Βελισάριος - μία αληθινή ιστορία

 

Βελισάριος

Ο  σπουδαίος  στρατηγός  του  Ιουστινιανού, ο  Βελισάριος  σε  μια  μάχη  έπιασε, αφού  νίκησε    τον  αντίπαλο  βασιλιά    τον  έστειλε αιχμάλωτο στην  Κωνσταντινούπολη  έτσι  που  ο τέως βασιλιάς  βρέθηκε  στο  μπουντρούμι.

Μια  μέρα  ο  αιχμάλωτος  έστειλε  ένα  σημείωμα  στο  Βελισάριο  που  του  έγραφε: Λυπήσου  με  σαν  χριστιανός  και  στείλε  ένα  κομμάτι  ψωμί  για  να  χορτάσω  την  πείνα  μου, μια κιθάρα  για  να  παίζω  και  να  ξεχνώ  τα  βάσανά   μου  και  μια  πετσέτα  για  να  σκουπίζω  τα  δάκρυά  μου. Και  ο  Βελισάριος  του  έστειλε  ένα  ευαγγέλιο  με  το  σημείωμα: 

Αυτό  το  βιβλίο  θα  ικανοιοιήσει  και  τα τρία  αιτήματά  σου,  αφού  θα  σε  τρέφει, θα  σε  ψυχαγωγεί  και  θα  σε  παρηγορεί.  Αυτό  το  βιβλίο  θα  σου  μάθει  το  νόημα  της  ζωής  και  για  το  πού  πρέπει  να  ετοιμάζεσαι!

(Μητρ.Νικοπόλεως  Μελετίου: "Σπέρνοντας  στον  αγρό"  σ.53-54)

...και ποια θυσία έχεις κάνει εσύ για μένα; ε; ...

 

Ένα παραμύθι για την Τρέλα της Αγάπης!...

 

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της Γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου ...

Η Τρέλα, αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.

Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακού​​ σει, ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί, ρώτησε:. «τι είναι το κρυφτό?»

Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να . παίξουν ΚΙ αυτοί

ΑΛΛΑ υπήρχαν πολλοί που ΔΕΝ ήθελαν ΝΑ παίξουν: . Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει

«Ένα, δύο, τρία »άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν, κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.

Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου, ο οποίος με την δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.

Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί, γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της, οπότε το άφηνε ελεύθερο.

Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μία ηλιαχτίδα.

Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν.

Το Ψέμα, πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.

Η Αγάπη δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.

«..1000» μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει. Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με το Θεό για θεολογία.

Ένιωσε το «ρυθμό» του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε τη Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο.

Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει πού να κρυφτεί. Σιγά, σιγά τους βρήκε όλους, εκτός από την Αγάπη.

Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα.

Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει, βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά, ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου ...

Ήταν η Αγάπη που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα της είχαν πληγώσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός της Αγάπης.

 

Κι έτσι, από τότε η Αγάπη είναι πάντα τυφλή και η Τρέλα πάντα την συνοδεύει.

Ὑπάρχουσι, σήμερον, διωγμοί; - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΡΙΑΚΟΣΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ» (9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025) 

«Οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα!» (Β΄ Τιμ. Γ΄ 11)

 

Διωγμός !!!

 

Εἶναι γνωστόν, φίλοι μου καὶ ἀδελφοί μου, τὸ τί σημαίνει ἡ λέξις «διωγμός»! Προέρχεται καὶ εἶναι παράγωγον τοῦ ρήματος «διώκω», τὸ ὁποῖον σημαίνει, ἐν προκειμένω, τὴν βιαίαν ἀπομάκρυνσιν κάποιου ἀνθρώπου ὡς ἐπικινδύνου ἢ καὶ ἀνεπιθυμήτου, ἤ, ἀντιστοίχως, τὴν ἀπομάκρυνσιν μιᾶς ἰδεολογίας καὶ πίστεως, ἥτις θεωρεῖται ἐπικίνδυνος ἢ προσβλητικὴ ἤ, ἀκόμη, καὶ ἀδιάφορος διὰ κάποιους ἀνθρώπους! Σημαίνει, ἐπίσης, - κατ’ ἐπέκτασιν, - καὶ τὴν ἐξολόθρευσιν καὶ τὸν ἀφανισμὸν δι’ οἵουδήποτε τρόπου, τῶν διωκομένων καὶ ἀνεπιθυμήτων! Οὕτω, ἀνατρέχοντες εἰς τὴν ἱστορίαν τῶν ἐθνῶν, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς Ἑλλάδος, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἕως καὶ τῆς σήμερον, διαπιστώνομεν, ὅτι … τοιοῦτοι διωγμοὶ καὶ ἀπομακρύνσεις, ἀνθρώπων τε καὶ ἰδεολογιῶν καὶ πίστεων, συνέβησαν συχνάκις˙ καὶ πολλοὶ ἐδιώχθησαν, καὶ ὑβρίσθησαν, καὶ ἐταλαιπωρήθησαν, ἀλλὰ καὶ ἐπολεμήθησαν καὶ ἐθανατώθησαν, καὶ συνελόντ’ εἰπεῖν, ἐπλήρωσαν δι’ «ἀκριβοῦς τιμήματος», τὰ ἰδέας των καὶ τὴν πίστιν των!

Ὅμως, τὸ ἀποκορύφωμα τῶν τοιούτων διωγμῶν, συνέβη ἐναντίον τῆς ἀληθοῦς Πίστεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀφ’ ἧς στιγμῆς αὕτη «ἐνεφανίσθη» εἰς τὸ προσκήνιον τῆς ἱστορίας! Ἀφ’ ἧς στιγμῆς, ἐνηνθρώπισεν, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, «καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἀνθρώποις», οἱ ἄνθρωποι, - ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, - ἐπανεστάτησαν! Ἐμίσησαν τὸν Οὐράνιον ἐπισκέπτην, καὶ παντοιοτρόπως ἐπεδίωξαν ἵνα τὸν ἀφανίσωσιν! Οὗτος, παρ’ ὅτι ἦτο ἀνένοχος καὶ ἀναμάρτητος, καὶ παρ’ ὅτι … «διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος» (Πράξ. Ι΄ 38), διδάσκων καὶ προτρέπων αὐτοὺς εἰς μετάνοιαν καὶ εἰς τὴν ὄντως ἀλήθειαν, οἱ ἄνθρωποι «ἐπέτυχον» ἐν τέλει, ἵνα σταυρώσωσιν Αὐτόν!

Δὲν ἠρκέσθησαν, ὅμως ἕως τούτου …! Τὸ μίσος καὶ ἡ μανία των, ἐστράφη καὶ κατ’ ἐκείνων οἵτινες ἐπίστευσαν εἰς Αὐτόν, καὶ ὁ διωγμός, ἔγινε πλέον ἐπίσημος, ἀλλὰ καὶ διαχρονικός! Ἑκατομμύρια Ἁγίων καὶ πιστῶν Του, ἀρνούμενοι ἵνα … ἀρνηθῶσι τὴν πίστιν των εἰς Αὐτόν, ὑπέστησαν φρικτὰ καὶ ἀπερίγραπτα μαρτύρια διὰ τῶν ὁποίων ἐθυσίαζον τὰ πάντα, ἕως καὶ αὐτῆς ταύτης τῆς βιολογικῆς ζωῆς των!

 

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος!

 

Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἀσφαλῶς ὑπῆρξεν, ὁ ἐν προκειμένῳ διαβεβαιῶν περὶ τῶν ὅσων ὑπέφερεν διὰ τὴν ἀγάπην του διὰ τῶν Χριστόν, ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος! Ἀρκεῖ καὶ μόνον, ἵνα ἀνατρέξωμεν ἐκεῖ εἰς τὴν δευτέραν πρὸς Κορινθίους ἐπιστολήν του, διὰ νὰ ἴδωμεν μίαν σύντομον ἀναφοράν του εἰς τήν, διὰ τὸν Κύριον, μαρτυρικὴν ζωήν του! «Ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις· ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι» (Β΄ Κορ. ΙΑ΄ 23-27)!

Διωγμοὺς ἐπὶ διωγμῶν! Μία ζωὴ μαρτυρική, χωρὶς τὴν παραμικρὰν ἀναψυχήν, μὲ τόν, «ἐν τῇ σαρκί αὐτοῦ σκόλοπα καὶ ἄγγελον σατᾶν, κολαφίζοντα τοῦτον ἵνα μὴ ὑπεραίρεται», ὡς λέγει εἰς τὴν συνέχειαν! Διωγμοὺς τοὺς ὁποίους μόνον διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ θὰ ἠδύνατο ἵνα ἀνταπεξέλθῃ, καὶ ὣς γνωρίζωμεν ἐκ τοῦ βίου του, καὶ θάνατος δι’ ἀποκεφαλισμοῦ! Ἴσως, ἐν προκειμένῳ, νὰ «πείθωνται» ἅπαντες ὅσοι θεωροῦσιν ὅτι ὁ Θεὸς «περιποιεῖται τοὺς ἰδικούς Του μὲ μία … «ζωὴ χαρισάμενη»! Ἀσφαλῶς, καὶ ἀστειευόμεθα, καὶ τονίζομεν τὸ … ἀκριβῶς ἀντίθετον! Τὸ ὅτι, δηλαδή, ὁ Κύριος μᾶς ὑπέδειξεν ἀλλὰ καὶ ἠκολούθησεν καὶ ὁ Ἴδιος, «τὴν στενὴν καὶ τεθλιμμένην καὶ μαρτυρικὴν ὁδόν, τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν ζωήν» (Ματθ. Ζ΄ 13-14)!

 

«Πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. Γ΄ 12)!

 

Ἐνῶ, - εἶναι βέβαιον τοῦτο, - ὁ διωγμὸς καὶ ἡ ἀποστροφὴ καὶ αἱ ἄδικοι συμπεριφοραί˙ πολὺ δὲ περισσότερον, αἱ φυλακίσεις καὶ τὰ μαρτύρια καὶ ὁ θάνατος, … πέραν τῶν σωματικῶν πόνων, καταβάλουσι καὶ ψυχολογικῶς τὸν ἄνθρωπον, καὶ δημιουργοῦσι μίαν εἰκόνα … «ἀθλίαν» εἰς τὸ κοινωνικὸν σύνολον, ἐν τούτοις οἱ μάρτυρες … (καὶ ὄχι μόνον), τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ἀντιμετώπιζον τὰς τοιαύτας θλιβερὰς καὶ ὀδυνηρὰς καταστάσεις μὲ χαρὰν καὶ αἰσιοδοξίαν! Ἐθεώρουν τιμήν των, τὸ νὰ ὑβρίζωνται καὶ προπηλακίζωνται ὑπὲρ τοῦ Ὀνόματος τοῦ Κυρίου! Ἔσπευδον, κατὰ κυριολεξίαν, ἵνα βασανισθῶσι καὶ ὑπομείνωσιν οἵασδήποτε θλίψεις καὶ μάστιγας καὶ ὀνειδισμούς, χάριν τῆς Πίστεώς των!

Ἐν προκειμένῳ, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τοῦτο ἀκριβῶς ζεῖ καὶ αἰσθάνεται! Οὐχὶ μόνον δὲν διαμαρτύρεται, ἀλλὰ τοὐναντίον παρουσιάζει ἑαυτόν, ὡς πρότυπον καὶ ὑπόδειγμα εἰς τὸν μαθητήν του Τιμόθεον! Εἶναι αὐτονόητον διὰ τοῦτον, ἐκεῖνο ὅπερ προετάξαμεν ὡς τίτλον τῆς παραγράφου ταύτης! Ὁ διωγμὸς ἕνεκα τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως, εἶναι στοιχεῖον τὸ ὁποῖον χαρακτηρίζει τὸν … Ἅγιον!

 

Ὑπάρχουσι, σήμερον, διωγμοί;

 

Ἀναμφισβητήτως, ὑπάρχουσι˙ ἴσως δὲ καὶ εἶναι οὗτοι πολὺ ὀξύτεροι καὶ ἐντονώτεροι ἀλλὰ καὶ ὀδυνηρώτεροι, ἀπ’ ἐκείνους τοὺς ὁποίους ἤδη περιεγράψαμεν καὶ ἐκθέσαμεν! Ὑπάρχουσι καὶ σήμερον, διωγμοὶ εἰς βάρος τοῦ Παναγίου Ὀνόματος τοῦ Κυρίου, εἰς χώρας δὲ τινάς, οἱ διωγμοὶ οὗτοι εἰς οὐδὲν διαφέρουσιν ἐκείνων τῶν τρομακτικῶν, οἵτινες συνέβησαν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιμιανοῦ! Ὑπάρχουσι διωγμοὶ κατὰ τοὺς ὁποίους, ἡ ἀναφορὰ καὶ μόνη, τοῦ Θείου Ὀνόματος, συνεπάγεται … φυλακίσεις καὶ μαρτύρια καὶ θανάτους! Ὑπάρχουσι καὶ σήμερον, - δόξα τῷ Θεῷ! – οἱ τοιοῦτοι Χριστιανοί, ἄξιοι μιμηταὶ ἐκείνων … τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων, - καθ’ οὓς ἀριθμοῦνται περισσότεροι τῶν ἕνδεκα ἐκατομμυρίων ἐπώνυμοι μάρτυρες, - οἵτινες προσφέρουσι τὰς ἑαυτῶν ζωάς, θυσίαν εὐάρεστον εἰς τὸν ἠγαπημένον των Κύριον Ἰησοῦν!

Βεβαίως, εἰς τὴν ἠγαπημένην Πατρίδα μας, δὲν ἔχομεν – τοὐλάχιστον, … ἀκόμη, - διωγμοὺς αἱματηρούς! Δὲν ἐπισημοποιήθη, τοὐλάχιστον ἕως τῆς σήμερον, ἡ ἐπίσημος … ἀποστροφὴ καὶ πολεμικὴ κατὰ τοῦ Χριστοῦ! Ἐπισήμως, δύνανται οἱ πιστεύοντες εἰς Αὐτόν, νὰ τὸν λατρεύουσι καὶ νὰ τὸν προσκυνοῦσι ἄνευ τῆς οἷασδήποτε ἀπειλῆς! Ὅμως, ἡ πικρὰ διαπίστωσις εἶναι, ὅτι καὶ ἐδῶ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα, ὁ Κύριος καὶ ἐπισήμως διώκεται! Διώκεται, καταπατουμένου καὶ ὑβριζομένου ἀναισχύντως καὶ ἐπισήμως τοῦ Πανιέρου Θείου Ὀνόματός Του! Διώκεται, ἐπίσης, καταπατουμένων καὶ ὑβριζομένων τῶν Θείων καὶ Ἐπουρανίων Μυστηρίων Του! Διώκεται καὶ μάλιστα χυδαιότατα καὶ ἀπηνέστατα, διωκωμένων καὶ παραθεωρουμένων τῶν Παναγίων ἐντολῶν Του! Διώκεται, ἴσως πολὺ περισσότερον, ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς δῆθεν χριστιανούς, οἵτινες παρακολουθῶμεν ὅλας τὰς ἀνωτέρω … ὕβρεις, καὶ μένομεν ἀπαθεῖς καὶ ψυχροί …!

Ναί, διώκεται καὶ σήμερον ὁ Χριστός! Διώκεται ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς ἰδίους! Διώκεται ἐντὸς τῶν οἰκιῶν μας, ὅτε «κατηργήσαμεν καὶ ἐξηλείψαμεν» τὴν παντοδύναμον προσευχήν μας, ὅτε ἀπεμακρύνθημεν ἐκ τῆς σωτηρίου καὶ εὐλογημένης νηστείας, ὅτε ἀπεκόπημεν ἐκ τοῦ εὐλογημένου Ἐκκλησιασμοῦ, ὅτε διεκρίναμεν ὡς «ἄχρηστα» τὰ Θεῖα καὶ ἱερὰ καὶ σωτήρια Μυστήρια, τῆς Ἐξομολογήσεως καὶ τῆς Θείας Κοινωνίας! Ὅτε ηὐξήθησαν τὰ κατηραμμένα διαζύγια καὶ «ἐμολύνθησαν» οἱ ἡγιασμένοι γάμοι˙ ὅτε διεστρέψαμεν τὴν νεότητα καὶ ἀπεδέχθημεν τὰς τόσας … μορφὰς διαφθορᾶς καὶ ἀνηθικότητος, καὶ … «ἐπιλήψει με διηγούμενον ὁ χρόνος»!

Ἂς παύσωμεν, συνεπῶς, νὰ αὐτοπροσδιορίζώμεθα ὡς χριστιανοὶ καὶ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, καὶ ἂς ἐπιστρέψωμεν ἐκεῖ ὅπου κάποτε εἴμεθα! Ἐκεῖ εἰς τήν, ἐν πράγματι, πνευματικὴν ζωήν! Ἐκεῖ ὅπου θὰ ἐπανέλθωμεν εἰς τὴν … ὄντως Ζωήν!!!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

      Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ὁ «σαραντισμὸς» τοῦ Ἰησοῦ! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025) 

«Τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται» (Ἑβρ. Ζ΄ 7).

 

Ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου.

 

Σήμερον, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἑορτάζει μεγάλην Δεσποτικὴν ἑορτήν! Εἶναι ἡ τελευταία, κατ’ οὐσίαν, ἑορτή, καθ’ ἣν «κλείει ὁ κύκλος» τῶν ἑορτῶν τῆς … Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ! Εἶναι ἡ ἑορτὴ καθ’ ἣν ἑορτάζομεν τὸν «σαραντισμὸν» τοῦ Θείου Βρέφους, εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἱεροσολύμων (τοῦ Σολομῶντος)!

Ὣς ὥριζον αἱ, ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δοθεῖσαι εἰς τὸν Μωϋσῆν, νομικαὶ διατάξεις, τὰ ἄρρενα βρέφη, μετὰ τὴν ὀκταήμερον περιτομήν, καὶ ἐνῶ συνεπληροῦντο τεσσαράκοντα ἡμέραι ἀπὸ τῆς γεννήσεώς των, ὤφελον ἵνα προσαχθῶσιν ὑπὸ τῶν γονέων των εἰς τὸν ναόν, ἵνα ταῦτα μέν, λάβωσι τὴν ἐπίσημον καθιέρωσιν, ἀπέναντι εἰς τὸν Θεόν, οἱ δὲ γονεῖς καὶ κυρίως αἱ μητέρες, λάβωσι τὴν ἔγκρισιν ὑπὸ τοῦ ἱερέως, τῆς σωματικῆς των καθάρσεως! Θὰ ἠδύναντο, συνεπῶς, ἵνα ἐπανέλθωσιν ἀνὰ μέσον τῶν ἀνθρώπων, καθ’ ὅσον, κατὰ τὰς ὡς ἄνω τεσσαράκοντα ἡμέρας, αἱ μητέρες ὤφελον ἵνα παραμένωσι κεκλεισμέναι εἰς τὰς οἰκίας των …!

 

Ὁ «σαραντισμὸς» τοῦ Ἰησοῦ!

 

Ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ἀναφέρων καὶ περιγράφων τὸ γεγονὸς τοῦτο, λέγει, ὅτι ὅταν τὸ βρέφος Ἰησοῦς συνεπλήρωσεν τὰς ὡς ἄνω τεσσαράκοντα ἡμέρας, προσήχθη εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Σολομῶντος! Ἐν τούτῳ τῷ ναῷ, ἱεράτευεν ὁ δίκαιος Συμεών, ὅστις … ἔχων διακαῆ τὸν πόθον, ἵνα ἴδῃ τὸ μυστήριον τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, ὡς τὸ προεῖδεν ὁ προφήτης Ἡσαΐας, - «ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ» (Ἡσ. Ζ΄ 14) – καὶ παρακαλῶν πρὸς τοῦτο τὸν Θεόν, … «ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου» (Λουκ. Β΄ 26)! Εἰς βαθὺ γῆρας, εὑρισκόμενος οὗτος, «ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεόν»! Μετὰ δὲ ταῦτα τὰ θαυμαστά, καὶ ὁ Συμεὼν ἀλλὰ καὶ ἡ προφῆτις Ἄννα ἥτις παρίστατο εἰς τοῦτο τὸ θαυμαστὸν γεγονός, προφητεύουσι περὶ τοῦ Κυρίου καὶ κυρίως περὶ τοῦ ἑκουσίου Πάθους Του!

Ὅμως, πέραν τούτων ἁπάντων, ἅτινα μαρτυροῦσι περὶ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, θὰ πρέπῃ ἵνα ἐμμείνωμεν εἰς τὸ γεγονός, ὅτι κατόπιν τῶν ὡς ἄνω συμβάντων, συνέβη καὶ ἡ κοίμησις τοῦ δικαίου Συμεών, ἥτις καὶ ἐπαλήθευσεν τὴν προηγηθεῖσαν εὐχὴν τούτου πρὸς τὸν Θεόν, «νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου»! Ηὐλόγησε τοῦτον ὁ Κύριος, καὶ διὰ τῶν ὅσων ἐβίωσεν ἐκεῖ εἰς τὸν Ναόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς κοιμήσεώς του, ἐφ’ ὅσον ἔγινεν δεκτὸν τὸ αἴτημά του, καὶ εἶδε τὸ «σωτήριον τοῦ Θεοῦ», καὶ ἐδέχθη εἰς τὰς γηραλέας ἀγκάλας του τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου!

 

«Τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται»!

 

Τότε, κατὰ τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ τὸν παραδοθέντα εἰς τὸν θεόπτην Μωϋσῆν, - ὣς ἤδη ἀνεφέραμεν, -  προσήρχοντο οἱ γονεῖς μετὰ τοῦ ἄρρενος βρέφους, ἀρχικῶς μὲν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, ἀργότερον δὲ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Σολομῶντος, ἵνα λάβωσι τὴν ὁριζομένην ὑπὸ τοῦ Νόμου, εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ ἀρχιερέως! Προσήρχοντο ὡς ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι, ἵνα εὐλογηθῶσιν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ λάβωσι παρ’ Αὐτοῦ τὴν «ἔγκρισιν», ἵνα δύνανται νὰ ἐπιστρέψωσιν εἰς τὴν ἀναστροφὴν μετὰ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ!

Ὅμως, ἐν προκειμένῳ, … ἄλλος εἶναι ὁ Εὐλογῶν καὶ ἄλλος ὁ εὐλογούμενος! Ναὶ μέν, - ὣς ἀναφέρει τὸ ἱερὸν κείμενον – «εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεών», … ἀλλὰ τὸ βρέφος Ἰησοῦς, ὁ Κύριος καὶ Θεός, δὲν προσῆλθεν εἰς τὸν Ναὸν ἵνα εὐλογηθῇ καὶ ἵνα λάβῃ τὴν οἵανδήποτε ἔγκρισιν …, ἀλλ’ ἵνα «πληρώσῃ τὸν νόμον ὣς ὑπὸ νόμον» ἀφ’ ἑνός, καὶ ἵνα Οὗτος, (τὸ βρέφος Ἰησοῦς), εὐλογήσῃ τὸν ἱερέα Συμεών! Εὐλογήσει δὲ τοῦτον, κατὰ πρῶτον, διὰ τῆς ἱκανοποιήσεως τοῦ αἰτήματός του, - «ἵνα ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου», - κατὰ δὲ δεύτερον, ἵνα ἀναπαύσῃ τοῦτον ἐκ τῆς προσκαίρου ταύτης ζωῆς, καθ’ ὅσον … εἶχε παραταθεῖ αὕτη, ἕως ὅτου λάβει τὴν ἐπαλήθευσίν του ὁ Θεῖος χρησμός! Τοῦτο, κατ’ ἐπανάληψιν τονίζεται, εἰς τὴν ὑμνολογίαν τῆς ἑορτῆς! Εὐλογεῖ ὁ Κύριος τὸν δίκαιον Συμεών, καὶ οὗτος «χαίρων τε καὶ τρέμων ἅμα», «εὐλογεῖ» ἐπειδή, τοῦτο ἐπιτάσσει ἡ ἱερατικὴ αὐτοῦ ἰδιότης!

 

Ἡ δύναμις τῆς … εὐλογίας!

 

Μελετῶντες τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ ἀνατρέχοντες, εἰς τὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν μετὰ Χριστόν, ἐπίσης, … καθὼς καὶ εἰς τὰς παραδόσεις καὶ χρηστὰ ἤθη τῆς εὐλογημένης πατρίδος μας, διαπιστώνομεν ὅτι «ἡ εὐλογία», εἴτε αὕτη προήρχετο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, - ὡς εὐλογία Θεοῦ, διὰ τῶν χειρῶν τῶν Ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων, - εἴτε προήρχετο ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους εἰς τὴν ἡλικίαν, - γονεῖς τε καὶ πάππους, - ἦτο αὕτη, ἰδιαιτέρως ἀποτελεσματικὴ καὶ καρποφόρος, διὰ τοὺς λαμβάνοντας ταύτην!

Οὕτω, … εὐλογεῖ ὁ Νῶε τοὺς υἱούς του, Σὴμ καὶ Ἰάφεθ, ὁ Ἀβραὰμ τὸν Ἰσαάκ, καὶ οὗτος τὸν Ἰακώβ, καὶ ἐν συνεχείᾳ, ὁ Ἰακὼβ τὸν Ἰωσήφ, καί, … ἀργότερον, ὁ προφήτης Ἠλίας τὸν Ἐλισσαῖον καὶ οὕτω καθεξῆς, καὶ οἱ … εὐλογούμενοι λαμβάνουσι θείαν χάριν, ἀλλὰ καὶ θεῖα χαρίσματα! Ἀντιστοίχως δὲ παρατηροῦμεν, ὅτι ὅταν … ἄνθρωποι ἅγιοι καὶ ἐνάρετοι καταρῶνται καὶ ἀποδοκιμάζουσιν, οἱ κατηραμμένοι, ζῶσιν … «ἀποτυχημένοι» καὶ ταλαιπωρούμενοι, ἐν θλίψεσι καὶ ὀνειδισμοῖς, καὶ μὴ δυνάμενοι ἵνα «ὀρθοποδήσωσι» καὶ εὐπορήσωσι! Οὕτω, ὁ κατηραμένος ὑπὸ τοῦ Νῶε, δευτερότοκος Χάμ, ἀποτυγχάνει καὶ δυστυχεῖ! Τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὸν Ρουβήμ, τὸ πρωτότοκον τοῦ Ἰακώβ! Καὶ διὰ νὰ μὴ μακρυγορῶμεν, ἡ εὐλογία πάντοτε βοηθεῖ καὶ ἀναβιβάζει, ἐνῶ ἡ κατάρα … καταδικάζει!

«Εὐλογημένους τοῦ Πατρός Του», ἀποκαλεῖ ὁ Δίκαιος Κριτής, ὁ «Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», ἅπαντας ἐκείνους, οὕστινας θὰ «στήσῃ» μετὰ τῶν προβάτων ἐν τοῖς δεξιοῖς Αὐτοῦ! Εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες ἔζησαν εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, ἐξηρτημένοι ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου καὶ διαρκῶς ἐκζητοῦντες τὴν Πατρικήν Του εὐλογίαν! Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ Ἅγιοι, οἵτινες, - ὣς ἔλεγεν ὁ ὅσιος τῶν ἡμερῶν μας, ὁ Ἅγιος Πορφύριος, - «δὲν ἄντεχαν χωρὶς τὸν Θεόν»! Εἶναι, τέλος, ἐκεῖνοι, οἵτινες, «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν», ἀπηρνήθησαν τὰ … πάντα, ἵνα ὧσι μετ’ Αὐτοῦ αἰωνίως, εἰς τὴν ἀτελεύτητον ἀπόλαυσιν τῆς Βασιλείας Του!

Εἴθε καὶ ἡμεῖς, ἵνα διαπεράσωμεν τὸ τῆς παρούσης ζωῆς πέλαγος, ἐκζητοῦντες τὴν Παντοδύναμον εὐλογίαν τοῦ γλυκυτάτου Χριστοῦ μας, καὶ οὕτω νὰ ἀξιωθῶμεν τῶν ἀνελπίστων καὶ ἀνεκφράστων δωρεῶν τῆς ἀπολαύσεως! Ἀμήν!     

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Γιορτινή συνάντηση - Γονείς και Παιδιά στο Πνευματικό Κέντρο του Ι.Ν. Αγίου Ιωάννου Παραλίας Πατρών

 

Εχθές, Κυριακή 16 Φεβρουαρίου από τις 12:30μ.μ. έως τις 5:30 μ.μ. στην αγκαλιά του Αγίου Ιωάννου είχαμε γιορτή. 

Είχαμε μια γιορτινή συνάντηση. Πολλά πρόσωπα και καρδούλες χαμογέλασαν. Σε κλίμα οικογενειακό αλλά και δημιουργικό γονείς και παιδιά συμμετείχαν σε δραστηριότητες κατάλληλες για την κάθε ηλικία, όμορφες στιγμές η ημέρα μας είχε πολλές το μεσημεριανό μας τραπέζι όπου όλοι μαζί γευματίσαμε. 

Το τραγούδι, τον χορό την κατασκευή αλλά και τα παιχνίδια!!! Όλοι μαζί είχαμε μια κοινή γραμμή της Χαράς, της Καλοσύνης, της Φιλοξενίας αλλά και να γνωρίσουμε λίγο την πορεία της Συγνώμης, την πορεία της Μετάνοιας!!

Εφημερίδα "ΔΙΨΩ" ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2025

Δ Ι Ψ Ω

Από την Ελληνορθόδοξη Κοινωνία Προσώπων «ΔΙΨΩ»

Ιανουάριος 2025

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα του Ιανουαρίου. 

Θα την βρείτε ΕΔΩ σε μορφή ψηφιακού εντύπου.

Οἱ «πιστοί»! - π. Τιμόθεος Παπασταύρου

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΛΒ΄ (26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025)

«τύπος γίνου τῶν πιστῶν» (Α΄ Τιμ. Δ΄ 12).

 

Οἱ «πιστοί»!

 

Οἱ πιστοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡμῶν, εἶναι τὰ συνειδητὰ ἐκεῖνα μέλη, ἅτινα ζῶσι κατὰ τοὺς νόμους καὶ κανόνας τῆς Ἁγίας ἡμῶν Πίστεως, καὶ φέρουσι καὶ ὁμολογοῦσι μετὰ παρρησίας, τὴν υἱϊκὴν σχέσιν καὶ τὸν ἄρρηκτον σύνδεσμον, μετὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Οἱ πιστοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἶναι οἱ ἀγωνισταὶ ἐκεῖνοι, οἵτινες βαπτισθέντες εἰς τὸ Πανένδοξον Ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου Τριάδος, ζῶσι συνειδητῶς, μόνον δι’ Αὐτὴν καὶ ἐξ Αὐτῆς καὶ ὑπὲρ Αὐτῆς! Πιστοὶ εἶναι, οὐχὶ μόνον οἱ βεβαπτισμένοι, - καὶ μάλιστα ἐκ τῆς βρεφικῆς ἡλικίας, - ἀλλὰ οἱ ἀκολουθοῦντες μετὰ παρρησίας «τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ)», ἕως θανάτου, καὶ βιοῦντες τὰς Θείας ἐντολάς!

Τοιοῦτοι πιστοὶ ἦσαν ἐκεῖνοι, οἱ πρῶτοι χριστιανοί, ἐν προκειμένῳ δέ, οἱ ἀπαρτίζοντες τὸ λογικὸν ποίμνιον τῆς Ἐφέσου! Τῆς Ἐφέσου ἥντινα διεποίμενεν ὁ μαθητὴς τοῦ θείου Ἀποστόλου Παύλου, ὁ Τιμόθεος, καὶ πρὸς τὸν ὁποῖον ἀπευθύνει τὴν ὡς ἄνω προτροπὴν καὶ συμβουλήν του! Συμβουλεύει τοῦτον, ὁ θεῖος Ἀπόστολος, ἵνα παριστᾷ ἑαυτόν, τῦπον καὶ ὑπόδειγμα πρὸς μίμησιν, διότι ὁ τοιοῦτος τρόπος εἶναι τὸ ἰδανικώτερον … κήρυγμα τοῦ οἵουδήποτε κήρυκος τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ! Οἱ πιστοί, ὅσον πιστοὶ καὶ ἂν εἶναι, καθωδηγοῦνται καὶ διδάσκονται καλύτερον, ἐκ τοῦ τρόπου συμπεριφορᾶς καὶ διαγωγῆς τοῦ ποιμένος καὶ διδασκάλου των, καὶ τοῦτο τὸ παράδειγμα, ἐπιδρᾷ καθοριστικῶς εἰς τὰς καρδίας των!

 

Οἱ ποιμένες καὶ διδάσκαλοι!

 

Ποιμὴν καὶ διδάσκαλος, κατὰ τὸν λόγον τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶναι ΕΝΑΣ! Εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅστις καὶ κατέστησε τοῦτο σαφές, καὶ εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ Ἀποστόλους, ἀλλὰ καὶ εἰς κάθε ἕναν ὅστις θὰ διεξεδίκῃ τὸν ἐν λόγῳ τίτλον διὰ τὸν ἑαυτόν του! «Ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ραββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· … Καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐστιν ὁ πατήρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός» (Ματθ. ΚΓ΄ 8-10)! Παρὰ ταῦτα, ὅμως, ἀργότερον, ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἐπέτρεψε καὶ προσέδωκε τοὺς τοιούτους τιμητικοὺς τίτλους, καταχρηστικῶς καὶ σχετικῶς, εἰς ἐξέχοντα πρόσωπα ἅτινα κατεῖχον ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα, καὶ τὰ ὁποῖα, κατ’ οὐσίαν, - ὡς γνήσιοι μαθηταὶ τοῦ πρώτου καὶ μεγάλου Διδασκάλου – θὰ ἐμαθήτευον τοὺς προσερχομένους εἰς τὴν Ἁγίαν Πίστιν ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐδίδασκον τούτους, μόνον ὅλα ὅσα ἐδίδαξεν ὁ Ραββί! Αὕτη ἦτο ἡ Δεσποτικὴ σύστασις ὀλίγον πρὸ τῆς εἰς Οὐρανοὺς Ἀναλήψεως τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ! «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, … διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 19-20)!

Καὶ ἐνῶ, οὗτοι οἱ «ποιμένες καὶ διδάσκαλοι», ἐδέχθησαν τοὺς τιμητικοὺς αὐτοὺς τίτλους, πολλάκις τοὺς οἰκειοποιήθησαν καὶ ἐθεώρησαν, - ὡς, δῆθεν, φύσει «διδάσκαλοι καὶ πατέρες», τρομάρα τους! - ὅτι δύνανται νὰ διδάσκωσι ἰδικάς των φαντασιώσεις, ὡς δῆθεν, διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας! Ὑπετίμησαν τὸν Ἕνα καὶ Μόνον Διδάσκαλον τὸν Κύριον Ἰησοῦν, καὶ ἐπεδόθησαν εἰς τὸ νὰ ἀναμειγνύουσι τὰ Θεῖα καὶ ὕψιστα Λόγια, μὲ τὰς … φαντασίας των! Τοιουτοτρόπως, ἐνεφανίσθησαν εἰς τὸ προσκήνιον τῆς Ἐκκλησίας, αἱ αἱρέσεις, αἵτινες ἀπεδείχθησαν ἐπικινδυνώτεραι ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς … δεδηλωμένους ἐχθροὺς καὶ ἀρνητὰς τῆς Πίστεώς μας!

 

Ἡ, κατὰ Χριστόν, διδασκαλία!

 

Ὅταν ὁ Διδάσκαλος συνεβούλευεν τοὺς μαθητάς Του, τὸν τρόπον διὰ τοῦ ὁποίου θὰ ἔφερον τὸν Λόγον Του εἰς τὸν κόσμον τῆς … εἰδωλολατρείας, πρωτίστως τοὺς κατέστησε σαφές, ὅτι, … «οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. Ε΄ 16)! Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον, πρῶτον, ζητεῖται ὑπὸ τοῦ … οἵουδήποτε μαθητοῦ, εἶναι ἡ ἐφαρμογὴ τῶν Θείων Λόγων εἰς τὴν ζωὴν τοῦ οἵουδήποτε διδασκάλου! «Λέγουσι γὰρ καὶ οὐ ποιοῦσι» (Ματθ. ΚΓ΄ 3), εἶπεν ὁ Ραββί, ἐπικρίνων τὸν ὑποκριτικὸν τρόπον, διὰ τοῦ ὁποίου συμπεριεφέροντο οἱ Φαρισαῖοι!

Ἀφοῦ δὲ τηροῦσιν οἱ ἴδιοι τὰς θείας ἐντολάς, ὡς δευτέραν «κίνησιν», ὤφειλον ἵνα διδάσκωσι τὰ ὅσα καὶ ἐκεῖνοι ἐδιδάχθησαν, παρὰ τοῦ Διδασκάλου των! Τὸ εἴπωμεν πρὸ ὀλίγου καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνομεν … «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, … διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 19-20)! Τοιοῦτος … «τύπος τῶν πιστῶν» ὤφειλε νὰ εἶναι καὶ ὁ Τιμόθεος καὶ ὁ Τίτος, ἀλλὰ καὶ ἅπαντες οἱ λαμβάνοντες τὸ τιμητικὸν ἀξίωμα τοῦ διδασκάλου καὶ κήρυκος! Τοῦτο, ἀκριβῶς, προσθέτει εἰς τὴν συνέχειαν ὁ Παῦλος˙ … «ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ»!

Οἱ θεῖοι πατέρες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, διδάσκοντες περὶ τοῦ … πῶς γίνεται ἀποτελεσματικωτέρα καὶ δραστικωτέρα ἡ διδασκαλία ἀπὸ τὸν κάθε … «ἐπίδοξο» διδάσκαλο, εἴτε βιολογικὸς γονεὺς εἶναι οὗτος, εἴτε παιδαγωγός, εἴτε πνευματικὸς πατήρ, εἴτε κῆρυξ καὶ ἱεροκῆρυξ, … συνιστῶσι τὸ ἀκόλουθον τρίπτυχον˙ προσευχή, παράδειγμα καὶ τέλος τὰ Θεῖα Λόγια! Πρὶν «ἀνοίξει τὸ στόμα του» ἕκαστος πρόθυμος «διδάσκαλος», ὀφείλει, πρῶτον ἵνα οὗτος προσεύχεται ἵνα δίδῃ ὁ Κύριος εἰς τοῦτον, … «λόγον ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματός του», ἀλλὰ καὶ (νὰ προσεύχεται) ὑπὲρ τῶν διδασκομένων! Ἐν συνεχείᾳ, ὑποχρεοῦται, πρῶτος οὗτος ἵνα τηρῇ καὶ ἐφαρμόζῃ ἐκεῖνα ἅτινα θὰ διδάξῃ! Τέλος δέ, «μετὰ φόβου Θεοῦ καὶ ἐν πάσῃ ταπεινώσει», ἵνα κηρύττῃ τὸν Θεῖον Λόγον! Ὁ διδάσκαλος, δὲν κατέχει τὸν ἄμβωνα, ἀλλὰ … ὑπηρετεῖ τοῦτον!

Τοιοῦτοι, ὑπῆρξαν ἅπαντες οἱ Θεῖοι Διδάσκαλοι (Ἀπόστολοι, Πατέρες, Ὅσιοι καὶ πάντες οἱ Ἅγιοι)! Μελετῶντες, καὶ τὰς βιογραφίας των, καὶ τὰς διδαχάς των, ἀλλὰ καὶ τὰ συγγράμματά των, ταῦτα τὰ τρία στοιχεῖα διακρίνομεν! Περισσότερον ὅμως τῶν τριῶν τούτων, … ἐκεῖνο τό, «τύπος γίνου τῶν πιστῶν»! Ἐκήρυττον καὶ ἔζων ὡς «μαθηταὶ τοῦ Ραββί» καὶ ὑπ’ αὐτὴν τὴν ἰδιότητα ἐκάλουν τὸ ποίμνιόν των καὶ τοὺς διδασκομένους! Πῶς νὰ μὴν ἀπέδιδε καρποὺς ἡ διδασκαλία των, ὅταν πρῶτοι οὗτοι, ἔσπευδον ἵνα «πληρώσωσι» διὰ τοῦ ἰδίου των αἵματος, ἢ διὰ τῶν ἀσκητικῶν των ἀγώνων, τὴν συνέπειάν των εἰς τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ; Τὸ ἀκούομεν πολλάκις, ὡς ἐπιχείρημα τῶν ἐχθρῶν τῆς Πίστεώς μας, ὅτι, «καλὰ εἶναι τὰ λόγια, ἀλλὰ αἱ πράξεις σᾶς διαψεύδουν»! Διὰ νὰ εἴμεθα δὲ καὶ εἰλικρινεῖς, πλειστάκις καὶ οὐχὶ μόνον … πολλάκις, ἡμεῖς οἱ ἴδιοι οἱ «ἱεροκήρυκες», διεψεύσαμεν καὶ ἔτι διαψεύδομεν τὰ ὅσα κηρύττομεν!

Ἂς ἀποδειχθῶμεν, συνεπῶς «ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ», τύποι τῶν πιστῶν, ἀλλὰ καὶ ὅσων προτιθέμεθα ἵνα διδάσκωμεν, καὶ ἂς εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι «ὁ λόγος τοῦ Κυρίου (θὰ) τρέχῃ καὶ (θὰ) δοξάζηται» (Β΄ Θεσσαλ. Γ΄ 1), ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς οἱ «διδάσκαλοι» θὰ ἔχωμεν «εὐπρόσδεκτον ἀπολογίαν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν!

 

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ.  Παπασταύρου

 

       Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2025

Εβδομαδιαίο  Φυλλάδιο 
«Για τους Γονείς της Ενορίας»

Ιερός Ναός Γενέσιον Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να διαβάσετε τα κείμενα

Ἕνα μαῦρο ροῦχο…

 Ἕνα μαῦρο ροῦχο…

«Κ.Π.»

Τὸ ράσο! Μία κατάμαυρη, φαρδιά, ἀέρινη λὲς στολὴ γεμάτη Μυστήριο. Ἐκεῖνο τὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς Ἱεροσύνης. Τὸ φοροῦν μὲ δέος οἱ ἱερεῖς μας. Κι ἐμεῖς, ὅταν τοὺς βλέπουμε νὰ περνοῦν, σπεύδουμε μὲ σεβασμὸ νὰ ἀσπαστοῦμε τὰ χέρια τους. Ἐκεῖνα τὰ χέρια ποὺ μᾶς εὐλογοῦν, ποὺ μᾶς διακονοῦν, ποὺ ὑψώνονται σὲ προσευχὴ γιὰ ὅλους. Ἐκεῖνα τὰ χέρια ποὺ πιάνουν τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασί, ποὺ οἱ πιστοὶ προσφέρουν καὶ, στὸ μέγα καὶ φοβερὸ Μυστήριο τῆς Θείας Λατρείας, μεταβάλλονται ἀπὸ τὸ πανάγιο Πνεῦμα σὲ Τίμια Δῶρα, σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Κυρίου… Ἀσύλληπτο τὸ θαῦμα καὶ ἡ εὐλογία. Εὐλογημένα τὰ χέρια τῶν ἱερέων μας, εὐλογημένο τὸ μαῦρο ράσο ποὺ φοροῦν… εἶναι τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας ἡ Παράδοση!

Ἦταν πολὺ μικρό, τὸ πιὸ μικρὸ παιδὶ ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ ὀρφανὰ ποὺ πῆραν οἱ Γερμανοὶ στὴ χώρα τους, γιὰ νὰ τὰ προστατεύσουν ἀπὸ τὸν πόλεμο καὶ τὸν ἐμφύλιο. Ὁ καιρὸς περνοῦσε στὸν ξένο τόπο, μὲ τὰ ξένα πρόσωπα, τὴ ξένη γλώσσα, ὅλα ξένα. Σιγὰ – σιγὰ τὰ συνήθιζε καὶ μετὰ βίας ἀνακαλοῦσε στὴν παιδική του μνήμη τὰ πρόσωπα τῶν ἀγαπημένων του, ἀκόμη καὶ τὸ σπίτι τους καὶ τὸ ὀρεινὸ ἠπειρώτικο χωριό του.

 Ἐκεῖνο ποὺ δὲν ξεγράφτηκε ποτὲ ἀπὸ τὸ νοῦ του, ἦταν ἕνα μεγάλο μαῦρο ροῦχο κρεμασμένο χωριστὰ ἀπὸ τὰ ἄλλα ροῦχα, στὸν τοῖχο, καὶ μάταια παιδευόταν νὰ θυμηθεῖ σὲ τί χρησίμευε. Μέχρι ποὺ μεγάλωσε ἀρκετὰ καὶ συνάντησε τυχαῖα στὸ δρόμο ἕναν ὀρθόδοξο ἱερέα. Συγκλονίστηκε! Γέμισαν δάκρυα τὰ μάτια του, ἔτρεμαν τὰ χέρια του, χτυποῦσε ἡ καρδιά του. Θυμήθηκε ἐπιτέλους: Ἦταν τὸ ράσο τοῦ Ἱερέα πατέρα του. Εἶναι Ἕλληνας! Εἶναι Ὀρθόδοξος! Πρέπει νὰ βρεῖ τὶς ρίζες του. Πόσο δύσκολο ἦταν!

Ὅταν ὅμως πῆγε ἀπὸ τὴ Γερμανία γιὰ σπουδὲς στὴν Ἀμερική, ἐκεῖ ἔμαθε ὅλη τὴν ἱστορία του. Ἔμαθε τὴ γλῶσσα του καὶ ἀργότερα γύρισε στὸ δικό του τόπο. Ἡ εἰκόνα τοῦ ράσου ἐργαζόταν στὴν ψυχή του. Παράτησε τὰ ἀξιώματα καὶ ἔγινε Ἱερέας τοῦ Ὑψίστου σὲ Ναὸ τῆς Πατρίδας!

Κάποιος ἄλλος, ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός, ἦταν πολύ ἐπιτυχημένος μὲ τὴν ἐργασία του καὶ τὴν οἰκογένειά του, ὅταν ὁ μικρός του ἀδελφὸς ἑτοιμαζόταν χαρούμενος νὰ γίνει κληρικός. Μεγάλη ἡ χαρὰ μέσα στὸ σπίτι τους. Ὅλοι καμάρωναν τὸν μικρότερο, ποὺ πρόβαρε τὸ ράσο του. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ὁ μεγαλύτερος πυρπολήθηκε ἀπὸ τὸν πόθο, νὰ γίνει ἱερέας καὶ νὰ φορέσει κι αὐτὸς τὸ τιμημένο ράσο. Δὲν ἄργησε νὰ ὡριμάσει ἡ σκέψη στὴν καρδιά του καὶ στὴν οἰκογένειά του. Ἔφθασε γρήγορα ἡ ὥρα, ποὺ ὁ ἕνας Ἱερέας ἀδελφὸς ὁδηγοῦσε τὸν ἄλλο στὴ χειροτονία του, στὸ Μυστήριο τῆς Ἱεροσύνης. Παράτησε τὴν καριέρα του καὶ δόθηκε στὴ διακονία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ…

  Ὁ κ. Ἀνδρέας ἦταν συνταξιοῦχος, ὅταν τὸ μοναδικὸ παλληκάρι τῆς πολύτεκνης οἰκογένειάς τους χειροτονήθηκε ἱεροδιάκονος. Κι ἐκεῖ στὸ Ναό, πρωὶ – πρωί, καθὼς τό ἀντικρυσε μὲ τὸ ράσο του, ρίγησε, σὰν νὰ ζήλεψε τὴν εὐλογία τοῦ παιδιοῦ τους. Στὴ Θεία Λειτουργία, γονατιστὸς δίπλα – δίπλα μὲ τὴ σύζυγό του, προσεύχονταν μὲ δάκρυα θερμὰ γιὰ τὸ παιδί τους: «Ἡ Θεία Χάρις ἢ τὰ ἀσθενῆ θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα προχειρίζεται τὸν δοῦλον τοῦ Θεοῦ εἰς διάκονον»! Ἐκείνη, τὴν πιὸ ἱερὴ ὥρα, λαχτάρησε νὰ γίνει καὶ ὁ ἴδιος ὁ πατέρας  ἱερέας καὶ λειτουργός τοῦ Κυρίου του. Μετὰ τὴ γιορτὴ τοῦ παιδιοῦ τους, ποὺ τὸ καμάρωνε συνεχῶς, τὸ συζήτησε μὲ τὴ σύζυγο, ἀργότερα μὲ τὰ παιδιά τους, τὸν Πνευματικό τους, καὶ ὁ δρόμος γιὰ τὴν ἱεροσύνη του ἄνοιξε εὔκολα, γρήγορα, διάπλατα. Ἕνα ἀκόμα θαῦμα τοῦ Θεοῦ, μία σπουδαία εὐλογία χαίρεται ἡ καλή τους οἰκογένεια.

Τὸ τιμημένο ράσο! Τὸ φοροῦν οἱ Ἱερεῖς μας μὲ συναίσθηση καὶ δέος. Σέβονται τὴν ἱστορία του καὶ τοὺς συμβολισμούς του. Εἶναι φαρδὺ γιὰ νὰ χωράει ἡ πλατιά του ἀγάπη πολλούς, ὅλους. Εἶναι μαῦρο γιὰ νὰ θυμίζει τὸ πένθος γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, αὐτὸ μᾶς ὁδηγεῖ στὴ μετάνοια καὶ ἐκείνη στὴν ἀγάπη τοῦ Ὑψίστου, στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι αἱματοβαμμένο ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν ἱερέων μας στοὺς ἡρωικοὺς ἀγῶνες τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδας. Προστατεύει τοὺς ἱερεῖς μας καὶ τούς δροσίζει ἀκόμη καὶ τὸ καλοκαίρι. Τόσο τὸ ἀγαποῦν καὶ τὸ σέβονται. Κι ἐκεῖνο τοὺς δείχνει, τοὺς φανερώνει ἀμέσως στὸν κόσμο ὡς «πόλη ἐπάνω ὄρους κειμένη» καὶ ὡς «φῶς ἐπὶ τὴν λυχνίαν» ποὺ φωτίζει. Τὸ τιμημένο ράσο τῶν Ἱερέων μας τὸ νιώθουμε τόσο δικό μας ὅλοι, μᾶς παραπέμπει στῆς Πίστης μας τὰ βιώματα καὶ μεγαλεῖα.