Ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (1 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025)

«Καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ» (Πράξ. Κ΄ 32).

 

«Λύκοι βαρεῖς»!

 

Ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ἐπισκέπτεται διὰ τελευταία φορὰ μίαν ἐκ τῶν πολλῶν Ἐκκλησιῶν τὰς ὁποίας ἵδρυσεν καὶ διὰ τὰς ὁποίας ἀγωνιοῦσε καὶ ἐνδιεφέρετο! Ἐπισκέπτεται τὴν Μικρασιατικὴν πόλιν τῆς Ἐφέσου καὶ ἔχει συγκαλέσει τοὺς πρώτους ὑπευθύνους καὶ ποιμένας, τοὺς πρεσβυτέρους δηλαδή, πρὸς τοὺς ὁποίους ἀπευθύνεται καὶ τοὺς διδάσκει …!

Οἱ λόγοι του εἶναι ἰδιαιτέρως συγκινητικοὶ ἀλλὰ καὶ συγκλονιστικοί, καὶ διακρίνει εὐκόλως κανείς, τὴν ἀγωνίαν του καὶ τὸν πόνον του δι’ ἐκεῖνο τὸ ποίμνιόν του!  Ὁ Ἀπόστολος, ἐν τῷ ἀποχαιρετιστηρίῳ τούτῳ λόγῳ πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου, συνοψίζει ὅχι μόνον τὴν ποιμαντικὴ του στάσιν, ἀλλὰ καὶ ὅλην τὴν πνευματικὴ του ἀγωνίαν, ἡ ὁποία ἑδράζεται ὄχι ἐπὶ ἀνθρωπίνης δυνάμεως, ἀλλὰ ἐπὶ τῆς θείας χάριτος! Ἔχει κοπιάσει ὑπερβαλλόντως˙ καὶ ὡς ὑπογραμμίζει, «τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον»! Διδάσκει καὶ συμβουλεύει, ἀλλὰ κυρίως … ἀνησυχεῖ, διότι ὡς κεχαριτωμένος ὑπὸ τοῦ Κυρίου καὶ πεφωτισμένος ὑπὸ τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, προβλέπει ὅτι … ὁ μισόκαλος διάβολος, θὰ πολεμήσῃ τὸ Ἅγιο τοῦτο ἔργο καὶ πρὸς τοῦτο, θὰ ἀποστείλῃ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἐκείνην, «λύκους βαρεῖς», δηλαδή, σκληροὺς καὶ φοβεροὺς ἐχθροὺς τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς Πίστεως τοῦ Χριστοῦ, οἵτινες θὰ ἐξαπατήσωσι ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς πρεσβυτέρους … «καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν»!

Δὲν χαίρεται μόνον διὰ τὸ ποίμνιόν του, ἀλλὰ κυρίως ἀνησυχεῖ καὶ τρέμει, διότι ἡ Ἀλήθεια διὰ τῆς ὁποίας ἀνεμόρφωσε ἐκείνας τὰς ψυχὰς τῶν χριστιανῶν, ἀλλὰ καὶ ὁ κόπος τὸν ὁποῖον κατέβαλε, προκειμένου ἵνα «στήσῃ» τὴν Ἐκκλησίαν ἐκείνην, ἐκινδύνευον νὰ καταρρεύσωσι …! Οἱ βαρεῖς οὗτοι λύκοι, εἶναι πολὺ χειρότεροι καὶ ἀπ’ ἐκείνους τοὺς σαρκοβόρους, ἐφ’ ὅσον ἐκεῖνοι κατατρώγωσι σάρκας, ἐνῶ οὗτοι κατασπαράσσουσι ψυχὰς ἀνθρώπων! Καὶ ἐνῶ ἐκεῖνοι προκαλοῦσι φόβον καὶ τρόμον, καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦσι τρόπους ἀντιμετωπίσεώς των, οἱ «βαρεῖς» οὗτοι, ἔρχονται ὑπὸ τὴν προβατικὴν ἐνδυμασίαν καὶ γίνονται δεκτοὶ καὶ ἀποδεκτοὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένας καὶ τὸ ποίμνιον, καθ’ ὅσον κρύπτουσι τὰς φοβερὰς καὶ ὀλεθρίους προθέσεις των! Εἶναι, οὗτοι, οἱ αἱρετικοί, οἵτινες … μισοῦντες τὴν Ἀλήθειαν, θὰ στρεβλώσωσι ταύτην καὶ ὡς γνήσιοι ἀπόγονοι τοῦ πρώτου ἐκείνου ἀπαταιῶνος τοῦ διαβόλου, - ὅστις ἠπάτησεν τοὺς πρωτοπλάστους ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Παραδείσου  – οὕτω καὶ οὗτοι θὰ ἐπιδιώξωσι, καὶ ἐν πολλοῖς θὰ ἐπιτύχωσιν, ἵνα πλανήσωσιν «εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς», ὡς εἶπεν ὁ Κύριος! (Ματθ. ΚΔ΄ 24, Μάρκ. ΙΓ΄ 22)!

 

«παρατίθεμαι ὑμᾶς, … τῷ Θεῷ»!

 

Ποῖος, ὅμως, θὰ ἠδύνατο ἵνα ἐμποδίσῃ τὸ ἐπερχόμενον τοῦτο κακόν; Ἀσφαλῶς, οὐδεὶς ἐκ τῶν ἀνθρώπων! Ποῖος δύναται ἵνα ἀντιπαρατεθῇ εἰς τὸν τοιοῦτον κίνδυνον; Μόνον Ἐκεῖνος ὅστις εἶπεν ὅτι «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. ΙΕ΄ 5)! Μόνον ὁ Παντοδύναμος Κύριος! Μόνον Ἐκεῖνος, πρὸ τοῦ ὁποίου δὲν δύναται νὰ ὑπάρχῃ κἂν τὸ κακόν! Ἀναθέτει ὁ Παῦλος τὴν ἀσφάλειαν τοῦ ποιμνίου του, εἰς τὸν Θεόν, ὅστις καὶ συνέστησεν καὶ ἐδημιούργησεν τοῦτο τὸ ποίμνιο! Ἡ λέξις «παρατίθεμαι», δὲν σημαίνει ἁπλῶς, «ἀναθέτω τὴν εὐθύνην καὶ παραιτοῦμαι», ἀλλά, ἀντιθέτως, καταδεικνύει τὴν ἀπόλυτον ἀγωνίαν τοῦ Ἀποστόλου καὶ ἐν ταὐτῷ τὴν ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην εἰς τὰς παντοδυνάμους χείρας τοῦ Κυρίου! Σημαίνει, τὴν ἀδυναμία τῆς ἀνθρωπίνης προσπαθείας καὶ τὴν ἀσφάλειαν καὶ ἐγγύησιν εἰς τὴν φροντίδα τοῦ Κυρίου!

Τοιοῦτος «ἐργάτης» καὶ Ἀπόστολος, ὑπῆρξεν ὁ Παῦλος! Δὲν ἠγωνίσθη καὶ δὲν ἐκοπίασεν, προκειμένου ἵνα ἀπολαμβάνῃ τοὺς καρποὺς τῶν ἔργων του, ἀλλὰ εἰργάσθη καί, κυριολεκτικῶς «ἠναλώθη» εἰς τὸ ἔργον τῆς Ἐκκλησίας, ἥντινα ὡς ἐτόνισεν ἐν προκειμένῳ, ἔβλεπεν ὡς … «ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος» (Πράξ. Κ΄ 28). Δὲν θεωρεῖ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἐφέσου, - ἀλλὰ καὶ πάσας τὰς λοιπὰς Ἐκκλησίας τὰς ὁποίας κατέστησε καὶ εἰς τὰ ὁποίας εἰργάζετο, - προσωπικήν του ἐπιτυχίαν, καὶ διὰ τοῦτο ζητεῖ τὴν συνδρομὴ τῆς Θείας Χάριτος, προκειμένου νὰ μὴν περιπέσῃ αὕτη, εἰς τὰ στόματα τῶν μοχθηρῶν ἐκείνων «λύκων» περὶ τῶν ὁποίων προείπωμεν! Τὸ ἔργον τοῦτο εἶναι ὀγκῶδες καὶ δυσβάστακτον δι’ ἕνα ἁπλοῦν ἄνθρωπον, ἀλλὰ διὰ τῆς Δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ, δύναται νὰ ζήσῃ τοῦτο εἰς αἰῶνας αἰώνων, ὡς καὶ ἐν τέλει ἔζησεν!

 

Ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ!

 

Ἐγράψαμε καὶ παλαιότερον ἐπὶ τούτου τοῦ θέματος, ἀλλὰ θεωρῶμεν ἀπαραίτητον ἵνα καὶ πάλιν ἐπανέλθωμεν! Ἡ μικρότης καὶ ἀδυναμία, ἀκόμη καὶ τοῦ πλέον «ἰσχυροῦ» ἀνθρώπου, δὲν φαίνεται ὅταν οὗτος διαχειρίζεται ἀξιώματα καὶ ἐξουσίας, ἀλλὰ ὅταν πρόκειται ἵνα διαχειρισθῇ τὸν ἴδιον τὸν … ἑαυτόν του! Εὔκολον ἀκούεται τὸ νὰ καταδυναστεύῃ κάποιος, ἀνθρώπους ὑποδεεστέρους καὶ ταπεινοτέρους αὐτοῦ, ἀλλά, ἀφαντάστως δύσκολον καὶ ἀσφαλῶς ἀκατόρθωτον εἶναι ἡ … αὐτοπειθαρχία καὶ ὁ αὐτοέλεγχος! Ἐκεῖ, οἱ πάντες, δείχνομεν ἀνίκανοι νὰ καταλάβωμεν καὶ ἐννοήσωμεν τὸ πόσον μικροὶ καὶ ἀσήμαντοι εἴμεθα!

Ὁ Διδάσκαλος Κύριός μας, μᾶς ἔδειξε τὴν ἀπόλυτον ἀδυναμίαν μας μὲ τὴν φρᾶσιν τὴν ὁποίαν ἤδη προεγράψαμεν, ὅτι «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. ΙΕ΄ 5)! Τοῦτο δὲ ἐν τοῖς πράγμασιν, τὸ ἐβίωσαν ἰδιαιτέρως, ἅπαντες ἐκεῖνοι οἵτινες, διαχρονικῶς εὑρέθησαν ἀξιωματοῦχοι καὶ βασιλεῖς καὶ αὐτοκράτορες, γενικῶς δε, περίοπτοι καὶ «σημαίνοντες» εἰς τὸν κόσμον τοῦτον! Ὅταν ἠσθένησαν καὶ ὅταν ἐγήρασαν καὶ ὅταν ἀδυνάτησαν, τότε ἐννόησαν ἐκείνην τὴν μνημειώδη φρᾶσιν τοῦ «τεραστίου» Ἀντιόχου, ὁ ὁποῖος «ἄρτι δοκῶν τοῖς τῆς θαλάσσης κύμασιν ἐπιτάσσειν διὰ τὴν ὑπὲρ ἄνθρωπον ἀλαζονείαν … ἤρξατο … εἰς ἐπίγνωσιν ἔρχεσθαι … (καὶ) ταῦτ᾿ ἔφη· δίκαιον ὑποτάσσεσθαι τῷ Θεῷ καὶ μὴ θνητὸν ὄντα ἰσόθεα φρονεῖν ὑπερηφάνως» (Β΄ Μακκαβ. Θ΄ 8-12)!

Ὁ Παῦλος, γνωρίζει τὴν μικρότητά του καὶ ἀφήνει τὴν διαχείρισιν καὶ φροντίδα τοῦ ἔργου του εἰς τὸν Κύριον! Τοῦτο ἀκριβῶς, ἂς ἐννοήσωμεν ἅπαντες, φίλοι μου ἀναγνῶσται, καὶ ἂς δίδομεν πάντοτε τὸν πρῶτον λόγον εἰς τὸν Θεόν, διὰ τὰ οἷαδήποτε κατορθώματά μας, καὶ ἂς εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι τοῦτο ὄχι μόνον δὲν μᾶς ὑποτιμᾶ, ἀλλ’ ἀντιθέτως μᾶς ἐξυψώνει ἐνώπιον τοῦ Κυρίου!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν