Για την Τηλεόραση

     Η  Καρολίνα  είναι  μουσικός  και  μητέρα  δύο παιδιών. Λέει: Οργάνωσα  έτσι  την  ζωή  μου  έτσι  ώστε  να  είμαι  στο  σπίτι μετά  την  δουλειά  μου, όταν  γυρίζουν  και  τα  παιδιά  μου  από  το  σχολείο. Θέλω  πολύ  να  τα  υποδεχθώ  και  να  τα  κάνω  να  νιώσουν  όμορφα. Ε! λοιπόν  βρίσκομαι  στη  δυσάρεστη  θέση  να  πω  ότι  τα  παιδιά μου, μόλις  μπουν  στο  σπίτι, τρέχουν  αμέσως  στην  τηλεόραση, πριν  προλάβω  καν  να  τα  χαιρετήσω. Μόλις  και  μετά   βίας  προλαβαίνουν  να  πουν  δυο  λόγια  πριν  βυθιστούν  στην  παρακολούθηση. Από  εκεί  και ύστερα  δεν  τους  βγάζω   λέξη, ετοιμάζω  κάτι  να  φάνε  και  τους  πάω εκεί  που  κάθονται, ενώ  ταυτόχρονα  νιώθω  γελοία, γιατί  είναι  αρκετά  μεγάλα   για  να  σερβιριστούν  μόνα  τους.’’.

     Μήπως, όταν  ως  γονείς  πηγαίνουμε  ακόμα  και  νερό  στα  παιδιά  μας  για  να  μην  χάσουν  το  πρόγραμμα  στην  τηλεόραση  ή  σήμερα  στον  υπολογιστή  κάτι  δεν  πάει  καλά  με  μας;

(Μαρί  Γουίν: "τηλεόραση  ένας  ξένος  στο  σπίτι"  σ.140)

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Ανέκδοτα... αρχαίων φιλοσόφων

Ο φιλόσοφος Αντισθένης συμβούλευε τους Αθηναίους να ανακηρύξουν με την ψήφο τους τα.. γαϊδούρια σε άλογα. Όταν του είπαν ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από κάθε λογική, ο Αντισθένης παρατήρησε:«Μήπως και στρατηγούς δεν αναδεικνύετε με την ψήφο σας χωρίς να έχουν πάρει καμία απολύτως εκπαίδευση;»

Ένας μοχθηρός άνθρωπος ήθελε να προφυλάξει το σπίτι του από κάθε κακό. Προς τούτο τοποθέτησε στην πόρτα μια επιγραφή που έλεγε: "Κανένα κακό μη μπει στο σπίτι αυτό".Ο Διογένης διαβάζοντας την επιγραφή παρατήρησε:«Μα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από που θα μπει;»

Όταν είδε ο Διογένης κρατικούς ταμίες να έχουν πιάσει κάποιον που είχε κλέψει ένα μπουκάλι,  παρατήρησε: «Οι μεγάλοι κλέφτες έχουν συλλάβει το μικρό κλέφτη».

Ο Δημοσθένης έλεγε ότι πολλές φορές ήθελε να ευχηθεί να χαθούν οι κακοί, φοβόταν όμως μήπως με την  ευχή αυτή ερημωθεί εντελώς η πόλη.

Ο Αριστείδης και ο Θεμιστοκλής, πολιτικοί αντίπαλοι, στάλθηκαν πρεσβευτές σε μια πόλη. Ο Αριστείδης τότε είπε στον Θεμιστοκλή:«Θέλεις να αφήσουμε την έχθρα στα σύνορα της χώρας μας; Κι αν το κρίνεις απαραίτητο, συνεχίζουμε μόλις επιστρέφουμε στην πατρίδα».

Κάποτε ο Φίλιππος, ο Βασιλιάς των Μακεδόνων, φιλονικούσε με την Ολυμπιάδα, τη σύζυγό του. Τη στιγμή εκείνη φτάνει στο παλάτι ως απεσταλμένος από την Κόρινθο, ο Δημάρατος και ο Φίλιππος τον ρωτά:«Πώς πάνε από ομόνοια οι Έλληνες;».Ο Δημάρατος του απαντά:«Πολύ ενδιαφέρεσαι για την ομόνοια των Ελλήνων, τη στιγμή που μέσα στο σπίτι σου δεν βλέπω να βασιλεύει ομόνοια».

Ρώτησαν τον Αριστοτέλη:«Τι κερδίζουν όσοι λένε ψέματα;».Ο φιλόσοφος απάντησε:«Να μην τους πιστεύει κανείς και όταν ακόμα λένε την αλήθεια».

Ο γιος μιας εταίρας πέταγε πέτρες σε περαστικούς. Ο Διογένης του είπε:«Πρόσεχε μήπως ανάμεσα στους άλλους χτυπήσεις και τον πατέρα σου, που δεν γνωρίζεις».

Ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε στον Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο Αθηναίος πολιτικός ρώτησε τους ανθρώπους που του έφεραν το μεγάλο αυτό ποσό:«Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα απ' όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα;».Οι απεσταλμένοι απάντησαν:«Διότι μόνο εσένα θεωρεί έντιμο άνθρωπο».Ο Φωκίων αρνήθηκε να δεχθεί το δώρο λέγοντας:«Ας μ' αφήσει λοιπόν να συνεχίσω να είμαι έντιμος».

Ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος, παρακολουθούσε τους Ολυμπιακούς αγώνες, οι Πελοποννήσιοι  όμως αν και ευεργετημένοι απ' αυτόν, τον γιουχάϊζαν. Όταν οι φίλοι του εξοργισμένοι από τη συμπεριφορά απευθύνθηκαν στον Φίλιππο, ο βασιλιάς τους είπε:«Αν οι ευεργετημένοι Πελοποννήσιοι, συμπεριφέρονται έτσι φαντάζεστε τι θα κάνουν, αν τους βλάψω;».

Ρωτήθηκε ο Εμπεδοκλής γιατί αγανακτεί, όταν τον βρίζουν. Ο φιλόσοφος απάντησε:«Αν δεν λυπάμαι όταν με κακολογούν, δεν θα είναι δυνατό να χαίρομαι όταν με επαινούν».

Κάποτε ο Διογένης φώναζε:«Ελάτε εδώ  άνθρωποι!».Και όταν μαζεύτηκαν πολλοί, τους κυνήγησε με το μπαστούνι του λέγοντας:«Ανθρώπους κάλεσα, όχι καθάρματα!».

Ρωτούσαν τον Διονύσιο τον νεότερο πώς ο πατέρας του, αν και απλός πολίτης μπόρεσε να καταλάβει την  εξουσία και γιατί ο ίδιος, αν και γιος τυράννου την έχασε. Ο Διονύσιος έδωσε την απάντηση:«Ο πατέρας μου έκανε την προσπάθειά του, όταν η δημοκρατία προκαλούσε μίσος, ενώ εγώ αγωνιζόμουν, όταν η τυραννίδα κινούσε φθόνο».

Ο Επαμεινώνδας όταν είδε ένα μεγάλο στρατό που δεν είχε ικανό στρατηγό, είπε:«Μεγάλο θηρίο αλλά χωρίς κεφαλή».

Σε ένα νεαρό στρατιώτη που δεν έδειχνε την ίδια ανδρεία με τον πατέρα του, απαιτούσε όμως να παίρνει την ίδια αμοιβή μ' αυτόν, ο βασιλιάς Αντίγονος ο Β' έλεγε:«Εγώ νεαρέ, πληρώνω μισθό και δίνω δώρα όχι για πατραγαθία, αλλά για ανδραγαθία».

Ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος ο πρεσβύτερος τοποθέτησε σε ανώτερη θέση έναν κακοήθη άνθρωπο και πολύ αντιπαθή στο λαό. Όταν τον ρώτησαν, γιατί έκανε κάτι τέτοιο, απάντησε:«Θέλω να υπάρχει κάποιος που να τον μισούν περισσότερο απ' όσο εμένα».

Ρώτησαν τον Αριστείδη τι τον στενοχωρούσε πιο πολύ στην εξορία. Εκείνος απάντησε:«Η κακή φήμη της πατρίδας μου. Όλοι την κακολογούν επειδή με εξόρισε».

Κάποιος πολίτης αριστοκρατικής καταγωγής, αλλά μοχθηρός, υπενθύμιζε στον Σωκράτη την άσημη καταγωγή του. Ο φιλόσοφος του έδωσε την απάντηση:«Αν εγώ πρέπει να ντρέπομαι για τους άσημους προγόνους μου, οι υπέροχοι πρόγονοί σου πρέπει να νιώθουν ντροπή για σένα, τον ανάξιο απόγονό τους».

Ο Φωκίων διαφωνούσε συνήθως με όλους στα πολιτικά θέματα. Μια φορά όμως όταν μίλησε στην εκκλησία του δήμου, όλοι ασπάστηκαν τις ιδέες του. Απορημένος γύρισε προς τους φίλους του και τους ρώτησε:«Μήπως είπα σήμερα κάποια ανοησία, χωρίς να το καταλάβω;».

Μετέωρα (video GoPro)

Δείτε   ΕΔΩ    ένα υπέροχο βίντεο με τα μοναστήρια στα Μετέωρα.

 Το βίντεο είναι με κάμερα GoPro 3.

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα 

Πατήρ Νικόλαος Πέττας, εἷς ἅγιος σύγχρονος ἱερεύς.

Ἀντί τίτλου: «Παπᾶ-Χαράλαμπε, δέν θά μέ ξαναδεῖς, ὁ π. Νικόλαος μέ κάλεσε νά συνεορτάσωμεν ἐν οὐρανοῖς».

Τάδε ἔφη πρεσβυτέρα Ἀνθή Πέττα, τῇ 17ῃ μηνός Σεπτεμβρίω 2012 ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Σοφίας,... καί τήν πρωίαν τῆ 6ης Δεκεμβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, ἀπεδήμησεν εἰς οὐρανούς… «Καί ὄψεσθε, καί χαρήσεται ἡ καρδία ὑμῶν, καί τά ὀστᾶ ὑμῶν ὡς βοτάνη ἀνατελεῖ· καί γνωσθήσεται ἡ χείρ Κυρίου τοῖς φοβουμένοις αὐτόν». Καί θά ἴδετε τήν νέαν Ἱερουσαλήμ καί τήν δόξαν αὐτῆς, θά χαρῇ ἡ καρδία σας, καί τά ὀστᾶ σας θά ἀναθάλλουν· θά ἀναζωογονηθοῦν ὡσάν τήν ἀναβλαστάνουσαν χλόην. Θά γίνῃ πλέον γνωστή ἡ παντοδύναμος δεξιά τοῦ Κυρίου στούς φοβουμένους αὐτόν. (Ἡσ. 66, 14).  

Τάδε λέγει Κύριος διά τοῦ μεγαλοφωνοτάτου τῶν Προφητῶν, τοῦ Ἠσαΐου, διά τούς φοβουμένους Αὐτόν∙ φόβος γάρ Θεοῦ ἀπαρχή σοφίας ἐστί. Οὐκοῦν εἷς μέγας σύγχρονος πνευματκός ἀστήρ ὑπῆρξεν, ὁ Πατρο-Νικόλαος Πέττας, οὗτινος ἡ ψυχή καί ἡ τοῦ σώματος αὔρα χαίρουσιν ἐν κόλποις Ἀβραάμ,  τά δέ τούτου ὀστᾶ ἀναθάλλουν παῤῥησίᾳ τε καί θαυματουργίᾳ εἰς πάντας τούς ἀγωνιζομένους Χριστιανούς, οἵτινες πᾶν ὅ,τι πράττουσιν, ἀποσκοπεῖ εἰς τήν τοῦ Χριστοῦ δόξαν, ἀλλ’ καί εἰς τήν ἀνακούφισιν τῶν χειμαζομένων συναθρώπων ἐν μέσῳ τῆς λαίλαπος τῆς Σκύλλας καί τῆς Χαρύβδεως, ἐπί ξυροῦ ἀκμῆς τοῦ Δ. Ν. Τ., καί τῆς προκρούστειας κλίνης, ἐν  τῇ ὁποίᾳ κεῖνται Ἔθνη τε καί λαοί.

Ἀσφαλῶς πάντες οἱ ἐν πατράσιν οἰκοῦντες γιγνώσκουσιν ὅτι ἡ ἡμετέρα ὑπό-μηδαμινότης καί ἡ λίαν ἐγνωσμένη ἄμεσος ἐν τῇ αἰωνιότητι παροδικότης, ὁμιλεῖ διά τόν Πατρο-Νικόλα, διά τόν Σημειοφόρον καί Ἡγιασμένον π. Νικόλαον Πέτταν, οὗτινος ἡ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἀλλά καί ἐν τῆ κοινωνίᾳ  διακονία ὑπήρξεν  ὄντως ὑποδειγματική,  δεικνύουσα πάσι-φανεστάτως ὁδόν ἀρίστην διά τούς συγχρόνους κληρικούς, καί δή τούς ἔχοντας θεῖον ἔρωτα μέ τήν ἱερωσύνην καί τούς θέλοντας νά ὑπερκεράσουν τό «παπαδίστισκον συντεχνεῖον», εἰσερχόμενοι εἰς τήν τῶν ἱερέων χορείαν. 

Τοῦτο δέ λέγω ὡς ὁ Πατρο-Νικόλαος ἔφη δι’ ἐμέ, προορατικῶς: «Παπᾶς θά γίνεις, ἀλλά θά σέ παρακαλέσω νά γίνεις καί ἱερεύς, διότι ἀπό παπάδες ἡ κοινωνία εἶναι κορεσμένη, τουτέστιν ἔχει χρείαν ἱερέων!». Καί ἀληθῶς ἔφη,  παπᾶς, καί μάλιστα κρατικό-τρωκτικό ἔγινα, ἀλλ’ ἱερεύς, καίτοι διήνυσα 21 ἔτη ἐντός τοῦ ράσου, τό βλέπω χλωμό, καθότι ἡ ἀπόστασις μεταξύ παπαδαριοῦ καί ἱερωσύνης ἐστί τεραστία, καί οἱ παροικοῦντες ἐν Ἱερουσαλήμ γιγνώσκουσιν τοῦτο.

Ἦτο ὄντως προορατικός ὁ Σημειοφόρος π. Νικόλαος καί ταύτην τήν χάριν ὁμολογῶ, ἐν δέ ταῖς μοιχαλίσιν ἡμέραις ταύταις  -ὁρῶν δή  καθαρῶς τά γενόμενα- τολμῶ νά εἴπω καί ὁμολογῶ στεντορείως:  Ναί εἶναι ἅγιος ὁ π. Νικόλαος, ὑπῆρξεν μάρτυς Χριστοῦ ζώντος  καί δυστυχῶς μάρτυς ἐξ οἰκείων ἥλων, καθότι συντεχνίαι παπαδίστικαι μισοῦντες τήν δόξαν,  ἥντινα, ὁ παμμακάριστος ἀπολάμβανε παρά Θεῷ καί ἀνθρώποις, ἐφρόντισαν διά Βυζαντιο-μηχανιῶν ν’ ἀπαξιώσωσιν τό τεράστιον τούτου ἔργον ὡς κληρικοῦ καί νά ἐξοντώντωσιν αὐτόν ἐντός τῶν τειχῶν τῆς στενοχωρίας καί τῆς πικρίας. Ὅσον ἠγαπήθη ὑπό τῶν συναδέλφων του καθηγητῶν καί τῶν φοιτητῶν του, τόσον κατεδιώχθη ἔκ τινων κακίστων τῷ λειτουργήματι. Καί ἐστί εὐκολώτερον νά ἀντιμετωπίσῃ εἷς ἱερεύς δύο τρεῖς λεγεῶνας διαβόλων παρά δύο τρεῖς κακούς συνοδοιπόρους ἐν τῷ ἱερατείῳ. «Ἐξελοῦ με,   Κύριε,   ... ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπὸ ἀνδρός ἀδίκου ῥῦσαί με». «Γλύτωσε μέ, Κύριε, ἀπό πονηρόν ἄνθρωπον,  ἀπό ἄδικον ἄνθρωπον σῶσε με (Ψαλμ. 139, 2).

Ταῦτα δή πολλάκις ἐν τῇ προσευχῇ ἔλεγε καί ἐνίοτε, συμπροσευχόμενός του, ἐκ τῶν πικραμένων αὐτοῦ χειλέων ἤκουον:  «Ἐξελοῦ με, Κύριε, ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπό ἀνδρός ἀδίκου ρῦσαί με, οἵτινες ἐλογίσαντο ἀδικίαν ἐν καρδίᾳ, ὅλην τήν ἡμέραν παρετάσσοντο πολέμους».

Ἠκόνησαν γλῶσσαν αὐτῶν ὡσεί ὄφεως,  ἰός ἀσπίδων ὑπό τά χείλη αὐτῶν... «Ἐξελοῦ με, Κύριε, ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπό ἀνδρός ἀδίκου ῥῦσαί με». Ἐστί  μεγίστη τραγωδία  μοί ἔλεγεν τό νά εἶναι τῖς παπᾶς ἄνευ χάριτος, διότι ἡ τοῦ ἀνθρώπου προσωπική σχέσις μετά τοῦ Θεοῦ οὐ δεδομένη ἐστι, οὔτε ἐχέγγυον σωτηρίας συνεπάγεται, καθότι ὁ παπᾶς ἠμπορεῖ νά ξεκινήσει μέ θρησκευτικό ἐνθουσιασμό τήν ἱερατικήν πορείαν του καί μέ τήν τῶν ἐτῶν πάροδον νά παραμένῃ παπᾶς καί κενός χάριτος. Εἷς ἀγωνιστής, ὅστις ἀπ’ ἀρχῆς δέν ἀποβλέπει εἰς τήν αὑτοῦ νίκην, καταδικασμένος  ἐστί νά χάσῃ, εἰς τούς τοῦ πνεύματός τε καί φρονήματος ἀγῶνας. Ἡ τοῦ ἀγωνιστοῦ πίστις εἰς τόν Μέγαν Ἀγωνοθέτην καί ἡ τούτου πεποίθησις, ὅτι μέ τήν Αὐτοῦ Χάριν καί αὐτός θά νικήσῃ, ἐστί τό πρῶτον τῆς «νίκης σημεῖον».

Ὄντως ὁ Σημειοφόρος π. Νικόλαος Πέττας, ὡς νέος ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, ἔστη εἰς στερρό τῆς πίστεως ἕδρασμα. Ἡ ἐπιτυχής τοῦ ἀγῶνος ἡμῶν ἔκβασις, ἔλεγεν, ἔρχεται μέ τήν ὁλοκλήρωσίν του, ἐφ’ ὅσον ὁ ἱερεύς ἤ ὁ πιστός ἔμεινε σταθερός εἰς τήν πορείαν του, ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐπηρεάσθη ἐξ ἀντιδράσεών τε καί μυκτηρισμῶν. Δέν ἦτο εἷς ὀνειροπόλος ὁ καθηγητής τῶν ΤΕΙ καί ἱερεύς Πατρο-Νικόλαος Πέττας, ἀλλ’ ἦτο κατ' οὐσίαν πραγματιστής, ὑπερβάλλων δή συμπληγάδας πολεμίων ἐπαγγελματιῶν εἰς τό Λειτούργημα, ὄντως ὑπερβάλλων λίαν ἐπιτυχῶς καί μοναχικάς τάσεις, αἵτινες λόγῳ κλήσεως ὁδήγουν αὐτόν εἰς τήν «θεωρίαν», τουτέστιν εἰς τήν θέαν τῆς τοῦ Θεοῦ δόξης, καί τήν πνευματικήν αὐτοῦ ἱκανοποίησιν τήν ἐκ ταύτης προερχομένην. Σημειωτέον ὅτι ὁ οὐρανοβάμων πατήρ, καίτοι ἔγγαμος, καί δή σύζυγος τῆς πολυάθλου πρεσβυτέρας Ἀνθῆς, πατήρ δώδεκα τέκνων, ἦτο πρότυπον ἀψόγου οἰκογενειάρχου, ἁγίου ἀνθρώπου, ἱερέως καί ἀσκητοῦ.

Εἶχον τήν παρ’ αὐτοῦ εὐλογίαν ἵνα ἀποτίσω φόρον τιμῆς καί εὐλαβείας καί εἰς τά τρία τούτου Ἀσκηταριά, ὡς ἤρεσκετο ἵνα ταῦτα ἀποκαλῇ. Ἕν πλησίον τῶν ἐργατικῶν πολυκατοικιῶν Ἀνθείας Πατρῶν, ὅπου διέμενε, ἕτερον, ὡς πτωχική φάτνη εἰς χωρίον Φράγκα Ἀχαΐας καί τρίτον, τσίγκινον καλύβην εἰς τήν Ἁγίαν Μαρίναν παλαιοῦ χωρίου Φράγγα, εἰς ὄρος Μπαρπά, ὅπου κεῖται ἐπί τῆς ἀνατολικῆς παρειᾶς τοῦ Παναχαϊκοῦ.  Εἰς τό τῆς πόλεως, συμπροσευχόμενος μαζί του, καί εἰς τά ἕτερα δύο, μετά τήν εἰς Κύριον  ἄνοδόν του, καί τά ἐπί γῆς σημεῖά τε καί θαυμαστά  εἰς ἐμέ προσωπικῶς, ἀλλά καί εἰς πλεῖστα πρόσωπα, ἅτινα μοί ἐξομολογήθησαν ἐξαίσιά τε καί διά τοῦ Σημειοφόρου γενόμενα, καί τά ὁποῖα ἀβιάστως μαρτυροῦσιν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ τήν ἄμετρον τοῦ διακόνου Του Πατρο-Νικόλα μεσιτείαν πρός τόν Κύριόν του, καί Θεόν του καί Θεόν ἡμῶν.

Θελκτικός γάρ ἐστι κατ’ ὄψιν  ὁ κόσμος οὗτος, ἔλεγεν. Ἡμεῖς ὅμως, διά νά τόν γίνωμεν ἀνώτεροι αὐτοῦ, πρέπει νά εἴμεθα ὅλως ἑκουσίως  μωροί ἐνταῦθα, ἵνα σοφοί γενώμεθα κατά Θεόν. «Ἡ  τοῦ κόσμου ἀγάπη», ἔλεγεν, ὡς ὁ Θειότατος  Παῦλος «ἔχθρα εἰς τόν Θεόν ἐστι, καί ὁ ἀγαπῶν τόν κόσμον γεγύμνωται τῆς τοῦ Θεοῦ ἀγάπης». Ἡμεῖς ἐκλήθημεν διά τήν κατάκτησιν τοῦ Οὐρανοῦ. Πρόκειται διά μίαν αἰώνιον κληρονομίαν, κληρονομίαν ὁλοκλήρου του Θεοῦ∙ «Πάντα γάρ ἀπέδωκας ἡμῖν».

Ὤ βάθος πλούτου καί σοφίας καί γνώσεως Θεοῦ! Τί γάρ ἐδώκαμεν εἰς τόν Θεόν, ἵνα χαρίσῃ εἰς ἡμᾶς τήν ἀπέραντον Αὐτοῦ βασιλείαν; Τάς κακίας μας; Τάς ἀσεβείας μας καί γενικῶς τά ἄπειρα εἰς μέτρον καί ἐνοχήν σφάλματά μας; Ὁμολογοῦμεν τήν χάριν, οὐ κρύπτομεν τό ἔλεος. Ἄς ἀγωνισθῶμεν, βραβεῖα αἰώνια ἀπόκεινται εἰς τούς ἀγωνιστάς, τρέχε ὀπίσω καθαρότητος βίου. Σπεῦδε μακρύναι τόν κόσμον ἐκ τῆς διανοίας σου καί πλησίαζε τήν καρδίαν σου εἰς τόν ἄνω κόσμον, ὅπου βασιλεύει ἡ αἰώνιος χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ μακαριότης. Σύ δέ σπεῖρε ἔργα καλά μετά δακρύων, εὐκαίρως ἀκαίρως, ὡς Ἀπόστολος ἔλεγεν.

Σήμερον πολλάκις, δυστυχῶς,  ἐλλείπουσιν  οἱ ἀφανεῖς καί ταπεινοί,  τοῦ διαμετρήματος τοῦ Πατρο-Νικολάου Πέττα, μάρτυρες τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ ἤθους, οἵτινες συνδυάζουσιν ἀρρήκτως Ὀρδοδοξίαν τε καί Ὀρθοπραξίαν, λόγον τε καί πρᾶξιν. Ὁ πειρασμός τοῦ ἀκράτου εὐδαιμονισμοῦ καί τοῦ ἀκορέστου ὑλισμοῦ, οἵτινες κατεπόρθησαν ἀμαχητί σχεδόν  τήν γενεάν μας, παράγοντες πού δέν ἀφήνουν διόδους ὄντως ζωῆς καί οὕτως  ἐπεκτείνομεν τήν ὅρασίν μας πέραν τοῦ παροδικοῦ τε καί χοϊκοῦ κόσμου, εἰς τό ἐπέκεινα,  «ἔνθα ἦχος καθαρός ἑορταζόντων καί βοώντων ἀπαύστως τό Κύριε, δόξα σοι»! Ὁ Χριστός ὅμως ἐστίν: «χθές καί σήμερον ὁ Αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13, 8).

Ἡ Αὑτοῦ διδασκαλία ὅμως καί τό βίωμα τῆς Χάριτος, τό ὁποῖον εἰς ἡμᾶς μετέδωσεν, δέν ἀνήκουσι μόνον εἰς τήν πάλαι ἐποχήν, ἀλλά εἰς ἁπάσας τάς ἐποχάς, καί ἑπομένως, καί εἰς τήν μοιχαλίδα ταύτην ἐποχήν. Διά τοῦτο δ’ ἀκριβῶς ἄνθρωποι, οἵτινες  ἔζησαν ἐντόνως τήν ἐν Χριστῷ ζωήν εἰς τάς ἡμέρας ταύτας ἤ εἰς τό πρόσφατον παρελθόν, δέν πρέπει νά παρέρχονται ἀπαρατήρητοι ἐξ ἡμῶν, τουλάχιστον ἀπ’ ὅσους  «πεινοῦν τε καί διψοῦν» τόν  Θεόν καί τήν αἰώνιον ζωήν.

Τοιαῦτα παραδείγματα ἁγίων ἀνθρώπων ἀποδεικνύουσι τήν ἁγιότητα κατορθωτήν καί εἰς τούς καιρούς μας, ὅσον ἀντίξοες καί ἐάν εἶναι αἱ συνθῆκαι. Οὕτως ὁ ἅγιος Νικόλαος Πλανᾶς, ὁ ἅγιος Νεκτάριος ὁ ἐν Αἰγίνῃ, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ τῆς Κοστάνδης, ὁ ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, ὁ παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, ὁ σημειοφόρος ἐκ Πατρῶν Πατρο-Νικόλαος Πέττας, ὁ Γέροντας Ἀμφιλόχιος Μακρῆς, ὁ Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, ὁ μέγας του Ἐρυμάνθου Τριταίας, ὁ ἐπί ἑκατονταετίαν Καθηγούμενος π. Σάββας Δημητρόπουλος, ὁ Γέροντας Ἱερώνυμος τῆς Αἰγίνης, ὁ νεοκαταταγής ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς καί πλεῖσται  σύγχρονοι μορφαί τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί πλῆθος ἑτέρων πνευματικῶν τοῦ αἰῶνος ἡμῶν μορφῶν, ἐμπνέουν καί ἐμψυχώνουν  ἡμᾶς τούς πιστούς μέ τήν ἁγιότητα αὐτῶν καί ἀποτελοῦν μάρτυρας τῆς ἐπί τῆς γῆς πνευματικῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Βοηθοῦν ἡμᾶς ἵνα γνωρίσωμεν «τί ἐσμέν», εἶτα «διατί ἐσμέν», κατόπιν «πού ἐσμέν» καί, καταληκτικῶς, «ποῦ πάλιν πορευσόμεθα».

Ταῦτα ἔγραφον τήν Παρασκευήν 5ην Δεκεμβρίου 2014, ἡμέραν, ἐν ἡ ὁ ἱερομόναχος Σάββας Δημητρόπουλος ἑορτάζων καί αἰωνόβιος εἰσέτι, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Εὐαγγελισμοῦ Ἐρυμάνθου δή, ἰδών τήν τοῦ π. Νικολάου Πέττα ἁγιότητα, ἐξομολογήθη ὅλως αὐθορμήτως τε καί ἀπολύτως εἰλικρινῶς, κάτωθεν τοῦ ταπεινοῦ τούτου ἀμολύντου ἐπιτραχηλίου τοῦ ἱερέως.

Μέγιστοι πνευματικοί πατέρες ἀμφότεροι, φωτεινοί ὁδοδεῖκται, οἵτινες  σταυρούμενοι ἀενάως νάνων τῆς πίστεως ἔφυγαν, καταπικραμένοι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, διό καί ὁ Κύριος τιμᾷ τούτους τούς μεγίστους Πατέρας, οἵτινες εἶχον τούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς αὐτῶν ἀνοικτούς καί ἠδυνήθησαν ἵνα ἴδωσιν ὅτι τό τῆς Σταυρώσεως θαῦμά ἐστι μεγαλύτερον τοῦ τῆς Ἀναστάσεως θαύματος… καί οἱ νοοῦντες νοήτωσαν…

Σ’ εὐχαριστῶ σημειοφόρε, ἅγιε Νικόλαε Πέττα!

Σ’ εὐχαριστῶ γέροντα ὅσιε, π. Σάββα Δημητρόπουλε!

Ταπεινῶς αἴρων τούς ὀφθαλμούς μου,

αἰτοῦμαι τήν ὑμετέραν μεσιτείαν

πρός Κύριον Ἰησοῦν. Ἀμήν.

 Υ.Σ. Ἐν ἑτέρῳ ἀφιερώματι καί ἐφ’ ὅσον συγκεντρώσω ἁπάσας τάς τῶν θαυμάτων αὐτοῦ μαρτυρίας, θά δημοσιεύσω ταύτας πρός ἐνίσχυσιν τῶν διά τήν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν πίστιν διωκομένων παρ’ ἀνοήτων ἀνθρώπων καί πρός ἐνδυνάμωσιν τῆς πίστεως ἡμῶν πρός Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.

Παρασκευή, 5 Δεκεμβρίου 2014.

Παπα-Χαράλαμπος Πανουτσακόπουλος

Αναρτήθηκε από Delis - Pan. Charalampos

Τι σχέση έχει το Ουράνιο Τόξο με τον κατακλυσμό;

 "Και είπε Κύριος ο Θεός προς Νώε, τούτο το σημείον της διαθήκης, ο εγώ δίδωμι ανά μέσον εμού και υμών και ανά μέσον πάσης ψυχής ζώσης  ή εστι μεθ' ημών εις γενεάς αιωνίους.

Το τόξον μου τίθημι εν τη νεφέλη και έσται εις σημείον διαθήκης ανά μέσον εμού και της γης.

Και έσται εν των συννεφείν με νεφέλας επί την γην, οσθήσεται το τόξον εν τη νεφέλη

και μνησθήσομαι της διαθήκης μου... ουκ έσται έτι το ύδωρ εις κατακλυσμόν, ώστε εξαλείψαι πάσαν σάρκα." (γένεσις 9,12-15)

Αιτία του Κατακλυσμού ήταν ο έσχατος σοδομισμός των ανθρώπων.

Ο Θεός υποσχέθηκε στο ανθρώπινο γένος ότι δεν θα γίνει ξανά "ύδωρ κατακλυσμιαίο" ώστε να καταστραφεί κάθε ζωή στη γη.

Το Ουράνιο Τόξο υπήρχε και πριν του κατακλυσμού. Τώρα όμως δίνεται ως σημάδι, ως σφραγίδα υπόσχεσης.

Δεν σημαίνει ότι ο Θεός (ανθρωποπαθώς) θυμάται και ξεχνάει αλλά εμείς να έχουμε θάρρος  ότι ο κόσμος δεν θα ξανακαταστραφεί με κατακλυσμό.

Αυτά έγραψε ο Άγιος Χρυσόστομος για τους παραπάνω στίχους της Γενέσεως... και μεις φαίνεται "παραθαρρέψαμε" και μας έφυγε το άγχος για τον κατακλυσμό... ώσπου! κάναμε σημαία του σοδομισμού το Ουράνιο Τόξο..............

(σ.σ. Για όσους δεν γνωρίζουν το επίσημο σύμβολο -  σημαία της ομοφυλοφιλίας είναι το Ουράνιο Τόξο)

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Βιβλιοπαρουσίαση "Ο π. Νικόλαος Πέττας και η πρεσβυτέρα του Ανθή"

ΕΠΑΝΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΥ

π. ΠΡΩΤΕΠΙΣΤΑΤΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΑΞΙΜΟΥ ΙΒΗΡΙΤΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ:

«NEAI HΓΙΑΣΜΕΝΑΙ ΜΟΡΦΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ:

Ο π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΤΑΣ (1941-4.1.2000)

ΚΑΙ Η ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΗ (1943-6.12.2012)»

ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ-ΚΑΜΕΝΙΑΝΙΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ τ. ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ τ. ΔΗΜΟΥ ΑΡΟΑΝΙΑΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ.

Μια αξιοθαύμαστη ιερωμένη μορφή, πολυσύνθετη και ακτινοβόλα, της οποίας η εκπληκτική πνευματική δραστηριότητα ξεπέρασε τα όρια της Αχαϊκής πρωτεύουσας εις την οποία έζησε και εκοιμήθη εν Κυρίω. Η λευιτική αυτή μορφή καθαγιάζει ακόμα και στις μέρες μας την Πάτρα και όχι μόνο, καταδεικνύοντας περίτρανα ότι, στην φτωχή  από πνευματικότητα εποχή μας, δεν έχουν λείψει οι αγιασμένες μορφές, οι αγιασμένοι ιερείς, οι εργάτες του αμπελώνα του Κυρίου.

Ο λόγος για τον μακαριστό π. Νικόλαο Πέττα, τον «Δίκαιο Σημειοφόρο» όπως τον ονομάζουν όσοι τον γνώρισαν και έγιναν μάρτυρες του ενάρετου βίου του, της πνευματοφόρου διαδρομής του, καθώς και του προορατικού του χαρίσματος.

Την Κυριακή 30-11-2014 τελέστηκε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών του π. Νικολάου, της πρεσβυτέρας του Ανθής και της θυγατέρας τους Σοφίας στον ιερό Ναό της Παναγίας «Ρόδον το Αμάραντον» κοντά στο Χατζηκυριάκειο στον Πειραιά. Στο πλήθος των πιστών που τίμησαν με την παρουσία τους το δίκαιο λευιτικό ζεύγος, συμπεριλαμβάνονταν όλα τα μέλη της ευσεβούς οικογενείας τους καθώς και Καλαβρυτινοί όπως οι εξέχοντες κ. Αθανάσιος Χρονόπουλος,  Πρόεδρος των Καλαβρυτινών του Πειραιά, το μέλος του Δ.Σ. της Παγκαλαβρυτινής Ενώσεως κ. Κωνσταντίνος Κατσιάρης και ο γράφων.

   Στην Ακολουθία αρχιεράτευσε ο ιεράρχης του Οικουμενικού θρόνου Μητροπολίτης Προικοννήσου,  Υπέρτιμος και Έξαρχος Πάσης Προποντίδος, κ. Ιωσήφ  Χαρκιολάκης (βλ. τον επιμνημόσυνο λόγο του: http://www.romfea.gr/diafora-ekklisiastika/28472-2014-12-02-19-07-11).

Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου,  ο γράφων διένειμε το επανεκδοθέν βιβλίο του Γέροντος Μαξίμου του Ιβηρίτου. Η συγκεκριμένη επανέκδοση του 2014 την χαιρετίζει ο ελλογιμώτατος Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. καθηγητής Μιχάλης Γ. Τρίτος.

   Ο κ. Μιχάλης Τρίτος λέει μεταξύ άλλων στον χαιρετισμό του. «Με ξεχωριστή χαρά προλογίζω την επανέκδοση του βιβλίου του λογιωτάτου Γέροντος Μαξίμου… καθότι ο π. Νικόλαος υπήρξε σ όλη του τη ζωή ένα φωτόμορφο τέκνο της εκκλησίας…».

    Ο π. Νικόλαος  -όπως αναφέρει ο συγγραφέας  π. Πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους, Γέρων Μάξιμος Ιβηρίτης- «εις την ζωήν του ηκολούθησε την αληθή οδόν, την οδόν της αρετής, της ταπεινώσεως, της αγάπης προς τον Θεόν και τον πλησίον. Ο ένθεος αυτού αγών ήτο μυστικός, όπως ακριβώς απορρέει από την ορθόδοξον πατερικότητα».

Σκιαγραφώντας με την ταπεινή μας πέννα την αγιασμένη μορφή του μακαριστού π. Νικολάου Πέττα, κρίνεται σκόπιμο να προστρέξουμε σε δημοσιευμένα άρθρα πολλών κληρικών, λαϊκών, μοναχών και μοναζουσών καθώς και συναδέλφων του εκπαιδευτικών από τις περιφέρειες  Αχαΐας, Αττικής και της Φωκίδος.

   Πολλά από αυτά τα άρθρα βρίσκονται δημοσιευμένα σε διάφορα εκκλησιαστικά και άλλα έντυπα, συμπεριλαμβάνονται δε και στο επανεκδοθέν βιβλίο υπό του π.  Πρωτεπιστάτου του Αγίου Όρους Γέροντος Μαξίμου Ιβηρίτου, το οποίο αξίζει να μελετήσουμε για να γνωρίσουμε την ηγιασμένη πορεία του μακαριστού π. Νικολάου εν ζωή αλλά και την μετά θάνατον παρουσία του σε διάφορες περιστάσεις, ακόμα και στην κοίμηση της πρεσβυτέρας του.

Από τα βιογραφούμενα για το αοίδιμο λευιτικό ζεύγος, αναφέρουμε ότι ο μακαριστός  π. Νικόλαος Πέττας γεννήθηκε στην πόλη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου την Πάτρα από γονείς Επτανησίους. Απέκτησε σπουδαία μόρφωση από θετικές και θεωρητικές επιστήμες και τέσσερα ανώτατα πτυχία. Αρχικά εργάστηκε ως καθηγητής μηχανολόγος σε τεχνικά εκπαιδευτικά σχολεία. Αργότερα όμως, με την προτροπή πολλών Αγιορειτών πατέρων καθώς και του πνευματικού του, επείσθη να ακολουθήσει την Θεία προσταγή και να ιερωθεί. Έτσι, στις 8 Απριλίου 1979, χειροτονήθηκε διάκονος και στις 15 Απριλίου του ίδιου έτους πρεσβύτερος, από τον αοίδιμο Μητροπολίτη Πατρών κυρό Νικόδημο Βαληνδρά.

Μαζί με την άξια πρεσβυτέρα του Ανθή Κατριμπούζα – Πέττα (21.11.1943- + 6.12.2012), απέκτησαν δώδεκα παιδιά. Είναι σημαντικό αυτό τονιστεί καθότι στην εποχή μας παρατηρείται υπογεννητικότητα η οποία αν συνεχιστεί, ενδέχεται να οδηγήσει στον αφανισμό του γένους μας. Το παράδειγμα αυτό της οικογενείας του π. Νικολάου Πέττα ας αποτελέσει υγιές πρότυπο για όλους μας, ιδιαιτέρως για τις ιερατικές οικογένειες.

   Μεταξύ των εκλεκτών του τέκνων ξεχωριστή θέση κατέχει ο σήμερον Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Πέττας, ιεροκήρυκας Γορτυνίας, ο οποίος είναι και πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού: Ινστιτούτου «Χριστοφόρος  Παπουλάκος».

Στις μέρες μας που η χώρα μας βιώνει ανυπέρβλητες δοκιμασίες και ο οδοστρωτήρας της ύλης και του ατομισμού τείνει να σαρώσει κάθε υψηλό και ευγενές ιδανικό, που πολλοί άνθρωποι και κοινωνικές ομάδες καθυβρίζονται και σπιλώνονται από άλλες χωρίς ουσιαστική αιτία, που λόγω της οικονομικής κρίσης αλλά και της έλλειψης πνευματικού προσανατολισμού βαδίζουμε χωρίς πυξίδα, είναι σημαντικό να διδασκόμαστε την καρτερικότητα, την υπομονή, τον ενάρετο και πνευματικό βίο από αγιασμένες μορφές σαν τους μακαριστούς π. Νικόλαο Πέττα και την πρεσβυτέρα του Ανθή ώστε να πορευόμαστε πάντα εν Κυρίω.

Οδεύοντες προς την  εορτή της γεννήσεως του Θεανθρώπου, όπως σημειώνει ο Μέγας Βασίλειος, δια της εξυμνήσεως του βίου «των διαπρεψάντων ενευσεβεία», δοξάζομεν πρώτον τον Δεσπότην και Κύριόν μας Χριστόν, τον οποίον παρακαλούμε και διά πρεσβειών των Αγίων να ατσαλώνει την πίστη μας να ενδυναμώνει τη θέλησή μας, για να διέλθουμε τους δύσκολους καιρούς και να προστατεύει το γένος μας από κάθε επιβουλή.

Επιχαίροντες, δια την ένθεον προσπάθεια του πρώην Πρωτεπιστάτου Αγίου Όρους Γέροντος Μαξίμου Ιβηρίτου-την οποία συναντούμε καθ’ όλον τον εν τω Αγιονύμω Όρει βίον του-συγχαίρομεν τούτον  δια το παρόν πόνημα, εξαιτούμενοι τις ευλογίες του και τις ευχές του.

Μακαρία η μνήμη του π. Νικολάου Πέττα και της πρεσβυτέρας του Ανθής εν ταις αγκάλαις του Κυρίου μας. Είθε να μεσιτεύουν στον Κύριο  υπέρ ημών ώστε να έχουμε καλήν απολογίαν  επί του φοβερού βήματος του Χριστού και να γευθούμε τον αιώνιο παράδεισο.    

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ-ΚΑΜΕΝΙΑΝΙΤΗΣ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΙΧΑΛΗ Γ. ΤΡΙΤΟ,

ΚΟΣΜΗΤΟΡΑ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ Α.Π.Θ:

Μέ ξεχωριστή χαρά χαιρετίζω τήν ἐπανέκδοση τοῦ βιβλίου τοῦ λογιωτάτου ἁγιορείτου Γέροντος π. Μαξίμου τοῦ Ἰβηρίτου μέ τίτλο: «Νέαι ἡγιασμέναι μορφαί εἰς τόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου. π. Νικόλαος Πέττας (1941-4.1.2000) καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή (1943-6.12.2012)».

Πρόκειται γιά ἕνα καλαίσθητο καί ἄριστα διαρθρωμένο βιβλίο, τό ὁποῖο παρουσιάζει τή ζωή καί τή δράση ἑνός ἁγίου ζεύγους, πού βίωσε τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, ἔφερε στόν κόσμο δώδεκα παιδιά, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τό γνωστό φιλάγιο ἀρχιμανδρίτη π. Νεκτάριο Πέττα, εὐαίσθητο στά θέματα τοῦ βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, καί ἔδωσε μιά ζωντανή μαρτυρία Χριστοῦ στήν πνευματικά ἀποπροσανατολισμένη ἐποχή μας.

Ὁ π. Νικόλαος Πέττας ὑπῆρξε πρότυπο ἱερωμένου, μέ ὑγιές ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί ὑψηλό αἴσθημα ποιμαντικῆς εὐθύνης. Ἀξιωματικός στήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, δόκιμος κήρυκας τοῦ θείου λόγου, ἀκαταπόνητος ἐργάτης τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου.

Ἰδιαιτέρως ἐπισημαίνω τό ποιμαντικό του ἔργο. Ὁ ἀείμνηστος π. Νικόλαος πίστευε βαθύτατα ὅτι ἡ ποιμαντική ἐκκλησιαστική διακονία εἶναι ἡ προέκταση τῆς Θείας Λειτουργίας στήν κοινωνία. Παρ’ ὅλες τίς ὑποχρεώσεις του ἀπό τήν πολυμελῆ οἰκογένειά του, κατέστρωνε πρόγραμμα ποιμαντικῆς δράσεως, ἐπισκεπτόμενος ἀσθενεῖς, φυλακισμένους, θλιμμένους ἀπό πρόσφατο θανατικό καί ἄλλες οἰκογενειακές περιπέτειες. Σέ ὅλους αὐτούς μετάγγιζε τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως, πού εἶναι ἕνα μέτρο ζωῆς πραγματικά μοναδικό, ἡ πιό προσιτή φανέρωση τῆς χαρᾶς καί τῆς βεβαιότητας τῆς σωτηρίας.

Πέραν τῶν ἄλλων, ὁ π. Νικόλαος ἦταν ἕνας φωτισμένος καί διακριτικός πνευματικός, ὁ ὁποῖος ἐφάρμοζε στήν πράξη τό γνώρισμα τῶν ἁγίων, πού ἦταν αὐστηροί στόν ἑαυτό τους καί ἐπιεικεῖς στούς ἄλλους. Μέ τή γλυκύτητα τοῦ προσώπου του ἔδινε θάρρος, δύναμη καί ἐλπίδα. Μέ  ἀγάπη καί κατανόηση ἔσκυβε στά ἀνθρώπινα προβλήματα, δίνοντας ἐξατομικευμένες φωτισμένες λύσεις.

Πλῆθος ἀνθρώπων ἀπό ὅλα τά κοινωνικά στρώματα ἀναπαυόταν στό πετραχήλι του. Μέ τήν ἴδια ἄνεση ἐξομολογοῦσε καθηγητές Πανεπιστημίου, ἀνώτατους δικαστικούς, ἐπιτυχημένους ἐπιχειρηματίες, ἀλλά καί ἀνθρώπους τοῦ καθημερινοῦ μόχθου καί τῆς βιοπάλης.

Ο π. Νικόλαος ὑπῆρξε σέ ὅλη του τή ζωή ἕνα φωτόμορφο τέκνο τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶχε ὑποστεῖ τήν «καλήν ἀλλοίωσιν», γιά νά διακονήσει ἐπάξια τό λαό τοῦ Θεοῦ, ὡς ἐφημέριος, κήρυκας τοῦ θείου λόγου καί πνευματικός ἄνθρωπος μέ τήν εἰδική καί τή γενική ἔννοια τοῦ ὅρου.

Τώρα πού βρίσκεται μέ τήν ἐκλεκτή πρεσβυτέρα του Ἀνθή «ἐν χώρᾳ ζώντων», στήν ἀτέρμονα αἰωνιότητα, «ὅπου ἦχος καθαρός ἑορταζόντων» καί «καθαρῶς κατοπτεύει Τριάδα τήν ὁμοούσιον», εἴθε νά δέεται γιά ὅλους μας, ὥστε νά βροῦμε τό ἀληθινό νόημα τῆς ζωῆς καί νά ἔχουμε «καλήν ἀπολογίαν ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ». Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή τους.

Καθηγητής Μιχάλης Γ. Τρίτος,

Κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.

Πηγή: http://www.pnikolaos.gr

Κεντρική διάθεση τοῦ βιβλίου:

- Βιβλιοπωλεῖο ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, Γερανίου 20 (κοντά Σοφοκλέους καί Γερανίου), 105 52 Ἀθῆναι, τηλ. 210.52.43.275.

- Βιβλιοπωλεῖο: ΓΕΣΘΗΜΑΝΗ, Ὄθωνος–Ἀμαλίας 97 Πάτρα, τηλ: 2610346687, τηλεομοιότυπο: 2610346687.