Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

Κοπή Βασιλόπιτας του Α.Ο. ΓΑΛΗΝΗ 2015 (video)



ΚΟΠΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ ΣΤΟΝ Α.Ο. ΑΧΑΪΑΣ «ΓΑΛΗΝΗ»

Τη Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου, ημέρα της Υπαπαντής του Κυρίου, επέλεξε ο Α.Ο. Αχαΐας «ΓΑΛΗΝΗ» για να κόψει την πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα στη φιλόξενη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών.
Η ΓΑΛΗΝΗ δραστηριοποιείται στην Πάτρα τα τελευταία 19 χρόνια με τμήματα πινγκ πονγκ, ποδοσφαίρου, στίβου, μπάσκετ, βόλεϊ και τοξοβολίας και με πλούσια την πολιτιστική και ανθρωπιστική προσφορά της σε τοπικό και πανελλήνιο επίπεδο.
       Την αγιοβασιλόπιτα ευλόγησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος, ο οποίος μίλησε επαινετικά για το πλούσιο και σημαντικό έργο που επιτελείται στον Α.Ο. «ΓΑΛΗΝΗ», για την προσφορά του στους νέους αλλά και την πατραϊκή κοινωνία ευρύτερα. 


Εκπρόσωπος του Δήμου στον τομέα του
Αθλητισμού κ. Καραγκούνης Κωνσταντίνος


Αντιπεριφερειάρχης Υγείας και
Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Χαροκόπος Αντώνιος

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης βραβεύτηκαν, επίσης, αθλητές και αθλήτριες της ΓΑΛΗΝΗΣ που διακρίθηκαν τη χρονιά που πέρασε σε πανελλήνιο και τοπικό επίπεδο στα αθλήματα της τοξοβολίας, του στίβου και του πινγκ πονγκ αλλά και αθλητές που διακρίθηκαν για το ήθος, την ευσυνειδησία και την αγωνιστικότητά τους στα αθλήματα του ποδοσφαίρου, του βόλεϊ και του τμήματος των ΑΜΕΑ.
Ο εκπρόσωπος των Αθλητών Βετεράνων της Α.Ο. ΓΑΛΗΝΗΣ στην Επιτραπέζια Αντισφαίριση αφιερώνει το κύπελλο νίκης στον πρόεδρο κ. Πολύκαρπο Ευθυμάκη

Εκπρόσωπος της ΠΟΦΕΠΑ κ. Σπύρος Ζορμπαλάς
Πρόεδρος του Α.Ο. ΓΑΛΗΝΗ κ. Πολύκαρπος Ευθυμάκης


Το κύπελλο της νίκης των βετεράνων
            στην περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας

Η εκδήλωση τίμησε ιδιαίτερα τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσόστομο για τη συμπλήρωση δέκα ετών αρχιερατείας  στη Μητρόπολη Πατρών.
       Τίμησαν με την παρουσία τους την εορταστική αυτή αθλητική εκδήλωση οι:   -Αντιδήμαρχος Αθλητικού τομέα, κ. Κων/νος Καραγκούνης
-Αντιπεριφερειάρχης Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Αντώνης Χαροκόπος
-Δημοτικός Σύμβουλος, κ. Ηλίας Γεωργακόπουλος
-Επίτιμος Πρόεδρος & Ιδρυτής του Α.Ο. «ΓΑΛΗΝΗ», πρωτοπρεσβύτερος Αντώνιος Ρουμελιώτης
-Ιερείς διάφορων ναών της πόλης
-Αθλητές όλων των τμημάτων του Ομίλου με τις οικογένειές τους
-Μέλη και φίλοι της ΓΑΛΗΝΗΣ



Ο Δημοτικός Σύμβουλος Ηλίας Γεωργακόπουλος


 Ήταν μια όμορφη, ζεστή διοργάνωση κοπής πρωτοχρονιάτικης πίτας με εορταστικό χρώμα! Ο Α.Ο. ΓΑΛΗΝΗ ξεκινάει το 2015 με ευχές για πολλές επιτυχίες σε όλα του τα τμήματα, γαλήνη και αισιοδοξία!














Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Α.Ο. ΓΑΛΗΝΗ













Μπορείτε να παρακολουθήσετε το παρακάτω βίντεο με αποσπάσματα από την Κοπή της Βασιλόπιτας



Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015

Γεύμα Αγάπης


Ιερός Ναός Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Το μεσημέρι της Κυριακής 8 Φεβρουαρίου, σας προσκαλούμε να γευματίσουμε

μαζί σ’ ένα ζεστό και όμορφο περιβάλλον, που είναι το πνευματικό κέντρο της Ενορίας μας.

Θα διατίθεται γευστικό σπιτικό καλομαγειρεμένο φαγητό με την ελάχιστη συνδρομή κατ’ άτομο των
3 ευρώ.

Τηλέφωνο 2610 523 556

Μια προσφορά αγάπης προς ενίσχυση του Ιερού Ναού μας.      

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Για να διαβάσετε τα κείμενα πατήστε πάνω στις φωτογραφίες 


Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Γιατί θέλει ράπισμα η Ορθοδοξία;


Χωρίς πολύ ράπισμα η Ορθοδοξία δεν θα ήταν φορέας της αλήθειας του Θεού μέσα από τόσα χαρακώματα και σκότος αιώνων και αιώνων. Διέσχισε μακρύ δρόμο με εμπόδια, φυλάσσοντας την αλήθεια και τα ιερά καθαρά. Χωρίς βάσανα η Ορθοδοξία δεν θα κρατούσε την καθαρότητά της ούτε εκατό χρόνια. Ποτέ δεν είχε έναν ολόκληρο αιώνα ειρήνης και ελευθερίας χωρίς διωγμούς, χωρίς μαστιγώματα, χωρίς σκλαβιά, φωτιά, φόβο και φρίκη εδώ και είκοσι αιώνες.

Αυτό δεν το αντιλαμβάνονται οι άλλες θρησκείες, δεν το κατανοούν οι αιρετικοί. Κανείς από τους λαούς που επέλεξαν για ιδανικό της ευτυχίας το επίγειο βασίλειο δεν αντιλαμβάνεται και δεν κατανοεί τι συμβαίνει με την Ορθοδοξία. Αυτό το κατανοούν μόνον οι προορατικοί, που βλέπουν το αιώνιο και αθάνατο βασίλειο του Χριστού ως πραγματικότητα. Αλλά και η προορατικότητα είναι θυγατέρα του πάσχειν.

Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Τροπαίων Αρκαδίας


Πρώτες ειδήσεις για την Μονή του Αγίου Νικολάου Τροπαίων Αρκαδίας.

Ο αείμνηστος αρχαιολόγος και ιστοριοδίφης των Τροπαίων Παναγιώτης Γ. Πυριοβολής, στο βιβλίο του «Βραχύ χρονικόν των Τροπαίων Αρκαδίας», έκδ. Συλλόγου Τροπαιατών Αθηνών, Αθήνα 2005, αναφέρεται στην παλαιά Μονή που υπήρχε στην περιοχή μας. Συγκεκριμένα σε αυτό το έργο του και στις σελίδες 186-187, αναφέρει: «Τά ἀρχιτεκτονικά λείψανα (θραύσματα κιονοκράνων καί τμήματα ἀρραβδώτου κίονος) πού ἐπεσημάνθησαν πρό πολλῶν ἐτῶν ὑπό τοῦ γράφοντος, ὅπου παλιά ναός τοῦ Ἁγίου Νικολάου καί σήμερα εἶναι καταχωσμένα εἰς τό ὑπόγειον ρεῖθρον πού ἐφέρετο ἕως τόν κάτω δρόμον (στό κατάστημα τοῦ Νιόνιου τοῦ Συριόπουλου) παρά τήν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἀποδεικνύουν ὅτι πρόκειται περί παλαιοχριστιανικής βασιλικῆς, πού μετεξελίχθη εἰς πρωτοβυζαντινήν ἐκκλησίαν (395-718 μ. Χ.), χωρίς νά ἠμπορῆ νά ἐξηγηθῆ ἄλλως ἡ ἐμφάνισις τῆς τιμῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς τήν ὀρεινήν περιοχήν τοῦ ὀροπεδίου Ἄκοβαις, θέμα τό ὁποῖον ἀφόρα καί τόν παλαιόν καί τόν ὑπάρχοντα ναόν τοῦ Ἁγίου τούτου εἰς τό Βυζίκι». Ακόμα στην σελίδα 187 γράφει ότι «ὁ Ναός τοῦ Ἁγίου Νικολάου φαίνεται, ὅτι ὑπῆρχε καί κατά τήν Φραγκοκρατίαν».
            Από την Μονή αυτή πρέπει να προέρχεται και η εφέστια εικόνα της Παναγίας μας, τύπου Οδηγήτριας, που φυλάσσεται στην ενορίας μας Κοιμήσεως της Θεοτόκου Τροπαίων, όπου στην κάτω μέρος της, αριστερά, σε μικρότερη κλίμακα συναπεικονίζεται και ο δημοφιλής ιεράρχης άγιος Νικόλαας επ. Μύρων. Επίσης εντός του Ναού της Παναγία του Δάσους, όπως λένε οι τροπαιάτες τον ενοριακό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, υπάρχει ιδιαίτερο προσκυνητάρι με την εικόνα του Ιεράρχη. Την τύχη των θραυσμάτων από τα κιονόκρανα και τα τμήματα αρραβδώτου κίονος που εντόπισε ο ερευνητής Πυριοβολής δεν την γνωρίζουμε σήμερα.  

            Μάλιστα ως εφημέριος της Παναγίας από την πρώτη στιγμή με πληροφόρησαν οι ευσεβείς κάτοικοι για την ιστορία αυτής της παλαιάς Μονής. Ακόμα όταν μου πρόσφερε εγκάρδια το βιβλίο του Πυριοβολή, ο πρώην Τοπικός Πρόεδρος Τροπαίων και ενορίτης μας κ. Δημήτριος Κατσικερός, τότε πληροφορηθήκαμε γραπτά περισσότερες ειδήσεις για την ερειπωμένη αυτή Μονή. Μάλιστα για το πόσο ακριβοδίκαιος είναι ο μέγας ιεράρχης του Χριστού Νικόλαος Μυρέων, διασώζει ο Πυριοβολής και ένα γεγονός των αρχών του 20ου αιώνος στις σελίδες 199-200, όπου λέει ότι: «ὡς ἐπιχειρηματίας ὁ Ἀνδρέας Βάσκας συνέβαλε στήν οἰκονομικήν ἀνάπτυξιν τῶν Τροπαίων, ἐβρῆκεν ὅμως τήν ἐγχώριον κοινωνίαν ἀνέτοιμον οἰκονομικῶς διά τόν πλήρη ἐκσυχρονισμόν αὐτῆς πού ἐπεδίωκε. Βεβαίως, βασικός στόχος τοῦ ἦταν ἡ οἰκονομική δραστηριότης αὐτοῦ. Ἐδημιούργησε στό ἄστυ σπουδαῖον ἐργοστάσιον ἀλευροποιίας, τό ὁποῖον μία ἤ δυό φοραίς κατεστράφη ἐκ πυρκαϊάς. Πολλοί ἀπό τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς τοῦ ἔλεγαν, ὅτι ὁ τόπος ὅπου ἐκτίσθη τό ἐργοστάσιον ἦταν μοναστηριακός τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ὁ ὁποῖος κατεπατήθη. Διά τοῦ ἐργοστασίου του, ὁ ἐν λόγω, προέβη στήν ἐγκατάστασιν δικτύου παροχῆς ἠλεκτρικοῦ ρεύματος πολλῶν καταστημάτων καί οἰκίων τοῦ ἄστεος ἔργον μακρόπνοον καί πολυτελές διά τήν ἐποχήν. Ἕνεκα τούτου, τό βαλάντιον τῶν περισσοτέρων δέν εἶχεν ἀντοχήν πρός ἐφαρμογήν τοῦ σχέδιου τοῦ Ἀνδρέα Βάσκα. Ὁ ἴδιος, ἐν τέλει, ἐπλήγη ἐκ τῆς μεγάλης πυρκαϊάς ἡ ὁποία ἀπετέφρωσε τό ἐργοστάσιον, τά ἐν αὐτῷ ὑπάρχοντα τῆς συζύγου του καί τῆς πολυμελοῦς οἰκογενείας του, μεταξύ τῶν ὁποίων ἤσαν πλάκες χρυσοῦ».
            Συνεχίζει παρακάτω ο Πυριοβολής, όπου αναφέρει ότι: «Ὑπάρχει καί ποίημα πού μιλᾶ γιά τίς καταστροφές πού ὑπέστη ὁ Βάσκας: Ἀνδρέα μυλωνά, ντερβίση* – φουκαρά τ’ ἤθελες Ἀντρέα*, νά φέρης τῇ Βερβίτσα*, μύλους καί ἠλεκρικά*, Ἀντρέα – κουαρδά*…».
            Η ενορία μας, εντός των ορίων της οποίας είναι και η τοποθεσία της Μονής του Αγίου Νικολάου, επειδή σέβεται σφόδρα τον Ιεράρχη θα τον τιμά μαζί με τον οσιομάρτυρα Νικόλαο (του οποίου μας πρόσφεραν στην ενορία μας φυλαχτά του) έκαστο έτος την 8 Μαΐου Ακολουθία του Εσπερινού, και ανήμερα την 9 Μαΐου με Θεία Λειτουργία. Στις δύο αυτές μέρες θα ψάλλονται οι σπάνιες και γραμμένες κατά την μεταβυζαντινή εποχή, κοινές Ακολουθίες: α) του Αγίου Οσιομάρτυρος Νικολάου του εν Βουναίνοις (συντεθείσης παρά Ἀκακίου ἱερομονάχου τοῦ ἐν Διακρούσῃ καί διορθωθείσης παρά τοῦ ταπεινοῦ ἐν ἱερομονάχοις Ἰωσήφ ἐκ Φουρνᾶ τῶν Ἀγράφων), και β) για την Πάροδο του πανσέπτου λειψάνου του εν Αγίοις Πατρός ημών Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού (ποίημα Ἁγίου Νικοδήμου Ἀγιορείτου).


εκ του Ι. Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Τροπαίων Γορτυνίας

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015


Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»
Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών


Για να διαβάσετε τα κείμενα πατήστε πάνω στις φωτογραφίες



Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Ωφελούνται εκείνοι που ζητούν από τους άλλους να προσευχηθούν για χάρι τους;





(Από το Γεροντικόν)

ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ της σκήτης ρώτησαν ένα Γέροντα, αν πραγματικά ωφελούνται εκείνοι που ζητούν από τους άλλους να προσευχηθούν για χάρι τους.

— Πολύ ισχύει δέησις δικαίου, αποκρίθηκε ο Αββάς, πλην όμως «ενεργουμένη»[1] . Βοηθουμένη, με άλλα λόγια, από τον ίδιο που ζητά την προσευχή, σε τι να ωφελήσουν αι προσευχαί των αγίων, εκείνον, που θεληματικά παραμελεί την σωτηρία του;
Και τους διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία:
Ο Ηγούμενος κάποιου Κοινοβίου, πολύ ευλαβής κι ενάρετος άνθρωπος, έκανε κάθε μέρα αυτή την προσευχή:
— Σε παρακαλώ, Κύριε, μη με χωρίσης από τα πνευματικά μου παιδιά στην άλλη ζωή, αλλά αξίωσέ μας να απολαύσωμε όλοι μαζί την Ουράνιο μακαριότητα.
Κάποτε όμως τον πληροφόρησε ο Θεός, με τον ακόλουθο τρόπο, πως ο καθένας ετοιμάζει μόνος, με τα έργα του, τη μελλοντική του αποκατάστασι.
Πλησίαζε η εορτή ενός Αγίου, που πανηγύριζε το γειτονικό τους Μοναστήρι. Οι Αδελφοί του Μοναστηρίου εκείνου προσκαλέσανε τον Αββά του Κοινοβίου και ολόκληρη την συνοδεία του να πάρουν μέρος στην πανήγυρι. Εκείνος όμως αποφάσισε να μην πάη, αποφεύγοντας έτσι τις τιμές που συνήθως του έκαναν εκεί. Την παραμονή ακριβώς άκουσε μυστηριώδη φωνή στον ύπνο του να τον διατάζη να πάη οπωσδήποτε στο πανηγύρι, αφού στείλει νωρίτερα τους υποτακτικούς του. Ο Ηγούμενος υπήκουσε στη θεία προσταγή.
Μόλις ξημερωσε, πρόσταξε τους μαθητάς του να ξεκινήσουν παρευθύς για το γειτονικό Κοινόβιο. Στο δρόμο τους συνάντησαν πεσμένον χάμω ένα δυστυχισμένο γέρο να βογγά. Τον ρώτησαν, τι του συνέβαινε.
— Είμαι άρρωστος, τους αποκρίθηκε με κόπο, και δεν έπαψε ν’ αναστενάζη. Πήγαινα στο γιατρό με το ζώο μου, μα σαν έφτασα σε τούτο το μονοπάτι, μ’ έρριξε κάτω κι έφυγε. Τι έγινε, κι εγώ δεν ξέρω. Ούτε άνθρωπος βρέθηκε να με βοηθήση να σηκωθώ.
Τα τελευταία λόγια τα πρόφερε με πολύ παράπονο.
— Τι να σου κάνωμε, γέροντα, του είπαν οι Καλόγεροι. Είμαστε κι εμείς πεζοί και βιαστικοί.
Συνέχισαν έτσι το δρόμο τους για να φτάσουν στην ώρα τους στο πανηγύρι, αφήνοντας στη μεση του δρόμου αβοήθητο το φτωχό γέρο.
Σε λίγο να κι ο Ηγούμενος. Είδε τον άνθρωπο σε κακή κατάστασι. Έσκυψε πάνω του με συμπόνια. Άκουσε τα βάσανα του και τον ρώτησε με καταφανή έκπληξι :
— Καλά, δεν πέρασαν από δω πριν από λίγο κάτι νέοι Καλόγεροι; Γιατί δεν τους σταμάτησες να σε βοηθήσουν; θα έπρεπε, χωρίς άλλο, να σε είδαν.
— Με είδαν και με ρώτησαν, Αββά, είπε με λύπη ο Γέρος. Μου είπαν όμως πως ήσαν πεζοί και βιαστικοί και δε μπορούσαν να μου κάνουν τίποτε.
Ο Ηγούμενος αναστέναξε βαθειά, ντροπιασμένος από την συμπεριφορά των μαθητών του.
— Αν στηριχτής πάνω μου, θα μπορέσης να περπατήσης λίγο;
— Αδύνατο να κινηθώ, Πάτερ.
Έλα λοιπόν να σε ανεβάσω στους ώμους μου, είπε ο γέρο Ηγούμενος αποφασιστικά, κι ο Θεός θα βοηθήση να φτάσωμε εκεί που πηγαίνεις.
— Δε μπορείς να με κουβαλήσης τοσο δρόμο πάνω στους ώμους σου. Μήπως είσαι κι εσύ νέος; Πήγαινε, Αββά, στη δουλειά σου και μη χασομεράς άδικα για μένα. Ευχήσου μόνο να μ’ ελεήση ο Θεός.
Δε σ’ αφήνω έτσι, σε τέτοια κατάστασι, διαμαρτυρήθηκε ο άνθρωπος του Θεού. Θα σε πάω στην πόλι.
Με πολύ κόπο ανέβασε τον άρρωστο στους αδύνατους ώμους του ο γέρο Ηγούμενος. Το βάρος στην αρχή του φάνηκε ασήκωτο. Με μεγάλη δυσκολία κατώρθωσε να σέρνη τα πόδια του.
Παράδοξο πράγμα!
Σιγά – σιγά αλάφραινε, ώσπου σε μια στιγμή του φάνηκε πως του έφυγε από την πλάτη το φορτίο. Σήκωσε το κεφάλι να ιδή τι συνέβαινε. Αντί του φτωχού γέρου, που είχε πάρει στους ώμους του, στεκόταν μπροστά του ένας πανέμορφος Άγγελος.
Μ’ έστειλε ο Κύριος να σε πληροφορήσω, του είπε με τη γλυκειά φωνή του που έμοιαζε με υπερκόσμια μουσική, πως τότε μόνο θ’ αξιωθούν οι μαθηταί σου να βρεθούν μαζί σου στη Βασιλεία Του, όταν ακολουθήσουν τα ίχνη σου. Διαφορετικά, άδικα κοπιάζεις και προσεύχεσαι γι’ αυτούς. Ο Θεός δίνει στον καθένα την αμοιβή των έργων του.
Ο Άγγελος με μιας χάθηκε στα ούρανια. Ο γέρο Ηγούμενος, συλλογισμένος, γύρισε πίσω στο Μοναστήρι του για ν’ αρχίση καινούργιο αγώνα. Χρειαζόταν ακόμη κοπιαστική δουλειά για να μορφώση χαρακτήρες. [1] Ιακώβου ε’. 16

(Γεροντικόν, μοναχής Θεοδώρας Χαμπάκη, εκδ. Λυδία).

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015