Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα 

Εξομολόγηση Ιερού Ναού Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Η πονεμένη μάνα

    Μια  πονεμένη  μάνα  στην  Αθήνα  πήγε  σε  ένα  δικαστή  για  να  τον  παρακαλέσει    να  πιάσουν  το  παιδί  της  και  να  το  βάλουν  στη  φυλακή! Είχε  πιστέψει  η  ταλαίπωρη, ότι  η  φυλακή  ήταν  η  μόνη  ελπίδα  για  να  μπει  ένα  φρένο  στον  κατήφορο  του  παιδιού  της. Και  εκείνο  το  βράδυ  που  τον  συνέλαβαν  κάθισε  στο  δωμάτιό  της  και  στο  προσωπικό  της  ημερολόγιο  μέτρησε  πόσους  ψυχιάτρους  είχε  αλλάξει  το  παιδί,  πόσα  υποκατάστατα  είχε  πάρει  και  σε  πόσες  θεραπευτικές  κοινότητες  είχε  μπει.

    Όσα πάθη  έχει  ο  άνθρωπος  τόσους  και  τυράννους. 

    
    Αν  λοιπόν θέλει  ο  άνθρωπος  να  γίνει  πραγματικά  ελεύθερος, άρα  και  να  χαίρεται  την  ζωή  του, αν θέλει  να  αγαπά  πραγματικά  τον  Θεό  και  τον  συνάνθρωπό  του, χρειάζεται  να  πολεμά την  φιλαυτία  και  τον  εγωισμό  του  διότι  αυτή είναι  η  μεγαλύτερη  ευεργεσία  που  μπορεί  να κάνει  στον  εαυτό  του.

(Αρχιμ.Σάββα  Δημητρέα: «Δυστυχώς  επτωχεύσαμεν! από  τι;» σ.45,51)

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Για να διαβάσετε τα κείμενα πατήστε πάνω στις φωτογραφίες.

Διαγωνισμός Φωτογραφίας

Δηλώστε συμμετοχή!!!

Ευεργετήριον Γράμμα

Ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυστόστομος τίμησε την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων "ΔΙΨΩ" για την προσφορά της στην εθελοντική Αιμοδοσία.

Επίσης τίμησε τον Ιερό Ναό Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών για το φιλανθρωπικό του έργο καθώς και για την προσφορά του στην εθελοντική Αιμοδοσία.

Ακολούθησέ Τον...

Pelagia Yu: "Σε αγαπώ πατρίδα μου Ελλάδα".

9 Φεβρουαρίου 2014 

   τελευταία μέρα διαμονής μου στην Ελλάδα. Ο καιρός είναι βροχερός. Ως συνήθως, πήγα στην Εκκλησία για τη Θεία Λειτουργία και μετά με προσκάλεσαν να μοιραστώ μαζί τους τις εμπειρίες μου από την Ιεραποστολή στην Ταϊβάν. Τι μπορεί όμως, να είναι στο μυαλό μου η Ιεραποστολή στην Ταϊβάν, όταν δεν έχουμε καν ένα αξιοπρεπές κτίριο για Ιερό Ναό; Δεν ξέρω τι να μοιραστώ πράγματι με τους αγαπημένους μου Έλληνες. Το μυαλό μου είναι άδειο και δεν ξέρω τι να πω. Αυτό το πρόβλημα που αφορά την Εκκλησία μας, λοιπόν, μοιράστηκα με τους αγαπητούς μου αδελφούς και αδελφές.

   Μετά τη Θεία Λειτουργία κάποιος με ρώτησε, αν ήξερα ότι ο καιρός έγινε ηλιόλουστος. Εγώ απάντησα: «Ναι, το ξέρω. Είδα τα φώτα να λάμπουν κάτω από τα παράθυρα και ήξερα ότι έξω έχει ένα μπλε ουρανό. Η Εκκλησία μας, όμως στην Ταϊβάν βρίσκεται σε ένα μεγάλο κτίριο. Είμαστε στον 4^ο όροφο και η οροφή μας είναι το πάτωμα του 5^ου ορόφου, και στη συνέχεια, ο 6^ος, 7^ος όροφος κ.ο.κ.» Μερικοί άνθρωποι άρχισαν να γελούν γιατί νόμιζαν ότι αστειευόμουν. 

      Εγώ στην πραγματικότητα δεν αστειευόμουν, και συνέχισα να μετρώ μέχρι και τον 14^ο όροφο… «Πού είναι ο μπλε ουρανός μας;» Μερικοί άνθρωποι αρχίζουν να κλαίνε. Θέλω να κλάψω κι εγώ, αλλά δεν θα κλάψω, γιατί μέσα στα μάτια του Ελληνικού λαού βλέπω τον γαλάζιο ουρανό της Ελλάδας. Εύχομαι ο λαός μου να μπορεί να διακρίνει στο μέλλον το γαλάζιο του ουρανού της Ταϊβάν μέσα από την Εκκλησία μας.

   «Στην Ταϊβάν, στις Ιερές Ακολουθίες πρέπει να χρησιμοποιούμε με μεγάλη προσοχή το θυμίαμα και τα κεριά, γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο να εντοπίσουν τον καπνό οι συναγερμοί καπνού και να τεθούν σε λειτουργία». Όλο και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να δακρύζουν. Θέλω να κλάψω, αλλά δεν θα κλάψω, γιατί από την μύτη του Ελληνικού λαού, που οσφραίνεται στην Ελλάδα τα όμορφα θυμιάματα, εύχομαι κι ο λαός μου να μπορούσε να οσφρανθεί… αλλά δεν τολμώ να το ονειρευτώ.

   «Στην Ταϊβάν προσπαθούμε να τελέσουμε τη Θεία Λειτουργία ήρεμα και ήσυχα προς δόξαν Θεού και το περπάτημά μας στην Εκκλησία πρέπει να είναι αθόρυβο σαν του κλέφτη. Αλλά στην Ελλάδα είδα και άκουσα τα παιδιά να διαβάζουν το «Πάτερ Ημών» με δυνατή φωνή. Μπορούμε εμείς στην Ταϊβάν να δοξολογούμε τον Θεό φωνάζοντας με χαρούμενη φωνή;» Η απάντηση είναι όχι, γιατί οι γείτονες θα καλέσουν την αστυνομία.      
   Κάποιοι άνθρωποι γελούν και τους διευκρινίζω ότι στην Ταϊβάν οι γείτονες και οι Αρχές δεν είναι Ορθόδοξοι. Δεν θα γελάσω, αλλά θέλω να κλάψω, καθώς αυτό το γεγονός συμβαίνει πράγματι στην Εκκλησία μας στη μη ορθόδοξη χώρα της Ταϊβάν κατά τη μεγάλη Εορτή του Πάσχα. Εγώ θα συγκρατήσω τα δάκρυά μου και θα προσπαθήσω να μην κλάψω, γιατί μέσα από τα στόματά σας μπορώ να ακούσω εγκώμια, αλλά για τον λαό μου δεν τολμώ καν να ευχηθώ και να ονειρευτώ… Μόνο ο Κύριος ας ελεήσει και ας συγχωρήσει εμένα την αμαρτωλή εγωίστρια που τα γεύομαι όλα μόνη.

   Εύχομαι μία μέρα να αποκτήσουμε μία μικρή Ορθόδοξη Εκκλησία και μέσα σ’ αυτήν να διαθέτουμε πραγματικές αγιογραφημένες εικόνες, αντί των τυπωμένων χαμηλής ποιότητας εικόνων.

   Εύχομαι μία μέρα ο Ελληνικός λαός να μπορεί μέσα από τα μάτια μας να δει στον ίδιο μπλε ουρανό τη Βασιλεία του Θεού από τα παράθυρα κοντά στον θόλο του Παντοκράτορα.

   Εύχομαι μία μέρα να μπορούμε να κρατήσουμε στα χέρια μας κεριά αφιερωμένα στον Θεό, χωρίς να φοβόμαστε μην τυχόν τεθούν σε λειτουργία οι συναγερμοί καπνού.

   Μακάρι να μπορούσα να μείνω περισσότερο στην Ελλάδα, την όμορφη αυτή χώρα και τον όμορφο γεμάτο αγάπη λαό της.

   Θα ήθελα πραγματικά να σας αγκαλιάσω και να σας φιλήσω. Συγχωρέστε εμέ την αμαρτωλή, γιατί η προσευχή και η βοήθειά σας θα με κρατήσουν ισχυρή και θα σας είμαι πάντοτε ευγνώμων και πάντα θα θυμάμαι την Ελληνική Οικογένειά μου.

   Πιστεύω ότι από εδώ και στο εξής, κανείς δεν θα γελάει για την Ελλάδα. Γιατί μπορεί να είναι φτωχή και γυμνή, αλλά δεν είναι προς λύπηση. Γιατί είναι γεμάτη από την αγάπη και τη δόξα του Θεού. Είναι μία μικρή χώρα, αλλά λάμπει! Από όλο τον κόσμο, η Ελλάδα είναι το κέντρο της αγάπης του Θεού και ποτέ να μη νιώσετε ντροπή. Σε αγαπώ πατρίδα μου Ελλάδα!

Η ανάξια αδελφή σας Πελαγία Yu.

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2014

Εφημερίδα

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Οκτώβριος 2014                   

Διαβάστε ολόκληρη της Εφημερίδα ΕΔΩ

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Μία αληθινή Ιστορία...

Σ Υ Γ Χ Ρ Ο Ν Ο Σ      Σ Υ Β Α Ρ Ι Τ Ι Σ Μ Ο Σ

   Η Σύβαρις ήταν μία Ελληνική πόλη της Κάτω Ιταλίας. Τόσο πολύ πλούτισε από το εμπόριο, ώστε οι κάτοικοί της το ρίξανε στο φαΐ, στο πιοτό και στις ηδονές. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν οι νωθρότεροι και μαλθακώτεροι άνθρωποι του αρχαίου κόσμου.

   Η εκθήλυνσή τους ήταν τέτοια, που απαγορεύσανε στους δούλους τους να εκτελούν βαρειές χειρωνακτικές εργασίες για να μη δημιουργείται θόρυβος και ενοχλούνται. Σφάξανε ακόμη και όλα τα κοκόρια της πόλεως για να μη λαλούνε το πρωΐ και τους ξυπνάνε.

   Και η ζωή συνεχίστηκε μέσα στη μυθώδη χλιδή και μαλθακότητα ως το έτος 510 προ Χριστού. Οπότε, μία μέρα, οι γείτονες Κροτωνιάτες εκστρατεύσανε και περικυκλώσανε τη Σύβαρι, ζητώντας κι αυτοί μερίδιο από τα αμύθητα πλούτη της και τη μυθική καλοπέρασί της.

   Φυσικά δεν είναι κανένας τόσο αφελής, ώστε να φαντάζεται ότι οι Συβαρίτες «ημύνθησαν ηρωϊκώς του πατρίου εδάφους». Δεν πρόφτασαν καλά – καλά να σηκωθούνε από τα τριανταφυλλένια στρωσίδια τους (και είναι αλήθεια ότι έστρωναν με ροδοπέταλα! τα κρεβάτια τους) κι οι Κροτωνιάτες είχαν κιόλας μπει κι άρχιζαν τη σφαγή και την ερήμωση.

   Είναι μια από τις μεγαλύτερες σφαγές που αναφέρει η ιστορία. Δεν έμεινε ρουθούνι από τον πληθυσμό της μακαρίας εκείνης πολιτείας. Και  τόσο ήταν το μίσος των Κροτωνιατών για τους αβρούς και νωθρούς γείτονάς των, που όταν έπεσε και το τελευταίο κεφάλι, στρέψανε τα νερά δύο γειτονικών ποταμών καταπάνω στη Σύβαρι και την εξαφάνισαν για πάντα από το πρόσωπο της γης.

   Η Σύβαρις όμως σαν σύμβολο εξαφανίσθηκε προσωρινά. Στην εποχή μας ιδιαίτερα άρχισε θα λέγαμε ένας «οικοδομικός οργασμός» για το ξαναχτίσιμό της.

   Ο δυτικός τεχνοκρατικός πολιτισμός της ανέσεως και του κομφόρ βάλθηκε να ανοικοδομήση την Σύβαρι, όχι φυσικά σαν πόλη, αλλά σαν νοοτροπία. Κι όχι μονάχα σ’ ένα μικρό κομμάτι της γης, αλλά σ’ ολόκληρη την υφήλιο.

   Θλιβερή αλλά αμφισβήτητη η διαπίστωση. Ο συβαριτισμός σαν νοοτροπία και ζωή ξαναζεί έντονα στις ημέρες μας. Έχει μπολιάσει λίγο ή πολύ όλους. Και ιδιαίτερα ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης νέας γενιάς σε παγκόσμιο κλίμακα.

   Ο ιός του αισθησιασμού με χίλιες μορφές έχει προχωρήσει μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό και τον κατατρώει. Δουλεύει σιγά – σιγά. Ύπουλα τον ναρκώνει και τον νεκρώνει. Αφαιρεί την αγωνιστική διάθεση. Παραλύει κάθε προσπάθεια αντιστάσεως. Προκαλεί μια ηθική νωχέλεια, μια τρομερή πνευματική τεμπελιά. Ένα γενικώτερο ψυχικό υποτονισμό. Μπήκε μέσα; Τίποτε δεν λογαριάζει.

   Ύπουλο μικρόβιο! Χτυπάει αλύπητα όλα τα κέντρα του ανθρώπινου οργανισμού. Όχι μονάχα τα πνευματικά και τα ηθικά, αλλά και τα σωματικά κέντρα. Δημιουργεί απατηλές ψευδαισθήσεις.     Υπνωτίζει με το ηδονιστικό δηλητήριο. Παραλύει κάθε αντίδραση υγείας. Έτσι δεν αργεί να αχρηστεύσει όλο το δυναμικό στοιχείο της ψυχής.

   Και το αποτέλεσμα. Μία κατάσταση χτυπητής αδιαφορίας. Τελεία έλλειψη αντιστάσεως. Παράδοση  στον αργό πνευματικό θάνατο. Ένα ψοφίμι που αφήνεται στο ρεύμα του ποταμού.

Με μια νωχελική έκφραση που είναι χυμένη στο ανέκφραστο πρόσωπό τους και σε κάθε κίνησή τους, οι τύποι αυτοί, δεν διστάζουν να δώσουν συνεντεύξεις -  έγινε κι αυτό της μόδας τώρα τελευταία – και να διακηρύξουν το «πιστεύω» τους. Ένα «πιστεύω» που δύσκολα κανείς θα το συναντούσε στην κατηγορία των τετραπόδων.

 Ιδανικό τους ο ηδονισμός.

 Ιδεολογία τους ο επικουρισμός.

 Στόχος τους η αδράνεια και η νωθρότης.

 Σκοπός της ζωής τους η μαλθακότης και η ακολασία.

   Θρησκεία τους μια βουδιστική απάθεια συγκερασμένη με ένα ανατολίτικο ραχατισμό.

   Άτονα πλάσματα, χωρίς νεύρο, χωρίς μυς, δίχως ραχοκοκκαλιά, μια πλαδαρή και άμορφη μάζα.

   Τέτοια παράξενα όντα μπορούν να ζήσουν σ’ ένα πλανήτη που κινείται, που σφύζει επάνω του η ζωή, που απαιτεί στιβαρότητα; Μπορούν να συγκινηθούν από ιδανικά και πνευματικούς στόχους; Τέτοια μουμιοποιημένα κατασκευάσματα είναι δυνατόν να αποδεχθούν μια θρησκεία δράσεως και αγώνος, ηρωισμού και θυσίας, όπως η Χριστιανική; 

   Είναι απορίας άξιον ύστερα από αυτά, ότι τα άδεια αυτά κεφάλια διαγράφουν με μια μονοκονδυλιά όλες τις πνευματικές αξίες και προπάντων ό,τι έχει σχέση με την θρησκεία των πατέρων μας, την αληθινή θρησκεία, τον Χριστιανισμό;

   «Απαιτητική η χριστιανική ζωή. Υπερβολική. Αταίριαστη για την εποχή μας. Έξω από τα ενδιαφέροντά μας. Πιο βολική η διδασκαλία του Μαχαρίσι και οι διάφοροι βουδισμοί».

Κι όσοι δεν τα φωνάζουν με τα λόγια τα πιστοποιούν με την ζωή τους.

   Αποφεύγουν τον Χριστό. Τον εξορίζουν τελείως από τον κύκλο των ενδιαφερόντων τους. Η χριστιανική ζωή τους ενοχλεί. Ο χριστιανικός αγώνας τους εκνευρίζει. Σύμβολό τους η λευκή σημαία της προδοσίας. Έμβλημά τους η   π ο λ υ θ ρ ό ν α.

   Και είναι τόσο φυσικό. Είναι ποτέ δυνατόν τέτοιοι νωθροί τύποι να βαδίσουν κάτω απ’ τη ματωμένη σημαία του Χριστού, που την κρατούν με χέρι στιβαρό ήρωες και μάρτυρες, φορτωμένοι με δάφνες αγώνων και παράσημα ανδρείας;

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο «για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα 

Φωτογραφίες από την γιορτή Έναρξης των Κατηχητικών της Ενορίας του Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών

Την Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε η γιορτή έναρξης των Κατηχητικών Μαθημάτων στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών.

Στην γιορτή έπαιξαν μουσική και τραγούδησαν τα παιδιά των κατηχητικών.

Ε Ν Ο Ρ Ι Α    Σ Ε    Δ Ρ Α Σ Η

Συμμετείχαν τα τμήματα που λειτουργούν στον Ιερό Ναό:

 του χορευτικού που είναι υπεύθυνη η Γιούλη Δεληγιώργη 

και της μουσικής που είναι υπεύθυνοι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγου και η Βασιλική Αθανασοπούλου.

Πρώτος από αριστερά: Πορφύριος Τάσσης ηλεκτρική κιθάρα,
 Σπύρος Κανδυλιώτης ηλεκτρικό μπάσο, 
Παναγιώτης Κουτρουμάνης ηλεκτρική κιθάρα

Εδώ παρακολουθούν οι γονείς μαζί με τα παιδιά τους ένα βίντεο από τις 
δραστηριότητες στην Ενορία, στις οποίες συμμετείχαν τα παιδιά των κατηχητικών.

 Δίπλα στο πιάνο βρίσκεται η Ισιδώρα Τάσση
η οποία έπαιξε φλάουτο και τραγούδησε.

Εδώ παρουσιάζονται οι συνεργάτες
του κατηχητικού έργου της Ενορίας.