Έτσι πολέμησα τον Εγωισμό - Γέροντας Εφραίμ (Αριζόνας)

Ο άγιος Γέροντας Εφραίμ διηγείται πως πολέμησε τον εγωισμό στην αρχή της μοναχικής του ζωής κοντά στον  Άγιο Ιωσήφ. Ο Γέροντας Εφραίμ αναφέρει την αυστηρή παιδαγωγική από πατρική αγάπη συμπεριφορά του γέροντα του Αγίου  Ιωσήφ του ησυχαστή και τον τρόπο με τον οποίον ο ίδιος αγωνιζόταν για  το  ξερίζωμα του πάθους του εγωισμού.

 

Δήλωση άρνησης υποβολής σε τεστ ανίχνευσης κορωνοϊού SARS–CoV-2. Το self test ως πιστοποιητικό «υγειονομικών φρονημάτων»;

28 Μαρτίου 2021 σε ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΘΕΜΑΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ, ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ (COVID-19), ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

Του Δημητρίου Νικ. Δασκαλάκη, Δικηγόρου Αθηνών

Ακούγοντας τις πρόσφατες κυβερνητικές εξαγγελίες, οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι η επανεκκίνηση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής στην πατρίδα μας συνδέεται αναγκαστικά με την μαζική χρήση rapid test που θα διανέμεται δωρεάν από τα φαρμακεία.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του ηλεκτρονικού τύπου αλλά και τις δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων (Βλέπετε συνέντευξη του Υπουργού Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης κου Κυριάκου Πιερρακάκη στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ https://www.pentapostagma.gr/politiki/kybernisi/6997874_pierrakakis-poy-tha-dilonontai-ta-thetika-kroysmata-apo-ta-self-test και συνέντευξη του Γενικού Γραμματέα Συντονισμού της Κυβέρνησης κου Αθανασίου Κοντογεώργη στον τηλεοπτικό σταθμό OPEN εδώ: https://www.ethnos.gr/ellada/150417_self-testing-me-nea-tehnologia-test-covid-sto-spiti-dorean-4-ana-atomo-mina) η κυβέρνηση αποφάσισε από τις αρχές Απριλίου να ξεκινήσει την δωρεάν χορήγηση στους πολίτες από τα φαρμακεία του self test (αυτοδιαγνωστικού τεστ ταχείας ανίχνευσης αντιγόνου του ιού SARS-CoV-2) το οποίο χαρακτηρίζεται από τους αρμόδιους φορείς ως το νέο «εργαλείο» για την αντιμετώπιση της πανδημίας του προαναφερομένου κορωνοϊού.

Ο Υπουργός Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης στην συνέντευξή του δήλωσε μεταξύ άλλων για τα self test χαρακτηριστικά και τα εξής: «Το σύστημα για να δηλώνονται τα κρούσματα από τους πολίτες που θα κάνουν self test θα αλληλεπιδρά με αυτό της άυλης συνταγογράφησης, στο οποίο έχουν πρόσβαση όλοι οι φαρμακοποιοί. Εκ των πραγμάτων θα πρέπει να υπάρξει μια πλατφόρμα κυρίως για στατιστικούς λόγους, να υπάρχει μια πρώτη καταγραφή και για να έχει μια εικόνα ο ΕΟΔΥ  για τους πολίτες που έκαναν το τεστ. Επιπλέον, θα υπάρξει μια πλατφόρμα για να δηλώνονται όσοι έχουν θετικό αποτέλεσμα, εφόσον το επιθυμούν. Δε θα είναι απολύτως ισοδύναμο με το να πάει ο πολίτης σε ένα διαγνωστικό κέντρο ή να καταγραφεί κεντρικά στο μητρώο Covid, αλλά θα είναι χρήσιμο». Ο δε κος Κοντογεώργης στην συνέντευξή του μεταξύ άλλων δήλωσε επίσης για τα self test ότι «δεν πρόκειται για τα κλασικά rapid test τα οποία γνωρίζουμε, αλλά είναι μια νέα τεχνολογία, είναι πολύ εύκολα στη χρήση τους, αφού προορίζονται για χρήση κατ’ οίκον».

Να σημειωθεί με έμφαση ότι η πατρίδα μας είναι η πρώτη χώρα σε ολόκληρη την Ευρώπη που καθιερώνει μαζικά σε επίπεδο γενικού πληθυσμού το self test, ως διαδικασία ανίχνευσης του κορωνοϊού SARS–CoV-2.

Η Ελλάδα από ουραγός των εξελίξεων με σημαντικές καθυστερήσεις και ελλείψεις στον χώρο της ιατρικής και της εν γένει υγειονομικής περίθαλψης, εμφανίζεται στην εποχή της πανδημίας ως πρωτοπόρος στην εφαρμογή καινοτόμων τεχνολογιών!

Από τις δηλώσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων εγείρονται όμως τα εξής πολύ κρίσιμα ερωτήματα που άπτονται της προστασίας της δημόσιας υγείας και ως προς τα οποία επιβάλλεται να δοθούν από την επιστημονική κοινότητα έγκυρες και τεκμηριωμένες απαντήσεις.

1) Το self test είναι αξιόπιστο και ασφαλές; Και αν ναι, γιατί ο κ. Υπουργός δηλώνει ότι δεν είναι απολύτως ισοδύναμο με εκείνο που διενεργείται σε διαγνωστικό κέντρο ή σε άλλη υγειονομική δομή;

Ο δε Γενικός Γραμματέας Συντονισμού της Κυβέρνησης διευκρίνισε ότι η θετική διάγνωση του οικιακού τεστ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βεβαίωση για την λήψη άδειας από την εργασία αλλά απαιτείται να διενεργείται επανέλεγχος με PCR test (μοριακό) στις δομές υγείας της χώρας, δηλαδή στα νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας.

Από τις ανωτέρω δηλώσεις δεν καταλείπεται καμία αμφιβολία ότι τα self test είναι μειωμένης αξιοπιστίας εν σχέσει προς τα μοριακά τεστ που διενεργούνται στις δομές υγείας.

Επίσης σύμφωνα με τις οδηγίες του γερμανικού Ινστιτούτου Ρόμπερτ Κοχ, οι λωρίδες που υπάρχουν στο κουτί των self test περιλαμβάνουν αντισώματα αντιγόνου που ενεργοποιούν κάποιο συγκεκριμένο ένζυμο. Στην περίπτωση που το τεστ κορωνοϊού βγει θετικό, τότε θα παράξει μια εμφανή χρωστική. Η ακρίβεια διάγνωσης του τεστ άγγιξε το 71%. Τα τεστ έγιναν σε 60 πολίτες που διαγνώστηκαν θετικοί στον κορωνοϊό με την πραγματοποίηση PCR (μοριακού) τεστ. (Βλέπετε σχετικώς: https://www.ethnos.gr/ygeia/150298_self-testing-ti-einai-kai-pos-tha-kanoyme-sto-spiti-ta-yper-kai-ta-kata)

Η καθηγήτρια Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, κα Αθηνά Λινού μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό OPEN και στην δημοσιογράφο Φαίη Μαυραγάνη σχολιάζοντας τα δωρεάν rapid tests κορωνοϊού που θα διατίθενται από τα φαρμακεία δήλωσε μεταξύ άλλων και τα εξής: «έχουν κριθεί πολλές φορές σαν μη αξιόπιστα. Δεν ξέρω ποια θα έχουμε. Οδηγούν σε εσφαλμένα αποτελέσματα στους μη συμπτωματικούς. Και το θέμα είναι ότι με αυτά δεν θα ξέρουμε την ιχνηλάτηση. Η ιχνηλάτηση στην Ελλάδα είναι οικτρή. Αφού σιγουρευτούμε ότι θα πιάνουν ασυμπτωματικούς, θα πρέπει να οργανωθεί η ιχνηλάτηση». (Βλέπετε σχετικώς: https://www.ethnos.gr/ellada/150291_koronoios-linoy-na-epitrapei-i-metakinisi-apo-dimo-se-dimo-mi-axiopista-ta-rapid-test)

Επομένως ερωτάται η κυβέρνηση: Γιατί καλεί τους πολίτες να αυτοϋποβληθούν σε αμφιβόλου επιστημονικής εγκυρότητας και αξιοπιστίας αυτοδιαγνωστικά τεστ;

Οι δηλώσεις αυτές των κυβερνητικών αξιωματούχων και ειδικών, απομειώνουν την αξιοπιστία και  την εγκυρότητα του πολυδιαφημιζόμενου self test και προκαλούν δικαιολογημένη καχυποψία στους πολίτες για την πραγματική στόχευση και την σκοπιμότητα της μαζικής χρήσης των self tests.

Μήπως τελικά το self test λειτουργεί στην πραγματικότητα ως ένα ακόμη δοκιμαστικό τεστ στο οποίο υποβάλλονται οι πολίτες από τους απάνθρωπους διαχειριστές της υγειονομικής κρίσης, ώστε να καταγραφεί ο βαθμός της κοινωνικής συμμόρφωσης και υποταγής τους προς τις υγειονομικές εντολές του ολοκληρωτικού θεραπευτικού κράτους και δεν αποβλέπει στην πρόληψη της διασποράς του ιού;

2) Ο κ. Υπουργός στην πιο πάνω συνέντευξη δήλωσε: «Επιπλέον, θα υπάρξει μια πλατφόρμα για να δηλώνονται όσοι έχουν θετικό αποτέλεσμα, εφόσον το επιθυμούν». Ερωτάται:

 Γιατί ο πολίτης που θα διαγνωσθεί θετικός, δεν υποχρεώνεται να δηλώσει την θετική αναφορά του τεστ στην σχετική πλατφόρμα, ώστε να ακολουθηθεί η σχετική διαδικασία απομόνωσης του κρούσματος;

Με την διαδικασία της αυτορρύθμισης που προτείνει ο κ. Υπουργός υφίσταται άμεσος και σοβαρός κίνδυνος να μετακυλιστεί η ευθύνη της καταγραφής και απομόνωσης του επιβεβαιωμένου θετικού κρούσματος από τους αρμόδιους υγειονομικούς φορείς στους ιδιώτες με προφανή κατάληξη την αδυναμία του έγκαιρου εντοπισμού των ύποπτων περιστατικών.

Στην περίπτωση αυτή, δηλ. της προαιρετικής δηλώσεως αναφοράς του θετικού κρούσματος, η κυβέρνηση εμφανίζεται να μην ενδιαφέρεται για την προστασία της δημόσιας υγείας, αφού ο πολίτης προκειμένου να μην τεθεί σε περιορισμό, θα εξακολουθεί να κυκλοφορεί ελεύθερος και αντί το self test να αξιοποιηθεί ως χρήσιμο και πολύτιμο εργαλείο για την καταπολέμηση της διασποράς του ιού εξαιτίας της σκόπιμης (;) κυβερνητικής ανικανότητας, δυνητικά θα προκαλέσει την ανεξέλεγκτη μετάδοσή του.

Μήπως αυτή είναι η απώτερη επιδίωξη της κυβέρνησης ώστε να «κρύβεται» συνεχώς πίσω από την αύξηση των κρουσμάτων προκειμένου να δικαιολογεί με ευλογοφανείς αιτίες την διαρκή παράταση του λοκντάουν και των λοιπών περιοριστικών μέτρων;

3) Το περιβάλλον του σπιτιού ή του εργασιακού χώρου ή του αυτοκινήτου, ως πιθανοί χώροι διενέργειας του τεστ αυτοεξέτασης παρέχουν τις απαραίτητες και ασφαλείς εγγυήσεις βιοασφάλειας ή συντρέχει σοβαρός και άμεσος κίνδυνος μετάδοσης του ιού από την εσφαλμένη και ακατάλληλη  χρήση του self test;

Αν και ακόμη δεν είναι γνωστό το είδος του τεστ που θα χρησιμοποιηθεί, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου Λοιμώξεων (ECDC) αναφέρει ότι τα τεστ αυτοεξέτασης στο σπίτι γίνονται με δείγμα αίματος, δηλαδή με ένα τσίμπημα, ενώ άλλα παρόμοια γρήγορα τεστ αυτοεξέτασης είναι τα τεστ συλλογής δειγμάτων σιέλου και συλλογής ρινοφαρυγγικού επιχρίσματος.

Οι πολίτες που θα συνδράμουν τους ηλικιωμένους συνανθρώπους μας κατά την διεξαγωγή του τεστ δεν οφείλουν να λάβουν επαρκή μέτρα υγειονομικής προστασίας;

Ο Πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, κος Κωνσταντίνος Λουράντος μιλώντας στον ΑΝΤ1 υποστήριξε πως οι φαρμακοποιοί θα πρέπει να προμηθευτούν και την ειδική στολή που φορούν οι υγειονομικοί, για να γίνει αυτή η διαδικασία λήψης του αποτελέσματος καθώς εκφράζονται ανησυχίες για την υγειονομική προστασία πολιτών και εργαζομένων. (Βλέπετε σχετικώς: https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwilsde-78jvAhWPz4UKHaFNAGo4ChAWMAd6BAgFEAM&url=https%3A%2F%2Fwww.lifo.gr%2Fnow%2Fgreece%2Fself-test-kontra-kybernisis-farmakopoion-kai-syriza-gia-ta-dorean-test-stoys-polites&usg=AOvVaw1sORuuAIhgjS_nrWH4BZ2)_

Επίσης έχει ληφθεί μέριμνα για την ασφαλή συλλογή και αποκομιδή των υγειονομικών απορριμμάτων ή τα πάντα έχουν αφεθεί στην τύχη τους;

4) Έχουν δημοσιευτεί σε έγκυρα ιατρικά επιστημονικά περιοδικά κλινικές μελέτες και έρευνες από ανεξάρτητους επιστήμονες και εμπειρογνώμονες του κλάδου υγείας με τις οποίες να επιβεβαιώνεται και να επαληθεύεται ο υψηλός βαθμός ευαισθησίας και εγκυρότητος του self test;

Αρκεί μήπως μόνο το «μπαράζ» των δηλώσεων από τους διαχειριστές της υγειονομικής κρίσης «περί αξιοπιστίας του self test» χωρίς όμως να προσκομίζουν αδιάβλητες ιατρικές μελέτες εγνωσμένου επιστημονικού κύρους προς απόδειξη των ισχυρισμών τους;

5) Επίσης ο κ. Υπουργός δήλωσε και τα εξής: «Εκ των πραγμάτων θα πρέπει να υπάρξει μια πλατφόρμα κυρίως για στατιστικούς λόγους, να υπάρχει μια πρώτη καταγραφή και για να έχει μια εικόνα ο ΕΟΔΥ  για τους πολίτες που έκαναν το τεστ».

Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι τα τεστ γίνονται για τον καλύτερο έλεγχο της διασποράς του ιού και για την διαφύλαξη της δημόσιας υγείας, σήμερα όμως με κατάπληξη μαθαίνουμε από τον κ. Υπουργό ότι τα τεστ αποβλέπουν σε έναν άλλο πρωταρχικό (;) λόγο, δηλ. στην καταγραφή των πολιτών που θα σπεύσουν να υποβληθούν στο τεστ αυτοεξέτασης, ώστε να μετρηθεί (και να αξιοποιηθεί μελλοντικά) ο βαθμός της κοινωνικής συμμόρφωσης και υποταγής τους προς τις εντολές των πολιτικοϋγειονομικών διαχειριστών της πανδημίας.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα το κάθε τεστ θα χορηγείται δωρεάν στους πολίτες με την χρήση του ΑΜΚΑ. Επομένως οι πολίτες που δεν θα δεχθούν την πλουσιοπάροχη δωρεά των υγειονομικών αρχών, αρνούμενοι να παραλάβουν το εν λόγω τεστ, αυτομάτως θα καταχωρίζονται από τους αδυσώπητους μηχανισμούς του ολοκληρωτικού ψηφιακού κράτους στους «αρνητές της πανδημίας και του εμβολίου» και ως εκ τούτου θα ταυτοποιούνται, θα αναγνωρίζονται, θα στοχοποιούνται και μελλοντικά ίσως να διώκονται.

Συνεπώς, όσοι εκ των πολιτών συμφωνούν με τον παραπάνω συλλογισμό, μπορούν να παραλάβουν από το φαρμακείο ένα τεστ αυτοεξέτασης τον μήνα, ώστε να θολώσουν τα «μάτια» των ψηφιακών μηχανισμών, σχετικά με τα φρονήματα και τις πεποιθήσεις τους, αλλά να μην προβούν σε χρήση του.

Εξάλλου η παραλαβή του τεστ από το φαρμακείο δεν μειώνει την αξία και ούτε καθιστά άκυρη την δήλωση άρνησης υποβολής σε τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού SARS–CoV-2, δεδομένου ότι αυτή γίνεται για την προστασία και την διαφύλαξη της μυστικότητας της ταυτότητάς των πολιτών από τον κίνδυνο κάθε αθέμιτης και αδικαιολόγητης ψηφιακής καταγραφής και επεξεργασίας των ευαίσθητων προσωπικών τους δεδομένων και πεποιθήσεων.

6) Το τεστ αυτοεξέτασης που θα διενεργείται στο σπίτι έχει την δυνατότητα να εντοπίσει τις μεταλλάξεις του ιού;

Οι κατά τα άλλα λαλίστατοι λοιμωξιόλογοι μέχρι σήμερα δεν έχουν αποφανθεί. Ίσως είναι ζήτημα ήσσονος σημασίας εν σχέσει προς την κοπιώδη καθημερινή παρακολούθηση των κρουσμάτων. Πάντως το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Η.Π.Α (CDC) προτείνει, τα συγκεκριμένα τεστ να χρησιμοποιούνται σε στοχευμένους πληθυσμούς που να ευνοούνται από τον συγκεκριμένο έλεγχο, με την προσεκτική παράλληλη εξέταση των επιδημιολογικών δεδομένων.

Επειδή και πάλι πολλοί συμπολίτες μας διακατέχονται από την έντονη ανησυχία και προβληματισμό για την αναγκαιότητα ή μη της υποβολής σε τεστ ανίχνευσης κατά του κορωνοϊού, ως προληπτικού μέσου αντιμετώπισης της διασποράς της ασθένειας COVID-19, επεξεργαστήκαμε ένα άλλο κείμενο με τον τίτλο «Δήλωση Άρνησης Υποβολής σε Τεστ Ανίχνευσης του Κορωνοϊού SARS–CoV-2».

Το κείμενο αυτό εμπεριέχει ορισμένους αληθινούς, βάσιμους και ουσιώδεις λόγους με τους οποίους επιχειρείται να αιτιολογηθεί τεκμηριωμένα η αρνητική τοποθέτηση των πολιτών να υποβληθούν σε τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού. Αφορά όλους ανεξαιρέτως τους εργαζομένους στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που αρνούνται εκ λόγων ατομικής υγείας ή προσωπικής και κοινωνικής συνειδήσεως να συναινέσουν στην υποβολή τους σε τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού, απευθύνεται δε στην διεύθυνση του προσωπικού της εργοδότριας εταιρείας, ν.π.δ.δ ή ν.π.ι.δ.

Τίθεται στην δημοσιότητα η κατωτέρω αναφερόμενη δήλωση, προκειμένου όσοι εκ των συμπολιτών μας επιθυμούν, να δύνανται ευχερώς κατά την κρίση τους να την αξιοποιήσουν, ώστε να αποκρούσουν επιτυχέστερα την τυχόν ασκούμενη ψυχολογική ή λεκτική πίεση, τον εκφοβισμό ή την απειλή που αποβλέπει στον εξαναγκασμό τους σε υποβολή σε τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού. Η δήλωση αυτή έχει ως ακολούθως: 

ΔΗΛΩΣΗ ΑΡΝΗΣΗΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΣΕ ΤΕΣΤ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ SARS–CoV-2

(Αναγράφονται τα στοιχεία του δηλούντος, δηλαδή το όνομα, επώνυμο, πατρώνυμο και η διεύθυνση κατοικίας και απευθύνεται στην διεύθυνση (ή τμήμα) προσωπικού του Ν.Π.Δ.Δ ή Ν.Π.ΙΔ.Δ ή εμπορικής εταιρείας και γενικά σε κάθε εργοδότη).

Κατ΄ αρχάς αισθάνομαι την υποχρέωση να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον και την μέριμνα που επιδεικνύετε για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων.

Για λόγους κυρίως που άπτονται της προστασίας της ατομικής μου υγείας καθώς επίσης και για λόγους προσωπικής και κοινωνικής συνειδήσεως σε συνδυασμό με όσα αναγνωρίζονται από την κείμενη νομοθεσία, δεν συναινώ, ούτε τώρα στην παρούσα χρονική περίοδο, αλλά ούτε και στο μέλλον να υποβληθώ σε οποιοδήποτε τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού SARS–CoV-2 (είτε σε μοριακό τεστ PCR, είτε σε rapid τεστ -τεστ αντιγόνου- είτε σε self test (αυτοδιαγνωστικού τεστ ταχείας ανίχνευσης αντιγόνου του ιού) που χορηγείται από τα φαρμακεία ή σε τυχόν άλλο, ως προληπτικού μέσου αντιμετώπισης της ασθένειας COVID-19, για τους εξής αναφερόμενους ορθούς, νόμιμους και βάσιμους λόγους και αιτίες καθώς και για όσους άλλους επιφυλάσσομαι να εκθέσω στο μέλλον.

1) Δεν διασφαλίζεται το απόρρητο των αποτελεσμάτων του τεστ, το οποίο ως ζήτημα που άπτεται της προσωπικής υγείας είναι ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο, που αναγνωρίζεται και προστατεύεται ρητώς από την κείμενη νομοθεσία.

2) Σύμφωνα με πληροφορίες και ειδήσεις που έχουν καταχωρηθεί σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, επικρατεί στους επιστημονικούς κύκλους έντονη αμφισβήτηση και διχογνωμία για την επιστημονική εγκυρότητα και τεχνική αρτιότητα των τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού SARS–CoV-2 που κυκλοφορούν στο εμπόριο, δεδομένου ότι έχουν αναφερθεί περιπτώσεις που υγιείς άνθρωποι καταγράφονται ως ψευδώς θετικοί στα τεστ που διενεργούνται και αυτό συμβαίνει επειδή οι εμπορικοί κατασκευαστές και τα εργαστήρια θέτουν τα δικά τους όρια στον έλεγχο κατά την επεξεργασία των δειγμάτων.

Σύμφωνα με τις πρόσφατες οδηγίες που εξέδωσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, στις 20 Ιανουαρίου 2021 τονίζει ότι είναι απαραίτητη η προσεκτική ερμηνεία των «αδύναμων» θετικών αποτελεσμάτων. Ο αριθμός των κύκλων μεγέθυνσης που απαιτείται για τον εντοπισμό του ιού είναι αντιστρόφως ανάλογος του ιικού φορτίου του ασθενούς.

Όταν τα αποτελέσματα του τεστ δεν αντιστοιχούν στην κλινική εικόνα, πρέπει να ληφθεί νέο δείγμα και να επανεξεταστεί με την χρησιμοποίηση ίδιας ή διαφορετικής μεθόδου εξέτασης. (Βλέπετε σχετικώς: https://www.who.int/news/item/20-01-2021-who-information-notice-for-ivd-users-2020-05?fbclid=IwAR3oTJjzLfwUru4v3WXSDo7yE3rDtSxb3hqO_hq6lwYkFkgxadJMPYmDzHU)

Ιδιαίτερα στο τεστ PCR, τα διαγράμματα αξιοπιστίας πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύονται από τον αριθμό των ενισχυτικών κύκλων, διότι ως γνωστόν, όσο αυξάνονται οι ενισχυτικοί κύκλοι, αντιστοίχως αυξάνεται και το ποσοστό των ψευδώς θετικών τεστ.

Για παράδειγμα, στην Πολιτεία του Κάνσας των Η.Π.Α. στις αρχές Ιανουαρίου 2021, οι υγειονομικές αρχές της Πολιτείας αποφάσισαν την μείωση του αριθμού των κύκλων πολλαπλασιασμού των τεστ PCR, από 42 σε 35, διαπιστώνοντας αυτόματα μια αξιοσημείωτη μείωση στα καταγεγραμμένα κρούσματα. (Βλέπετε σχετικώς: https://sentinelksmo.org/kdhe-quietly-reduced-cycle-threshold-on-covid-tests/)

Δεν λαμβάνεται επομένως μέριμνα και δεν ορίζεται αφενός μεν η διαδικασία επαλήθευσης και επιβεβαίωσης των αποτελεσμάτων του πρώτου τεστ και αφετέρου δεν δηλώνεται το όριο των κύκλων που χρησιμοποιείται κατά τον έλεγχο και την επεξεργασία του δείγματός μου, δεδομένου ότι κάθε τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού SARS–CoV-2 με όριο κύκλου πάνω από 30-33, έχει ως συνέπεια το αποτέλεσμά του να καθίσταται ψευδώς θετικό. Επιπλέον, ο ΠΟΥ επισημαίνει ότι τα τεστ αντιγόνου δεν πρέπει να εφαρμόζονται σε άτομα χωρίς συμπτώματα, δηλ. στους ασυμπτωματικούς, εκτός αν υπάρχει ιστορικό επαφής, και σε χαμηλή επίπτωση της νόσου, διότι στην περίπτωση αυτή δεν είναι αξιόπιστα. (Βλέπετε σχετικώς: https://www.ethnos.gr/ellada/132437_koronoios-kathigitria-apth-pote-einai-anaxiopista-ta-rapid-test καθώς και εδώ:

https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwj59pOe_8jvAhWHy4UKHal2CqgQFjAAegQIARAD&url=https%3A%2F%2Fenromiosini.gr%2Farthrografia%2F%25CF%2584%25CE%25BF-%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584-%25CF%2583%25CE%25B1%25CF%2582-%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1-%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2589%25CF%258A%25CF%258C-%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B9-%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C-%25CE%25AF%2F&usg=AOvVaw0YOhyrjgnu_l4yi8hHaAwt και εδώ:

https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwjagfvy_8jvAhViyoUKHfBNDosQFjAAegQIAhAD&url=https%3A%2F%2Forthodoxostypos.gr%2F%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF-%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7-%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1-%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584-pcr-%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B1-%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B2%2F&usg=AOvVaw2WgdpwAnxv_0foRQ3j6hH6)

3) Είναι πολύ πιθανή, αν όχι βεβαία, η αθέμιτη  και χωρίς την ρητή και έγγραφη συγκατάθεση μου, συλλογή, επεξεργασία και καταχώριση του DNA σε ηλεκτρονική βάση βιομετρικών δεδομένων. (Βλέπετε σχετικώς: https://www.efsyn.gr/ellada/ygeia/278890_o-eody-synelexe-paranoma-prosopika-dedomena)

4) Σήμερα, για να διενεργηθεί στην ιατρική πράξη οιουδήποτε είδους διαγνωστική, προληπτική ή θεραπευτική επέμβαση, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο θα πρέπει να είναι ελεύθερο να συναινέσει στην επίμαχη ιατρική πράξη ή αντιθέτως να την αρνηθεί, εφόσον προηγηθεί η απαραίτητη ενημέρωσή του.

Συνακόλουθα η διενέργεια του τεστ για την ανίχνευση του κορωνοϊού SARS–CoV-2 δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την συναίνεση του προσώπου η οποία είναι αλληλένδετη με την ελεύθερη βούλησή του.

Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται λόγος για την «ενημερωμένη συναίνεση του ασθενούς» (informed consent) ως θεμελιώδη αρχή του Δικαίου και της Ιατρικής Δεοντολογίας.

Μέχρι σήμερα, η Σύμβαση του ΟΒΙΕΔΟΥ -Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Βιοϊατρική- αποτελεί το μοναδικό νομικώς δεσμευτικό κείμενο του διεθνούς δικαίου σε σχέση με τις εφαρμογές της Βιολογίας και της Ιατρικής.

Ειδικότερα, η Σύμβαση του ΟΒΙΕΔΟΥ κυρώθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με τον Ν. 2619/1998 (ΦΕΚ Α’ 132) και έχει την ισχύ που ορίζει το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, δηλ. η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ατόμου σε σχέση με τις εφαρμογές της βιολογίας και της ιατρικής: Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Βιοϊατρική .

Συγκεκριμένα στο άρθρο 5 αυτής προβλέπεται ότι:

«Επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον αφού το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούμενης σχετικής ενημέρωσής του».

Επιπροσθέτως, στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η διάταξη του άρθρου 12 § 1 του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (Ν. 3418/2005) όπου ορίζεται ότι:

«Ο ιατρός δεν επιτρέπεται να προβεί στην εκτέλεση οποιασδήποτε ιατρικής πράξης χωρίς την προηγούμενη συναίνεση του ασθενούς.

2. Προϋποθέσεις της έγκυρης συναίνεσης του ασθενούς είναι οι ακόλουθες:

α) Να παρέχεται μετά από πλήρη, σαφή και κατανοητή ενημέρωση, σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο.

β) Ο ασθενής να έχει ικανότητα για συναίνεση.

αα) Αν ο ασθενής είναι ανήλικος, η συναίνεση δίδεται από αυτούς που ασκούν τη γονική μέριμνα ή έχουν την επιμέλειά του. Λαμβάνεται όμως, υπόψη και η γνώμη του, εφόσον ο ανήλικος, κατά την κρίση του ιατρού, έχει την ηλικιακή, πνευματική και συναισθηματική ωριμότητα να κατανοήσει την κατάσταση της υγείας του, το περιεχόμενο της ιατρικής πράξης και τις συνέπειες ή τα αποτελέσματα ή τους κινδύνους της πράξης αυτής. Στην περίπτωση της παραγράφου 3 του άρθρου 11 απαιτείται πάντοτε η συναίνεση των προσώπων που ασκούν τη γονική μέριμνα του ανηλίκου.

ββ) Αν ο ασθενής δεν διαθέτει ικανότητα συναίνεσης, η συναίνεση για την εκτέλεση ιατρικής πράξης δίδεται από τον δικαστικό συμπαραστάτη, εφόσον αυτός έχει ορισθεί. Αν δεν υπάρχει δικαστικός συμπαραστάτης, η συναίνεση δίδεται από τους οικείους του ασθενή. Σε κάθε περίπτωση, ο ιατρός πρέπει να προσπαθήσει να εξασφαλίσει την εκούσια συμμετοχή, σύμπραξη και συνεργασία του ασθενή, και ιδίως εκείνου του ασθενή που κατανοεί την κατάσταση της υγείας του, το περιεχόμενο της ιατρικής πράξης, τους κινδύνους, τις συνέπειες και τα αποτελέσματα της πράξης αυτής.

γ) Η συναίνεση να μην είναι αποτέλεσμα πλάνης, απάτης ή απειλής και να μην έρχεται σε σύγκρουση με τα χρηστά ήθη.

δ) Η συναίνεση να καλύπτει πλήρως την ιατρική πράξη και κατά το συγκεκριμένο περιεχόμενό της και κατά το χρόνο της εκτέλεσής της».

Από την παράθεση των παραπάνω νομικών διατάξεων προκύπτει ότι η αρχή της ελεύθερης συναίνεσης του ασθενούς ανάγεται σε κομβικό και καθοριστικό σημείο για την διενέργεια κάθε ιατρικής πράξης, επομένως και του τεστ για την ανίχνευση του κορωνοϊού SARS–CoV-2.

Επίσης, εκ των ως άνω διατάξεων καθίσταται σαφές ότι η συναίνεση που χορηγείται για να είναι έγκυρη, πρέπει να είναι απαλλαγμένη από κάθε εξωτερική πίεση, απειλή ή ψυχικό εξαναγκασμό.

Υπό τις διαγραφόμενες όμως κοινωνικές συνθήκες της έντονης ψυχολογικής τρομοκρατίας, της διαρκούς τηλεοπτικής προπαγάνδας και της πλύσης εγκεφάλου, της παραπληροφόρησης καθώς και της έλλειψης αντικειμενικής και πολυφωνικής ενημέρωσης, εν σχέσει προς την αξιοπιστία ή μη των covid tests, του εκφοβισμού των πολιτών με τον κοινωνικό στιγματισμό και αποκλεισμό τους από την κοινωνικοοικονομική ζωή, στην περίπτωση που αρνηθούν να υποβληθούν σε τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού, υπονομεύεται η προσπάθεια για την πλήρη, σαφή, κατανοητή και αντικειμενική ενημέρωση των ανθρώπων αναφορικά με τα οφέλη των covid tests στην επιδημιολογική έρευνα, με συνέπεια η συναίνεση των πολιτών να πάσχει ακυρότητος, αφού δύναται να χαρακτηρισθεί ως προϊόν ψυχικού εξαναγκασμού, εσκεμμένης παραπλάνησης και υποκρυπτόμενης απειλής.

Συνεπώς βάσιμα και δικαιολογημένα υποστηρίζω ότι η άσκηση συνεχούς ψυχολογικής πίεσης, ο διαρκής εργασιακός εκφοβισμός και η συστηματική καλλιέργεια κλίματος ανασφάλειας αποσκοπούν στην κάμψη και εν τέλει στην εξουδετέρωση της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου και στην ισοπέδωση των προσωπικών του αντιστάσεων, ώστε να υποβάλλεται σε μία σταθερά επαναλαμβανόμενη διαδικασία ανίχνευσης του κορωνοϊού SARS–CoV-2, χωρίς την συναίνεσή του και ενάντια στην θέλησή του.

Ως εκ τούτου η συστηματική και μεθοδευμένη παραβίαση της νομοθετικώς κατοχυρωμένης και δεσπόζουσας στον χώρο της ιατρικής επιστήμης, καθώς και στον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, αρχής της ελεύθερης συναίνεσης του ασθενούς πριν από την διενέργεια οποιασδήποτε ιατρικής πράξης, με βρίσκει απολύτως αντίθετο/αντίθετη και διαχωρίζω την θέση μου, δηλώνοντας με παρρησία προς κάθε αρμόδια Αρχή ότι αρνούμαι να υποβληθώ σε τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού SARS–CoV-2, η οποία μαζικοποιεί και αποπροσωποποιεί τον άνθρωπο, προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και καταργεί την ελεύθερη βούλησή του.

Σύμφωνα με το άρθρο 1 παραγράφος1 του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (Ν. 3418/28-11-2005), ως ιατρική πράξη ορίζεται «εκείνη που έχει ως σκοπό τη με οποιαδήποτε επιστημονική μέθοδο πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου».

Επομένως η υποχρεωτική υποβολή ενός προσώπου σε τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού SARS–CoV-2, ως προληπτική ιατρική πράξη, για την αντιμετώπιση της ασθένειας COVID-19, συνιστά σαφώς βιοϊατρική παρέμβαση για την οποία επιβάλλεται να ζητηθεί η ρητή και ανεπιφύλακτη συναίνεση του εξεταζομένου προσώπου. Τούτο εδράζεται σαφώς στην διάταξη του άρθρου 12 § 1 του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (Ν. 3418/2005) όπου ορίζεται ότι: «Ο ιατρός δεν επιτρέπεται να προβεί στην εκτέλεση οποιασδήποτε ιατρικής πράξης χωρίς την προηγούμενη συναίνεση του ασθενούς».

Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 338 του Ν. 4512/2018, ορίζεται ότι «οποιαδήποτε απόφαση αντίθετη με τις διατάξεις του N. 3418/2005 είναι άκυρη. Αν στη λήψη των αποφάσεων αυτών έχουν συμμετάσχει ιατροί, υπέχουν πειθαρχικές ευθύνες».

5) Στον χώρο της ιατρικής επιστήμης κυριαρχεί ως υπέρτατη αρχή το αδιαπραγμάτευτο και πανανθρώπινο αξίωμα σύμφωνα με το οποίο «η βούληση του ασθενούς είναι ο υπέρτατος νόμος» («voluntas aegroti suprema lex») που ως ηθική επιταγή διαχρονικής αξίας και σπουδαιότητας χαρακτηρίζει το σύνολο των ιατρικών πράξεων και καθορίζει τα θεμιτά όρια της ιατρικής παρέμβασης στην ζωή και στην υγεία του ανθρώπου.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα του ασθενούς διαμορφώθηκαν σε αποδεκτούς κανόνες από τα σύγχρονα κράτη στην διακήρυξη της Λισσαβώνας που εκδόθηκε από την Παγκόσμια Ιατρική Ένωση.

Στην διακήρυξη ορίζεται ότι ο ασθενής, αφού ενημερωθεί για την κατάσταση της υγείας του, έχει το δικαίωμα να συμφωνήσει με την θεραπεία που του προτείνεται ή να διαφωνήσει με αυτήν και να μην την αποδεχθεί και ως εκ τούτου κατοχυρώνεται ρητώς το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του ασθενούς, ως απόρροια της ανθρώπινης υποστάσεώς του, σύμφωνα με το οποίο μπορεί να αποφασίζει ο ίδιος αποκλειστικά για την υγεία του.

Σύμφωνα με τον Κώδικα της Νυρεμβέργης που περιλαμβάνει ένα σύνολο αρχών και κανόνων ηθικής ιατρικής δεοντολογίας (μεταξύ των οποίων την αρχή της ενημερωμένης συναίνεσης του ασθενούς, την απουσία εξαναγκασμού), αναγνωρίζεται ρητά ως πρώτος κανόνας, ότι «η εθελοντική ενημερωμένη συναίνεση του ανθρώπινου υποκειμένου είναι απολύτως ουσιώδης» («Τhe voluntary informed consent of the Human Subject is absolutely essential») που έχει γίνει σήμερα παγκοσμίως αποδεκτός και έχει ενσωματωθεί και στο άρθρο 7 του Διεθνούς Συμφώνου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα («Ειδικότερα, απαγορεύεται η υποβολή προσώπου, χωρίς την ελεύθερη συγκατάθεσή του σε ιατρικό ή επιστημονικό πείραμα») και έχει κυρωθεί από την Ελληνική Πολιτεία με τον νόμο 2462/1997, σύμφωνα με την διαδικασία του άρθρου 28 παρ. 1 του Συντάγματος και έχει αποκτήσει υπερνομοθετική ισχύ.

Συμπερασματικώς κάθε κρατική επιδίωξη για την άμεση ή έμμεση επιβολή του υποχρεωτικού εξαναγκασμού σε διαγνωστικά τεστ ή σε εμβολιασμό για την αντιμετώπιση της ασθένειας που προκαλεί ο κορωνοϊός SARS–CoV-2, κείται προδήλως εκτός του νομικού μας πολιτισμού και παραβιάζει απροκάλυπτα τις αρχές και το πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Δικαίου, της Ιατρικής Δεοντολογίας, των Διεθνών Συμβάσεων και Συμφώνων, του Κώδικα της Νυρεμβέργης η οποία πρέπει να αποδοκιμασθεί και να αποκρουστεί σύσσωμα από όλους τους ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες του κόσμου, ως απάνθρωπη μεταχείριση και ψυχικός βασανισμός του ανθρωπίνου προσώπου από τους παγκόσμιους τρομολάγνους πολιτικοϋγειονομικούς διαχειριστές της πανδημίας.

Συνεπώς για τους ως άνω λόγους και αιτίες και για όσους άλλους επιφυλάσσομαι να εκθέσω στο μέλλον, Σας ΔΗΛΩΝΩ ρητώς, ότι ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΝΩ και αρνούμαι να υποβληθώ σε τεστ ανίχνευσης κορωνοϊού SARS–CoV-2 για την αντιμετώπιση της ασθένειας COVID-19.

(Τόπος)………………… Αττικής ………..-……-2021

Ο Δηλών/Η Δηλούσα.

Σημείωση:

Μετά την ολοκλήρωση του παραπάνω κειμένου, λάβαμε γνώση των δηλώσεων της 26ης Μαρτίου 2021 του Υφυπουργού Υγείας Βασίλειου Κοντοζαμάνη για την διενέργεια αυτοδιαγνωστικών τεστ ταχείας ανίχνευσης αντιγόνου του ιού SARS-CoV-2 από τους πολίτες.

Ο κ. Υφυπουργός μεταξύ άλλων αναφέρθηκε ότι η σταδιακή επανεκκίνηση της οικονομικής δραστηριότητας και το άνοιγμα της κοινωνίας θα συνοδεύεται από την υποχρέωση των πολιτών που δραστηριοποιούνται στην ακτοπλοϊα και τη ναυτιλία, στο λιανεμπόριο, στις μεγάλες επιχειρήσεις, στην εστίαση, στις επιχειρήσεις τουρισμού, στη μεταποίηση και στα δικαστήρια, να υποβάλλονται σε εβδομαδιαίο τεστ ταχείας ανίχνευσης αντιγόνου του νέου κορωνοϊού. Επιπλέον δήλωσε ότι για να σιγουρευτούμε ότι τα σχολεία θα ανοίξουν ξανά με ασφάλεια, η κυβέρνηση θα νομοθετήσει την υποχρεωτική χρήση self test μία φορά την εβδομάδα για τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους λοιπούς εργαζόμενους στα σχολεία.

Μετά τις δηλώσεις αυτές οι ευαισθητοποιημένοι σε ζητήματα ατομικών δικαιωμάτων και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας πολίτες ευχερώς αντιλαμβάνονται, ότι η κυβέρνηση αυξάνει το επίπεδο της κρατικής παρέμβασης εν σχέσει προς την πραγματοποίηση βιοϊατρικών πράξεων στο ανθρώπινο σώμα, εξαγγέλλοντας την νομοθέτηση της υποχρεωτικής διενέργειας του αυτοδιαγνωστικού τεστ για τον κορωνοϊό SARS-CoV-2, ως προαπαιτούμενο για την επανέναρξη των οικονομικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων των πολιτών.

Μετά την θέσπιση της υποχρεωτικής χρήσης της μάσκας, ακολουθεί η υποχρεωτική διενέργεια του αυτοδιαγνωστικού τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού και θα ολοκληρωθεί η κρατική επιβολή με την ενεργοποίηση του υφισταμένου νομοθετικού πλαισίου για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού.

Η κυβέρνηση υπό το πρόσχημα της προστασίας της δημόσιας υγείας, (ευρισκόμενη σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ -Μέσα Μαζικής Επιρροής και Εξαπάτησης- που διέσπειραν τον φόβο και την παραπληροφόρηση στους πολίτες) πέταξε το προσωπείο της δημοκρατικής εξουσίας αποκαλύπτοντας στους έντρομους πολίτες το φρικτό και αποκρουστικό πρόσωπό της, εκείνο του υγειονομικού ολοκληρωτισμού.

Η  κυβέρνηση φορώντας την λευκή μπλούζα κατασπαράζει με αδηφάγο βουλιμία τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και τις ηθικές αρχές και αξίες της Ιατρικής Δεοντολογίας ασκώντας βιοεξουσία προκειμένου να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο και την κυριαρχία των ψυχών και των σωμάτων μας.

Ο μαζικός εμβολιασμός της ανθρωπότητας θα σημάνει την υποδούλωσή της σε μια παγκόσμια αντίχριστη ελίτ και θα οριστικοποιήσει το τέλος του ελεύθερου δημιουργικού ανθρωπίνου πνεύματος. Τα πράγματα δεν θα είναι ποτέ ξανά τα ίδια. Η επάνοδος στην κανονικότητα, διά της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, θα σηματοδοτήσει την χειρότερη σκλαβιά που γνώρισε ποτέ το ανθρώπινο είδος. Όσοι νιώθετε ακόμη ελεύθεροι χαμογελάστε τρυφερά στο αγαπημένο σας πρόσωπο και πείτε: ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ με αυτούς που μας κλέβουν την ζωή.

Σας φάνηκε ενδιαφέρον; Κοινοποιήστε το και σε άλλους:

Κυριακή 21 Μαρτίου 2021

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ο «Χορός του Ζαλόγγου» από τη μπάντα του Αμερικανικού στρατού.

Έγραψαν:

 Γιορτάζουμε 200 χρόνια συνεργασίας Ελλάδας Αμερικής.

25η Μαρτίου Ημέρα Ανεξαρτησίας για την Ελλάδα!

Είμαστε ενθουσιασμένοι που επισημαίνουμε την ισχυρή διπλωματική σχέση μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών.

Για να τιμήσουμε αυτήν την ευκαιρία, τα μέλη της Χορωδίας των Στρατιωτών μας, ερμηνεύουν το ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι «Dance of Zalongo».

«Υἱοὶ φωτός». - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ (14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021)

«Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν» (Ρωμ. ΙΓ΄ 13) 

Ἡ ἡμέρα καὶ ἡ νύξ. 

Εἶναι τὰ δύο ἀπὸ τὰ τέσσαρα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ - Δημιουργοῦ, κατὰ τὴν πρώτην ἡμέραν τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. Συγκεκριμμένως, τὰ δύο πρῶτα, … εἶναι ὁ Οὐρανὸς καὶ ἡ Γῆ καὶ ἀμέσως ἐν συνεχείᾳ … «καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους. καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα» (Γέν. Α΄ 4-5). Δύο δημιουργήματα, τὰ ὁποῖα ἔχουσι καθοριστικὸν ρόλον εἰς τὴν ζωὴν τοῦ ἀνθρώπου, ἐφ’ ὅσον, τὴν μὲν ἡμέραν - ἔδωκεν ὁ Κύριος εἰς τὸν ἄνθρωπον – διὰ νὰ ἐργάζῃται καὶ δραστηριοποιῇται διὰ τὴν πνευματικὴν καὶ σωματικήν του ἐπιβίωσιν, τὴν δὲ νύκτα, - ἀντιστοίχως – διὰ τὴν σωματικὴν καὶ ψυχικὴν του ἀνάπαυσιν καὶ «ξεκούρασιν». Καὶ ὄντως, … εἰς ἁπάσας τὰς ἐποχάς, ὅσαι ἔχουσι παρέλθει ἔκτοτε, οἱ ἄνθρωποι - ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων – προσηρμώσθησαν εἰς τὸν τοιοῦτον τρόπον ζωῆς, καὶ ὁ σκοπὸς τῶν δύο τούτων δημιουργημάτων συνεχίζει νὰ ἐκπληροῦται … ἀπαραλλάκτως! 

Ἀπὸ τὴν στιγμήν, ὅμως, ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἡμάρτησε καὶ ἐξέπεσε τοῦ Παραδείσου, παρέσυρεν εἰς τὴν ἀλλοίωσιν καὶ τὴν φθοράν, καὶ τὴν ὑλικὴν φύσιν. Τὰ ζῶα τὰ ὁποῖα ἕως τὴν στιγμὴν τῆς πτώσεως ἦσαν ἥμερα καὶ οἰκεῖα πρὸς τὸν ἄνθρωπον, ἔκτοτε ἠγρίευσαν καὶ μετεβλήθησαν – πολλὰ ἐξ αὐτῶν – εἰς ἄγρια καὶ ἐπιθετικὰ καὶ ἐπικίνδυνα δι’ ἐκεῖνον. Αἱ συνθῆκαι ζωῆς … ἐδυσκόλευσαν καὶ ἠνάγκασαν τὸν ἀποστάτην ἄνθρωπον, νὰ κοπιάζῃ καὶ νὰ … ζῇ εἰς τὴν θλῖψιν, μακρὰν πλέον τοῦ Θεοῦ! Ζεῖ, εἰς ἕνα «ἐχθρικὸν» περιβάλλον, ὡς τοῦτο περιγράφεται ἀπὸ τὸν Θεόν, κατὰ τὴν στιγμὴν ποὺ ἐπιπλήττεται – ὑπὸ τοῦ Θεοῦ - διὰ τὴν ἀποστασίαν του. «Τῷ δὲ ᾿Αδὰμ εἶπεν· … ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν λύπαις φαγῇ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατελεῖ σοι, καὶ φαγῇ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ. ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου» (Γέν. Γ΄ 17-19). 

Ἡ ἡμέρα καὶ ἡ νύξ, ἔπαυσαν πλέον νὰ ἔχουσι τοὺς «ρόλους» διὰ τοὺς ὁποίους ἐδημιουργήθησαν, καὶ ἀπέβησαν καὶ αὗται ἐχθρικαὶ πρὸς τὸν ἄνθρωπον. Ἡ ἡμέρα, καταπιέζει τοῦτον διὰ νὰ ἀνταπεξέλθῃ εἰς τὰς ἀπαιτήσεις τῆς ζωῆς του, ἡ δὲ νὺξ καὶ τὸ σκότος … τὸν τρομάζουν καὶ … κάθε ἄλλο, παρὰ τὸν ἡρεμοῦν καὶ τὸν ξεκουράζουν! 

Ἡ ἡμέρα εἶναι ἡ εἰκόνισις τῆς αἰσιοδοξίας καὶ τῆς δραστηριότητος καὶ τοῦ ἀγῶνος, ἐνῶ ἀντιθέτως ἡ νὺξ εἶναι ἡ μεταφορικὴ ἔννοια τῆς θλίψεως, τῆς ἀπελπισίας, τῆς ἁμαρτίας, … τῆς κολάσεως! Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, ἐχρησιμοποίησεν τὰς δύο ταύτας περιόδους τοῦ εἰκοσιτετραώρου εἰς τὸν λόγον Του, προκειμένου νὰ εἰκονίσῃ ἀντιστοίχως … διὰ τῆς ἡμέρας καὶ τοῦ φωτὸς μέν, τὸν Παράδεισον, τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τὰ ἀγαθὰ καὶ ἅγια ἔργα, ἐνῶ ἀντιθέτως, διὰ τοῦ σκότους καὶ τοῦ ἐρέβους, περιέγραψε τὴν κόλασιν καὶ τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὴν ἀπόκλισιν ἐκ τοῦ Θείου Θελήματος. 

Τὸ φῶς τῆς ἡμέρας. 

Ὅταν ὑπάρχῃ φῶς, ὁ ἄνθρωπος βλέπει καὶ δύναται νὰ κινῇται καὶ ἐργάζῃται μὲ ἄνεσιν καὶ ἀποδεικνύει μὲ τὰς ἐνεργείας του, ὅτι ἐπαναπαύεται καὶ εὐχαριστεῖται εἰς τὸ φῶς τῆς ἡμέρας, ἐνῶ ἡ νύκτα καὶ τὸ σκότος τὸν ἐξυπηρετοῦν μόνον εἰς τὴν ἀνάπαυσιν καὶ ξεκούρασίν του, ἀντιθέτως δε, τὸν καταβάλουν καὶ τὸν τρομάζουν ὅταν πρόκειται, ἀκόμη καὶ στοιχειωδῶς, νὰ ἐργασθῇ τὸ ὅ, τιδήποτε κατ’ ἀνάγκην … Τὸ φῶς ἀποκαλύπτει τὰ πάντα καὶ χαροποιεῖ … ἐνῶ τὸ σκότος «προσφέρεται» διὰ νὰ κρύπτῃ καὶ ταράσσῃ καὶ φοβίζῃ! 

Ὁ Κύριος θέλων νὰ δείξῃ τὴν μεταφορικὴν σημασίαν καὶ ἔννοιαν καὶ τῆς ἡμέρας καὶ τῆς νυκτός, τοῦ φωτὸς καὶ τοῦ σκότους, κατ’ ἐπανάληψιν ὡμίλησε διὰ τοὺς «ἐργάτας τοῦ φωτὸς» καὶ τοὺς «ἀρεσκομένους εἰς τὸ σκότος», «Πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα» (Ἰωάν. Γ΄ 20-21). Ὁμιλεῖ, ἐπίσης, εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν τοῦ Ἰωάννου, διὰ τὴν «αἰωνίαν ἡμέραν» τῆς Βασιλείας Αὐτοῦ, … - «καὶ νὺξ οὐκ ἔσται ἔτι, καὶ οὐ χρεία λύχνου καὶ φωτὸς ἡλίου, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς φωτιεῖ αὐτούς, καὶ βασιλεύσουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (Ἀποκ. ΚΒ΄ 2), - διὰ τὴν «ἡμέραν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν» (Λουκ. ΙΖ΄ 24), ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν κόλασιν ἥτις θὰ εἶναι «τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον» (Ματθ. Η΄ 12, ΚΒ΄ 13, ΚΕ΄ 30). 

Καὶ ἐν προκειμένῳ, ἀλλὰ εἰς ἄλλας περιπτώσεις, καὶ ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, κάμνει λόγον διὰ τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ διὰ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν ποιότητα τούτων τῶν ἔργων˙ «τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ' αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι» (Ἐφεσ. Ε΄ 12-13)! Ἡ ἀγωνία καὶ ἀνησυχία τοῦ Παύλου εἶναι νὰ καταλάβουν οἱ ἄνθρωποι καὶ δή, οἱ λαμβάνοντες τὰς ἐπιστολὰς αὐτοῦ ὅτι ἡ ζωὴ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον – τὴν ὁποίαν καὶ ἀποκαλεῖ … «νύκτα», - τελειώνει καὶ πλησιάζει ἡ αἰωνία ἡμέρα τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν!  «Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός» (Ρωμ. ΙΓ΄ 12). 

«Υἱοὶ φωτός». 

Εἰς τὴν πρώτην πρὸς Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολήν του ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁμιλῶν καὶ πάλιν μεταφορικῶς, ἀποκαλεῖ τοὺς Χριστιανούς - ὡς γνωρίζοντας τὴν ἀλήθειαν καὶ «βαδίζοντας» ἐπ’ αὐτῆς, - «υἱοὺς φωτός»! Λέγει συγγεκριμμένως, «Ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐστὲ ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ· πάντες ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας. οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους. Ἄρα οὖν μὴ καθεύδωμεν ὡς καὶ οἱ λοιποί, ἀλλὰ γρηγορῶμεν καὶ νήφωμεν» (Α΄ Θεσ. Ε΄ 4-8). Μὲ ἄλλα λόγια, τοὺς ἀποκαλεῖ … «υἱοὺς τοῦ Θεοῦ» καὶ «κληρονόμους τῆς Βασιλείας Του» καὶ συνεπῶς ὀφείλουσι νὰ ἀγωνίζονται … ἀγρυπνοῦντες καὶ νὰ μὴν «κοιμῶνται τὸν ὕπνον τῆς ἁμαρτίας»! 

Ἡ σύστασις, ὅμως, αὕτη, ἀπευθύνεται εἰς κάθε ἀγωνιστὴν Χριστιανόν, ὅστις … ἀφορᾷ εἰς τὸν ἀθλοθέτην καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν. Ἡ σύστασις αὕτη ἀπευθύνεται καὶ πρὸς ἡμᾶς καὶ μᾶς καλεῖ ἵνα … «Ἀποθώμεθα … τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός» (Ρωμ. ΙΓ΄ 12). 

Εἴθε ἀνταποκρινόμενοι … νὰ εὕρομεν καὶ ἡμεῖς θέσιν εἰς τὴν … αἰωνίαν ἡμέραν. Ἀμήν. 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 14 Μαρτίου 2021

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Τραγούδι το "παράπονο του Ιησού" (βίντεο)

 

Έκθεση Φωτογραφίας 1821! Εξαιρετική

Στο παρακάτω βίντεο θα δείτε τις εξαιρετικές φωτογραφίες του Ηλία Περγαντή για την επετειακή μνήμη του 1821.

 

Για όσους ακόμα πιστεύουν ότι η Εκκλησία δεν διώκεται - Μητροπολίτου Καρπενησίου

Μία μικρή ολιγόλεπτη ομιλία του Μητροπολίτου Καρπενησίου κ.κ.  Γεωργίου. Αξίζει να τον ακούσουμε!

Ακούστε ΕΔΩ τον λόγο του.

21/3/21 Κυριακή της Ορθοδοξίας

Ομιλία εις την κοίμηση του αγαπητού μας π. Γεωργίου Γιαννακόπουλου από τον πνευματικό του πατέρα Αντώνιο Ρουμελιώτη

Ακούστε ΕΔΩ την ομιλία του πνευματικού π. Αντωνίου Ρουμελιώτη εις την κοίμηση του π. Γεωργίου Γιαννακόπουλου

Καλό Παράδεισο αγαπημένε μας π. Γεώργιε

 

Όταν ως κράτος υστερούμε στο να αποδώσουμε την τιμή που αρμόζει στους προγόνους μας, η πρωτοβουλία του απλού πολίτη συγκινεί...

 

Ακούστε τον πρόεδρο της κοινότητας Δρεπάνου Ναυπλίου. Ο Σωκράτης Δωρής «έντυσε» το φορτηγό του με τις μορφές Ηρώων για να τιμήσει την εθνική μας εορτή. Με αυτό το φορτηγό ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα, στέλνοντας το μήνυμα τιμής και μνήμης.

"Η κιβωτός του κόσμου" π. Σάββας Κυράζογλου (τραγούδι - βίντεο)

 Η Κιβωτός του κόσμου

Για πόσο ακόμα θα κλείνω τα μάτια μου

σε όσα συμβαίνουν δε θ’ αντιδρώ

οι εικόνες πονάνε μετράνε κομμάτια μου

τις σκέψεις που κάνω πως ν’ απαρνηθώ

Για πόσο ακόμα θα ζω δίχως νόημα

δίχως ελπίδα και δίχως σκοπό

να μοιάζει η ζωή μου τρελό παρανόημα

να ψάχνω αγάπη στο κόσμο να βρω

Η Κιβωτός του κόσμου

φύλακας άγγελός μου

γίνεσαι εσύ το φως μου

φίλος και αδελφός μου

γίνεσαι ο άνθρωπός μου

Θεέ μου είσαι δικός μου

Ψυχή δίχως σώμα στο τέλος μου αφήσανε

και μοιάζει το ψέμα με αληθινό

ο ήλιος που λάμπει τ’ αστέρια που σβήσανε

ταξίδι στο όνειρο με μια Κιβωτό

Ο Ουρανός στη Γη. Ένα ξεχωριστό ντοκυματέρ για την Θεία Λειτουργία!

 

Ο Ι.Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Βριλησσίων παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ '' Ο Ουρανός στη Γη '' με θέμα την ανάλυση και την ερμηνεία του μυστηρίου της Θείας Λειτουργίας.

 

Ψάλλει ο Βυζαντινός Χορός “ Ἐν Ψαλμοῖς ”.

Συμμετέχουν:

Παναγής Μιχαλιτσιάνος

Σωτήρης Γεντής

Επιφάνιος Σωτηρόπουλος

Παναγιώτης Νταβράζος

Αλέξης Κυριακόπουλος

Παναγιώτης Κυριακόπουλος

Ευχαριστίες στον κ. Λυκούργο Μαρκούδη που ανέλαβε την απόδοση των κειμένων.

Ευχαριστίες στους Χριστόφορο Ράπτη, Λεωνίδα Ράπτη, Δημήτρη Σιαφλά και Σαράντο Καστανιά για την επιμέλεια τους στην παρουσίαση της ανάλυσης της Θείας Λειτουργίας.

90 Χρόνια από τη Συνοδική καταδίκη ενός Αγίου!!!

Πρωτοπρεσβύτερος

π. Ἀναστάσιος  Κ.  Γκοτσόπουλος

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

6945-377621,  agotsopo@gmail.com

Πάτρα  17 . 3 . 2021

Σκέψεις περὶ «ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος» μὲ ἀφορμὴ μία ἐπέτειο

 

90  ΧΡΟΝΙΑ

ἀπὸ τὴ Συνοδικὴ καταδίκη ἑνὸς Ἁγίου …

(17 Μαρτίου 1931) 

Σύμφωνα μέ τόν Ἀπ. Παῦλο στούς Χριστιανούς «ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλ. 1, 7).  Αὐτή εἶναι ἡ μοῖρα καὶ ἡ δόξα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ αὐτὴ τὴ δόξα τοῦ διὰ Χριστὸν ὀνειδισμοῦ καὶ διωγμοῦ δὲν μπορεῖ νὰ ξεφύγουν οἱ Ἃγιοι. Θὰ τολμούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι αὐτὸς ὁ ὀνειδισμὸς καὶ ἡ δίωξη γιὰ τὴν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς ἐγκυρότερες μαρτυρίες ὅτι ὁ ἄνθρωπος πορεύεται κατὰ Χριστόν.

Αὐτῆς τῆς δόξας μετέσχε καί ὁ κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας Ἅγιος Γέροντας τῶν Πατρῶν, ὁ ἀείμνηστος π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος (1877-1964).

Ἄνθρωπος ἐγνωσμένης ἀρετῆς καὶ ἀποστολικοῦ ζήλου στὴ διακονία τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴν ἑλκύσει ἐπάνω του τὴν κακία καὶ τὸν φθόνο τοῦ πονηροῦ καὶ τῶν ὀργάνων του.

Καθόλου παράξενο, μᾶλλον δὲ ἀναμενόμενο… Ἄλλωστε ἦταν μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καὶ πνευματικὸς ἀπόγονος τῶν Κολλυβάδων Πατέρων Ἁγ. Ἀθανασίου Παρίου, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, ποὺ καὶ αὐτοὶ ἔτυχαν τῆς ἴδιας τιμῆς καὶ δόξας νὰ συκοφαντηθοῦν, νὰ διωχθοῦν, νὰ ἐκδιωχθοῦν καὶ νὰ καταδικαστοῦν ἀκόμα καὶ μὲ Πατριαρχικὲς καὶ Συνοδικὲς καταδίκες, ἐπειδὴ δὲν θέλησαν νὰ συμβιβαστοῦν μὲ τὸν κόσμο ἀλλὰ νὰ ἀγωνιστοῦν ὑπὲρ τῆς Ἀληθείας. 

Ἂς δοῦμε πολὺ συνοπτικὰ τὸ ἔνδοξο ἀγώνισμα τοῦ Γέροντος καὶ συγχρόνου Ἁγίου τῶν Πατρῶν π. Γερβασίου . 

Σύντομη βιογραφία.

Ὁ π. Γερβάσιος ἀποτελεῖ τὸ σύγχρονο καύχημα τῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν, διότι ἐπὶ μισὸ καὶ πλέον αἰῶνα ὑπῆρξε οὐσιαστικὰ ὁ πνευματικὸς ἀναμορφωτὴς της.

Ὁ π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος γεννήθηκε στὴ Νυμφασία τῆς Γορτυνίας τὴν 1.1.1877. Τὸ κοσμικὸ του ὄνομα ἦταν Γεώργιος. Σὲ ἡλικία τριῶν ἐτῶν ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ μητέρα καὶ ἀντιμετώπισε τὴν ἄσχημη συμπεριφορὰ τῆς μητριᾶς του. Ἡ ἀγάπη του γιὰ τὸν Χριστὸ τὸν ὁδήγησε σὲ ἡλικία 13 ἐτῶν νὰ ἐγγραφεῖ ὡς δόκιμος μοναχὸς στὴν πλησίον τοῦ χωριοῦ του Ἱ. Μ. Κερνίτσης ἐνῶ ὁ ζῆλος του νὰ σπουδάσει τὸν ἀνάγκασε σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν νὰ πεζοπορήσει μέχρι τὴν Ἱ. Μ. Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, ὅπου λειτουργοῦσε Σχολαρχεῖο. Δὲν βρῆκε ὅμως τὸ κατάλληλο πνευματικὸ περιβάλλον καὶ ἐνδιαφέρον καὶ ἔτσι ἒφυγε πάλι πεζὸς γιὰ τὴν Ἱ. Μ. Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας.

Στὰ τέλη τοῦ 19ου αἰ. στὴν Πάτρα δέσποζε ἡ μορφὴ τοῦ συμπατριώτη του Ἀρχιεπισκόπου Πατρῶν καί Ἠλείας Ἰεροθέου (Μητροπούλου), ὁ ὁποῖος περιβαλλόταν ἀπὸ πλῆθος ἐμπνευσμένων ἀνδρῶν (Εὐσέβιος Ματθόπουλος, Ἠλίας Βλαχόπουλος, Πανάρετος Λουληγέρης, Γαβριήλ Φραγκούλης, κ.ἂ.). Ἡ πνευματικὴ ἀκτινοβολία τοῦ Πατρῶν Ἰεροθέου  τὸν ἐπηρέασε βαθύτατα καὶ τὸν ὁδήγησε νὰ παραμείνει πλέον στὴν ἀχαϊκὴ γῆ.

Ἔτσι, τὸ 1897 ἔφτασε στὴν Πάτρα καὶ ἐγκαταβίωσε στὴν Ἱ. Μ. Παναγίας Γηροκομητίσσης. Τὸ 1903 ἐκάρη μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Γερβάσιος. Μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ Σχολαρχείου ἐγράφη στὴ Ριζάρειο Ἐκκλησιαστικὴ Σχολή, στὴν ὁποία ἦταν Διευθυντὴς ὁ Ἃγ. Νεκτάριος, ὁ ὁποῖος τὸν ἐκτιμοῦσε καὶ ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα διαβλέποντας σὲ αὐτὸν -ὅπως εἶχε πεῖ - "τὸν αὐριανὸ πνευματικὸ ἡγέτη τῆς Ἐκκλησίας" καὶ στὴ συνέχεια σπούδασε στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν ἀπὸ ὅπου ἀποφοίτησε τὸ 1914. Τὸ 1910 σὲ ἡλικία 33 ἐτῶν χειροτονήθηκε ἱερέας. Τὸ 1912 λόγῳ τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων διέκοψε τὶς σπουδὲς του καὶ ἐπιστρατεύτηκε ὡς στρατιωτικὸς ἱερέας στὸ Α΄ Εὐζωνικὸ Σύνταγμα.

Ἐπιστρέφοντας στὴν Πάτρα ἐξελέγη τὸ 1919 ἡγούμενος τῆς ἱστορικῆς Μονῆς Γηροκομείου Πατρῶν. Ἡ θεοφιλὴς προσπάθειά του νὰ ἀναμορφώσει τὴν Ἱ. Μονὴ μετατρέποντάς την ἀπὸ ἰδιόρρυθμη σὲ κοινοβιακὴ βρῆκε σφοδρὴ ἀντίδραση ἀπὸ μερίδα τῶν μοναχῶν της. Παράλληλα διορίστηκε ὡς τακτικὸς ἐφημέριος στὸν ἐνοριακὸ Ἱ. Ν. Ἁγ. Δημητρίου Πατρῶν, ὅπου ἐκδήλωσε τὰ ἰδιαίτερα ποιμαντικὰ χαρίσματά του στὴ διακονία τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ ὁλόκληρης τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν.

Ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ στὶς 30 Ἰουνίου 1964, ἑορτὴ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων, διότι ἦταν πραγματικὰ ἀποστολικοῦ ζήλου πεπληρωμένος καὶ ἐτάφη πίσω ἀπὸ τὴν κόγχη τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Παρασκευῆς στὴν Κατασκήνωση τῆς Ἀναπλαστικῆς Σχολῆς Πατρῶν στὰ Συχαινά Πατρῶν.  Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν Λειψάνων του ἔγινε ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πατρῶν Χρυσοστόμου στὶς 29 Ἰουνίου 2014. Ἐπίσης, διὰ τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπεβλήθη στὶς 26.8.2019 αἴτημα στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο γιὰ τὴν ἀναγραφὴ τοῦ ὀνόματός του στὶς δέλτους τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ἡ κατηχητικὴ καὶ λειτουργικὴ διακονία τοῦ π. Γερβασίου.

Ὑπερβαίνει τὶς δυνατότητες τοῦ συντάκτου τοῦ παρόντος, ἀλλὰ καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν στὰ πλαίσια ἑνὸς ἄρθρου νὰ μπορέσουμε νὰ σκιαγραφήσουμε ἔστω καὶ σὲ ἁδρὲς γραμμὲς τὴν ἱερατικὴ διακονία καὶ τὸ ποιμαντικὸ ἔργο τοῦ π. Γερβασίου καθὼς καὶ τὴ συνεισφορὰ του στὴν πνευματικὴ ἀνόρθωση τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν.

Ἂς προσπαθήσουμε ἀκροθιγῶς νὰ δώσουμε κάποιες ἐλάχιστες νύξεις ἀπὸ τὸ πολυσχιδὲς ποιμαντικὸ ἔργο τοῦ Παπούλη, ὅπως τὸν ἀποκαλοῦμε στὴν Πάτρα.  

Κέντρο τῆς ποιμαντικῆς διακονίας τοῦ π. Γερβασίου ἦταν ἡ λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Γέροντας λειτουργοῦσε 4-5 φορὲς τὴν ἑβδομάδα σὲ πολὺ πρωινὲς Θ. Λειτουργίες (3:00-6:00 πμ) στὸν Ἱ. Ν. Ἁγ. Δημητρίου καὶ στὸ Ἱ. Ν. Ἁγ. Αἰκατερίνης  (παρεκκλήσιο τῆς ἐνορίας), ὥστε νὰ προλαβαίνουν οἱ ἐργαζόμενοι νὰ λειτουργοῦνται πρὶν μεταβοῦν στή δουλειά τους. Ὁ Ναὸς γέμιζε ἀσφυκτικά, ἐνῶ οἱ μαρτυρίες τῶν ἐκκλησιαζομένων γιὰ τὴ λειτουργικὴ ἀτμόσφαιρα εἶναι συγκλονιστικές. Ὁ π. Γερβάσιος ἦταν ὡς λειτουργὸς πραγματικὸς μύστης καὶ μυσταγωγός .  

Ταυτόχρονα μὲ τὴν λειτουργικὴ διακονία ὑπηρέτησε μὲ ἀποστολικὸ ζῆλο τὸ κήρυγμα. Κήρυττε κάθε Κυριακὴ, Τετάρτη καί Παρασκευὴ ἀπόγευμα, ἀνελλιπῶς ὅλο τὸ χρόνο, χωρὶς διακοπὴ λόγῳ διακοπῶν, διότι, ὅπως χαρακτηριστικὰ ἔλεγε, «ὁ διάβολος δὲν κάνει διακοπές, πὼς θὰ κάνω ἐγὼ καὶ νὰ σταματήσω τὸ κήρυγμα;»!  Τὰ κηρύγματά του ἦταν συστηματικὴ κατήχηση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ παρακολουθοῦνταν ἀπὸ ἑκατοντάδες πιστούς, ποὺ γέμιζαν ἀσφυκτικὰ τοὺς Ναούς. Ἐκτὸς τῶν προφορικῶν κηρυγμάτων ἀρθρογραφοῦσε πολὺ τακτικὰ στὸν τοπικὸ τύπο καθὼς καὶ σὲ ἐκκλησιαστικὰ περιοδικὰ τῶν Ἀθηνῶν.

Τὸ κήρυγμά του ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο ἦταν πάντοτε ἁγιογραφικό καὶ ἁγιοπατερικό, ὡς πρὸς τὸ ὕφος γνήσια προφητικό, μακριὰ ἀπὸ συμβιβασμοὺς καὶ ὡραιοποιήσεις, δὲν κολάκευε τὸ λαὸ, ἀλλὰ ἔλεγχε τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἀποστασία ἀπὸ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, κηρύσσοντας μετάνοια καὶ ἐπιστροφή. Τὸ πάθος μὲ τὸ ὁποῖο κήρυττε καθήλωνε τὸ λαὸ ὁ ὁποῖος τὸν ἄκουγε μὲ ἱερὸ σεβασμὸ καὶ δέος καὶ τοῦ δημιουργοῦσε τὶς κατάλληλες προϋποθέσεις γιὰ μετάνοια. Συνέχεια καὶ καρπὸς τοῦ κηρύγματος ἦταν τὸ Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως, στὸ ὁποῖο ἀναδείχθηκε ἀνυπέρβλητος διάκονος, πραγματικὸς πατέρας καὶ ἰατρὸς τῶν πονεμένων ψυχῶν.

Παράλληλα μὲ τὴν κατήχηση τῶν ἐνηλίκων ὁ π. Γερβάσιος ἔδειξε ἰδιαίτερη μέριμνα γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ κατήχηση τῶν παιδιῶν, ἀπὸ νηπιακῆς ἀκόμα ἡλικίας καί ἀναδείχθηκε ὁ ἱδρυτὴς τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Τὸ 1923 ἵδρυσε καὶ ὀργάνωσε τὰ «Κατηχητικὰ Σχολεῖα Ἁγ. Δημητρίου» ‒μετέπειτα καί μέχρι σήμερα «Ἀναπλαστικὴ Σχολὴ Πατρῶν»‒ ποὺ λειτουργοῦσαν μὲ αὐστηρὸ Ἐσωτερικὸ Κανονισμὸ ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε συντάξει καὶ συγκεκριμένη διδακτικὴ ὕλη ποὺ περιλάμβανε Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη, Πατερικὴ Θεολογία, Δογματική, Ἠθική, ἀπολογητικοὺς καὶ σύγχρονους προβληματισμούς. Μὲ κέντρο τὴν ἐνορία Ἁγ. Δημητρίου ὀργανώθηκαν ὑπὸ τὴν εὐθύνη τοῦ Παπούλη Κατηχητικὰ Σχολεῖα σὲ  15 ἐνορίες καὶ Ἱδρύματα τῶν Πατρῶν μὲ τὸν ἀριθμὸ τῶν κατηχητοπαίδων νὰ ὑπερβαίνει τὰ 4.000 παιδιά! Ὅπως καὶ ἡ κατήχηση τῶν ἐνηλίκων ἔτσι καὶ τὰ Κατηχητικὰ Σχολεία τοῦ π. Γερβασίου ἦταν ἄρρηκτα συνδεδεμένα μὲ τὴ λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.

Γιὰ τὸν π. Γερβάσιο τὸ ποιμαντικὸ ἔργο δὲν περιοριζόταν στὴ λειτουργικὴ καὶ κατηχητικὴ διακονία. Ἔτσι μετά τὸ 1923 ἀνήγειρε στὴ φτωχογειτονιὰ τῶν Προσφυγικῶν Πατρῶν τὸ “στρατηγεῖο” του. Δὲν ἦταν τυχαία ἡ ἐπιλογὴ τῆς περιοχῆς. Δυστυχῶς οἱ 7.000 πρόσφυγες ποὺ ἐγκαταστάθηκαν στὴν Πάτρα μετὰ τὸ 1922 δὲν ἔτυχαν καὶ τῆς καλύτερης ὑποδοχῆς ἀπὸ ὁλόκληρη τὴν κοινωνία τῶν Πατρῶν. Γράφει ὁ π. Γερβάσιος ἐπ’ αὐτοῦ: «ἀπομονώνονται εἰς ἕνα γκέτο ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη Πατραϊκή κοινωνία καὶ γιὰ κάθε ἀναταραχή, πολιτικὴ ἢ κοινωνική, τοὺς θεωροῦν ὕποπτους καὶ ὑπεύθυνους, μὲ συνέπεια συλλήψεις, ἐξορίες, φυλακίσεις». Μέσα σὲ αὐτὴ τὴ δύσκολη κατάσταση ὁ Γέροντας Γερβάσιος στάθηκε δίπλα στοὺς πρόσφυγες καὶ  ἐκεῖ ἀνάμεσά τους, στὴν ὁδὸ Ἰωνίας 47, μὲ κέντρο τὸν Ἱ. Ναὸ τῆς Ἁγ. Ταβιθᾶς τῆς Ἐλεήμονος, ἐγκατέστησε τό κέντρο τῆς διακονίας του ἱδρύοντας τὴ Σχολὴ Βιοτεχνίας καὶ Χειροτεχνίας (1931), τὸ νηπιαγωγεῖο (1932), καὶ τὸ 1934  τὴ Νυκτερινή Σχολὴ ἀναλφαβήτων. Παράλληλα δὲν πρέπει νὰ λησμονεῖται ἡ μεγάλη του φιλανθρωπικὴ προσπάθεια πρὸς ἐνίσχυση τῶν φτωχῶν Πατρινῶν.

Τὸ 1934  πίσω ἀπὸ τὸ παρεκκλήσιο τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ (μετέπειτα Ἱ. Μονὴ Πρ. Ἠλιοῦ) ὀργάνωσε ἐκκλησιαστικὴ κατασκήνωση, ἡ ὁποία τὸ 1950 μεταφέρθηκε σὲ νέες ἐγκαταστάσεις στὰ Συχαινά Πατρῶν (Ἱ. Ν. Ἁγ. Παρασκευῆς), ὅπου λειτουργεῖ ἀνελλιπῶς μέχρι σήμερα.

Ὁ π. Γερβάσιος ἔτυχε καὶ θεοσημείου μὲ τὸ ὁποῖο ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ θέλησε νὰ ἐπιβραβεύσει τὴν ποιμαντική του διακονία λίγα χρόνια πρὸ τῆς κοιμήσεώς του: στὸ χῶρο τῆς πρώτης κατασκήνωσης στὸν Ἱ. Ν. Προφ. Ἠλιοῦ στὶς 20.7.1960 κατὰ τὴ κοπὴ  τῶν πεύκων, βρέθηκε ἀχειροποίητος Σταυρὸς ἐγγεγραμμένος σὲ κορμὸ πεύκου. Τὰ πεῦκα αὐτὰ εἶχαν φυτευτεῖ στὶς 17.2.1929 στὸ πλαίσιο δεντροφύτευσης  ἀπὸ παιδιὰ τῶν Κατηχητικῶν κατόπιν εὐχῆς ποὺ ἀνέπεμψε ὁ π. Γερβάσιος.

Ὁ διωγμὸς τοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἦταν ἀναμενόμενο μία τέτοια πνευματικὴ προσπάθεια ἀναγεννήσεως μιᾶς ὁλόκληρης μεγαλούπολης νὰ ἑλκύσει τὸ φθόνο καὶ τὴν κακία τῶν δαιμόνων, ποὺ ἀναζητούσαν κάποιον νὰ διεκπεραιώσει τὶς ἐπιθυμίες τους. Τὸ τραγικὸ ὅμως ἦταν ὅτι ἐκτελεστὴς τῶν δαιμονικῶν σχεδίων ἀναδείχθηκε αὐτὸς ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἦταν ὁ προστάτης καὶ ὑπερασπιστὴς τοῦ ζηλωτοῦ κληρικοῦ, αὐτὸς ποὺ ἐκ τῆς θέσεως καὶ ἀποστολῆς του ὢφειλε νὰ ἐπισκοπεῖ γιὰ νὰ προλαβαίνει τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἐχθροῦ. Δυστυχῶς ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία μᾶς ἔχει δώσει πολλὲς τέτοιες περιπτώσεις.

Ἔτσι, λοιπόν, ἐνῶ τὰ κηρύγματα τοῦ π. Γερβασίου εἶχαν ἀρχίσει ἀπὸ τὶς 4.8.1919 στὸν Ἱ. Ν. Ἁγ. Δημητρίου, ὅπου εἶχε διορισθεῖ ὡς ἐφημέριος, ἕντεκα χρόνια ἀργότερα, στὶς 25.9.1930, ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν Ἀντώνιος (Παράσχης) ἐξέδωσε τὴν ὑπ’  ἀριθμ. 2111/25.9.1930 ἐγκύκλιο μὲ τὴν ὁποία θέλησε μὲ ἔμμεσο τρόπο νὰ σταματήσει τὴν κηρυκτική καὶ κατηχητικὴ διακονία τοῦ Γέροντος καὶ νὰ διαλύσει τὴν πνευματικὴ καὶ ποιμαντικὴ του προσπάθεια! Πιὸ συγκεκριμένα ἡ “ποιμαντορικὴ” ἐγκύκλιος ἀνέφερε: «Πληροφορηθέντες μετὰ λύπης ὅτι ἐντισι ἱεροῖς Ναοῖς κατὰ τὰ ἑσπερινὰ κηρύγματα συμβαίνουσιν ἀτοπήματα τινα, ἅπερ ἀντιβαίνουσιν τὴν ἱερότητα καὶ ἁγιότητα τοῦ τόπου, ἀπαγορεύομεν τοῦ λοιποῦ ἑσπερινὰ κηρύγματα καὶ ὁρίζομεν ὥραν κηρύγματος τὴν 4ην μ.μ.  διὰ τὴν χειμερινὴν περίοδον, τὴν δὲ 6ην μ.μ. διὰ τὴν θερινή, μετὰ δὲ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου πάντες οἱ Ναοὶ πρέπει νὰ ὦσι κεκλεισμένοι. Πρὸς τούτοις ἀπαγορεύομεν τὰς νυκτολειτουργίας καὶ ὁρίζομεν διὰ τοὺς ἱεροὺς ναοὺς ἐν οἷς τελοῦνται κατὰ τὰς Κυριακὰς δύο λειτουργίαι, ὅπως ἡ ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου ἄρχεται τὴν 5ην πρωινήν, καὶ αἱ κωδωνοκρουσίαι κατὰ τὰς νυκτερινάς ὥρας ὦσιν μικρᾶς διαρκείας»!

Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ ἐγκύκλιος φωτογράφιζε τὸν π. Γερβάσιο, διότι ἦταν ὁ μοναδικὸς ἐν Πάτραις ποὺ ἱερουργοῦσε καὶ κήρυττε τὶς “ἀπαγορευμένες” αὐτὲς ὧρες!  Ὅμως τὸ σοβαρότερο ζήτημα ἦταν ὅτι οἱ νέες ὧρες ἔναρξης τοῦ κηρύγματος (4η ἢ 6η μμ) καὶ τῶν πρωινῶν Θ. Λειτουργιῶν (5 πμ) ποὺ ὅριζε ἡ ἐγκύκλιος στόχευαν στὴν οὐσιαστικὴ κατάργηση τῶν κηρυγμάτων, διότι ποιὸς μποροῦσε τὶς καθημερινὲς στὶς 4:00 ἢ στὶς 6:00 μμ (χειμῶνα ἢ καλοκαίρι) νὰ ἀφήσει τὴν ἐργασία του γιὰ νὰ παρακολουθήσει τὸ κήρυγμα;  Ἢ ποιὸς ἐργαζόμενος θὰ μποροῦσε νὰ λειτουργηθεῖ τὶς καθημερινὲς ὅταν ἡ ἀκολουθία ἄρχιζε στὶς 5:00 πμ καὶ τελείωνε στὶς 8:00 πμ ὅπως διέταζε ὁ Μητροπολίτης;  

Ὁ πιστὸς λαὸς τῆς πόλεως κατάλαβε ὅτι μοναδικὸς στόχος τῆς “ποιμαντορικῆς” ἐγκυκλίου ἦταν τὸ πρόσωπο καὶ τὸ πνευματικὸ ἔργο τοῦ π. Γερβασίου στὸν Ἱ. Ν. Ἁγ. Δημητρίου Πατρῶν, διότι, ὅπως ἤδη ἀναφέραμε, σὲ κανένα ἄλλο Ναὸ τῆς πόλεως δὲν γίνονταν ἀπογευματινὰ κηρύγματα οὔτε “νυκτολειτουργίαι”!  Ὁ Μητροπολίτης, δυστυχῶς, θέλησε νὰ διαλύσει τὸ πνευματικὸ ἔργο τοῦ Ἁγίου Γέροντος! Ὅμως ἡ προκλητικὴ καὶ συκοφαντικὴ ἐγκύκλιος ἔφερε τὰ ἀντίθετα ἀποτελέσματα ἔτσι ὥστε ὁ πιστὸς λαὸς ἔτι πλέον σὲ ἔνδειξη διαμαρτυρίας ἀλλὰ καὶ συμπαραστάσεως νὰ κατακλύζει τὸ Ναὸ τοῦ Ἁγ. Δημητρίου στὰ κηρύγματα τοῦ Παπούλη.

Ὁ λαὸς τῶν Πατρῶν ξεσηκώθηκε καὶ ἐπιτροπὴ ἐπισκέφθηκε (30.9.30) τὸν Μητροπολίτη. «Ὁ Δεσπότης ὅμως νευριασθείς ἀπήντησε: «Πηγαίνετε, πηγαίνετε. Σᾶς ἐπαναλαμβάνω ὅτι αἱ ἐκκλησίαι πρέπει νὰ μείνωσιν κλεισταὶ»!

Στὶς 5.10.30 ἀπευθύνθηκε ὑπόμνημα πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο ποὺ συνοδευόταν ἀπὸ 400 ὑπογραφὲς Πατρινῶν ποὺ παρακολουθοῦσαν τὰ κηρύγματα τοῦ Παπούλη, ἐνῶ  τὴν ἑπομένη 6.10.30 ἐπιτροπὲς ἀπὸ τὴν ἐνορία Ἁγ. Δημητρίου καὶ τοὺς προσφυγικοὺς συνοικισμοὺς ἐπισκέφθηκαν τὸν Νομάρχη Ἀχαΐας καὶ διαμαρτυρήθηκαν.  

Ὁ Μητροπολίτης ὅμως ἀντὶ νὰ ἔλθει εἰς ἑαυτὸν στίς 6.10.1930 ἀπευθύνθηκε ἐγγράφως στὸν Εἰσαγγελέα καὶ κατήγγειλε τὸν π. Γερβάσιο καὶ τοὺς Ἐκκλησιαστικοὺς Ἐπιτρόπους τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Δημητρίου διότι «ἐξακολουθοῦσιν ὁ μὲν πρῶτος νὰ κηρύσσῃ, ὁ αὐτὸς δὲ καὶ οἱ λοιποὶ ἐπίτροποι νὰ ἒχωσι τὸν ναὸν ἀνοικτὸν καὶ μετὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου» καὶ κατέληγε μὲ αἴτημα πρὸς τὸν Εἰσαγγελέα: «παρακαλοῦμεν ὅπως διατάξητε ὅ,τι δεῖ πρὸς ἐκτέλεσιν τῶν ἐν τῇ ὡς ἄνω ἐγκυκλίῳ ἡμῶν διαλαμβανομένων»!

Ἡ κατακραυγὴ ὅμως τοῦ λαοῦ μεγάλωνε καὶ γι’ αὐτὸ ὁ Μητροπολίτης στὶς 8.10.1930 παραχώρησε συνέντευξη στὴν ἐφημερίδα τῶν Πατρῶν «Νεολόγος» στὴν ὁποία προσπάθησε νὰ δικαιολογήσει τὴν ἀπαγόρευσή του λέγοντας ὅτι δὲν καταργεῖ τὸ κήρυγμα, ἀλλὰ τὸ μεταθέτει νωρὶς τὸ ἀπόγευμα. Μάλιστα, ὅταν τοῦ ζητήθηκε ἀπὸ τὸ δημοσιογράφο νὰ διευκρινίσει τί ἐννοεῖ μὲ τὴ φράση στὴν ἐγκύκλιο ὅτι «κατὰ τὰ ἑσπερινὰ κηρύγματα συμβαίνουσιν ἀτοπήματα τινα» ὄξυνε τὴν κατάσταση λέγοντας: «Μετεχειρίσθην τὴν λέξιν αὐτήν, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ μεταχειριστῶ ἄλλην βαρυτέραν. Εἰς γνῶσιν μου περιῆλθον πολλὰ τοιαῦτα ἀτοπήματα, προστατευόμενα ὑπὸ τοῦ σκιόφωτος τῆς ἑσπέρας… Οἱ ναοὶ τὸ ἑσπέρας μετεβάλλοντο εἰς κέντρα συνεντεύξεων, ἐνῶ ἄλλος εἶναι ὁ προορισμὸς των»!

Ἐπίσης, τόνισε μὲ ἔμφαση γιὰ τὸν π. Γερβάσιο ὅτι μεταδίδει «φανατισμὸν» στοὺς πιστοὺς καὶ τελικὰ  «τὸ σύστημα τῆς διδασκαλίας καὶ τῆς ἐν γένει τακτικῆς ἀντὶ νὰ ὠφελήσῃ, ὄχι μόνο ἔβλαψεν, ἀλλ’ ἐπέφερε καὶ καταστρεπτικὰ ἀποτελέσματα»! Δυστυχῶς, αὐτή ἦταν ἡ ἀξιολόγηση τοῦ ἀρμοδίου Μητροπολίτου γιά τό πνευματικό ἒργο τοῦ π. Γερβασίου…

Ἀξιοπρόσεκτα εἶναι τὰ ὅσα ἀναφέρει ὁ Μητροπολίτης ἐνδεικτικὰ καὶ ἀποκαλυπτικὰ σατραπικῆς νοοτροπίας μᾶλλον ἢ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους: «ἀντὶ ὁ ἀρχιμανδρίτης Γερβάσιος νὰ ἔλθῃ νὰ ζητήσῃ πληροφορίας ἢ νὰ φέρῃ τὰς ἀντιρρήσεις του, τοὐναντίον προέβη εἰς τὴν ἔκδοσιν ἀνακοινωθέντος διὰ τοῦ ὁποίου πειρᾶται νὰ ἀπειθήσῃ πρὸς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Καὶ ἐρωτῶ ἤδη: Ἔχω ἢ δὲν ἔχω τὸ δικαίωμα νὰ ρυθμίζω τὰ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν περιφέρειάν μου ὅπως ἐγὼ νομίζω καλύτερον; Διατὶ λοιπὸν οἱ ἀντιφρονοῦντες ἐξανέστησαν; Ποῦ εὑρίσκουν ὅτι ἒπταισα;   … Καταλήγων ὁ Σεβ. Μητροπολίτης ἐτόνισεν ὅτι θὰ λάβῃ αὐστηρὰ μέτρα τόσον διὰ τὰ ἀτοπήματα ὅσον καὶ διὰ τὴν ἀπαρέγκλιτον τήρησιν τῆς ἀποφάσεώς του».

Ἡ συνέντευξη τοῦ Μητροπολίτου, ὅπως ἦταν φυσικό, ἀντὶ νὰ κατευνάσει ὄξυνε τὰ πνεύματα στὴν πόλη. Ὁ π. Γερβάσιος μὲ ἀφορμὴ τὶς καταγγελίες τοῦ Μητροπολίτου ἀπευθύνθηκε στὸν Εἰσαγγελέα (7.10.30) καὶ ζήτησε νὰ ἐνεργήσει «τακτικὰς καὶ ἐνόρκους ἀνακρίσεις πρὸς διακρίβωσιν τῆς ἀληθείας» ἤτοι γιὰ τὴν διαπίστωση τῶν σοβαρῶν καταγγελιῶν τοῦ Σεβασμιωτάτου. 

Οἱ ἐπιστολὲς καὶ τὰ ὑπομνήματα διαμαρτυρίας κατὰ τῶν συκοφαντικῶν ἰσχυρισμῶν καὶ τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ Μητροπολίτου ἦταν πολλά. Μεταξὺ ἄλλων δημοσίευσαν διαμαρτυρίες στὸν τοπικὸ τύπο (12.10.30) περισσότεροι ἀπὸ 90 γονεῖς μαθητῶν τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων (10.11.30), ἡ Ἐπιτροπὴ Προσφύγων (10.11.30), ἡ εἰκοσιτετραμελής «Ἐφορεία Κατηχητικῶν Σχολείων» τῶν Πατρῶν, ἐνῶ 50 Κατηχήτριες καὶ στελέχη τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων Θηλέων ἀπηύθυναν ἔντονη διαμαρτυρία πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο γιὰ «τὸν ἠθικὸν στιγματισμὸν» ἐκ μέρους τοῦ Μητροπολίτου (21.11.30) !

Ὁ λαὸς τῶν Πατρῶν ἐξέφρασε τὴ συμπαράστασή του στὸν συκοφαντούμενο Γέροντα μὲ τὴν ἀθρόα παρουσία του στὸ κήρυγμα. Ὅπως ἀναφέρει ὁ τύπος τῆς ἐποχῆς, στὶς 12.10.31 «ὁ ναὸς ἦτο ἀσφυκτικῶς πεπληρωμένος μέχρι τῶν προπυλαίων αὐτοῦ … ἄπειρον πλῆθος πάσης τάξεως καὶ ἡλικίας» (Τηλέγραφος, 13.10.31) καὶ «οὐδέποτε ὑπῆρξεν τόσον ἀσφυκτικῶς πεπληρωμένος ὑπὸ τοῦ κόσμου ὁ ναὸς, τῶν συρρευσάντων συνωστιζομένων καὶ εἰς τὰ προπύλαια» (Ἀπογευματινὴ φ. 66/13.10.31)

Ὁ Μητροπολίτης βλέποντας τὴν συνεχῶς αὐξανόμενη δυσαρέσκεια τοῦ λαοῦ πρὸς τὸ πρόσωπό του ζήτησε τὴν παρέμβαση τοῦ Εἰσαγγελέα, τῆς Ἀστυνομίας καὶ τοῦ Νομάρχη Ἀχαΐας παρακαλώντας τον  «ὅπως ληφθοῦν παρ’  αὐτοῦ ὡς ἀντιπροσώπου τῆς ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας, τὰ ἐνδεικνυόμενα μέτρα πρὸς ἐφαρμογὴν τῆς ἐγκυκλίου του» ἐνῶ κατήγγειλε τὸν π. Γερβάσιο στὴν Ἱ. Σύνοδο γιὰ «ἀπείθειαν, φατρίαν καὶ καταφρόνησιν τῆς προϊσταμένης του ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς»!

Γράφει ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Ὕδρας Ἱερόθεος (Τσαντίλης): «Τὰ ἀστυνομικά ὄργανα, ἐκτελοῦντα διαταγὰς τῶν προϊσταμένων των, ἐπεχείρησαν νὰ κλείσουν τὸν ναὸν ἢ νὰ καταβιβάσουν τὸν ὁμιλητὴν ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος, ἀλλ’  ἠμποδίζοντο ὑπὸ τοῦ λαοῦ»!

Συμπαραστάτης τοῦ Μητροπολίτου στὴν κατὰ τοῦ π. Γερβασίου πολεμικὴ του ἀναδείχθηκε ὁ ἐκ Δωδεκάνησου Νομάρχης Ἀχαΐας Μιχ. Καλογερόπουλος ὁ ὁποῖος δήλωσε στὸν ἀθηναϊκὸ τύπο: «ὁ ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτης ἐκήρυσσεν ἐντέχνως καὶ ἀνυπακοὴν εἰς τὰς πολιτικὰς καὶ θρησκευτικὰς ἀρχάς. Ἔπειτα εἶχεν ἀναστατώσει τὴν πατραϊκήν κοινωνίαν μὲ τὰς θεωρίας του. Ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἤθελε ὅλες οἱ γυναῖκες νὰ εἶναι ντυμένες μέχρι τοῦ λαιμοῦ καὶ τοῦ ἀστραγάλου, τὶς ἔβαζε νὰ κάνουν νηστεῖες ἂπειρες… Γενικῶς παρουσιάζει ἡ ὑπόθεσις ἐπιλήψιμον ὄψιν… Πρέπει νὰ ληφθοῦν μέτρα… Ἐὰν χρειαστεῖ θὰ ἐπέμβωμεν…»! Ἐπίσης, σὲ ἐμπιστευτικὸ τηλεγράφημα πρὸς τὸ Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν ὁ Νομάρχης χαρακτηρίζει τὸν π. Γερβάσιο ὡς «ΓΝΩΣΤΟΝ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΗΝ… [ὅστις] οὐ μόνον ἠρνήθη συμμορφωθῇ ἐγκύκλιον Μητροπολίτου, ἀλλὰ καὶ ΕΞΥΒΡΙΖΕΙ τοῦτον δημοσίως» καὶ ἐπαναλαμβάνει τὶς δεσποτικὲς συκοφαντίες ὅτι στά κηρύγματα «συμβαίνουσι ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ἀπάδοντα ἱερότητα ναοῦ καὶ ἠθικήν… Κήρυγμα Γερβασίου ἀναχρονιστικὸν καὶ ἀσυμβίβαστον ἀληθῆ Χριστιανικὴν Θρησκείαν, ἀποβλέπει φανατίσῃ ἀμαθὲς πλῆθος διὰ λόγους προσωπικῆς ἐκμεταλλεύσεως… ὑποκινεῖ ὀπαδοὺς του εἰς ἀνταρσίαν… Φρονῶ ἀνάγκη ἐπιβληθῇ κράτος νόμου, διότι ἄλλως ἐξευτελίζεται γόητρον κρατικῶν ὑπηρεσιῶν. Ἀστυνομία δέον προβῇ προληπτικῶς κλείσιμο ναοῦ κατὰ νυκτερινάς ὥρας. Ἀνοχὴ ἀρχῶν ἀποθρασύνει Γερβάσιον καὶ ὀπαδοὺς του δημιουργῶσι βραδύτερον ζητήματα σοβαρᾶς διαταράξεως τάξεως ἐὰν τυχοδιώκτης μοναχὸς δὲν παταχθῇ ἐγκαίρως»!

Πολὺ σύντομα τὸ ζήτημα ξέφυγε ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν Πατρῶν καὶ ἀσχολήθηκε μὲ αὐτὸ καὶ ὁ ἀθηναϊκὸς τύπος μὲ μακροσκελῆ ὁλοσέλιδα ἄρθρα ἐνῶ ἐνδιαφέρον ἐκδήλωσαν καὶ κυβερνητικοὶ παράγοντες στήν Ἀθήνα!

Ὁ π. Γερβάσιος ἀπάντησε στὴ συνέντευξη τοῦ Σεβασμιωτάτου σὲ σειρὰ 12 ἄρθρων ποὺ δημοσιεύθηκαν στὴν ἐφημερίδα τῶν Πατρῶν «Ἀπογευματινὴ» ἀπὸ 11.10.1930  ἕως 21.10.1930. Στὰ ἄρθρα του ὁ Παπούλης μὲ τὴ διακρίνουσα αὐτὸν παρρησία, εὐστροφία καθὼς καὶ γνώση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, τῆς πατερικῆς θεολογίας καὶ τοῦ κανονικοῦ δικαίου ἀλλὰ καὶ μὲ σεβασμὸ στὸν Ἀρχιερέα ἐπιχειρηματολόγησε κονιορτοποιώντας τὶς συκοφαντίες καὶ τοὺς ἰσχυρισμοὺς τοῦ Μητροπολίτου. Ἀσφαλῶς, δὲν εἶναι τοῦ παρόντος ἡ ἀναλυτικὴ ἀναφορὰ στὴν ἐπιχειρηματολογία τοῦ Παπούλη. Ὁ ἐνδιαφερόμενος μπορεῖ νὰ τὴν μελετήσει στὸ συνημμένο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐργασία τοῦ ἀειμνήστου Παν. Ἀντ. Λόη, Ἀρχιμανδρίτης Γερβάσιος Παρασκευόπουλος (1878-1964), Ὁ  ἄγνωστος  Ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας καὶ Φάρος τῶν Πατρῶν, τ. Α΄,  Πάτραι 1998 σ. 596-618.

Στὶς 14.11.30 ἡ Ἱ. Σύνοδος ἀποφάσισε τὴ διενέργεια ἀνακρίσεων σὲ βάρος τοῦ π. Γερβασίου! Τὸ πόρισμα ποὺ συνέταξε ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης, ὁ ὁποῖος, σημειωθήτω,  ἦταν ταυτόχρονα καὶ ὁ καταγγέλλων -κατὰ περιφρόνηση κάθε στοιχειώδους ἠθικῆς καὶ κανόνα δικαίου-  μετὰ τὸ πέρας τῶν ἀνακρίσεων ἀνέφερε μεταξὺ ἄλλων ὅτι ὁ π. Γερβάσιος κατηγορεῖται «ἐπ’ ἀπειθείᾳ, φατρίᾳ καὶ καταφρονήσει τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου», διότι «περιεφρόνησε τὴν ἐγκύκλιον τοῦ ἀρχιερέως καὶ συνωμόσας μετὰ τινῶν θρησκολήπτων ὀπαδῶν του ἤγειρε θόρυβον ἄνευ οὐδενὸς λόγου κατὰ τοῦ ποιμενάρχου του. Ἀλλὰ τί ἒπραξεν ὁ ἀρχιερεὺς διὰ νὰ ἐγείρῃ τὴν μῆνιν τοῦ κατηγορουμένου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ; Ἀπέλυσεν μίαν ἐγκύκλιον, δι’ ἧς ὥρισεν ὥρας κηρύγματος… Καί εἰς τοῦτο προέβη διότι εἶχε θετικὰς πληροφορίας ὅτι οἱ Ναοὶ μετεβάλλοντο εἰς κέντρα ἐρωτικῶν συνεντεύξεων… ἡ κατὰ τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου ἀπείθεια, φατρία καὶ καταφρόνησις τοῦ κατηγορουμένου ἀποδεικνύεται ἐκ τῶν μαρτυρικῶν καταθέσεων, ἐξ ὧν καὶ πλεῖστα ἄλλα θὰ διακριβωθῶσιν κηρυσσόμενα ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ ἄμβωνος, ἀπάδοντα εἰς τὴν ἱερότητα τοῦ τόπου, γνωρίζομεν ὅμως ὅτι ἡμεῖς πολλάκις συνεβουλεύσαμεν  τὸν κατηγορούμενον, ἀλλ’ εἰς τὰς συμβουλὰς καὶ νουθεσίας μας οὐδέποτε ὑπήκουσε καὶ ἠκολούθησε πάντοτε τὴν χαραχθεῖσαν ὑπ’ αὐτοῦ ὁδόν».

Τὰ ἁγιογραφικῶς καὶ ἱεροκανονικῶς τεκμηριωμένα ὑπομνήματα τοῦ κατηγορουμένου, οἱ μαρτυρικὲς καταθέσεις τῶν συνεργατῶν του οὔτε κἂν ἀναφέρονται στὸ παραπεμπτικὸ πόρισμα ποὺ συνέταξε ὁ κατήγορός του Μητροπολίτης!

 Ἡ Συνοδικὴ καταδίκη.

Ἔτσι μὲ αὐτὸ τὸ φοβερὸ γιὰ κληρικὸ κατηγορητήριο βρέθηκε ὁ ἀποστολικοῦ ζήλου πεπληρωμένος π. Γερβάσιος ὑπόδικος ἐνώπιον τῆς Ἱ. Συνόδου μὲ ἐπικρεμάμενη τὴν ποινὴ τῆς καθαιρέσεως λόγω τῆς μεγάλης σοβαρότητας τῶν κανονικῶν ἐγκλημάτων γιὰ τὰ ὁποῖα κατηγορεῖτο!

Ἡ κρίσιμη, λοιπόν, ἡμέρα ἔφτασε! Ὁ ἀκάματος ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ ἀναμορφωτὴς τῶν ψυχῶν βρίσκεται ὑπόδικος ἐνώπιον τοῦ Συνοδικοῦ Δικαστηρίου ἀκολουθώντας ἀποστολικοῖς ἲχνεσι.

Στὶς 17 Μαρτίου 1931, πρὶν ἀπὸ 90 χρόνια ἀκριβῶς, «βάπτεται κάλαμος ἀποφάσεως παρὰ κριτῶν ἀδίκων» καὶ ἐκδίδεται ἡ μὲ ἀρ. 114/17.3.31 Συνοδικὴ καταδικαστικὴ ἀπόφαση μὲ τὴν ὁποία ἡ Ἱ. Σύνοδος καταδικάζει τόν π. Γερβάσιο ὡς «ἔνοχο ἀπειθείας κατὰ τοῦ οἰκείου Ἱεράρχου καὶ ἐπιβάλλει αὐτῷ τὴν ποινὴ τῆς ἑξαμήνου ἀργίας ἀπὸ πάσης ἱεροπραξίας ἄνευ στερήσεως τῶν ἐκ τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ δικαιωμάτων, καὶ ἰσοχρόνου σωματικοῦ περιορισμοῦ ἐν τῇ ἐν Πάτραις Ἱερᾷ Μονῇ Γηροκομείου, καὶ καταδικάζει αὐτὸν εἰς τὰ ἔξοδα καὶ τέλη τῆς σημάνσεως». 

Ὁ μειοψηφήσας στήν καταδικαστική ἀπόφαση Μητροπολίτης Κασσανδρείας Εἰρηναῖος δήλωσε στὸν Παν. Τρεμπέλα, ὅπως διασώζει ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς: «Ἐζαλίσθηκα. Ἐζήτησα νὰ πάρω ἀέρα. Καὶ ὅταν βγῆκα ἀπὸ τὸ Συνοδικὸν Μέγαρον κατηυθύνθην εἰς τὸ Ζάππειον. Δὲν ἠμποροῦσα νὰ ἠσυχάσω… προσετέθη εἰς εἰσέτι δεδιωγμένος ἕνεκεν δικαιοσύνης»! Ὁ Μητρ. Φλωρίνης Αὐγουστῖνος σχολιάζοντας τὴ συνοδικὴ ἀπόφαση ἀποτυπώνει τὴν ἐντύπωση ποὺ προκάλεσε στὴν Πάτρα: «Ὁ συνάδελφος ἐπίσκοπος ἔπρεπε νὰ καλυφθῇ. Ὁ ἐλέγχων εὐθαρσῶς τὰς πράξεις ἱεροκήρυξ ἔπρεπε νὰ τιμωρηθῇ. Τὸ ἅγιον δικαστήριον, παρὰ τὴν θαυμασίαν ἀπολογίαν τοῦ π. Γερβασίου, τὸν ἐτιμώρησε διὰ τὴν ἀνυπακοὴν του (!) μὲ ἑξάμηνον ἀργίαν καὶ περιορισμὸν εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν Γηροκομείου. Ἀλλ’ ἡ εἴδησις  αὕτη γνωσθεῖσα εἰς τὴν πόλιν προεκάλεσε κῦμα ἀγανακτήσεως ἐναντίον τῶν διωκτῶν τοῦ ζηλωτοῦ ἱεροκήρυκος. Χιλιάδες λαοῦ συγκεντρώθησαν εἰς τὸν Σταθμὸν διὰ νὰ ὑποδεχθοῦν τὸν ἥρωα, τὸν π. Γερβάσιον. Ἦτο  ἀπάντησις τοῦ λαοῦ εἰς ἐκείνους τοὺς ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐπειδὴ κρατοῦν εἰς τὰς χεῖρας των τὴν σφραγῖδα τῆς ἐξουσίας, νομίζουν, ὅτι δι’ αὐτῆς δύνανται νὰ διοικοῦν, νὰ κάμνουν ὅ,τι θέλουν νὰ σκεπάζουν ἐγκλήματα συναδέλφων καὶ νὰ κόπτουν κεφαλὰς τιμίων ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου».

Ὁ Μητροπολίτης Καρυστίας Παντελεήμων σημείωσε: «Ἀγαπητὲ μου Γερβάσιε, παρακολουθῶ μὲ μεγάλην συγκίνησιν τὰ ἀποτελέσματα τῆς ὡραίας σου ἐργασίας καὶ τὰς συγκινήσεις τῆς περιπετείας σου. Ὅταν  κατὰ Ν/βριον συνεδρίαζεν ἡ Ἱεραρχία ἔφερα τὸ ζήτημά σου καὶ ἐφώναξα μὲ ὅλην τὴν δύναμην τῆς ψυχῆς μου ὅτι δὲν θὰ εὕρωμεν ἔλεος ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐὰν ἀντὶ νὰ ἐμψυχώνομεν καὶ νὰ ὑποστηρίζωμεν κληρικοὺς ἐνθουσιώδεις ὡς ὁ Γερβάσιος προσπαθοῦμεν νὰ φράξωμεν τὸν δρόμον των», ἐνῶ ὁ Παροναξίας Ἱερόθεος τοῦ ἒγραψε: «Ἀγαπητὲ μοι Γερβάσιε, εἶσαι κληρικός. Λοιπὸν πρέπει νὰ ἔχῃς πάντοτε ὑπ’ ὄψιν σου καὶ ποτὲ νὰ μὴ λησμονήσῃς τό τοῦ Μ. Χρυσοστόμου “οὐδὲν δέδοικα πλὴν Ἐπισκόπων”… Οὔτε ἡ δικὴ Σου καταδίκη, οὔτε τοῦ Λούβαρη ἡ ἀθωότης μὲ ἐξέπληξαν. Σχεδὸν τ’ ἀνέμενον. Ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον δὲν μὲ ἀφῆκεν ἀσυγκίνητον εἶναι ἡ στάσις τῶν παιδιῶν Σου. Εὖγε τους! Μετέβαλον τὴν καταδίκην εἰς θρίαμβον! Μὴ ἀπογοητεύεσαι ὁ Θεὸς εἶναι Μεγάλος. Συγχώρει τοὺς ἐχθροὺς Σου καὶ εὒχου ὑπὲρ αὐτῶν»! 

Στὶς 22 Μαρτίου 1931 ὁ καταδικασθεὶς διὰ τὴν «μαρτυρίαν τοῦ Ἀρνίου» (Ἀποκ. 6,9) ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν Ἀθήνα στὴν Πάτρα καὶ ἔγινε μὲ ἐνθουσιασμὸ δεκτὸς ἀπὸ χιλιάδες λαοῦ ποὺ τὸν περίμεναν στὸ σιδηροδρομικὸ σταθμὸ γιὰ νὰ τὸν συνοδεύσουν στὴν  Ἱ. Μ. Γηροκομείου. Ἐκεῖ ἀπευθύνθηκε στὸ συγκεντρωμένο πλῆθος ἐνημερώνοντας τοὺς πιστοὺς περὶ τῆς δίκης καὶ καταδίκης του ἀλλὰ καὶ ἀπηύθυνε τὴν  Κυριακὴ προσευχὴ «Πάτερ ἂφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσιν» (Λουκ. 23, 34).

Ἡ συνοδικὴ καταδικαστικὴ ἀπόφαση κοινοποιήθηκε στὸν π. Γερβάσιο στὶς 2 Ἰουνίου 1931 ἡμέρα ἀπὸ τὴν ὁποία ἄρχισε καὶ ἡ ἔκτιση τῆς 6μήνου ἀργίας καὶ ἐγκλεισμοῦ του στὴν Ἱ. Μονὴ Γηροκομείου. Ἡ ἱστορικὴ Μονὴ τῶν Πατρῶν τοὺς ἑπόμενους μῆνες ἔζησε μέρες δόξας, ἔγινε ὁ ἄμβωνας τῶν Πατρῶν. Ἑκατοντάδες λαοῦ ἀνέβαιναν καθημερινὰ γιὰ νὰ πάρουν τὴν εὐχὴ τοῦ Παπούλη. Ἐνδεικτικὴ τοῦ ἤθους τοῦ π. Γερβασίου εἶναι ἡ ἐπιστολὴ του πρὸς τὴν Ἐνοριακὴ Ἐπιτροπὴ  Ἱ. Ν. Ἁγ. Δημητρίου (8.7.31) μὲ τὴν ὁποία παραιτήθηκε «ἀμετακλήτως παντὸς δικαιώματός μου  ἐπὶ τοῦ μηνιαίου μισθοῦ μου… καθόσον δὲν ἐπιθυμῶ νὰ γίνω πρόξενος σκανδάλου τινός», διότι ἡ Ἁγ. Γραφὴ λέει «ὅτι ὁ μὴ ἐργαζόμενος ἐν τινι δὲν δικαιοῦται λαμβάνειν ἢ ἀπαιτεῖν μισθὸν τινα»! Σημειώνεται ὅτι ἡ καταδικαστικὴ ἀπόφαση δὲν προέβλεπε στέρηση μισθοῦ…

Ἡ ἀποκατάσταση τῆς ἀδικίας.

Δυστυχῶς οἱ ἔντονες διαμαρτυρίες τῶν παιδιῶν τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων καὶ τοῦ Πατραϊκοῦ λαοῦ δὲν εἰσακούστηκαν ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς οἰκονομεῖ τὶς ὑποθέσεις τῶν ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου μὲ παράξενους τρόπους. Ἔτσι, ὅταν ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν Ἀντώνιος χοροστατοῦσε στὸν Ἱ. Ν. Ἁγ. Παρασκευῆς Α΄ Κοιμητηρίου ἀκούστηκε μιὰ δαιμονισμένη νὰ τοῦ λέει: «Ἐγὼ ρὲ Ἀντώνιε σὲ ἔκανα νὰ τιμωρήσεις τὸν Γερβάσιο γιατὶ μὲ καίει καὶ μὲ τυραννάει»! Ὁ Μητροπολίτης εἰς ἑαυτὸν ἐλθὼν ἀντιλήφθηκε τὸ ἀτόπημά του καὶ «προσπάθησε νὰ τοῦ ὑποδείξῃ νὰ ἐπανέλθῃ καὶ νὰ συνεχίσῃ ἱερουργῶν καὶ διδάσκων, ἀλλὰ μὲ διάκρισιν, διότι ὅπως ἒλεγεν ὁ ἴδιος διέκρινε καὶ ἀνεγνώριζε τὸ σφάλμα του. Πλὴν ὁ γέροντας ἐπέμενεν ἀνένδοτος νὰ συνεχίσῃ ἐκτίων τὴν ποινὴν του, μέχρι τῆς τελευταίας ὥρας». Μόνο ὅταν στὶς 24.9.1931 ὁ Μητροπολίτης ἐξέδωσε διαταγὴ μὲ τὴν ὁποία τὸν διέτασσε «ἵνα κατέλθῃ εἰς τὴν ἐνορίαν του καὶ ἐπαναλάβῃ τὰ ἐφημεριακὰ του καθήκοντα» διέκοψε τὴν ποινὴ του καὶ ἐπανῆλθε στὴν ἐνοριακὴ διακονία του!

Πλέον ὁ π. Γερβάσιος συνέχισε ἐλεύθερα τὸ ποιμαντικὸ του ἔργο. Ἐπιπλέον δέ, ἄρχισε σιγά-σιγά νὰ ἀπολαμβάνει τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ πρώην διώκτου του Μητροπολίτου, ὁ ὁποῖος τὸν διόρισε Ἀρχιερατικὸ Ἐπίτροπο (1933-1937) καὶ πρότεινε στὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας (1937) τὴν ἐγγραφὴ του στὸν κατάλογο τῶν πρὸς ἀρχιερατεία ὡς «ἐπὶ μακρὰν σειρὰν ἐτῶν ἄριστον ἱεροκήρυκα καὶ κατηχητήν, λίαν ὠφελίμως ἀσκοῦντα τὸ λειτούργημα τοῦ πνευματικοῦ πατρός». Ἡ πρόταση τοῦ Μητροπολίτου δὲν ἔγινε ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία… Τὸ 1938 διορίστηκε Πρωτοσύγκελλος τῆς Μητροπόλεως Πατρῶν ὅπου παρέμεινε μέχρι τὸ διορισμὸ του ὡς Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χρύσανθο (1939), ἀπ’  ὅπου παραιτήθηκε ὅταν ἀνέλαβε ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὁ Δαμασκηνὸς (1941).

Μετὰ τὴν ἐπιστροφὴ του ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, ἐλεύθερος καὶ τῶν ἐφημεριακῶν καθηκόντων του ἀφοσιώθηκε ὁριστικὰ μέχρι τὴν κοίμησή του (30 Ἰουνίου 1964) στὸ λειτουργικὸ καὶ κατηχητικὸ του ἔργο μὲ τὸ ὁποῖο ἀναμόρφωσε πνευματικὰ τὴν πόλη τῶν Πατρῶν.

Ὁ π. Γερβάσιος καὶ τὸ γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα.

Πολλὲς φορὲς ἀκοῦμε τὴ φράση «ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα», τὴν ὁποία ὁρισμένοι ὁριοθετοῦν ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο εἲτε ὡς τυφλὴ καὶ ἀδιάκριτη συμμόρφωση στὶς ἐπιταγὲς θεσμικῶν ἐκκλησιαστικῶν ὀργάνων εἲτε ὡς συνεχεῖς ἐπαίνους μέχρι κολακείας πρός τούς τά πρῶτα φέροντες. Θεωροῦν ὅτι ἡ μοναδικὴ προϋπόθεση γιὰ τὴν ὑποχρέωση ὑπακοῆς καὶ συμμόρφωσης εἶναι ἡ σχετικὴ ἐντολὴ νὰ προέρχεται ἀπὸ κάποιον θεσμικά-ἱεραρχικά ἀνώτερο. Δὲν ἐξετάζουν οὔτε στὸ ἐλάχιστο ἢ μᾶλλον δὲν ἐνδιαφέρονται κἂν, ἂν ἡ ἐντολὴ εἶναι σύμφωνη μὲ εὐαγγελικές, πατερικὲς ἢ ἱεροκανονικές ἐπιταγές, ἂν εἶναι σύμφωνη μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ μας παράδοση.

Ἐπὶ πλέον δέ, οἱ ἴδιοι τὶς περισσότερες φορὲς δὲν προβληματίζονται γιὰ τὰ κίνητρα τῶν ἐπαίνων ἢ τῆς «ὑπακοῆς»,  ἂν δηλαδὴ προέρχονται ἀπὸ ἐλεύθερη καὶ ἐγκάρδια ἀποδοχὴ καὶ γνήσια ταπεινὸ πνεῦμα, ποὺ τότε εἶναι ἄκρως ἐπαινετὴ καὶ ἀξιοζήλευτη ἢ ἂν τὴν ἐπιβάλλει ἡ ἀνθρωπαρέσκεια, ἡ ὑστεροβουλία, ἡ συναλλαγὴ ἢ ἀκόμα χειρότερα ὁ φόβος, ἡ δουλοπρέπεια καὶ  ‒στὴν ἔσχατη κατάπτωση‒  ἡ ἐθελοδουλία . Δὲν τοὺς νοιάζει  ‒ἀκριβέστερα δὲν θέλουν νὰ μάθουν–  τὸ πραγματικὸ ἐσωτερικὸ φρόνημα ἀλλὰ εὐχαριστοῦνται ἁπλὰ καὶ μόνο μὲ τὴν ἐξωτερικὴ συμμόρφωση, τήν ὑποταγὴ καὶ τήν κολακεία ἀνεξάρτητα μὲ τὸ ποιὰ εἶναι ἡ ἐσωτερικὴ πνευματικὴ κατάσταση τοῦ πιστοῦ. Εἶναι προφανὲς ὅτι ἔτσι ἱκανοποιοῦνται ἀλλὰ καὶ συνάμα καλλιεργοῦνται διάφορες συμπλεγματικὲς καταστάσεις καὶ τὸ πιὸ θλιβερὸ παρατείνεται μία ἀρρωστημένη πνευματικὴ σχέση ποὺ δηλητηριάζει τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή: ἀναπαράγονται ἀξιολύπητοι ὑπήκοοι καὶ ὄχι ἐν ἐλευθερίᾳ κληθέντες συνειδητοποιημένοι πιστοί (Γαλ. 5, 13). Ἴσως κάποιος ἀντιτάξει ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε τὰ κίνητρα, διότι μόνο ὁ Θεὸς εἶναι ὁ «ἐτάζων καρδίας καὶ νεφρούς» (Ψαλμ. 7, 10).

Σωστό, ἀλλά, τί παράξενο! Ὅταν πρόκειται νὰ ἀναφερθοῦν σὲ αὐτὸν ποὺ δὲν συμμορφώνεται στὶς ὑποδείξεις ἢ τολμᾶ νά ἀσκήσει τεκμηριωμένη κριτική τότε εἶναι ἀπολύτως βέβαιοι γιὰ τo ἐμπαθὲς τῶν κινήτρων του! Τότε λησμονοῦν ὅτι ὁ «ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς» εἶναι μόνο ὁ Θεός! Αὐτοὶ γνωρίζουν πολὺ καλὰ καὶ διαλαλοῦν χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἐπιφύλαξη ὅτι ὅλα αὐτὰ «τά κάνει ἀπὸ ἐγωισμὸ»  καὶ προπαντὸς «δὲν ἔχει ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα»! 

Δυστυχῶς ξεχνοῦν, ὀρθότερα δὲν θέλουν νὰ θυμοῦνται,  ὅτι στὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων καὶ τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας ἐκτὸς ἀπὸ τὴν φιλόθεη ὑπακοὴ ἔχουμε καὶ τὴν «ἁγία ἀνυπακοὴ» διότι οἱ Ἅγιοί μας δὲν θέλησαν ποτὲ νὰ κάνουν «κακὴ ὑπακοὴ» !

Μία τέτοια πατερικὴ μορφὴ μὲ γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα καὶ ἦθος ἦταν ἀναμφισβήτητα ὁ π. Γερβάσιος. Ὁ Γέροντας τῶν Πατρῶν ὡς γνήσιος ἀποστολικὸς ἄνδρας σεβόταν τήν ἐκκλησιαστική ἱεραρχία καί τάξη, ἀλλά ποτὲ δὲν συμβιβάστηκε, οὔτε θέλησε νὰ φανεῖ ἀρεστὸς οὔτε φοβήθηκε νὰ θυσιάσει τὴν ἄνεση, τὴν ἡσυχία, τὸ ἔργο, τὴν ἐξέλιξή του σὲ βάρος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Ἔθεσε πάνω ἀπὸ ὅλα τὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἀλήθειά του. Προτεραιότητά του ἦταν ἡ διακονία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Στὰ αὐτιὰ του ἠχοῦσε ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ στὸν προφήτη Ἰεζεκιήλ «Υἱὲ ἀνθρώπου, σκοπὸν τέθεικά σε τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα· εἰ μὴ διαστείλῃ, μηδὲ λαλήσῃς ἀποθανεῖται ὁ ἄνομος ἐν τῇ ἀνομίᾳ αὐτοῦ καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῆς χειρὸς σου ἐκζητήσω» (Ἰεζ. 3, 15).

Ὁ Γέροντας ἀποστολικοῦ ζήλου πεπληρωμένος στὴ διακονία τοῦ κηρύγματος καὶ ἀποστολικοῦ φρονήματος καὶ ἤθους κεκοσμημένος ὡς αὐστηρὸς μιμητὴς τῶν Ἀποστόλων ἒργοις καὶ λόγοις,  ἀξιώθηκε νὰ βρεθεῖ σὲ παρόμοιες συνθῆκες μὲ αὐτὲς ποὺ βρέθηκαν οἱ Ἀπόστολοι: κατηγορούμενοι ἐπειδὴ κήρυτταν στὸ λαὸ τὸ Εὐαγγέλιο Ἰησοῦ Χριστοῦ (Πραξ. 5, 17-41). Τότε, στὶς ἀρχὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς,  «ὁ ἀρχιερέας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ»  παρατρεχάμενοι  ὁδήγησαν τοὺς Ἀποστόλους ὑπόδικους γιὰ παρακοὴ πρὸς τὴ θρησκευτικὴ ἐξουσία ἐνώπιον τοῦ «Συνεδρίου καὶ πάσης τῆς γερουσίας τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ» (δηλαδὴ τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τοῦ ἀρχαίου Ἰσραήλ, θά λέγαμε μέ τή δική μας ὁρολογία!). Τὸ Συνέδριο τοὺς ζήτησε νὰ συμμορφωθοῦν μὲ τὴν ἀπαγόρευση καὶ ὁ Πρωτοκορυφαῖος ἐκ μέρους τῶν λοιπῶν Ἀποστόλων ἀπάντησε μὲ τὸ περίφημο «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις»! Γιὰ τοὺς Ἀποστόλους τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ τὰ λοιπὰ μέλη τοῦ Συνεδρίου εἶχαν τὴν θεσμικά καθορισθεῖσα ἀπὸ τὸ θεῖο Νόμο τῆς Π.Δ., ὑπερέχουσα θέση δὲν τοὺς καθιστοῦσε καὶ αὐτόματα φορεῖς τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ, ὅταν, μάλιστα, οἱ ἀπόψεις καὶ οἱ ἐνέργειές τους προδήλως δὲν ἦταν σύμφωνες μὲ τὸ θεῖο θέλημα.

Σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση, διακήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δὲν ὀφείλει καμία ὑπακοὴ σὲ «ἐντάλματα ἀνθρώπων» (Μάρκ. 7, 7) ἀλλὰ ὑποχρεοῦται σὲ συμμόρφωση μέ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἀσφαλῶς οἱ Ἀπόστολοι ὑπέστησαν τὶς συνέπειες τῆς ἐπιλογῆς τους: Οἱ ἀρχιερεῖς «προσκαλεσάμενοι τοὺς ἀποστόλους δείραντες παρήγγειλαν μὴ λαλεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ». Ἀλλὰ ‒τί θαυμαστό!‒  οἱ Ἀπόστολοι «ἐπορεύοντο χαίροντες ἀπὸ προσώπου τοῦ συνεδρίου, ὅτι ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ κατηξιώθησαν ἀτιμασθῆναι»! Οἱ Ἀπόστολοι δὲν προτίμησαν τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν ἡσυχία τους εἰς βάρος τῆς ἐλευθερίας νὰ κηρύττουν τὴν ἐμπειρία τους.

Ἀλήθεια, ὅποιος διαβάζει τὴ σχετικὴ περικοπὴ τῶν Πράξεων δὲν διακρίνει, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, παρόμοιες συνθῆκες μὲ αὐτὲς τῆς περιπέτειας τοῦ π. Γερβασίου;

 Ὁ π. Γερβάσιος, ὅπως καὶ οἱ Ἀπόστολοι, δὲν ἦταν κόλακας τῶν ἐν ὑπεροχῇ, δὲν ἦταν ἀπό τούς ἀνθρώπους πού «τὸ στόμα αὐτῶν λαλεῖ ὑπέρογκα, θαυμάζοντες πρόσωπα ὠφελείας χάριν» (Ἰουδ. 16). Ἐπίσης, σεβόταν ἰδιαιτέρως τὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα ἐπειδὴ γνώριζε καὶ δὲν τὸ ταύτιζε μὲ τὶς ὅποιες ἀδυναμίες καί ἐμπάθειες τοῦ φορέως του. Γιὰ τὸν π. Γερβάσιο ἡ συμμόρφωση σὲ ἐμπαθεῖς καὶ ἀντιευαγγελικές ἐντολὲς τοῦ φορέα τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος δὲν ἐπιτρέπεται νὰ χρεωθοῦν στὸ ἴδιο τὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα. Αὐτὸ σημαίνει οὐσιαστικὸς σεβασμὸς στὴν ἀρχιερωσύνη καὶ ὄχι ἡ δουλικὴ συμμόρφωση καί κολακεία σέ ἀντιευαγγελικές ἐντολὲς στὸ ὄνομα, δῆθεν, τῆς ἀρχιερατικῆς τιμῆς. Αὐτὸ ἀποτελεῖ σοβαρὴ προσβολὴ στὴν ἀρχιερωσύνη καὶ ἐκ μέρους τοῦ φορέα της πού ἀπαιτεῖ τέτοια ὑπακοή ἀλλὰ καὶ ἐκ μέρους αὐτοῦ ποὺ ὑπακούει ἢ κολακεύει λόγῳ φόβου ἢ ἀνθρωπαρέσκειας  ἢ «ὠφελείας χάριν» (Ἰουδ. 16).

Γιὰ τὸν Γέροντα τῶν Πατρῶν ἀνώτατη ἐξουσία στὴν Ἐκκλησία εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὅπως ἐκφράζεται στοὺς ἱεροὺς Κανόνες καὶ στὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση («τὰ ἀνέκαθεν κρατοῦντα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ», ὅπως ἔγραψε) καὶ ἀμέσως μετὰ οἱ ποιμαντικὲς ἀνάγκες τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Σὲ αὐτὸ ὀφείλουμε τὴν ἀπόλυτη ὑπακοὴ ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τούς πατριάρχες μέχρι τὸν τελευταῖο πιστὸ.

Ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν Ἀντώνιος στὴν ἄρνηση τοῦ π. Γερβασίου νὰ συμμορφωθεῖ μὲ τὴν ἀντιευαγγελική του ἐντολὴ ἔθεσε ἕνα ἐρώτημα στὴ συνέντευξή του: «Καὶ ἐρωτῶ ἤδη: Ἔχω ἢ δὲν ἔχω τὸ δικαίωμα νὰ ρυθμίζω τὰ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν περιφέρειάν μου ὅπως ἐγὼ νομίζω καλύτερον; Διατὶ λοιπὸν οἱ ἀντιφρονοῦντες ἐξανέστησαν; Ποῦ εὑρίσκουν ὅτι ἒπταισα;».  Ἀξιοπρόσεκτη εἶναι ἡ ἀπάντηση τοῦ π. Γερβασίου στὸ ἐπισκοπικὸ ἐρώτημα: «Ὁ Σεβασμιώτατος ἔχει βεβαίως τὸ δικαίωμα νὰ κυβερνᾷ καὶ διοικῇ τὴν ἐπισκοπὴ του, ἀλλὰ συμφώνως πρὸς τοὺς ἱεροὺς κανόνας καὶ τὰ ἀνέκαθεν κρατοῦντα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, διότι ἂν ὁ Σος εἶχεν ἀπόλυτον δικαίωμα νὰ ρυθμίζῃ τὰ τῆς ἐκκλησίας του, ὅπως αὐτὸς νομίζει καλύτερον  -ὡς λέγει- τότε ἐρωτῶ καὶ ἐγώ:… Δύναται νὰ διατάξῃ τί τὸ ὁποῖον δὲν ἐξυπηρετεῖ τὸ ποίμνιό του; … Ὁ Σεβασμιώτατος βεβαίως ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ κανονίζῃ τὰς ὥρας τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν κατὰ τὰ καθιερωμένα, ἀλλ’ ὄχι τὸ ἀπογευματινὸν κήρυγμα, τοῦ ὁποίου αἱ ἀνάγκαι ποικίλουν κατὰ τρόπον καὶ ἐργασίαν τῶν χριστιανῶν… Δύναμαι ἐγὼ νὰ ἀναλάβω τὴν εὐθύνην κατόπιν τῆς ἐντολῆς ταύτης τοῦ θείου Παύλου νὰ κηρύττω μόνον μέχρι τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου, μετὰ δὲ τὴν δύσιν νὰ ἡσυχάζω μὲ τὴν γνώμην ὅτι ἐξετέλεσα τὸ καθῆκον μου; … Συμπέρασμα ὡς πρὸς τὸ ζήτημα τοῦτον κατὰ τὴν πίστιν τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχομεν: Οἱ ναοὶ ὑπάρχουν διὰ τὸ θεῖον κήρυγμα. Θείου κηρύγματος μὴ ὑπάρχοντος ἢ ξένου πρὸς τὴν ἐκκλησίαν χαρακτηριζομένου, ἡ ἐκκλησία, ὁ ναὸς ἀποβαίνει γράμμα νεκρὸν».

Γιὰ τὸν π. Γερβάσιο ὁ ἐπίσκοπος εἶναι ἀσφαλῶς ὁ κυβερνήτης τῆς ἐπισκοπῆς του, καὶ «ἔχει βεβαίως τὸ δικαίωμα νὰ κυβερνᾷ καὶ διοικῇ τὴν ἐπισκοπὴν του, ἀλλὰ συμφώνως πρὸς τοὺς ἱεροὺς κανόνας καὶ τὰ ἀνέκαθεν κρατοῦντα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ»! Ἡ θεσμικὴ θέση ποὺ ἀδιαμφισβήτητα ἔχει ὁ ἐπίσκοπος,  λειτουργεῖ ὑποχρεωτικὰ μέσα στὰ πλαίσια τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης καὶ ὄχι ἔξω ἢ ὑπὲρ ἄνω αὐτῆς. Τότε ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας ὀφείλουν ἀπόλυτη ὑπακοὴ στὰ κελεύσματά του, ἐν ἐναντίᾳ δὲ περιπτώσει εἶναι ὑποχρεωμένα νὰ προτάξουν τὴν «ἁγία ἀνυπακοή», νὰ ἐνεργήσουν μὲ βάση τὸ ἀποστολικὸ «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῶ μᾶλλον ἢ ανθρώποις», ἀναλαμβάνοντας, ἀσφαλῶς, τὶς συνέπειες.

Ποιὸς μπορεῖ νὰ μὴν ὁμολογήσει τὸ γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα τοῦ Γέροντος; Ποιὸς μπορεῖ νὰ μὴν ὑποκληθεῖ μπροστὰ στὴν ἀποστολικὴ του παρρησία;

Πόσο ἐπίκαιρα ἀκούγονται τὰ λόγια του ἰδιαιτέρως σήμερα στὴν ἐξόχως πειρασμική ἐποχὴ τῆς πανδημίας μέ τίς ἀνεπανόρθωτες, φοβᾶμαι, συνέπειες  στήν ἐκκλησιαστική ζωή στή χώρα μας; Γιὰ τὸν π. Γερβάσιο δὲ νοεῖται στὴν Ἐκκλησία ἀπροϋπόθετη ἐξουσία ἐπὶ τοῦ λαοῦ ἀλλὰ θυσιαστική διακονία χάρη τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὁ λαὸς δὲν εἶναι τὸ ἀντικείμενο πάνω στὸ ὁποῖο ἐπιβάλλεται ἡ ἐξουσία τοῦ ὅποιου κληρικοῦ (ἐπισκόπου ἢ πρεσβυτέρου), ἀλλὰ εἶναι τό ὑποκείμενο ποὺ θὰ καθορίσει τὸ πῶς οἱ διάκονοί του (κληρικοὶ) θὰ πολιτεύονται, ὥστε νὰ τὸν διακονοῦν καλύτερα! 

Εἰλικρινά, δὲν μπορῶ νὰ φανταστῶ τὸν π. Γερβάσιο νὰ συμμορφώνεται μὲ τὴν κρατικὴ ἐντολὴ ἀπόλυτης ἀπαγόρευσης τέλεσης Θ. Λειτουργίας (πέρσι τέτοιες μέρες, ἀπὸ 17.3.-11.4.20) ἢ στὴ συνέχεια, νὰ τελεῖ τή Θ. Λειτουργία μὲ ἀμπαρωμένες τὶς πόρτες τοῦ Ναοῦ καί μὲ τὸ Λαὸ τοῦ Θεοῦ νὰ βρίσκει κλειστὴ τὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ τοῦ Θεοῦ! Αὐτὸς ποὺ ἀρνήθηκε νὰ συμμορφωθεῖ στὴν ἀντιευαγγελική ἐπισκοπικὴ ἐντολὴ νὰ κλείσει τὸν Ἱ. Ν. Ἁγ. Δημητρίου μετὰ τὴ δύση τοῦ ἡλίου, δὲν εἶναι δυνατόν νὰ συμμορφώνεται στὴν κυβερνητικὴ αὐθαιρεσία καὶ νὰ ἔχει στὴ Θ. Λειτουργία κλειστὲς τὶς πόρτες τοῦ Ναοῦ! Δὲν μπορῶ κἄν νὰ φανταστῶ τὸν π. Γερβάσιο ὡς πατέρα νὰ ἀπολαμβάνει πλούσιο Κυριακάτικο τραπέζι («Δεσποτικῆς καὶ ἀθανάτου τραπέζης») μέσα στὸ σπίτι («οἶκο Θεοῦ») μὲ κάποιους λίγους “κολλητούς” του  ἔχοντας κλείσει ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι τὰ ὑπόλοιπα, πολλά παιδιὰ του  ‒γιὰ τὸ καλὸ τους! Ποτὲ ὁ π. Γερβάσιος δὲν μετέτρεψε τὴν θ. Λατρεία σὲ ἐξυπηρέτηση τῆς θρησκευτικότητας τῆς “παρεούλας” του… Καὶ μόνο ποὺ τὸ διανοοῦμαι αἰσθάνομαι ὅτι τὸν προσβάλλω…

Συμπερασματικά, γιὰ τὸν π. Γερβάσιο «ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα» σημαίνει ἀπόλυτη συμμόρφωση μέ τήν ἐκκλησιαστική παράδοση. Ἐκκλησιαστικό φρόνημα ἔχει τὸ κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησίας ποὺ παρὰ τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη του ἀγωνίζεται νὰ τηρεῖ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ὅπως αὐτὸ ἔχει ἀποκαλυφθεῖ μέσα στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ καὶ ἐμπειρία. 

Ὅταν τὸ κριτήριο τῆς ζωῆς καὶ τῆς πολιτείας τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας  Ἡγεσίας δὲν εἶναι τὸ αὐθαίρετο θέλημά της (βλ. τό τοῦ Μητροπολίτου Ἀντωνίου «ἔχω τὸ δικαίωμα… ὅπως ἐγὼ νομίζω») ἀλλὰ ἡ ὑπακοὴ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐμπειρία καὶ παράδοση τότε δὲν ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ἐκπέσουμε σὲ παπισμό.

Ὅταν τὸ κριτήριο τῆς ζωῆς καὶ τῆς πολιτείας τῶν ἁπλῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι τὸ αὐθαίρετο θέλημα ἑνός ἑκάστου μέλους ἀλλὰ ἡ ὑπακοὴ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐμπειρία καὶ παράδοση τότε δὲν ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ἐκπέσουμε οὒτε καί σὲ προτεσταντισμό.

Τὸ ἀποστολικὸ «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε» (Ἑβρ. 13,17)  ἔχει ὡς στοιχειώδη προϋπόθεση ὅτι οἱ «ἡγουμένοι» εἶναι φορεῖς καὶ ἐκφραστὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως καὶ ἐμπειρίας. Τότε στὴν ἔκφραση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ λόγου καί στήν ἐκκλησιαστική πράξη ὑπάρχει ταύτιση τοῦ θεσμικοῦ καὶ τοῦ χαρισματικοῦ στοιχείου τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἔτσι αὐτὴ πορεύεται ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ. Ὅταν ὅμως ἐκδηλώνεται διάσταση θεσμοῦ καὶ χαρίσματος στὸν ἐκκλησιαστικὸ λόγο καί στήν πράξη τότε ὁ κάθε πιστὸς δὲν ἔχει ἁπλῶς τὸ δικαίωμα ἀλλὰ τὴν ὑποχρέωση νὰ ἐνεργοποιήσει καὶ νὰ ἀξιοποιήσει τὸ χάρισμά του καὶ νὰ ἐνεργεῖ ὡς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀναλόγως τῆς θέσεως καὶ τῶν δυνατοτήτων του.

Ἒτσι ἔκαναν οἱ Ἃγιοι! 

Ἒτσι ἔκανε ὁ π. Γερβάσιος! 

Αὐτό σημαίνει ἐκκλησιαστικό φρόνημα!  

Ἀσφαλῶς ἡ στάση αὐτὴ ἔχει ἰδιαίτερα αὐξημένο πνευματικὸ ρίσκο καί κινδύνους ἐκτροπῆς διότι ὁ πιστὸς σχοινοβατεῖ καὶ γι’ αὐτὸ ἀπαιτεῖται πολύ μεγάλη πνευματικὴ προσπάθεια καί ἐγρήγορση νὰ μὴν προσβληθεῖ ὁ πιστὸς ἀπὸ τούς ἐκ δεξιῶν πειρασμούς καί περιπέσει σέ πλάνη. Θεμελιώδης προϋπόθεση εἶναι ἡ ταπείνωση ποὺ ἑλκύει τὴ Θ. Χάρη, ἡ ὁποία θεραπεύει τὶς ἐλλείψεις, τὶς ἀδυναμίες καὶ τὶς ἐπὶ μέρους ἀστοχίες καί, τελικά, προφυλάσσει ἀπὸ πτώσεις.

Ὑπὸ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις, παρὰ τὸν πρόσκαιρο κατατρεγμό καὶ ὀνειδισμό, ποὺ σὲ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις εἶναι ἐξαιρετικὰ ὠφέλιμος γιὰ τὴν πνευματικὴ μας πρόοδο, στὸ τέλος λάμπει ἡ ἀλήθεια καὶ τὸ δίκαιο.  Αὐτὸ συμβαίνει πάντοτε μέ τούς Ἁγίους.  Αὐτὸ συνέβη πανηγυρικὰ καὶ μὲ τὸν Γέροντα τῶν Πατρῶν, τὸν ὅσιο Γερβάσιο Παρασκευόπουλο.

Αὐτοῦ ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεὸς, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς! 

Καλή Σαρακοστή!

διαβάστε εδώ  

                                                             Π. ΛΟΗ-π.ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ κεφ. Η΄.pdf

1.   Τὸ παρὸν ἄρθρο ἀφιεροῦται στὸν σεβαστὸ πρωτοπρεσβύτερο π. Θεόδωρο Ζήση, Ὁμότιμο Καθηγητὴ Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ, ὁ ὁποῖος ἀκολουθώντας τοῖς ἲχνεσι τῶν ὁμολογητῶν Ἁγίων βρίσκεται κατηγορούμενος λόγῳ τῆς πιστότητός του στὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Εἶναι θλιβερὸ ὅμως γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη ἐν Ἑλλάδι (καὶ συνακόλουθα γιὰ σύνολη τὴν τοπικὴ μας Ἐκκλησία) τὸ μὲν ἁρμόδιο Ἐπισκοπικὸ Δικαστήριο νὰ κρίνει ἑαυτὸ ἀναρμόδιο νὰ τὸν δικάσει καὶ νὰ παραπέμπει πρὸς κρίσιν τὴν ὑπόθεση σὲ Συνοδικὸ Δικαστήριο, ἐν τούτοις ὅμως νὰ παραμένει ἐπὶ τετραετία ἡ ἀνώτατη ποινὴ ποὺ μπορεῖ νὰ θέσει ὁ ἐπίσκοπος! Στὴν κοσμικὴ ποινικὴ δικονομία ἀκόμα καὶ τά βαρύτερα τῶν ἐγκλημάτων ἔχουν ἀνώτατο ὅριο προφυλάκισης (ποινὴ πρὶν ἀπὸ τὴ δίκη) τοὺς 18 μῆνες… Στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχει ὑπερβεῖ τοὺς 48 μῆνες μὲ ἄδηλο τὸ μέλλον…
2.   Στοιχεῖα γιὰ τὴ σύνταξη τοῦ παρόντος ἄρθρου ἀντλήσαμε ἀπὸ τὴν ἐργασία τοῦ ἀειμνήστου Παν. Ἀντ. Λόη, Ἀρχιμανδρίτης Γερβάσιος Παρασκευόπουλος (1878-1964), Ὁ  ἄγνωστος  Ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας καὶ Φάρος τῶν Πατρῶν, τ. Α΄,  Πάτραι 1998 (ἰδιαιτέρως τὸ κεφάλαιο Η΄, σελ. 579-734). Δυστυχῶς, ἡ ἐπανέκδοση τοῦ ἔργου μὲ τίτλο Ὁ Ἅγιος Γερβάσιος τῶν Πατρῶν, τ. Α΄ κεφ. Α-Ζ, Πάτρα 2005, δὲν περιλαμβάνει τὸ Η΄ κεφάλαιο ποὺ διαπραγματεύεται τὸ θέμα αὐτό. Ἐπισυνάπτουμε στό παρόν ἂρθρο ὁλόκληρο τὸ κεφάλαιο Η΄ (σ. 579-734) ἀπὸ τὴν ἐξαντληθεῖσα πρώτη ἒκδοση τῆς ἐργασίας γιὰ λόγους σεβασμοῦ στὸν ἀείμνηστο συγγραφέα της καθὼς καὶ παροχῆς δυνατότητας στοὺς ἀναγνῶστες νὰ μελετήσουν ἀναλυτικὰ τὴν ἔνδοξη αὐτὴ  σελίδα τῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου Γέροντος, ποὺ δικαίως τὸν κατατάσσει μεταξὺ τῶν ἀποστολικῶν ἀνδρῶν μὲ γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα.   
3.    Ἰ. Φουντούλη, «Ὁ πατὴρ Γερβάσιος Παρασκευόπουλος (1877-1964). Μύστης καὶ Μυσταγωγός», σὲ: Ἀρχιμ. Γ. Χ. Παρασκευοπούλου,  Ἑρμηνευτικὴ Ἐπιστασία ἐπί τῆς Θείας Λειτουργίας, Πάτραι 20052, σ. 13-25.
4.   Μὲ ἰδιαίτερη συγκίνηση διαπίστωσα ὅτι τὴ διαμαρτυρία πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο συνυπογράφει ἡ ἀείμνηστη ἀνάδοχός μου Ἑλένη Σ. Παπαναστασοπούλου καὶ ἡ ἀδελφὴ της Εὐρυδίκη. Αἰωνία ἡ μνήμη τους!
5.   Ἐνδιαφέρουσες ἀπόψεις γιά τήν ἐθελοδουλία βλ. Μ. Κελαντωνάκη, Πώς οδηγούνται οι άνθρωποι στην εθελοδουλεία και γιατί παραμένουν σε αυτήν την κατάσταση; Hannah Arendt, Étienne de La Boétie και Baruch Spinoza, Αθήνα 2018, στο https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/frontend/file/lib/default/data/2 779210/theFile
6.   Ὡς λύση γιὰ τὴν πάταξη τοῦ ἐγωισμοῦ στήν περίπτωση αὐτή ὁρισμένοι προτείνουν τὴ σιωπὴ καὶ τὴν ἄκριτη ἀποδοχὴ ἀκόμα καὶ ἀντιευαγγελικῶν πρακτικῶν. Ὅμως εἶναι γνωστὸ ὅτι καὶ τὴν πιὸ ἱερὴ  καὶ πνευματικὴ μας προσπάθεια ὁ ἀντίδικος θέλει νὰ τὴν μολύνει καὶ νὰ τὴν ἀκυρώσει. Ἕνας ἀπὸ τοὺς τρόπους εἶναι νὰ τὴ δηλητηριάσει μὲ τὶς πολλὲς καὶ ὕπουλες ἐκφάνσεις τοῦ ἐγωισμοῦ. Ἂς μὴ ξεχνᾶμε τὴν προσευχὴ τοῦ Φαρισαίου! Ἀσφαλῶς ἡ λύση δὲν εἶναι νὰ παραιτηθοῦμε τῆς ἱερῆς καὶ πνευματικῆς μας προσπάθειας, διότι τότε κάνουμε τὸ χατίρι τοῦ διαβόλου καὶ τῶν ὀργάνων του, ἀλλὰ νὰ ἔχουμε τὴν πνευματικὴ ἐγρήγορση ὥστε νὰ μὴν πέσουμε στὴν παγίδα του. Ἡ λύση γιὰ τὴ φαρισαϊκὴ συμπεριφορὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς δὲν ἦταν νὰ μὴν προσεύχεται…
7.   Ἐξαιρετικὴ τεκμηρίωση περὶ τῆς κακῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς ἁγίας ἀνυπακοῆς στὴ ζωὴ τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, βλ. πρωτ. Θεοδ. Ζήση, Κακὴ ὑπακοὴ καὶ ἁγία ἀνυπακοὴ, ἐκδ. Βρυέννιος, Θεσσαλονίκη 2006.
8.   Στὴ συνείδηση τῆς κοινωνίας περιθωριοποιήθηκε ἐντελῶς ἡ Ἐκκλησία ὡς ἀναποτελεσματικὴ καὶ ἀνίκανη νὰ προσφέρει τὴ μαρτυρία καὶ συνδρομὴ βάσει τῆς δικῆς της παράδοσης καί ἐμπειρίας.  ἀξιοποιήθηκε, ἢ μᾶλλον κακοποιήθηκε, ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες μόνο ὡς θεραπαινὶς τῶν προβληματικῶν ἐπιλογῶν καὶ μέτρων πού ἐπέβαλαν στό λαό μέ ἀποκορύφωση (γιά τήν ὣρα…) τήν live ἐργαλειοποίηση τῆς ἀρχιερωσύνης γιὰ τὴν προώθηση τoῦ μαζικοῦ ἐμβολιασμοῦ... Νομιμοποιήθηκε ἡ πολιτική ἐξουσία νά ἐπεμβαίνει στόν ἐσώτατο πυρήνα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καὶ ἀναγνωρίστηκε στήν ἀστυνομία τό δικαίωμα νὰ ἀποκλείει τοὺς Ἱ. Ναοὺς.  Διχάστηκε ὁ πιστὸς λαός. κλονίστηκε ἡ ἐμπιστοσύνη του πρὸς τὴν Ἱεραρχία καὶ τοὺς ἱερεῖς. Ἱερεῖς προπηλακίστηκαν λεκτικά, κατηγορήθηκαν καί καταδικάστηκαν ἀπό τήν προϊσταμένη τους Ἀρχή ἢ τήν κρατική καί παρακρατική καταστολή (ἀστυνομία καί δημοσιογραφία) χωρίς τήν στοιχειώδη συμπαράσταση ἀπό τήν Ἱεραρχία. Ἀλλοιώθηκε τὸ λειτουργικὸ ἦθος τοῦ λαοῦ μὲ τὴν καθιέρωση Θ. Λειτουργίας χωρίς πιστούς καί τή φορτική πρόσκληση ὄχι σὲ συμμετοχὴ ἀλλὰ σέ τηλε-λατρεία. καθιερώθηκαν ἀπογευματινὲς Θ. Λειτουργίες.  προσεβλήθη ἡ Θ. Κοινωνία (πρόσκληση σέ take away ἄνευ συμμετοχῆς στὴ Θ. Λειτουργία, ἀτομικὰ κουταλάκια, ἀπολύμανση ἱ. Λαβίδος κλπ). ἀποϊεροποιήθηκε ὁ Ναὸς (ἀπαγόρευση προσκύνησης εἰκόνων, ἀντίδωρο σέ σακουλάκια, μάσκες). Παγιώθηκε πλέον ἡ πεποίθηση  ‒μέ τήν ἐντελῶς ἀδικαιολόγητη σύμπραξη ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων‒ ὅτι ὁ χῶρος τοῦ ναοῦ εἶναι ἑστία ὑπερμολύνσεως καὶ συνεπῶς ἐπιβάλλεται ἡ ἀποχὴ ἀπὸ τὴ θ. Λατρεία γιὰ τὸ καλὸ μας! Ὡς ἐν συνελόντι εἰπεῖν, ἐκπροτεσταντίστηκε ἡ ἐκκλησιαστική ζωὴ μὲ τὴν ἀπώθηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας παράδοσης καί ἐμπειρίας στὴν ἀντιμετώπιση τῆς κρίσης καὶ μὲ τὴ μεταφορὰ τοῦ κεντρικοῦ ἄξονά της ἀπὸ τὴν συμμετοχή στήν κοινὴ λατρεία στὴν ἀτομικὴ σχέση μὲ τὸ Θεὸ (ἀτομική λατρεία, τηλε-λατρεία, Θ. Κοινωνία-take away)! Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ τὴν ἀνοχὴ καὶ τὴν σύμπραξη τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας Ἡγεσίας. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήσει…
9.   Δ. Τσελεγγίδης, «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις», στό https://www.impantokratoros.gr/tselegidis-poithesthetois -hgoumenois.el.aspx