ΑΥΛΗ

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2025

Κατηχητικές Συναντήσεις 2025 Ι.Ν. Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Κατηχητικές Συναντήσεις Ιερού Ναού Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών 2025

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2025

Εβδομαδιαίο Φυλλάδιο
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ἡ ἀνθρωπίνη δύναμις! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

(21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2025)

«ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ» (Γαλ. Β΄ 16)

Ἡ ἀνθρωπίνη δύναμις!

Πολλά, πάρα πολλά, ἔχουσι λεχθεῖ καὶ ἔτι λέγονται καὶ γράφονται καὶ διατυποῦνται παντοιοτρόπως, ἀγαπητοί μου φίλοι καὶ ἀναγνῶσται, διὰ ταύτην τὴν ἀνθρωπίνην δύναμιν, ἀλλὰ καὶ ἐν γένει, τὰς ἀνθρωπίνας ἀντοχὰς καὶ δυνατότητας! Εἰδικῶς οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι οἵτινες ἀρνοῦνται διαπρυσίως τὴν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ, ἀφ’ ἑνὸς θεωροῦσιν ὅτι ἡ «παντοδύναμος καὶ ἄλογος φύσις» ἐδημιούργησε καὶ δημιουργεῖ καὶ ρυθμίζει τὰ πάντα εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, καὶ ἀφ’ ἑτέρου, ὁ «πανίσχυρος ἄνθρωπος» συνδημιουργεῖ μετὰ τῆς φύσεως καὶ ὁ ρόλος του εἰς τὰ τοιαῦτα τεκταινόμενα, εἶναι καθοριστικὸς καὶ ἔντονος!

Καὶ ταῦτα λέγουσιν ἐκεῖνοι, οἵτινες, - θὰ ἐλέγωμεν – μᾶλλον παλαίουσιν διὰ τῶν τοιούτων θεωριῶν, ἵνα ἐνισχύσωσι τὸ «εἴδωλόν» των, τὸν ἀνίσχυρον καὶ ἀδύναμον ἄνθρωπον, βλέποντες καὶ συνειδητοποιοῦντες, ὅτι τελικῶς αἱ δυνάμεις τοῦ τοιούτου «εἰδώλου» εἶναι μηδαμιναί, καὶ «σβύνουσι» καὶ ἐνταφιάζονται μετὰ τοῦ πτώματος τοῦ δῆθεν δυνατοῦ ἀνθρώπου! Τελικῶς δὲ οὗτος ἐξαρτᾶται, ἐν τοῖς πράγμασιν, ἀποκλειστικῶς, ἐκ τοῦ Παντοδυνάμου Κυρίου τὸν ὁποῖον ὅμως θέλουσι συστηματικῶς ἵνα ἀγνοῶσι καὶ ἐξάγωσιν εἰς τὸ περιθώριον! Ἡ ἀνθρωπίνη δύναμις, - δυστυχῶς διὰ τούτους τοὺς ταλαιπώρους, - εἶναι ἀνύπαρκτος καὶ ἀνυπόστατος, ἐφ’ ὅσον ὁ ἄνθρωπος, εἶναι ἀκόμη ἕρμαιον τῶν ἀσθενειῶν του καὶ τῶν προβλημάτων του καὶ τοῦ … ἐπικειμένου ἀπροσδιορίστου θανάτου του!

Καὶ ἐὰν διὰ τοῦτον τὸν κόσμον καὶ διὰ τὰ πεζὰ καὶ καθημερινὰ καὶ ἀναπόφευκτα προβλήματα, ὁ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ ἵνα ἀνταπεξέρχεται, … πόσῳ μᾶλλον δι’ ἐκεῖνα τὰ οὐσιαστικὰ καὶ ὑπαρξιακὰ θέματα, ἅτινα καὶ ἀφορῶσιν εἰς τὴν μετὰ θάνατον ζωήν του …! Δι’ ἐκεῖνα, ἄλλοτε μέν, κλείει τοὺς ὀφθαλμούς του, μὴ θέλων ἵνα ἀτενίζῃ εἰς τοῦτο τὸ βέβαιον μέλλον, καὶ ἰσχυρίζεται ὅτι τοῦτο … δὲν ὑπάρχει, ἄλλοτε δέ, δημιουργεῖ φανταστικὰς θεωρίας καὶ καταστάσεις, διότι, ἀκόμη καὶ ἡ στοιχειώδης λογικὴ τὸν ὑποχρεώνει ἵνα ἀποδέχεται τήν, μετὰ θάνατον ζωήν! Προτιμᾷ ἵνα συμβιβάζεται μὲ θεωρίας βουδιστικῆς καὶ μουσουλμανικῆς προελεύσεως, παρὰ ἵνα πειθαρχήσῃ καὶ ἀναπαυθῇ εἰς τὰ ἀθάνατα λόγια τοῦ Κυρίου! Τὰ λόγια ἐκεῖνα διὰ τῶν ὁποίων μᾶς διεσάφησεν τὴν πραγματικότητα τὴν ὁποίαν θὰ βιώσωμεν, ἐξερχόμενοι τοῦ ματαίου τούτου κόσμου, ἀλλὰ καὶ τοῦ φθαρτοῦ καὶ χοϊκοῦ τούτου σκηνώματος!

Ἡ δικαίωσις καὶ ἡ σωτηρία!

Εἰς τὸν κόσμον τοῦτον εἰσήλθομεν, ἀφ’ ἑνὸς μὲν ὡς ἀθάνατοι, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου ὡς … μελλοθάνατοι! Ὁ κόσμος οὗτος ὁ φθαρτὸς καὶ ἔχων ἡμερομηνίαν λήξεως, ἐδημιουργήθη ὑπὸ τοῦ Δημιουργοῦ, μόνον ἵνα ἐξυπηρετήσῃ τὸν «βασιλέα τῆς κτίσεως», δηλαδὴ τὸν ἄνθρωπον, καθ’ ὃν χρόνον ὥρισεν εἰς τοῦτον ὁ Κύριος ἵνα ἐπιβιώσῃ εἰς αὐτόν! Δὲν ἤλθομεν ὡς μόνιμοι εἰς ταύτην τὴν γῆν, - ὥς, δυστυχῶς, συμπεριφερόμεθα οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων καὶ ὥς συμπεριεφέρετο ὁ … ἄφρων ἐκεῖνος πλούσιος τῆς γνωστῆς παραβολῆς, - ἀλλ’ ἤλθομεν ὡς «πάροικοι καὶ παρεπίδημοι», κατὰ τὸν Ἀπόστολον Πέτρον (Α΄ Πέτ. Β΄ 11), καὶ ὡς συνέβη καὶ ἔτι συμβαίνει δι’ ἅπαντας τοὺς ἀνθρώπους, οὕτω θὰ συμβῇ καὶ εἰς ἡμᾶς …!

«Καὶ καθ’ ὅσον ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις» (Ἑβρ. Θ΄ 27), ὁ ἄνθρωπος θὰ πρέπῃ ἵνα βλέπῃ συνεχῶς εἰς ταύτην τὴν Θείαν κρίσιν! Καὶ εἰς ταύτην τὴν Κρίσιν, ἐναπόκειται καὶ ἡ δικαίωσις τούτου, ὡς τονίζει ἐν προκειμένῳ ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος! Ἀκούομεν, συχνάκις, παρὰ τῶν φίλων καὶ ὁμοφρόνων μας, λόγους κολακευτικοὺς καὶ ἐπαινετικούς, ἐπειδή, ἴσως, πηγαίνομεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, εἴτε ἐπειδὴ νηστεύομεν τὰς καθιερωμένας νηστείας, εἴτε διότι προέβημεν εἴς τινας ἐλεημοσύνας, ἤ, ἀκόμη, ἐπειδὴ αὐτονοήτως προσηυχήθημεν! Ὅμως, οἱ τοιοῦτοι – καλοπροαίρετοι ἐνδεχομένως, - «κόλακες», δὲν πρόκειται νὰ ἐκφέρωσιν ὑπὲρ ἡμῶν οὐδεμίαν κρίσιν, ὅταν τότε θὰ προέχῃ καὶ θὰ προηγῇται ἡ Θεία καὶ ἀναμφισβήτητος κρίσις τοῦ «Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου»!

Εἰς ταύτην τὴν Κρίσιν ἀπέβλεπον ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ διὰ τοῦτο ἐθεώρουν τὰς ἀνθρωπίνους κρίσεις καὶ κολακείας, ὡς «λόγους δαιμόνων», … καὶ εἴτε ἔκλειον τὰ ὦτα των εἰς ταύτας, εἴτε καὶ ἐπέπληττον τοὺς τοιούτους «ἐπαινοῦντας», προκειμένου ἵνα ἔχωσι μέσα των τὸν ἀκατάπαυστον λογισμόν, τῆς δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου!

«Οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου»!

Οἱ λόγοι οὗτοι, οὐδὲν ἕτερον μαρτυροῦσι, εἰ μὴ τὸ αὐτονόητον! Τὸ ὅ,τι, δηλαδή, … ἡ δικαίωσις καὶ σωτηρία ἡμῶν, εἶναι Θεῖον δώρημα, τὸ ὁποῖον ὁ Κύριος παρέχει δωρεάν, εἰς ἐκείνους οἵτινες τὸ ἐπόθησαν καὶ τὸ ποθοῦσιν ἔτι, καὶ καθίστανται διὰ τοῦ κόπου των, κατάλληλοι ἵνά το λάβωσι! Διὰ νὰ χρησιμοποιήσωμεν ἁπλοῦν τι παράδειγμα, … πόσοι καὶ πόσοι, ἀληθῶς προστρέχουσιν, εἰς τὸ Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας; Ἀσφαλῶς, ἀρκετοί! Πόσοι ὅμως ἐκ τούτων εἰσὶ κατάλληλοι τοῦ ὑψίστου τούτου Θείου δωρήματος; Τοῦτο εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, δηλαδὴ ἡ Αἰώνιος Ζωή! Πόσοι τὸ ἐξετίμησαν καὶ πόσοι ἀκόμη τὸ ἐπόθησαν καὶ ἀγωνίζονται διὰ Τοῦτο; Οἱ πλεῖστοι, προσερχόμεθα ἐκ συνηθείας καὶ «γιὰ τὸ καλό»! Συνέβη, κάποτε, νὰ εἶμαι παρὼν εἴς τινα Θείαν Λειτουργίαν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει καὶ νὰ εὑρίσκομαι πλησίον συγχρόνου τινος Ἁγίου, προσερχόμενος ἵνα μεταλάβω κατὰ τὴν τάξιν τῶν κληρικῶν! Τὰ δάκρυα καὶ οἱ ἀναστεναγμοὶ τοῦ συγκεκριμμένου τούτου Ἁγίου, ἔχουσι «χαραχθεῖ» εἰς τὴν καρδίαν μου, παρ’ ὅτι ἔχουσι παρέλθει ἔκτοτε περίπου τεσσαράκοντα ἔτη!

Ὅσοι, συνεπῶς, ζῶσι διὰ τὴν αἰώνιον Βασιλείαν, δὲν παύουσιν ἵνα ἀγωνίζωνται διὰ ταύτην! Ἔστω καὶ ἐὰν γνωρίζωσιν ὅτι αὕτη εἶναι, ὡς προείπωμεν, Θεῖον δῶρον, καὶ ὅσα ἔργα καὶ ἂν πράξωμεν, … ὑψηλὰ καὶ Ἅγια, δὲν δύνανται ἵνα ἀνταποκριθῶσιν εἰς τὴν ἀξίαν τούτου! Κοπιάζουσιν, ὅμως, ἐπειδὴ θέλουσι καὶ οὗτοι ἵνα ἐπιδείξωσιν εἰς τὸν ἀγωνοθέτην Κύριον, τὰ ὅσα ἐκοπίασαν πρὸς δόξαν Του, ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ!

Κριτήριον … ἡ Πίστις!

Διὰ ταύτην τὴν Ἁγίαν Πίστιν εἰς τὸν Κύριον, «πάλιν καὶ πολλάκις» ὡμιλήσαμεν, ἀλλὰ καὶ πάντοτε εἰς ταύτην θὰ ἐπιστρέφωμεν! Ὅμως, ὀφείλομεν ἵνα ἐρευνήσωμεν ἐντὸς ἡμῶν, οὐχὶ τὴν «ἐπιπολαίαν» ἐκείνην πίστιν, τὴν ὁποίαν πολλάκις ἐπικαλούμεθα οἱ περισσότεροι, προκειμένου ἵνα δικαιολογῶμεν τὴν … ἀπουσίαν της! Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἔζων τὸν Χριστόν, καὶ διὰ Τοῦτον ἔθυσαν ἀκόμη καὶ αὐτὴν ταύτην τὴν βιολογικήν των ζωήν! Ἡ ζωή των ἐμαρτύρει τὴν Πίστιν των, διότι … ἀληθὴς Πίστις εἶναι ἡ, κατὰ Χριστόν, ζωή!

Εἴθε, ἀδελφοί μου ἀναγνῶσται, ἵνα διέλθωμεν τὴν παροῦσαν ζωήν, ἀγωνιζόμενοι τὴν ἀρετήν, καὶ «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. ΙΒ΄ 2)! Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2025

Εβδομαδιαίο Φυλλάδιο
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2025

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Αύγουστος 2025

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Αυγούστου.

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου.

Ἡ δόξα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

(ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2025)

«Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί,

τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι» (Α΄ Κορ. Α΄ 18).

Αἱ δύο κατηγορίαι!

Μεγάλη ἡ ἑορτή, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ἥντινα ἑορτάζει σήμερον ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία! Τιμᾶται καὶ προσκυνεῖται ὁ Τίμιος καὶ Ζωοποιὸς Σταυρός, «ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης, … ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας, … βασιλέων τὸ κραταίωμα, … πιστῶν τὸ στήριγμα, … ἀγγέλων ἡ δόξα καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα»! Ἑορτάζει ὁ Τίμιος καὶ Ζωοποιὸς Σταυρός, ὅστις, ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἐσταυρώθη ἐπ’ Αὐτοῦ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, καὶ τὸ Πανάγιόν Του Αἷμα ἔρρευσεν ἐπ’ Αὐτοῦ, ἔπαυσεν νὰ εἶναι πλέον ἓν κοινὸν καὶ κατηραμμένον ξύλον! Ἀντιθέτως, καὶ Αὐτὸς Οὗτος, ἀλλὰ καὶ τὸ σχῆμα καὶ ὁ τῦπος Αὐτοῦ, ἐνεργοῦσιν ὡς Θεῖα Πρόσωπα˙ καὶ ὡς προεγράψαμεν … φυλάσσουσι τὴν οἰκουμένην, καὶ καλλωπίζουσι τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ ἐνισχύουσι καὶ ἐνδυναμώνουσι τοὺς ἡγήτορας τῶν ἐθνῶν, οἵτινες πιστεύουσιν εἰς τὴν Θείαν των δύναμιν, καὶ στηρίζουσι τούς, ἀληθῶς καὶ γνησίως πιστεύοντας εἰς τὰς ὑπερουρανίους δυνάμεις των, καὶ ἅπασσαι αἱ Οὐράνιαι ταξιαρχίαι δοξάζουσι καὶ προσκυνοῦσι τοῦτον τὸν ζωοπάροχον καὶ Παντοδύναμον Σταυρόν, ἀλλὰ καὶ οἱ μυσαροὶ καὶ βδελυκτοὶ δαίμονες, τραυματίζονται καὶ ἐξαφανίζονται πρὸ Αὐτοῦ, «μὴ φέροντες καθορᾶν Αὐτοῦ τὴν δύναμιν»!

Ἀκόμη καὶ ὁ λόγος ὁ περὶ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὡς τονίζει σήμερον τὸ ἱερὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, διχάζει, θὰ ἐλέγωμεν, τοὺς ἀνθρώπους … Ἀφ’ ἑνός, εἰς ἐκείνους οἵτινες τὸν χλευάζουσι καὶ τὸν μισοῦσιν ὡς καὶ οἱ δαίμονες˙ καὶ οὗτοι εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες δὲν ἠθέλησαν ἵνα κύψωσιν ἐνώπιον Αὐτοῦ, καὶ ἵνα θεωρήσωσι τὴν ἀκαταμάχητον δύναμίν Του καὶ παρέμειναν ἐχθροὶ καὶ ὑβρισταὶ Τούτου! Οὗτοι εἰσὶν ἐκεῖνοι οἱ μισόθεοι Ἑβραῖοι καὶ ἐν γένει τοῦτο τὸ ἀντίχριστον γένος, - καὶ δὲν ἐννοοῦμεν ἐν προκειμένῳ ἅπαντας τοὺς ἔχοντας τὴν τοιαύτην καταγωγήν, - οἵτινες, παρ’ ὅτι ὁ Κύριος, ἐκ τούτου τοῦ γένους ἠθέλησε τὴν κατὰ ἄνθρωπον καταγωγήν Του, «ἀπιστίᾳ νοσήσαντες, Θεϊκῆς ἐξέπεσον χάριτος», ὡς ψάλλωμεν χαρακτηριστικῶς κατὰ τήν, τῆς Πεντηκοστῆς, ἡμέραν! Ὁ Τίμιος Σταυρὸς δι’ αὐτούς, εἶναι «φονικὸν ὄργανον», ὡς ἰσχυρίζονται διὰ τῶν χιλιαστικῶν καὶ μασωνικῶν δοξασιῶν των! Οὐδέποτε ἀπεδέχθησαν Τοῦτον, ὡς ὅπλον σωτήριον καὶ καύχημα τῶν Χριστιανῶν, ἀλλ’ ἀντιθέτως, «φρίττουσι καὶ τρέμουσιν» εἰς τὴν Τούτου θεωρίαν καὶ εἰς τὸ ἄκουσμα τοῦ Θείου Ὀνόματός Του! Διὰ τούτους καὶ τοὺς ὁμόφρονάς των, ἰσχύουσιν οἱ ὡς ἄνω λόγοι τοῦ πατριώτου των καὶ Ἀποστόλου Παύλου!

Ἐξ ἐναντίας, ὅμως, εὑρίσκονται καὶ ἐκεῖνοι, οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι, οἵτινες ἧραν τοῦτον τὸν Σταυρὸν καὶ ἠγάπησαν Αὐτόν, καὶ ἤλπισαν εἰς τὴν Θείαν Αὐτοῦ δύναμιν καὶ … οὐ κατησχύνθησαν, καὶ ἠγωνίσθησαν καθοπλισμένοι διὰ Τούτου, καὶ ἐνίκησαν ὁρατούς τε καὶ ἀοράτους ἐχθρούς! Τοῦτον τὸν Τίμιον Σταυρόν, φέροντες, ἠκολούθησαν τὸν Κύριον τὸν σταυρωθέντα, καὶ ἀνεδείχθησαν, - κατὰ τὸ δυνατόν, - ἄξιοι Αὐτοῦ καὶ «φέροντες τὸν ὀνειδισμὸν Αὐτοῦ»!

Ἡ δόξα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ!

Ὅμως, οὗτος ὁ Θεῖος καὶ Τίμιος Σταυρός, δὲν «συγκινεῖται», ἀλλ’ οὔτε καί «ἐνοχλεῖται», ἀντιστοίχως, ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας στᾶσιν καὶ συμπεριφορὰν ἀπέναντί Του! Ἡ ἰδική μας προσκύνησις ἢ ἀντιθέτως, ἡ ἰδική μας ἀποστροφὴ καὶ ἄρνησις, … ἡμᾶς τοὺς ἰδίους ἐπηρεάζει καὶ εἴτε μᾶς σκεπάζει ἡ Χάρις Του, εἴτε ἀποκόπτομεν ἑαυτοὺς ἀπὸ ταύτην! Ὡς, πολλάκις, ἔχομεν εἴπει ἐκ τούτου τοῦ «βήματος», ἡμεῖς ἀφ’ ἑαυτοῦ μας … εἴτε σωζόμεθα εἴτε καταδικαζόμεθα, ἐφ’ ὅσον εἶναι δεδομένον, ὅτι ὁ Κύριος, καὶ «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν Ἀληθείας ἐλθεῖν», ἀλλὰ καὶ συνδράμει μὲ τὴν ἀκαταμάχητον Δύναμίν Του, πάντας τοὺς θέλοντας ἵνα ἐπιτύχωσι τὴν σωτηρίαν των!

Ἡ δόξα, ἀλλὰ καὶ ἡ θέσις τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ εἰς τὴν Ἁγίαν μας Ἐκκλησίαν εἶναι κορυφαία! Μετὰ τὸν Πρῶτον τῶν ὅλων, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ μετὰ τήν «τὰ δευτεροῖα τῆς Θεότητος κατέχουσαν», τὴν «τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ», τὴν Ὑπεραγίαν Δέσποιναν Θεοτόκον, τρίτος προβάλλει ὁ Τίμιος καὶ Ζωοποιὸς Σταυρός! Τοῦτο τὸ ζωοπάροχον Ξῦλον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐτανύθη τὸ Πανακήρατον Σῶμα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ καὶ πρὸ τοῦ ὁποίου τρέμουσιν αἱ καταχθόνιαι δαιμονικαὶ δυνάμεις! Διὰ Τοῦτον τὸν Σταυρὸν ἐκαυχᾶτο ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, - «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. ΣΤ΄ 14), - ἀλλὰ καὶ μὲ «κριτήριον» τοῦτο τὸ Θεῖον «ὅπλον», ἐμυκτήριζεν ἀλλὰ καὶ ἐθρηνοῦσε τοὺς ταλαιπώρους «ἐχθροὺς τοῦ Σταυροῦ»˙ «νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὧν τὸ τέλος ἀπώλεια» (Φιλιπ. Γ΄ 18-19)!

Τοῦτον τὸν Θεῖον Σταυρόν, ἐκράτουν ἅπαντες οἱ Ἅγιοι, Ἀπόστολοι, οἱ Πατέρες, οἱ Ὅσιοι καὶ Μάρτυρες, καὶ ἅπαντες ἐν γένει, οἱ δοξάσαντες καὶ δοξασθέντες ὑπὸ τοῦ Κυρίου, … καὶ Οὗτος ἦτο διὰ τούτους τὸ «ἀήτητον ὅπλον», ὣς χαρακτηριστικῶς λέγει, ἀντίστοιχος ὕμνος˙ «ὅπλον αήττητον Χριστέ, τὸν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας, καὶ ἐν τούτῳ νικῶμεν, τὰς προσβολὰς τοῦ ἀλλοτρίου» (Σταυρώσιμον στιχηρόν, Δ΄ ἤχου). Τοῦτον φέρει, τέλος καὶ Αὐτὴ ἡ Ἁγία ἡμῶν Μήτηρ, Ἐκκλησία, καὶ διὰ Τούτου τελεῖ ἅπαντα τὰ σωτήρια καὶ ἱερὰ Μυστήρια, ἀλλὰ καὶ ἁπάσσας τὰς ἱερὰς τελετουργίας!

Ἂς ἐντάξωμεν ἑαυτούς …!

Τοῦτο ἀπαιτεῖ ὁ Κύριος καὶ αὐτὴ αὕτη ἡ Πίστις ἡμῶν! Νὰ λάβωμεν θέσιν ἔναντι τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ! Εἴτε προσπίπτοντες καὶ προσκυνοῦντες Αὐτόν, καὶ αἰτοῦντες τὴν ἀκαταμάχητον Αὐτοῦ δύναμιν, εἴτε νὰ σταθῶμεν ἐναντίοι καὶ ὑβρισταὶ Τούτου! Πονῶ καὶ ἀλγῶ, μόνον καὶ μόνον ποὺ ἀνέφερον ταύτην τὴν δευτέραν κατηγορίαν, ἀλλὰ δυστυχῶς, εἶναι μία διαχρονικὴ πραγματικότης τὸ γεγονός, ὅτι ὑπῆρξαν καθ’ ἁπάσσας τὰς ἐποχάς, ἀλλὰ καὶ ἔτι ὑπάρχουσιν, οἱ συνειδητῶς ἐχθρευόμενοι πρὸς τὴν Ἁγία μας Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν Τίμιον καὶ Ζωοποιὸν Σταυρόν! Πρὸς τούτους, μετὰ πόνου καὶ ἀγάπης, ἔχομεν ἵνα εἴπωμεν, ὅτι «πρὸς κέντρα λακτίζουσιν», ὡς εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τὸ διώκτην Σαῦλον, ὅτε οὗτος, μαινόμενος ἤρχετο εἰς Δαμασκόν, ἵνα ἀντιπαραταχθῇ πρὸς τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ!

Ὁ Θεὸς δὲν ἐκδικεῖται, ὅμως, δυστυχῶς μᾶς ἐκδικοῦνται αἱ βλάσφημοι ἐπιλογαί μας, καὶ θὰ εἴμεθα ἀπολύτως ὑπεύθυνοι διὰ τὰς θλιβερὰς συνεπείας! Ὁ Τίμιος Σταυρός, ὑβρίσθη καὶ ἔτι ὑβρίζεται εἰς τοὺς αἰώνας, ἀλλὰ οὐδόλως … ἐμειώθη ἡ Ἁγιότης τὸ ὕψος Του! Ἂς ταπεινωθῶμεν, συνεπῶς, καὶ προσκυνοῦντες Τοῦτον, ἂς εἴπωμεν: «Σταυρὲ τοῦ Χριστοῦ, φρούρησον ἡμᾶς τῇ δυνάμει Σου»! Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν