Κυριακή 15 Ιουνίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ο Δον Κιχώτης και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος

Ο ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ και ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Ας σοβαρευτούμε, επιτέλους, Μακαριώτατε…

«Βλέπεις εκεί πέρα, φίλε μου Σάντσο, τριάντα ή περισσότερους τεράστιους γίγαντες με τους οποίους σκοπεύω να αναμετρηθώ

και να αφαιρέσω τις ζωές τους» (Δον Κιχώτης)

 

Με περισσή έκπληξη ακούσαμε τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου στο κήρυγμά του κατά την επίσημη Συνοδική Θ. Λειτουργία στη θρονική εορτή της Εκκλησίας της Κύπρου (Λευκωσία, Ι. Ν. Αγ. Βαρνάβα, 11-6-25) να λέει τα εξής απίθανα:

«Η πίστη μας αυτή δοκιμάστηκε πολλάκις,… από προβατόσχημους λύκους οι οποίοι εισέρχονται λάθρα στην Εκκλησία, έτοιμοι να κατασπαράξουν το ποίμνιο και να διαρρήξουν τον άρραφο χιτώνα του Κυρίου. Ιδιαίτερα στις μέρες μας ανεφάνη ένας ανεπίτρεπτος ζηλωτισμός με ακραίες εκδηλώσεις. Οι εκπρόσωποί του, διακατέχονται από έναν εωσφορικό εγωϊσμό· δεν αναγνωρίζουν ορθόδοξο φρόνημα σε κανένα Πατριάρχη, Αρχιεπίσκοπο ή Επίσκοπο, παρά μόνο στον εαυτό τους, τον οποίο θέτουν εκτός της Εκκλησίας. Η νέα λέξη «αποτείχιση» νομίζω μπήκε καλά στο λεξιλόγιό μας το τελευταίο διάστημα. Η Ιερά Σύνοδος αντελήφθη τον κίνδυνο και έθεσε τέρμα σ’ αυτή την εκτροπή η οποία συνιστά, ως παρέκκλιση από την ορθή πίστη, μια νέα αίρεση».

Αλήθεια, σε τι διαφέρουν τα λόγια του Μακαριωτάτου από αυτά που είπε ο Δον Κιχώτης στο φίλο του Σάντσο όταν είδε τους ανεμόμυλους; Και οι δύο βλέπουν και “πολεμούν” ανύπαρκτους εχθρούς! Τραγικό!

Ας προσγειωθούμε όμως στην πραγματικότητα, από την οποία τόσο απέχουν ο συμπαθής Δον Κιχώτης και ο Μακαριώτατος:

Στην Κύπρο μέχρι τις 22-5-25 ο όρος «αποτείχιση» και η πρακτική της ήταν τελείως άγνωστη. Κανένας δεν μιλούσε και δεν επιχειρηματολογούσε υπέρ ή κατά  της

«αποτείχισης». Κανένας δεν ήξερε ούτε καν την λέξη.

Πώς εμφανίστηκε τόσο έντονα στην κυπριακή καθημερινότητα, ώστε μέσα σε δύο εβδομάδες να είναι θέμα έντονης συζήτησης σε τηλεοπτικά πάνελ και να αναγκαστεί ο Μακαριώτατος να αναφερθεί σε αυτή στην επίσημη ομιλία του, ως τον μέγα και μοναδικό κίνδυνο για τη ζωή και την ύπαρξη της Εκκλησίας;

Να υπενθυμίσουμε, λοιπόν, ότι αυτός που εισήγαγε τη λέξη «αποτείχιση» στο κυπριακό λεξιλόγιο είναι ο ίδιος ο Μακαριώτατος! Και ακριβέστερα: αυτός κατασκεύασε ένα εχθρό για να τον πολεμήσει!

Πιο συγκεκριμένα:

Θέλοντας να ξεμπερδεύει με τους αντιφρονούντες επισκόπους ξεκίνησε από τον μικρότερο, μόλις δύο χρόνια επίσκοπο, τον Μητροπολίτη Πάφου Τυχικό, ο οποίος είχε το σθένος να εφαρμόζει επακριβώς τους Ιερούς Κανόνες και στις δύο τους μορφές, και κατ’ ακρίβεια και κατ’ οικονομία. Η με βάση τους Ι. Κανόνες ποιμαντική του Μητροπολίτη

Τυχικού αποτελούσε έλεγχο στη συνείδηση του Μακαριωτάτου και όσων χρησιμοποιούν τους Ι. Κανόνες μόνο για να επιβάλουν την εξουσία τους και πουθενά αλλού.

Τι θα μπορούσε όμως να προσάψει στον ακέραιο Μητροπολίτη Τυχικό; Εκτός από τις φαιδρές κατηγορίες ότι δεν τελούσε μεικτούς γάμους (είναι ψέμα, γιατί έχει τελέσει στα δύο χρόνια 38 τέτοιους γάμους!) και ότι εγκαινίασε παρεκκλήσιο σε μη αναγνωρισμένο Άγιο (το ίδιο ακριβώς έχει κάνει και ο Αρχιεπίσκοπος, αλλά προσπάθησε να εξαπατήσει το λαό λέγοντας δημοσίως ψέματα ότι δεν «έκαμα τέτοιο πράγμα»!) βρήκε τον μεγάλο εχθρό και κίνδυνο στη μαγική λέξη την οποία πλάσαρε στην Κυπριακή εκκλησιαστική ορολογία: ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ!

Βέβαια δεν έφτανε αυτό. Έτσι, χωρίς ενδοιασμό και εντελώς αθεολόγητα προχώρησε στη δαιμονοποίησή της παραβλέποντας ότι ο όρος «αποτειχίζω» υπάρχει στους Ι. Κανόνες (15ος της Πρωτοδευτέρας επί Μ. Φωτίου) και η πρακτική αυτή έχει εφαρμοστεί κατ’ επανάληψη στη ζωή της Εκκλησίας από μεγάλους Αγίους και Πατέρες της Εκκλησίας στον αγώνα κατά των αιρετικών (Μ. Αθανάσιος, Μάξιμος Ομολογητής, Θεοδ. Στουδίτης, Γρηγ. Παλαμάς, Μάρκος Ευγενικός). Μάλιστα πολύ πρόσφατα (1972) ο Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης, όλο το Άγ. Όρος και τρεις Μητροπολίτες της Ελλάδος (Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, Παραμυθίας Παύλος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος) αποτείχισαν τον τότε Πατριάρχη Αθηναγόρα διακόπτοντας το μνημόσυνό του μέχρι την ημέρα που πέθανε.

Αλλά τι σημασία έχουν αυτά για τον Αρχιεπίσκοπο; Ο σκοπός του ήταν να εξοντώσει τον Τυχικό και το πέτυχε για την ώρα.

Έτσι δημιούργησε ένα δήθεν επικίνδυνο εχθρό και σοβαρότατο κίνδυνο για την Εκκλησία της Κύπρου (την αποτείχιση), τον χρέωσε στον Μητροπολίτη Τυχικό και έτσι τον παρουσίασε ως το πλέον επικίνδυνο πρόσωπο για την Κύπρο. Πολύ εύκολα λοιπόν, τον καρατόμησε, «φιλευσπλάχνως», όπως με θράσος διατυμπανίζει.

Αποκρύπτει όμως ο Αρχιεπίσκοπος τρία καίρια σημεία:

1.    Εκτός από μία περίπτωση κληρικού δεν υπήρξε ποτέ στην Εκκλησία της Κύπρου όχι μόνο πρακτική αποτείχισης αλλά ούτε καν προβληματισμός για αποτείχιση, ούτε καν ήξεραν οι Κύπριοι τη λέξη αυτή. Προκαλούμε τον Αρχιεπίσκοπο να μας παρουσιάσει τυχόν δημοσιεύματα ή κηρύγματα υπέρ της αποτείχισης πριν από την

22.5.25. Πού και πότε και ποιοι μιλούσαν για αποτείχιση στην Κύπρο πριν από τις 22.5.25;  Δεν γνωρίζουμε κανένα.

2.     Η μοναδική περίπτωση κληρικού που προχώρησε σε αποτείχιση: Τον είχε χειροτονήσει ο ίδιος ο Γεώργιος όταν ήταν Μητροπολίτης Πάφου. Ο κληρικός αυτός πριν από ένα χρόνο χωρίς να πληρούνται οι προϋποθέσεις του 15ου κανόνα διέκοψε το μνημόσυνο του Μητροπολίτου Τυχικού (δηλαδή τον αποτείχισε), ο  Μητροπολίτης Τυχικός καθηκόντως ενήργησε τα δέοντα και ο κληρικός καθαιρέθηκε. Στην Κύπρο δεν υπάρχει κανένας άλλος “αποτειχισμένος”, ούτε κληρικός ούτε λαϊκός. Είναι, τουλάχιστον, αστείο και προκλητικό για τη νοημοσύνη μας ο Αρχιεπίσκοπος να κατηγορεί

κα να τιμωρεί τόσο σκληρά τον Τυχικό ότι τάχα υποθάλπει την αποτείχιση όταν είναι ο μοναδικός Κύπριος Ιεράρχης που ενήργησε ώστε να καθαιρεθεί “αποτειχισμένος”.

3.      Ο Μητροπολίτης Τυχικός πάντοτε στις Θ. Λειτουργίες μνημονεύει του ονόματος του Αρχιεπισκόπου, συνεπώς δεν είναι “αποτειχισμένος”!

4.    Ας έχει υπ’ όψη του ο Μακαριώτατος ότι η προκλητική προς τους πιστούς τακτική που ακολουθεί (πασιφανής εμπάθεια προς τον συνεπίσκοπό του Τυχικό, περιφρόνηση του Καταστατικού Χάρτη, καταπάτηση δικαιωμάτων του κατηγορουμένου, μεθόδευση άδικης δίκη εναντίον του Τυχικού, αθεολόγητες  και αντιπατερικές προσεγγίσεις των σχέσεων με τους παπικούς, ψέματα από τηλεοράσεως κοκ) κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού του Θεού στο πρόσωπό του και στην Ι. Σύνοδο. Το αποτέλεσμα: η ανύπαρκτη στην Εκκλησία της Κύπρου μέχρι χθες πρακτική της αποτείχισης, να φαίνεται ως η μοναδική διέξοδος πλέον, για πολλούς ευαίσθητους περί την πίστη κληρικούς και λαϊκούς. Συνεχίζοντας αυτή την τακτική ο Αρχιεπίσκοπος ο ίδιος σπρώχνει το λαό στην αποτείχιση. Τώρα, μάλιστα, που -με ευθύνη του Αρχιεπισκόπου- ο λαός αντελήφθη ότι η αποτείχιση υπό προϋποθέσεις είναι αγιοπατερική δυνατότητα και πρακτική θα υλοποιηθεί ο προφητικός λόγος «οἱ σπείροντες ἀνέμους θερίζουσι θύελλαν» (Ωσηέ η, 7). Η ευθύνη, τότε, θα είναι αποκλειστικά δική σας, Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Γεώργιε!

Συγκρίνοντας τον Δον Κιχώτη με τον Μακαριώτατο υπάρχει μία τεράστια διαφορά: Ο Δον Κιχώτης είναι μια τραγική φιγούρα που αυτοταλαιπωρείται ζώντας ο ίδιος στον κόσμο της φαντασίας του γιατί αδυνατεί να αποδεχθεί την πραγματικότητα. Ο Αρχιεπίσκοπος όμως, γνωρίζει πολύ καλά την πραγματικότητα και επειδή αυτή δεν τον βολεύει στους σχεδιασμούς του συνειδητά την αρνείται και προσπαθεί βίαια να την αλλάξει. Δυστυχώς δεν τον ενδιαφέρει το μεγάλο κόστος που θα καταβάλουν οι άλλοι και η ίδια η Εκκλησία της Κύπρου από τις πρακτικές του αυτές.

Αν ο τύπος του Δον Κιχώτη προκαλεί τη συμπάθειά μας, ο τύπος του Μακαριωτάτου προκαλεί τον αποτροπιασμό μας…

Κυριακή 8 Ιουνίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Γεγονὸς ἀναμφισβήτητον! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025) 

«καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός» (Πράξ. Β΄ 3).

 

Ἡ ἐκπλήρωσις τῆς ὑποσχέσεως!

 

Μεγάλη καὶ λαμπρά, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, εἶναι ἡ σημερινὴ ἑορτή! Εἶναι ἡ «γενέθλιος ἡμέρα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας», ὡς τὴν ὀνομάζουσιν οἱ θεῖοι πατέρες καὶ διδάσκαλοι! Εἶναι ἡ ἑορτὴ ἐκείνη καθ’ ἣν ἐνθυμούμεθα τὴν κάθοδον τοῦ Παναγίου Πνεύματος, δηλαδὴ τοῦ τρίτου Προσώπου τῆς Παναγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος, ἐπὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ Μαθητὰς τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ἡ ἐπέλευσις τοῦ Θείου Πνεύματος καὶ ὁ φωτισμὸς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, οἵτινες, ἐνῶ ἕως τῆς στιγμῆς ἐκείνης, ὑπῆρχον ἀγράμματοι καὶ ἡμιμαθεῖς, ἔχοντες μόνον τὴν ἐμπειρίαν τῆς μετὰ τοῦ Κυρίου συμβιώσεως, ἀπ’ ἐκείνης τῆς ὥρας καθ’ ἣν ἐφώτισεν αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ἔλαβον γνῶσιν τελείαν!  Ὡς δὲ ἠκούσαμεν ἐκ τοῦ Ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος, «ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι» (Πράξ. Β΄ 4)! Εἶναι τὸ γεγονὸς ἐκεῖνο, κατὰ τὸ ὁποῖον ἐπεβεβαιώθη ἡ ὑπόσχεσις τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς μαθητάς Του, ὅτι, «καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ’ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό» (Ἰωάν. ΙΔ΄ 16-17)! Εἶναι τέλος, - ὡς ψάλλεται εἰς τὴν ὑμνολογίαν τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, - ἡ κάθοδος καὶ παραμονὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὸ ὁποῖον, «ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας»!

 

Γεγονὸς ἀναμφισβήτητον!

 

Τὸ ἱερὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, περιγράφει τοῦτο τὸ γεγονός, μὲ ἰδιαιτέραν σαφήνειαν ἀλλὰ καὶ λεπτομέρειαν! Ταῦτα τὰ δύο στοιχεῖα, καθιστῶσι τοῦτο, ὡς γεγονὸς ἀναμφισβήτητον! Πέραν τῆς πνευματικῆς καὶ ἀοράτου χάριτος τὴν ὁποίαν ζῶμεν ἅπαντες οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἰς τὸ διάστημα τῶν δύο περίπου χιλιάδων ἐτῶν, ὁ Κύριος κατέστησε τὸ γεγονὸς τοῦτο, καὶ ἱστορικὸν καὶ ἀναμφισβήτητον! Αἱ λεπτομέρειαι διὰ τῶν ὁποίων τοῦτο περιγράφεται, εἶναι ἰδιαιτέρως χαρακτηριστικαί! «Ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας», τοὐτέστιν, ἤκουσαν ἅπαντες τὸν ἦχον τοῦτον! Τοῦτο ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἐν συνεχείᾳ, ὅτε, «γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν»! Ἀκολούθως, εἶδον ἅπαντες τὰς πυρίνους γλώσσας νὰ κατέρχωνται καὶ νὰ ἐπικάθηνται ἐπὶ τὰς κεφαλὰς τῶν Ἀποστόλων! «ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν»!

Τὸ ἐντονώτερον δὲ γεγονός, καὶ ἴσως τὸ πλέον χαρακτηριστικόν, εἶναι ὁ φωτισμὸς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τὸν ὁποῖον (φωτισμόν), ἀντιλαμβάνονται ἅπαντες οἱ «ἐν Ἱερουσαλὴμ κατοικοῦντες Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν», ἐφ’ ὅσον βλέπουσι τοὺς ἀγραμμάτους μαθητάς, πεφωτισμένους καὶ ὁμιλοῦντας τὴν γλῶσσαν ἐκείνην τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἥντινα κατενόουν ἅπαντες οἱ κάτοικοι τῶν Ἱεροσολύμων, ἀλλὰ καὶ οἱ, ἐκ παντὸς ἔθνους εὑρισκόμενοι εἰς τὴν Ἁγίαν ἐκείνην πόλιν, «Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες»! Λαοί, δηλαδή, οἵτινες εἶχον διαφορετικὴν γλῶσσαν ἐπικοινωνίας, ἀπ’ ἐκείνης τῆς Ἑβραϊκῆς!

Τοῦτο δὲ συμβαίνει, διότι αὕτη εἶναι ἡ ἀποστολὴ τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Πρῶτον μέν, ἵνα φωτισθῶσιν οἱ Θεῖοι Ἀπόστολοι διὰ νὰ κηρύξωσιν εἰς πάντα τὰ ἔθνη. Δεύτερον δέ, διὰ νὰ φθάσῃ καὶ ἀκουσθῇ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους κάθε γένους καὶ κάθε φυλῆς. Τρίτον ὅμως καὶ ἴσως σπουδαιότερον, διὰ νὰ ἀποδεχθοῦν οἱ ἄνθρωποι, κάθε φυλῆς καὶ κάθε γένους ἀλλὰ καὶ κάθε ἐποχῆς, τὸν σωτήριον λόγον τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου. Ἤδη ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου, ἤρχισεν μὲ τὴν ἔλευσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ (Μεσσίου), συνεχίζει δὲ μὲ τὴν ἔλευσιν τοῦ Παρακλήτου (Ἁγίου Πνεύματος) ἀλλὰ καὶ τὴν ἐξάπλωσιν τοῦ Θείου Λόγου ὑπὸ τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν διαδόχων αὐτῶν.

 

«Ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας».

 

Ταύτην τὴν φρᾶσιν, ἀκούομεν ἀγαπητοί μου, εἴς τινα ὕμνον τῆς σημερινῆς ἡμέρας καὶ ἑορτῆς, ἥτις (φρᾶσις) καταδεικνύει τὴν καθοριστικὴν παρουσίαν τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἰς τὴν Ἁγίαν μας Ἐκκλησίαν! Ἂν ὑπάρχῃ ἡ Ἐκκλησία, καὶ ἂν παρέμεινεν Αὕτη, ἀλώβητος διὰ μέσου τῶν αἰώνων, καὶ ἂν ἐπέζησε καὶ ἐδοξάσθη μέσα ἀπὸ φοβεροτάτους διωγμοὺς καὶ ποταμοὺς αἱμάτων ἑκατομμυρίων μαρτύρων, καὶ ἄν - τέλος - ἠξιώθημεν καὶ ἡμεῖς νὰ εἴμεθα μέλη ταύτης τῆς Ἐκκλησίας, ταῦτα πάντα καὶ ἄλλα ὅσα, οὐδὲ ἡ φαντασία ἡμῶν δύναται λογισθῆναι, ἀποτελοῦσι τὰ πειστήρια τῆς ἐνεργοῦς παρουσίας τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

Ἐὰν διὰ τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος, λογιζόμεθα τέκνα καὶ (δυνάμει) κληρονόμοι τῆς τῶν Οὐρανῶν Βασιλείας, ... ἐὰν διὰ τοῦ Ἱεροῦ Χρίσματος ἔχομεν λάβει τὰ Θεῖα Χαρίσματα τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ... ἐὰν διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, χαρίζεται εἰς ἡμᾶς ἡ ἄφεσις πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν καὶ ἀποκτῶμεν τὴν καθαρότητα ἐκείνην ἥτις μᾶς καθιστᾷ ἀξίους τοῦ Σώματος καὶ Αἵματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, … ἐὰν ἀντὶ τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου, μεταλαμβάνωμεν τὸ Ἴδιον τὸ Σῶμα καὶ τὸ Ἴδιον τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ... ἐὰν διὰ τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου, ὁ ἀνὴρ καὶ ἡ γυνή, «ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν», ἐὰν ἡμεῖς οἱ κληρικοί, ἐπίσκοποι, ἱερεῖς καὶ διάκονοι, ἐπαύσαμεν νὰ ἀνήκωμεν εἰς τὴν τάξιν τῶν λαϊκῶν καὶ ἐγενήθημεν ὄργανα τῆς Θείας καὶ Παντοκράτορος δυνάμεως, ... «οὒκ ἐξ ἡμῶν˙ Θεοῦ τὸ δῶρον». Εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὀφείλονται καὶ ἐξ Αὐτοῦ ἀπορρέει «πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον»!  Ἐάν, τέλος, πιστεύομεν εἰς τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν καὶ ἀγωνιζώμεθα διὰ νὰ γίνωμεν κληρονόμοι αὐτῆς, καὶ τοῦτο τὸ ὀφείλομεν εἰς τὸ Θεῖον καὶ Πανάγιον καὶ Ζωαρχικὸν Πνεῦμα, τὸ «ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον καὶ ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον», τὸν Παράκλητον, ὁ ὁποῖος καὶ «ὁδηγήσει ἡμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν Ἀλήθειαν».

Ταῦτα τὰ ἔξοχα καὶ οὐράνια Θεῖα δωρήματα προσφέρει εἰς ἡμᾶς τὸ Πανάγιον Πνεῦμα! Δωρήματα, πρὸ τῶν ὁποίων ὠχριοῦσιν οἷαδήποτε ἄλλα, ὑλικὰ καὶ κοσμικά! Καὶ ἐὰν οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι, οἱ ἀγνοοῦντες καὶ πλανώμενοι, ζῶσι καὶ ὑπάρχωσιν διὰ ταῦτα τὰ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα, ἡμεῖς οἱ πνευματικοὶ ἂς ἀναφωνῶμεν πάντοτε καὶ ἐκ βάθους καρδίας˙ … «τὸ Πνεῦμα Σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλεις ἀφ’ ἡμῶν δεόμεθα Φιλάνθρωπε»! Ἀμήν!

Κυριακή 1 Ιουνίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (1 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025)

«Καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ» (Πράξ. Κ΄ 32).

 

«Λύκοι βαρεῖς»!

 

Ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ἐπισκέπτεται διὰ τελευταία φορὰ μίαν ἐκ τῶν πολλῶν Ἐκκλησιῶν τὰς ὁποίας ἵδρυσεν καὶ διὰ τὰς ὁποίας ἀγωνιοῦσε καὶ ἐνδιεφέρετο! Ἐπισκέπτεται τὴν Μικρασιατικὴν πόλιν τῆς Ἐφέσου καὶ ἔχει συγκαλέσει τοὺς πρώτους ὑπευθύνους καὶ ποιμένας, τοὺς πρεσβυτέρους δηλαδή, πρὸς τοὺς ὁποίους ἀπευθύνεται καὶ τοὺς διδάσκει …!

Οἱ λόγοι του εἶναι ἰδιαιτέρως συγκινητικοὶ ἀλλὰ καὶ συγκλονιστικοί, καὶ διακρίνει εὐκόλως κανείς, τὴν ἀγωνίαν του καὶ τὸν πόνον του δι’ ἐκεῖνο τὸ ποίμνιόν του!  Ὁ Ἀπόστολος, ἐν τῷ ἀποχαιρετιστηρίῳ τούτῳ λόγῳ πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου, συνοψίζει ὅχι μόνον τὴν ποιμαντικὴ του στάσιν, ἀλλὰ καὶ ὅλην τὴν πνευματικὴ του ἀγωνίαν, ἡ ὁποία ἑδράζεται ὄχι ἐπὶ ἀνθρωπίνης δυνάμεως, ἀλλὰ ἐπὶ τῆς θείας χάριτος! Ἔχει κοπιάσει ὑπερβαλλόντως˙ καὶ ὡς ὑπογραμμίζει, «τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον»! Διδάσκει καὶ συμβουλεύει, ἀλλὰ κυρίως … ἀνησυχεῖ, διότι ὡς κεχαριτωμένος ὑπὸ τοῦ Κυρίου καὶ πεφωτισμένος ὑπὸ τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, προβλέπει ὅτι … ὁ μισόκαλος διάβολος, θὰ πολεμήσῃ τὸ Ἅγιο τοῦτο ἔργο καὶ πρὸς τοῦτο, θὰ ἀποστείλῃ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἐκείνην, «λύκους βαρεῖς», δηλαδή, σκληροὺς καὶ φοβεροὺς ἐχθροὺς τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς Πίστεως τοῦ Χριστοῦ, οἵτινες θὰ ἐξαπατήσωσι ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς πρεσβυτέρους … «καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν»!

Δὲν χαίρεται μόνον διὰ τὸ ποίμνιόν του, ἀλλὰ κυρίως ἀνησυχεῖ καὶ τρέμει, διότι ἡ Ἀλήθεια διὰ τῆς ὁποίας ἀνεμόρφωσε ἐκείνας τὰς ψυχὰς τῶν χριστιανῶν, ἀλλὰ καὶ ὁ κόπος τὸν ὁποῖον κατέβαλε, προκειμένου ἵνα «στήσῃ» τὴν Ἐκκλησίαν ἐκείνην, ἐκινδύνευον νὰ καταρρεύσωσι …! Οἱ βαρεῖς οὗτοι λύκοι, εἶναι πολὺ χειρότεροι καὶ ἀπ’ ἐκείνους τοὺς σαρκοβόρους, ἐφ’ ὅσον ἐκεῖνοι κατατρώγωσι σάρκας, ἐνῶ οὗτοι κατασπαράσσουσι ψυχὰς ἀνθρώπων! Καὶ ἐνῶ ἐκεῖνοι προκαλοῦσι φόβον καὶ τρόμον, καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦσι τρόπους ἀντιμετωπίσεώς των, οἱ «βαρεῖς» οὗτοι, ἔρχονται ὑπὸ τὴν προβατικὴν ἐνδυμασίαν καὶ γίνονται δεκτοὶ καὶ ἀποδεκτοὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένας καὶ τὸ ποίμνιον, καθ’ ὅσον κρύπτουσι τὰς φοβερὰς καὶ ὀλεθρίους προθέσεις των! Εἶναι, οὗτοι, οἱ αἱρετικοί, οἵτινες … μισοῦντες τὴν Ἀλήθειαν, θὰ στρεβλώσωσι ταύτην καὶ ὡς γνήσιοι ἀπόγονοι τοῦ πρώτου ἐκείνου ἀπαταιῶνος τοῦ διαβόλου, - ὅστις ἠπάτησεν τοὺς πρωτοπλάστους ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Παραδείσου  – οὕτω καὶ οὗτοι θὰ ἐπιδιώξωσι, καὶ ἐν πολλοῖς θὰ ἐπιτύχωσιν, ἵνα πλανήσωσιν «εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς», ὡς εἶπεν ὁ Κύριος! (Ματθ. ΚΔ΄ 24, Μάρκ. ΙΓ΄ 22)!

 

«παρατίθεμαι ὑμᾶς, … τῷ Θεῷ»!

 

Ποῖος, ὅμως, θὰ ἠδύνατο ἵνα ἐμποδίσῃ τὸ ἐπερχόμενον τοῦτο κακόν; Ἀσφαλῶς, οὐδεὶς ἐκ τῶν ἀνθρώπων! Ποῖος δύναται ἵνα ἀντιπαρατεθῇ εἰς τὸν τοιοῦτον κίνδυνον; Μόνον Ἐκεῖνος ὅστις εἶπεν ὅτι «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. ΙΕ΄ 5)! Μόνον ὁ Παντοδύναμος Κύριος! Μόνον Ἐκεῖνος, πρὸ τοῦ ὁποίου δὲν δύναται νὰ ὑπάρχῃ κἂν τὸ κακόν! Ἀναθέτει ὁ Παῦλος τὴν ἀσφάλειαν τοῦ ποιμνίου του, εἰς τὸν Θεόν, ὅστις καὶ συνέστησεν καὶ ἐδημιούργησεν τοῦτο τὸ ποίμνιο! Ἡ λέξις «παρατίθεμαι», δὲν σημαίνει ἁπλῶς, «ἀναθέτω τὴν εὐθύνην καὶ παραιτοῦμαι», ἀλλά, ἀντιθέτως, καταδεικνύει τὴν ἀπόλυτον ἀγωνίαν τοῦ Ἀποστόλου καὶ ἐν ταὐτῷ τὴν ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην εἰς τὰς παντοδυνάμους χείρας τοῦ Κυρίου! Σημαίνει, τὴν ἀδυναμία τῆς ἀνθρωπίνης προσπαθείας καὶ τὴν ἀσφάλειαν καὶ ἐγγύησιν εἰς τὴν φροντίδα τοῦ Κυρίου!

Τοιοῦτος «ἐργάτης» καὶ Ἀπόστολος, ὑπῆρξεν ὁ Παῦλος! Δὲν ἠγωνίσθη καὶ δὲν ἐκοπίασεν, προκειμένου ἵνα ἀπολαμβάνῃ τοὺς καρποὺς τῶν ἔργων του, ἀλλὰ εἰργάσθη καί, κυριολεκτικῶς «ἠναλώθη» εἰς τὸ ἔργον τῆς Ἐκκλησίας, ἥντινα ὡς ἐτόνισεν ἐν προκειμένῳ, ἔβλεπεν ὡς … «ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος» (Πράξ. Κ΄ 28). Δὲν θεωρεῖ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἐφέσου, - ἀλλὰ καὶ πάσας τὰς λοιπὰς Ἐκκλησίας τὰς ὁποίας κατέστησε καὶ εἰς τὰ ὁποίας εἰργάζετο, - προσωπικήν του ἐπιτυχίαν, καὶ διὰ τοῦτο ζητεῖ τὴν συνδρομὴ τῆς Θείας Χάριτος, προκειμένου νὰ μὴν περιπέσῃ αὕτη, εἰς τὰ στόματα τῶν μοχθηρῶν ἐκείνων «λύκων» περὶ τῶν ὁποίων προείπωμεν! Τὸ ἔργον τοῦτο εἶναι ὀγκῶδες καὶ δυσβάστακτον δι’ ἕνα ἁπλοῦν ἄνθρωπον, ἀλλὰ διὰ τῆς Δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ, δύναται νὰ ζήσῃ τοῦτο εἰς αἰῶνας αἰώνων, ὡς καὶ ἐν τέλει ἔζησεν!

 

Ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ!

 

Ἐγράψαμε καὶ παλαιότερον ἐπὶ τούτου τοῦ θέματος, ἀλλὰ θεωρῶμεν ἀπαραίτητον ἵνα καὶ πάλιν ἐπανέλθωμεν! Ἡ μικρότης καὶ ἀδυναμία, ἀκόμη καὶ τοῦ πλέον «ἰσχυροῦ» ἀνθρώπου, δὲν φαίνεται ὅταν οὗτος διαχειρίζεται ἀξιώματα καὶ ἐξουσίας, ἀλλὰ ὅταν πρόκειται ἵνα διαχειρισθῇ τὸν ἴδιον τὸν … ἑαυτόν του! Εὔκολον ἀκούεται τὸ νὰ καταδυναστεύῃ κάποιος, ἀνθρώπους ὑποδεεστέρους καὶ ταπεινοτέρους αὐτοῦ, ἀλλά, ἀφαντάστως δύσκολον καὶ ἀσφαλῶς ἀκατόρθωτον εἶναι ἡ … αὐτοπειθαρχία καὶ ὁ αὐτοέλεγχος! Ἐκεῖ, οἱ πάντες, δείχνομεν ἀνίκανοι νὰ καταλάβωμεν καὶ ἐννοήσωμεν τὸ πόσον μικροὶ καὶ ἀσήμαντοι εἴμεθα!

Ὁ Διδάσκαλος Κύριός μας, μᾶς ἔδειξε τὴν ἀπόλυτον ἀδυναμίαν μας μὲ τὴν φρᾶσιν τὴν ὁποίαν ἤδη προεγράψαμεν, ὅτι «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. ΙΕ΄ 5)! Τοῦτο δὲ ἐν τοῖς πράγμασιν, τὸ ἐβίωσαν ἰδιαιτέρως, ἅπαντες ἐκεῖνοι οἵτινες, διαχρονικῶς εὑρέθησαν ἀξιωματοῦχοι καὶ βασιλεῖς καὶ αὐτοκράτορες, γενικῶς δε, περίοπτοι καὶ «σημαίνοντες» εἰς τὸν κόσμον τοῦτον! Ὅταν ἠσθένησαν καὶ ὅταν ἐγήρασαν καὶ ὅταν ἀδυνάτησαν, τότε ἐννόησαν ἐκείνην τὴν μνημειώδη φρᾶσιν τοῦ «τεραστίου» Ἀντιόχου, ὁ ὁποῖος «ἄρτι δοκῶν τοῖς τῆς θαλάσσης κύμασιν ἐπιτάσσειν διὰ τὴν ὑπὲρ ἄνθρωπον ἀλαζονείαν … ἤρξατο … εἰς ἐπίγνωσιν ἔρχεσθαι … (καὶ) ταῦτ᾿ ἔφη· δίκαιον ὑποτάσσεσθαι τῷ Θεῷ καὶ μὴ θνητὸν ὄντα ἰσόθεα φρονεῖν ὑπερηφάνως» (Β΄ Μακκαβ. Θ΄ 8-12)!

Ὁ Παῦλος, γνωρίζει τὴν μικρότητά του καὶ ἀφήνει τὴν διαχείρισιν καὶ φροντίδα τοῦ ἔργου του εἰς τὸν Κύριον! Τοῦτο ἀκριβῶς, ἂς ἐννοήσωμεν ἅπαντες, φίλοι μου ἀναγνῶσται, καὶ ἂς δίδομεν πάντοτε τὸν πρῶτον λόγον εἰς τὸν Θεόν, διὰ τὰ οἷαδήποτε κατορθώματά μας, καὶ ἂς εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι τοῦτο ὄχι μόνον δὲν μᾶς ὑποτιμᾶ, ἀλλ’ ἀντιθέτως μᾶς ἐξυψώνει ἐνώπιον τοῦ Κυρίου!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

 

 

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2025

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Απρίλιος 2025

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Απριλίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου.

Πρόγραμμα "ΙΑ' ΠΡΟΔΡΟΜΕΙΑ" 2025

 

Δυνατὸς ἢ ἀδύνατος ὁ … ἄνθρωπος; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ  25 ΜΑΪΟΥ 2025) 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ 

«ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν» (Β΄ Κορ. Δ΄ 7).

 

Δυνατὸς ἢ ἀδύνατος ὁ … ἄνθρωπος;

Πολλά, ἀναμφιβόλως, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, εἶναι τὰ ἀνθρώπινα ἐπιτεύγματα! Ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἐπλάσθη οὗτος ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἕως τῆς σήμερον, βλέπομεν ὅτι οὗτος, διαρκῶς ἐξελίσσεται καὶ ἀνελίσσεται! Κάποτε εὑρίσκετο εἰς ἡμιαγρίαν κατάστασιν καὶ ἔζη εἰς τὰ δάση καὶ εἰς τὴν ὕπαιθρον, ἐνῶ σήμερον ζῇ εἰς πολυτελεῖς κατοικίας καὶ ὑπὸ τὰς πλέον ἐξεζητημένας συνθήκας! Κάποτε ἐτρέφετο ἐκ τῶν χόρτων τῆς γῆς καὶ θηρεύων διάφορα ζῶα, καὶ σήμερον τρέφεται μὲ τροφὰς τὰς ὁποίας, οὐδὲ κἂν θὰ ἠδύναντο νὰ φαντασθῶσιν ἀκόμη καὶ οἱ ἐγγύτατοι πρόγονοι ἡμῶν! Τὰς παλαιοτάτας ἐποχάς, ἐνεδύετο κυριολεκτικῶς διὰ … «φύλλων συκῆς» καὶ δερμάτων ἀγρίων θηρίων, σήμερον ὅμως, ὁ προοδεύων νοῦς του ἐφηῦρε ἐνδύματα πολυτελῆ καὶ στολὰς ἐμφανεῖς, ἀναλόγους πρὸς τὰς ποικίλας καιρικὰς συνθήκας! Ἐκινεῖτο, ἀκόμη καὶ πρὸ ὀλίγων ἐτῶν, διὰ τῶν … ποδῶν του, ἢ ἔστω … ὀχούμενος ἐπὶ ὀναρίων καὶ ἡμιόνων καὶ ἵππων, ἀλλὰ ταῦτα σήμερον παρεμερίσθησαν καὶ ἀντεκατεστάθησαν, ὑπὸ πολυτελῶν καὶ πανακρίβων ὀχημάτων καὶ ὑπὸ ὑπερηχητικῶν ἀεροπλόων καὶ ἄλλων μέσων, ἅτινα καταδεικνύουσι τὴν ἀνθρωπίνην πρόοδον! Ἐπεκοινώνει, πρὸ ὀλίγων δεκαετιῶν, διὰ τῆς προσωπικῆς ἐπαφῆς καὶ μόνον ἢ ἔστω δι’ ἐπιστολῶν, καὶ σήμερον ἡ ἐπικοινωνία εἶναι ἴσως περισσότερον ἄμεσος καὶ ἀπ’ αὐτῆς τῆς … ἀμέσου!

Ταῦτα, καὶ πολλὰ περισσότερα ἐπιτεύγματα τῆς ἀνθρωπίνης δυνάμεως θὰ ἠδυνάμεθα ἵνα ἀπαριθμήσωμεν, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου! Ἐπιτεύγματα, ἅτινα παρέσυραν τὸν ἄνθρωπον, ἵνα ὑπερεκτιμήσῃ τὰς δυνάμεις του καὶ θεωρήσῃ ὅτι εἶναι … ὑπεράνθρωπος!

Ἂς ἔλθωμεν ὅμως εἰς ἑαυτούς, καὶ ἂς ἴδωμεν μὲ εἰλικρίνειαν τὴν πραγματικότητα! Ὁ Κύριος καὶ Δημιουργὸς ἡμῶν, ὁ γινώσκων πάντα τὰ τοῦ ἀνθρώπου, εἶπεν ἀπεριφράστως, «ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. ΙΕ΄ 6)! Ταύτην τὴν πραγματικότητα δὲν δύνανται ἵνα ἀρνηθῶσιν οὐδὲ κἂν αὐτοὶ οὗτοι οἱ ἄπιστοι! Ἀνατρέχοντες εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, καὶ δὴ τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, βλέπομεν ὅτι πολλάκις ἡγεμόνες καὶ βασιλεῖς καὶ αὐτοκράτορες, ἠθέλησαν ἵνα ὀρθώσωσι τὸ σπιθαμιαῖον ἀνάστημά των ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐταπεινώθησαν διὰ σκληρῶν καὶ ὀδυνηρῶν τρόπων! Ὄχι δὲ μόνον οὗτοι, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἰδιῶται καὶ ἁπλοῖ ἄνθρωποι, ὅτε ἀπεπειράθησαν ἵνα θεωρήσωσιν ἑαυτούς, δυνατοὺς καὶ εὐφυεῖς … ἐταπεινώθησαν καὶ ἐχάθησαν!

Ναί, εἶναι δυνατὸς ὁ ἄνθρωπος˙ ὁ Πανάγαθος Κύριος τὸν «ἐπροίκισεν» μὲ πολλὰ χαρίσματα καὶ ἰδιαιτέραν εὐφυΐαν˙ τὸν κατέστησε βασιλέα τῆς κτίσεως˙ «ἐκυρίευσε» τὴν γῆν, κατὰ κυριολεξίαν καὶ ἀνῆλθεν ἕως τῆς σελήνης καί, «Κύριος οἶδεν», πόσα ἀκόμη δύναται νὰ ἐπιτύχῃ! Ὅμως, κάτι ἐπιδιώκομεν ἵνα ἀποκρύψωμεν! Προσπαθῶμεν ἵνα ἀποδώσωμεν ταῦτα πάντα εἰς τὴν ἰδικήν μας δύναμιν, ἐνῶ εἶναι σαφές, ὅτι ἐὰν ὁ Κύριος θελήσῃ … τότε ὁ ἄνθρωπος γίνεται εὐτελέστερος καὶ ἀδυνατώτερος καὶ αὐτῶν τῶν ζώων!

Ποῖος δὲν ἔχει ἀκούσει περὶ τοῦ παντοδυνάμου ἐκείνου αὐτοκράτορος τῆς Βαβυλῶνος, τοῦ Ναβουχοδονόσορ; Ὅσον ἔβλεπεν ὅτι ἦτο κυρίαρχος καὶ δυνατός, ἐνόμιζεν ὅτι ἔγινεν θεός! Ὁ Κύριος διὰ τοῦ προφήτου Δανιήλ, προειδοποίησε τοῦτον, ἀλλ’ αὐτὸς ἐνέμενεν εἰς τὴν … ἀνοησίαν του! Τὸ ἀποτέλεσμα; Περιῆλθεν εἰς ἀγρίαν κατάστασιν, ζῶν μετὰ τῶν θηρίων τῆς ἐρήμου, ἕως ὅτου ἀντελήφθη ὅτι ὤφειλεν ἵνα ταπεινωθῇ! Ἂς μελετήσωμεν τὸ τέταρτον κεφάλαιον τοῦ βιβλίου τοῦ προφήτου Δανιήλ, καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι πολλὰ ἔχομεν ἵνα διδαχθῶμεν!

 

Τὰ «κατορθώματα» τοῦ Ἀποστόλου Παύλου!

Εἰς τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, ἀκούομεν τὸν θεῖον Ἀπόστολον Παῦλον ἵνα ἐπιρρίπτῃ εἰς τὸν Θεὸν ἅπαντα ἐκεῖνα ἅτινα ἐπέτυχεν καὶ κατώρθωσεν ὡς Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ! Καὶ ταῦτα δὲν ἦσαν οὔτε ὀλίγα, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἀσήμαντα! Ἐπέτυχεν ἵνα περιέλθῃ τὸν κόσμον τέσσαρας φοράς, κηρύττων τὸ Θεῖον Λόγον˙ ἐθαυματούργησε τεράστια καὶ ἀνήκουστα θαύματα˙ θαύματα, ἴσως καταπληκτικώτερα καὶ ἀπ’ ἐκεῖνα ἅτινα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς! Ἡ σκιά του ἐπερνοῦσε ἐπάνω ἀπὸ τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τοὺς ἐθεράπευεν! Τοῦτο τὸ ἴδιον ἐσυνέβαινεν πολλάκις καί … «ἐπὶ τοὺς ἀσθενοῦντας ἐπιφέρεσθαι ἀπὸ τοῦ χρωτὸς αὐτοῦ σουδάρια ἢ σιμικίνθια καὶ ἀπαλλάσσεσθαι ἀπ᾿ αὐτῶν τὰς νόσους, τά τε πνεύματα τὰ πονηρὰ ἐξέρχεσθαι ἀπ᾿ αὐτῶν» (Πράξ. ΙΘ΄ 12)! Τοῦτο, βεβαίως, τὸ εἶχε προείπει ὁ Διδάσκαλος εἰς τοὺς μαθητάς Του, τότε εἰς τὴν πρὸ τοῦ πάθους Του διδασκαλίαν! «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει» (Ἰωάν. ΙΔ΄ 12)! Διὰ τοῦτο δὲ ἀκριβῶς καὶ ὁ Παῦλος γνωρίζει, ὅτι ταῦτα τὰ θαυμαστά, ἦσαν ἔργα τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου, ἅτινα καὶ ἐνηργοῦντο διὰ τῶν χειρῶν αὐτοῦ!

Ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ Ἅγιοι, οἵτινες ἐποίουν θαύματα καὶ σημεῖα, οὐδεὶς ἐκ τούτων ἐθεώρησεν ὅτι ταῦτα ἦσαν ἰδικά του κατορθώματα! Μέχρι καὶ τῶν τελευταίων ἡμερῶν, οἱ «δικοί» μας Ἅγιοι, ὁ π. Παΐσιος, ὁ π. Πορφύριος, ὁ π. Ἰάκωβος καὶ ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι, ἔλαμψαν ἐν τῷ κόσμῳ, πέραν τῆς ὁσιακῆς καὶ ἐναρέτου πολιτείας των, καὶ διὰ πολλῶν καὶ μεγίστων θαυμάτων! Οὐδεὶς ὅμως ἐξ αὐτῶν ἐθεώρησεν καὶ ἐπίστευσεν ὅτι ταῦτα ἦσαν … ἴδια κατορθώματα! Ἅπαντες οἱ Ἅγιοι ἐθεώρουν ἑαυτούς, ἁμαρτωλοὺς καὶ ἀναξίους καὶ ὡμολόγουν ὅτι ταῦτα τὰ θαυμαστὰ ἦσαν ἐνέργειαι τῆς Θείας Χάριτος!

 

«Ἐγὼ δὲ εἰμὶ γῆ καὶ σποδός» (Γεν. ΙΗ΄ 27)

Ὅσον καὶ ἂν προσπαθήσωμεν ἵνα ἀνυψώσωμεν τὸν ἑαυτό μας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ ἀπέναντι τῶν συνανθρώπων μας, καὶ ὅσον καὶ ἂν πιστεύωμεν ὅτι εἴμεθα δίκαιοι, αἱ καθημεριναὶ ἁμαρτίαι μας, θὰ καταρρίπτουν τοὺς τοιούτους μύθους! Πάντοτε ἡ πραγματικότης θὰ μᾶς διαψεύδῃ καὶ τὸ συμπέρασμα θὰ εἶναι … ἡ φρᾶσις καὶ διαπίστωσις αὕτη τοῦ δικαίου Ἁβραάμ! Δυστυχῶς ὅμως, ὁ ἐγωϊσμὸς καὶ ἡ ὑψηλοφροσύνη μας, πολλάκις μᾶς τυφλώνει καὶ δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ἴδωμεν τὴν μικρότητα καὶ ἁμαρτωλότητά μας!

Κλείοντες τὸ παρόν, ἂς κατανοήσωμεν ἀδελφοί μου τὸ αὐτονόητον! «Χάριτι … Θεοῦ εἰμι ὅ εἰμι», ἔλεγεν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ τοῦτος ὁ λόγος εἶναι ἴσως ὁ πλέον κατάλληλος προκειμένου νὰ ἐκτιμῶμεν τοὺς ἑαυτούς μας! Καὶ ἂν ἔχωμεν ἐπιτύχει κάποιας πράξεις εὐαρέστους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἂν εἴπαμεν λόγους τινὰς ὠφελίμους καὶ χρησίμους, καὶ ἂν ἀκόμη ἤκουσεν ὁ Κύριος τινὰ προσευχήν μας καὶ ἀπήντησεν εἰς αὐτήν, … τὰ πάντα τὰ ὀφείλομεν εἰς τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου!

 

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου 

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

Γιορτή Λήξης Κατηχητικών Σχολείων 2025 - Ιερού Ναού Γενεσίου Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

 

Παρακολουθείστε το παρακάτω βίντεο από την γιορτή λήξης των Κατηχητικών του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών