Ιερουσαλήμ 33 μ.Χ. - Πάτρα 2020 μ.Χ.

ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ  ΙΕΡΟΣ  ΝΑΟΣ 

ΑΓΙΟΥ  ΝΙΚΟΛΑΟΥ  ΠΑΤΡΩΝ

ΠΑΣΧΑ  ΚΥΡΙΟΥ  ΠΑΣΧΑ

       ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ  33 μ.Χ.                ΠΑΤΡΑ  2020 μ.Χ.        

                  

«Μάτην φυλάττεις τὸν Τάφον κουστωδία»

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

καί οἱ πιστοί Τόν ὓμνησαν στόν Ἱ. Ναό Του

«Μάτην φυλάττεις τὸν Ἱ. Ναὸ ἀστυνομία»

Ἀφιερωμένο ἐξαιρετικά στὴν ἀργυρώνητη δημοσιογραφία

τῶν 11.000.000 € γιὰ τὴ διαφήμιση τοῦ  “Μένουμε σπίτι”

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Κισάμου. 20/04 13:45
Συγχώρεσε με Θεέ μου και συ λαέ μου

Γράφει ο Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος
Όχι δεν είναι μοντάζ, ούτε στημένη φωτογραφία, πολλώ δε μάλλον δεν είναι.. «fake», για να χρησιμοποιήσω ορολογία που μπήκε στην ζωή μας, μαζί με τον… κορωνοϊό.
Είναι ο Γιαννάκης, ένα χαριτωμένο και πανέξυπνο παιδί της Ε΄ Δημοτικού που μεγαλώνει μέσα σε μια ευλογημένη οικογένεια.
Ο Γιαννάκης λοιπόν ήρθε το απόγευμα της Κυριακής των Βαΐων, πριν την έναρξη της Ακολουθίας του Νυμφίου και πριν.. κλειδώσουμε τις θύρες του Μητροπολιτικού μας Ναού, ήρθε στο ιερό, όπου ετοιμαζόμεθα για την έναρξη της Ακολουθίας.
Χώρος γνώριμος, οικείος και αγαπημένος για εκείνον. «Γιαννάκη αυτές τις μέρες δεν θα μας βοηθήσεις στο ιερό, χρειάζεται να μείνεις σπίτι σου για να είσαι καλά με την οικογένεια σου», του είπα.
«Εμένα ο Χριστός με αγαπά και άμα είμαι εδώ θα είμαι καλά, εδώ θέλω να είμαι», μου απάντησε κοιτώντας με στα μάτια και περιμένοντας να συμφωνήσω μαζί του και «να μείνει εδώ».
«Σε αγαπά, του ανταπάντησα, γι΄ αυτό και θέλει να μείνεις στο σπίτι σου».
Ακολούθησε σιγή. Δάκρυσε και σε λίγο έφυγε, κοιτώντας με γεμάτος παράπονο και απορία.
Σιώπησα… Κλειδώσαμε τις θύρες και άρχισε η Ακολουθία. Ο Γιαννάκης το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης και ενώ καθόταν μπροστά από την τηλεόραση του σπιτιού του μαζί με τους γονείς του, μόλις άρχισαν να διαβάζονται τα 12 Ευαγγέλια, αυθόρμητα και χωρίς να πει τίποτα στους γονείς του, σηκώθηκε πήγε στην γωνία του σαλονιού τους όπου έχουν δημιουργήσει ένα προσευχητάριο, πήρε ένα κερί και σε κάθε Ευαγγέλιο το άναβε και έστεκε δίπλα από τον Ιερέα που διάβαζε το Ευαγγέλιο!
Μεγάλη Παρασκευή. Μετά την Ακολουθία της Αποκαθηλώσεως, και πάλι «των θυρών κεκλεισμένων», πήγα στο κοιμητήριο του χωριού μου για να «χαιρετίσω» αγαπημένα πρόσωπα.
Ευτυχώς που είναι περιφερειακό και δεν κλειδώθηκε όπως αυτά των αστικών κέντρων.
Τί πόνος, αλήθεια, να στερηθούν οι συγγενείς την ιερότερη μέρα του χρόνου να ανάψουν τα καντήλια των αγαπημένων τους και να τους ψάλλουν το «αιωνία η μνήμη».
Επιστρέφοντας επισκέφθηκα, στο κρεβάτι του πόνου, πρόσωπο που περνά μεγάλο Γολγοθά. Καθ΄ οδόν πέρασα μπροστά από πολυκατάστημα μεγάλης αλυσίδας τροφίμων.
Στην τεράστια αυλή του θα πρέπει να περίμεναν τουλάχιστον 80-100 άνθρωποι με καρότσια περιμένοντας να μπουν μέσα.
Έφταναν μέχρι τον δρόμο! Στο τέλος του ίδιου δρόμου ένα γωνιακό ζαχαροπλαστείο. Και οι δύο είσοδοι του μπλοκαρισμένες από κόσμο, ασφυκτικά γεμάτο.
«Η λαϊκή σήμερα Μεγάλη Παρασκευή είχε τόσο κόσμο που πήγα και έφυγα, δεν μπορούσα να περιμένω», μου λέει τηλεφωνικά γνωστός μου.
Βράδυ Μεγάλης Παρασκευής και πάλι «των θυρών κεκλεισμένων» και των μεγαφώνων κλειστών.
Επιστρέφοντας στο Επισκοπείο βλέπω μηνύματα στο κινητό.
Βίντεο και φωτογραφίες από πρόσωπα που πέρασαν έξω από τον Ναό, στάθηκαν για λίγο (καθώς απαγορευμένο και αυτό) και τράβηξαν την στιγμή.
«Γιατί»; ρωτά ένα από τα πολλά πρόσωπα. Πάλι σιωπή…
Μεγάλο Σάββατο πρωί. Η πρώτη Ανάσταση! Θεία Λειτουργία «των θυρών κεκλεισμένων».
«Μια νεαρή μητέρα με τα 2 παιδιά της είναι έξω από τον Ναό και παρακαλεί να κοινωνήσουν τα παιδιά της. Ας μην κοινωνήσει αυτή, τα παιδιά της παρακαλεί να κοινωνήσουν», μεταφέρει ο Επίτροπος.
«Κλαίει», συνεχίζει. Σιωπή και πάλι….. Μέγα Σάββατο βράδυ. Ακολουθία της Πανυχίδας και πριν κλειδώσουν οι πόρτες εισέρχονται στον Ναό πρόσωπα γνώριμα.
«Σας παρακαλούμε θα κρατήσουμε τις αποστάσεις και θα είμαστε σαν να μην υπάρχουμε, μόνο αφήστε μας να ζήσουμε την Λειτουργία της Αναστάσεως. Δεν αντέχουμε να μην κοινωνήσουμε», παρακαλούν με δάκρυα.
Και πάλι… σιωπή….
Όλες αυτές τις μεγάλες μέρες του Θείου Πάθους αρκετοί από τους Ναούς της Περιφέρειας μας φυλάσσονται υπό… «κουστωδίας».
Μάλιστα σε κάποια Περιφέρεια μας η.. «κουστωδία» τηλεφωνούσε στους Ιερείς ζητώντας τους να δηλώσουν τις ώρες των Ι. Ακολουθιών ως και σε ποιο Ναό θα τις τελέσουν!
Ως δε μας ενημέρωσαν Κληρικοί μας η.. «κουστωδία» πήγαινε κατά την διάρκεια των Ι. Ακολουθιών και από τα παράθυρα των Εκκλησιών κοιτούσε εάν τηρούνται τα μέτρα!
Μετρούσε πόσοι είναι μέσα στον Ναό! Δεν πρόσεξα να είχε «κουστωδία» στα καταστήματα με το πλήθος του κόσμου να συνωστίζεται στις αγορές του.
Θεέ μου! τι Μεγάλη Εβδομάδα ήταν αυτή; Τι Πάσχα; Αρχιερείς και Ιερείς, σεβάσμιοι στις τοπικές κοινωνίες με έργο και προσφορά αξιοζήλευτη, σύρθηκαν στα.. «πραιτώρια», διαπομπεύθηκαν, λοιδορήθηκαν, στοχοποιήθηκαν, ταπεινώθηκαν, υβρίστηκαν, τιμωρήθηκαν με πρόστιμα.
«Απορία» και «οργή» οι ανοιχτοί Ναοί, «έγκλημα» η προσκύνηση του Επιταφίου, τα ρεπορτάζ των ημερών!
«Αυτονόητες οι εισαγγελικές παρεμβάσεις», «τραγικές εικόνες πιστών να μεταλαμβάνουν εν μέσω πανδημίας», δηλώσεις κόμματος εξουσίας!, χαρακτηρίζοντας «τραγωδία» την Θεία Κοινωνία!
Και πάλι… σιωπή….
Μη αντέχοντας όλη αυτή την εσωτερική συντριβή επικοινώνησα, το απόγευμα του Πάσχα, με πρόσωπο που εμπιστεύομαι την κρίση του και δεν ανήκει στον εκκλησιαστικό χώρο, εξομολογούμενος τα μύχια της καρδιάς.
«Μήπως Σεβασμιώτατε οι ευθύνες βαραίνουν περισσότερο την Εκκλησία;
Μήπως δεν έπεισε την Πολιτεία ότι θα μπορούσε να διαχειριστεί τα του «οίκου» Της, όπως π.χ. οι αλυσίδες τροφίμων, κ.α. που έμειναν ανοιχτά, υπό όρους και προϋποθέσεις;
Μήπως δεν διαπραγματεύτηκε σωστά και τίμια; Μήπως… «νίψατε» τας χείρας σας ψιθυρίζοντας: «αθώος ειμί», κλειδωθήκατε στους Ναούς σας και θεωρήσατε ότι έτσι εκπληρώνετε το χρέος σας;
Μήπως κάνατε τον Χριστό “live”, “facebook”, “instagrame”, “YouTube”, μεταφέροντας το Μυστήριο στην άψυχη οθόνη μιάς τηλεόρασης και πιστέψατε ότι έτσι θα αναπαύσετε την συνείδηση σας;
Προτείνατε εναλλακτικές λύσεις στην Πολιτεία ή συγκατατεθήκατε χωρίς αντίλογο;
Τι θα πράξετε εάν αύριο, σε μια άλλη περίπτωση, π.χ. θεομηνία, σας ζητήσει και πάλι η Πολιτεία να κλείσετε τους Ναούς;
Ποιος έχει την ευθύνη των ψυχών που εμπιστεύονται την Εκκλησία; Η Πολιτεία ή η Εκκλησία;
Έχετε συνειδητοποιήσει ότι οι πιστοί όλες αυτές τις ημέρες ένιωθαν απόκληροι και ανεπιθύμητοι από την Εκκλησία που θεωρούν μάνα τους»; Η απάντηση του συνομιλητή μου. Και πάλι… σιωπή….
Συγχώρεσε με Θεέ μου και συ λαέ μου για την ευθύνη της σιωπής μου….

Άγιος Γέροντας Εφραίμ Αριζονίτης - Φιλοθεΐτης (Βίντεο - Ντοκυματέρ)

Δείτε ΕΔΩ το Ντοκυματέρ με την ζωή του Αγίου Γέροντα Εφραίμ

Μόνο στην Ελλάδα και στην Κύπρο δεν συμμετείχαν στις Θείες Λειτουργίες οι πιστοί!!!

Τι σημαίνει κατ' οίκον εκκλησία; Είναι όντως αυτό που έγραφαν πολλοί θεολογούντες αυτές τις μέρες σε διάφορα σάιτ; Φταίει η Εκκλησία για την στάση που κράτησε; Ποια η ευθύνη της Πολιτείας; Και με το εμβόλιο τι θα γίνει;
Διαβάστε παρακάτω το αξιόλογο άρθρο  που...

Γράφει ο Θεολόγος Παπαδόπουλος
Μοριακός βιολόγος

"Καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν"


Θέλω να μάς πει επιτέλους κάποιος από την ηγετική επιστημονική ομάδα που αποφασίζει μέτρα και απαγορεύσεις ποιο είναι το ΣΧΕΔΙΟ για την επόμενη ημέρα.

Η επιδημία του CoViD-19 για να σταματήσει ολότελα ή για να είναι διαχειρίσιμη από το Εθνικό Σύστημα Υγείας πρέπει να βρει τον πληθυσμό της χώρας ανοσοποιημένο κατά το ήμισυ τουλάχιστον.

Με πιο απλά λόγια να έχουν αντισώματα, αποκτηθέντα με φυσικό τρόπο, δηλαδή να έχουν νοσήσει (είτε βαριά είτε ήπια ή ασυμπτωματικά) και να έχουν γίνει καλά περίπου 5,5 εκατομμύρια Έλληνες.

Έγινε αυτό στην περίπτωση μας; ΟΧΙ. Πώς σκοπεύουν να επιστρέψουμε σε κανονικότητα όταν αναμένεται δεύτερο κύμα CoViD-19 το φθινόπωρο;

Ο εμβολιασμός θα ήταν ίσως η λύση όμως κανένα επιστημονικό πρωτόκολλο δεν προβλέπει τόσο σύντομα να υπάρξει ασφαλές εμβόλιο.

Δηλαδή εμβόλιο που αποδεδειγμένα δεν προκαλεί ανεπιθύμητες παρενέργειες! Αφαιρώ από το συλλογισμό μου κάθε συνωμοσιολογικό ή εσχατολογικό λογισμό κι αρκούμαι σε επιστημονικές και λογικές επισημάνσεις.

Πότε θα ανοίξουν σχολεία, εστιατόρια κι επιχειρήσεις με κόσμο; Πότε θα μπορούμε να ταξιδεύουμε εκ νέου;

Μα το σημαντικότερο• τί θα γίνει αν βρεθεί νέο κρούσμα; Πάλι καραντίνα; Πάλι απομόνωση; Μέχρι πότε; Σιωπή. Απάντηση καμία.

Και για τα τεστ η εφαρμογή τους μετατίθεται στο αχαρτογράφητο μέλλον απροσδιόριστα. Δε θα σχολιάσω το θλιβερό ύφος 1000 καρδιναλίων του κ. Χαρδαλιά.

Πολλές φορές οι άνθρωποι θέλοντας να καλύψουν την ανεπάρκεια τους ή να φανούν πως υπερπληρούν τα προσόντα για μια θέση που κατέχουν υπερβάλλουν εαυτόν τόσο που φωνασκούν με εξουσιομανία και εμφανή κομπλεξισμό παραπέμποντας σε σκοτεινές περιόδους της πολιτικής ζωής του τόπου.

Πάμε τώρα στα της Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη τον κάθε Θεολόγο ούτε όμως και τον κάθε Ιερώνυμο.

Εμείς την έχουμε ανάγκη! Πιστοί, κλήρος κι Ιεράρχες. Μέσω αυτής αγιαζόμαστε και σωζόμεθα. Τι συνέβη όμως και ζήσαμε όλα αυτά τα πρωτόγνωρα κι ανήκουστα;

Δεν κατηγορώ την σεπτή Ιεραρχία ούτε τον κλήρο πόσο μάλλον τον πιστό λαό. Δεν κατηγορώ κανέναν.

Ψέγω όμως κι αρνούμαι να δεχθώ την παθητική συμπεριφορά μιας ελίτ στο περιβάλλον της Αρχιεπισκοπής που λαμβάνει κι επιβάλλει αποφάσεις στο όνομα της Εκκλησίας.

Αποτελεί όνειδος και αίσχος. Πού είναι η πίστη μας; Είμαι από τους πρώτους που αποτάσσονται ζηλωτισμούς και φωνασκούντες υπερορθόδοξους. Τί είναι όμως αυτό που πραγματικά τούς ενοχλεί;

Είδαμε άναρχες ουρές ανθρώπων και κόσμο σε μπουλούκια σε τράπεζες, σούπερ μάρκετ κ.α. Γιατί να μην μπορούν οι πιστοί να προσκυνήσουν το Σταυρό τη Μεγάλη Πέμπτη;

Τον Επιτάφιο την Μεγάλη Παρασκευή; Γιατί κλειστές εκκλησιές σαν να πρόκειται για εγκληματούντες λωποδύτες που κρύβονται; Εκεί φτάσαμε;

Ναοί πολλών τετραγωνικών μέτρων με εισόδους δεξιά κι αριστερά που θα μπορούσε να φεύγει ο κόσμος που εισέρχεται χωρίς κανένα συνωστισμό τηρώντας όλα τα μέτρα και τις αποστάσεις, παρέμειναν αδειανοί.

Γιατί κλειστά μεγάφωνα; Γιατί σίγησαν οι καμπάνες; Γιατί τόσες Κυριακές χωρίς Μυστήρια κι ακολουθίες; Γιατί πολύ απλά δεν τους ενοχλεί ο εκκλησιασμός κι ο συνωστισμός. Ο Χριστός τους ενοχλεί!

Αυτόν διώκουν. Γιατί το προκείμενο κι ουσιαστικό που δεν θέλουν είναι η Θεία Κοινωνία.

Αν όμως όπως λένε οι κύκλοι της Αρχιεπισκοπής δεν τίθεται θέμα μετάδοσης νόσου από το Άγιο Ποτήριο γιατί απαγορεύεται η Θεία Κοινωνία με την ανοχή της;

Γιατί την Μεγάλη Πέμπτη - που αν γινόταν μια φορά το χρόνο Θεία Λειτουργία Μεγάλη Πέμπτη θα γινόταν - να μην εισέρχεται ένας ένας οι πιστοί έστω κι αν διαρκέσει αυτό όλη ημέρα τηρουμένων των αποστάσεων και να κοινωνούν Σώμα και Αίμα Χριστού;

Να βγει ένας και να απαντήσει! Σιωπή όμως. Δυστυχώς. Γιατί να μη γίνει περιφορά του Επιταφίου κι ο κόσμος να είναι σε αυλές και μπαλκόνια;

Μόνο για να χειροκροτάει όταν κι όποτε μάς βολεύει; Γιατί να μη δοθεί το Άγιο Φως από τον ιερέα κάθε ενορίας σε όλα τα σπιτικά;

Σε όλα απαγορεύσεις, ΜΗ και ΟΧΙ. Λες και πρόκειται για ναρκέμπορους. Γιατί έκλεισαν τα κοιμητήρια Μεγάλη Παρασκευή;

Τι συνωστισμό θα προκαλέσει μια μάνα που θέλει να ανάψει το καντήλι στον τάφο του παιδιού της; Να βγει κάποιος να απαντήσει. Εις μάτην. Σιωπή.

Άλλο θλιβερό παράδοξο• η λατρεία δεν είναι επετειακό γεγονός να τη ζούμε 2-3 φορές το χρόνο σαν μουσειακό έκθεμα που αναπαρίσταται έμπροσθεν τηλεοπτικών και διαδικτυακών συνεργείων.

Δεν είναι ορθόδοξη λατρεία θρησκευτική πόσο μάλλον εκκλησιαστική το ΥouTube, το Facebook και η τηλεόραση.

Είναι μέσα για να αναπληρώσουν το κενό, δεκτό ως ένα σημείο, ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος να γίνουν ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση. Τι νοοτροπία είναι αυτή; Πού μάς οδηγούν τέτοιες συμπεριφορές ξέρουμε; Τί νέα ήθη διαμορφώνονται;

Προσέξτε και κάτι άλλο. Όταν μιλούσαν οι πρώτοι χριστιανοί για κατ' οίκον Εκκλησία τί εννοούσαν; Ελλείψει ναών μαζεύονταν στα σπίτια, συνήθως ήταν και τα μεγαλύτερα μεταξύ των Χριστιανών και τελούσαν εκεί τη λατρεία και το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί θα σου πει κάποιος. Και γιατί να ξαναπάω Εκκλησία;

Όταν θέλω θα βάζω μια Λειτουργία στο YouTube κι όλα καλά. Κατ' οίκον εκκλησία. Γιατί να εξομολογηθώ; Θα τα πω σε ίνμποξ σε κάποιον ιερέα στο Facebook ή στο Instagram ή δε θα τα πω σε κανένα.

Τι ζούμε; Που οδηγούμαστε; Το έχουμε συνειδητοποιήσει; Η ζωή της Εκκλησίας είναι μυσταγωγική, μυστηριακή, ευχαριστιακή, θυσιαστική κι απαιτεί την παρουσία μας και τη μετοχή μας.

Είναι κοινωνία προσώπων αληθινών κι όχι subscribe ή log in από google accounts.

Όλοι θα δώσουμε λόγο για όσα είπαμε και πράξαμε αυτές τις ημέρες. Και για όσα θα πράξουμε τις επόμενες που ξημερώνουν.

Είπε κάποιος• αυτήν την εποχή της θλίψης, της δοκιμασίας, του διωγμού, της ομολογίας, της σιωπής, της υπομονής, την ώρα αυτή του μεγάλου πειρασμού ο Χριστός διαλέγει πάλι τους μαθητές Του.

Αυτούς που θα κηρύξουν το Ευαγγέλιο Του σε κάθε λαό στα πέρατα της οικουμένης.

Μια τελευταία φορά.

Χριστός Ανέστη! Καλή δύναμη σε όλους.

Η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι σύμβολο, αλλά ιστορικό και αιώνιο γεγονός. - π. Κυρίλλου Κωστοπούλου

Του Αρχ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών,Δρ. Θεολογίας
Ο Θεάνθρωπος Κύριος, ως Ζωοδότης, κατήλθε στον Άδη. Όμως, όπου εισέρχεται το φως, εκεί διαλύεται το σκοτάδι. Όπου εμφανίζεται η ζωή, εκεί καταργείται ο θάνατος. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της Αυτοζωής, της πηγής του Φωτός. «Ότε κατήλθες προς τον θάνατον, η ζωή η αθάνατος, τότε τον Άδην ενέκρωσας τη αστραπή της θεότητος… και τους τεθνεώτας ανέστησας…». «Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γή και τα καταχθόνια…».


Η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι σύμβολο, αλλά ιστορικό και αιώνιο γεγονός. Και το λέγω αυτό, γιατί μερικοί αρνούνται μια άλλη διάσταση ζωής και ισχυρίζονται ότι η όλη υπόθεση της νύχτας του Πάσχα είναι ένας εφήμερος συναισθηματισμός, τίποτε δε περισσότερο από μια ρομαντική συγκίνηση και χαρά.
Πρέπει, όμως, να γνωρίζουν αυτοί οι αντιρρησίες ότι πέρα από την ιστορική βεβαίωση της Αναστάσεως υπάρχει και η ρεαλιστική τοιαύτη. Ο Ορθόδοξος λαός, όταν προσεύχεται ή όταν συμμετέχει σε κάποιο εκκλησιαστικό-λατρευτικό γεγονός, δεν συμμετέχει με νοητικά ιδεολογήματα, αλλά με τις αισθήσεις του. Το κερί το αναμμένο, το σταυροκόπημα, το άρωμα του λιβανιού, οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες και το «Χριστός ανέστη» που ψάλλουν τα χείλη και η καρδιά αποδεικνύουν ότι η Ανάσταση του Χριστού είναι ένα πανηγύρι οντολογικής γιορτής που διαλαλεί μια μυστική βεβαιότητα για την Αυτοζωή που νικά τον θάνατο· «θανάτω θάνατον πατήσας». Μήπως γι᾽ αυτό δεν επιτρέπεται εφέτος η τοιούτου είδους βίωση του γεγονότος της Αναστάσεως;

Η ελπίδα της Αναστάσεως ανήκει σε όλους, αδιαφόρως του πνευματικού επιπέδου τους και είναι συνενωμένη με την φύση του Ελληνικού Έθνους μας. Αυτή την ελπίδα της νίκης κατά του θανάτου βιώνουν στον Ορθρο της Αναστάσεως άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, πιστοί ή αδιάφοροι, άξιοι ή ανάξιοι, δίκαιοι ή άδικοι, τελώνες ή άγιοι· «ουκούν, εισέλθητε πάντες εις την χαράν του Κυρίου ημών» (Ιω. Χρυσ. Κατηχ. Πάσχα, PG 59, 722).

Βεβαίως, το γεγονός της Αναστάσεως, η θανάτωση του θανάτου, είναι υπόθεση αποδοχής και όχι διερευνήσεως. Είναι δηλαδή υπόθεση πίστεως και όχι διανοητικής αντιλήψεως. Η ύπαρξη και η ενέργεια του Τριαδικού Θεού και το γεγονός της Αναστάσεως, καθώς και η αθανασία βρίσκονται έξω από τον χώρο και τον χρόνο. Πώς επιζητούμε να γίνουν αντιληπτά μέσω της πεπερασμένης διανοίας μας και των αισθήσεων, όταν αδυνατούμε να συλλάβουμε την καμπυλότητα του χωροχρόνου, τον δυϊσμό σωματιδίου-κύματος και τον χώρο των δέκα διαστάσεων της κβαντικής θεωρίας;

Τολμούμε ποτέ να απορρίψουμε με παιδαριώδη αφέλεια την φυσική; Πώς επιχειρούμε κάτι τέτοιο για την μεταφυσική;

Ο Θεάνθρωπος Κύριος «συνανέστησε παγγενή τον Αδάμ», όλο δηλαδή το γένος των ανθρώπων, τον κάθε άνθρωπο.

Ομως, ο ατομοκεντρικός βίος της αμαρτωλότητός μας γίνεται άμεσο εμπόδιο στην κατανόηση του γεγονότος αυτού. Πώς συνέβη στο πρόσωπο του Αδάμ, η καθολική ανθρώπινη φύση να αποκοπεί από την δυνατότητα της ζωής και πώς στο Πρόσωπο του Ενανθρωπήσαντος Λόγου του Θεού Πατρός η καθολική και πάλι φύση να «συνανίσταται» και να ζωοποιείται;

Η πλούσια ανθρώπινη γνώση μας και οι φιλοσοφικές μας κατηγορίες ελάχιστα μας βοηθούν να κατανοήσουμε το γεγονός αυτό, το οποίο, όμως, είναι βασική προϋπόθεση για να δυνηθούμε να ανεύρουμε το νόημα της τραγωδίας της Ιστορίας.

«Ώσπερ εν τω Αδάμ πάντες αποθνήσκουσιν, ούτω και εν τω Χριστώ πάντες ζωοποιηθήσονται». «Επειδή γάρ δι᾽ ανθρώπου ο θάνατος, και δι᾽ ανθρώπου ανάστασις νεκρών», μας τονίζει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του (15, 21-22).
Τοιουτοτρόπως, στο Πρόσωπο του Χριστού, του Αναστημένου Θεανθρώπου και «εν σαρκί» Αναληφθέντος, προσλαμβάνει ο Θεός «πάσαν σάρκα» – όταν αυτή εναποθέτει με τον θάνατο όλες τις αντίθετες πεποιθήσεις της – και την ζωοποιεί.

Όπως, λοιπόν, «διά του Λόγου» η αγάπη του Τριαδικού Θεού εποίησε τα πάντα, κατά παρόμοιο τρόπο και «διά του ενσάρκου Λόγου» ανακαινίζει τα πάντα και τα αφθαρτοποιεί.

Εάν εφέτος, λόγω των ιδιαζόντως εξαιρετικών συνθηκών που βιώνουμε ως Ορθόδοξο Ελληνικό Εθνος και κυρίως λόγω της στερήσεως της συμμετοχής στην Θεία Λατρεία της Μ. Εβδομάδος και κυρίως στην Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως αυτή η χαρά είναι μειωμένη, εν τούτοις ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και το ανέσπερο Φως της Αναστάσεώς Του φωτίζει την Ορθόδοξο Ελλάδα μας. Καμμία αντίθετη δύναμη δεν μπόρεσε ούτε και θα μπορέσει ποτέ να σβήσει την αιώνια ανταύγεια αυτού τού Φωτός στις καρδιές των πιστών Ορθοδόξων Χριστιανών. Ας μην αυταπατώνται οι υπηρέτες του σκότους. Αυτό το Φως θα μας οδηγήσει στην Λύτρωση, αν με μετάνοια και πίστη προσβλέψουμε στον Αναστημένο Θεάνθρωπο Κύριό μας.

Για τον λόγο αυτό: «Χαίρετε λαοί και αγαλλιάσθε… ανέστη εκ νεκρών ο Σωτήρ του κόσμου».

Ἡ, "κατ’ ὄψιν", κρίσις - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ (12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020)

"Εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· ἄφες αὐτήν" (Ἰωάν. ΙΒ΄ 7)

Ὁ "σκανδαλισμὸς" καὶ ἡ ... Κρίσις!

Ἕνα μικρὸ ἐπεισόδιο μᾶς περιγράφει σήμερα τὸ ἱερὸν Εὐαγγελικὸν ἀνάγνωσμα. Ἕνα ἐπεισόδιον τὸ ὁποῖον συνέβη ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τοῦ Θείου Πάθους. Συγκεκριμμένως, ... ὁ Κύριος εὑρίσκεται εἰς τὴν Βηθανίαν, εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Λαζάρου τὸν ὁποῖον, πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν, ἀνέστησεν ἐκ νεκρῶν. Οἱ οἰκεῖοι τοῦ Λαζάρου ἔχουσι διοργανώσει δεῖπνον πρὸς τιμὴν τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ Μάρθα διακονεῖ εἰς τὰ τοῦ δείπνου. Ἡ ἑτέρα ἀδελφὴ τοῦ Λαζάρου, Μαρία, ἐκφράζουσα τὴν εὐγνωμοσύνην της πρὸς τὸν Διδάσκαλον, διὰ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ ἀδελφοῦ της, εἰσέρχεται εἰς τὸν χῶρον τοῦ δείπνου φέρουσα μῦρον πολυτελές, διὰ τοῦ ὁποίου "ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ" (Ἰωάν. ΙΒ΄ 3).
Ὁ χῶρος ὅλος εὐωδίασεν ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου, ἀλλὰ ... ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης - ὁ μετ’ ὀλίγον προδότης, - καταγγέλει - θὰ ἐλέγομεν - τὴν "δαπάνην" ταύτην ὡς ἄστοχον καὶ σκανδαλώδη διότι ... τόσα χρήματα ὅσα ἐχρειάσθησαν διὰ τὴν ἀγορὰν τοῦ μύρου, θὰ ἠδύναντο ἵνα καλύψωσιν ... ἀνάγκας τῶν πτωχῶν! Βεβαίως, ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής, προσθέτει ... ὅτι, "οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ' ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν" (Ἰωάν. ΙΒ΄ 6). Καὶ τότε, τὸν λόγον λαμβάνει ὁ "γινώσκων καρδίας καὶ νεφρούς", ἀφ’ ἑνὸς ἵνα δικαιώσῃ τὴν Μαρίαν ἥτις ἠγόρασε καὶ ἐδαπάνησε τὸ μῦρον πρὸς τιμὴν τοῦ Εὐεργέτου της, ἀλλὰ καὶ ἵνα δείξῃ εἰς ... ἅπαντας ὅτι ἡ, πρὸς τὸν Θεόν, ἀγάπη, προηγεῖται πάσης ἄλλης ἀγαθοεργίας.

Ἡ, "κατ’ ὄψιν", κρίσις.

Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ὡς ἄνω συμβάντος, ἀναποφεύκτως συγκλίνομεν εἰς ἕν ἁμάρτημα, περὶ τοῦ ὁποίου ἔχουσιν εἰπωθεῖ καὶ γραφεῖ, πάρα πολλὰ καὶ εἰς τὸ Θεόγραφον βιβλίον τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, εἰς τὴν συνέχειαν. Εἰδικῶς εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην, ὁ Κύριος καὶ Διδάσκαλος ὡμίλησε καὶ ἐδίδαξε περὶ τούτου τοῦ ἁμαρτήματος (τῆς κατακρίσεως), διὰ τῶν πλέον χαρακτηριστικῶν καὶ ἐντόνων λόγων Του! "Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε" καὶ "Τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς;" (Ματθ. Ζ΄ 1-3) καὶ "Μὴ κρίνετε κατ' ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε" (Ἰωάν. Ζ΄ 24) καὶ "Καὶ μὴ κρίνετε, καὶ οὐ μὴ κριθῆτε· μὴ καταδικάζετε, καὶ οὐ μὴ καταδικασθῆτε· ἀπολύετε, καὶ ἀπολυθήσεσθε" (Λουκ. ΣΤ΄ 37). Κατὰ μίμησιν δὲ τοῦ Χριστοῦ μας, καὶ ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ὁμιλεῖ καὶ κινεῖται ... "εἰς τὸ ἴδιον μῆκος κύμματος"! "Σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; Τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν" (Ρωμ. ΙΔ΄ 4), δηλαδή, "Ποιός εἶσαι σὺ ποὺ κρίνεις ξένον ὑπηρέτην; Τὸ ἂν θὰ σταθῇ ἢ θὰ πέσῃ ἀφορᾷ τὸν δικόν του κύριον, θὰ σταθῇ ὅμως, διότι ὁ Θεὸς ἔχει τὴν δύναμιν νὰ τὸν κάνῃ νὰ σταθῇ".
Εἰς τὴν κρίσιν τοῦ Κυρίου ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν τελείαν κρίσιν, περὶ τῆς "χειρονομίας" τῆς Μαρίας, διαψεύδονται αἱ ἀρνητικαὶ ἀπόψεις τοῦ Ἰούδα. Κρίνει οὗτος, ἐντελῶς λανθασμένως καὶ μάλιστα κατὰ τὰς ἁμαρτωλὰς διαθέσεις του αἱ ὁποῖαι ἐκκινοῦσιν ἐκ τοῦ πάθους τῆς φιλαργυρίας του. Στηριζόμενος, - δῆθεν - εἰς τήν, περὶ ἐλεημοσύνης, διδασκαλίαν τοῦ Σωτῆρος, καταγγέλει δημοσίως τὴν Μαρίαν, ἔχων τὴν ἐντύπωσιν ὅτι θὰ εὕρῃ τὸν Κύριον ὑποστηρικτήν του εἰς τὴν ἄποψίν του! Βεβαίως, ὀλίγον ἀργότερον, ὡς εἶναι γνωστόν, "... ὁ Ἰούδας, τὸ τῆς φιλοπτωχείας κρύπτει προσωπεῖον, καὶ τῆς πλεονεξίας ἀνακαλύπτει τὴν μορφήν· οὐκέτι τῶν πενήτων φροντίζει, οὐκέτι τὸ μύρον πιπράσκει, τὸ τῆς ἁμαρτωλοῦ, ἀλλὰ τὸ οὐράνιον μύρον, καὶ ἐξ αὐτοῦ νοσφίζεται τὰ ἀργύρια ... " (Ἀπόστιχον ὄρθρου Μ. Πέμπτης)!
Ποσάκις, ἆραγε, δὲν κινούμεθα καὶ ἡμεῖς ἀντιστοίχως; Ποσάκις δὲν προτρέχομεν ἵνα δικαιώσωμεν ἤ, ἀντιθέτως, ἵνα καταδικάσωμεν ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι κινοῦνται καὶ λέγουσι καὶ πράττουσι κατὰ τὴν διάθεσιν τῶν καρδιῶν των; Γνωρίζω ἐγὼ ἢ γνωρίζεις σύ, φίλε μου ἀναγνῶστα, τί κρύπτει ὁ καθεὶς εἰς τὰ ἀπόκρυφα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; Τί θὰ ἐλέγωμεν, ἆραγε, ἐὰν ἐκρινόμεθα ὑπὸ τῶν ἄλλων κατὰ τὰς κινήσεις καὶ τὰ λόγιά μας καὶ τὰς πράξεις ἡμῶν; Δὲν θὰ ἐδυσφορούσαμεν καὶ δὲν θὰ ἐθλιβόμεθα ὅταν τινὲς προτρέχωσιν ἵνα "μαντεύσωσι" καὶ καταδικάσωσιν ἡμᾶς μόνον καὶ μόνον ... διότι τοιουτοτρόπως ἐνόμισαν;
Ναί, ... τὰ μῦρα καὶ οἱ καλλωπισμοὶ καὶ αἱ δαπᾶναι διὰ τοιαῦτα πράγματα, ὅταν τὰ τοιαῦτα ἀφοροῦσιν εἰς τὴν ἐμφάνισιν ἡμῶν καὶ τὸν ἐντυπωσιασμὸν καὶ τὸν ... ἐγωϊσμὸν ἡμῶν, ἀναμφιβόλλως ... ἀπαγορεύονται καὶ καταδικάζονται˙ ὅταν ὅμως τὰ ἴδια ταῦτα μῦρα, προσφέρονται διὰ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ ὡς δῶρον ἀγάπης καὶ ἀφοσιώσεως, τότε ... ὁ Κύριος προσδέχεται ταῦτα ἔστω καὶ ἂν ... ἐπαλείφουσιν ταῦτα, ἐπὶ τῆς κεφαλῆς Αὐτοῦ, - εἰς ἑτέραν περίπτωσιν, - αἱ ἁμαρτωλαὶ χεῖρες τῆς ... πόρνης γυναικός!!!

"Μὴ κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε" (Ματθ. Ζ΄ 1).

Κλείω τὸ παρόν μὲ μίαν ώφέλιμον διήγησιν, ἐκ τοῦ "Γεροντικοῦ".
Ἦτο, κάποτε, εἰς μίαν μονήν, κάποιος μοναχὸς ὀλίγον ἀμελὴς διὰ τὰ μοναχικὰ του καθήκοντα! Ἤργει εἰς τὰς ἀκολουθίας, ἠμέλει τὴν καθ’ ἡμέραν διακονίαν του, περιεφρόνει συχνῶς τὸν μοναχικόν του "κανόνα", κ.λ.π. Ὅταν, ἡμέραν τινα, ἠσθένησεν σοβαρῶς καὶ ἡ ὑγεία του συνεχῶς ἐπεδεινώνετο καὶ ἐθεώρει ὅτι ἐπέρχεται ὁ θάνατος, ἔβλεπον ἅπαντες οἱ λοιποὶ πατέρες, νὰ εἶναι ἥρεμος καὶ χαρίεις καὶ νὰ ... ἀναμένῃ τὸν θάνατον ... ἥσυχος! Ἀνησυχῶν ἐντόνως ὁ ἡγούμενος διὰ τὴν ψυχήν του καὶ ἐπειδὴ ἐγνώριζεν τὴν ἀμέλειάν του, τὸν ἠρώτησεν: "Πᾶτερ, δὲν ἀνησυχεῖς τώρα ποὺ πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς ἀπολογίας σου; Ὅλοι γνωρίζομεν, ὅτι, δὲν ἤσουν ὅσον θὰ ἔπρεπεν, ἐπιμελὴς εἰς τὰ μοναχικά σου χρέη καὶ τοῦτο θὰ ἔπρεπε νὰ σὲ ἀνησυχῇ". Τότε ὁ μοναχὸς ἐκεῖνος, ἀπήντησεν: "Γέροντα, πράγματι εἰς τὸν μοναχικὸν μου βίον ὑπῆρξα ἀμελὴς καὶ ἔνοχος ... Ὅμως, μὲ βλέπετε ἥρεμον, διότι ἀπὸ τὴν στιγμὴν ποὺ ἔλαβον τὸ μοναχικὸν σχῆμα, οὐδέποτε ἔκρινα οὐδένα ... ! Πίστεύω, λοιπόν, ὅτι ὁ Κύριος ποὺ ἔδωσε τὴν ὑπόσχεσιν, ὅτι, "μὴ κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε", θὰ τηρήσῃ τὸν λόγον Του καὶ δὲν θὰ μὲ κρίνῃ!" Ταῦτα εἶπεν καὶ μετ’ ὀλίγον ... "ἔφυγεν"˙ καὶ ὅλοι ἐθαύμασαν ὅτι, διὰ μικροῦ κόπου, ἀπέκτησεν τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
Ἀφ’ ἑνός, ἡ κατάκρισις τοῦ Ἰούδα, ἀφ’ ἑτέρου ἡ Θεία Κρίσις, τέλος δέ, καὶ τὸ διδακτικότατον τοῦτο ἱστόρημα, ἀρκοῦσιν ἵνα ἐννοήσωμεν καὶ παρακαλῶμεν ... "δώρησαί μοι, τὸ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου". Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 19 Απριλίου 2020 ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.

Τραγούδι "Ρώτησα τον Χαρδαλιά"

Είπε ο π. Βασίλειος Βολουδάκης: "ΑΙΣΧΟΣ στους Αρχιερείς και στους Άρχοντες του τόπου τούτου".

Ιερή αγανάκτηση ...!!!

Ο π. Βασίλειος στο κήρυγμά του, μεταξύ άλλων τόνισε:  

"Οι Αρχιερείς και οι άρχοντες του λαού συνήχθησαν επι το αυτό ίνα τον Ιησούν φραγγελώσουσι, ίνα τον Ιησούν φυλακίσουσι, ίνα τον Ιησούν αποκλείσουν από τους πιστούς Του. Άισχος, και στους Αρχιερείς και στους άρχοντες του λαού, αίσχος".

Αυτό το αίσχος δεν θα το σβήσει η ιστορία, δεν θα σβηστεί από την ιστορία αυτό το αίσχος, αυτή η αγανάκτηση του λαού του Θεού. Θα έρθει η οργή και η κατάρα του Θεού στα κεφάλια όλων εκείνων που αποφάσισαν να στερήσουν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου από τους πιστούς, αρκετοί από τους οποίους έκαναν έναν αγώνα επί ένα έτος με τα επιτίμιά τους για να κοινωνήσουν στην Ανάσταση" - συπλήρωσε ο π. Βασίλειος.

 Πρόσθεσε επίσης: "Αίσχος! Που κατήντησε η Εκκλησία της Ελλάδος; Αίσχος, ντρέπομαι, απορώ και δεν εξίστατε ο λαός μας έχουν φυλακίσει με απάτη για μία γρίπη. Όλοι το λένε. Τα κανάλια, οι δημοσιογράφοι, οι καναλάρχες αυτά λένε μεταξύ τους και εμάς μας λένε τα ψέματα για να μας κρατάνε φυλακισμένους. Προβλέπουνε και τον Σεπτέμβριο γρίπη και τα Χριστούγεννα κλειστές εκκλησίες. Όχι κύριοι να μας πάτε φυλακή, να μας πάτε εκεί να τελούμε μέσα στο κελί μας την Θεία Λειτουργία και να απολογηθούμε στο Θεό ότι δεν έχουμε άλλη δυνατότητα. Αίσχος! Έστω την εσχάτη ώρα μετανοήσατε Αρχιερείς και άρχοντες, αλλιώς η οργή του Θεού είναι πάνω από τα κεφάλια σας".

Παντού η λύσσα είναι να ΜΗΝ κοινωνάμε!!!

 

Ακούστε τον π. Ευάγγελο Παπανικολάου!!! Εξαιρετικός...

π. Ευάγγελος Παπανικολάου - Γιατρός Ιεραπόστολος

 "Ιδού αναβαίνομεν είς Ιεροσόλυμα"

Μία χειμαρώδης ομιλία εφ' όλης της ύλης. Εξαιρετικός, παραστατικός, επαναστατικός, γνήσιος.

Μιλάει για τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας και ταυτόχρονα καυτηριάζει το θέμα του εγκλεισμού των πολιτών στα σπίτια τους από την πολιτεία με αφορμή τον ιό. Επίσης σχολιάζει διάφορες πνευματικές θέσεις - σχόλια που έχουν ειπωθεί όσον αφορά την απαγόρευση των πιστών να εκκλησιάζονται.

Απολαύστε τον!

Η κατά Χριστόν απαιτουμένη "δουλεία" - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΠΕΜΠΤΗ  ΤΩΝ  ΝΗΣΤΕΙΩΝ  (5  ΑΠΡΙΛΙΟΥ  2020)

"ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος" (Μάρκ. Ι΄ 44)

Οἱ δοῦλοι καὶ ἡ δουλεία.

Ἀπὸ τὴν ἱστορία μανθάνομεν διὰ τὴν τάξιν τῶν δούλων, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν κατάστασιν τῆς δουλείας. Βεβαίως καὶ σήμερον εἰς τὸν εἰκοστὸν πρῶτον αἰῶνα, τὸν αἰῶνα τῆς προόδου καὶ τῆς ἐπιστημονικῆς "θεοποιήσεως", ὑπάρχουν καθεστῶτα ὅπου "ἀνθεῖ" ἡ δουλεία καὶ μάλιστα εἰς τὰς πλέον ἐξευτελιστικὰς καὶ ἀπανθρώπους πλευράς της! Ἦτο καὶ εἶναι, ἡ κατάστασις ἐκείνη κατὰ τὴν ὁποίαν, μία τάξις ἀνθρώπων - οἱ, οἰκονομικῶς, ὑποδεέστεροι καὶ πτωχότεροι - προσελαμβάνοντο εἰς τὰς οἰκίας τῶν πλουσίων καὶ τῶν βασιλέων καὶ τῶν εὐγενῶν, ὄχι μόνον ἵνα προσφέρωσι τὴν ἐργασίαν των καὶ βοηθῶσιν εἰς τὴν ἐξυπηρέτησιν τῶν ποικίλων δυσκολιῶν καὶ ἀναγκῶν, ἀλλὰ διαθέτοντες, ἐν κυριολεκτικῇ ἐννοίᾳ, ἑαυτοὺς πρὸς ἐξυπηρέτησιν πάσης ἀπαιτήσεως τῶν ... "ἀφεντικῶν"!
Ἐντρυφῶντες εἰς τὰς σελίδας τῆς Παγκοσμίου ἱστορίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς τοιαύτης καὶ τῆς Ρωμαϊκῆς (κατ’ ἐξοχήν), καὶ τῆς Βυζαντινῆς κ.λ.π., βλέπομεν μίαν κατάστασιν δουλείας, ὅπου ὁ δοῦλος εἶναι, οὐχὶ μόνον κατώτερος καὶ αὐτῶν τῶν κτηνῶν, ἀλλά, πολλάκις, καὶ αὐτῶν τῶν πραγμάτων καὶ ἀντικειμένων. Τοιαῦτα παραδείγματα θὰ ἠδυνάμεθα ἵνα ἀναφέρωμεν πλεῖστα ὅσα. Περιοριζόμεθα ὅμως, λόγῳ ἀνεπαρκείας χώρου, νὰ ὑπενθυμίσωμεν, ... τοὺς δούλους κατὰ τὴν Ρωμαϊκὴν Αὐτοκρατορίαν, ὅτε καὶ ἀπεκαλοῦντο "res", δηλαδή, "πρᾶγμα", καθὼς καὶ ἐκείνους εἰς τὴν Αἰγυπτιακὴν τοιαύτην, ὅτε οἱ δοῦλοι ἠργάζοντο τὰς πλέον σκληρὰς ἐργασίας (κατασκευὴ πυραμίδων) καὶ ὁ θάνατός των ἦτο φυσικόν τι καὶ αὐτονόητον γεγονός!

Ἡ, κατὰ Χριστόν, ἀπαιτουμένη "δουλεία".

Κατὰ τὴν ἐποχὴν τὴν ὁποίαν ἦλθεν ὁ Χριστὸς εἰς τὴν γῆν, ἐπεκράτει ἡ δουλεία μὲ τὴν στυγνὴν καὶ φρικτὴν μορφήν της τὴν ὁποίαν ἤδη περιεγράψαμεν. Ἄλλωστε, μὴν ξεχνοῦμε, ὅτι καὶ τὰ Ἱεροσόλυμα ἦσαν ὑπὸ τὴν δυναστείαν τῆς Ρώμης καὶ ἡ κατάστασις τῶν δούλων ἦτο ἡ ἰδία, φρικτὴ καὶ ἀπαισία εἰς ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς Αὐτοκρατορίας.
Ὁ Κύριος καὶ Διδάσκαλος, εἰς μίαν τοιαύτην ἐποχήν, ἀφ’ ἑνὸς μέν, "ἀποδέχεται" τὴν δουλείαν ὡς τραγικὴν κατάστασιν τοῦ ἀνθρώπου, πλὴν ὅμως καὶ ὁ "δοῦλος", ὡς εἰκὼν τοῦ Θεοῦ, δὲν "μειονεκτεῖ" εἰς τὸ παραμικρὸν ἔναντι τοῦ κυρίου αὐτοῦ. Ναὶ μέν, οἱ δοῦλοι ὀφείλουσιν ὑποταγὴν εἰς τὰ κελεύσματα τῶν "ἀφεντικῶν" των, ἀλλὰ αἱ ψυχαὶ τούτων ἔχουσι τὴν αὐτὴν ἀξίαν μὲ τὰς ... ἐκείνων!
Διὰ νὰ διδάξῃ, λοιπόν, ὁ Ραββὶ τὴν ταπείνωσιν εἰς τοὺς μαθητὰς Αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ ἀπαντήσῃ εἰς τὸ "αἴτημα" τῶν δύο μαθητῶν, οἵτινες, ζητοῦσι πρωτοκαθεδρίας, - "δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου" (Μάρκ. Ι΄ 37),  νομίζοντες ὅτι ὁ Κύριος ἦλθεν εἰς τὴν γῆν ἵνα ἐκτοπίσῃ τοὺς ἐπιγείους βασιλεῖς καὶ αὐτοκράτορας, καὶ ἀναδείξῃ ἑαυτὸν παγκόσμιον βασιλέα, - ζητεῖ ἀπὸ τοὺς ἰδίους Μαθητάς Του, ἐὰν ἐπιθυμῶσι τὴν πρώτην, παρὰ τὸν Κύριον, θέσιν, νὰ γίνωσι ... δοῦλοι τῶν πάντων! Δηλαδή, νὰ εἰσέλθωσι διὰ τῆς καρδίας αὐτῶν εἰς τὴν εὐτελῆ θέσιν τῶν δούλων καὶ ἵνα ταπεινοῦνται ἐνώπιον τῶν ἄλλων ὅσον καὶ ... ἐκεῖνοι! Ἄλλωστε, αὐτὸ τὸ παράδειγμα ἔλαβον παρὰ τοῦ Διδασκάλου αὐτῶν κατὰ τὴν τριετῆ παραμονήν των πλησίον Αὐτοῦ -"ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων ... ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ... καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ" (Φιλιπ. Β΄ 6-8).

Ἡ φιλόδοξος ἐπιθυμία καὶ ἡ Θεία ὑπόδειξις. 

Μία πανανθρώπινος, σχεδόν, ἐπιθυμία, εἶναι, νὰ ... κυριαρχῶμεν ἐπὶ ὅλων τῶν ἄλλων! Ἐὰν ἐξαιρέσωμεν σπανίας μεμονωμένας περιπτώσεις Ἁγίων ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν οἵτινες ἀπέφευγον τὰς κοσμικὰς δόξας καὶ ἀπολαύσεις καὶ ἠγωνίζοντο διὰ τὴν Οὐράνιον δόξαν καὶ Βασιλείαν, οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων, κατηνάλωσαν καὶ καταναλώνουσι τὴν ζωήν των διὰ τὴν ἀπόκτησιν τῆς ἐφημέρου, ὡς ἄνω, δόξης. Κοιμῶνται καὶ ξυπνοῦν "ὁραματιζόμενοι" δόξας καὶ χρήματα καὶ ἀπολαύσεις, εἴτε πλούσιοι εἶναι, εἴτε πτωχοί ... "Συμβιβάζονται" μὲ τὴν πραγματικότητα, ἀλλὰ "ταξιδεύωσι" διὰ τοῦ νοὸς καὶ τῆς καρδίας αὐτῶν, εἰς ἀπολαύσεις καὶ ἡδονὰς προσκαίρους καὶ ἐφημέρους. Ἄλλωστε εἶναι γνωστὴ ἡ λαϊκὴ ρῆσις ὅτι, "τὸ χρῆμα πολλοὶ ἐμίσησαν, ἀλλὰ τὴν δόξαν ... οὐδείς".
Ὁ Κύριος, ὅμως, ἔδειξεν εἰς τὸν ἄνθρωπον, ἕναν ἐντελῶς διαφορετικὸν τρόπον ζωῆς! Ἀντὶ πλούτου, ... πτωχείαν˙ ἀντὶ δόξης ... ἀτιμίαν˙ ἀντὶ χαρᾶς ... λύπην˙ ἀντὶ ἐπάρσεως καὶ ἐπιφανείας ... ταπείνωσιν καὶ αὐτομεμψίαν! Διὰ τοῦ αἰωνίου ἐκείνου Λόγου Του, "χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν" (Ἰωάν. ΙΕ΄ 5), θέτει, θὰ ἐλέγομεν, "τὸν δάκτυλον ἐπὶ τὸν τῦπον τῶν ἥλων" καὶ "μᾶς δίδει νὰ καταλάβωμεν" ὅτι ἡ προσωπικὴ ἀξία ἑνὸς ἑκάστου, χωρὶς τὴν χάριν καὶ βοήθειαν τοῦ Κυρίου, εἶναι ... ἀνύπαρκτος! Πρῶτον, διὰ τοῦ αἰωνίου παραδείγματός Του καὶ δεύτερον διὰ τῆς μοναδικῆς καὶ ἀνεπαναλήπτου Θείας Διδασκαλίας Αὐτοῦ, "ὁδὸν ἀρίστην τὴν ταπείνωσιν ὑπέδειξεν ἡμῖν"! Εἰς οἵανδήποτε σελίδα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ ἂν ἀνατρέξωμεν, θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι ἡ ταπείνωσις καὶ ἡ "ἀφάνεια" εἶναι, ἀφ’ ἑνός μεν, τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ Θείου Προσώπου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ, εἶναι αἱ ἀρεταὶ ἐκεῖναι αἵτινες "κάμπτουσι" τὸ ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαχνίαν τοῦ Κυρίου.

Ἀρνητικὸν αἴτημα, ... θετικὸν καὶ ἄριστον δίδαγμα.

Τὸ "φιλόδοξον" αἴτημα τῶν δύο μαθητῶν, ἠνώχλησεν καὶ ἐσκανδάλισεν τοὺς ὑπολοίπους μαθητάς. Καὶ ἦτο τοῦτο αὐτονόητον ἐφ’ ὅσον ... ἦτο τοῦτο (τὸ αἴτημα), ἐπιθυμία ἁπάντων τῶν μαθητῶν! Ἐὰν δὲν ὑπάρχουσι τοιαῦται φιλοδοξίαι, δὲν ὑπάρχει καὶ ἡ παραμικρὰ ἐνόχλησις εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τὰς ... ἀρνοῦνται! Ἀντελήφθη ὁ Διδάσκαλος τὴν ... φιλοδοξίαν τῶν μαθητῶν Του καὶ σπεύδει ἵνα ἀπαντήσῃ εἰς τὸ ἀρνητικὸν τοῦτο αἴτημα, καὶ ... τῶν δώδεκα! "οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν· οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος" (Μάρκ. Ι΄ 42-44). Ἡ κυριαρχία ἐπὶ τῶν ἄλλων εἶναι κυρίως ... "φαντασία" καὶ διὰ τοῦτο ὁδηγεῖ εἰς τὴν καταδυνάστευσιν τοῦ ἄλλου προκειμένου νὰ φαίνεται ... ὁ κυρίαρχος! Εἰς τοὺς Θείους, ὅμως, ὀφθαλμούς, διακρίνεται καὶ "ἐντυπωσιάζει", ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, ἐνῶ εἶναι πρῶτος, γνωρίζει ἵνα σκύπτῃ καὶ νίπτῃ ... τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν Του!

Κυριακή 12 Απριλίου 2020

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα.