Αιρέσεις και Σχίσματα στην κανονική Παράδοση

Διαβάστε ολόκληρη την μελέτη ΕΔΩ

Εκδρομή στην Ιερά Μονή του αγίου Ιωάννου Θεολόγου στο Βερίνο

Το Σάββατο 19 Μαΐου 2018 επισκεφθήκαμε την Ιερά Μονή αγίου Ιωάννου Θεολόγου στο Βερίνο.

Την εκδρομή διοργάνωσε ο Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Παραλίας Πατρών με την συμμετοχή των παιδιών των Κατηχητικών μας σχολείων, των Κατηχητριών και των Γονιών των παιδιών.

 Η φιλοξενία των μοναζουσών ήταν υπέροχη.

Προσκυνήσαμε τον τάφο του αγιασμένου γέροντα Ευσεβίου.

Μετά το γεύμα οι Κατηχήτριες έπαιξαν με τα παιδιά των κατηχητικών μας στην πηγή της Ιεράς Μονής.

Δείτε το παραπάνω βίντεο

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2018

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Απρίλιος 2018

Για να διαβάσετε ολόκληρη την εφημερίδα ΔΙΨΩ πατήστε ΕΔΩ

Η ζωή μετά το θάνατο (Διδασκαλία από τον Μιγκέλ Ρουίζ)

Ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο από μια μεταμόρφωση. Δεν είναι παρά μια έννοια που τρομάζει τους ανθρώπους όποτε έρχονται αντιμέτωποι με οποιαδήποτε μεταμόρφωση.

Ο φόβος του θανάτου γίνεται ιδιαίτερα έντονος όταν προς το τέλος της ζωής το ανθρώπινο σώμα αρχίζει να χάνει τη συνείδησή του. Το σώμα παύει να αισθάνεται ή να αναπνέει και αποκτά επίγνωση του επικείμενου τέλους του, καθώς, σιγά σιγά, επιστρέφουμε στο Θεό.

Παρόλα αυτά, μιλάμε για τη μετά θάνατο ζωή, το οποίο σημαίνει ότι πιστεύουμε πως θα συνεχίσουμε να είμαστε ζωντανοί αφότου το σώμα πεθάνει.

Εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι αναρωτιούνται για το νόημα της ζωής και του θανάτου. Οι απαντήσεις τους κυμαίνονται από το: «Τα πάντα σταματούν» μέχρι το: «Θα επανέλθουμε ως μετενσάρκωση».

Υπάρχει μετά θάνατον ζωή αλλά δεν μπορούμε να το αποδείξουμε. Πολλά πράγματα τα οποία ξέρουμε ότι υπάρχουν δεν μπορούμε να τα αποδείξουμε.

Το ανθρώπινο σώμα χρειάζεται υλική ενέργεια για να επιβιώσει, που παίρνει από το νερό, την τροφή και το οξυγόνο. Τα όνειρα, τα συναισθήματα κι ο νους δεν χρειάζονται υλική ενέργεια, οπότε γιατί να καταστραφούν;

Ο νους μας είναι ζωντανός και αποτελείται από αιθερική ενέργεια. Δημιουργείται από τη σκέψη. Σκεφτόμαστε με τον νου, όχι με το μυαλό. Ο νους έχει συνείδηση.

Το μυαλό είναι ένα εργαλείο νόησης. Με το μυαλό μπορούμε να συλλάβουμε το φως και τους ήχους που μεταφράζονται από το ίδιο σε αιθερική ενέργεια. Οτιδήποτε συλλάβουμε, περιλαμβάνει ένα συναισθηματικό στοιχείο.

Το συναισθηματικό αυτό στοιχείο θα δημιουργήσει την ενέργεια των συναισθημάτων, τη φαντασία, τον αστρικό νου και το όνειρο. Η κύρια λειτουργία του μυαλού είναι να μεταβάλει την ενέργεια από υλική σε αιθερική. Αυτή η υπέροχη διαδικασία μετατρέπει το οξυγόνο και τη ζάχαρη σε συναίσθημα.

Η λειτουργία του νου είναι να ονειρεύεται εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Το όνειρο του ξύπνιου έχει υλική δομή. Και στον ύπνο, όμως, το όνειρο φαίνεται να έχει δομή.

Όταν είμαστε ξύπνιοι, ο νους επηρεάζεται από τους κύκλους της ενέργειας κατά τη διάρκεια της μέρας καθώς το φως αλλάζει, κι αυτός ο ρυθμός δίνει στο νου την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Κατά τη διάρκεια του ύπνου δεν προσλαμβάνουμε ενέργεια έξω από τον εαυτό μας, αλλά ο νους ονειρεύεται εικόνες συμπεριλαμβανομένης αυτής του ίδιου μας του σώματος. Μπορούμε να μιλήσουμε, να δούμε, ακόμη και να πετάξουμε σε ένα όνειρο, χωρίς να καταλάβουμε ότι κοιμόμαστε.

Τα δύο διαφορετικά είδη ονείρου ρέουν το ένα μέσα στο άλλο. Το όνειρο του ύπνου ακολουθείται από το όνειρο του ξύπνιου, χωρίς τη δομή του χώρου και του χρόνου, κι αντιστρόφως. Μπορούμε να ονειρευτούμε ολόκληρη τη ζωή μας σε μια ώρα ή μέσα σε μια ώρα μπορεί να ζήσουμε πέντε ή δέκα λεπτά.

Υπάρχει μια σύνδεση ανάμεσα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό όνειρο. Αυτή η σύνδεση είναι η λογική. Η λογική είναι το μέρος του νου που προσπαθεί να υπολογίσει και να κατανοήσει τα πάντα.

Η λογική θέλει να πει: αυτό είναι αληθινό κι αυτό όχι. Αν το όνειρο έχει ένα υλικό πλαίσιο, η λογική δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι αυτό είναι αληθινό. Θεωρούμε το υλικό πλαίσιο ως πραγματικότητα. Δεν παρατηρούμε ότι ερμηνεύουμε την πραγματικότητα σύμφωνα με το όνειρο που βλέπουμε εκείνη τη στιγμή.

Ερμηνεύοντας το όνειρό μας, δημιουργούμε τη δική μας ταινία. Θα δούμε ότι αυτή η ερμηνεία δεν διαφέρει από των άλλων που υπήρξαν μάρτυρες της ίδιας αλληλεπίδρασης, κάτι που μας λέει ότι ονειρευόμαστε όλοι μαζί.

Ο νους είναι ζωντανός. Μπορείς να σκεφτείς: «Είμαι το σώμα» ή «Είμαι ο νους» και τότε ο νους θα φοβάται να πεθάνει. Φοβάται ότι όταν το σώμα και το μυαλό πεθάνουν, η ζωή θα τελειώσει και θα πάψει να έχει επίγνωση. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια.

Εμμανουήλ Ρουμελιώτης

Κυριακή του Τυφλού 13 Μαΐου 2018

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Δεν έχουμε φίλους, δεν έχουμε εχθρούς… έχουμε μόνο δασκάλους

Ο Ζεμπού, ένας νεαρός σαμουράι, είχε ερωτική σχέση με τη γυναίκα του ανωτέρου του. Όταν η ιστορία αποκαλύφθηκε, ο νεαρός έσφαξε τον ευγενή σε αυτοάμυνα και ύστερα κατέφυγε σε μια μακρινή επαρχία.

Μη μπορώντας να βρει δουλειά, έγινε κλέφτης, μέχρι που ένα πρωί, σε μια αστραπή βαθιάς κατανόησης, ο Ζεμπού είδε πώς είχε καταντήσει η ζωή του. Για να εξιλεωθεί για το κακό που είχε κάνει, αποφάσισε να κάνει κάποια καλή πράξη, ως ειλικρινή ένδειξη μεταμέλειας.

Λίγο αργότερα, ενώ περπατούσε σε έναν επικίνδυνο δρόμο δίπλα σ’ έναν γκρεμό που είχε γίνει αιτία να σκοτωθούν πολλοί άνθρωποι, αποφάσισε να ανοίξει ένα τούνελ μέσα απ’ το βουνό, για να μην αναγκάζονται οι οδοιπόροι να περνούν από εκείνο τον επικίνδυνο δρόμο.

Τη μέρα ζητιάνευε για να εξασφαλίζει την τροφή του και τη νύχτα έσκαβε. Τριάντα χρόνια αργότερα, όταν το τούνελ είχε φτάσει τα 650 μέτρα και χρειαζόταν λίγους μόνο μήνες για να ολοκληρωθεί, ο Ζεμπού βρέθηκε μπροστά στον Κατσούο, ένα νεαρό σαμουράι που είχε έρθει για να τον σκοτώσει και να εκδικηθεί έτσι το θάνατο του πατέρα του, εκείνου του ευγενούς που ο Ζεμπού είχε σκοτώσει πριν από πολλά χρόνια.

Όταν ο Ζεμπού βρέθηκε αντιμέτωπος με το σπαθί του Κατσούο, είπε: «Μετά χαράς θα σου δώσω τη ζωή μου, αν μ’ αφήσεις να ολοκληρώσω το έργο μου». Έτσι, ο Κατσούο περίμενε ανυπόμονα καθώς οι μήνες περνούσαν και ο Ζεμπού εξακολουθούσε να σκάβει.

Βλέποντας ότι ο Ζεμπού κόντευε να τελειώσει και έχοντας βαρεθεί να μην κάνει τίποτα, ο Κατσούο άρχισε να βοηθάει στο σκάψιμο.

Καθώς οι δυο τους δούλευαν πλάι-πλάι, ο Κατούο κατέληξε να θαυμάζει την ισχυρή θέληση και την αποφασιστικότητα του μεγαλύτερου άντρα. Κάποια στιγμή το τούνελ τελείωσε. Οι ταξιδιώτες μπορούσαν πια να περνούν με ασφάλεια.

Τότε ο Ζεμπού στράφηκε στο νεαρό με το σπαθί. «Το έργο μου τελείωσε. Τώρα μπορείς να μου κόψεις το κεφάλι».

Τα μάτια του Κατσούο πλημμύρισαν δάκρυα, και του είπε: «Πώς μπορώ να κόψω το κεφάλι του ίδιου μου του δασκάλου;»

Όπως λέει και το παλιό γνωμικό: «Δεν έχουμε φίλους. Δεν έχουμε εχθρούς. Έχουμε μόνο δασκάλους».

Βλέπε τη σοφία με οποιαδήποτε μορφή κι αν εμφανίζεται.

Εμμανουήλ Ρουμελιώτης

Οι διστακτικοί

Ένα  καράβι που ταξίδευε, εξέπεμπε  συνεχώς  sos. Όλα  τα  καράβια  που  έπλεαν  κοντά  έσπευσαν  να  βοηθήσουν. Όταν  έφτασε  το  πρώτο  ο  καπετάνιος  έριξε  βάρκες  και  σωσίβια  στη  θάλασσα  φωνάζοντας: «Πέστε  στη  θάλασσα,  μη  φοβάστε  θα  σας  σώσουμε». Οι  άνθρωποι  έπεσαν   στη  θάλασσα  και  πιάνοντας  τα  σωσίβια  σώθηκαν. Έμειναν  δύο  που  δίσταζαν, τελικά  δεν  έπεσαν  στη  θάλασσα  και  παρά  τις  συνεχείς  φωνές  του  καπετάνιου  δεν  το  αποφάσιζαν. Τελικά  ήρθε  ένα  κύμα και  τους  παρέσυρε  και  έτσι  χάθηκαν  εκείνοι  οι  άνθρωποι.

Τι  μας  λέει  η  ιστορία; Σωσίβιο  είναι  ο  Χριστός  που  μας  φωνάζει: Εμπιστευτείτε  με! Πιστέψτε  με: Για  σας  ήλθα  στον  κόσμο. Είναι  καιρός πια να  τον  εμπιστευτούμε  με  την  καρδιά  μας, διότι  Αυτός  είναι  η  μόνη  ελπίδα  μας!

(Μητρ. Νικοπόλεως  Μελετίου: «Στο  φως  των  λόγων  του» σελ.39)

Ανέκδοτο: "Χαράλαμπε για σήκωσε λίγο το παντελόνι σου..."

Κυριακή της Σαμαρείτιδος 6 Μαΐου 2018

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Έλα να σου πω μία Προφητεία...

Όλοι γνωρίζουμε τις προφητείες των Αγίων της Εκκλησίας μας.

Η Τουρκία θα διαλυθεί, οι Έλληνες θα πάρουμε τη Πόλη, η Ελλάδα θα μεγαλώσει και πολλά ακόμα.

Εδώ όμως γεννιέται μια απορία. Ποιοι θα πάρουμε τη Πόλη; Επιτρέψτε μου να ξεδιπλώσω το συλλογισμό μου.

Θα πάρουν τη Πόλη όλοι αυτοί που κυκλοφορούν με τα μούσια, το φραπέ στο ένα χέρι (έτσι καλεί η μόδα σήμερα για να είσαι trendy!) και τη μούρη τους στην οθόνη ενός κινητού;

Οι νεαροί με τους ψεύτικα φουσκωμένους μύες από τις ορμόνες και τι πρωτεΐνη;

Ή μήπως όσοι ονειρεύονται να φύγουν να ζήσουν στο εξωτερικό και να γίνουν μεγαλοδιευθυντές πολυεθνικών;

Θα πάρουμε τη Πόλη με όσους διατείνονται ότι αν γίνει πόλεμος θα τρέξουν να διαφύγουν από την Ελλάδα γιατί δεν έχουν λόγο όπως λένε να κάτσουν να πολεμήσουν;

Με τα κορίτσια που κυκλοφορούν μισόγυμνα και βαμμένα σα καρνάβαλοι πιστεύοντας αναίτια ότι είναι ωραία και sexy;

Και που βασικό τους όνειρο είναι να κάνουν σχέσεις και να συζούν;

Ή με όσες χρησιμοποιούν τις εκτρώσεις ως μέσο αντισύλληψης γιατί έχουν δικαίωμα να κάνουν στο κορμί τους ότι θέλουν, όπως ισχυρίζονται;

Μήπως θα πάρουμε την Πόλη με όσους σε καθημερινή βάση αναζητούν σεξουαλικό εταίρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ουκ ολίγοι δυστυχώς);

Ή μήπως με όσους στα ίδια μέσα περιφέρουν την αγραμματοσύνη τους και την περηφάνια τους ψάχνουν ευκαιρία να τσακωθούν και να ανταλλάξουν ύβρεις και ειρωνείες, αποδεικνύοντας την μιζέρια της ζωής τους;

Μήπως πάλι με τους «ευσεβείς» χριστιανούς που αρέσκονται να διαβάζουν και να διαδίδουν προφητείες, που ψάχνουν έναν γέροντα να τους πει το μέλλον (!) και που τους νοιάζει να φωνάζουν πόσο βοηθάνε τους αναξιοπαθούντες και πόση ώρα θα καίνε το καντήλι (λες και ο Θεός θα σου βάλει απουσία αν δεν το ανάψεις μια μέρα);

Ή ίσως με όσους έκαναν την αμαρτία σημαία και περηφάνια, διαδηλώνοντας χωρίς ρούχα στο Σύνταγμα και ονειρευόμενοι να τελέσουν τον πολιτικό τους γάμο στη Τήλο και στη Μύκονο και να υιοθετήσουν παιδιά;

Μην αυταπατάστε και ο Θεός δεν κοροϊδεύεται.

Και αν έχει υπομονή και μας δίνει ευκαιρίες, αυτό δεν θα το κάνει για πάντα.

Και θυμηθείτε ότι οι βουλές Του αλλάζουν σύμφωνα με τις αμαρτίες μας, την υπαρκτή ή ανύπαρκτη μετάνοιά μας και την πνευματική μας πρόοδο.

Όσο λοιπόν η υπερηφάνεια υπερισχύει της ταπεινότητας, όσο η μετάνοια είναι ανύπαρκτη και η αμαρτία περισσεύει, όσο τα club και οι καφετέριες είναι γεμάτες και οι Εκκλησίες άδειες, όσο έννοιες όπως πατρίδα, έθνος, οικογένεια και πίστη θεωρούνται παρωχημένες, πολύ φοβάμαι ότι όχι μόνο δεν θα πάρουμε τη Πόλη αλλά θα χάσουμε και ότι έχουμε, με τη χώρα μας να περιορίζεται στα σύνορα του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους (για τους μη γνωρίζοντες που φοβάμαι ότι είναι και οι περισσότεροι, η Ελλάδα τότε ουσιαστικά αποτελούνταν από Πελοπόννησο, ένα κομμάτι της Στερεάς, τις Σποράδες και τις Κυκλάδες).

Μήπως λοιπόν αντί για τις προφητείες, το trendy και το sexy, πρέπει να μας ενδιαφέρει η κατάσταση της ψυχής μας;

Μήπως πρέπει πρώτα να ξαναγίνουμε Έλληνες και ύστερα να ονειρευόμαστε τα μεγαλεία;

Μήπως…;

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΜΑΡΤΙΟΣ 2018

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Μάρτιος 2018

Για να διαβάσετε ολόκληρη την εφημερίδα ΔΙΨΩ πατήστε ΕΔΩ

Έρχεται το καλοκαίριιιιιιιιιιιι..............