνο σε κάτι που το νιώθεις δικό σου αλλά αυτή τη στιγμή δεν σου ανήκει, να κάνει ό,τι θέλει. Όλο αυτό γίνεται βέβαια με την παραχώρηση του Θεού. Αυτό αγαπητοί μου σας παρακαλώ  να μην το ξεχνάμε αλλιώς κάτι δεν πάει καλά.
Μιλάμε για βεβήλωση... Ο Ιερός Ναός από τη στιγμή που δεν τελείται εκεί η Θεία Λειτουργία και μετατρέπεται είτε σε μουσείο, είτε σε τζαμί, είτε αποθήκη βεβηλώνεται ούτως η άλλως...
Προσωπική μου άποψη είναι πως από όπου και να το δεις καλύτερα όπως έγινε, παρά μουσείο.
Το ότι προσεύχονται κάποιοι άνθρωποι έστω και αν είναι αλλόθρησκοι και έχουν άλλη άποψη περι Θεού, αυτό δεν μεταβάλει ούτε αλλοιώνει την Αγία Τράπεζα που είναι ηλιοστολισμένη με τη χάρη του Θεού.
Πριν επιτεθείτε, σκεφτείτε ότι όλα αυτά γίνονται από παραχώρηση Θεού...Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε...
Φυσικά καμία κουρτίνα δεν μπορεί να κρύψει τον ήλιο της δικαιοσύνης και την Υπεραγία Θεοτόκο.
Τώρα δεν θα μπαίνουν γατιά μέσα στην Αγία Σοφία ούτε άνθρωποι με άσεμνη περιβολή. Τουλάχιστον η σημασία του χώρου ως χώρος προσευχής διατηρείται και ίσως είναι προετοιμασία για τη δική μας προσευχή κάποτε.
Ενώ ο Μουσουλμάνος όταν βλέπει το σημείο του Σταυρού ακόμα και σε δύο ενωμένα ξυλάκια βγάζει καντήλες , παρά ταύτα γονατίζει και λέει “Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ” σε χώρο που έχει ειπωθεί αμέτρητες φορές “Τα σα εκ των Σων”.
Και από την άλλη έχουμε μια παγκόσμια πρωτοτυπία να προσεύχονται οι μουσουλμάνοι σε τέμενος το οποίο φέρει όνομα του Αγίου Θεού Σοφίας.
Από το να καίει κάποιος έναν Ιερό Ναό καλύτερα να γονατίζει προσευχόμενος και δεν είμαι άξιος να κρίνω κανέναν ακόμα και αν είναι άλλης θρησκείας ή άλλου δόγματος.
(Δεν είμαι οικουμενιστής, έτσι για να προλάβω κάποιους ζηλωτές.)
Ο Κύριος γνωρίζει, αλλά δεν προορίζει γι’αυτό περιμένει διακαώς την μετάνοιά μας.
Όλες αυτές τις μέρες έχουμε τρελαθεί και κραυγάζουμε πως αυτό είναι απαράδεκτο , βεβήλωση κλπ κλπ.
Ωραία. Είναι... Πάμε παρακάτω...
Ρωτήσαμε τον Άγιο Θεό γιατί το επέτρεψε; Πέρασε καμία σκέψη από το μυαλό και την καρδιά μας περί αυτού;
Γιατί η Πλατυτέρα είναι κρυμμένη; Μήπως γιατί δεν είμαστε άξιοι να την αντικρύσουμε με την πνευματική παρακμή που έχουμε καθημερινά; Θα απαντήσουμε ποτέ σε αυτό το ερώτημα;
Μιλάμε για βεβήλωση του Ναού και ουρλιάζουμε, ενώ σε κάθε Τριώδιο βεβηλώνουμε το πρόσωπο του Θεού με τα καρναβάλια ντύνοντας μάλιστα τα παιδιά μας δαίμονες . Γιατί τότε δεν χτυπάμε πένθιμα τις καμπάνες για την κατρακύλα και τις αμαρτίες μας;
Μιλάμε για βεβήλωση της Αγίας Σοφίας και θέλουμε να μπούμε με τα όπλα στην Πόλη αλλά σε πολλά χωριά ο παπάς δεν έχει πρόσφορο για να κάνει Θεία Λειτουργία την Κυριακή και το αγοράζει από τον φούρνο διότι κανείς δεν ενδιαφέρεται.
Κάποιος που έβριζε για το θέμα της Αγίας Σοφίας, όταν τον ρώτησα σε ποια ενορία ανήκει, δεν ήξερε, ενώ επίσης είχε να κοινωνήσει από μικρό παιδί. Θέλει όμως να πάρουμε τα όπλα για να μπούμε μέσα στην Πόλη.
Μιλάμε για βεβήλωση της Αγίας Σοφίας αλλά βεβηλώνουμε συνεχώς τα Άγια Ιερά Μυστήρια είτε με την συμπεριφορά μας είτε με τους στολισμούς.
Πολλοί χαλάστηκαν με το χαλί στην Αγία Σοφία από αισθητικής αλλά και πνευματικής άποψης αλλά θα τους έλεγα να κοιτάξουν καλύτερα το άλμπουμ από τη Βάπτιση του παιδιού τους για να θυμηθούν πως αλλοίωσαν τον Ιερό Ναό για να γίνει το Ιερό Μυστήριο της Βαπτίσεως.
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε . . .
Μιλάμε για βεβήλωση της Αγίας Σοφίας αλλά όταν πηγαίνουμε σε Ιερούς Ναούς την ημέρα που πανηγυρίζουν το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι αν έχει χοροεσπερίδα με γουρουνοπούλες και όχι να γονατίσουμε για τα παιδιά μας και για το έθνος.
Θέλουμε να ανάψουμε κεριά στην Αγιά Σοφιά, αλλά τα μηχανάκια της AGB χτυπάνε κόκκινο από την παρακολούθηση των τούρκικων σήριαλ. Στην Ανδριανούπολη αφήνουμε ένα σωρό λεφτά ...έτσι για να μην το ξεχνάμε.
Μιλάμε για βεβήλωση της Αγίας Σοφίας αλλά οι περισσότεροι πιστοί έφτασαν στο σημείο να φοβούνται το Σώμα και το Αίμα του Χριστού διότι φοβούνται ότι θα πεθάνουν από τον Χριστό, οι ίδιοι που ουρλιάζανε γιατί δεν βγήκε ο Επιτάφιος και μετά από το άνοιγμα των Εκκλησιών αντί να πάνε στην Εκκλησία γέμισαν τα καφενεία.
Σε λίγες μέρες αρχίζουν οι παρακλήσεις για την Παναγία μας αλλά οι Εκκλησίες θα είναι άδειες διότι θα είμαστε για μπάνιο. Θα δώσουμε τα χαρτιά στον Παπά για να μνημονεύσει τα ονόματα των παιδιών μας αλλά εμείς θα απουσιάζουμε από την Παράκληση της Παναγίας. Κατά τ’ άλλα μας μάρανε η Αγία Σοφία.
Σήμερα πολλές Μητροπόλεις και ενορίες θα κάνουν Θείες Λειτουργίες, Αγρυπνίες, Παρακλήσεις, δεήσεις κλπ. Σκεφτήκαμε ποτέ για ποιόν λόγο θα γίνουν όλα αυτά;
Θα κατεβάσουμε τον Θεό γιατί ;
Για να τον παρακαλέσουμε να γίνει κανένας πόλεμος και να μπούμε με τα όπλα στην Πόλη; Για να Λειτουργήσουμε μέσα στην Αγιά Σοφιά ;
Για ποιόν λόγο θα τα κάνουμε όλα αυτά ;
Όλα αυτά είναι καλά και Άγια μόνο αν τα κάνουμε ΓΙΑ μετάνοια …..
Να παρακαλέσουμε τον Θεό να μας συγχωρέσει και να αλλάξουμε όσο είναι καιρός και να αφήσουμε τις φωνές και τις κραυγές για την Αγιά Σοφιά.
Το βλέμμα του Κυρίου και η παραχώρηση όλων αυτών των καταστάσεων μου θυμίζουν τα λεγόμενα «ΟΥΑΙ» στους Φαρισαίους. Μήπως τελικά μας ταιριάζουν ;
23 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι. 24 ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες! 25 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας. 26 Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν.
Μας ενδιαφέρουν λοιπόν εξωτερικά πράγματα και καταστάσεις και όχι η βαθιά ουσία που είναι να γίνουμε προσευχόμενοι και μετανοούντες Ορθόδοξοι Χριστιανοί διότι έχουμε καταντήσει γιαλαντζί.
Ταυτίζομαι με την άποψη του εξαιρετικού π.Ευάγγελου Παπανικολάου. Μήπως τελικά όλο αυτό είναι διόρθωση και παιδαγωγία και όχι βεβήλωση;
Είμαστε πνευματικά έτοιμοι να μπούμε στην Αγιά Σοφιά ;
Είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε μετά φόβου Θεού, Πίστεως, και Αγάπης και όχι υποκρισίας;. . . Ο Κύριος γνωρίζει..
Με πονάει και με θλίβει όλο αυτό σήμερα, προσπαθώ όμως να δω τα δικά μου τα χάλια...
Μόλις το είδα είπα: - Κύριε ένιωσα σήμερα να σε ακούω να λες “Καλύτερα στα δικά τους τα χέρια παρά στα δικά σας!”.Κύριε τα παραχωρείς όλα αυτά για το κακό μας το χάλι και εμείς δυστυχώς μυαλό δεν βάζουμε, συγχώρεσέ μας που βεβηλώνουμε το Άγιο Σώμα σου και το Άγιο Όνομά Σου και ας είναι αυτή η παραχώρηση σκαλοπάτι να υψωθούμε πνευματικά.-
Σαν επίλογο:
Είδα από παραχώρηση Θεού τον Σουλτάνο να γονατίζει σε Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν χρειάζονται σχόλια..
Δεν είναι το πρόβλημα η Τουρκία και ο Σουλτάνος αλλά η δική μου αμετανοησία...
Ζητώ συγγνώμη αν σκανδάλισα κάποιους....
Ας με συγχωρέσει και εμένα ο Θεός. . .
Καλό αγώνα σε όλους...
π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr - Ιερά Μητρόπολη Λήμνου.

Ομιλία Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου στον Ιερό Ναό του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου Πατρών

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 24.7.2020.

          Ἀγαπητοί μου,
Θρηνήτωσαν οἱ Ἓλληνες ὃπου γῆς
Πενθήτωσαν ὂρη καί βουνοί
Ρανάτωσαν οἱ οὐρανοί ὂμβρον δακρύων πικρῶν
Γιατί,
« Στήν πόρτα τῆς Ἁγια Σοφιᾶς πού σφάλισεν
ἑνός ἀγγέλου χέρι,
διπλοσφαγμένος ἒπεσε καί πάλιν ὁ δικέφαλος
ἀπ’ τ’ ἂπιστο τοῦ Τούρκου τό μαχαίρι».
Ἀκουέτωσαν κραυγήν οἱ γηγενεῖς καί θρῆνον τῆς νύμφης τοῦ Βοσπόρου,
τῆς μαρτυρικῆς Ἑπταλόφου, τῆς αἱματοπισμένης καί αἱμοφύρτου Βασιλίδος τῶν πόλεων,
«ἡ σκλάβα Πόλη κάθεται στό Βόσπορο καί κλαίει καί πονεμένη λέει:
Μον’ ἓνα δῶρο καρτεροῦν τά μάτια μου καί κλαῖνε
ἀτίμητο στά ἀτίμητα ἐλευθεριά τό λένε...»
Κωνσταντινούπολη, Ἁγια Σοφιά μας,
Ψυχή μας καρδιά μας, Πόλη δικιά μας,
Οὐρανέ τοῦ κόσμου. Εἶσαι δικιά μας,
Πόλη μή κλαῖς, θ’ἂρθει καιρός...

          Μέ πόνο ψυχῆς καί ὀδύνη καρδίας συναχθήκαμε σήμερα στόν περικαλλῆ τοῦτον Ἱερόν Ναόν τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων, στήν Ἀποστολική πόλη τῶν Πατρῶν, γιά νά παρακαλέσωμε τόν Κύριό μας καί τήν Παναγία μας τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό καί Ἐλευθερώτρια τοῦ Γένους μας, γιά νά ὑψώσωμε πατριωτική φωνή διαμαρτυρίας ἐπί τῇ βδελυρᾷ καί βεβήλῳ πράξει τῆς μετατροπῆς τῆς Μεγάλης Ἐκκλησιᾶς, τῆς Ἁγια Σοφιᾶς στήν Πόλη, τοῦ ὀφθαλμοῦ τῆς γῆς, σέ τζαμί ἀπό τούς βεβήλους καί ἀσεβεῖς, ἀπογόνους τῶν βαρβάρων κατακτητῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πού κατέστρεψαν στήν Βασιλίδα τῶν πόλεων ὃ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπό τά βέβηλα χέρια τῶν Δυτικῶν Σταυροφόρων, οἱ ὁποῖοι ἂφησαν τήν Πόλη, οἰκτρόν καί ἀξιοθρήνητον πτῶμα κατά τό ἒτος 1204.
          «Στήν πόλη στήν Ἁγια Σοφιά δακρύζει πάλι ἡ Παναγιά
          Γι’ αὐτούς πού ἒφυγαν διωγμένοι μές στά πλοῖα
          Στήν Πόλη στήν Ἁγια Σοφιά ἀκόμη καίει μιά φωτιά
          Γιατί μεμέτηδες δανείζονται τά θεῖα»
           (Στίχοι: Ντάνα Τζόβολου, Μουσική: Χριστοφόρος Γερμενής, Α΄ ἐκτέλεση: Νότης Σφακιαννάκης)

          Ἰδού καί πάλιν, ἂλλη ἃλωσις, ἂλλη βεβήλωσις, ἂλλη καταστροφή, τοῦ παγκάλλου καί θαυμασίου μνημείου, τοῦ Ναοῦ πού ὃμοιός του οὒτε ἒγινε πρό αὐτοῦ, οὒτε μετά ταῦτα θά γίνῃ, μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.
          Τότε τό 1453, οἱ ἀπολίτιστοι καί ἂπιστοι ἀνατολίτες ἒπνιξαν στό αἷμα τήν Μητρόπολη πασῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί σκέπασαν μέ τόν ἀσβέστη τῆς ἀσεβείας καί τῆς ἂξεστης συμπεριφορᾶς τους, τά ἀριστουργήματα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς ψηφιδογραφίας καί ἀσυγκρίτου τέχνης βυζαντινῆς ἁγιογραφίας.
          Τότε κατά τήν θλιβερά καί ἀποφράδα ἡμέρα τῆς ἁλώσεως ἒκλαυσε ἡ Ρωμηοσύνη καθημαγμένη κάτω ἀπό τήν Παναγιά τῆς χρυσοστεφανωμένης καί ἀγγελοφύλακτης Ἐκκλησιᾶς καί τόν πόνο τῆς καρδιᾶς ἒκανε μοιρολόγι, γιά νά ραγίζῃ τίς καρδιές ὃλων τῶν ἀνθρώπων, ὃλων τῶν ἐποχῶν, ὃπου γῆς.
          «Σημαίνει ὁ Θεός, σημαίνει ἡ γῆ, σημαίνουν τά ἐπουράνια.
          Σημαίνει καί ἡ Ἁγια Σοφιά, τό μέγα Μοναστήρι.
          Μέ τετρακόσια σήμαντρα καί ἑξήντα δυό καμπάνες.
          Κάθε καμπάνα καί παπᾶς , κάθε παπᾶς καί Διάκος».
          Καί νά, ἐκεῖ πού «ψέλνει ζερβά ὁ Βασιληάς, δεξιά ὁ Πατριάρχης», ὦ τῆς μεγάλης συμφορᾶς, φωνή τούς ἦλθε ἀπ’ οὐρανοῦ κι’ ἀπ’ ἀρχαγγέλου στόμα. Ὦ τῆς ὀδύνης τοῦ ἀγγέλματος καί τῆς ἀνείπωτης, τῆς ἀνεκλάλητης λύπης καί πικρίας!
          «Πάρτε παπάδες τά ἱερά καί σεῖς κεριά σβηστεῖτε,
          γιατί ’ναι θέλημα Θεοῦ, ἡ Πόλη νά τουρκέψῃ».
          Ἒτσι τότε παρηγορήθηκε τό Γένος, ἀλλά θέλησε καί τήν Παναγιά μας νά παρηγορήσῃ γιά τήν μεγάλη συμφορά.
          «Σώπασε κυρά Δέσποινα καί μή πολυδακρύζεις,
          πάλι μέ χρόνους μέ καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι...»
          Μέ αὐτήν τήν ἐλπίδα, μέ αὐτές τίς μνῆμες καί τίς θύμησες, μέσα ἀπό φρικτά μαρτύρια, ἰκριώματα καί σταυρούς, αἳματα καί θυσίες, ἐπέζησε γιά αἰῶνες τό δοῦλο Γένος καί διετήρησε τήν Ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά του καί τήν Ἑλληνορθόδοξη παρακαταθήκη καί κληρονομιά του.
          Ἀγωνιστήκαμε αἰῶνες μόνοι μας, μέ μόνα ἐφόδια τήν πίστη στόν Θεό, τήν ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα, τήν λεβεντιά τῆς ψυχῆς καί τό ἀτόφιο φρόνημα, ὃπως τά κληρονομήσαμε ἀπό τούς ἣρωες καί μάρτυρες πατέρες μας.
          Ἡ γενηά μας, μεγαλώσαμε μέ τά νάματα τῆς ἀλήθειας γιά τόν Θεό καί τῆς μεγαλωσύνης τῆς φυλῆς μας. Μάθαμε γιά τίς ρίζες μας, γιά τήν Κωνσταντινούπολη, γιά τήν Ἁγια Σοφιά, γιά τίς δόξες, γιά τούς θριάμβους καί τούς θρήνους καί αἰσθανόμαστε μεγάλη περηφάνεια γιά τήν καταγωγή μας καί γιά τό αἷμα πού κυλάει στίς φλέβες μας.
          Καί παρ’ ὃτι ἀκόμη ἡ σκλάβα Πόλη, κάθεται στό Βόσπορο καί κλαίει, στήν καρδιά μας καί τήν ψυχή μας ἐλεύθερη εἶναι ἡ Βασιλεύουσα καί χιλιάδες οἱ προσκυνητές στήν Ἁγια Σοφιά. Κλείνομε τά μάτια μας καί ζοῦμε τίς Πᾳτριαρχικές μεγάλες παρρησίες καί λαμπρές χοροστασίες, τίς οὐράνιες μυσταγωγίες καί ἀκοῦμε τούς πολυπληθεῖς τῶν ψαλτῶν χορούς νά δοξολογοῦν τόν Τρισυπόστατο Θεό.   
          Ἀνέθωραν καί οἱ Ἂγγελοι, ἒσπασαν κατά καιρούς τά δεσμά τους, πέταξαν τά βέβηλα καλύμματα μέσα στά ὁποῖα τά βάρβαρα χέρια αἰῶνες τούς φυλάκισαν καί ἐσάλπισαν στόν κόσμο, ὃτι αὐτή ἡ Ἐκκλησιά δέν ἀκουμπάει στή γῆ, ἀλλά εἶναι ἂλλος οὐρανός. Μαζί τους ψηφιδωτοί καί χρυσολάμποντες οἱ Ἱεράρχες, μέ πρῶτον τόν χρυσορρήμονα Ἰωάννη Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, βεβαιώνουν τοῦ λόγου τό ἀσφαλές.
          Ὃλοι τους, μέ οὐρανομήκεις φωνές σφραγίζουν τήν ἀδιαπραγμάτευτη ἀλήθεια, ὃτι ἡ Ἁγια Σοφιά θεμελιώθηκε γιά Ὀρθόδοξος Ναός, ἀνηγέρθη γιά Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιά καί καθαγιάστηκε ὡς τόπος φρικτῆς Λατρείας, τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ δηλαδή, τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
          Ἀλλά, δυστυχῶς, ὃπως φαίνεται ἐν τοῖς πράγμασι, ὁ κόσμος οὒτε ἂκουσε, ἀλλά καί ἂν τό ἂκουσε αὐτό τό σάλπισμα, εἲτε δέν τό κατάλαβε, εἲτε ἀδιαφόρησε γιά τήν ἀλήθειά του.
          Καί ἂφησε, ὃπως τότε, ὃπως πάντοτε, ἒτσι ἂφησε καί τώρα, στήν τύχη του ἓνα μνημεῖο παγκόσμιας πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς, τό κέντρο οὐχί μόνο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά τόν ὀμφαλό τῆς γῆς. Ἂφησε τήν Ἁγια Σοφιά σέ χέρια βέβηλα καί ἐπέτρεψε νά καλύψουν καί πάλι τά λαμπρά ψηφιδωτά μέ τά βέβηλα καί ἂκομψα καλύμματά του, νά κρύψουν τήν δόξα, νά καταστρέψουν τήν ὀμορφιά, νά στερήσουν ἀπό τούς Λαούς τῆς γῆς τό κάλλος. Καί νά φωτογραφίζεται χθές ὁ Πρόεδρος τῆς Τουρκίας μπροστά στά καλυμμένα ψηφιδωτά κομπάζων, ὡς γιά τό μέγιστο ἀνοσιούργημα πού τό ἐπέτυχε μέ τίς πλάτες τῶν μεγάλων τῆς γῆς.
          «Ἁγια Σοφιά μου στή συννεφιά μου
          Ρίξε τόν ἣλιο σου φλόγα ν’ ἀνάψῃ
          Στά καλντερίμια καί μές τ’ ἀσήμια
          Πάνω στό Βόσπορο καρδιές νά κάψῃ».
          (Στίχοι: Ρένα Αὐγέρη, Μουσική: Γιάννης Μπουφίδης, Α΄ἐκτέλεση Πέτρος Γαϊτάνος)

          Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί δή καί μάλιστα ὡς Ὀρθόδοξοι Ἓλληνες, διαμαρτυρόμεθα μέ ὃλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μας γιά τήν φρίκη καί τήν βεβήλωση, πού βιώνει γιά μιά ἀκόμη φορά ὁ Ὀρθόδοξος αὐτός Χριστιανικός Ναός, ὁ ὁποῖος δυστυχῶς χρησιμοποιεῖται ὡς ἐργαλεῖο ἀπό τόν ἀδίστακτο Πρόεδρο τῆς Τουρκίας, προκειμένου νά ξεπεράσῃ τίς πολιτικές, οἰκονομικές καί ἂλλες ἐσωτερικές του δυσκολίες, καί ἀκόμα ἂν θέλετε, νά ἐξυπηρετήσῃ ἐκείνους πού μισοῦν θανάσιμα τήν Ρωμηοσύνη.
          Διαμαρτυρόμεθα γιά τήν ἀσέβεια, γιά τήν αὐθάδεια, γιά τήν ἀδιαλλαξία,  γιά τήν βαρβαρότητα, τήν ὁποία ἐπιδεικνύει ἡ Τουρκία γιά μιά ἀκόμη φορά ἀποκαλύπτοντας τό πραγματικό της πρόσωπο καί τά αἰσθήματά της ἒναντι πολιτισμῶν καί ἀξιῶν. Αὐτά ἐξ’ ἂλλου τά στοιχεῖα ἀνέκαθεν ἐχαρακτήριζαν τήν γείτονα χώρα.
          Ἀχνίζουν, ἀδελφοί μου, τά αἳματα τῶν Ἑλλήνων στήν Κωνσταντινούπολη, κλαῖνε οἱ περιουσίες τους, θρηνεῖ ἡ Μικρασία, ὁ Πόντος καί ἡ Καππαδοκία γιά τίς φρικτές καταστροφές καί τίς γενοκτονίες.
          Αἱμόφυρτη ἡ μεγαλόνησος, ἡ Ἑλληνικοτάτη Κύπρος μας, μαρτυρεῖ τίς τουρκικές ὠμότητες, τίς λεηλασίες, τίς καταστροφές Ἐκκλησιῶν καί Μοναστηρίων, τούς διωγμούς τῶν Ὀρθοδόξων καί τούς ἐποικισμούς τῶν Ἑλληνικῶν ἑστιῶν, ἀπό ἀνατολίτες πού τούς μετέφεραν ἐκεῖ, γιά νά ἁλώσουν τά πάντα.
          Θρασύτατη ἡ κεφαλή τῆς γείτονος, κάθε τόσο, οὐδένα ὑπολογίζουσα, ὑψώνεται μέ διεκδικήσεις καί ἀπειλές. Ὃπως συμβαίνει κατ’ αὐτάς τάς ἡμέρας στό Αἰγαῖο, ὃπου ἡ προκλητικότης καί ἡ θρασύτης τῆς Τουρκίας ὑπερέβη ὃρια καί φραγμούς.
          Ποῦ εἶναι ἆραγε οἱ «Μεγάλοι τῆς γῆς»; Ποῦ εἶναι  οἱ Διεθνεῖς Ὀργανισμοί; Ποῦ εἶναι οἱ Εὐρωπαῖοι ἑταῖροι μας, ὑποτίθεται χριστιανοί, ὣστε νά ὑψώσουν τό ἀνάστημά τους, προκειμένου νά σταματήσουν οἱ καταστροφές καί βεβηλώσεις μνημείων;
          Εἰς ποίας ἐνεργείας προέβησαν, προκειμένου νά σταματήσουν τήν βαρβαρική ἐπέλαση πρός τή Δύση; Ὃταν ξέσπασε πυρκαγιά στήν Παναγία τῶν Παρισσίων, ξεσηκώθηκε, καί καλῶς ἒπραξε, ὃλος ὁ κόσμος, γιατί κατεστράφη ἓνα μνημεῖο. Τά εἰδησεογραφικά πρακτορεῖα ἐπί ἡμέρες εἶχαν ὡς πρῶτο θέμα τήν φωτιά στήν Παναγία τῶν Παρισσίων. Τώρα πού καταστρέφεται ἓνα μνημεῖο ἀσυγκρίτως μεγαλυτέρας αἲγλης καί ἀξίας, πού εἶναι ἆρα γε ἡ εὐαισθησία τῶν Χριστιανῶν καί τῶν ἁρμοδίων τῶν Ὑπουργείων Πολιτισμοῦ τῶν χωρῶν τοῦ κόσμου;
          Ποῦ εἶναι ἡ μνήμη τους, ὣστε νά φερθοῦν μέ εὐγνωμοσύνη πρός τόν Λαό καί τό Γένος μας, πού ἐπί τόσους αἰῶνες ἐστάθη ἀνάχωμα καί πλήρωσε μέ σκλαβιά καί μέ μαρτύρια τήν προστασία τῆς Δύσεως ἀπό τήν φωτιά καί τό μαχαίρι τῶν ἀπίστων;
          Τί θά ἦταν ἡ Δύση, ἂν ἐμεῖς δέν κρατούσαμε τά στίφη τῶν βαρβάρων, οἱ ὁποῖοι τώρα δυστυχῶς καταλαμβάνουν ἀμαχητί τήν Εὐρωπαϊκή Ἢπειρο καί οὐχί μόνο, καταλύοντας ἢθη καί προσβάλλοντες θρησκεῖες καί πολιτισμούς; Θά πληρώσῃ ἀκριβά ἡ Εὐρώπη αὐτό τό τίμημα.
          Ὦ καί τῆς φρικτῆς παπικῆς κωμωδίας καί τοῦ ἐμπαιγμοῦ! Τό μόνο πού μπόρεσε μετά δυσκολίας, καί ποιός γνωρίζει ἀπό ποιούς πιεζόμενος, ὁ Πάπας, τό μόνο πού μπόρεσε νά ἀρθρώσῃ, κάνοντας μᾶλλον ἀγγαρεία, ἦτο νά εἲπῃ, ὃτι εἶναι «λυπημένος».
          Τί ἂλλο ἆρα γε θά μποροῦσε νά ἐκστομίσῃ, τόσον ὁ συγκεκριμένος Πάπας, ἀλλά καί οἱ πρό αὐτοῦ καί οἱ μετά ἀπ’ αὐτόν, ἀφοῦ οἱ Δυτικοί Σταυροφόροι αἱματοκύλισαν τήν Ρωμηοσύνη καί τήν Ὀρθοδοξία τό 1204 καί ἐσύλησαν καί κατέλυσαν τήν δόξα τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων; Πῶς θά μποροῦσε νά εἲπῃ τί ὁ Πάπας, ὃταν ἀκούωνται ἀκόμη οἱ θρῆνοι καί οἱ κλαυθμοί μέσα στήν Ἁγια Σοφιά, ἀπό τίς φοβερές καί φρικτές καταστροφές τό 1204;
          Ἀλλά λύπη κατέλαβε τήν ψυχή μας καί διά τήν ἀδιαφορία, τήν σιωπή, ἢ τίς χλιαρές δηλώσεις, ὁμοδόξων «ἀδελφῶν μας». Ἡ Ἁγια Σοφιά δέν εἶναι «ἐσωτερικό πρόβλημα» τῆς Τουρκίας, ὡς εἶπαν, οὒτε θά ἐξυπηρετήσῃ τό γεγονός, ὃτι οἱ εἰσερχόμενοι δέν θά πληρώνουν εἰσιτήριο. Δέν θά ἠδύνατο νά ἀκουσθῇ πικρότερος λόγος ἀπ’ αὐτόν.
          Ὃμως ἦλθεν ἡ ὣρα καί τῆς ἰδικῆς μας αὐτοκριτικῆς καί τοῦ αὐτοελέγχου.
          Χρόνια τώρα, ὃπως ἐπανειλημμένως ἒχομε τονίσει, μειοδοτήσαμε ἒναντι τῆς ἀληθείας. Παραποιήσαμε, ἀλλοιώσαμε, παραχαράξαμε τήν ἱστορία μας. Ἀδιαφορήσαμε γιά τήν πίστη μας. Πάψαμε νά τιμᾶμε τίς θυσίες τῶν προγόνων μας. Ἀποκρύψαμε, σκοπίμως, ἀπό τά παιδιά μας τούς διωγμούς καί τούς κατατρεγμούς, τά μαρτύρια καί τούς εὐτελισμούς, τούς βιασμούς καί τίς σφαγές, τίς γενοκτονίες καί τίς καταστροφές πού ὑπέστημεν ἀπό τούς Τούρκους.
          Ὑποτονικά ἑορτάσαμε καί ἑορτάζομε τίς Ἐθνικές μας ἐπετείους. Παρεξηγήθη ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα καί ἡ ἀναφορά στίς Ἐθνικές μας μνῆμες. Γιά τήν καλή δῆθεν, ὃπως εἶπαν, γειτονία. Ποιός θά πληρώσῃ, ἆρα γε γι’ αὐτά τά λάθη τόσων ἐτῶν; Ποιός θά τά  διορθώσῃ καί μέ ποιό τρόπο; Πόσος χρόνος χρειάζεται,  γιά νά ἀλλάξῃ ὁ ροῦς τῶν πραγμάτων; Ποιός θά λογοδοτήσῃ γιά τήν ἀνεξέλεγκτη εἲσοδο μουσουλμάνων στήν Πατρίδα μας; Τί θά γίνῃ μέ τήν πληθυσμιακή ἀλλοίωση στήν Ἑλλάδα;
          Τώρα, πού ἀντιλαμβανόμεθα, τώρα πού βλέπομε τήν πραγματικότητα, ὃσον καιρός ἐστί, ἂς ἀρχίσωμε αὐτήν τήν ἐργώδη προσπάθεια, τόν δίκαιον ἀγῶνα γιά τά ἱερά καί ὃσια τῆς φυλῆς μας. Πρωτίστως ἂς ζητήσωμε συγγνώμη ἀπό αὐτούς οἱ ὁποῖοι μέ τό αἷμα τους πύργωσαν τήν δική μας ἐλευθερία ἐπί αἰῶνες, ἀπό τῆς ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων.
          Ἂς ἐκζητήσωμε συγγνώμη ἀπό τήν μάνα μας τήν Ἑλλάδα, τήν ὁποία μέ τήν ἀγνωμοσύνη μας πληγώσαμε καί ἀσεβήσαμε στούς κόπους της καί στούς ἀγῶνες πού ἒκανε τόσους αἰῶνες γιά μᾶς.
          Γευτήκαμε τήν περιφρόνηση καί τήν ἀπαξίωση τῶν «ἑταίρων μας» καί ἂλλων, γιατί ἀπαξίωσαμε τήν μήτρα πού μᾶς ἒδωσε τήν ἐλευθερία, τήν ἲδια δηλαδή τήν Πατρίδα μας. Ποιός σέβεται τόν υἱόν, ὁ ὁποῖος ἀσεβεῖ πρός τήν ἲδια τούτην μητέρα;
          Νά ἀπαιτήσωμε νά γραφῇ ἡ ἀλήθεια στά βιβλία τῶν Σχολείων, ὣστε τά παιδιά μας νά πληροφορηθοῦν ἐκ πηγῶν ἀψευδῶν περί τῆς πραγματικῆς ἱστορίας.
          Νά μάθουν οἱ νέοι τῆς Ἑλλάδος βλαστοί γιά τήν δόξα καί τό κλέος τῶν Ἑλλήνων. Γιά τήν Ὀρθόδοξο πίστη μας. Γιά τούς διωγμούς τῶν προγόνων μας, γιά τίς καταστροφές, γιά τίς ἁλώσεις τῆς Κωνσταντινουπόλεως, γιά τίς βεβηλώσεις, γιά τούς ἐξανδραποδισμούς, γιά τούς ἀνασκαλοπισμούς, γιά τά ἰκριώματα καί τούς σταυρούς τετρακοσίων ἐτῶν, γιά τό σχοινί τοῦ Πατριάρχου. Γιά τόν Κολοκοτρώνη καί τόν Μακρυγιάννη. Γιά τόν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό. Γιά τήν φοβερή εἰρκτή, τήν φυλακή δηλαδή τῆς Τριπολιτσᾶς. Γιά τό Κούγκι καί τό Μεσολόγγι. Γιά τό Ζάλογγο καί τήν Ἀραπίτσα. Γιά τήν Μικρασιατική καταστροφή καί τίς βαρβαρότητες τῶν Τούρκων, γιά τόν Πόντο καί τήν Καππαδοκία, γιά τίς γενοκτονίες, γιά τά γεγονότα τοῦ 1955 στήν Κωνσταντινούπολη, γιά τήν εἰσβολή τοῦ «Ἀττίλα» στήν Κύπρο τό 1974 καί τήν κατάληψη σχεδόν τῆς ἡμίσεως τῆς Ἑλληνικοτάτης Μεγαλονήσου, γιά τήν μετατροπή τῶν Ἐκκλησιῶν σέ σταύλους καί τήν καταστροφή τῶν πατρογονικῶν ἑστιῶν, γιά τούς βιασμούς καί τίς ἐκτοπίσεις γιά τίς χιλιάδες τῶν προσφύγων καί γιά τόν πόνο τῶν μανάδων, τῶν πατεράδων, τῶν ἀδελφῶν καί τῶν συζύγων γιά τούς ἀγνοουμένους.
          Νά ξαναγυρίσωμε στούς ἑορτασμούς τῶν Ἐθνικῶν μας ἐπετείων, προκειμένου νά μάθουν τά παιδιά μας τόν Ἐθνικό Ὓμνο, νά γνωρίζουν τί σημαίνει ἒπαρση καί ὑποστολή τῆς σημαίας καί νά ξανατοποθετηθῇ ὁ Σταυρός στό κοντάρι τῆς σημαίας, τόν ὁποῖον ἂκριτα κάποιοι δικοί μας δυστυχῶς ἀποκαθήλωσαν καί ἀδιαμαρτύρητα τό δεχτήκαμε, ὃπως καί τόσα ἂλλα.
Ἀγαπητοί μου, σήμερα στήν Κωνσταντινούπολη, στήν Πόλη τῆς καρδιᾶς μας, στή βασίλισσα τοῦ κόσμου, πραγματοποιεῖται  ἓνα ἀνοσιούργημα κάτω ἀπό τά μάτια τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, οἱ ὁποῖοι ἀδιαφοροῦν δυστυχῶς γιά ὃ,τι πνευματικό, ὑψηλό καί θαυμάσιο ἐπίτευγμα ἐπί τῆς γῆς. Σήμερα πραγματοποιεῖται μιά ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀδικίες στόν κόσμο καί συντελεῖται ἒγκλημα μέγιστον.
          Γνωρίζομε ὃτι οἱ πάντες αἰσθάνονται μειονεκτικά, γιατί δέν μπόρεσαν οὒτε θά μπορέσουν ποτέ νά φτιάξουν Ἁγια Σοφιά, ὃπως οἱ Ρωμηοί, νά τήν στολίσουν μέ ψηφιδωτά, νά ἒχῃ ζωή τόσων αἰώνων. Δέν μπόρεσαν οὒτε θά μπορέσουν ποτέ, νά ὑψώσουν Παρθενῶνες μέ κάλλος τέτοιο πού νά προκαλῇ δέος στούς ὀφθαλμούς τῶν ἀνθρώπων καί ρίγος στίς καρδιές διαχρονικά.
          Ὁ πολιτισμός τους εἶναι ἡ γυψοσανίδα καί οἱ γυάλινοι εὒθραυστοι πύργοι, πού μέ τήν πάροδον ὀλίγου χρόνου συντρίμμια γκρεμίζονται καί κείτονται κατά γῆς.
          Ἀδελφοί μου, μέσα στόν πόνο  καί στήν θλίψη τῶν ἡμερῶν,  εἲδαμε ἓνα καλό. Ξύπνησαν εὐτυχῶς οἱ Ἓλληνες.
          «Κορμιά μαρμαρωμένα τό θαῦμα καρτεροῦν,
          μέ χέρια παγωμένα πῶς νά σταυροκοπηθοῦν.
          Στήν Ἐκκλησιά τοῦ θρύλου καμπάνες δέν ἠχοῦν
          Μά κι’ ἂν περάσαν χρόνια, στούς αἰῶνες θ’ἀντηχοῦν.
          Εὐχή ψηλά στούς οὐρανούς, ὂμορφη Ἁγια Σοφιά
          Θά γίνῃς κάποτε δικιά μας, μέ χρόνους, μέ καιρούς».
          Κάτι ἂρχισε νά ἀλλάζῃ σ’ αὐτόν τόν τόπο. Ἡ βδελυρή πράξη τῶν Τούρκων ἐνήργησε ἀφυπνιστικά γιά τόν κοιμώμενο γίγαντα, γιά τόν Λαό μας δηλαδή, γιατί ἡ Ἁγια Σοφιά εἶναι ἡ ψυχή μας καί ἡ καρδιά μας. Εἶναι ὁ πόθος καί τό ὡράϊσμά μας. Εἶναι ἡ μεγάλη τοῦ Γένους Ἐκκλησιά, εἶναι τό κόσμημα τοῦ κόσμου, ἡ τοῦ κόσμου εὐκοσμία, γιά νά χρησιμοποιήσωμε τήν Ἐκκλησιαστική γλῶσσα.
          Τό 2021 θά γιορτάσωμε τά 200 χρόνια ἀπό τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση. Πρέπει ὁ ἑορτασμός αὐτός νά εἶναι βροντερός, βαθύς, ἀντάξιος τῶν θυσιῶν τῶν προγόνων μας. Νά εἶναι καί θά εῖναι μιά ἀπάντηση στήν Τουρκία γιά τά ἐγκλήματα πού ἒκαμε διαχρονικά.
          Μιά πρόταση πρός τό Ὑπουργεῖο Παιδείας. Τήν ἒχομε ξανακάνει. Καιρός εἶναι, ἀντί γιά τίς πενταήμερες τῶν Σχολείων, γιά λόγους ἀναψυχῆς, νά ὁδηγήσωμε τά παιδιά μας νά προσκυνήσουν σέ τόπους ἱερούς, γιά νά βαπτίζωνται στά ἱερά νάματα τῆς φυλῆς μας ἀπό τήν ἀρχαία ἐποχή καί τήν λαμπρή βυζαντινή περίοδο, τήν Ὀρθοδοξία, τούς πόνους καί τούς καημούς τοῦ Γένους μέσα ἀπό τήν Ἁγία Λαύρα καί τό Μέγα Σπήλαιο. Γιά νά δοῦν τά παιδιά, τίς ρίζες τους καί νά καταλάβουν τί σημαίνει Ἑλλάδα, ὣστε νά νοιώθουν περηφάνεια γιά τήν καταγωγή τους.
Ἀκόμη θά ἢθελα νά διαβεβαιώσω ὃλους σας, ὃτι μέσα μας ὑπάρχει αὐτός ὁ ἐνθουσιασμός, ὣστε ἂν χρειασθῆ πρῶτοι ἐμεῖς, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἓλληνες Ἱερεῖς καί Καλόγεροι, μπροστάρηδες ὃπως κάναμε πάντα σ’ αὐτόν τόν τόπο, θά ἀγωνισθοῦμε, δίδοντας καί τό αἷμα μας ἐάν χρειασθῆ γιά τήν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας. Δέν θά σιωπήσωμε καί στή συνέχεια γιά τίς ἀδικίες πού γίνονται εἰς βάρος τῆς Πίστεώς μας καί τῆς Πατρίδος μας. Δέν θά πάψωμε ἀγωνιζόμενοι γιά τά ἀπαράγραπτα δίκαιά μας, μή φειδόμενοι κόπων καί μόχθων καί αὐτῆς τῆς ἰδίας τῆς ζωῆς μας.
          Αὐτή τήν στιγμή στρέφομε τόν νοῦν καί τήν καρδία μας στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μας καί στόν πρῶτο τοῦ Γένους μας, στόν Παναγιώτατο καί Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο καί στούς περί αὐτόν Κληρικούς, μαζί του φρυκτωρούς τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους, δηλοῦντες τόν σεβασμόν καί τήν ἀμέριστον συμπαράστασή μας εἰς ὃ,τι ἱερόν καί ἃγιον ὃλαις δυνάμεσι ὑπηρετοῦν.
          Ἐπίσης στηρίζομε τήν ὃποια προσπάθεια καί ἐνέργεια τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως γιά τά ἀπαράγραπτα δίκαια τῆς Πατρίδος μας.          Ὑπάρχει τό διεθνές δίκαιο, τό ὁποῖο καλῶς ἐπικαλούμεθα. Ἀλλ’ ὃμως ὑπάρχει καί τό δικό μας, τό ἐθνικό δίκαιο.
          Αὐτές τίς ὧρες, ἀλλά καί πάντοτε ἒχομε ἀνάγκη ἀπό τήν μεταξύ μας ἑνότητα. Πρέπει νά γίνωμε, ἐάν δέν εἲμαστε, ἓνα σῶμα, μιά ψυχή γιά τήν Πατρίδα μας, γιά τήν Ἑλλάδα μας.
          Ἡ Ἁγια Σοφιά, ἒστω καί ἂν τῆς ἂλλαξαν τό ὂνομα της οἱ βάρβαροι στίς πινακίδες, λέγοντάς την «μεγάλο τζαμί», θά εἶναι γιά μᾶς «ἡ Μεγάλη Ἐκκλησιά, ἡ Ἁγια Σοφιά μας». Ἡ κλειστή πύλη γι’ αὐτούς θά εἶναι ὁ τρόμος τους, γιατί κάποτε θά ἀνοίξῃ. Ἡ Ἁγια Σοφιά εἶναι τό κέντρο τοῦ κόσμου, εἶναι ὁ ὀμφαλός τῆς γῆς. Δέν εἶναι δική τους. Τήν ἒκλεψαν καί τήν κατέχουν μέ τό σπαθί καί τή βία. Ὁ Μαρμαρωμένος Βασιληᾶς εἶναι ὁ ἐφιάλτης πού δέν τούς ἀφήνει νά ἡσυχάσουν ἡμέρα καί νύκτα, γιατί γνωρίζουν ὃτι θά ξυπνήσῃ καί θά προβάλλῃ μέ τό σπαθί του, γιά νά ἐλευθερώσῃ τήν Μεγάλη Ἐκκλησιά ἀπό τά βέβηλα χέρια τους...»
 «Πόλη γλυκιὰ Πόλη δική μας
Πόλη τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ
Πόλη καημὸς ποὺ γίνες τραγούδι ἐδῶ
μὴ κλαῖς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς, θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς
Πόλη χρυσὴ Πόλη τοῦ ἥλιου
Πόλη μητέρα κι ἀδερφὴ
Πόλη λυγμὸς ποὺ γίνε λουλούδι ἐδῶ
μὴ κλαῖς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς
Μέσα σ'ὄνειρο σ'εἶδα ξανὰ
ὅλο φῶς ὅπως ἤσουν παλιὰ
καὶ στὰ μάτια σου ἡ Ἁγία Σοφία
ἕνα δάκρυ ποὺ ἀκόμα κυλᾶ
Πόλη γλυκιὰ ἀγαπημένη
μία ζωὴ σ'ἀποζητῶ
εἶσαι ἐκεῖ κι ὅμως σὲ ἀγγίζω ἐδῶ
μὴ κλαῖς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς
Πόλη ζωὴ Πόλη ἐλπίδα
Πόλη Θεοῦ Πόλη ὅλο φῶς
Πόλη γλυκειὰ ποὺ γινες Πατρίδα ἐδῶ
μὴ κλαῖς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς
Πόλη γλυκιὰ Πόλη δική μας
Πόλη τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ
Πόλη καημὸς ποὺ γίνε τραγούδι ἐδῶ
μὴ κλαῖς θὰ'ρθῃ ὁ καιρὸς θὰ'ρθῃ ὁ καιρός».
          Θά τελειώσω μέ τούς τελευταίους στίχους ἑνός δημώδους ἂσματος, παλαιᾶς ἐποχῆς, ὃταν ὁ ἐνθουσιασμός καί ὁ πατριωτισμός κατεῖχαν τό κέντρο τῆς καρδιᾶς τῶν Ἑλλήνων, τό ὁποῖο ἆσμα παρουσιάζει τόν πόνο τῆς Ἑλλάδος γιά τά παιδιά της.
«Ξύπνησε Ρήγα, ξύπνησε ἀπ’ τό βαθύ σου μνῆμα,
Βάλε φωνή καί κεραυνούς  ἀπ’ τή χρυσή σου λύρα,
Ξύπνα Φεραῖε ξύπνησε καί ἡ στεριά προσμένει,
Τό ἀκρογιάλι καρτερεῖ καί ὂνειρα ὑφαίνει».

Καλλιτεχνική φωτογραφία από την Βασιλική Μπρεζετού

Πότε βεβηλώθηκε η "Αγιά Σοφιά" και από ποιούς; Πάντως όχι από τους Τούρκους!

Ο ιερός ναός της Αγίας Σοφίας του Θεού Βεβηλώθηκε και Λεηλατήθηκε ανεπανόρθωτα από τους Λατίνους Σταυροφόρους! 

Έκλεψαν όλο τον πλούτο της. Λέρωσαν με ακαθαρσίες ζώων και ανθρώπων τον ναό.

Όταν λοιπόν ήρθε και η σειρά των Τούρκων δεν βρήκαν τίποτα να κλέψουν. Μόνο οι τοίχοι είχαν μείνει. Οπότε το μετέτρεψαν σε τζαμί.

Ο τίτλος σε αυτό το άρθρο στο blog μας, γράφει: "πάντως όχι από τους Τούρκους" για να δείξει ότι το μεγαλύτερο αίσχος έγινε από τον Πάπα και τους Σταυροφόρους του, που τάχα πήγαιναν να ελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους!!!

Και δυστυχώς ακόμα και σήμερα ο κόσμος δεν γνωρίζει ότι τα φοβερά αυτά γεγονότα δεν τα έκαναν οι "Χριστιανοί" αλλά οι Λατίνοι λύκοι.

Δείτε στο παρακάτω βίντεο τον πλούτο αυτό, που τον κατέχουν οι απόγονοι αυτών που πρώτοι βεβήλωσαν τον Ιερό Ναό και προβάλλουν αυτόν τον πλούτο για δική τους κληρονομιά.
Γνωρίστε ακόμα το μεγαλείο του ναού σε μία σχετικά σύντομη παρουσίαση, σε σχέση με το μέγεθος της αξίας του.
Και μάθετε και για τους Τούρκους, τι ρόλο έπαιξαν στην τελική διάλυση αυτού του μνημείου.
ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ: "Δόξα τω Θεώ τω καταξιωσάντι με τελέσαι τοιούτον έργον. Νενίκηκά σε Σολομών".