Τὸ καθαρὸν καὶ τὸ ἀκάθαρτον, μὲ καὶ χωρίς, … εἰσαγωγικά. - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΕΒΔΟΜΗ (14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021)

«καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς» (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 17).

Τὸ καθαρὸν καὶ τὸ ἀκάθαρτον, μὲ καὶ χωρίς, … εἰσαγωγικά. 

Κάποτε ἕνας μοναχός, εἶχεν ἔλθει εἰς τὸν κόσμον διὰ νὰ τακτοποιήσῃ κάποια θέματα τῆς σκήτης του. Ἐνῶ, λοιπόν, προχωροῦσε διὰ νὰ φθάσῃ εἰς τὸν προορισμόν του, ἠσθάνθῃ ὅτι δίπλα του συνεβάδιζε καὶ κάποιος ἄλλος … Ἀνησύχησεν ὄντως, καὶ γυρίζοντας τὸ βλέμμα του πρὸς τὸν ἄγνωστον … συνοδοιπόρον, κατάλαβε, ὅτι ἐπρόκειτο διὰ κάποιον … Ἄγγελον Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε σταλεῖ ἀπὸ τὸν Κύριον διὰ νὰ διδάξῃ τὸν ἐν λόγῳ μοναχόν. Ἐνῶ λοιπὸν ἐβάδιζον, … εἰς κάποιαν ἄκρη τοῦ δρόμου, ὑπῆρχον δυσώδεις ἀκαθαρσίαι. Ὁ Ἄγγελος προσπέρασε, ἀδιαφορῶν διὰ τὴν τοιαύτην ἀσχημίαν καὶ δυσωδίαν. Ἀντιθέτως, ὅμως, ὁ συνοδοιπόρος μοναχός, ἀπέστρεψε μετὰ βδελυγμίας τὸ πρόσωπόν του καὶ ἔκλεισε τὴν ὄσφρησίν του διὰ νὰ ἀποφύγῃ τὴν δυσωδίαν. Συνέχισαν βαδίζοντες, ἕως ὅτου – φθάνοντες εἰς τὴν πόλιν, - συνήντησαν κάποια γυναῖκα κεκαλλωπισμένην καὶ «εὐωδιάζουσαν» ἐκ τῶν, πρὸς τὸν καλλωπισμὸν αὐτῆς,  ἀρωμάτων. Ὁ Ἄγγελος, … ἀπέστρεψεν τὸ πρόσωπόν του καὶ ἐδυσφόρησεν διὰ τὴν «εὐωδίαν»! Ὁ μοναχός, ὅμως, σεμνοπρεπῶς ἀπέστρεψεν καὶ οὗτος τὸ πρόσωπόν του, ὅμως … ὀσφράνθη καὶ ἀπήλαυσεν τὴν εὐωδίαν τῶν ἀρωμάτων! 

Ἀνησύχησεν, ὅμως, καὶ ἔσπευσε νὰ ἐρωτήσῃ τὸν Ἄγγελον διὰ τὴν … «περίεργον» συμπεριφοράν του˙ καὶ ἐκεῖνος τοῦ ἐξήγησεν ὅτι αἱ φυσικαὶ … δυσωδίαι, δὲν ἐνοχλοῦν τὸν Θεὸν ἀλλὰ καὶ τὴν πνευματικήν μας πρόοδον καὶ ἀνύψωσιν, ἐνῶ ἀντιθέτως, αἱ τοιαῦται «εὐωδίαι» ὡς ἐκεῖναι ποὺ ἀναδίδονται ἀπὸ τοὺς καλλωπιζομένους καὶ θέλοντας νὰ ἐντυπωσιάζουν καὶ προκαλοῦν, … εἶναι δυσωδίαι διὰ τὸν Θεόν. Διὰ τοῦ τοιούτου παραδείγματος, ἠθέλησεν ὁ Κύριος νὰ δείξῃ καὶ εἰς τὸν ἐν λόγῳ μοναχόν, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλους ἡμᾶς, ποῖον εἶναι τὸ εὔοσμον καὶ εὐπρόσδεκτον εἰς τὸν Κύριον, ἀλλὰ καὶ ποίας «εὐωδίας καὶ καλλωπισμοὺς» ἀπεχθάνεται καὶ βδελύσσεται Οὗτος. 

«ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε»! 

Ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἐν προκειμένω, καλεῖ τοὺς Κορινθίους νὰ μὴν ἔρχονται εἰς ἐπαφὴν μὲ τοὺς εἰδωλολάτρας καὶ τὰς εἰδωλολατρικάς των θεωρίας, ὑπενθυμίζων εἰς αὐτούς, τὴν σχετικὴν ἀπαγόρευσιν τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου! Ὄντως δε, εἰς ἅπασαν τὴν ἱστορικὴν «πορείαν» τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ, ὁ Κύριος ἀπαιτοῦσεν ἀπὸ αὐτοὺς νὰ μὴν ἔχουσι τὴν παραμικρὰν ἐπαφήν, (σωματικὴν ἢ ψυχικήν), μετὰ τοῦ οἵουδήποτε ὅστις καὶ δὲν ἦτο … ὁμοεθνής των! Τοιουτοτρόπως, θὰ διετηρῇτο ὅλος ὁ λαὸς καθαρός, καὶ θὰ … «ἠδύνατο» ὁ Κύριος νὰ προσεγγίζῃ καὶ νὰ συμπαρίσταται εἰς τοῦτον! 

Ἐπειδή δε, ἐκεῖ εἰς τὴν Κόρινθον ὑπῆρχεν ἰδιαιτέρως ἔντονος εἰδωλολατρικὴ κοινότης καὶ ἐπηρέαζεν αὕτη τοὺς ἐκεῖσε Χριστιανοὺς διὰ τῶν ἐθίμων καὶ εἰδωλολατρικῶν ἐκδηλώσεών των, πολλοὶ ἔσπευδον καὶ ἐφιλίαζον καὶ συμμετεῖχον εἰς τὰς ἐκδηλώσεις των καὶ ἠκολούθουν ἑκάστοτε τὸν τρόπον ζωῆς τῶν ἀπίστων! 

Ὅμως, ἡ καθαρότης τὴν ὁποίαν ἐν προκειμένῳ, συνιστᾷ ὁ Θεῖος Ἀπόστολος, ἀφορᾷ καὶ εἰς τὴν ἠθικὴν καθαρότητα! «Ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος», λέγει λίγο πιὸ νωρίτερα, … θέλων τοιουτοτρόπως, ἀφ’ ἑνὸς νὰ δείξῃ τί ἀξία ἔχει τοῦτο τὸ φθαρτὸν καὶ σάρκινον σῶμα τὸ ὁποῖον περιβαλλώμεθα, ἀφ’ ἑτέρου δε, νὰ καταδείξῃ τὴν προσοχὴν τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ ἐπιδεικνύωμεν, διὰ τὴν διατήρησιν αὐτοῦ (τοῦ σώματος), εἰς τὴν ἄκραν πνευματικὴν καθαρότητα. Τοῦτο, ἀκριβῶς, ἐπισημαίνει καὶ ὑπενθυμίζει κατ’ ἐπανάληψιν, καὶ εἰς τοὺς Κορινθίους, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλους σχεδὸν τοὺς παραλήπτας τῶν ἐπιστολῶν του! «Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ. Στ΄ 20), θὰ τοὺς εἴπῃ˙ καὶ εἰς ἄλλην στιγμήν, «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; Εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός» (Α΄ Κορ. Γ΄ 16-17). Διὰ παραλλήλων λόγων, θὰ γράψῃ καὶ θὰ συστήσῃ καὶ πρὸς τοὺς Ρωμαίους (ΙΒ΄ 1-3) ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς Θεσσαλονικεῖς (Α΄ Θεσ. Δ΄ 3)! 

Ἡ «ἀπαιτουμένη» καθαρότης ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. 

Εἰς ἅπασαν τὴν Καινὴν Διαθήκην παρατηροῦμεν, ὅτι οὐδαμοῦ ἐντέλλεται ὁ Κύριος περὶ τῆς καθαρότητος τοῦ σώματος, - ἐν ἀντιθέσει μὲ τὰς διατάξεις τοῦ νόμου τοῦ Μωϋσέως ὅστις, πολλάκις ἐπέβαλεν καὶ τὸν σωματικόν καθαρισμόν. Ἀντιθέτως δε, εἴς τινα περίπτωσιν καὶ ὅταν οἱ Φαρισαῖοι εἶδον τοὺς μαθητὰς νὰ τρώγουν ἄρτον … «ἀνίπτοις χερσί», διεμαρτυρήθησαν εἰς τὸν Κύριον διότι παρεβιάζετο ἡ Μωσαϊκή των παράδοσις! Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ … ὁ Κύριος διδάσκει, ποία εἶναι ἡ καθαριότης εἰς τὴν ὁποίαν ἀρέσκεται …! «καὶ ἰδόντες τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ κοιναῖς χερσί, τοῦτ᾿ ἔστιν ἀνίπτοις, ἐσθίοντας ἄρτους, ἐμέμψαντο· … Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς … Οὐδέν ἐστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὃ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι, ἀλλὰ τὰ ἐκπορευόμενά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον» (Μάρκ. Ζ΄ 2-15). 

Κατὰ παρόμοιον τρόπον ἐνεργεῖ (ὁ Κύριος) καὶ ὅταν ἐπεσκέφθῃ τὴν οἰκίαν τινος Φαρισαίου, ὅστις τὸν ἐμέμφθη διότι δὲν ἐπλύθη ὁ Κύριος πρὸ τοῦ φαγητοῦ. Καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτήν, ὁ Ἰησοῦς διδάσκει τὴν ψυχικὴν καθαρότητα, καὶ παρακάμπτει τὴν ἀντίστοιχον σωματικήν! «Ὁ δὲ Φαρισαῖος ἰδὼν ἐθαύμασεν ὅτι οὐ πρῶτον ἐβαπτίσθη πρὸ τοῦ ἀρίστου. Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς αὐτόν· νῦν ὑμεῖς οἱ Φαρισαῖοι τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τοῦ πίνακος καθαρίζετε, τὸ δὲ ἔσωθεν ὑμῶν γέμει ἁρπαγῆς καὶ πονηρίας» (Λουκ. ΙΑ΄ 38-39).  

Συνεπῶς, ἡ μὲν σωματικὴ καθαρότης, εἶναι ἀπαραίτητος διὰ τὴν ὑγείαν τοῦ σώματος, ἡ δὲ ἀντίστοιχος, ψυχική, ποιεῖ τὸν ἄνθρωπον … καταδεκτικὸν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί, σχετικῶς, ἄξιον κοινωνὸν καὶ μέτοχον τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐν ταὐτῷ δε καὶ κληρονόμον τῆς Αἰωνίου ζωῆς καὶ Βασιλείας. Ἀξίζει, κάποιος, ἵνα ἐντρυφήσῃ εἰς τὰς ὡς ἄνω ἁγιογραφικὰς παραπομπὰς διότι θὰ ἴδῃ … λεπτομερῆ σύγκρισιν καὶ ἀναφορὰν τοῦ Κυρίου, ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς σωματικῆς καὶ ψυχικῆς καθαρότητος. 

Βεβαίως, ἡ εὐλάβεια καὶ ἡ ἁπλοϊκότης τῶν προγόνων ἡμῶν, συνεδύαζεν μετὰ τῆς ἀπαραιτήτου ψυχικῆς καὶ συνειδησιακῆς καθαρότητος, καὶ τήν, κατὰ τὸ δυνατόν, στοιχειώδη σωματικὴν τοιαύτην. Τοῦτο ἐβλέπομεν, - συμβαίνει δὲ καὶ σήμερον – εἰς τὴν προετοιμασίαν ἐκείνων οἵτινες καὶ διὰ τῆς πλύσεως τῶν σωμάτων, καὶ διὰ τῆς ἀπαραιτήτου νηστείας, πλησιάζουσιν ἵνα μεταλάβωσι τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων! Ὅμως, αἱ τοιαῦται εὐλαβεῖς συνήθειαι, δὲν θὰ πρέπῃ ἐπ’ οὐδενὶ νὰ παρεκκλίνωσιν ἡμᾶς ἀπὸ τήν, ὑπὸ τοῦ Κυρίου, ὑποδεικνυομένην ψυχικὴν καὶ πνευματικὴν κάθαρσιν! Τὴν καθαρότητα ἐκείνην ἥτις καθιστᾷ τὸ σῶμα ἡμῶν «ναὸν τοῦ ἐν ἡμῖν Ἁγίου Πνεύματος». 

Κλείοντες τὸ παρόν, ἂς ἐνθυμηθῶμεν τοὺς σαφεστάτους, ἐν προκειμένῳ, λόγους τοῦ Ἀποστόλου, «Ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου. Δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω· ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. Διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί» (Α΄ Κορ. ΙΑ΄ 27-30). 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν 

Τι συμβαίνει όταν προσπαθείτε να εξηγήσετε σε κάποιον την σκέψη σας, την συμπεριφορά σας, την διάθεσή σας...

 

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2021

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Eπί εποχής κορωνοϊού αρνούμαστε να ζήσουμε επειδή δεν θέλουμε να πεθάνουμε - Κωνσταντίνος Βαθιώτης Νομικός

Eπί εποχής κορωνοϊού αρνούμαστε να ζήσουμε επειδή δεν θέλουμε να πεθάνουμε, καίτοι είναι βέβαιον ότι θα πεθάνουμε. Πρόκειται για διπλό παραλογισμό: Πρώτον, αποδεχόμαστε τον ψυχικό μας θάνατο για να κρατήσουμε αλώβητη την σάρκα μας σαν ένα αραχνιασμένο κουφάρι. Δεύτερον, επιθυμούμε το ανέφικτο, ξεχνώντας προκλητικά την σαιξπηρική ρήση ότι τα σκουλήκια στο ίδιο μνήμα (και με τον ίδιο τρόπο) γευματίζουν.

Όταν στο προσκήνιο βρισκόταν ο “αόρατος εχθρός” της προηγούμενης γενιάς, δηλαδή η τρομοκρατία, ο εξ Ανατολών εχθρός νικούσε την Δύση, διότι ήρωες υπήρχαν μόνο στο αντίπαλο στρατόπεδο των τρομοκρατών (βλ. ιδίως τις επιθέσεις αυτοκτονίας). Σήμερα που προελαύνει ο “αόρατος εχθρός” της δεύτερης γενιάς, δηλαδή ο κορωνοϊός, ο εξ Ανατολών εχθρός κατατρόπωσε την Δύση, διότι πάλι στερούμεθα ηρώων.

Στην τελευταία σελίδα των «Τραγικών διλημμάτων στην εποχή του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Από τη σανίδα του Καρνεάδη στο “Ποινικό Δίκαιο του Εχθρού”» (Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2010, σελ. 439), σημείωνα:

«Η Δύση περιμένει να μάθει ότι έχει κι αυτή τους δικούς της ήρωες, ίσως τότε μόνο να γίνει “συμμετρικός” ο “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας”. Αλλιώς, θα επαληθευθούν εκείνοι που παραλληλίζουν την θυσία του κράτους Δικαίου με την θυσία των Αθηναίων στο “αποφώλιον τρέφος”, τον Μινώταυρο, χάριν της επίτευξης ασφάλειας· μια θυσία που φέρνει το κράτος Δικαίου σε κατάσταση αυτοακύρωσης, αφού για να διατηρηθεί, αναγκάζεται να απεμπολήσει τα θεμελιακά στοιχεία του, εξέλιξη χαρακτηριστική για κοινωνίες μεταηρωικού τύπου.

Είναι, λοιπόν, προτιμότερο να μην υπάρχει καθόλου κόσμος (“pereat mundus!”) από το να υπάρχει αυτός ο κόσμος, που ίσως στην πιο ακραία περίπτωση να μπορεί να διατηρηθεί με τον βασανισμό έστω ενός μόνο ανθρώπου.

Συμπέρασμα: Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι η σημαία του πολιτισμού μας, ο νωτιαίος μυελός μιας συντεταγμένης πολιτείας. Μην (την) εγγίζετε!».

Η κορωνοϊκή πανδημία αποδεικνύει καθημερινά ότι ο “αόρατος μαριονετίστας” που υπηρετεί την ιδέα του “Παγκόσμιου Κράτους” κινώντας τα νήματα των πρωθυπουργικών μαριονετών εφαρμόζει την εκ διαμέτρου αντίθετη λύση προς εκείνη που προτείνεται αμέσως παραπάνω: Με τα “lockdown” και τα εν γένει δρακόντεια υγειονομικά μέτρα ισοπεδώνεται καθημερινά η αξία του ανθρώπου χάριν της δημόσιας υγείας που αποτελεί πλέον αντικείμενο καθημερινής υστερικής προπαγάνδας σε ένα (πρωτοφανές για την ιστορία της ανθρωπότητας) πλαίσιο παγκόσμιας δικτατορίας.

Το εντυπωσιακό είναι ότι με την συνταγή αυτή δεν διατηρείται αλλά γκρεμίζεται συθέμελα η παλιά μορφή της ανθρώπινης κοινωνίας, η οποία έχει αρχίσει να δίνει την θέση της στον χαξλεϊκό “Θαυμαστό Καινούργιο [και Ανάποδο] Κόσμο” ενός Παγκόσμιου Κράτους που θα μεριμνά για την παραγωγή “ρωμαλέων σκλάβων”, οι οποίοι δεν θα αρρωσταίνουν και δεν θα γερνούν. Το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι η νέα μη-κοινωνία προπαγανδίζεται από τις εθνικές κυβερνήσεις χάριν της διαφύλαξης της υγείας των λαών, ενώ αυτοί στην συντριπτική πλειονότητά τους ήταν ήδη άρρωστοι! Διότι, αν ήταν υγιείς, θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν πεντακάθαρα την σατανική παγίδα που τους έστησαν εδώ και δεκαετίες, μολύνοντας το μυαλό τους με τον καρπό της γνώσης, της τεχνολογίας, της επιστήμης, του χρήματος και κάθε άλλης γήινης εξουσίας που θεοποιεί τον άνθρωπο και περιφρονεί τις πραγματικές ανάγκες του.

Θαυμάστε την διαστροφή: Είμαστε ήδη ά ρ ρ ω σ τ ο ι και, για να μ η ν αρρωστήσουμε, ανεχόμαστε τα δρακόντεια μέτρα ομηρείας μας για την διατήρηση μιας υ γ ε ί α ς που ούτως ή άλλως δ ε ν έχουμε!

Καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στον “Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο” του Άλντους Χάξλεϋ (μτφ.: Ελένη Κυπραίου, εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1980, σελ. 262) ίσχυαν τα ακόλουθα: «ο πολιτισμός δεν έχει ανάγκη από ηρωισμούς και ευγένειες. Αυτά είναι τα γνωρίσματα της πολιτικής αστάθειας.

Σε μια οργανωμένη κοινωνία σαν τη δικιά μας, δεν υπάρχουν ευκαιρίες για ηρωισμούς και ευγενικές πράξεις. Έχουμε πάρει κάθε προφύλαξη, ώστε να μην δημιουργηθεί ποτέ τέτοια ευκαιρία, και για κανέναν». Σε έναν τέτοιον κόσμο, μάλιστα, τα παλιά καλά βιβλία είναι απαγορευμένα, με το επιχείρημα ότι «το ωραίο είναι ελκυστικό και μεις δεν θέλουμε να ελκύονται οι άνθρωποι από παράξενα πράγματα. Θέλουμε να τους αρέσουν τα καινούργια».

Ένα βιβλίο, λοιπόν, που θα ασκούσε μεγάλη γοητεία στους αναγνώστες του και γι’ αυτό θα γινόταν επικίνδυνο για το “Παγκόσμιο Κράτος” θα ήταν “Η ζωή του Γαλιλαίου” του Μπέρτολτ Μπρεχτ (μτφ.: Σπ. Ευαγγελάτος, εκδ. Ερμής, Αθήνα 2000). Στο έργο αυτό, όπου έχει επίσης ξεσπάσει επιδημία (πανούκλας), αλλά ο Γαλιλαίος συνεχίζει απτόητος τις έρευνές του επιλέγοντας να συμπληρώσει τριών μηνών σημειώσεις που αλλιώς «θάναι για πέταμα» (σελ. 60), ώστε να συγκεντρώσει αποδείξεις για τις θεωρίες του και να είναι εξοπλισμένος έναντι των εχθρών του (σελ. 61), διαβάζουμε την ακόλουθη επική στιχομυθία:

«ΑΝΤΡΕΑΣ: Αλίμονο στη χώρα που δεν έχει ήρωες! […]

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Όχι. Αλίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες!».

Πολύ σημαντική και η ακόλουθη ρήση της Simone Weil (Το πρόσωπο και το ιερό, μτφ.: Στ. Ζουμπουλάκης, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2018, σελ. 33): «μόνο οι πραγματικά αγνοί ήρωες, οι άγιοι και τα ξεχωριστά πνεύματα μπορούν να βοηθήσουν τους δυστυχισμένους. Η δική μας χώρα, όμως, για να βρει τους γνήσιους-αγνούς ήρωές της, θα πρέπει να (ξανα)βρεί τον Θεό, διότι, όπως σημειώνεται στον “Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο” (σελ. 264), «ο Θεός είναι αιτία για να ζεις. Υπάρχει [νόημα], όταν δ ι α κ ι ν δ υ ν ε ύ ε ι ς την ζ ω ή σου». […] «Αν είχατε Θεό, θα είχατε και α υ τ α π ά ρ ν η σ η» (σελ. 261).

Δυστυχώς, όμως, μέχρι να ξαναβρούμε τους γνήσιους-αγνούς ήρωές μας ελέω Θεού, τα αργυρώνητα ΜΜΕ ανακηρύσσουν ήρωα όποιον απλώς κάνει καλά την δουλειά του. Έτσι, τιμώνται ως ήρωες όχι μόνο οι γιατροί και οι νοσοκόμες που χειρίσθηκαν περιστατικά κορωνοϊού, ιδίως στις ΜΕΘ, αλλ’ ακόμη και οι “ντελιβεράδες”, με το επιχείρημα ότι «πάνω τους βασίσθηκε το μεγαλεπήβολο εγχείρημα του lockdown παγκοσμίως» (βλ. ρεπορτάζ Μ. Μουρελάτου, ΤΑ ΝΕΑ, 31.12.2020, σελ. 14). Ευλόγως επισημαίνει ο Freddy Vinet στην μονογραφία του “Η Μεγάλη Γρίπη του 1918. Η χειρότερη επιδημία του 20ού αιώνα. Ιστορία της ισπανικής γρίπης” (μτφ.: Αριστέα Κομνηνέλλη, εκδ. Μεταίχμιο, Αθήνα 2020, σελ. 18): «Ο Μεγάλος Πόλεμος έχει τους ήρωές του. Θα μπορούσε μήπως να έχει και η ισπανική γρίπη ήρωες; Θα ήταν γελοίο κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχουν ήρωες της γρίπης».

Ταυτοχρόνως, οι άθεοι ή αντίχριστοι πολιτικοί υποσκάπτουν την αναζήτηση γνήσιων-αγνών ηρώων, χτίζοντας με επιμέλεια τον “θαυμαστό καινούργιο κόσμο”, θρησκεία του οποίου είναι η Επιστήμη, λατρευόμενη υπό την μορφή ενός δικέφαλου τέρατος: το ένα κεφάλι του η Ι α τ ρ ι κ ή, το άλλο η Τ ε χ ν ο λ ο γ ί α!

Επαληθεύουν έτσι κατά γράμμα την προφητεία που απαντά στο προαναφερθέν ομότιτλο έργο του Χάξλεϋ, όπου ο Παγκόσμιος Κυβερνήτης, ονόματι Μουσταφά Μοντ, θριαμβολογεί με τα ακόλουθα λόγια:

«“ένα πράγμα δεν φαντάστηκαν οι φιλόσοφοι. Αυτό”. Και έδειξε με τα χέρια ανοιχτά, γύρω του. “Τον κ α ι ν ο ύ ρ γ ι ο κόσμο, εμάς. Απ’ το Θεό απαλλάσσεσαι μόνο άμα είσαι πλούσιος και νέος. Εμείς αυτό το πετύχαμε. Νιάτα και αφθονία. Δ ε ν έχουμε ανάγκη το Θ ε ό”» (ό.π., σελ. 258).

Κι όμως, καθώς μετά τον λ ο ι μ ό προβλέπεται ότι θα ενσκήψει μεγάλος λ ι μ ό ς και πραγματικός π ό λ ε μ ο ς μεταξύ ορατών και αοράτων εχθρών, ο Θεός έχει κάνει ήδη αισθητή την παρουσία του, μοιράζοντας εδώ και καιρό π ρ ο σ κ λ η τ ή ρ ι α σε όσους εμφορούνται από γνήσια-αγνή ηρωική διάθεση. Χρέος τους να γίνουν ο μ ο λ ο γ η τ έ ς και μ ά ρ τ υ ρ ε ς, αφυπνίζοντας όσους εξακολουθούν να “ροχαλίζουν”, ονειρευόμενοι την επιστροφή στην πάλαι ποτέ κανονικότητα.

Πόσο δίκιο είχε ο Μενέλαος Λουντέμης, ο οποίος στο βιβλίο του με τον άκρως επίκαιρο τίτλο “Οι Α ρ χ ι τ έ κ τ ο ν ε ς του τ ρ ό μ ο υ” (εκδ. Δωρικός, 4η έκδ., Αθήνα 1976, σελ. 68) έγραφε:

«Το μεγαλύτερο φως μες στους αιώνες δεν το χύνουν τα κιλοβάτ αλλά τα π υ ρ π ο λ η μ έ ν α κορμιά των μ α ρ τ ύ ρ ω ν».

 

Νομικός Κωνσταντίνος Βαθιώτης

Σε τι βοηθάει η ανάγνωση του Ψαλτηρίου και σε τι βοηθάει η ανάγνωση του Ευαγγελίου;

 Η ανάγνωση του Ψαλτηρίου δαμάζει τα πάθη και η ανάγνωση του Ευαγγελίου κατακαίει τα ζιζάνια των αμαρτιών μας, γιατί ο λόγος του Θεού είναι "πυρ καταναλίσκον". Κάποτε επί 40 μέρες διάβαζα το Ευαγγέλιο, χάρη της σωτηρίας κάποιας ψυχής, που με είχε κάποτε ευεργετήσει. Και τι βλέπω στον ύπνο μου!... 

Σε ένα χωράφι γεμάτο ζιζάνια, πέφτει φωτιά από τον ουρανό και τα κατακαίει, ώστε το χωράφι να παρουσιαστεί καθαρό. Δεν μπορούσα να καταλάβω την σημασία του οράματος, οπότε ακούω την φωνή: "Τα ζιζάνια που σκέπαζαν το χωράφι είναι οι αμαρτίες της ψυχής, για την οποία παρακαλούσες και η φωτιά που τα έκαψε, είναι ο λόγος του Θεού, που για χάρη της μελετούσες".

Στάρετς Παρθένιος

Καθαρότητα του σώματος - θεωρούμε κατευθείαν ότι δεν είναι φυσιολογικό!

 

Οι άγιοι της Εκκλησίας μας - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΕΚΤΗ (7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021) 

«ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι» (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 4) 

Αἱ … αὐτοσυστάσεις!

Εἶναι μία ἔκφρασις κοινωνικῆς εὐγενείας! Εἶναι ἕνας ὄμορφος τρόπος γνωριμίας καὶ συνεργασίας! Εἶναι, τέλος ἡ … παρουσίασις τοῦ ἑαυτοῦ μας, τῆς ταυτότητός μας. Ὅταν εὑρισκόμεθα μεταξὺ ἄλλων ἀνθρώπων καὶ ὀφείλομεν νὰ τοὺς πλησιάσωμεν, … θὰ πρέπῃ καὶ νὰ αὐτοσυστηθῶμεν. Ποῖοι εἴμεθα, τί ἐπαγγελώμεθα, καὶ ἄλλα τινα στοιχεῖα τὰ ὁποῖα συνήθως μᾶς ζητοῦνται, προκειμένου νὰ γνωρισθῶμεν … Ἡ αὐτοσύστασις εἶναι ὁ τρόπος διὰ τοῦ ὁποίου … ἐρχόμεθα … πλησίον τῶν ἀνθρώπων!

Ὅμως αἱ συστάσεις τὰς ὁποίας δίδομεν, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖναι ποὺ μᾶς δίδονται ἀπὸ τοὺς ἄλλους, δὲν εἶναι πάντοτε … ἀρεσταὶ καὶ ἀποδεκταί! Ὅταν προσδιορίζομεν τὸν ἑαυτόν μας, ὡς ἀσχολούμενον μὲ καθημερινὰς καὶ συνήθεις ἐργασίας, καὶ ζῶντας τὸν συνήθη καθημερινὸν βίον, διακρίνομεν ἀπὸ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τὴν «εὐγενῆ» τάξιν, (πλουσίους, ἐπιχειρηματίας, πολιτικούς, καθηγητὰς Πανεπιστημίων κ. ἄ.), ἕναν δισταγμὸν καὶ μίαν τυπικὴν προσέγγισιν (τὴν ἀπολύτως ἀπαραίτητον). Ἀντιθέτως δε, αἱ προσεγγίσεις μεταξὺ προσώπων τῆς ἰδίας … κατηγορίας, ἔχουσι περισσοτέρας … διαχύσεις καὶ … περισσεύοντας λόγους!

Αἱ «ἀποστάσεις», ὅμως αὐξάνονται ἀκόμη περισσότερον, ὅταν εἰς τὰς τοιαύτας κοινωνικὰς συναντήσεις, εὑρεθῶσι καὶ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι θέλουσι νὰ παρουσιάσωσι τὸν τρόπον ζωῆς των, ἢ τὰς πνευματικάς των ἀναζητήσεις, ἢ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν των, ἢ ἄλλας τινας θρησκευτικὰς κινήσεις των, διὰ τῶν ὁποίων ἐκφαίνεται ἡ σχέσις των μετὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Κυρίου. Τότε … τοιαῦται συστάσεις ἀπαγορεύονται! Καὶ ἂν ἀκόμη, ἐξαιρέτως, ἐπιτραποῦν, τότε … ἡ ἀποστροφὴ πρὸς τὰ τοιαῦτα ἄτομα γίνεται περισσότερον ἔντονος καὶ … θρασεῖα καὶ ἐνδεχομένως «ἐμπλουτίζεται» καὶ μὲ λόγους περιφρονητικοὺς ἢ καὶ προσβλητικούς! Οἱ τοιοῦτοι ἄνθρωποι, δὲν ἔχουσι «θέσιν» ἀναμέσον τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων καὶ ἐπιδιώκεται ἡ ἀπομάκρυνσις αὐτῶν ἐκ τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου.

 

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι.

Ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ὁμιλῶν καὶ ἐκ μέρους ὅλων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, παρουσιάζει καὶ συνιστᾷ τὸν ἑαυτόν του χωρὶς τὰ κοινωνικὰ … ἀπαιτούμενα τὰ ὁποῖα προανεφέραμεν! Δὲν ὁμιλεῖ διὰ τὴν καταγωγήν του ἢ διὰ τὴν εὑρυτάτην μόρφωσίν του, ἀλλὰ διὰ τὴν Ἀποστολικήν του διακονίαν! «ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι»! Αὐτὴ εἶναι ἡ «ταυτότητά» του! Δὲν διστάζει νὰ παρουσιάζῃ τὸν ἑαυτόν του μὲ τὰ συγκεκριμμένα στοιχεῖα, ἔστω καὶ ἂν γνωρίζει ὅτι, ἀφ’ ἑνός μεν, τὰ τοιαῦτα στοιχεῖα ἐδημιούργουν γύρω του, ἐν πολλοῖς, ἐχθροὺς καὶ ἀντιπάλους, ἀφ’ ἑτέρου δε, ὡς προείπωμεν, εἶχεν ἀρκετὰς «περγαμηνὰς» κοσμικῆς καὶ πνευματικῆς μορφώσεως, εὐγενοῦς καταγωγῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς Ρωμαϊκῆς προελεύσεώς του, στοιχεῖον τὸ ὁποῖον τοῦ προσέδιδε, ἰδιαίτερον κῦρος! Ταύτην τὴν Ρωμαϊκὴν του καταγωγήν, δύο μόνον φορὰς «ἐξεμεταλεύθη», καὶ ὄχι διὰ νὰ … προβληθῆ, ἀλλὰ διὰ τὴν ἀτομικήν του προστασίαν ἀπὸ τὴν Ρωμαϊκὴν σκληρότητα καὶ βίαν, ὡς ἀναγινώσκομεν εἰς τὰς Ἀποστολικὰς Πράξεις (Πράξ. ΙΣΤ΄ 37, ΚΒ΄ 25).

Χαίρει, ὅμως, καὶ καυχᾶται, … ὡς διάκονος Χριστοῦ! «Χάριν» δὲ ταύτης τῆς ἰδιότητός του, ὡς ὁ ἴδιος περιγράφῃ, … «ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις· ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι» (Α΄ Κοριν. ΙΑ΄ 23-27).

 

Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἦλθεν εἰς τὴν μνήμην μου, ἐν προκειμένῳ, μία περίπτωσις ἑνὸς Ἁγίου Μάρτυρος ὅστις καὶ ἔμεινεν εἰς τὴν ἱστορίαν … ἀνώνυμος, - εἷς ἐκ τῶν ἑκατομμυρίων ἀνωνύμων Ἁγίων, - ὅστις, ὅταν προσήχθῃ εἰς τὸν εἰδωλολάτρην ἡγεμόνα διὰ νὰ ἀνακριθῇ καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁδηγηθῇ εἰς τὸν μαρτυρικὸν θάνατον, ἠρωτήθη παρὰ τοῦ ἡγεμόνος, ποῖον ἦτο τὸ ὄνομά του, ποία ἡ καταγωγή του, ποία ἡ ἡλικία του, ποῖαι αἱ γνώσεις του, ποῖα, ἐν γένει, τὰ προσόντα του … καὶ ἐκεῖνος εἰς κάθε μίαν ἐκ τούτων τῶν ἐρωτήσεων, ἀπήντα μὲ μίαν μόνον δίλεκτον ἀπάντησιν! «Χριστιανὸς εἰμί»! Ἀνέφερα τοῦτο τὸ μοναδικὸν καταγεγραμμένον περιστατικόν, ὄχι, διότι ἐνδεχομένως δὲν ὑπῆρξαν καὶ ἄλλα παρόμοια, οὔτε, ἀσφαλῶς, διὰ νὰ δείξω, τὰ λεκτικὰ λογοπαίγνια, τὰ ὁποῖα, ἴσως κάποιοι θεωρήσουν, ὅτι ἔκανε ὁ συγκεκριμμένος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ! Δὲν ἦσαν ἐκεῖναι αἱ φρικώδεις στιγμαὶ τοῦ μαρτυρίου, … εὐκαιρίαι διὰ ἐπίδειξιν … εὐφυΐας καὶ λογοπαιγνίων. Ἀντιθέτως, μέσα εἰς τὰς δύο ταύτας λέξεις, ἐκρύπτετο ἡ … ὅλη ζωή του καὶ ἅπαν … τὸ καύχημά του!

Παρομοίαν δὲ στᾶσιν καὶ ὁμολογίαν, ἐπέδειξαν – διὰ ποικίλων τρόπων – καὶ ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Πίστεως ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ συνεχίζουν νὰ ἐπιδεικνύουν, ὅσοι ἔταξαν ἑαυτοὺς εἰς τὴν πρὸς Κύριον στρατείαν καὶ μαθητείαν. Οὗτοι, ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, ζῶσι καὶ ἀναπνέουσι μὲ τὸ … Θεῖον Ὄνομα καὶ Τοῦτο ἐπιδεικνύουσι, καὶ ἐν τούτῳ καυχῶνται, καὶ τοῦτο ἔχουσι «γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν» (Ρωμ. Β΄ 15).

 

Περὶ τίνων … καυχώμεθα καὶ αὐτοσυνιστώμεθα;

Δὲν προτίθεμαι ἐν προκειμένῳ νὰ προσπαθήσω νὰ ἐκθέσω τὰ … καυχήματα τῶν ἀνθρώπων, οὔτε ἐπίσης νὰ κατηγορήσω δι’ αὐτὰ τοὺς … καυχωμένους! Πιστεύω ὅτι ἅπαντες ὅσοι ἐκαυχήθησαν καὶ καυχῶνται διὰ κοσμικά, καὶ μικρά, καὶ ἀσήμαντα, καὶ φθαρτά, καὶ ἁμαρτωλὰ πράγματα καὶ κατορθώματα, «ἀργὰ ἢ γρήγορα» … μετενόησαν καὶ ἤλλαξαν τὰς πεποιθήσεις των! Περισσότερον … ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι «ἐπεποίθησαν» εἰς τὸν πλοῦτον καὶ τὰ ἀξιώματα καὶ τὴν εὐμορφίαν, ἀλλὰ καὶ τὰς κοσμικὰς καὶ ἁμαρτωλὰς ἀγάπας … ἦλθεν ἡ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποίαν … ἔκλαυσαν καὶ ἀνεστέναξαν καὶ ἐνδομύχως «ηὐχήθησαν» μετανοημένοι, τὴν γνωστὴν παροιμιακὴν φράσιν, «στερνή μου γνώση … νὰ σ’ εἶχα … πρῶτα»!

 Ὅσοι ὅμως ἐκαυχήθησαν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τὴν Ὀρθόδοξον, διὰ τὴν Ἁγίαν ἡμῶν Πίστιν, διὰ τὸν Τίμιον Σταυρόν, διὰ τὴν φύλαξιν τῶν Θείων ἐντολῶν καὶ θεσμίων, διὰ τὴν Μυστηριακήν των ζωήν, ἔτι δε περισσότερον διὰ τὴν ἀγάπην των καὶ τὰ μαρτύρια καὶ τὸ αἷμα των ὑπὲρ τῆς Οὐρανῶν Βασιλείας, οὗτοι - ὡς διδασκώμεθα ἐκ τῆς ἱστορίας - ἔστω καὶ ἂν ὑβρίσθησαν, ἢ ἐλοιδωρήθησαν, ἢ ἐσυκοφαντήθησαν, ἢ …, ἢ …, ἢ …, τὰ καυχήματά τους τοὺς ἐδικαίωσαν καὶ σήμερον ἀπολαμβάνουσι τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ οὐρανίους ἀπολαύσεις τοῦ Παραδείσου! «καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου» (Λουκ. ΣΤ΄ 35), ὑπεσχέθη ὁ Κύριος, καὶ εἶναι Οὗτος, … «πιστὸς ἐν τοῖς λόγοις Αὐτοῦ»!

 

                                                                                                Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

                                                                                          Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2021

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Η αγία Φιλοθέη των Αθηνών - Ταινία

 

Ο Δήμος Φιλοθέης-Ψυχικού οργανώνει διαδικτυακή προβολή της ταινίας της Μαρίας Χατζημιχάλη-Παπαλιού "Φιλοθέη, η Aγία των Αθηνών" ανήμερα της εορτής της Αγίας Φιλοθέης στις 19 Φεβρουαρίου, τιμώντας την γυναίκα της οποίας το όνομα φέρει ο Δήμος. Πρόκειται για ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ γύρω από μια μεγάλη μορφή που έδρασε στην τότε Αθήνα της Τουρκοκρατίας και ιδιαίτερα στην περιοχή που σήμερα είναι ο Δήμος Φιλοθέης Ψυχικού. 

Η ταινία, της οποίας τα γυρίσματα έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, τη Βενετία, την Αττική και σε νησιά, έχει συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ κι έχει συγκεντρώσει εξαιρετικές κριτικές. Η Αγία Φιλοθέη θεωρείται προδρομική μορφή για την Επανάσταση του 1821. Τον 16ο αιώνα, στην κορύφωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μια γυναίκα ορθώνει το ανάστημα της. Αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα, ελευθερώνει άνδρες και γυναίκες από τα σκλαβοπάζαρα, ιδρύει το πρώτο στην Ελλάδα και την Ευρώπη σχολείο γυναικών, χτίζει νοσοκομείο όπου νοσηλεύονται Έλληνες, Τούρκοι και Φράγκοι, προσφέρει καταφύγιο σε κακοποιημένες γυναίκες ασχέτως φυλής και θρησκεύματος. Μέρος της δραστηριότητας αυτής λαμβάνει χώρα στην ευρύτερη περιοχή της Φιλοθέης και του Ψυχικού, όπου ήταν τα οικογενειακά της χτήματα. Για το έργο της και την πίστη της στην ελευθερία του ανθρώπου βασανίστηκε και είχε μαρτυρικό θάνατο το 1589. Το πρωτοπόρο κοινωνικό της έργο, συνεχίστηκε από άλλους και άνοιξε το δρόμο για την Ελληνική Επανάσταση. Η δράση της Αγ. Φιλοθέης αποτελεί έμπνευση και ο αγώνας της για ν’ αλλάξει ο κόσμος είναι αυτό που τη συνδέει με το σήμερα. Έτσι, πέρα από την ταινία, στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα παρακολουθήσουμε μεταξύ άλλων σε βίντεο την νεαρή αγωνίστρια για τα δικαιώματα των κοριτσιών στην εκπαίδευση Μαλάλα Γιουσαφζάι (Νόμπελ Ειρήνης και βραβείο από τη Διεθνή Αμνηστία)

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2020

      Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Δεκέμβριος 2020

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Δεκεμβρίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου, το οποίο μπορείτε να... ξεφυλλίσετε!

Αυτό είναι πέρα για πέρα Αληθινό!

Και δυστυχώς το κάνουμε πολλοί χριστιανοί...

Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας!

Το γνώρισμα του... Αγίου! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΡΙΑΚΟΣΤΗ ΠΡΩΤΗ (24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021)

«Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς 

σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ» (Α΄ Τιμ. Α΄ 15). 

Τὸ γνώρισμα τοῦ … Ἁγίου! 

Ποιός, ἀλήθεια, εἶναι ὁ Ἅγιος; Κατ’ ἐπανάληψιν ἀκούομεν τὴν συγκεκριμμένην αὐτὴ λέξιν, ἀλλ’ ὅμως, ἴσως δὲν γνωρίζομεν … περὶ τίνος πρόκειται! Πολλοὶ θεωροῦν, ὅτι ὁ Ἅγιος εἶναι ὁ … ἀναμάρτητος καὶ ἀμέτοχος τῆς ἁμαρτίας, ἐνῶ ἄλλοι πιστεύουν ὅτι  Ἅγιος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ προσεύχεται, ποὺ ἐκκλησιάζεται, ποὺ νηστεύει, ποὺ ἐλεεῖ καὶ ἀγαπᾷ τὸν συνάνθρωπό του, καὶ … γενικῶς ζεῖ κατὰ τρόπον εὐάρεστον εἰς τὸν Θεόν! Ὑπάρχει, δὲ τέλος, καὶ ἡ μερίδα τῶν … ἐκτιμώντων, ὅτι Ἅγιος εἶναι ὁ … καλὸς ἄνθρωπος - ὅπως, βεβαίως, ἐκτιμοῦν οἱ τοιοῦτοι τὸν … καλόν! 

Καὶ ὅμως, χωρὶς περιστροφάς, θὰ εἴπωμεν καὶ θὰ τονίσωμεν, ὅτι Ἅγιος εἶναι ὁ … πρῶτος καὶ χειρότερος ἁμαρτωλός! Διὰ νὰ προλάβωμεν δε, τὴν οἵανδήποτε παρεξήγησιν, προσθέτομεν εἰς τὴν ἀνωτέρω διαπίστωσιν, … ἐκεῖνος ποὺ θεωρεῖ τὸν ἑαυτόν του, πρῶτον καὶ χειρότερον ἁμαρτωλόν! Ἐκεῖνος ποὺ πιστεύει τὴν … ἐνοχὴν καὶ τὴν ἁμαρτωλότητά του, καὶ δέχεται τὴν προσβολὴν καὶ τὴν ἀποστροφὴν τῶν ἄλλων …! Δηλαδή, κατὰ τὸ Εὐαγγέλιον, Ἅγιος εἶναι ὁ τελώνης ἐκεῖνος τῆς γνωστῆς παραβολῆς «τοῦ τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου» τὸν ὁποῖον … ἐδικαίωσεν ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνος ὁ κακοῦργος καὶ ληστής, ποὺ συνεσταυρώθη μετὰ τοῦ Κυρίου καὶ ἀφοῦ ὡμολόγησε καὶ τὴν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ ἀλλὰ καὶ τὴν … δική του ἐνοχήν, ἠξιώθη τοῦ Παραδείσου, κατὰ τὴν Θείαν βεβαίωσιν! 

Αὐτὸ ἦταν τὸ κοινὸ χαρακτηριστικὸ γνώρισμα ὅλων τῶν Ἁγίων˙ νὰ βλέπουν καὶ νὰ θεωροῦν ὡς τὸν χειρότερο ἁμαρτωλό … τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό τους καὶ νὰ μετανοοῦν συνεχῶς διὰ τὰ ἁμαρτίας των! Οὐδεὶς ἐκ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐθεώρησε τὸν ἑαυτόν του ὡς … κάτι περισσότερον τοῦ … μηδενός, ἀντιθέτως δε, μελετῶντες τοὺς βίους των, διαπιστοῦμεν αὐτὸν τὸν … «κοινὸν παρονομαστὴν» εἰς ὅλους! Τὴν ἀπαξίωσιν μὲ τὴν ὁποίαν ἔβλεπον τὴν ἀξίαν μὲ τὴν ὁποίαν τοὺς περιέβαλεν ὁ κόσμος! 

Ὁ πρῶτος ἁμαρτωλός. 

Μὲ αὐτὰς τὰς δύο λέξεις, χαρακτηρίζει σήμερον εἰς τὴν ἀποστολικὴν περικοπήν, ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτόν του, καὶ μάλιστα εἰς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι τὸν θεωροῦν Πνευματικὸν ἡγέτην καὶ … Ἅγιον ἄνθρωπον καὶ διδάσκαλον τῆς Θείας διδασκαλίας …! Ἔχων ὑπ’ ὄψιν του, ὄχι μόνον τὸ βεβαρυμμένον παρελθόν του, ἀλλὰ καὶ τὰς καθημερινὰς ἁμαρτίας του, θεωρεῖ ὅτι ἔχει ὑπερβεῖ τοὺς … πάντας εἰς τὴν ἁμαρτωλότητα! Ἔστω καὶ ἂν ὁ Κύριος διὰ τοῦ Βαπτίσματος τὸν ἀπήλλαξεν ἀπὸ τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθόν του, ἔστω καὶ ἂν ἠξιώθη νὰ διδαχθῇ τὰς Οὐρανίους ἀληθείας διὰ ἀποκαλύψεως ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου - ὅπως ὁ ἴδιος διαβεβαιώνει ἐκεῖ εἰς τοὺς Γαλάτας Α΄ 12 - ἔστω καὶ ἂν ἠξιώθη νὰ φθάσῃ εἰς τὸν Παράδεισον ἐνῶ ἀκόμη εὑρίσκετο εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, - «ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. … εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» (Β΄ Κορ. ΙΒ΄ 2-4) - ἔστω καὶ ἂν τὸν ἠξίωσεν ὁ Κύριος, κατ’ ἐπανάληψιν νὰ θαυματουργῇ, … ἡ ἰδέα περὶ τοῦ ἑαυτοῦ του ἦτο ἡ, ἐν προκειμένῳ, ἐπιγραφομένη˙ «Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ» (Α΄ Τιμ. Α΄ 15)! 

Μά, τί ἁμαρτίες θὰ μποροῦσε νὰ ἔχῃ ἕνας … Ἀπόστολος Παῦλος; Εἶναι τὸ ἐρώτημα ποὺ αὐτομάτως γεννᾶται στὸ λογισμὸ τοῦ κάθε λογικοῦ Χριστιανοῦ. Καὶ ὅμως … ἐὰν ἀναλογισθῶμεν τὸν «γενικὸν κανόνα» ὁ ὁποῖος ἰσχύει γιὰ κάθε ἄνθρωπο, θὰ παραδεχθῷμεν ὅτι ὄντως καὶ ὁ Θεῖος Παῦλος ἦτο ἕνας … ἁμαρτωλός! Βεβαίως, δὲν ἔχει τὰς ἁμαρτίας τῶν πολλῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων˙ ὅμως, ὁ ἴδιος αἰσθάνεται, πολὺ βεβαρυμμένος ἀκόμα καὶ δι’ ἐκεῖνα διὰ τὰ ὁποῖα … οἱ ἄλλοι δὲν ἔχουν τὴν παραμικρὰν ἐνόχλησιν! Ἡ εὐαίσθητος συνείδησίς του, τὸν ἐλέγχει ἀκόμη καὶ διὰ τὸν παραμικρὸν λογισμὸν καὶ τὴν ἐλαχίστην περιττὴν «κουβέντα», ποὺ διὰ τὸν πολὺν κόσμον εἶναι … αὐτονόητος ἢ καὶ ἀπαραίτητος! Αὐτὴ ἡ αὐστηρὰ αὐτοκριτική, διογκώνει τὰ ἁμαρτήματά του καὶ τὸν ὑποχρεώνει νὰ βλέπῃ τὸν ἑαυτόν του ὡς ἐλεεινότερον ὅλων τῶν ἀνθρώπων! 

Τὴν τοιαύτην αὐτοκριτικήν, τὴν βλέπομεν εἰς ὅλους τοὺς Ἁγίους τοῦ Θεοῦ, καὶ διαπιστοῦμεν ὅτι … ἀναλόγως τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως, βλέπομεν - ἢ δὲν βλέπομεν - ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸν Θεόν! Συνήθως, ἡμεῖς οἱ ἁπλοὶ καὶ ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι, ἀρεσκόμεθα νὰ βλέπωμεν τὰ ἐλάχιστα ἢ καὶ ἀνύπαρκτα, καλά μας «ἔργα», τὰ ὁποῖα – εἰρήσθω ἐν παρόδῳ - μᾶς δίδονται ἀπὸ τὴν εὐσπλαχνίαν καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου, καὶ … παρρηγορούμεθα! Οἱ Ἅγιοι, ὅμως, ἔβλεπον καὶ βλέπουσι, τὴν … παραμικρὰν ἁμαρτίαν των, ὡς ἀπαράδεκτον καὶ ἀδικαιολόγητον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ! Ἔβλεπον ὅτι καὶ ἡ ἐλαχίστη ἁμαρτία των τοὺς ἀπέκοπτε καὶ τοὺς ἀπεμάκρυνε ἀπὸ τὸ Θεῖον Ἔλεος! Διὰ τοῦτο καὶ βλέπομεν – μελετῶντες τοὺς βίους τῶν ἁγίων μας - ὅτι … οὐδέποτε ἔβλεπον ὅ,τιδήποτε καλὸν εἰς τὸν ἑαυτόν τους, καὶ κάθε ἀρετήν των ἀλλὰ καὶ κάθε … πνευματικήν των πρόοδον, τὴν ἐθεώρουν … δῶρον Θεοῦ! 

Ἡμεῖς … ποῖοι εἴμεθα; 

Ἂν θὰ ἦτο δυνατόν, νὰ καλέσωμεν ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, νὰ καταθέσουν τὴν γνώμην των περὶ τοῦ ἑαυτοῦ των, … ἕνα τεράστιον ποσοστὸν ἐγγίζον τὸ ἀπόλυτον 100% θὰ ὡμίλῃ διὰ τὸν ἑαυτόν των μὲ τὰ κολακευτικότερα λόγια! Ἐλάχιστοι θὰ ἦσαν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐμφορούμενοι ἀπὸ πνεῦμα εἰλικρινείας καὶ ταπεινώσεως, θὰ κατεδίκαζον ἑαυτούς, … καὶ ἀκόμη ὀλιγώτεροι θὰ ἔβλεπον τοὺς … πάντας ἀνωτέρους των ὡς πρὸς τὴν πνευματικὴν ἀξίαν καὶ ἀρετήν! Καὶ οὗτοι εἶναι οἱ … ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ! 

Εἰς συναντήσεις καὶ συζητήσεις καὶ αὐτοκριτικὰς καὶ περιαυτολογίας, δυσφοροῦμεν καὶ δυσανασχετοῦμεν ἀκούοντες τοὺς … πολλούς, νὰ ἀναβιβάζουν ἑαυτοὺς εἰς δυσθεώρητα ὕψη ἀρετῆς, καὶ νὰ καταβιβάζουν ἀντιστοίχως τοὺς λοιπούς, τοὐλάχιστον … κάτω τῶν ποδῶν των! Τί κι’ ἂν δὲν διαθέτουν ἴχνος πνευματικότητος, τί κι’ ἂν ζοῦν τὴν πλέον κοσμικὴν καὶ ἁμαρτωλὸν ζωήν, τί κι’ ἂν δὲν γνωρίζουν τί θὰ ’πῇ … μυστηριακὴ ζωὴ ἢ νηστεία ἢ προσευχὴ ἢ ἐκκλησιασμὸς ἢ ἠθικὴ ζωή, … θεωροῦσιν ὅτι οἱ … ἄλλοι εἶναι ἀσυγκρίτως κατώτεροί των! Πολὺ φοβοῦμαι δε, ὅτι μεταξὺ τούτων, προέχουσαν θέσιν κατέχομεν καὶ ἡμεῖς οἱ θεωροῦντες ἑαυτούς, … ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας! 

Ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, μᾶς δίδει τὸ τέλειον παράδειγμα τῆς εἰλικρινοῦς αὐτοκριτικῆς καὶ ταπεινώσεως! Ἀκολουθῶν μὲ ἀκρίβειαν τὸν Θεῖον Λόγον, «εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος» (Μάρκ. Θ΄ 35), μᾶς καθοδηγεῖ εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Κυρίου. Διότι ἐκεῖ θὰ φθάσωμεν, μόνον ὡς … ταπεινοὶ ἁμαρτωλοί, καὶ ὄχι ὡς … ὑπερήφανοι «ἅγιοι»! 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2021

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης

Ο Άγιος Ισίδωρος στο Κάβο Σίδερο, το ανατολικότερο άκρο της Κρήτης (4 Φλεβάρη)

Στο ανατολικότερο άκρο της επαρχίας Σητείας που είναι και το ανατολικότερο άκρο της Κρήτης στο ακρωτήριο Κάβο Σίδερο το αρχαίο Σαμώνιο και πάνω σε ένα κωνικό λόφο κοντά σε βράχια που τα δέρνουν μανιασμένα κύματα είναι φωλιασμένο το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτη .

Ο όσιος Iσίδωρος ο Πηλουσιώτης (περ.370 – περ.435 ή 450 μ.Χ.) ήταν μοναχός, εκκλησιαστικός πατέρας και συγγραφέας από την Αίγυπτο. Ονομάζεται Πηλουσιώτης επειδή πιθανώς ασκήτευσε και ήταν ηγούμενος μονής κοντά στο αρχαίο Πηλούσιο στο σημερινό Πόρτ Σάιντ.

Ασχολήθηκε με τη μελέτη των Γραφών και την υπεράσπιση της Ορθοξίας (εναντίον του Νεστορίου)

Κατά το λεξικό του Σούδα,  ο Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης συνέγραψε τρεις χιλιάδες επιστολές, που είναι αφιερωμένες στην ερμηνεία της Αγία Γραφής.

Η μνήμη του εορτάζεται στις 4 Φεβρουαρίου.

Όταν κατέκτησαν την Αίγυπτο οι Άραβες,  κυνηγημένοι μοναχοί από το μοναστήρι του Αγίου Ισιδώρου κατέφυγαν στον Ανατολικό άκρο της Κρήτης και ίδρυσαν νέα  μονή. Από αυτό το μοναστήρι πήρε το όνομά του όλο το ακρωτήρι το Κάβο Σίδερο (Ακρωτήριο Ισίδωρος).

Η ύπαρξη ναού του Αγίου Ισιδώρου στην περιοχή (ναός με δυο μοναχούς), αναφέρεται από τον Φλωρεντινό ιερέα Μπουοντελμόντι που περιηγήθηκε το νησί κατά το 1415. Η ανασκαφική έρευνα που έγινε το 1985, απεκάλυψε πράγματι ερείπια εκκλησίας που τα ευρήματα της δείχνουν πως η διάρκεια της ζωής της ήταν από τα μέσα του 14ου μέχρι τις αρχές του 17ου αιώνα οπότε προφανώς καταστράφηκε από τις τούρκικες επιδρομές.

Κοντά στα ερείπια της είναι το νεότερο ταπεινό εκκλησάκι που φαίνεται πως ανοικοδομήθηκε την εποχή της θρησκευτικής ανοχής.

Κάποια στοιχεία άντλησα από την Βικιπέντια και από το άρθρο του Μιχ.  Πατεράκη στην εφημερίδα Μεσόγειο για το μοναστήρι από όπου και η πιο κάτω φωτογραφία

Η πρόσβαση από τη στεριά απαγορεύεται, καθώς είναι στρατιωτική ζώνη. Οι  πύλες της ναυτικής βάσης ανοίγουν μόνο κατά την εορτή του Αγίου Ισιδώρου στις 4 του Φλεβάρη. Επισκέπτες από όλη την Κρήτη έρχονται τη μέρα αυτή στο Κάβο Σίδερο, όχι μόνο να προσκυνήσουν αλλά και για να μαζέψουν αγριαγκινάρες που φύονται στην περιοχή. Δίπλα στην εκκλησία, υπάρχει μια πολύ όμορφη μικρή παραλία

Κατά την εποχή της αραβικής κατάκτησης της Αιγύπτου από τους Άραβες μοναχοί της μονής κατέφυγαν στο ανατολικό άκρο της Κρήτης .

Σύμφωνα με τον κο Αντώνη Βασιλάκη, Αναγνώστης, μεταφραστής, Πελασγικών, μινωικών γραφών, ( βλ.επόμενη φωτο)  Το ακρωτήρι λέγεται Σίδερο, από το όνομα του Αγίου. Λέγεται και Σαμώνιον , από τον ναό της Σαμωνιας Αθηνάς, ο οποίος βρίσκεται στο σημείο που δείχνω με το Βέλος. Ακόμα παλαιότερα , σύμφωνα με την επιγραφή PRA 1, της  Πραισού, εδώ ήταν, ο ξακουστός ναός, της Μεγάλης μητέρας.

Παντού αναφέρεται ότι , Σαμωνία, ήταν το επίθετο της Αθηνάς στην Κρήτη. Κανένας όμως δεν γνωρίζει, γιατί έχει αυτό το όνομα στην Κρήτη. Δεν έδωσε η Αθηνά το επώνυμο Σαμώνιον στο ακρωτήρι, αλλά έγινε το αντίστροφο. Το τοπωνύμιο Σαμώνιον, προϋπήρχε του ναού της Αθηνάς. Μετά από αποψινή έρευνα μου, βρήκα ότι, Σαμώνιον, θα πει, το ακρωτήρι του Ποσειδώνα. Ήταν προσωνύμιο του Ποσειδώνα η λέξη Σάμιος.

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2021

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

«Κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα». - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  ΤΡΙΑΚΟΣΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021)

«Εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι 

ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι» (Α΄ Τιμ. Δ΄ 10).

Τὸ διπλοῦν «φορτίον». 

Ὁ ἀγὼν τοῦ Ὀρθοδόξου χριστιανοῦ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι πάντοτε ἐπώδυνος ἀλλὰ καὶ … διπλοῦς! Εἶναι ἀφ’ ἑνός, ἀγὼν ἀρνήσεως ὅλων τῶν ἐγκοσμίων ἡδονῶν καὶ ἀπολαύσεων εἰς τὰς ὁποίας κυλίεται καὶ ἀρέσκεται ὁ κοσμικὸς ἄνθρωπος, καὶ ἀφ’ ἑτέρου … καὶ ἐν συνεχείᾳ, εἶναι ἀγών μαρτυρικός, ἐφ’ ὅσον ἡ ἄρνησις τῶν ἐγκοσμίων, φέρει τὸν ἀγωνιστὴν χριστιανόν, εἰς μίαν διαρκῆ ἀλλὰ καὶ ὀδυνηρὰν ἀντιπαράθεσιν μὲ τὸ κοσμικὸν τοῦτο πνεῦμα. Συνεπῶς … κόπος καὶ ὕβρις, εἶναι τὸ διπλοῦν «φορτίον» τὸ ὁποῖον πρέπει νὰ αἴρει ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ! Κόπος, … διότι δὲν εἶναι ἁπλοῦν καὶ εὔκολον, νὰ ἀποστασιοποιῇται καὶ νὰ χωρίζεται κάποιος ἐκ τῶν κοσμικῶν ἀπολαύσεων καὶ ἡδονῶν, ἀλλὰ καὶ … ὕβρις καὶ περιφρόνησις καὶ ἀποστροφή, ἀκόμη καὶ ἐκ τῶν ἰδίων … οἰκογενῶν ἡμῶν, διὰ νὰ ἐπαληθεύεται διαχρονικῶς ὁ Θεῖος Λόγος, «παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων καὶ συγγενῶν καὶ φίλων καὶ ἀδελφῶν, καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου» (Λουκ. ΚΑ΄ 16-17). 

Τὸ διπλοῦν τοῦτο «φορτίον» εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἀξιολογεῖται ὑπὸ τοῦ Κυρίου καὶ τὸ ὁποῖον καταξιώνει τὸν ἀγωνιστὴν εἰς τὴν κοπιώδη πορείαν του πρὸς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν! Καὶ τοῦτο τὸ «φορτίον», ἐσήκωσαν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖοι ἀπολαμβάνουσι σήμερον τῶν Οὐρανίων ἀγαθῶν τὴν ἀπόλαυσιν, καὶ τοὺς ὁποίους καθιέρωσεν ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἵνα τιμῶνται καὶ παραδειγματίζουσιν ὅλους ἡμᾶς οἵτινες εἴμεθα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. 

«Κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα». 

Εἰς τὰς δύο ταύτας λέξεις, περικλείει ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, τὸν ἀγῶνα του τὸν ὁποῖον ἤδη ἀνωτέρω, περιεγράψαμεν. Δίδει, ὅμως, οὗτος, ἰδιαιτέραν σημασίαν καὶ ἀξίαν εἰς τοῦτον τὸν ἀγῶνα, ἐφ’ ὅσον τονίζει ὅτι οὗτος γίνεται μὲ τὴν ἐλπίδα εἰς τὸν … «ζῶντα Θεόν»! Δὲν εἶναι ἀγὼν κοσμικός! Δὲν εἶναι ἀγὼν διὰ τὴν ἐξασφάλισιν τῶν … πρὸς τὸ ζῆν! Δὲν εἶναι ἀγὼν διὰ τὴν ἐπίτευξιν «ὑψηλῶν» κοσμικῶν στόχων καὶ σκοπῶν! Δὲν εἶναι ἀγὼν διὰ τὴν ἀπόκτησιν χρημάτων καὶ ἄλλων ὑλικῶν στοιχείων! Δὲν εἶναι, τέλος, ἀγὼν διὰ ἀπολαύσεις γηΐνας καὶ φθαρτάς! Εἶναι ἀγὼν πνευματικὸς καὶ ἱερός! Ἀφ’ ἑνός, μὲ σκοπὸν τὴν μετὰ τοῦ Θεοῦ πορείαν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην καὶ μετὰ θάνατον, πλησίον Αὐτοῦ εἰς τὴν Οὐράνιον δόξαν καὶ Βασιλείαν, καὶ ἀφ’ ἑτέρου, ἀγὼν ἐναντίον τοῦ ἀρχεκάκου ἐχθροῦ καὶ τῆς, κάθε μορφῆς, ἁμαρτίας. «Ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. ΣΤ΄ 12). 

Ὁ ἀγὼν τοῦ Θείου Παύλου εἶναι ἡ προσπάθειά του διὰ τὴν ἐπίτευξιν τῶν ὅσων ἐπίστευσεν καὶ εἰς τὰ ὁποῖα ἤλπισεν! Ὁ ἀγὼν ὅμως οὗτος, προϋποθέτει κόπον καὶ ταλαιπωρίαν. Ὅπως εἰς κάθε ἀγῶνα, πρέπει νὰ καταβάλλεται καὶ ὁ ἀντίστοιχος κόπος, πολὺ περισσότερον δε, … εἰς τὸν πνευματικὸν ἀγῶνα! «Σὺ οὖν κακοπάθησον», λέγει εἰς τὸν μαθητήν του τὸν Τιμόθεον, «ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ. Ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ» (Β΄ Τιμ. Β΄ 3-5).

 Πολλοὶ ἀναρωτῶνται, διατί εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μας νὰ ὑπάρχουν τόσαι ἀπαγορεύσεις καὶ τόσαι στερήσεις καί, - ὡς ἀκούομεν συχνάκις εἰς τὰς βιογραφίας τῶν Ἁγίων, - καὶ σωματικαὶ ταλαιπωρίαι καὶ νηστεῖαι καὶ στερήσεις καὶ κάθε εἶδος κακοπαθείας; Ἡ ἀπάντησις εἰς τοῦτο τὸ ἐρώτημα εἶναι αὐτονόητος καὶ ἤδη … τὴν εἴπομεν. Ἐὰν, διὰ μικρὰς προόδους καὶ ἐπιτυχίας τῆς παρούσης ζωῆς, ὑπομένομεν καὶ θλίψεις καὶ ταλαιπωρίας καὶ στερήσεις καὶ πολλάκις στερούμεθα ἀκόμη καὶ τῶν ἀπολύτως ἀναγκαίων, πόσον περισσότερον πρέπει νὰ δεχόμεθα καὶ νὰ … χαιρόμεθα διὰ … στερήσεις καὶ ταλαιπωρίας αἱ ὁποῖαι καὶ μᾶς ἐγγυῶνται, τήν, παρὰ τοῦ ζῶντος Θεοῦ, αἰωνίαν ζωὴν καὶ ἀπόλαυσιν; Ἄλλωστε, τὴν τοιαύτην δύσκολον καὶ κοπιώδη πορείαν, μᾶς συνέστησεν καὶ μᾶς ὑπέδειξεν ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Πίστεώς μας, καὶ διὰ τοῦ ἰδίου παραδείγματος, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴς Θείας Αὐτοῦ διδασκαλίας! «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μάρκ. Η΄ 34) καὶ  «Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Ματθ. ΙΑ΄12), εἶναι δύο μόνον ἀπὸ τοὺς ἀπείρους λόγους Του, διὰ τῶν ὁποίων δεικνύει τὴν σκληρότητα τῆς πορείας ταύτης. 

Ἡ ἐλπὶς δημιουργεῖ τὴν ἀγωνιστικὴν διάθεσιν. 

Εἶναι αὐτονόητον, ὅτι διὰ νὰ διεξαχθῇ ἕνας ἀγῶνας, θὰ πρέπῃ νὰ ὑπάρχουν αἱ κατάλληλοι προϋποθέσεις καὶ αἱ ἐξ ἴσου κατάλληλοι συνθῆκαι, άλλὰ καὶ ἀντιστοίχως αἱ ἀφορμαὶ καὶ αἱ αἰτίαι …! Πρῶτος δὲ παράγων διὰ τὸν ἀγῶνα τὸν πνευματικὸν εἶναι, τὸ … ποῖος μᾶς καλεῖ εἰς τοῦτον καὶ τὰ κέρδη τὰ ὁποῖα θὰ ἀποφέρῃ! Τὰ ἴδια κριτήρια ἰσχύουν καὶ εἰς τὸν πνευματικὸν ἀγῶνα! Ἐδῶ, ὁ Κύριος καλεῖ καὶ προσκαλεῖ καὶ … «ὅστις θέλει» εἰσέρχεται εἰς τὸν «στίβον»! Ὅσοι ἐμπιστεύονται τὸν Θεόν, ἀναλαμβάνουν τὰ ὅπλα τῆς πίστεως καὶ «ἀντιμάχονται εἰς τὸν ἐχθρόν»! Ἀντιπαραθέτοντας, ὁ Θεῖος Παῦλος τοῦτον τὸν ἀγῶνα πρὸς τοὺς … ἀντιστοίχους, κοσμικούς, λέγει: «Οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἐν σταδίῳ τρέχοντες πάντες μὲν τρέχουσιν, εἷς δὲ λαμβάνει τὸ βραβεῖον; Οὕτω τρέχετε, ἵνα καταλάβητε. … ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν, ἡμεῖς δὲ ἄφθαρτον» (Α΄ Κορ. Θ΄ 24-25). 

Ἕνας δεύτερος παράγων διὰ τὴν ἐπιτυχίαν εἰς τοῦτον τὸν πνευματικὸν ἀγῶνα, εἶναι ἡ ἐκτίμησις τῶν «οὐρανίων στεφάνων» καὶ Θείων ἐπαίνων, τὰ ὁποῖα ἀναμένουσι τοὺς … νικητάς! Πάντοτε, ὁ κάθε ἀθλητής, πρὶν εἰσέλθει εἰς τὸν στίβον, ἐκτιμᾶ - πέραν τῆς νίκης – καὶ τὸ βραβεῖον, τὸ ὁποῖον θὰ παρουσιάζῃ ἔκτοτε, ὡς ἀπόδειξιν τῆς … «πρωτιᾶς» του! Ἐὰν τοῦτος ὁ στέφανος εἶναι ἀσημάντου ἀξίας, δὲν διεγείρει τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ ἀγωνιστοῦ διὰ τὴν συμμετοχήν του εἰς τὸν ἀγῶνα! 

Ἐπειδή, λοιπόν, αἱ ἐγγυήσεις εἰς τὸν πνευματικὸν ἀγῶνα εἶναι ἡ ἐλπὶς ἡμῶν «ἐπὶ Θεὸν ζῶντα», ἀς σπεύδωμεν κοπιῶντες καὶ ὀνειδιζόμενοι ἀλλὰ καὶ «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. ΙΒ΄ 2) 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Το πνευματικό "μπάζωμα" κατά τον άγιο Παΐσιο τον αγιορείτη.

Εἶναι δύσκολο νά γράψει κανείς, σήμερα, γιά θέματα Πίστεως. Ὅσοι Ἕλληνες Χριστιανοί ἔχουμε ἀπομείνει ἀπό τήν μανιώδη τάση αὐτοκαταστροφής μας, τόσες ἀπόψεις ὑπάρχουν καί περί τῆς ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. Το πνευματικό μας «μπάζωμα», κατά τον ἅγιο Παΐσιο τόν ἁγιορείτη, δέν μᾶς ἀφήνει νά δοῦμε καθαρά τά γεγονότα, ἀφοῦ, ἕνεκα τῶν πολλῶν μας ἁμαρτιῶν, ὑπάρχει πλήρης σύγχυση στόν νοῦ μας.

 

 Το μαγιό, το εσώρουχο και το κολάν!!!

Ἕνα χαρακτηριστικό, ἁπλό παράδειγμα, εἶναι ἀρκετό, γιά νά καταλάβουμε τό μέγεθος τῆς συγχύσεώς μας. Ἕνας φυσιολογικός ἄνθρωπος, ἄνδρας ἤ γυναῖκα, θά ντρέπονταν νά κυκλοφορήσει στήν ἀκροθαλασσιά μέ τά ἐσώρουχά του. Ἡ Μόδα ὅμως, ἐφηῦρε τά μαγιό. Τώρα, μέ τά μαγιό, μποροῦμε νά ἀπολαμβάνουμε ἄνετα τά μπάνια μας στήν θάλασσα, χωρίς ντροπή. Τα μαγιό, ὅμως, ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός ἱεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ἐσώρουχα μέ ἄλλο ὕφασμα! Τό εἶδος τοῦ ὑφάσματος εἶναι αὐτό πού προκαλεῖ τήν ἀνάσχεση τῆς ντροπῆς ἤ ἡ κάλυψη τοῦ σώματός μας; Μέ χοντρό ἀδιαφανές καλσόν, καμιά κοπέλα δέν θά τολμοῦσε νά κυκλοφορεῖ στούς δρόμους· τά πράγματα ἀλλάζουν, ὅταν αὐτό τό ὀνομάσουμε κολάν! Εἶναι πραγματικά ἀδιανόητο, ὅταν κάποιος προσπαθεῖ νά τό ἀναλογισθεῖ. Ἐάν δέν πέσουν τά λέπια ἀπό τούς πνευματικούς ὀφθαλμούς, δέν θά εἶναι δυνατόν νά ἔχουμε σαφῆ καί κριτική ματιά σέ ὅλα αὐτά πού μᾶς προστάζει ἡ Μόδα καί ὁ Πονηρός δημιουργός της. Δέν θά μπορέσουμε νά καταλάβουμε, ὅτι ὁ «βασιλιάς εἶναι γυμνός» καί τά ταγκαλάκια γελοῦν μαζί μας!

 

Ἀπό τά μικρά, αὐτά πού κάποιοι ἀποκαλοῦν λεπτομέρειες καί δέν ἀσχολοῦνται μέ αὐτές (ὄχι ὅτι ἀσχολοῦνται μέ τά μεγάλα), ἔρχονται καί τά μεγάλα, καί ἐάν, ὅπως λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες, δέν μποροῦμε νά ποῦμε «ὄχι» ἤ νά διορθώσουμε τά μικρά, πῶς θά ποῦμε «ὄχι» ἤ θά διορθώσουμε τά μεγάλα;

 

 Αλλοίωση λίγο-λίγο

Ἐξάλλου, εἶναι παρατηρημένο ὅτι ἡ τεράστια πνευματική ἀλλοίωση πραγματοποιήθηκε στήν πατρίδα μας ὅλα αὐτά τά χρόνια, σιγά-σιγά καί λίγο-λίγο, μέ μικρές δόσεις κάθε φορά, μέχρι πού παγιώθηκε αὐτή ἡ κατάσταση καί ἔγινε, πάλι σύμφωνα μέ τόν ἀγαπημένο μας ἅγιο Παΐσιο, «ἡ ἁμαρτία μόδα».

 

Φθάσαμε στό σημεῖο νά ἀπαιτούμε νά προσαρμοστεῖ ἡ Πίστη μας στίς ἁμαρτωλές καί πονηρές μας ἐπιθυμίες.

 

 Αλλαγή ημερομηνία γιορτής για να... φάμε!

Πῶς νά ξεχάσουμε τήν ἀπαίτηση κάποιων συμπατριωτῶν μας χριστιανῶν ἀπό τόν Μητροπολίτη τους, καί νά τελεστεῖ ἡ Θεία Λειτουργία ἀνήμερα τῆς Παναγίας, καί νά πανηγυρίσουν τήν παραμονή μέ γλέντια, τραγούδια καί κρέατα;

 

 Ναι στο σεξ με την ευλογία Ιερέων; Κι όμως...

Οἱ δέ προγαμιαῖες σχέσεις, ἀντί νά στηλιτεύονται, ἔχουν καί τήν εὐλογία ἱερέων, οἱ ὁποῖοι ἐπιτρέπουν στό  ζευγάρι νά κοινωνεῖ τόν Κύριο!

 

Πῶς θά φύγουν τά δαιμόνια πού μᾶς κατέλαβαν, χωρίς προσευχή, νηστεία καί ἐγκράτεια; Ἡ Πίστη μας εἶναι ἐλεύθερη καί ὄχι διά ράβδου.

 

Αὐτά ἄς ποῦμε ὅτι εἶναι τά μικρά, διότι ὑπάρχουν καί τά μεγάλα πού τά κάναμε καί νόμους τοῦ κράτους!  Λόγου χάριν, τίς ἐκτρώσεις, πόσο ἀλήθεια, ἀθῶο ἑλληνικό αἷμα χύνεται ἄφθονο κάθε μέρα; Τήν νομιμοποίηση τοῦ σοδομισμοῦ καί ἄλλα πολλά!

 

Σ.Λ.