Πατήστε για να δείτε το παρακάτω βίντεο!
Τρίτη 29 Ιουλίου 2025
Τί σημαίνει ὅμως … «Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος»; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
(ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ 13 ΙΟΥΛΙΟΥ 2025)
«Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν» (Τίτ. Γ΄ 15).
Ἡ ἀποχαιρετιστήριος κατακλείς!
Διὰ τῆς τοιαύτης φράσεως, φίλοι
μου ἀναγνῶσται, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κατακλείει καὶ ὑπογράφει καὶ τὰς δεκατέσσαρας
ἐπιστολάς του! Εἴτε ἁπλῶς, ὡς ἐν τῇ προκειμένῃ «πρὸς Τίτον» ποιμαντικὴν ἐπιστολήν
του, εἴτε διὰ μικρῶν τινων προσθηκῶν, … πάντοτε εὔχεται εἰς τοὺς παραλήπτας τῶν
ἐπιστολῶν του, ἡ Θεία Χάρις νὰ τοὺς ἐπισκιάζῃ καὶ νὰ τοὺς καθοδηγῇ εἰς τὴν ὁδὸν
τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς σωτηρίας! Αἰσθάνεται καὶ ἀντιλαμβάνεται, ὅτι ὅσον καὶ ἂν ἐκοπίασεν,
ὅσους κινδύνους καὶ ἂν διέτρεξεν, ὅσας θλίψεις καὶ ἂν ὑπέμεινεν, προκειμένου ἵνα
ἱδρύσῃ καὶ ἑδραιώσῃ ἁπάσας ταύτας τὰς τοπικὰς Ἐκκλησίας, Ἐκεῖνος ὅστις θὰ
κρατήσῃ καὶ θὰ συντηρήσῃ αὐτὰς εἰς τοὺς αἰώνας, εἶναι ὁ Παντοδύναμος Κύριος! Ἡ
Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὡς ἠκούσαμεν πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν, κατὰ τὴν ἑορτὴν τῆς
Πεντηκοστῆς, εἶναι ἡ ἀόρατος ἐκείνη ὑπερδύναμις ἥτις … «ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας»!
Αὕτη χειροτονεῖ τοὺς λειτουργοὺς αὐτῆς, αὕτη φέρει καὶ εἰσάγει εἰς τὸ …
δυναμικόν της ἐκεῖνα τὰ νέα μέλη της ἅτινα ἠθέλησαν καὶ ἐπεπόθησαν τὴν σωτήριον
πορείαν, τὴν ὁποίαν Αὕτη ὑποδεικνύει διὰ τῆς Ἐκκλησίας! Αὕτη τελεῖ τὰ Ἅγια καὶ
σωστικὰ ἑπτὰ Μυστήρια, αὕτη ἡ Θεία Χάρις εὐλογεῖ καὶ ἐπαυξάνει τὸ σωτήριον ἔργον
τῆς Ἐκκλησίας, καὶ αὕτη ἐπίσης, διανέμει τοὺς καρποὺς ταύτης τῆς Χάριτος, «ἑκάστῳ
κατὰ τὴν ἰδίαν χρείαν»!
Οἱ διαχειρισταὶ τῆς Θείας Χάριτος!
Εἰς τὴν γνωστὴν παραβολὴν τοῦ
«καλοῦ Σαμαρείτου», ὁ Κύριος καὶ Διδάσκαλος δεικνύει κατὰ τρόπον ἰδιαιτέρως ἐμφανῆ
καὶ ἀποκαλυπτικόν, ἀκριβῶς τοῦτον τὸν «διαχειριστὴν τῆς χάριτος»! Ἀφ’ ἧς στιγμῆς,
ὁ καλὸς ἐκεῖνος ἄνθρωπος, ὁ Σαμαρείτης, ἐπλησίασεν τὸν τραυματίαν Ἰουδαῖον, καὶ
ἀφοῦ τὸν περιεποιήθῃ προχείρως, ἐν συνεχείᾳ τὸν «ἐπεβίβασεν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος»
καὶ τὸν μετεκίνησεν εἰς τὸ πλησιέστερον πανδοχεῖον! Κατὰ τὴν ἱερὰν ἀφήγησιν, ἀφοῦ
διενυκτέρευσεν πλησίον τοῦ τραυματίου, «ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια
ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅτι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ
ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι» (Λουκ. Ι΄ 35)! Ἀνέθεσε, δηλαδή, τὴν
μέριμναν τοῦ τραυματίου εἰς τὸν ὑπεύθυνον τοῦ πανδοχείου! Τίς ἐστιν οὗτος,
συμφώνως πρὸς τὴν ἑρμηνείαν τῆς ἐν λόγῳ παραβολῆς; Ἀσφαλῶς οὗτος εἶναι ὁ
κληρικός, ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, ὁ διαχειριστὴς τῆς Θείας Χάριτος, ἐκεῖνος
ὅστις ἔλαβε «τὰ δύο δηνάρια», δηλαδή, τὰ δύο σωστικὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τὴν
Ἐξομολόγησιν καὶ τὴν Θεία Εὐχαριστία, καὶ ὅστις φέρει καὶ τὴν εὐθύνην τῆς
σωτηρίας ἡμῶν!
Ἀκούομεν, κατὰ τὴν τέλεσιν τοῦ
φρικτοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τὸν ἐπίσκοπον ἢ τὸν πρεσβύτερον, νὰ ἐκφωνῇ:
«Ἡ
Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, καὶ ἡ
κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν»! Οὗτος ἀκριβῶς ὁ λόγος, καταδεικνύει τοῦτο περὶ
τοῦ ὁποίου ἤδη εἴπωμεν! Οὗτος ὁ Ὀρθόδοξος κληρικός, εἶναι ἐκεῖνος ὅστις διαχειρίζεται
καὶ διανέμει ταύτην τὴν Θείαν Χάριν! Οὗτος εἶναι ἐκεῖνος διὰ τοῦ ὁποίου ἐνεργοῦσι
τὰ Μυστήρια τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ οὗτος, - ὡς ἤδη προείπωμεν, - θὰ
ἀπολογηθῇ ἐνώπιον τοῦ Κριτοῦ κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως, δι’ ἅπαντας ἐκείνους
οἵτινες καὶ προσέτρεξαν εἰς τοῦτον διὰ τὴν σωτηρίαν των! Συγκεκριμμένοι,
λοιπόν, εἶναι οἱ διαχειρισταὶ τῆς Θείας Χάριτος! Ὑπ’ αὐτὴν δὲ τὴν ἰδιότητα, ἐνεργεῖ
καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν εὔχεται διὰ τῶν ὡς ἄνω λόγων πρὸς τὸ λογικόν του
ποίμνιον!
Τί σημαίνει ὅμως … «Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος»;
Ὡς δηλοῖ ἡ λέξις «χάρις»,
πρόκειται ἐν προκειμένῳ περὶ τῶν ὑψίστων δωρεῶν τοῦ Θεοῦ! Ὡς ἔχομεν ἤδη εἴπει
κατ’ ἐπανάληψιν ἀπὸ ταύτης τῆς στήλης, τὰ δῶρα καὶ αἱ χάριτες τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ἄνθρωπον
εἶναι ἄπειροι, ἀλλὰ καὶ … μεγάλαι καὶ μικραί! Μικραὶ εἶναι, - ὡς ἀντιλαμβάνεταί
τις, - ἐκεῖναι αἱ δωρεαί, αἵτινες ἀφορῶσιν εἰς τὴν διαβίωσιν καὶ πορείαν τοῦ ἀνθρώπου
εἰς τοῦτον τὸν μάταιον καὶ φθαρτὸν κόσμον! Μικραὶ εἶναι, ἡ ὑγεία, - ἔστω καὶ ἐὰν
ἡμεῖς ὑψώσαμεν ταύτην ὡς τὸ κορυφαῖον ἀγαθόν, - μικρὸν ἡ ἐλευθερία, μικρὸν αὐτὴ
αὕτη ἡ βιολογικὴ ζωή μας, μικρὸν τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ πλούτη, μικρὸν ἡ οἰκογένεια
καὶ οἱ πλησίον ἡμῶν ἄνθρωποι …!
Αἱ μεγάλαι ὅμως δωρεαὶ καὶ εὐεργεσίαι
τοῦ Θεοῦ εἰς ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους, - τὸ «μέγα ἔλεος», ὣς ἀκούομεν συχνάκις εἰς
τοὺς ὕμνους καὶ τὰς εὐχὰς τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν, - εἶναι ἐκεῖναι αἵτινες ἀφορῶσιν
εἰς τὴν ἀθάνατον ψυχήν μας! Ἂν χαιρώμεθα ὡς ἄνθρωποι, τὴν ὑγείαν καὶ τὰ ἄλλα
μικρὰ καὶ ἀσήμαντα, πόσον μᾶλλον θὰ πρέπῃ ἵνα δοξάζωμεν καὶ εὐχαριστῶμεν τὸν
Πανάγαθον Κύριον, διὰ ταῦτα τὰ ὕψιστα καὶ τὰ αἰώνια καὶ τὰ ἀνυπέρβλητα! Ἀνελογίσθημεν
ποτέ, ἆραγε, τί σημαίνει καὶ πόσον βαρύνει πνευματικῶς, ἡ συγχώρησις τῶν ἁμαρτημάτων
μας καὶ γενικώτερον, αὐτὸ τοῦτο τὸ ὑπερφυὲς Μυστήριον τῆς Μετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως;
Εἰσερχώμεθα, - ὡς λέγει ὁ Θεόπνους Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, - εἰς τὸ ἱερώτατον
τοῦτο Μυστήριον «μεμελανωμένοι» ἐκ τῆς ἁμαρτίας, καὶ ἐξερχώμεθα ὡς πάλλευκοι περιστεραί! Ἐμβαίνομεν
βεβαρυμμένοι ἐκ τῶν ἀπείρων ἁμαρτιῶν μας καὶ ἀναδυώμεθα - ὡς ἀπὸ ἱερᾶς
κολυμβήθρας, - ἅγιοι καὶ ἀναμάρτητοι, ἔστω δι’ ὀλίγας στιγμάς! Ἀνάξιοι καὶ ἐβδελυγμένοι
προσεγγίζομεν, … καὶ ὡς, ἐπιστρέφοντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας, ἄσωτοι υἱοί, γινώμεθα
δεκτοί, καὶ εἰσερχώμεθα καὶ πάλιν εἰς τὸν πατρικὸν οἶκον δεδοξασμένοι καὶ
κεκαθαρμένοι!
Θέλομεν, ἵνα μεταλαμβάνωμεν τῶν Ἀχράντων
καὶ Θειοτάτων Μυστηρίων! Ἂς μελετήσωμεν μετὰ προσοχῆς ἐκεῖνα τὰ ὑπέροχα λόγια τῆς
ἱερᾶς Μεταλήψεως καὶ τότε θὰ καταλάβωμεν ἴσως, τὸ ὕψος καὶ τὸ πλάτος καὶ τὸ
βάθος, τοῦ τεραστίου τούτου Δώρου τῆς Θείας Χάριτος! Μόνον ἐκεῖνοι οἵτινες
κατενόησαν ταῦτα ἅτινα προείπωμεν καὶ ἐν ταὐτῷ ἐμέτρησαν καὶ τὸ … ἀνύπαρκτον
πνευματικόν τους μέγεθος, δύνανται ἵνα ἐννοήσωσι τί σημαίνουσι δι’ ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς
ἀνθρώπους, τὸ Πανάγιον τοῦτο Σῶμα καὶ τὸ Πανακήρατον τοῦτο Αἷμα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν
Χριστοῦ! Καλὴ καὶ Ἁγία, ἀσφαλῶς ἡ πρόθεσις, ἀλλὰ ἔτι ἀνώτερον καὶ κάλλιστον, ἡ
κατανόησις τοῦ ὕψους εἰς τὸ ὁποῖον ἀναβιβάζεται θεούμενος, ὁ κοινωνῶν καὶ
μετέχων τοῦ ἀκαταλήπτου τούτου Θείου Μυστηρίου!
Ἡ Χάρις μᾶς … ἁγιάζει!
Καὶ ὅταν λέγωμεν «μᾶς ἁγιάζει», ἐννοῶμεν
ὅτι … ἐφ’ ὅσον τὸ θέλομεν καὶ τὸ ἐπιποθοῦμεν, διὰ ταύτης τῆς Θείας Χάριτος,
γινώμεθα μέτοχοι τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τῆς ἀπολαύσεως! Τοῦτο δὲ εἶναι ἡ … Ἁγιότης;
Ἡ μετοχὴ τῆς Χάριτος! Οὗτοι δὲν εἶναι οἱ Ἅγιοι; Ἐκεῖνοι οἵτινες ἔζησαν διὰ
ταύτης …! Συνεπῶς, ἂς γινώμεθα διαρκῶς κοινωνοὶ ταύτης τῆς Χάριτος, ἵνα
μετάσχωμεν ἐσαεί, εἰς τὴν ἐνδοξον καὶ Αἰωνίαν Βασιλείαν τοῦ Κυρίου μας!
Ἀρχιμ.
Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Κυριακή 20 Ιουλίου 2025
Εβδομαδιαίο Φυλλάδιο
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών
Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα
Τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ. - π. Τιμόθεος Παπασταύρου
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (6 ΙΟΥΛΙΟΥ 2025)
«τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν
Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (Ρωμ. ΣΤ΄ 23).
Τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ.
Εἰς τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα,
ἀγαπητοί μου, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς χριστιανούς, τῆς ἐν
Ρώμῃ Ἐκκλησίας, ἀναφέρεται εἰς ἐκεῖνα τὰ οὐράνια χαρίσματα καὶ δωρήματα, ἅτινα
πολλάκις δὲν τὰ βλέπομεν καὶ τὰ … «παρακάμπτωμεν», καὶ τὰ θεωροῦμεν ἐνίοτε, αὐτονόητα
«τυχαῖα» καὶ φυσιολογικά! Εἶναι τὰ Θεῖα ἐκεῖνα δῶρα, τὰ ὁποῖα, οἱ «ὑλικοὶ» καὶ
κοσμικοὶ ἄνθρωποι, τὰ βλέπωσι καὶ τὰ ἐκτιμῶσιν ὡς … ἀνάξια λόγου, οἱ δὲ
πνευματικοὶ ἀγωνιζόμενοι, τὰ ἀξιολογοῦσιν ὡς ὕψιστα καὶ ἀνεκτίμητα! Ἐπὶ
παραδείγματι, ἓν ἐκ τῶν ὑψίστων τούτων δώρων, τὸ ὁποῖον μᾶς ἐχάρισεν ὁ
Φιλάνθρωπος Κύριος, εἶναι ἡ προσευχή! Εἶναι τὸ δικαίωμα ἐκεῖνο διὰ τοῦ ὁποίου, ὁ
ταπεινὸς καὶ ἀσήμαντος ἄνθρωπος, ἔχει τὴν ἄνεσιν καὶ τὴν ἐλευθερίαν, ἵνα
συνομιλῇ καὶ ζητῇ μὲ ταπείνωσιν παρὰ τοῦ Κυρίου, ὅ,τι ἐκεῖνος ἐπιποθεῖ …! «καὶ
πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε» (Ματθ. ΚΑ΄ 22)!
Δῶρον, ἐπίσης, μέγιστον καὶ
τρισμέγιστον εἶναι τὸ ἱερὸν καὶ μέγιστον Μυστήριον τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως! Ἐκεῖνο
τὸ Θεῖον δῶρον διὰ τοῦ ὁποίου ὁ ἄνθρωπος, ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, προσερχόμενος ἐν
μετανοίᾳ εἰς τὸν Πνευματικὸν πατέρα καὶ ὁμολογῶν τὰς ἁμαρτίας του καὶ τὰς ἐκτροπάς
του ἐκ τοῦ Θείου Νόμου, λαμβάνει τὴν ἀπόλυτον συγχώρησιν! Λέγομεν δὲ «ἀπόλυτον»
διότι, ὡς διευκρινίζουσιν οἱ Θεοφώτιστοι Ἅγιοι Πατέρες, αἱ φοβεραί, πολλάκις,
καὶ ὀγκωδέστατοι ἁμαρτίαι μας, οὐχὶ μόνον συγχωροῦνται ὑπὸ τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ ἐξαλείφωνται
πλήρως ὡς … μὴ γενόμεναι! Ἀνάλογος διδαχὴ πρὸς τοῦτο, εἶναι ἡ γνωστὴ παραβολὴ
τοῦ «ἀσώτου υἱοῦ» καθ’ ἣν ὁ Πατὴρ ὑποδέχεται τὸν ἐπιστρέφοντα ἐν μετανοίᾳ, ἄσωτον
υἱόν Του, καὶ ἀναβιβάζει τοῦτον εἰς τὸ πρότερον κάλλος, παρακάμπτων ἐντελῶς τὴν
προτέραν ἄσωτον βιοτήν του!
Θὰ ἠδυνάμεθα ἵνα ἀναφερθῶμεν καὶ
εἰς ἕτερα κορυφαῖα «δῶρα» τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου, - ὣς τὸ Θειότατον Μυστήριον τῆς
Θείας Εὐχαριστίας, καθ’ ὃ ὁ ἁπλοῦς ἄνθρωπος, «θεοῦται καὶ ζωοῦται», - μέγιστα
καὶ μετριότερα, ἅτινα καὶ παρακάμπτωμεν, ἐξοικονομοῦντες τὸν … χῶρον!
«Ζωὴ αἰώνιος»!
Ὁ Πανάγαθος Κύριος καὶ
Δημιουργός, ἐνῶ ἐποίησε τὴν δημιουργίαν Του, ἔδωκεν εἰς αὐτὴν συγκεκριμμένας
προθεσμίας …! Ἐποίησε τὸν Οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, τοὺς ἀστέρας καὶ πᾶν τὸ πλανητικὸν
σύστημα, τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ὕδατα, τὰ ὄρη, τὴν πᾶσαν βλάστησιν, πάντα τὰ
ζῶα χερσαῖα τε καὶ ἐνάλια καὶ ἱπτάμενα καὶ ἕρποντα … καὶ εἰς πάντα ταῦτα ἔθεσεν
καὶ τὸ χρονικὸν ὅριον ζωῆς των!
Πέραν τούτων ὅμως, ἐποίησεν ὁ
Θεός, «ἰδίαις χερσίν», τὸν ἄνθρωπον˙ τὸ ὑπέροχον τοῦτο θεῖον δημιούργημα, τὸ ὁποῖον
περιεποιήθη ἰδιαιτέρως, καί … πέραν τοῦ φθαρτοῦ καὶ θνητοῦ σώματός του, «ἐνεφύσησεν
εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν» (Γεν.
Β΄ 7)! Οὕτω, κατέστησε τοῦτον τὸν ἄνθρωπον ὁ Πανάγαθος Κύριος, Ἀθάνατον
καὶ Αἰώνιον! Καὶ οὗτος μέν, δὲν ἐσεβάσθη τὴν ἀθάνατον ψυχήν του καὶ ἔδωκεν … ἀποκλειστικὴν
προτεραιότητα εἰς τὸ φθαρτόν καὶ χοϊκόν του σῶμα, ὅμως ὁ Δημιουργός, ἔδιδεν εἰς
τοῦτον δῶρα τοιαῦτα, προκειμένου ἵνα «ἐξυπνήσῃ» ἐντός του τὸ ἐνδιαφέρον του διὰ
τὴν ἀθάνατον ψυχήν του!
Βεβαίως, καὶ τὸ σῶμα, παρ’ ὅτι
φθαρτὸν καὶ θνητόν, ὁ Κύριος τὸ ἐτίμησεν ποικιλοτρόπως! Ὅμως ἡ ψυχὴ εἶναι ἐκείνη
ἥτις καὶ προηγεῖται …! Ἡ ψυχὴ μέλλει ἵνα ζήσῃ αἰωνίως καὶ ταύτην περιεποιήθη
περισσότερον ὁ Δημιουργός! Διὰ ταύτην τὴν ψυχήν, «ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ ἐπεσκέψατο ἡμᾶς
ἐξ ὕψους», διὰ νὰ ἀνοίξῃ τόν, διὰ τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος,
κεκλεισμένον Παράδεισον! Διὰ ταύτην, ἐγένετο «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ
Σταυροῦ»! Διὰ ταύτην τὴν ἀθάνατον καὶ αἰωνίαν ψυχὴν κατῆλθεν «ἕως Ἅδου
κατωτάτου» ἵνα «συντρίψῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου τοὐτέστι τὸν διάβολον»
καὶ ἀνυψώσῃ «εἰς ὕψος τὸ ἀνθρώπινον»!
Τὸ μικρὸν καὶ τὸ μέγα ἔλεος!
Ἀκούομεν πολλάκις εἰς τοὺς ὕμνους
τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅτι ὁ Κύριος ἐδώρισε καὶ δωρίζει εἰς ἡμᾶς
τὸ «μέγα» ἔλεος! Ὁ ἐπιθετικὸς οὗτος προσδιορισμός, μᾶς δίδει ἵνα ἐννοήσωμεν, ὅτι
ἀσφαλῶς θὰ ὑπάρχῃ καὶ τὸ «μικρὸν» ἔλεος! Τοῦτό δε, ἀφορᾷ εἰς ἐκεῖνα τὰ πλούσια ἐλέη
τοῦ Δωρεοδότου Θεοῦ τὰ ὁποῖα ἀφοροῦσιν εἰς τὰ πρόσκαιρα καὶ τὰ γήϊνα˙ εἰς τὸν φθειρόμενον ὑλικὸν
ἄνθρωπον! Ταῦτα τὰ μικρά, εἶναι ἐκεῖνα διὰ τὰ ὁποῖα μᾶς ἐβεβαίωσεν ὁ Χριστός, ὅτι
θὰ πρέπῃ νὰ τὰ «ἀφήσωμεν» εἰς Αὐτόν! Ἂν ἡμεῖς θὰ πρέπῃ ἵνα παρακαλῶμεν τὸν Θεὸν
διὰ κάτι, τοῦτο, βεβαίως, εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ! «Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν
τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»!
Εἰς τοῦτον τὸν Θεῖον Λόγον, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον θὰ πρέπῃ ἵνα ἑλκύσῃ τὴν προσοχήν
μας, περισσότερον, εἶναι, ὅτι ὁ Κύριος ἔχει ἀναλάβει πλήρως τὴν βιολογικήν μας
ζωήν! Τὸ εἶπεν κατ’ ἐπανάληψιν καὶ τὸ ἐτόνισεν μὲ ἰδιαιτέραν ἔμφασιν, ἀλλὰ καὶ
μὲ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ παραδείγματα! Ἐκεῖ εἰς τὴν «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν Του», βεβαιώνει τοὺς ἀκροατάς, ὅτι «μὴ
μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε·
οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;»˙ εἰς τὴν συνέχειαν δέ, ἀποδομεῖ,
θὰ ἐλέγωμεν, τὴν ἀνθρωπίνην δύναμιν, λέγων: «Τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται
προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα;»!
Ἀκόμη καὶ περὶ ἐκείνων τῶν ἀπαραιτήτων
καὶ ἀναγκαίων, τὰ ὁποῖα νομίζομεν πολλάκις, ὅτι εὑρίσκονται εἰς τὴν μέριμνά
μας, ἐδήλωσεν, ὅτι ἔχει Ἐκεῖνος τὴν ἀπόλυτον μέριμναν! «Καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε;
καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· … Εἰ δὲ τὸν χόρτον
τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν,
οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; Μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί
πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; … Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον· ἡ γὰρ αὔριον
μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς».
Τί προηγεῖται;
Νομίζω, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ὅτι
ἔχομεν «χάσει» τὸν ἔλεγχον τοῦ ἑαυτοῦ μας! Ἐδώσαμεν προτεραιότητα εἰς τὰ μικρὰ
καὶ δευτερεύοντα καὶ παραμελήσαμεν τὰ πρωτεύοντα καὶ τὰ αἰώνια! Τὸ ἐρώτημα ὅπερ
ἐθέσαμεν, δὲν ζητεῖ ἀπάντησιν, - διότι αὕτη εἶναι δεδομένη καὶ αὐτονόητος, - ἀλλὰ
ἐτέθη μᾶλλον ἵνά μας προβληματίσῃ! Ἂς μάθωμεν ἵνα ζητῶμεν ἀπὸ τὸν Θεόν, ἐκεῖνα
τὰ ὁποῖα ἀφοροῦσιν εἰς τὴν αἰωνίαν ζωήν μας καὶ τὰ ὁποῖα δεικνύουσιν ἐν τέλει, ὅτι
τὸ ἐνδιαφέρον μας εἶναι εἰς τὰ … ἐπέκεινα! «Τὸ πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει»
καὶ «οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε
μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν»! Οὗτοι οἱ
δύο λόγοι τοῦ θείου Ἀποστόλου ἂς κυριαρχοῦσιν εἰς τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν μας,
καὶ ἂς καθορίζουσιν οὗτοι τὸν τρόπον κατὰ τὸν ὁποῖον ὀφείλωμεν νὰ πορευώμεθα εἰς
ταύτην τὴν πρόσκαιρον ζωήν!
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Κυριακή 13 Ιουλίου 2025
Εβδομαδιαίο Φυλλάδιο
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών
Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα
Τρίτη 8 Ιουλίου 2025
«Τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων»! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (22 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025)
«Ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων» (Ρωμ. Β΄ 16).
«Τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων»!
Εἶναι γεγονός, ἀγαπητοί μου, ὅτι,
εἰς τὴν ἐν γένει συμπεριφοράν μας, ἐκτὸς ἐκείνων ἅτινα ἐμφαίνονται καὶ γίνονται
γνωστὰ καὶ ἐμφανῆ εἰς τοὺς ἄλλους, ὑπάρχουσι καὶ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα παραμένουσιν ἄγνωστα
καὶ ἀπόκρυφα εἰς τὸ «περιβάλλον» μας! Μάλιστα θὰ ἐλέγωμεν, ὅτι ταῦτα εἶναι πολὺ
περισσότερα καὶ ἴσως … πλέον καθοριστικά, τῆς προσωπικότητός μας! Ταῦτα, εἶναι ἐκεῖνα,
τὰ ὁποῖα μᾶλλον μᾶς ἐκθέτουσι καὶ μᾶς προσβάλουσι καὶ διὰ τοῦτο τὰ ἀποκρύπτομεν
ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ πλέον ἐγγύτατα καὶ ἀγαπημένα μας πρόσωπα! Εἶναι ἐκεῖνα, διὰ τὰ
ὁποῖα ὁ ἄνθρωπος, πολλάκις ἐντρέπεται καὶ τὰ ἀποσιωπᾷ, καὶ τὰ ὁποῖα, ἴσως «ἐμφανισθῶσιν»
εἰς στιγμὰς «ἐκρήξεως» καὶ ἀδυναμίας! Ποῖος θὰ ὁμολογήσῃ ποτέ, πάθη φοβερὰ ἀνωμολόγητα
καὶ ἀκαθάρτους ἐπιθυμίας, - καὶ μάλιστα εἰς τὰ πλησιέστατα καὶ ἐγγύτατα πρόσωπα
τῆς οἰκογενείας του, - διὰ τῶν ὁποίων ἀποκαλύπτεται ὁ ἐσωτερικὸς ἑαυτός μας; Ἀκόμη
καὶ ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ μας πατρός, - καὶ τοῦτο τὸ ζῶμεν καὶ τὸ βιώνομεν ἅπαντες,
κατὰ τὴν ἱερὰν ὥραν τῆς ἐξομολογήσεως, - πόσον «κοπιῶμεν» καὶ δειλιῶμεν ἵνά
τα ὁμολογήσωμεν καὶ τὰ ἀποδεχθῶμεν!
Ὅταν ὁ Κύριος ἐθεράπευσε τὸν
παραλυτικὸν τῆς Καπερναούμ, ὡς ἐνθυμούμεθα ἐκ τῆς ἀντιστοίχου περικοπῆς, (Ματθ.
Θ΄ 1-8), πρῶτον, καὶ πρὶν τὸν θεραπεύσει, συνεχώρησε τὰς ἁμαρτίας του!
Οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι οἵτινες ἦσαν παρόντες εἰς τὸ συγκεκριμμένον
περιστατικόν, ἀμέσως ἐσκέφθησαν λογισμοὺς πονηροὺς καὶ βλασφήμους διὰ τὸν
Κύριον! Θεωροῦντες τὸν Κύριον ἁπλοῦν ἄνθρωπον, ἐθεώρησαν βλάσφημον λόγον, τὸ ὅτι
εἶπεν ὁ Χριστός, «τέκνον ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»! Καὶ ἐνῶ ἐνόμιζον, ὅτι οἱ
λογισμοί των οὗτοι θὰ παρέμενον κρυφοὶ καὶ ἀπόρρητοι, ὁ Διδάσκαλος παρενέβη ἀμέσως
εἰς τὰς σκέψεις των, καὶ τοὺς ἤλεγξεν διὰ τούτους τοὺς λογισμούς των! Τοὺς ἔδειξεν
ὅτι ὡς Θεὸς Ἀληθινός, δύναται Μόνος Αὐτός, καὶ τοὺς λογισμοὺς τῶν ἀνθρώπων νὰ
γνωρίζῃ, ἀλλὰ καὶ νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας!
Συνεπῶς, τὰ «κρυπτὰ» ταῦτα τῶν ἀνθρώπων,
εἶναι ἐν πολλοῖς, βαρέα καὶ ἀκάθαρτα, ἀλλὰ καὶ ταῦτα, παρ’ ὅτι δυνάμεθα ἵνα τὰ
κρατῶμεν ἀπόρρητα καὶ ἀπὸ τοὺς πλέον πλησίον μας, ὁ «γινώσκων καρδίας καὶ νεφρούς»
Κύριος, γνωρίζει ταῦτα! Ὣς δὲ λέγει ὁ θεῖος Παῦλος ἐκεῖ εἰς τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολήν
του, «οὐκ
ἔστι κτίσις ἀφανὴς ἐνώπιον αὐτοῦ, πάντα δὲ γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς
αὐτοῦ, πρὸς ὃν ἡμῖν ὁ λόγος» (Ἑβρ. Δ΄ 13)!
Ἡ Κρίσις τοῦ «Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου»!
Ὁ ἴδιος ὁ Κριτής, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί
μου, μᾶς ὡμίλησε διὰ ταύτην τὴν κρίσιν! Χωρίς, βεβαίως, νὰ προσδιορίσῃ τὴν ὥρα
καὶ τὴν στιγμὴ τῆς δευτέρας Αὐτοῦ παρουσίας, μᾶς ἐβεβαίωσεν ὅμως, ὅτι θὰ ἔλθῃ
καὶ θὰ σταθῶμεν ἅπαντες ἐνώπιόν Του! «Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ
αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ,
καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ
ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν
αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων» (Ματθ. ΚΕ΄ 31-33)! Παρ’ ὅτι εἰς τὴν
παροῦσαν περικοπήν, ὁ Κύριος, περιορίζει τὴν κρίσιν Του εἰς συγκεκριμμένα
«κριτήρια», ἐν τούτοις, θὰ συμβῇ τοῦτο κυρίως τὸ ὁποῖον τονίζει ἐν προκειμένῳ ὁ
Παῦλος! Θὰ κρίνῃ ὁ Θεός, «τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων»! Ἄλλοις λόγοις, … θὰ ἀποκαλυφθῶμεν
ἐνώπιόν Του, ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον πάντων τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν ἀνθρώπων!
Ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἐπεδιώξαμεν ἵνα ἀποκρύψωμεν
ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἐκεῖνα ἅτινα, ὡς προείπωμεν, μᾶς ἔκαναν ἵνα ἐντρεπώμεθα καὶ μᾶς
ἐνοχοποιοῦσαν εἰς τὴν συνείδησίν μας, θὰ ἐμφανισθῶσι καὶ θὰ ἀποκαλυφθῶσι, καὶ
τότε, «τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ πυρὸς τοῦ ἀσβέστου;» ὡς θρηνεῖ ὁ ὑμνογράφος!
Κατὰ τὴν κρίσιν ἐκείνην, θὰ ἐτόλμων ἵνα εἴπω, ὅτι θὰ κριθῶμεν ὑπὸ τῶν ἰδίων τῶν
ἁμαρτιῶν ἡμῶν! Θὰ κριθῶμεν ὑπὸ τῆς ἰδίας ἡμῶν συνειδήσεως, καὶ συνεπῶς θὰ ἀναγκασθῶμεν
ἵνα παραδεχθῶμεν δημοσίως τὰς εὐθύνας καὶ τὰς ἐνοχάς μας!
Ὁ Κύριος ἴσως φαντάζει εἰς τὴν
φαντασίαν μας ὁ Κριτὴς ἐκεῖνος, ὁ βλοσυρὸς καὶ ἄτεγκτος καὶ ἀμείλικτος, ἴσως
δέ, καὶ πλήρης ἐκδικητικότητος διὰ τούς, ἐξ ἀριστερῶν, εὑρισκομένους. Θεωροῦμεν,
ὅτι, ἐλάχιστοι θὰ εὑρεθοῦν εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ «θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς»,
ἀφοῦ νομίζομεν ὅτι ὁ Κύριος θὰ ἀναζητήσῃ τότε τὴν τελειότητα ἀπὸ ὅλους καὶ τότε
... «τίς
καθαρὸς ἀπὸ ρύπου»; Τρόμος καὶ φόβος μᾶς κυριεύει ὅταν ἀναλογιζώμεθα τὴν
ὥραν τοῦ θανάτου μας, ὄχι τόσον δι’ αὐτὸ τοῦτο τὸ γεγονὸς τῆς τελευτῆς μας, ὅσον
διὰ τὴν ἀπολογίαν μας πρὸ τοῦ ἀδεκάστου Κριτοῦ. Ξεχνῶντας τὸ γεγονός, ὅτι «ὁ Θεὸς
ἀγάπη ἐστί», ἴσως συνεργοῦντος καὶ τοῦ πειρασμοῦ, τρέμουμε στὴν ἰδέα τοῦ
«τίς
ὑποστήσεται ἀπὸ προσώπου Αὐτοῦ;»
Ὅμως ὁ Κύριος δὲν ἀλλάζει! Δὲν ἀπαρνεῖται
τὴν ἰδιότητά Του ὡς αὐτὴ καθ’ αὐτὴ ἡ ΑΓΑΠΗ! Δὲν ἔχει τὴν διάθεσιν νὰ ἐκδικηθῇ
καὶ νὰ τιμωρήσῃ, ὅταν μάλιστα ὁ ἄνθρωπος ἔζησε μὲ τὸν Θεῖον φόβον καὶ τὴν
προσδοκίαν τῆς μετὰ τοῦ Θεοῦ συνοικήσεως ἐν τῇ μελλούσῃ ζωῇ καὶ Βασιλείᾳ. Ἴσως ἀκουσθεῖ
παράξενον, ἀλλὰ κατὰ ἐκείνην τὴ φρικτὴν ὥραν ... ἡμεῖς ἀποφασίζομεν!
Ἂς προλάβωμεν νὰ … ἀποκαλύψωμεν ἑαυτούς!
Ἴσως τὸ ὕψιστον καὶ πρῶτον δῶρον
τοῦ Κυρίου εἰς τὸν ἄνθρωπον, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἴσως ὑπερβαίνει καὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ
Πανάγιον Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Σωτῆρος, εἶναι ἐκεῖνο τὸ φοβερὸν Μυστήριον τῆς
μετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως! Εἶναι ἐκεῖνο τὸ Μυστήριον, διὰ τοῦ ὁποίου
καθαίρεται ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὰ πλήθη τῶν ἁμαρτιῶν του, ἐκουσίων τε καὶ ἀκουσίων,
καὶ ἁγιάζεται οὗτος καὶ ἀξιοῦται ὅσον εἶναι δυνατόν, ἵνα προσέρχεται καὶ
μεταλαμβάνει τῆς φρικτῆς καὶ ἀθανάτου μεταλήψεως!
Εἶναι τὸ Μυστήριον ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον,
ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ μεγάλη μας παρρηγορία, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ τὸ ἀναζητῶμεν
διαρκῶς, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ αἰσθανώμεθα μέσῳ τούτου τὴν Ἄπειρον Ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ
μας, … δυστυχῶς τὸ ἐρρίψαμεν εἰς «τὰ ἀπορρίματα»! Ὁ μισάνθρωπος καὶ μισόκαλος
διάβολος, μᾶς ἔπεισε ὅτι διὰ τῆς Ἐξομολογήσεως, ἐκτιθέμεθα δῆθεν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς
καὶ τὴν ὑπόληψιν τοῦ Πνευματικοῦ! Μᾶς ἔπεισεν, δυστυχῶς, οὗτος ὁ κατηραμένος ἀπαταιών,
ὅτι δὲν μᾶς χρειάζεται τὸ ἱερὸν τοῦτο Μυστήριον, καὶ δῆθεν … ὁ Κύριος ὅστις εἶναι
Ἀγάπη, θὰ μᾶς χαρίσῃ τὴν Βασιλείαν Του!
Ὅμως, δι’ ὅσων προείπωμεν,
γίνεται κατανοητόν, ὅτι θὰ πρέπῃ νὰ παύσωμεν νὰ ὑποτασσώμεθα εἰς τὰς δαιμονικὰς
ὑποδείξεις, καὶ νὰ προλάβωμεν ἵνα ἀποκαλύψωμεν τὸν «κεκρυμμένον» καὶ ρυπαρὸν ἑαυτόν
μας! Νὰ προλάβωμεν ἵνα μετανοήσωμεν καὶ ὁμολογήσωμεν τὴν ἁμαρτωλότητά μας,
προκειμένου ἵνα παρουσιασθῶμεν εἰς τὸν Θεῖον Κριτήν, τεταπεινωμένοι καὶ κατὰ τὸ
δυνατόν, … καθαροί!
Ἀρχιμ.
Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Κυριακή 6 Ιουλίου 2025
Εβδομαδιαίο Φυλλάδιο
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών
Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα
Ἡ «αὐτοπροβολή» …! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
(ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ, 29 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025)
«Τίς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται,
καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;» (Β΄ Κορ. ΙΑ΄ 29).
Οἱ πρωτοκορυφαῖοι Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Παῦλος.
Σήμερον, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ἑορτάζει
ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, τὴν σύναξιν τῶν δύο πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων, Πέτρου καὶ
Παύλου! Ὁ πρῶτος μὲν ἐκ τούτων, ὑπῆρξεν, εἷς ἐκ τοῦ πρώτου καὶ στενοῦ κύκλου τῶν
δώδεκα, καὶ μάλιστα … εἷς ἐκ τῶν τριῶν ἐκείνων, τοὺς ὁποίους ὁ Διδάσκαλος ἔφερε
μαζί Του εἴς τινας ἰδιαιτέρας στιγμάς, ὡς εἰς τὴν Μεταμόρφωσίν Του, τὴν Ἀνάστασιν
τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου, τὴν τελευταίαν Του προσευχὴν καὶ εἰς ἄλλας παρεμφερεῖς
…! Εἰς τοῦτον τὸν Θεῖον Πέτρον, καὶ δὴ εἰς τὴν ὁμολογίαν του, βεβαιοῖ ὁ Κύριος,
ὅτι θὰ οἰκοδομήσῃ τὴν Ἐκκλησίαν Του! Συμπληροῖ δὲ ἀπευθυνόμενος πρὸς τοῦτον -
καὶ κατ’ ἐπέκτασιν καὶ πρὸς τοὺς λοιποὺς Ἀποστόλους, - ὅτι … «καὶ
δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται
δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς
οὐρανοῖς» (Ματθ. ΙΣΤ΄ 19)! Μελανόν, ἀσφαλῶς, στοιχεῖον κατὰ τὴν
μαθητείαν του παρὰ τῷ Ραββί, εἶναι ἀναμφιβόλλως ἡ δειλία τούτου πρὸ τῆς
παιδίσκης ἐκείνης εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ἄννα καὶ ἡ, ἐν συνεχείᾳ τριττὴ ἄρνησις
τούτου, πρὸς τὸν Κύριον! Βεβαίως, μετὰ τὴν ἐν δάκρυσι μετάνοιάν του, ὁ
Διδάσκαλος ἐπαναφέρει τοῦτον εἰς τὸ Ἀποστολικὸν ἀξίωμα!
Ὁ δεύτερος καὶ ἰσάξιος τοῦ
Πέτρου, ὁ Θεῖος Παῦλος, ὑπῆρξεν ἐν πρώτοις, στυγνὸς διώκτης καὶ πολέμιος τῆς Ἐκκλησίας
τοῦ Χριστοῦ! Ἀνελάμβανεν ἐκ τῶν ἀρχιερέων τοῦ ἑβραϊκοῦ συνεδρίου, ἀποστολὰς
διωκτικὰς καὶ δολοφονικὰς κατὰ τῶν χριστιανῶν καὶ ὡς ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος, «πολλοὺς
τῶν ἁγίων ἐγὼ ἐν φυλακαῖς κατέκλεισα, … ἀναιρουμένων
τε αὐτῶν κατήνεγκα ψῆφον, … τιμωρῶν αὐτοὺς ἠνάγκαζον βλασφημεῖν, περισσῶς τε ἐμμαινόμενος
αὐτοῖς ἐδίωκον ἕως καὶ εἰς τὰς ἔξω πόλεις» (Πράξ. ΚΣΤ΄ 10-11)! Εἶναι ἐκεῖνος
τὸν ὁποῖον, ὅμως, ἐπέλεξεν ὁ Κύριος ἵνα ἀναλάβῃ, σχεδὸν ἐν τῷ συνόλῳ της, τὴν Ἐκκλησίαν
τοῦ Χριστοῦ! Μετὰ τὸ φοβερὸν ἐκεῖνον ὅραμα, «πορευομένου αὐτοῦ εἰς Δαμασκόν»,
καὶ μετὰ τὴν κατήχησιν τούτου ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου, - ὣς περιγράφει ταύτην,
ὁ ἴδιος πρὸς τοὺς Γαλάτας, (Α΄ 11-16), - ἀναλαμβάνει τὴν κατήχησιν καὶ τὴν
στερέωσιν τῆς Ἐκκλησίας, κηρύσσων ἀνενδοιάστως τὸ Θεῖον Ὄνομα τοῦ Σωτῆρος
Χριστοῦ!
Τοιουτοτρόπως, ἀνεδείχθη οὗτος ἰσότιμος
τῶν δώδεκα Ἀποστόλων καὶ διὰ τοῦτο ἐπέτρεψεν ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἵνα – κατὰ τὴν
Βυζαντινὴν Ἁγιογραφίαν, - εἰκονίζεται καὶ οὗτος, - καταχρηστικῶς, - ὡς
μεταλαμβάνων, κατὰ τὴν Θείαν Μετάληψιν ἐν τῷ Μυστικῷ Δείπνῳ, μετὰ τῶν λοιπῶν μαθητῶν!
Ἡ «αὐτοπροβολή» …!
Θὰ περιορίσωμεν, ὅμως, τὸν λόγον
εἰς τὸν Παῦλον, ἐφ’ ὅσον τοῦτο μᾶς ὑπαγορεύει ἡ σημερινὴ Ἀποστολικὴ περικοπή!
Πιεζόμενος οὗτος ἐκ τῆς ἀσεβοῦς συμπεριφορᾶς τινῶν Κορινθίων, ἀναγκάζεται ἵνα ἐκθέσῃ
ἐν συντόμῳ λεπτομερείᾳ, τὴν ὅλην μαρτυρικὴν ζωήν του, τὴν ὁποίαν ἐβίωσεν ἀγωνιζόμενος
εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου! Τὸ ἐπεσήμαναν πολλοί, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς οὗτος ὁ Παῦλος
τὸ παραδέχεται, ὅτι ἴσως δὲν θὰ ἔπρεπε, νὰ κάνῃ αὐτὴν τὴν … αὐτοπροβολήν! Μὲ
δύο χαρακτηριστικὰς φράσεις, - «ἐν ἀφροσύνῃ λέγω» (Β΄ Κορ. ΙΑ΄ 21),
καὶ
«Γέγονα ἄφρων καυχώμενος! Ὑμεῖς με ἠναγκάσατε» (Β΄ Κορ. ΙΒ΄ 11), -
βεβαιώνει, ὅτι δὲν θὰ ἐπεθύμῃ ποτέ, οἱ τοιοῦτοι ἀγῶνες καὶ τὰ μαρτύριά του, νὰ
γίνωσι γνωστοί˙
μάλιστα δὲ ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ ἰδίου! Ὅμως, ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἔκρινεν ἄλλως …! Ἐθεώρησε
ταύτην, τὴν ἐξ ἀνάγκης, «καύχησίν» του, ἀπολύτως χρήσιμον, ὥστε νὰ ἀκούεται αὕτη
σήμερον καὶ ἵνα μανθάνωμεν ἡμεῖς τὰ ὅσα οὗτος ἠγωνίσατο ὑπὲρ τοῦ Ὀνόματος τοῦ
Χριστοῦ!
Ὄντως δέ, ἐκπλήσσεται ὁ κάθε
μελετητὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὄχι τόσον διὰ τὸ γεγονὸς ὅτι περιώδευσεν οὗτος, ὅλον
τὸν τότε γνωστὸν κόσμον τετράκις, ἀλλὰ διὰ τοὺς κόπους, καὶ τοὺς κινδύνους, καὶ
τὰ μαρτύρια, καὶ τὰς στερήσεις, καὶ τὰς θλίψεις, καὶ τὰ δάκρυα, … ἀκόμη δὲ
περισσότερον, διὰ τὸν πόνον καὶ τὴν ἀγωνίαν δι’ ἕνα ἕκαστον ἐκ τῶν μελῶν τῆς ἑκασταχοῦ
Ἐκκλησίας! «Ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις
πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι· χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπισύστασίς μου ἡ καθ᾿ ἡμέραν,
ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. Τίς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται,
καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;» (Β΄ Κορ. ΙΑ΄ 27-29)!
Πέραν ὅμως ὅλων τούτων, ἐκεῖνο τὸ
ὁποῖον θὰ ἐλέγωμεν ὅτι εἶναι καὶ τὸ «ἐπιστέγασμα» ὅλου τούτου τοῦ πολυμόρφου ἀγῶνος
του, εἶναι τὸ γεγονός, ὅτι ἠγωνίσθη οὗτος, φέρων ὀδυνηροτάτην καὶ βαρεῖαν ἀσθένειαν!
Φαίνεται δὲ ὅτι αὕτη πολλάκις τὸν παρηνώχλει εἰς τὴν πρόοδον καὶ διεκπεραίωσιν
τοῦ Ἀποστολικοῦ ἔργου του καὶ «ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ
ἀπ᾿ ἐμοῦ˙ καὶ εἴρηκέ
μοι˙ ἀρκεῖ σοι
ἡ χάρις μου˙ ἡ γὰρ δύναμίς
μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται» (Β΄ Κορ. ΙΒ΄ 8-9).
«Μνήμη Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου»!
Αὕτη ἡ φρᾶσις, ἀδελφοί μου, ἀνήκει
εἰς τὸν ἐν Ἁγίοις πατέρα καὶ διδάσκαλον τῆς Ἐκκλησίας, Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον˙ σημειοῦμεν δὲ ἐπ’ εὐκαιρίᾳ,
ὅτι οὗτος ἠγάπα ἰδιαιτέρως καὶ ἐθαύμαζε τὸν ἅγιον Ἀπόστολο Παῦλον! Διὰ τούτου
τοῦ λόγου, παρεκίνει τοὺς χριστιανοὺς ἵνα μὴ περιορίζονται μόνον εἰς τὸ νὰ
θαυμάζωσι τὰ κατορθώματα τῶν Ἁγίων, καὶ οὔτε ἐπίσης ἵνα ἀρκοῦνται εἰς τὰς
ποικίλας ἐκκλησιαστικὰς καὶ τιμητικὰς ἐκδηλώσεις πρὸς αὐτούς!
Παρώτρυνεν τοὺς ἀκροατὰς
χριστιανούς, ἵνα μιμοῦνται τὸν βίον καὶ τὴν πολιτείαν τῶν Ἁγίων! Αὕτη ἦτο καὶ εἶναι
ἡ πλέον εὐάρεστος καὶ ἁγνὴ προσφορὰ πρὸς τὸν κάθε Ἅγιον! Νὰ ἀγωνιζώμεθα, ἵνα
πορευώμεθα εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, κατὰ τὰ ὑποδείγματα τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας
μας! Πολλάκις, πολλοὶ ἐρωτῶσι καὶ ἀναρωτῶνται˙ «ὑπάρχωσι
σήμερον Ἅγιοι;» Βεβαίως, θὰ ἠδυνάμεθα ἵνα ἀπαριθμήσωμεν εἰς τούτους,
πλειάδα συγχρόνων Ἁγίων, οἵτινες ἔζησαν καὶ ἠγωνίσθησαν μόλις πρὶν ἀπὸ ὀλίγα
χρόνια! Ἅγιοι τοὺς ὁποίους ἠξιώθημεν ἵνα γνωρίσωμεν καὶ μετὰ τῶν ὁποίων
συνεκαθίσαμεν καὶ συνωμιλήσαμεν! Ἅγιοι, χωρὶς οὗτοι νὰ ὀλιγωρῶσι τῶν παλαιῶν
γνωστῶν Ἁγίων! Ἀντιθέτως, θὰ ἐλέγωμεν, ὅτι οὗτοι οἱ σύγχρονοι, … ἔφθασαν καὶ ἴσως
ὑπερέβαλον τοὺς παλαιοὺς ἐκείνους! Ὅταν ὁ ἄνθρωπος θέλῃ καὶ ἀγωνίζεται τὸν
«προκείμενον ἀγῶνα», ὁ Κύριος … θέλει πολὺ περισσότερον τὴν σωτηρίαν καὶ τὸν Ἁγιασμὸν
τούτου!
Τοιοῦτον κορυφαῖον παράδειγμα πρὸς
μίμησιν, προβάλλεται σήμερον ὑπὸ τῆς Ἁγίας Μητρὸς ἡμῶν, Ἐκκλησίας, ὁ θεῖος Παῦλος,
- ἀσφαλῶς, μετ’ αὐτοῦ καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, - καὶ καλούμεθα, ὄχι ἀσφαλῶς ἵνα
κατορθώσωμεν ἀντίστοιχα κατορθώματα τῶν … ἐκείνων, ἀλλ’ ἵνα ἀγαπήσωμεν, ἀντιστοίχως
πρὸς ἐκείνους, τὸν δοξάσαντα τούτους, Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ ζήσωμεν ἐν
τῷ παρόντι αἰῶνι, κατὰ τὸν Θεῖον Αὐτοῦ Νόμον! Ἀμήν!
Ἀρχιμ.
Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Πατρῶν
Κυριακή 29 Ιουνίου 2025
Εβδομαδιαίο Φυλλάδιο
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
«Για τους Γονείς της Ενορίας»
Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών
Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)